Hirundo smithii Leach 1818

Hirundo smithii

Ander name

• Wetenskaplike naam: Hirundo smithii
• Engelse naam: Wire-tailed Swallow

Sien ook

• Alfabetiese lys van Suid-Afrikaanse voëls
• Lys van Suid-Afrikaanse voëls (Groepeer)
• Lys van Suider-Afrikaanse voëls volgens wetenskaplike name

Hierdie artikel is ’n saadjie. Voel vry om Wikipedia te help deur dit uit te brei.

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como ^NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

Güevos de Hirundo smithii

'''Hirundo smithii ye una especie d'ave paseriforme de la familia Hirundinidae mesma d'Asia y África. Esta golondrina ye similar en vezos y apariencia a otros insectívoros aéreos, como los aviones (rellacionaos con ella) y los andarones, del orde Apodiformes. La golondrina cola de goches reproducir n'África, al sur del Sahara y nel sur d'Asia, onde hai clima tropical, dende la India al sudeste del continente. Ye residente principalmente, pero les poblaciones en Paquistán y el norte del país yá citáu migren escontra'l sur pel hibiernu. Amás, sueli ser una especie vagamunda en Sri Lanka.

Esta ave alcuéntrase en tierres abiertes cercanes a l'agua y poblaciones humanes. Les golondrines cola de goches son voladores rápides y polo xeneral aliméntase d'inseutos, cuantimás mosques, en plenu vuelu. Ver típicamente volar en forma rasante sobre l'agua; son les golondrines más acomuñaes con esti elementu. Los niales, en forma de recipiente, fabricar con folla y cañes que recueyen estos páxaros. Asitiar en superficies verticales cerca de l'agua, en salientes de cantiles o más comúnmente, n'estructures feches pol home, como edificios y pontes. Suelen poner de trés a cuatro güevos n'África y hasta cinco n'Asia. Estes aves constrúin el nial en solitariu, a diferencia de munches otres especies de golondrina, que tienden a formar colonies.

Esta especie tien catorce cm. de llargor. Los sos partes cimeros son d'un azul brilloso, sacante por una corona color castañu y llurdios blancos na cola. La parte baxa ye blanca, anque les plumes de vuelu son escures. Tien una mázcara azul qu'anubre los sos güeyos. La especie recibe'l so nome de les llargues y filamentosas plumes de la so cola, que cayen alredor como dos cables. Dambos sexos son bien similares n'apariencia, pero la fema tien una cola más curtia. Los mozos tienen una corona, parte cimeru y cola marrones. Una subespecie africana, H. s. filifera, ye de mayor tamañu y tien una cola más llarga que la subespecie nominal. El nome científicu d'esta ave ye n'homenaxe a Chetien Smith, un botánicu noruegu que foi miembru de la espedición británica al Ríu Congu en 1816, liderada por James Kingston Tuckey.

Referencies

Bibliografía

• Birds of India by Grimmett, Inskipp and Inskipp, ISBN 0-691-04910-6
• Birds of The Gambia by Barlow, Wacher and Disley, ISBN 1-873403-32-1
• Swallows and Martins by Turner and Rose, ISBN 0-7470-3202-5

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Hirundo smithii.
• • Golondrina cola de goches en plenu vuelu
  Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.

Hirundo smithii

L'oreneta cuallarga^[1] (Hirundo smithii) és un ocell de la família dels hirundínids (Hirundinidae) que habita sabanes i ciutats de gran part de l'Àfrica Subsahariana, Tadjikistan, Afganistan, nord de Pakistan, l'Índia, Birmània i bona part d'Indoxina.

Referències

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Gwennol lostfain (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: gwenoliaid llostfain) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Hirundo smithii; yr enw Saesneg arno yw Wire-tailed swallow. Mae'n perthyn i deulu'r Gwenoliaid (Lladin: Hirundinidae) sydd yn urdd y Passeriformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn H. smithii, sef enw'r rhywogaeth.^[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia ac Affrica.

Teulu

Mae'r gwennol lostfain yn perthyn i deulu'r Gwenoliaid (Lladin: Hirundinidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

सुइरोपुच्छ्रे गौंथली(वैज्ञानिक नाम: Hirundo smithii)^[२][३] नेपालमा पाइने एक प्रकारको चराको नाम हो। यसलाई अङ्ग्रेजीमा वायर-टेल्ड स्वालो (Wire-tailed swallow) भनिन्छ।

तस्बिर सङ्ग्रह

बचेरालाई खाना खुवाउने तयारीमा सुइरोपुच्छ्रे गौंथली

यो पनि हेर्नुहोस्

सन्दर्भ सामग्रीहरू

ਅਬਾਬੀਲ ਮਿਨੀ ਝੀਲ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ, ਭਾਰਤ)

ਤਾਰਪੂੰਝਾ ਅਬਾਬੀਲ, ਹਿਰੁਨਡੀਨੀਡੇਈ ਖਾਨਦਾਨ ਦੀ ਇੱਕ ਚਿੜੀ ਹੈ। ਤਾਰਪੂੰਝਾ ਚਿੜੀਆਂ ਦਾ ਇਹ ਨਾਮ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪੂਛ ’ਤੇ ਲੱਗੀਆਂ ਤਾਰਾਂ ਕਰਕੇ ਪਿਆ। ਇਸ ਦੀਆਂ 83 ਜਾਤੀਆਂ ਦੇ ਪੰਛੀ ਹਨ ਤਾਰਾਂ ਅਤੇ ਪਤਲੀਆਂ ਟਾਹਣੀਆਂ ਉੱਤੇ ਬੈਠਣ ਵਾਲੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ-ਛੋਟੀਆਂ ਚਿੜੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਪੰਛੀ ਭਾਰਤ ਉਪ ਮਹਾਂਦੀਪ 'ਚ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਚਿੱੜੀ ਪਾਣੀ ਦੇ ਸੋਮਿਆਂ, ਛੱਪੜਾਂ, ਨਹਿਰਾਂ, ਦਰਿਆਵਾਂ, ਝੋਨੇ ਦੇ ਖੇਤਾਂ ਅਤੇ ਛੰਭਾਂ ਦੇ ਪਾਣੀਆਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਆਪਣੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਕੀੜੇ ਨੂੰ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਹੀ ਫੜ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਉੱਡਦੀਆਂ-ਉੱਡਦੀਆਂ ਹੀ ਪਾਣੀ ਦੇ ਸੋਮੇ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਪੀ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।

ਬਣਤਰ

ਇਸ ਦੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਅਤੇ ਛੋਟੀ ਗਰਦਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਖੰਭ ਲੰਮੇ ਅਤੇ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਤਿੱਖੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪੂਛ ਦੋਫਾੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ ਪੂਛ ਦੇ ਦੋਵਾਂ ਸਿਰਿਆਂ ਉੱਤੇ ਇੱਕ-ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਬਾਰੀਕ ਅਤੇ ਤਾਰ ਵਰਗਾ ਲੰਮਾ ਖੰਭ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਹੜਾ ਨਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤਾ ਲੰਮਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ ਉੱਪਰੋਂ ਕਾਲੀ ਭਾਹ ਵਾਲੇ ਗੂੜ੍ਹੇ ਨੀਲੇ ਰੰਗ ਦੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਪਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਢਿੱਡ ਵਾਲਾ ਪਾਸਾ ਚਮਕਦਾਰ ਚਿੱਟਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਉੱਤੇ ਲਾਲ ਭਾਹ ਵਾਲੀ ਚਾਕਲੇਟੀ ਟੋਪੀ ਅਤੇ ਅੱਖਾਂ ਉੱਤੇ ਗੂੜ੍ਹੇ ਨੀਲੇ ਰੰਗ ਦੀ ਪੱਟੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ ਲੰਬਾਈ 14 ਸੈਂਟੀਮੀਟਰ ਅਤੇ ਭਾਰ ਕੋਈ 20 ਗ੍ਰਾਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਅਗਲੀ ਪੀੜ੍ਹੀ

ਮਾਦਾ, ਨਰਾਂ ਦੇ ਗਾਣਿਆਂ ਅਤੇ ਪੂਛ ਦੀਆਂ ਲੰਮੀਆਂ ਤਾਰਾਂ ਤੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਿਹਤ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਾ ਕੇ ਆਪਣਾ ਸਾਥੀ ਚੁਣਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਆਪਣਾ ਆਲ੍ਹਣਾ ਚੱਟਾਨਾਂ, ਪੁਲਾਂ ਆਦਿ ਦੇ ਹੇਠ ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ ਬਣਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਚੁੰਝ ਨਾਲ ਪਾਣੀ ਦੇ ਸੋਮਿਆਂ ਦੇ ਪਾਸਿਆਂ ਤੋਂ ਚੀਕਣੀ ਗਿੱਲੀ ਮਿੱਟੀ ਚੁੱਕ ਕੇ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਆਲ੍ਹਣਾ ਕਿਸੇ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਕੋਲੇ ਵਰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਹੜਾ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਤੋਂ ਚੱਟਾਨ ਜਾਂ ਕੰਧ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮਾਦਾ 4 ਤੋਂ 5 ਚਿੱਟੇ ਰੰਗ ਦੇ ਅੰਡੇ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਨਰ ਆਲ੍ਹਣੇ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਕੱਲੀ ਮਾਦਾ 14-16 ਦਿਨਾਂ ਤਕ ਅੰਡੇ ਸੇਕ ਕੇ ਬੱਚੇ ਕੱਢ ਲੈਂਦੀ ਹੈ। ਜਨਮ ਸਮੇਂ ਬੱਚੇ ਗੰਜੇ ਤੇ ਬੰਦ ਅੱਖਾਂ ਵਾਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਕੀ ਦੇ ਸਰੀਰ ਉੱਤੇ ਵੀ ਖੰਭ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ। ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ 10 ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਖੁੱਲ੍ਹ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਦੋਵੇਂ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪਾਲਦੇ ਹਨ। ਬੱਚੇ 10 ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਉੱਡਣ ਯੋਗ ਹੋੋਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵੀ ਜਵਾਨ ਹੋਣ ਤੱਕ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।

ਫੋਟੋ ਗੈਲਰੀ

• ਅਬਾਬੀਲ ਮਿਨੀ ਝੀਲ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ, ਭਾਰਤ

• ਅਬਾਬੀਲ ਮਿਨੀ ਝੀਲ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ, ਭਾਰਤ

ਹਵਾਲੇ

ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ

• Cliff swallow - Petrochelidon pyrrhonota - USGS Patuxent Bird Identification InfoCenter
• Cliff swallow Species Account - Cornell Lab of Ornithology

ஆங்கிலத்தில் Wire-tailed Swallow என்று அழைக்கப்படும் கம்பிவால் தகைவிலான் ஆப்பிரிக்கா முழுவதும் காணப்படும் ஒரு சிற்றினம் ஆகும் .இது தென் மற்றும் தென்கிழக்கு ஆசியாவில் காணப்படுகிறது.நார்வே நாட்டை சார்ந்த தாவர சூழலியல் அறிஞர் கிறிஸ்டியன் சுமித் என்பவர் பெயரால்smithilஎன்றழைக்கப்படுகிறது.

பெயர்கள்

தமிழில் :கம்பிவால் தகைவிலான்

ஆங்கிலப்பெயர் :Wire-tailed Swallow

அறிவியல் பெயர் : Hirundo smithil ^[2]

உடலமைப்பு

14 செ.மீ. - செம்பழுப்புத் தொப்பி அணிந்தது போன்ற தலையும் பளப்பளப்பான கருநீல நிற உடலும் கொண்டது. வெள்ளை வெளேர் என்ற மார்பும் வயிறும் வாலிலிருந்து தொங்கும் 10 செ.மீ. நீளமுள்ள இரண்டு கம்பிகளும் இதனை அடையாளம் கண்டு கொள்ள உதவுபவை.

காணப்படும் பகுதிகள் ,உணவு

தமிழ்நாட்டில் குளிர்காலத்தில் ஓரளவு ஆங்காங்கே காணப்படும் இது நீலகிரியில் மட்டும் இனப்பெருக்கம் செய்வதான குறிப்பு உள்ளது. கோவை. தஞ்சை மாவட்டங்களில் இதன் நிலைப்பற்றி அறிவதற்கான குறிப்புகள் இல்லை. பழக்க வழக்கங்கள் மற்ற தகைவிலானைப் போன்றதே எனினும் நீர்வளம் மிகுந்த பகுதிகளையே நாடித்திரிவது. பெரும்பாலானவை குளிர் காலத்தில் மற்ற தகைவிலான்களைப் போலவே வடக்கே இருந்து வலசை வந்து திரும்பும். ^[3]

இனப்பெருக்கம்

சில கம்பி வால் தகைவிலான்கள் நீலகிரியில் தங்கி இனப்பெருக்கம் செய்கின்றன.

படங்கள்

• பறத்தல்

• கம்பிவால் தகைவிலான்

• ஆந்திரா ஏரி அருகில் கம்பிவால் தகைவிலான்

• கம்பிவால் தகைவிலான்களின் முட்டை குவியல்.

The wire-tailed swallow (Hirundo smithii) is a small passerine bird in the swallow family. It has two subspecies: H. s. smithii, which occurs throughout Africa, and H. s. filifera, which is found in southern and southeastern Asia. It is mainly resident, but populations in Pakistan and northern India migrate further south in winter. The genus name Hirundo is the Latin word for swallow.^[2] The species name smithii commemorates Christen Smith, a Norwegian botanist and geologist.^[3]

Description

The wire-tailed swallow is a small swallow, measuring 18 cm (7.1 in) in length. It has bright blue upperparts, bright white underparts and a chestnut cap. Immature birds lack tail wires, and have dull brown (rather than chestnut) caps.^[4] The species is named for the very long filamentous outermost tail feathers, which trail behind like two wires. The sexes are similar in appearance, but the female has shorter "wires". Juveniles have a brown crown, back and tail. The Asian form, H. s. filifera, is larger and longer-tailed than the abundant African H. s. smithii.

Habits

This bird is found in open country near water and human habitation. Wire-tailed swallows are fast flyers and they generally feed on insects, especially flies, while airborne. They are typically seen low over water, with which they are more closely associated than most swallows.

Feeding its offspring

Nesting

The neat half-bowl nests are lined with mud collected in the swallows' beaks. They are placed on vertical surfaces near water under cliff ledges or nowadays more commonly on man-made structures such as buildings and bridges. The clutch is three to four eggs in Africa, up to five in Asia (Turner and Rose). These birds are solitary and territorial nesters, unlike many swallows, which tend to be colonial.

Taxonomy and systematics

The wire-tailed swallow is a member of the genus Hirundo, a cosmopolitan group of "barn swallows". It has two subspecies:^[5]

• H. s. smithii was first described by William Elford Leach and K. D. Koenig in 1818.^[6] Known as the African wire-tailed swallow, it is found throughout Africa.^[5]
• H. s. filifera was first described by Stephens in 1826.^[6] Also known as the Asian wire-tailed swallow, it is found in southern and southeastern Asia.^[5]

Gallery

• 

  H. s. filifera

• 

  H. s. smithii, Namibia

• 

  H. s. smithii in Kenya
• 

  H. s. filifera at Pocharam lake, Andhra Pradesh, India

• 

  Clutch of eggs - MHNT

References

Citations

Cited texts

• Jobling, James A. (2010). The Helm Dictionary of Scientific Names. London, UK: Christopher Helm. ISBN 978-1-4081-2501-4.
• Birds of India by Grimmett, Inskipp and Inskipp, ISBN 0-691-04910-6
• Birds of The Gambia by Barlow, Wacher and Disley, ISBN 1-873403-32-1
• Swallows and Martins by Turner and Rose, ISBN 0-7470-3202-5

Dratvosta hirundo (science: Hirundo smithii hindie लैशरा) estas malgranda paseroforma birdo de la familio de hirundoj. ĝi loĝas precipe en Hindio. Ĝi estas aera insekto-manĝulo.

Vidu ankaŭ

• Bordhirundo Riparia riparia
• Domhirundo Hirundo rustica
• Ruĝpuga hirundo Hirundo daurica
• Murhirundo Delichon urbicum
• Rokhirundo Ptyonoprogne rupestris

Huevos de Hirundo smithii

La golondrina colilarga (Hirundo smithii) es una especie de ave paseriforme de la familia Hirundinidae propia de Asia y África. Esta golondrina es similar en hábitos y apariencia a otros insectívoros aéreos, como los aviones (relacionados con ella) y los vencejos, del orden Apodiformes. La golondrina cola de cerdas se reproduce en África, al sur del Sahara y en el sur de Asia, donde hay clima tropical, desde la India al sudeste del continente. Es residente principalmente, pero las poblaciones en Pakistán y el norte del país ya citado migran hacia el sur en invierno. Además, suele ser una especie vagabunda en Sri Lanka.

Esta ave se encuentra en tierras abiertas cercanas al agua y poblaciones humanas. Las golondrinas cola de cerdas son voladoras rápidas y por lo general se alimentan de insectos, en especial moscas, en pleno vuelo. Se las ve típicamente volar en forma rasante sobre el agua; son las golondrinas más asociadas con este elemento. Los nidos, en forma de recipiente, se fabrican con barro y ramas que recolectan estos pájaros. Se sitúan en superficies verticales cerca del agua, en salientes de acantilados o más comúnmente, en estructuras hechas por el hombre, como edificios y puentes. Suelen poner de tres a cuatro huevos en África y hasta cinco en Asia. Estas aves construyen el nido en solitario, a diferencia de muchas otras especies de golondrina, que tienden a formar colonias.

Hirundo smithii alimentando su cría

Esta especie tiene catorce cm. de longitud. Sus partes superiores son de un azul brillante, excepto por una corona color castaño y manchas blancas en la cola. La parte baja es blanca, aunque las plumas de vuelo son oscuras. Posee una máscara azul que recubre sus ojos. La especie recibe su nombre de las largas y filamentosas plumas de su cola, que caen alrededor como dos cables. Ambos sexos son muy similares en apariencia, pero la hembra tiene una cola más corta. Los jóvenes tienen una corona, parte superior y cola marrones. Una subespecie africana, H. s. filifera, es de mayor tamaño y tiene una cola más larga que la subespecie nominal. El nombre científico de esta ave es en homenaje a Chetien Smith, un botánico noruego que fue miembro de la expedición británica al Río Congo en 1816, liderada por James Kingston Tuckey.

Referencias

Bibliografía

• Birds of India by Grimmett, Inskipp and Inskipp, ISBN 0-691-04910-6
• Birds of The Gambia by Barlow, Wacher and Disley, ISBN 1-873403-32-1
• Swallows and Martins by Turner and Rose, ISBN 0-7470-3202-5

Hirundo smithii Hirundo generoko animalia da. Hegaztien barruko Hirundinidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

Kanpo estekak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Hirundo
• Hirundinidae

Hirundo smithii

Œufs d'Hirondelle à longs brins - Muséum de Toulouse

Hirondelle nourrissant sa progéniture.

L'Hirondelle à longs brins (Hirundo smithii) est une espèce de passereaux de la famille des Hirundinidae. Elle comporte deux sous-espèces : Hirundo smithii smithii, qui est présente dans toute l'Afrique et Hirundo smithii filifera, qui se trouve en Asie du sud et du sud-est. Il est principalement résident, mais les populations du Pakistan et du nord de l'Inde migrent plus au sud en hiver. Le nom de genre Hirundo est le mot latin pour hirondelle.

Répartition

Son aire de répartition s'étend sur l'Afrique subsaharienne, l'Asie centrale, la Chine, l'Asie du Sud et de l'Indochine.

Sous-espèces

Cet oiseau est représenté par deux sous-espèces :

• Hirundo smithii filifera Stephens, 1826 ;
• Hirundo smithii smithii Leach & K.D. Koenig, 1818.

La rondine codasottile o rondine di collina (Hirundo smithii Leach, 1818) è un piccolo uccello passeraceo della famiglia delle rondini.

Note

De roodkruinzwaluw (Hirundo smithii) is een zwaluw uit het geslacht Hirundo. De zwaluw heeft een groot verspreidingsgebied in zowel Afrika als Azië.

Kenmerken

De vogel is 14 tot 21 cm lang en weegt 9 tot 17 gram. De vogel is gemakkelijk te herkennen. Van boven is de vogel staalblauw met een metaalglans, de vleugels en de staart zijn zwart met een blauwe glans. Van onder is de vogel roomwit. Opvallend is vooral de roodbruine kruin en voorkant van de kop. De buitenste staartveren van het mannetje zijn lange, dunne, haarvormige draden die in het veld vaak nauwelijks te zien zijn. Jonge vogels hebben dit net, het vrouwtje heeft een kortere staart.^[2]

Verspreiding en leefgebied

Er zijn twee ondersoorten:^[3]

• H. s. smithii ( Afrika bezuiden de Sahara)
• H. s. filifera ( tropisch Zuid-Azië, van het Indiase subcontinent oostelijk naar Zuidoost-Azië.)

De vogel is in grote delen van dit gebied standvogel. Het leefgebied bestaat uit open of half open landschappen zoals graslanden, savanne, agrarisch gebied, dorpen en steden, vaak in de buurt van meren, rivieren, kanalen of rijstvelden. De vogel overnacht in rietvelden of tamarisken. Hoewel voornamelijk bewoner van laagland, soms in hoogland tot op 2700 m boven de zeespiegel.^[2]

Status

De roodkruinzwaluw heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. Men veronderstelt dat de soort in aantal vooruit gaat. Om deze redenen staat deze zwaluw als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.^[1]

Jaja jaskółki rdzawogłowej

Jaskółka rdzawogłowa (Hirundo smithii) – gatunek ptaka z rodziny jaskółkowatych (Hirundinidae). Występuje w Afryce i Azji.

Taksonomia

Po raz pierwszy gatunek opisał William Elford Leach w 1818. Nadał mu nazwę Hirundo Smithii. Holotyp pochodził z Chisalla Island w Demikratycznej Republice Konga^[3]. Nazwa jest obecnie (2016) uznawana przez Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny. Wyróżnia on dwa podgatunki^[4].

Podgatunki i zasięg występowania

Wyróżniono dwa podgatunki H. smithii^[4][5]:

• jaskółka rdzawogłowa (H. s. smithii) – Czarna Afryka – od Senegalu, południowego Mali i centralnego Wybrzeża Kości Słoniowej na wschód po centralny i południowy Sudan, Etiopię i Somalię, dalej na południe po północną Namibię, północną Botswanę i północno-wschodnie RPA^[3]
• jaskółka drutosterna (H. s. filifera) – południowe Uzbekistan i Tadżykistan, Afganistan, Pakistan, Indie, południowo-zachodni Nepal, Mjamnma, północna Tajlandia, Laos, Kambodża i centralny Wietnam^[3]

Morfologia

Długość ciała wynosi 14–21 cm; masa ciała 9–17 g^[3]. Wierzch ciała błyszcząco niebieskoczarny, kuper rudy, w ogonie widnieją długie widełki. Spód rdzawy z białą maską i górną częścią piersi^[6].

Ekologia

Środowiskiem życia jaskółki rdzawogłowej są obszary trawiaste, sawanna, otwarte obszary leśne, tereny przecinki, obszary upraw i siedliska ludzkie^[3]. Poluje na owady w powietrzu, niekiedy z innymi jaskółkami, na przykład szarorzytką (Pseudhirundo griseopyga) i jaskółką abisyńską (Hirundo abyssinica). Zjada m.in. chrząszcze, pluskwiaki, motyle i muchówki^[7].

Lęgi

Jaskółka rdzawogłowa jest monogamiczna, gniazduje samotnie. Gniazdo budują oba ptaki z pary, zajmuje im to około tygodnia. Ma formę płytkiego kubeczka zbudowanego z kawałków błota i wyściełanego łodygami, źdźbłami traw i pierzem. Zwykle jaskółki umieszczają je na obiekcie pochodzenia antropogenicznego. To samo gniazdo używane jest kilka sezonów, ptaki naprawiają swoją konstrukcję przed złożeniem jaj. W zniesieniu jest ich 2–4, wysiaduje je samica przez 14–19 dni. Przez kilka pierwszych dni życia z pisklętami przebywa samica. Młode są karmione przez oba ptaki z pary. Po 15–24 dniach opuszczają gniazdo, ale jeszcze 3–4 tygodnie śpią w nim, prawdopodobnie aż do złożenia następnych jaj^[7].

Status zagrożenia

IUCN uznaje jaskółkę rdzawogłową za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2016). BirdLife International uznaje trend populacji za rosnący^[8].

Przypisy

Trådstjärtad svala^[2] (Hirundo smithii) är en tätting i familjen svalor och en av få fågelarter som förekommer både i Afrika och södra Asien.^[3]

Utseende

Trådstjärtad svala är en 18 centimeter lång fågel som fått sitt namn för sina mycket långa förlängda yttre stjärtpennor. Den har lysande blå ovansida, kritvit undersida och kastanjefärgad hjässa. Könen liknar varandra, men honan har kortare "trådar". Ungfågeln saknar dem helt och har mer brun hjässa.^[4] Asiatiska fåglar är större och har längre stjärt än afrikanska.

• Underarten filifera.

• Underarten smithii.

• Underarten filifera i flykten.

Utbredning och systematik

Trådstjärtad svala delas in i två underarter med följande utbredning:^[3]

• H. s. smithii – förekommer utbrett i Afrika söder om Sahara
• H. s. filifera – förekommer från Afghanistan och Baluchistan till Indien, Burma och Indokina

Levnadssätt

Denna fågel påträffas i öppet landskap nära vatten och bebyggelse. Den flyger snabbt och livnär sig liksom svalor generellt huvudsakligen av insekter, framför allt flugor, som den fångar i flykten. Den ses typiskt flygande lågt över vatten som de oftare associeras med än de flesta andra svalarter.

Häckning

Boet, en boskål som fodrats med lera, placeras på en vertikal yta nära vatten under ett klippöverhäng eller vanligare på av människan skapade strukturer som byggnader och broar. I Afrika lägger den tre till fyra ägg, i Asien upp till fem. Trådstjärtad svala är ensamlevande och hävdar revir, olikt många andra svalor som häckar i kolonier.

Trådstjärtad svala är huvudsakligen stannfågel, men populationer i Pakistan och norra Indien flyttar söderut vintertid. Fågeln är en sällsynt gäst i Oman och Förenade Arabemiraten.^[5] Ett tidigare fynd från Egypten har avfärdats.^[5]

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population, och tros öka i antal.^[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar internationella naturvårdsunionen IUCN arten som livskraftig (LC).^[1]

Namn

Fågelns vetenskapliga artnamn hedrar Christen Smith (1785-1816), norsk botaniker, naturforskare och samlare av specimen verksam i Kanarieöarna 1815 samt Kap Verde-öarna och Kongoriket 1816.^[6]

Referenser

Artikeln bygger delvis på en översättning från engelskspråkiga wikipedias artikel Wire-tailed swallow, läst 2018-10-03 som anger följande källor:

• Birds of India av Grimmett, Inskipp och Inskipp, ISBN 0-691-04910-6
• Birds of The Gambia av Barlow, Wacher och Disley, ISBN 1-873403-32-1
• Swallows and Martins av Turner och Rose, ISBN 0-7470-3202-5

Noter

1. ^ [a b c] Birdlife International 2012 Hirundo smithii Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2017) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2017-02-14
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-02-11
4. ^ Stevenson, Terry; Fanshaw, John. Birds of East Africa: Kenya, Tanzania, Uganda, Rwanda, Burundi. London, UK: A&C Black. sid. 294. ISBN 978-0-7136-7347-0. https://books.google.com/books?id=jcN1OCKC-bQC&pg=PA294. Läst 28 augusti 2014
5. ^ [a b] Mitchell, Dominic (2017). Birds of Europe, North Africa and the Middle East : An Annotated Checklist. Barcelona: Lynx Edicions. sid. 168. ISBN 978-84-941892-9-6
6. ^ Jobling, J. A. (2016). Key to Scientific Names in Ornithology. Ur del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.) (2016). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. Hämtad från www.hbw.com.

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör trådstjärtad svala.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Hirundo smithii.
  Artförteckning
• Bilder och filmer på Internet Bird Collection
• Läten på xeno-canto.org

Hirundo smithii

Hirundo smithii là một loài chim trong họ Hirundinidae.^[1]

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Hirundo smithii tại Wikispecies

Bài viết Bộ Sẻ này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s

Hirundo smithii Leach, 1818

Вызывающие наименьшие опасения
IUCN 3.1 Least Concern: 22712299

Нитехво́стая^[1] или ни́тчатая ла́сточка^[2], острохвостая ласточка^[3] (лат. Hirundo smithii) — вид воробьиных птиц из семейства ласточковых (Hirundinidae)^[4]. Небольшие перелётные птицы мельче воробья, обитающие на обрывистых берегах рек и других водоёмов.

Этимология

Научное название вида было дано в честь норвежского ботаника и геолога Кристена Смита^[5]. Русское название птица получила из-за удлинённых перьев хвоста похожих на нити.

Описание

Подвид с жёлтой «шапочкой» на голове

Внешний вид

Нитехвостая ласточка — это небольшая птица со стройным, обтекаемым туловищем, длинными, узкими крыльями и коротким хвостом. Длина туловища составляет 14—21 см^[6], длина крыла — 113—124 мм у самцов и 108—124 мм у самок^[2]. Масса — 9—17 г^[6]. Хвост, в отличие от других видов ласточек, не выемчатый, а прямой. Его длина около 4 см. Крайние рулевые перья удлинены и похожи на нити. Ширина этих перьев около 1 мм, а вот длина зависит от пола: у самок они такие же как и остальные перья хвоста, либо чуть длиннее, а у самцов — в два раза и более превосходят длину хвоста. По этому характе́рному признаку можно легко отличить самца от самки. Крылья длинные, в сложенном виде закрывают хвост, и узкие, что позволяют птице летать быстро и манёвренно. Лапы короткие и слабые.

Туловище снизу чисто-белое, сверху чёрное с синими и фиолетовыми переливами. Кроющие перья на нижней части крыла белые, на верхней — чёрные. Маховые перья чёрные. Подхвостье белое, надхвостье чёрное. Верхняя часть головы от клюва до затылка жёлтая, рыжая или коричневая. Клюв чёрный. Лапы серые.

Голос

Песней и голосом нитевидная ласточка похожа на деревенскую, но она крикливее и её пение более разнообразное^[7]. Словами звуки, издаваемые птицей, можно передать как «чиквить-чиквить» и «чит-чит»^[6].

Размножение

Яйца

Нитевидная ласточка гнездится на скалах, обрывах, по берегам рек, а также на искусственных сооружениях, например, под моcтами. Пара ласточек строит гнездо в виде чаши. В качестве строительного материала используется грязь, которую ласточка скрепляет с помощью слюны. В конструкцию гнезда для прочности могут вплетаться травинки. Форма гнезда похожа на выстроенное деревенской, но с более тонкими стенками. Выстилка в гнезде появляется ещё до завершения строительства. Она состоит из двух слоёв: нижний составляют травинки, а верхний — пух, перья, шерсть, вата, и некоторые другие материалы, которые птица посчитает подходящими. За лето бывает две кладки. Каждая состоит из 3—4 яиц. Скорлупа белая с многочисленными коричневыми крапинками, скапливающимися у тупого конца. Длина яйца составляет 17,0—20,2 мм, ширина — 12,4—14,3 мм^[7].

Питание

Как и все ласточки, является насекомоядной птицей. Корм собирает на лету, также на лету пьёт воду. Рацион питания составляют различные виды насекомых, в том числе жуки, перепончатокрылые и равнокрылые, и паукообразных^[8].

Распространение

Обитает в Африке и Азии. Некоторые популяции оседлые, другие же — перелётные. На гнездовку прилетают на территории таких стран как Узбекистан, Афганистан, Вьетнам. В странах с тёплой зимой во время гнездования птицы совершают близкие миграции^[8].

Примечания

Hirundo smithii

线尾燕（学名：Hirundo smithii）是燕科中的一种小型鸟类，以昆虫为主食。主要分布在撒哈拉沙漠以南的非洲地区，亚洲南部的印度地区也有分布。一般来说线尾燕都是留鸟，但偶尔也会观察到印度和巴基斯坦的线尾燕南下过冬。

外观

线尾燕辨认起来并不困难，它的腹部接近纯白色，背部则为深紫色，头部的羽毛是栗色的。乍一看线尾燕似乎只有一个短短的尾巴，在近处观察才能发现它及其细长的突出尾羽，雄性的尾羽比雌性的还要更长一些。^[2]

习性

线尾燕属于一夫一妻制，它们通常将巢穴建筑在靠近河边的地方。^[3]巢穴由雄鸟和雌鸟共同建造，通常是以泥土混合上唾液与少量杂草构成的。

外部链接

• 线尾燕的视频影像

参考文献