The rare Sooty Owl hunts prey from the highest points in the rainforests. They are known from some of the tallest and wettest regions along the east coast of Australia, New South Wales, and the rainforests of New Guinea (Newton et al., 2002; Birdlife International, 2012). Since the Sooty Owl has a limited habitat their diet depends on the availability of prey. Sooty Owls are capable of consuming virtually any arboreal or terrestrial mammal species between 10 and 1500 g, ranging from 2-100% of their body weight (Newton et al., 2002; Bilney et al., 2010). Male Sooty Owls weigh around 650 g and females average 1170 g (Newton et al., 2002). This is a significant feature of this species, because in most other species male owls are larger than females. Sooty Owls are named for their sooty brownish-black bodies. Their legs vary from brown to brownish black. Their facial features are greyish-brown with a darker rim around their facial disc. Both the upper body and the legs are flecked with small white spots. Sooty Owls also have huge eyes and a whitish beak. They have a large head, gangly legs with large feet, and short tail (Duncan, 2003). Sooty Owls prefer to nest in rainforests, sheltering on rocky gorges, cliffs, and in hallow trees. Many owls are known to breed in the winter, but Sooty Owls breed in the spring and generally lay two eggs. Usually only one egg hatches. The young will stay in the nest for a little over ten months before fledging.
Tyto tenebricosa[2] ye una especie d'ave estrixiforme de la familia Tytonidae qu'habita en Nueva Guinea y el sureste d'Australia.
La curuxa tenebrosa mide una media de 45 cm de llargu. Les femes son de mayor tamañu, miden ente 44–51 cm y pesen ente 750 y 1200 g, ente que los machos miden ente 37–43 cm y pesen ente 500-700 g. El so plumaxe ye principalmente de color gris escuru, más escuru nes partes cimeres, con un finu motudu blancu tantu nes partes cimeres como nes inferiores, siendo les femes daqué más clares. El llargor de la so nala bazcuya ente los 30 y 40 cm y la so cola ye bien curtia. Presenta un discu facial gris en forma de corazón enmarcáu por una ancha llista corita con un cantu ablancazao y difuso nel so interior. Los sos güeyos son escuros. Les sos pates emplumaes tienen deos y tarsos llargos.
La curuxa tenebrosa alcuéntrase nes selves tropicales de les rexones montascoses de Nueva Guinea y nes zones costeres del sureste d'Australia, amás de la islla Yapen. Tamién foi columbrada na islla Flinders del estrechu de Bass.
La curuxa tenebrosa ye una ave nocherniega y duerme nos buecos de los árboles, les cueves o ente la xamasca trupa pel día, polo que ye malo de ver o oyer. Habita en zones de ribayos fondos nos montes húmedos onde haya ocalitos, felechos y demás sotobosque de selva húmeda. Puede cazar en zones más seques pero xeneralmente cría y duerme nes más húmedes.
Foi descrita científicamente pol naturalista inglés John Gould en 1845. Reconócense dos subespecies:[3]
Enantes considerábase a la curuxa motuda (Tyto multipunctata), más pequeña y nativa del nordés d'Australia, una subespecie de la curuxa tenebrosa, pero anguaño considérense especies separaes.[3]
Les curuxes tenebroses son territoriales y sedentaries, y créese que permanecen na mesma área tola so vida d'adultu.
Aliméntase principalmente de mamíferos, que pueden ser marsupiales arborícoles (como los petauros xigantes, les zarigüeyas de cola anillada y los petauros del azucre) o terrestres como los bandicuts y los antequinos, y royedores. Tamién atrapa dacuando aves, esperteyos ya inseutos.
Añera nun buecu grande d'un árbol o una cueva. La fema duerme nel nial mientres delles selmana enantes de poner unu o dos güevos blancos mate. Xeneralmente la cría tien llugar ente los meses de xineru a xunu, pero puede dase en cualquier dómina del añu dependiendo de la localización y condiciones climátiques. La incubación dura 42 díes. El machu apurre comida a la fema, que raramente dexa'l nial. Los pitucos nacen cubiertos d'un plumón gris y tarden tres meses en completar el so desenvolvimientu hasta poder volar. En dexando'l nial los xuveniles siguen dependiendo de los sos padres un periodu llargu.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Tyto tenebricosa ye una especie d'ave estrixiforme de la familia Tytonidae qu'habita en Nueva Guinea y el sureste d'Australia.
L'òliba tenebrosa (Tyto tenebricosa) és un ocell rapinyaire nocturn de la família dels titònids (Tytonidae) que habita boscos humits de Nova Guinea, i est d'Austràlia.
S'han descrit tres subespècies:
L'òliba tenebrosa (Tyto tenebricosa) és un ocell rapinyaire nocturn de la família dels titònids (Tytonidae) que habita boscos humits de Nova Guinea, i est d'Austràlia.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tylluan lwyd fawr (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: tylluanod llwydion mawr) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Tyto tenebricosa; yr enw Saesneg arno yw Greater sooty owl. Mae'n perthyn i deulu'r Tylluanod Gwynion (Lladin: Tytonidae) sydd yn urdd y Strigiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. tenebricosa, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia ac Awstralia.
Mae'r tylluan lwyd fawr yn perthyn i deulu'r Tylluanod Gwynion (Lladin: Tytonidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Tylluan wen Tyto alba Tylluan wen fygydog Awstralia Tyto novaehollandiae
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tylluan lwyd fawr (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: tylluanod llwydion mawr) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Tyto tenebricosa; yr enw Saesneg arno yw Greater sooty owl. Mae'n perthyn i deulu'r Tylluanod Gwynion (Lladin: Tytonidae) sydd yn urdd y Strigiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. tenebricosa, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia ac Awstralia.
Die Rußeule (Tyto tenebricosa), auch als Schwarze Schleiereule[1] bezeichnet, ist eine Schleiereulenart, die auf Neuguinea und im Südosten Australiens vorkommt. Sie ist eine ausgesprochen heimlich lebende Art, die ihre Anwesenheit meist nur durch ihre charakteristischen Rufe verrät.[2]
Die Rußeule erreicht eine Körpergröße von 37 bis 43 cm, hat eine Flügellänge von etwa 24 bis 35 cm und ein Gewicht von 500 bis 1160 g. Die Weibchen sind in den meisten Fällen etwas größer als die Männchen und bis zu 350 g schwerer. Für eine Schleiereule hat sie im Verhältnis zur Körpergröße ungewöhnlich große Augen.[2] Neben der unterschiedlichen Größe gibt es keinen Geschlechtsdimorphismus, d. h. Männchen und Weibchen sind gleich gefärbt. Der Gesichtsschleier ist anders als bei vielen Schleiereulenarten nicht herzförmig, sondern oval.
Der Hals, die Brust, der Rücken, die Oberseiten von Kopf, Flügeln und Schwanz sind bräunlich bis schwärzlich und mit kleinen weißen Punkten gesprenkelt. Der Bauch wird durch eine unregelmäßige, feine Bänderung gemustert. Die Gesichtsmaske ist grauweiß, rund um Augen und Schnabel eher dunkel und zum Rand hin heller. Die Iris ist schwarzbraun, der Schnabel weißlich bis beige. Die kräftigen Krallen sind schwarz bis dunkelbraun. Wie alle Schleiereulen besitzt die Rußeule keine Federohren.
Der am meisten gehörte Ruf der Rußeule ist ein langgezogenes Pfeifen, dessen Tonhöhe abfällt. Er wird auch mit dem Geräusch einer fallenden Bombe umschrieben.[2]
In Australien überlappt sich das Verbreitungsgebiet mit der Neuhollandeule und dem Riesenkauz. Beide Eulenarten sind deutlich größer als die Rußeule. Die Rußeule kommt außerdem in deutlich stärker geschlossenen Waldregionen als jede dieser beiden Arten vor. Im nördlichen australischen Verbreitungsgebiet überlappt sich das Verbreitungsgebiet auch mit dem Roten Buschkauz. Dieser ist ebenfalls deutlich größer als die Rußeule.
Die Rußeule wird in zwei Unterarten unterteilt, T. tenebricosa arfaki auf Neuguinea (inklusive Yapen) und die Nominatform T. tenebricosa tenebricosa, die im südöstlichen Queensland, im östlichen New South Wales und in Victoria vorkommt. Die Rußeulen aus Neuguinea sind kleiner (500 und 750 g) und mehr braun gefärbt. Im nordöstlichen Queensland zwischen den Verbreitungsgebieten der beiden Unterarten liegt das Gebiet der Flecken-Rußeule (Tyto multipunctata), die früher ebenfalls als Unterart der Rußeule angesehen wurde.
Die Rußeule kommt in Regenwäldern, in hohen Eukalyptuswäldern und an Waldrändern von niederen Lagen bis in Höhen von über 3500 m vor. Ihre Ruheplätze findet sie in dichter Vegetation nahe dem Erdboden und in Mulden. In menschlichen Siedlungen nutzt sie auch Schornsteine als Ruheplatz.[2] Sie ist sesshaft und verteidigt ihr Revier. Verpaarte Rußeulen suchen gewöhnlich getrennte Ruheplätze auf, halten aber miteinander durch Rufe Kontakt. Die Reviergröße beträgt im australischen Verbreitungsgebiet zwischen 200 und 800 Hektar.
Die Rußeule ernährt sich vor allem von verschiedenen baumbewohnenden Kleinsäugern, darunter kleine Beuteltiere und Fledermäuse, außerdem werden kleine Vögel und Reptilien erbeutet. Historisch und prähistorisch (vor Eindringen der Siedler aus Europa) ernährte sie sich mehr von terrestrischen Kleinsäugern.[3] Mit ihrer Jagd beginnt sie gewöhnlich noch vor Anbruch der Dämmerung. Sie durchkämmt dabei den Bereich der Baumkronen sowie Waldränder und Lichtungen.
Rußeulen sind an keine spezifische Fortpflanzungszeit gebunden. Sie schreiten dann zur Brut, wenn eine ausreichende Nahrungsbasis vorhanden ist. In Australien ist aber eine Brutzeit zwischen Februar und April typisch. Es wird nur eine Brut pro Jahr großgezogen.[4]
Rußeulen brüten meist in großen Baumhöhlen. Sie nutzen geeignete Brutplätze gewöhnlich über mehrere Jahre.[4] Das Gelege besteht üblicherweise aus zwei Eiern. Es brütet allein das Weibchen und hudert auch später alleine die Nestlinge. Der Bettelruf der Nestlinge sind lange, raue Rufe. Das Männchen bringt zwar während der Nestlingszeit Futter ans Nest. Es übergibt dieses jedoch dem Weibchen und allein der weibliche Elternvogel füttert die Nestlinge. Die Nestlinge sind drei Monate nach der Eiablage flügge. Sie verbleiben im Revier der Elternvögel etwa vier bis fünf Monate und müssen sich dann ein eigenes Revier suchen. Sie sind in einem Lebensalter von einem Jahr fortpflanzungsfähig.[5]
Auf Neuguinea ist die Rußeule weit verbreitet und der Bestand ungefährdet, die südostaustralische Unterart ist jedoch selten.
Die Rußeule (Tyto tenebricosa), auch als Schwarze Schleiereule bezeichnet, ist eine Schleiereulenart, die auf Neuguinea und im Südosten Australiens vorkommt. Sie ist eine ausgesprochen heimlich lebende Art, die ihre Anwesenheit meist nur durch ihre charakteristischen Rufe verrät.
The greater sooty owl (Tyto tenebricosa) is a medium to large owl found in south-eastern Australia, Montane rainforests of New Guinea and have been seen on Flinders Island in the Bass Strait. The lesser sooty owl (T. multipunctata), is sometimes considered to be conspecific with this species, in which case they are then together referred to as sooty owls.[3] It is substantially smaller and occurs in the wet tropics region of North Queensland, Australia.
Greater sooty owls have a finely white spotted head with scattered white spots on the wings. The females are lighter colored than the males. They appear to be the heaviest of the living species in the barn owl family, however the Tasmanian subspecies of the Australian masked owl is larger still.[4] The females' length is 41 to 50 cm (16 to 20 in)[5] and weighs 750 to 1,200 g (1.65 to 2.65 lb). The smaller male has a length of 37 to 43 cm (15 to 17 in) and weighs 500 to 700 g (1.1 to 1.5 lb).[4][6] The wing length is 30–40 cm. The large dark eyes are set in a round large facial disk. The facial disk is dark gray-silver or sooty black (changing with age) and has a heavy black edge. The upper part of the owl is black to dark gray and the under part is lighter. The tail is short and the legs are feathered. The feet and talons are large. Their call is a piercing shriek which can last up to two seconds.
Greater sooty owls are nocturnal and roost in large tree hollows, caves and in dense foliage during daylight hours. Rarely seen or heard, they can be found in areas with deep gullies in moist forests, where smooth-barked gum trees, tree ferns and wet forest under-storey are present. They may hunt in drier areas but usually roost and breed in the moister areas.
Mammals, ranging from large arboreal marsupials such as the greater glider, through ringtail possums and sugar gliders, to bandicoots, rodents, and antechinus comprise the most common items in the greater sooty owl diet. They also occasionally take birds, bats, and insects.
Their dietary habits have changed since colonisation, possibly due to the reduction of terrestrial animal species, and they take more arboreal animals.[7]
Greater sooty owls are territorial and are thought to remain in the same area throughout their adult lives. Sooty owls have a distinctive range of calls including typical barn owl like rasps and screams, a distinctive "falling bomb" call and an insect like twitter used during close contact with other sooty owls.
The nest is in a large hollow tree or a cave. The female roosts in the nest for several weeks before she lays one or two dull white eggs. Usually nesting commences from January through June but could occur at almost any time of the year depending on location and climatic conditions. The incubation time is 42 days. The male brings food to the female who rarely leaves the nest. The young are born with dull grey down and can fly in three months. The young remain dependent on the parents for an extended period after fledging. Their lifespan is unknown. They are territorial and sedentary throughout the year.
Their status is not globally threatened.[1]
Greater sooty owls are not listed as threatened on the Australian Environment Protection and Biodiversity Conservation Act 1999. However, their conservation status varies from state to state within Australia. For example:
The greater sooty owl (Tyto tenebricosa) is a medium to large owl found in south-eastern Australia, Montane rainforests of New Guinea and have been seen on Flinders Island in the Bass Strait. The lesser sooty owl (T. multipunctata), is sometimes considered to be conspecific with this species, in which case they are then together referred to as sooty owls. It is substantially smaller and occurs in the wet tropics region of North Queensland, Australia.
La lechuza tenebrosa (Tyto tenebricosa)[2] es una especie de ave estrigiforme de la familia Tytonidae que habita en Nueva Guinea y el sureste de Australia.
La lechuza tenebrosa mide una media de 45 cm de largo. Las hembras son de mayor tamaño, miden entre 44–51 cm y pesan entre 750 y 1200 g, mientras que los machos miden entre 37–43 cm y pesan entre 500-700 g. Su plumaje es principalmente de color gris oscuro, más oscuro en las partes superiores, con un fino moteado blanco tanto en las partes superiores como en las inferiores, siendo las hembras algo más claras. La longitud de su ala oscila entre los 30 y 40 cm y su cola es muy corta. Presenta un disco facial gris en forma de corazón enmarcado por una ancha lista negruzca con un borde blanquecino y difuso en su interior. Sus ojos son oscuros. Sus patas emplumadas tienen dedos y tarsos largos.
La lechuza tenebrosa se encuentra en las selvas tropicales de las regiones montañosas de Nueva Guinea y en las zonas costeras del sureste de Australia, además de la isla Yapen. También ha sido avistada en la isla Flinders del estrecho de Bass.
La lechuza tenebrosa es un ave nocturna y duerme en los huecos de los árboles, las cuevas o entre el follaje denso por el día, por lo que es difícil de ver u oír. Habita en zonas de barrancos profundos en los bosques húmedos donde haya eucaliptos, helechos y demás sotobosque de selva húmeda. Puede cazar en zonas más secas pero generalmente cría y duerme en las más húmedas.
Fue descrita científicamente por el naturalista inglés John Gould en 1845. Se reconocen dos subespecies:[3]
Anteriormente se consideraba a la lechuza moteada (Tyto multipunctata), más pequeña y nativa del noreste de Australia, una subespecie de la lechuza tenebrosa, pero actualmente se consideran especies separadas.[3]
Las lechuzas tenebrosas son territoriales y sedentarias, y se cree que permanecen en la misma área toda su vida de adulto.
Se alimenta principalmente de mamíferos, que pueden ser marsupiales arborícolas (como los petauros gigantes, las zarigüeyas de cola anillada y los petauros del azúcar) o terrestres como los bandicuts y los antequinos, y roedores. También atrapa ocasionalmente aves, murciélagos e insectos.
Anida en un hueco grande de un árbol o una cueva. La hembra duerme en el nido durante varias semana antes de poner uno o dos huevos blancos mate. Generalmente la cría tiene lugar entre los meses de enero a junio, pero puede darse en cualquier época del año dependiendo de la localización y condiciones climáticas. La incubación dura 42 días. El macho proporciona comida a la hembra, que raramente deja el nido. Los polluelos nacen cubiertos de un plumón gris y tardan tres meses en completar su desarrollo hasta poder volar. Tras dejar el nido los juveniles siguen dependiendo de sus padres un periodo largo.
La lechuza tenebrosa (Tyto tenebricosa) es una especie de ave estrigiforme de la familia Tytonidae que habita en Nueva Guinea y el sureste de Australia.
Tyto tenebricosa Tyto generoko animalia da. Hegaztien barruko Tytonidae familian sailkatua dago.
Nokipöllö (Tyto tenebricosa) on tornipöllöjen heimoon kuuluva lintu. Se on keskikokoinen tai suuri lintu, joka elää Kaakkois-Australiassa ja Uuden-Guinean vuoristometsissä ja on nähty myös Bassinsalmessa Flindersinsaarella.
Ne ovat yölintuja ja piileksivät ontoissa puunrungoissa, luolissa ja suurissa tiheälehtisissä puissa. Niiden kutsuääni on vihlova huuto, joka voi kestää kaksikin sekuntia.
Nokipöllöjen päässä on pieniä valkoisia pilkkuja ja siivissä siellä täällä valkoisia pilkkuja. Naaraat ovat vaaleampia kuin koiraat. Naaraiden pituus on 37–43 cm ja ne painavat 750–1 000 g. Koiras on pienempi. Sen pituus on 37–43 cm ja se painaa 500–700 g. Siiven pituus on 30–40 cm. Silmät ovat suuret ja tummat, naama suuri ja pyöreä. Naama on tummanharmaa tai noenmusta, ja siinä on paksut mustat reunat. Nokipöllön yläosa on musta tai tummanharmaa, sen alaosa on vaalemapi. Pyrstö on lyhyt ja jaloissa on höyhenten peittämät suuret mustat kynnet.
Nokipöllö (Tyto tenebricosa) on tornipöllöjen heimoon kuuluva lintu. Se on keskikokoinen tai suuri lintu, joka elää Kaakkois-Australiassa ja Uuden-Guinean vuoristometsissä ja on nähty myös Bassinsalmessa Flindersinsaarella.
Ne ovat yölintuja ja piileksivät ontoissa puunrungoissa, luolissa ja suurissa tiheälehtisissä puissa. Niiden kutsuääni on vihlova huuto, joka voi kestää kaksikin sekuntia.
Tyto tenebricosa
L'Effraie ombrée (Tyto tenebricosa) est une espèce d'oiseaux de la famille des Tytonidae.
Cette espèce vit dans le sud-est de l'Australie et en Nouvelle-Guinée.
Tyto tenebricosa
L'Effraie ombrée (Tyto tenebricosa) est une espèce d'oiseaux de la famille des Tytonidae.
Serak Hitam (Tyto tenebricosa) atau Greater Sooty Owl dalam bahasa inggrisnya merupakan salah satu jenis burung pemangsa dari keluarga Tytonidae dan genus Tyto. Burung ini juga memiliki kepala bulat sama dengan burung hantu tyto alba. Burung ini dapat dijumpai di daerah pegunungan papua, papua nugini dan australia.
Serak hitam memiliki ukuran tubuh sekitar 37 sampai 51 cm dan rentang sayap sekitar 103 cm, ekor antara 11 sampai 14 cm dengan berat tubuh antara 500–700 gram untuk jantan dan betina antara 750–1160 gram. Satu-satunya serak yang berwarna abu-abu jelaga di Papua. Mata hitam besar, sayap lebar dan membulat. Kaki besar, berbulu lebat dan dilengkapi cakar yang kokoh. Betina mirip jantan, tetapi berukuran lebih besar. Ras arfaki berukuran lebih kecil, warna gelap pada tubuh bagian bawah lebih bervariasi.[2]
Burung ini terdiri dari 2 sub-spesies, dengan daerah persebaran:[3]
Suara panggilan khas melengking, perlahan menurun, selama 2 detik[4]
Burung ini pemburu yang kuat dan dapat berburu yang lebih besar dari ukuran tubuhnya. Pada umumnya burung ini menangkap mangsanya di tanah, sama dengan jenis burung hantu lainnya. Mata besar dari kedua burung hantu jelaga dibandingkan dengan Tyto Owls lainnya menunjukkan ketergantungan yang lebih besar pada penglihatan. Mereka memakan mamalia, burung, kelelawar, hewan darat seperti pengerat dan serangga. Jantan melakukan semua perburuan selama pembiakan dan biasanya membawa satu mangsa besar per malam.
Ketika musim kawin tiba, musimnya bervariasi, sebagian besar mereka mulai bertelur dari bulan Januari hingga Juni tetapi ada beberapa catatan di musim semi (Agustus-September). Jantan sering menjadi lebih berisik di awal musim. Sarang ini biasanya dalam lubang di pohon besar dengan ketinggian dari 10 hingga 50 meter. Ada beberapa catatan bersarang di gua. Betina menempati rongga selama beberapa minggu sebelum bertelur, terbang hanya sebentar di malam hari dan dapat dikatakan lebih sering berdiam diri di sarangnya. Serak hitam bertelur antara 1 sampai 2 telur yang berwarna putih pucat, berukuran 44-52mm x 36-41mm yang dierami sekitar 42 hari. Anak-anak muda dilapisi dengan warna abu-abu keabu-abuan dan dan mulai mandiri sekitar berumur 3 bulan.[5]
Mereka suka mendiami parit-parit lembap dalam di hutan eukaliptus tua, dan halus, dan tumbuhan bawah dari pohon pakis dan Lilly Pilly sampai ketinggian 4000m. Mereka mungkin pindah ke hutan yang lebih kering untuk berburu tetapi mereka membutuhkan habitat utama untuk bertelur dan berkembang biak. Mereka adalah burung teritorial yang mencapai 200-800 ha dan tidak bergerak sepanjang tahun.
Daftar merah IUCN: Resiko Rendah (LC)
Perdagangan internasional: Appendix II, dapat diperdagangkan dengan pengaturan tertentu
Perlindungan: –
Serak Hitam (Tyto tenebricosa) atau Greater Sooty Owl dalam bahasa inggrisnya merupakan salah satu jenis burung pemangsa dari keluarga Tytonidae dan genus Tyto. Burung ini juga memiliki kepala bulat sama dengan burung hantu tyto alba. Burung ini dapat dijumpai di daerah pegunungan papua, papua nugini dan australia.
Tyto tenebricosa (Gould, 1845), conosciuto anche col nome di barbagianni fuligginoso, è un uccello appartenente all'ordine degli strigiformi e alla famiglia Tytonidae.
Il barbagianni fuligginoso differisce dalle altre specie del genere Tyto per via del colore del piumaggio: solitamente le altre specie di barbagianni presentano colori chiari (come Tyto alba o Tyto capensis); invece il T. tenebricosa presenta una livrea scura che varia dal grigio scuro-marrone al nero, (molto simile alla fuliggine dei camini da cui prende il nome) macchiato di bianco. Il disco facciale è solitamente nero, ma talvolta può essere grigio o color crema. Misura di lunghezza dai 37 ai 43 cm, e pesa dai 750 ai 1200 g per le femmine o dai 500 ai 750 g per i maschi, leggermente più piccoli. Gli occhi sono neri.
Non va confuso con la congenere Tyto multipunctata, specie molto simile che occupa lo stesso territorio di T. tenebricosa.
Il Tyto tenebricosa nidifica in Australia dell'est e in una parte dell'Indonesia.
Sono sin ora riconosciute 2 sottospecie:
Tyto tenebricosa (Gould, 1845), conosciuto anche col nome di barbagianni fuligginoso, è un uccello appartenente all'ordine degli strigiformi e alla famiglia Tytonidae.
De Zwarte kerkuil (Tyto tenebricosa) is een uil uit de familie van kerkuilen (Tytonidae). Deze soort komt voor in Australië.
De uil is een middelgrote, roetzwarte uil met vrij grote donkere ogen in een ronde gezichtssluier. De bovendelen (rugzijde) zijn roetzwart, met fijne witte vlekjes op de kop en grotere maar meer verspreide witte vlekken op de vleugels. De gezichtssluier is breed en rond, donker van kleur en afgezoomd met een harde, donkere rand. De onderdelen (buik en borst) zijn donkergrijs tot zwart, maar nooit zo donker als de bovendelen, met fijne witte vlekjes bezet. De buikstreek is altijd bleker dan de borst. De zwarte staart is kort en de poten zijn bevederd. De Zwarte kerkuil heeft een hoornkleurige bek, die bijna tot aan de punt bevederd is. De tenen zijn donkergrijs en de lange klauwen dan weer zwart. Beide geslachten zijn gelijk wat pluimage betreft, maar - zoals zo dikwijls bij uilen en dagroofvogels- zijn de vrouwtjes groter en zwaarder dan mannetjes. De (grotere) Zwarte kerkuil kan onderscheiden worden van de nauw verwante Kleine zwarte kerkuil door zijn (uiteraard) grotere afmetingen, donkerder pluimage en een verschillend vlekkenpatroon. Ook hun jachtgewoontes verschillen vrij grondig.
Vrouwtje: - Lengte 44–51 cm Gewicht 750-1000g
Mannetje: - Lengte 37–43 cm Gewicht 500-700g
Het dier is uitsluitend een nachtvogel, die er overdag een verborgen leefwijze op na houdt: hij verbergt zich in holtes, holle bomen, dicht gebladerte van hoge bomen en soms ook in grotten.
De typische schreeuw is een indringende 'kerkuilschreeuw' met afdalende toon, in het Engels beter bekend als de 'bomb whistle', omdat het kan vergeleken worden met het typische geluid van een vallende bom (zonder de fatale explosie).
De Zwarte kerkuil is een krachtige jager die in verhouding vrij grote prooien vangt, die hij proportioneel gezien dan nog vrij vaak uit de bomen plukt. Dit in tegenstelling met niet alleen de Kleine zwarte kerkuil, maar ook met andere soorten kerkuilen, die hun voedsel meestal op de grond vangen. Het voedsel bestaat uit een rijke variatie van kleinere zoogdieren en tijdens het broedsizoen zorgt het mannetje alleen voor de aanbreng van prooien.
Kust- en bergregio's van Zuid-Oost Australië van de Dandenong Ranges dichtbij Melbourne tot de Conendale Range ten noorden van Brisbane. Werd ook gemeld als aanwezig op Flinderseiland in Straat Bass. Komt ook voor in de hogere bergdedeelten van de regenwouden in Nieuw-Guinea.
De soort telt 2 ondersoorten:
Onbekend, waarschijnlijk zeldzaam en bedreigd
Gould, John. 1845. Proceedings of the Zoological Society of London, pt. 13, no. 149, p. 80.
De vroegere soort Tyto tenebricosa in sensu largo werd eerst opgesplitst in twee ondersoorten die later twee volwaardige soorten werden : nl. Tyto tenebricosa, die we nu kennen als de Zwarte kerkuil (Greater Sooty owl in het Engels) en de Kleine zwarte kerkuil (Tyto multipunctata) of Lesser Sooty owl ( Eng.).
In sensu stricto werd de eigenlijke Zwarte kerkuil dan verder opgesplitst in Tyto tenebricosa tenebricosa en Tyto tenebricosa arfaki
Bronnen, noten en/of referentiesDe Zwarte kerkuil (Tyto tenebricosa) is een uil uit de familie van kerkuilen (Tytonidae). Deze soort komt voor in Australië.
Större sottornuggla[2] (Tyto tenebricosa) är en fågel i familjen tornugglor inom ordningen ugglor.[3]
Större sottornuggla har en märklig tudelad utbredning och delas in i två underarter:[3]
Mindre sottornuggla (T. multipunctata) betraktades tidigare som en underart till tenebricosa, då med det svenska namnet sottornuggla, och vissa auktoriteter gör det fortfarande.[4] Vissa behandlar arfaki som en del av mindre sottornuggla.[5]
IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Wikimedia Commons har media som rör större sottornuggla.
Wikispecies har information om Tyto tenebricosa.
Större sottornuggla (Tyto tenebricosa) är en fågel i familjen tornugglor inom ordningen ugglor.
Cú lợn bồ hóng lớn (danh pháp hai phần: Tyto tenebricosa) là một loài chim thuộc Chi Cú lợn, Họ Cú lợn (Tytonidae).[1] Cú lợn bồ hóng lớn sinh sống ở đông nam Úc, rừng nhiệt đới Montane, New Guinea và đã được nhìn thấy trên đảo Flinders đảo trong eo biển Bass. Chúng có đầu đốm mịn màu trắng với những đốm trắng rải rác trên cánh. Những con cái có màu nhẹ hơn so với những con đực. Chiều dài con cái là 37–43 cm và nặng 750-1200 gm. Nam là nhỏ hơn và chiều dài 37–43 cm và nặng 500-700 gram. Chiều dài cánh là 30–40 cm. Cặp mắt đen lớn được trong một đĩa tròn trên khuôn mặt lớn. Đĩa mặt là tối màu xám bạc hoặc màu đen bồ hóng (thay đổi theo tuổi) và có một rìa đen đậm. Phần trên của con cú là màu đen với màu tối đến xám tối và phần dưới là màu sáng hơn. Tiếng kêu của chúng là tiếng thét xuyên có thể kéo dài đến hai giây. Đuôi ngắn và chân lông. Bàn chân và móng vuốt lớn.
Cú lợn bồ hóng nhỏ (T. t. Multipunctata), hiện đang được coi là thuộc loài này. Nó có kích thước nhỏ hơn đáng kể hơn và hiện diện trong khu vực nhiệt đới ẩm ướt của North Queensland, Australia.
Cú lợn bồ hóng lớn (danh pháp hai phần: Tyto tenebricosa) là một loài chim thuộc Chi Cú lợn, Họ Cú lợn (Tytonidae). Cú lợn bồ hóng lớn sinh sống ở đông nam Úc, rừng nhiệt đới Montane, New Guinea và đã được nhìn thấy trên đảo Flinders đảo trong eo biển Bass. Chúng có đầu đốm mịn màu trắng với những đốm trắng rải rác trên cánh. Những con cái có màu nhẹ hơn so với những con đực. Chiều dài con cái là 37–43 cm và nặng 750-1200 gm. Nam là nhỏ hơn và chiều dài 37–43 cm và nặng 500-700 gram. Chiều dài cánh là 30–40 cm. Cặp mắt đen lớn được trong một đĩa tròn trên khuôn mặt lớn. Đĩa mặt là tối màu xám bạc hoặc màu đen bồ hóng (thay đổi theo tuổi) và có một rìa đen đậm. Phần trên của con cú là màu đen với màu tối đến xám tối và phần dưới là màu sáng hơn. Tiếng kêu của chúng là tiếng thét xuyên có thể kéo dài đến hai giây. Đuôi ngắn và chân lông. Bàn chân và móng vuốt lớn.
Cú lợn bồ hóng nhỏ (T. t. Multipunctata), hiện đang được coi là thuộc loài này. Nó có kích thước nhỏ hơn đáng kể hơn và hiện diện trong khu vực nhiệt đới ẩm ướt của North Queensland, Australia.
Tyto tenebricosa (Gould, 1845)
Ареал
Чёрная сипуха[1] (лат. Tyto tenebricosa) — один из видов сипух. Птицы плохо исследованы ввиду их преимущественно ночной активности.
Средняя длина крыла — 243-343 мм; размах крыльев — 103 см. Длина самок — 44-51 см; вес — 900-1100 гр. Длина самцов — 37-43 см; вес — 600-700 гр. [2]
Сова средних размеров без "ушей"-пучков. Самки, как правило, больше и тяжелее самцов (разница в весе до 350 гр), однако в одной из наблюдавшихся пар был выявлен реверсивный половой диморфизм.
Основное оперение птицы — пепельно-чёрное; на округлом лицевом венчике, цвет которого варьируется от светло-серого до графитового (от светлых краёв постепенно темнеет к середине), расположены очень большие чёрные глаза.
Нижняя часть живота и бёдер тёмная, с мелкими неравномерными чёрными пятнышками. Радужка глаза насыщенного тёмно-карего цвета, клюв светло-кремовый. Ноги плотно оперены вплоть до основания тёмно-серых пальцев, которые заканчиваются массивными чёрно-коричневыми когтями. Крылья короткие, округлые и равномерные по всей длине; очень короткий хвост. [3][4]
Птенцы покрыты беловатым или светло-серым пушком; подростки выглядят почти как взрослые, но с более тёмным лицевым диском.[5]
Самый известный зов Чёрной сипухи — продолжительный нисходящий свист, который часто сравнивают со звуком летящей бомбы; кроме этого птицы стрекочут и трещат, подобно насекомым.
Птенцы, выпрашивая у родителя пищу, издают громкие, монотонные и настойчивые поскрипывания. [5]
Чёрную сипуху можно встретить на Новой Гвинее, на острове Япен и восточной Австралии, исключая большую часть штата Квинсленд. На территории Австралии этот вид необычайно редок или уже исчез, однако по-прежнему широко распространён в Новой Гвинее.[5]
Любят густые тропические и влажные эвкалиптовые леса, а также лесные опушки, заселяя как низменности, так и высоты до 3660 м.[5]
На данный момент известно 2 подвида.
Подвид Распространение Описание T. t. tenebricosa (Gould, 1845) северо-восток Австралии Более коричневая и маленькая сова (вес — 500-750 гр) T. t. arfaki (Schlegel, 1879) Новая Гвинея, остров ЯпенУниверсальный хищник, охотящийся на любых возможных млекопитающих малых и средних размеров. Добычей могут стать опоссумы, летучие мыши, крупные крысы и изредка мелкие птицы и рептилии. Ловит жертву, пикируя из-под лесного полога к земле.[5]
Чёрная сипуха (лат. Tyto tenebricosa) — один из видов сипух. Птицы плохо исследованы ввиду их преимущественно ночной активности.
.jpg)
.png){kind=small}
