Aderyn a rhywogaeth o adar yw Aderyn haul tinbiws (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: adar haul tinbiws) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Necterinia zeylonica; yr enw Saesneg arno yw Purple-rumped sunbird. Mae'n perthyn i deulu'r Adar haul (Lladin: Nectarinidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn N. zeylonica, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia.
Gall fwyta neithdar o fewn blodau, ac wrth ymestyn i'w gyrraedd, mae'n rwbio'n erbyn y paill ac yn ei gario i flodyn arall gan ei ffrwythloni.
Mae'r aderyn haul tinbiws yn perthyn i deulu'r Adar haul (Lladin: Nectarinidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Aderyn haul cynffonhir Hedydipna platurus Aderyn haul eurgoch Nectarinia kilimensis Aderyn haul Jafa Aethopyga mystacalis Aderyn haul Newton Anabathmis newtonii Aderyn haul Principe Anabathmis hartlaubii Aderyn haul rhuddgoch Aethopyga siparaja Aderyn haul Sangihe Aethopyga duyvenbodei Aderyn haul torchog Hedydipna collaris Aderyn haul ystlyswyn Aethopyga eximia Cyanomitra verticalis Cyanomitra verticalis Pigwr blodau brongoch y Gorllewin Prionochilus thoracicus Pigwr blodau bronfelyn Prionochilus maculatusAderyn a rhywogaeth o adar yw Aderyn haul tinbiws (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: adar haul tinbiws) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Necterinia zeylonica; yr enw Saesneg arno yw Purple-rumped sunbird. Mae'n perthyn i deulu'r Adar haul (Lladin: Nectarinidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn N. zeylonica, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia.
Gall fwyta neithdar o fewn blodau, ac wrth ymestyn i'w gyrraedd, mae'n rwbio'n erbyn y paill ac yn ei gario i flodyn arall gan ei ffrwythloni.
Indisk solfugl (Leptocoma zeylonica) er en spurvefugl, der lever i Sydasien (fra det vestlige Indien og Sri Lanka til Bangladesh og det vestlige Myanmar). De bygger en hængende pose reden bestående af spindelvæv, lav og plantemateriale.
Indisk solfugl (Leptocoma zeylonica) er en spurvefugl, der lever i Sydasien (fra det vestlige Indien og Sri Lanka til Bangladesh og det vestlige Myanmar). De bygger en hængende pose reden bestående af spindelvæv, lav og plantemateriale.
Der Ceylonnektarvogel (Nectarinia zeylonica, Syn.: Leptocoma zeylonica) ist ein kleiner Singvogel (Passeri) aus der Familie der Nektarvögel (Nectariniidae) und der Ordnung der Sperlingsvögel (Passeriformes).
Die Art erreicht eine Länge von 10 cm und zeigt Sexualdimorphismus. Die Männchen haben einen glänzend grünen Oberkopf und ebensolche Schulterflecken. Der Rest des Kopfes und die Oberseite sind glänzend dunkel. Die Enden der äußeren Schwanzfedern sind leicht weiß gefärbt. Der Kopf der Weibchen ist blass grau gefärbt, der Rücken graubraun, der Braunton der Flügel ist heller und die Brust weniger kräftig gelb.[1]
Der Vogel lebt im tropischen Südasien, in Bangladesch, Indien, Myanmar und Sri Lanka. Die International Union for Conservation of Nature and Natural Resources (IUCN) stuft die Art auf Grund des großen Verbreitungsgebietes und der anscheinend stabilen Population als nicht gefährdet (Least Concern, LC) ein.[2]
Der Ceylonnektarvogel ernährt sich meist von Nektar, gelegentlich aber auch von Insekten, speziell bei der Fütterung der Jungen. Beim Fressen des Nektars von Blüten der Mangroven Bruguiera gymnorrhiza und B. sexangula verkleben die Kopffedern der Vögel, so dass sie viel Zeit für die Reinigung aufwenden müssen.[3]
Es gibt zwei Unterarten:[4]
Der Ceylonnektarvogel (Nectarinia zeylonica, Syn.: Leptocoma zeylonica) ist ein kleiner Singvogel (Passeri) aus der Familie der Nektarvögel (Nectariniidae) und der Ordnung der Sperlingsvögel (Passeriformes).
शक्करखोरा (अंगरेजी: Purple-rumped sunbird, बै॰:Leptocoma zeylonica) चिरइन के नेक्टरनिडाई (फूल के रस चूसे वाली चिरई) परिवार के एगो प्रजाति बाटे।
ਕਾਲਾ ਸ਼ੱਕਰ ਖੋਰਾ ਨੂੰ ਫੁੱਲਾਂ ਦਾ ਰਸ ਚੂਸਣ ਦੀ ਆਦਤ ਅਤੇ ਕਾਲੇ ਰੰਗ ਕਰਕੇ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਇਸ ਦਾ ਵਿਗਿਆਨਿਕ ਨਾਮ:ਨੈਕਟੇਰੀਨੀਆ ਏਸੀਆਟਿਕਾ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਸੌ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜਾਤੀਆਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਹੈ। ਇਹ ਪੰਛੀ ਭਾਰਤੀ ਮਹਾਦੀਪ ਦੇ ਉਚਾਈ ਵਾਲੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿਚਲੇ ਬਾਗ਼ਾਂ, ਖੇਤਾਂ, ਜੰਗਲਾਂ ਗੱਲ ਕੀ ਸਭ ਥਾਵਾਂ ਤੇ ਰਿਹੰਦੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਖਾਣਾ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਰਸ, ਕੀੜੇ-ਮਕੌੜੇ ਅਤੇ ਮੱਕੜੀਆਂ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਅਵਾਜ ਚਵੀਟ-ਚਵੀਟ-ਚਵੀਟ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਇਸ ਦੀ ਲੰਬਾਈ 10 ਸੈਂਟੀਮੀਟਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਪਤਲੀ ਲੰਮੀ ਅਤੇ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਥੱਲੇ ਨੂੰ ਮੁੜੀ ਹੋਈ ਚੁੰਝ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ ਰਸ ਚੂਸਦੀ ਦੀ ਮੱਦਦ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ ਜੀਭ ਲੰਮੀ, ਪਤਲੀ ਅਤੇ ਪਾਈਪ ਵਰਗੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਨਰ ਦਾ ਰੰਗ ਰੰਗ ਗੂੜ੍ਹਾ-ਜੈਤੂਨੀ ਭੂਰਾ ਅਤੇ ਮਾਦਾ ਦਾ ਰੰਗ ਫਿੱਕਾ-ਜੈਤੂਨੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਨਰ ਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਹੇਠ ਇੱਕ ਚਮਕਦਾਰ ਪੀਲਾ-ਲਾਲ ਚੱਟਾਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਹੜਾ ਸਿਰਫ਼ ਉੱਡਣ ਵੇਲੇ ਹੀ ਝਾਤੀਆਂ ਮਾਰਦਾ ਹੈ।[2]
ਇਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਬਹਾਰ ਮਾਰਚ ਤੋਂ ਮਈ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਬਹਾਰ ਵਿੱਚ ਨਰ ਦਾ ਰੰਗ ਗੂੜ੍ਹੀ-ਨੀਲੀ ਜਾਮਣੀ ਭਾਹ ਵਾਲਾ ਕਾਲਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦਾ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਥੈਲੀ ਵਰਗਾ ਆਲ੍ਹਣਾ ਜ਼ਮੀਨ ਤੋਂ 2 ਤੋਂ 3 ਮੀਟਰ ਦੀ ਉਚਾਈ ‘ਤੇ ਕਿਸੇ ਕੰਡਿਆਲ਼ੀ ਝਾੜੀ ਜਾਂ ਕੰਧਾਂ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹੀਆਂ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਵੇਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮਾਦਾ ਜੜ੍ਹਾਂ, ਲੀਰਾਂ, ਤੀਲਿਆਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਗੰਦ-ਮੰਦ ਨੂੰ ਮੱਕੜੀਆਂ ਦੇ ਜਾਲੇ ਵਿੱਚ ਬੁਣ ਕੇ ਬਣਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਮਾਦਾ ਦੇ 2 ਤੋਂ 3 ਭੂਸਲ਼ੇ ਫਿੱਕੀ ਹਰੀ ਭਾਹ ਵਾਲੇ ਚਿੱਟੇ ਅੰਡੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
પચરંગી શક્કરખરો એ મોટાભાગે ભારતીય ઉપમહાદ્વિપમાં જ જોવા મળતું શક્કરખરા વર્ગનું એક પક્ષી છે. આ પક્ષી શ્રીલંકા, દક્ષિણ ભારત, બાંગ્લાદેશ, પૂર્વ ભારતમાં જોવા મળે છે. તે દક્ષિણ ગુજરાત અને પૂર્વ ભારતમાં આસામ અને મેઘાલય સુધી જોવા મળે છે. તે ખોરાક તરીકે મોટા ભાગે ફૂલોનો રસ લે છે અને તે માટે તે થોડી વાર માટે હમિંગ બર્ડની માફક ફૂલો પર મંડરાઈ શકે છે. તે સામાન્ય રીતે ઝાડ અને ખેતી તથા બગીચાઓમાં જોવા મળે છે અને સામાન્ય રીતે ગાઢ જંગલોમાં જોવા નથી મળતા.
પચરંગી શક્કરખોરાની ૧૦ સેન્ટિમીટર કરતાં પણ ઓછી લંબાઈ, તેની વળાંકદાર પણ નાની ચાંચ, નાની અને ખૂણાવાળી પુંછડી, લાંબી અને રસ પીવા યોગ્ય જીભ હોય છે. નર અને માદા સહેલાઈથી ઓળખી શકાય તેવા હોય છે. નરનો ઉપરનો ભાગ ઘેરો મરુન હોય છે. માથા પર લીલાશ પડતો વાદળી રંગ અને ખભાના ભાગ પર ચળકતો લીલો રંગ જોવા મળે છે. નીચેનો ભાગ પીળાશ પડતો સફેદ અને ગળાનો ભાગ કાળાશ પડતો હોય છે. માદાના પડખાનો રંગ અને પાંખોનો રંગ ઓલીવ રાખોડી અને છાતીનો ભાગ પીળાશ પડતો હોય છે. તેને આછી ભ્રમરો જોવા મળે છે. તે ખુબ જ અવાજ કરતું પક્ષી છે.
આ પક્ષીનો મુખ્ય ખોરાક ફૂલોનો રસ પર છે. આ ઉપરાંત તે કોઈવાર ફળો અને જીવડાં પણ આરોગે છે, ખાસ કરીને બચ્ચાંને ખવડાવતી વખતે. તે ઘરની આસપાસ, બગીચાઓમાં, અથવા ખેતરોમાં જોવા મળે છે. તે તાર પર કે ઝાડ અથવા છોડની ડાળ પર લટકતો માળો બનાવી રહે છે.
આ પક્ષી સામાન્ય રીતે ચોમાસાની ઋતુમાં પ્રજનન કરે છે. ઘણી વાર વર્ષમાં બે વખત પણ પ્રજનન કરતા હોવાનું પણ અવલોકન થયેલ છે. આ માટે માળો બનાવવાનું કામ મોટે ભાગે માદા કરતી હોય છે. માળો બનાવવા તે કરોળિયાના જાળા, દોરા, તાંતણા તથા સૂકા પાંદડાંઓનો ઉપયોગ કરે છે. માળો સીવેલો નથી હોતો, પણ કરોળિયાના જાળા વડે બાંધેલો હોય છે. લગભગ ૧૦ દિવસમાં માળો સંપૂર્ણપણે બાંધે છે. સંવનન સમયે નર માદાને આકર્ષવા માટે ડોક ઊંચી રાખી પોતાની પાંખોને અડધી ખોલે છે અને પૂંછડીના પીછાં પંખાની માફક ખોલીને પ્રદર્શિત કરે છે. સંવનન પછી માદા બે થી ચાર ઈંડા મૂકુ છે અને ૧૫ થી ૧૭ દિવસ માટે તેને સેવે છે. ઈંડાનું સેવન ફક્ત માદા જ કરે છે. તેના બચ્ચાંને પ્રથમ જીવાતનો ખોરાક ખવડાવી ઉછેરે છે, જેમાં તેને નર પણ મદદ કરે છે[૨].
|accessdate=, |year=
(મદદ) પચરંગી શક્કરખરો એ મોટાભાગે ભારતીય ઉપમહાદ્વિપમાં જ જોવા મળતું શક્કરખરા વર્ગનું એક પક્ષી છે. આ પક્ષી શ્રીલંકા, દક્ષિણ ભારત, બાંગ્લાદેશ, પૂર્વ ભારતમાં જોવા મળે છે. તે દક્ષિણ ગુજરાત અને પૂર્વ ભારતમાં આસામ અને મેઘાલય સુધી જોવા મળે છે. તે ખોરાક તરીકે મોટા ભાગે ફૂલોનો રસ લે છે અને તે માટે તે થોડી વાર માટે હમિંગ બર્ડની માફક ફૂલો પર મંડરાઈ શકે છે. તે સામાન્ય રીતે ઝાડ અને ખેતી તથા બગીચાઓમાં જોવા મળે છે અને સામાન્ય રીતે ગાઢ જંગલોમાં જોવા નથી મળતા.
ஊதாப்பிட்டு தேன்சிட்டு, ஊதாப்பிட்டத் தேன்சிட்டு என்றும் அழைக்கப்படும் ஊர்த் தேன்சிட்டு (Purple-rumped Sunbird) என்பது இந்திய துணைக்கண்டத்திலுள்ள ஒரு தேன்சிட்டு வகை பறவை. ஏனைய தேன்சிட்டுக்களைப் போன்று இவை சிறிய அளவான பறவையாகும். உணவாக மலர்த்தேனையும் சிலவேளைகளில் சிறிய பூச்சிகளையும், குறிப்பாக குஞ்சுகளுக்குக் கொடுக்கின்றன. இவற்றின் கூடு தொங்கும் பை போன்ற அமைப்பையுடையது. இது ஒட்டடை, மரப்பாசி மற்றும் தாவரப் பொருட்கள் கொண்டு செய்யப்படும். ஆண் பிரகாசமான நிறத்தைக் கொண்டும், பெண் மங்கலான மஞ்சள் மற்றும் ஒலிவ் நிறத்தையும் கொண்டு காணப்படும்.
சென்னையில் காணப்பட்ட ஊதாப்பட்டுத் தேன்சிட்டு
ஊதாப்பிட்டு தேன்சிட்டு, ஊதாப்பிட்டத் தேன்சிட்டு என்றும் அழைக்கப்படும் ஊர்த் தேன்சிட்டு (Purple-rumped Sunbird) என்பது இந்திய துணைக்கண்டத்திலுள்ள ஒரு தேன்சிட்டு வகை பறவை. ஏனைய தேன்சிட்டுக்களைப் போன்று இவை சிறிய அளவான பறவையாகும். உணவாக மலர்த்தேனையும் சிலவேளைகளில் சிறிய பூச்சிகளையும், குறிப்பாக குஞ்சுகளுக்குக் கொடுக்கின்றன. இவற்றின் கூடு தொங்கும் பை போன்ற அமைப்பையுடையது. இது ஒட்டடை, மரப்பாசி மற்றும் தாவரப் பொருட்கள் கொண்டு செய்யப்படும். ஆண் பிரகாசமான நிறத்தைக் கொண்டும், பெண் மங்கலான மஞ்சள் மற்றும் ஒலிவ் நிறத்தையும் கொண்டு காணப்படும்.
ಖಗರತ್ನ (Leptocoma zeylonica) ಭಾರತೀಯ ಉಪಖಂಡದ ಒಂದು ಸ್ಥಳೀಯ ಸೂರಕ್ಕಿ. ಇದು ಇತರ ಸೂರಕ್ಕಿಗಳು ಹಾಗೆ ಗಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಮಕರಂದ ಇದರ ಮುಖ್ಯವಾದ ಆಹಾರ,ಆದರೆ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಮರಿಗಳಿಗೆ ಆಹಾರ ನೀಡುವಾಗ,ಕೀಟಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು.
ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿಗಿಂತ ತುಸು ಚಿಕ್ಕ, ತುಸುದಾದ ಮಿರುಗುವ ಕಡು ನೇರಳೆ ಹಳದಿ ಹಕ್ಕಿ. ತಲೆ ಹೊಳೆಯುವ ನೀಲಿ ಮಿಶ್ರಿತ ಹಸರು ಬಣ್ಣದಿಂದ ಕೂಡಿರುತ್ತದೆ. ಹೆಣ್ಣು ಹಕ್ಕಿಗೆ ಕಂದು ಬಣ್ನವಿರುತ್ತದೆ. ಗಂಡು ಮತ್ತು ಹೆಣ್ಣು ಹಕ್ಕಿಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಯಾಗಿ ಹೂವಿನ ಮರಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣಬಹದು.
ಇದರ ಕೂಗು 'ತಿತ್ಯು-ಸ್ವಿತ್ಯೂ-ತ್ರೀತ್' ಎಂದು ಕೇಳಿಸುತ್ತದೆ. ಇದರ ಸಂತಾನ ಋತು ಜನವರಿ ಇಂದ ಎಪ್ರಿಲ್. ಇದು ಮಾಮೂಲಗಿ ೨ ಬೂದು ಬಿಳಿ ಬಣ್ಣದ ಮೊಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಇಡುತ್ತದೆ.
ಖಗರತ್ನ (Leptocoma zeylonica) ಭಾರತೀಯ ಉಪಖಂಡದ ಒಂದು ಸ್ಥಳೀಯ ಸೂರಕ್ಕಿ. ಇದು ಇತರ ಸೂರಕ್ಕಿಗಳು ಹಾಗೆ ಗಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಮಕರಂದ ಇದರ ಮುಖ್ಯವಾದ ಆಹಾರ,ಆದರೆ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಮರಿಗಳಿಗೆ ಆಹಾರ ನೀಡುವಾಗ,ಕೀಟಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು.
The purple-rumped sunbird (Leptocoma zeylonica) is a sunbird endemic to the Indian Subcontinent. Like other sunbirds, they are small in size, feeding mainly on nectar but sometimes take insects, particularly when feeding young. They can hover for short durations but usually perch to lap nectar from flowers. They build a hanging pouch nest made up of cobwebs, lichens and plant material. Males are contrastingly coloured but females are olive above and yellow to buff below. Males are easily distinguished from the purple sunbird by the light coloured underside while females can be told apart from females by their whitish throats.
Purple-rumped sunbirds are tiny, at less than 10 cm long. They have medium-length thin down-curved bills and brush-tipped tubular tongues, both adaptations for nectar feeding. Purple-rumped sunbirds are sexually dimorphic. The males have a dark maroon upperside with a blue-green crown that glistens at some angles, bright green shoulder patch and violet/purple rump patch which is generally hidden under the wings. The underparts are whitish with dark throat, maroon breast band and purple/violet patch in the throat which is visible in some angles. The iris is generally reddish in color. In the Western Ghats, it can overlap in some areas with the crimson-backed sunbird but the male of that species has reddish upperparts, a broader breast band and generally darker eyes. The female has a white throat followed by yellowish breast. The upperside is olive or brownish. The uppertail coverts are black and a weak supercilium may be visible. The nominate subspecies from Sri Lanka has a more bluish violet throat whereas the Indian form flaviventris (two other proposed populations whistleri from Maddur in Karnataka and sola from Pondicherry are subsumed) has a more pinkish tinge.[2]
Their call is ptsiee ptsit, ptsiee ptsswit or a sharp twittering tityou, titou, trrrtit, tityou....[3]
The purple-rumped sunbird is a common resident breeder in southern India, Sri Lanka and Bangladesh. It is found in Gujarat to the west[4] (possibly a recent expansion[5]) and extending into Assam (Hailakandi[6]) or Meghalaya[2] in the east. Records from Myanmar are not certain.[2] This species is found in a variety of habitats with trees, including scrub and cultivation and is usually absent from dense forest.
They breed through the year and may have two broods,[7] but mainly during the monsoons.[2] The nest is made up of fine plant fibres, cobwebs and is studded on the exterior with lichens, bark pieces, flying seeds and other materials. The nest is constructed by the female alone although the male may fly alongside her. The nest is lined with soft fibres such as from the fuzz covering the seeds of Calotropis.[8] The nest is placed on the end of branch and the entrance usually faces a bush.[9] Nests may sometimes be built close to buildings or under open porches.[10] The female stays in the nest at night a couple of day before laying the eggs. The clutch consists of two eggs which are generally oval, pale greenish and white with spots and streaks, becoming more dense at the broad end. Sometimes, eggs may be plain grey without markings as well.[11] When collecting cobwebs they are often seen at windows of homes, a time when they also sometimes end up tapping the window, possibly at their own reflection.[12][13] The eggs are usually laid in the morning. The eggs are incubated by both the male and female. The incubation period varies from 14 to 16 days. The chicks fledge in about 17 days and continue to be fed by the male for a few days. Helpers, females or possibly juveniles from the previous brood may sometimes assist the parents in feeding the young.[14] Old nests are sometimes reused.[3] Cases of nests being parasitised by the grey-bellied cuckoo are known. In one case the cuckoo was fed by an adult sunbird as well as an adult common tailorbird.[15][16][17]
They pollinate the flowers of many plant species such as Bruguiera, Woodfordia, Hamelia and Sterculia.[18] They tend to perch while foraging for nectar and do not hover as much as the syntopic Loten's sunbird.[19] It has been noted that they maintain special scratching posts, where they get rid of pollen and nectar sticking to their head.[20] When the flowers are too deep to probe, they sometimes pierce the base of the flower and rob the nectar, an action termed as "nectar theft" since the flower's primary purpose of attracting pollinators is foiled.[21] They sometimes visit open crop fields and take honeydew exuded by leafhoppers.[22]
Sunbird may indulge in dew-bathing, or bathing by sliding over drops of rain collected on large leaves.[23]
Like most birds they harbour specific protozoa species in their blood. A species Haemoproteus raymundi has been described from a specimen from Goa but the identification and taxonomic placement of this malaria-like protozoan is disputed.[24]
Female dew-bathing on a leaf of Rubber Fig
The purple-rumped sunbird (Leptocoma zeylonica) is a sunbird endemic to the Indian Subcontinent. Like other sunbirds, they are small in size, feeding mainly on nectar but sometimes take insects, particularly when feeding young. They can hover for short durations but usually perch to lap nectar from flowers. They build a hanging pouch nest made up of cobwebs, lichens and plant material. Males are contrastingly coloured but females are olive above and yellow to buff below. Males are easily distinguished from the purple sunbird by the light coloured underside while females can be told apart from females by their whitish throats.
El suimanga cingalés (Leptocoma zeylonica)[2] es una especie de ave paseriforme de la familia Nectariniidae propia del subcontinente indio. Como los demás suimangas es un pájaro de pequeño tamaño que se alimenta principalmente de néctar, aunque también caza insectos, especialmente cuando cría a sus polluelos. Los machos son de coloridos y brillantes mientras que las hembras son más apagadas, de tonos oliváceos en las partes superiores y amarillentos en las inferiores. Construye nidos colgantes hechos con material vegetal, telas de araña y líquenes.[3]
El suimanga cingalés mide alrededor de 10 cm. Tiene un pico largo y curvado hacia abajo y una lengua tubilar con la punta en forma de cepillo, ambas adaptaciones para libar néctar. Presentan un marcado dimorfismo sexual. Los machos tienen las partes superiores de color granate oscuro, como la garganta y parte superior del pecho, con el píleo verde azulado, y con iridescencias verdes y moradas en la cabeza, garganta y hombros. Su obispillo es de color violeta o morado brillante. Sus partes inferiores son blancas salvo el pecho que es de color amarillo intenso que se difumina hacia el vientre. El iris de sus ojos normalmente es de color rojizo. Las hembras tienen las partes superiores de color oliváceo. Su garganta es blanca y su pecho amarillento y el resto de partes inferiores blanquecinas. Las coberteras de la parte superior de la cola son negras, Puede presentar una lista superciliar difusa.
La subespecie nominal de Sri Lanka tiene tiene la garganta de color de un morado más azulado mientras que la subespecie continental, flaviventris, la tiene un tono más rosado.[4]
En los Ghats Occidentales solapa en algunas zonas con el suimanga mínimo, pero se diferencian porque el macho de esta especie tiene las partes superiores rojizas, y se extiende más por el pecho, y sus ojos suelen ser más oscuros.
El suimanga cingalés se encuentra en el sur de la India, Sri Lanka y Bangladés. Se extiende desde Gujarat por el oeste,[5][6]) and hasta Assam (Hailakandi[7]) y Meghalaya[4] por el este. Los registros en Birmania no están confirmados.[4] La especie vive en varios hábitat arbolados de la región, incluidos las zonas de matorral y los cultivos, y generalmente está ausente en los bosques densos.
Se reproduce durante todo el año y puede criar dos nidadas,[8] aunque principalmente lo hace durante los monzones.[4] Construyen el nido con fibras vegetales finas, telas de araña y con el exterior forrado con líquenes, trozos de corteza, semillas y otros materiales. El interior del nido lo forran con fibras suaves como la pelusa que cubre las semillas del género Calotropis.[9] La hembra se encarga de construir el nido sola, mientras el macho vuela a su alrededor. Sitúan el nido colgando del extremo de una rama con la entrada generalmente frente a un arbusto.[10] Pueden construir su nido cerca de los edificios e incluso bajo los porches.[11] La hembra se queda en el nido por la noche un par de días antes de poner los huevos. La puesta constadedos huevos, que generalmente son ovalados, de color verdoso o blancos, con moteado, que suele ser más denso en el extremo. A veces los huevos son verdes sin motas.[12] Suelen poner los huevos por la mañana. La incubación se realiza por ambos miembros de la pareja, en un periodo que varía de los 14 a los 16 días. Los polluelos dejan en nido en unos 17 días, aunque suelen seguir siendo alimentados por el macho durante unos días más. Los progenitores son ayudados en la alimentación de los polluelos por ayudantes, hembras o juveniles de la nidada anterior.[13] A veces reutilizan los nidos viejos.[14] Los nidos pueden ser parasitados por el cuco ventrigris.[15][16][17]
Al alimentarse de néctar polinizan las flores de muchas especies de plantas como las de los géneros Bruguiera, Woodfordia, Hamelia y Sterculia.[18] Suelen posarse para alimentarse de néctar y no se ciernen tanto como el suimanga de Loten,[19] con el que coinciden. Frecuentan lugares de rescado donde se desacen del polen y el néctar adherido a su cabeza.[20] Cuando las flores son demasiado largas para su pico, a veces las perforan en la base para hacerse con el néctar, burlando el propósito de la planta de ser polinizada.[21] A veces consumen la ligamaza exudada por las cigarras.[22]
Suelen bañarse en el agua acumulada en las hojas grandes del rocío o la lluvia.[23]
no válida; no se ha definido el contenido de las referencias llamadas hbk
El suimanga cingalés (Leptocoma zeylonica) es una especie de ave paseriforme de la familia Nectariniidae propia del subcontinente indio. Como los demás suimangas es un pájaro de pequeño tamaño que se alimenta principalmente de néctar, aunque también caza insectos, especialmente cuando cría a sus polluelos. Los machos son de coloridos y brillantes mientras que las hembras son más apagadas, de tonos oliváceos en las partes superiores y amarillentos en las inferiores. Construye nidos colgantes hechos con material vegetal, telas de araña y líquenes.
Leptocoma zeylonica Leptocoma generoko animalia da. Hegaztien barruko Nectariniidae familian sailkatua dago.
Leptocoma zeylonica Leptocoma generoko animalia da. Hegaztien barruko Nectariniidae familian sailkatua dago.
Pihamedestäjä (Leptocoma zeylonica) on eteläisessä Aasiassa tavattava medestäjiin kuuluva varpuslintu.
Kooltaan pihamedestäjä on noin 10 cm. Koiraan päälaki on sinivioletti, selkä on punaruskea ja yläperä on väriltään metallinhohtoisen violetti. Pyrstö on musta ja uloimpien sulkien kärjet ovat valkoiset. Siivet ovat ruskeat ja siipien kupeet sinivioletit. Tumman pään posket ja kurkku ovat violetit. Pihamedestäjäkoiraalla on kastanjanruskea kaulus. Vatsa on kirkkaan keltainen, siipien läheisyydestä valkoinen, ja siipien alustat ovat valkoiset. Naaras on päästään selästään ja siivistään ruskea. Kurkku on harmahtavan valkoinen. Kummankin sukupuolen nokka on pitkä ja alaspäin kaartuva.[2]
Pihamedestäjää tavataan Intiassa, Bangladeshissa, Myanmarissa ja Sri Lankassa[1]. Pihamedestäjän elinympäristöä ovat laajat metsät. Lajia tavataan usein myös pihoissa ja puutarhoissa, ja se tulee aivan asutuksen lähelle.[2]
Pihamedestäjien ravinto koostuu kukkien medestä ja hyönteisistä ja niiden toukista. Laji etsii ravintoa lentelemällä kukasta kukkaan eikä laskeudu maahan ravintoa etsiessään.[2]
Pihamedestäjät elävät yksin tai pareittain. Pesimäaika kestää joulukuusta elokuuhun ja linnuilla on yleensä kaksi pesuetta pesimäkauden aikana. Roikkuvan, laukkumaisen pesänsä lintu rakentaa ruohoista, ohuista kasvikuiduista, puun kuoresta, kuivista kukkien terälehdistä ja hämähäkin seitistä. Naaras munii kaksi vaalean vihreää tai ruskaa pilkullista munaa.[2]
Pihamedestäjä (Leptocoma zeylonica) on eteläisessä Aasiassa tavattava medestäjiin kuuluva varpuslintu.
De purperstuithoningzuiger (Leptocoma zeylonica; synoniem: Nectarinia zeylonica) is een soort honingzuiger.
De purperstuithoningzuiger is ongeveer 10 cm lang en weegt 7 tot 11 gram. Hij heeft een dunne naar beneden gebogen snavel en een buisvormige tong met een borstelvormig uiteinde om nectar meer op te zuigen. Mannetje en vrouwtje zijn onderling verschillend.
Het mannetje van de purperstuithoningzuiger is van boven donker kastanjebruin met een blauw-groene glans. De kopkap is glanzend groen en ook op de schouder komt dit glanzende groen terug. Op de keel zit een violetkleurige vlek, ook weer met een metaalglans, met daaronder op de borst een brede kastanjekleurige rand. Daaronder op de borst en de buik is het mannetje citroengeel. De stuit en bovenstaartdekveren zijn ook weer violetkleurig ("purper", van daar de naam).
Het vrouwtje is niet opvallend gekleurd. Zij is bruin van boven, heeft een smalle lichte wenkbrauwstreep en een donkere oogstreep. Zij heeft een duidelijke gele vlek op de buik die naar de flanken en de keel toe weer tot vuilwit verbleekt. De bovendelen zijn relatief donker; hiermee onderscheidt ze zich van andere honingzuigervrouwtjes.[2]
Zoals andere honingzuigers voeden ze zich hoofdzakelijk op nectar, hoewel ze ook op insecten foerageren, vooral als ze jongen hebben. Ze hebben een snelle, directe vlucht en kunnen net als een kolibrie in de lucht op één plek blijven fladderen om nectar uit een bloem te halen. Meestal strijken ze onder aan de bloem neer om bij de nectar de komen.
De purperstuithoningzuiger broedt het hele jaar door en kan twee broedsels grootbrengen. Het nest bestaat uit fijne plantenvezels, spinnenwebben en is aan de buitenkant bedekt met korstmossen, stukjes schors en zaadpluis. Het nest wordt gebouwd door het vrouwtje, waarbij het mannetje haar soms al vliegend vergezelt. Soms wordt het nest gebouwd dicht bij woningen, onder open portieken.[3][4][5]
De purperstuithoningzuiger is endemisch voor het Indiase subcontinent. De vogel komt voor Zuid- India , Sri Lanka en Bangladesh (zie kaartje). Er zijn twee ondersoorten:[6]
Deze soort is leeft in diverse biotopen, open bossen, cultuurland, ondergroei maar is meestal afwezig in dichte bossen.
De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. De vogel is algemeen en er is geen aanleiding te veronderstellen dat de soort in aantal achteruit gaat. Om deze redenen staat deze honingzuiger als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
De purperstuithoningzuiger (Leptocoma zeylonica; synoniem: Nectarinia zeylonica) is een soort honingzuiger.
Violettgumpad solfågel[2] (Leptocoma zeylonica) är en fågel i familjen solfåglar inom ordningen tättingar.[3] IUCN placerar den i hotkategorin livskraftig.[1]
Violettgumpad solfågel delas upp i två underarter med följande utbredning:[3]
Violettgumpad solfågel (Leptocoma zeylonica) är en fågel i familjen solfåglar inom ordningen tättingar. IUCN placerar den i hotkategorin livskraftig.
Violettgumpad solfågel delas upp i två underarter med följande utbredning:
L. z. zeylonica – Sri Lanka L. z. flaviventris – Indiska halvön, Bangladesh och västra MyanmarLeptocoma zeylonica là một loài chim trong họ Nectariniidae.[1]
Leptocoma zeylonica là một loài chim trong họ Nectariniidae.
Leptocoma zeylonica (Linnaeus, 1766)
Ареал Охранный статусЛимонная нектарница[1] (лат. Leptocoma zeylonica) — певчая птица из семейства нектарницевых.
Лимонная нектарница длиной 10 см. Половой диморфизм присутствует. У самцов блестящий зелёного цвета верх головы и такие же пятна на плечах. Остальная часть головы и верхняя часть тела блестящие тёмно-зелёные. Концы внешних перьев хвоста слегка окрашены в белый цвет. Голова самок окрашена в бледно-серый цвет, спина серо-бурая, окраска оперения на груди и крыльев светлее чем у самцов[2].
Птица живёт в тропической Южной Азии, в Бангладеш, Индии, Мьянме и Шри-Ланке.
Лимонная нектарница питается чаще нектаром, иногда насекомыми, особенно в период выкармливания птенцов. При поедании нектара цветков мангров Bruguiera gymnorrhiza и Bruguiera sexangula перья на голове птиц слипаются и им приходится тратить много времени на их чистку.
Различают два подвида:
Лимонная нектарница (лат. Leptocoma zeylonica) — певчая птица из семейства нектарницевых.