Resident breeder.
El còlit frare[1] (Oenanthe monacha) és un ocell de la família dels muscicàpids (Muscicapidae) que habita barrancs rocosos de l'est d'Egipte, Orient Pròxim, Península Aràbiga, Iran i sud de l'Afganistan i de Pakistan.
El còlit frare (Oenanthe monacha) és un ocell de la família dels muscicàpids (Muscicapidae) que habita barrancs rocosos de l'est d'Egipte, Orient Pròxim, Península Aràbiga, Iran i sud de l'Afganistan i de Pakistan.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tinwen gycyllog (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: tinwennod cycyllog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Oenanthe monacha; yr enw Saesneg arno yw Hooded wheatear. Mae'n perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn O. monacha, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia.
Mae'r tinwen gycyllog yn perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Brych crafog Psophocichla litsitsirupa Brych daear Siberia Geokichla sibirica
_on_lawn_(crop).jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tinwen gycyllog (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: tinwennod cycyllog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Oenanthe monacha; yr enw Saesneg arno yw Hooded wheatear. Mae'n perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn O. monacha, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia.
The hooded wheatear (Oenanthe monacha) is a wheatear, a small insectivorous passerine that was formerly classed as a member of the thrush family Turdidae, but is now more generally considered to be an Old World flycatcher, Muscicapidae.
This 15.5–17 cm long bird is a resident breeder in unvegetated desert from eastern Egypt through the Arabian peninsula used to be in UAE and Oman a scarce breeder in Hajar mountains to Iran and Pakistan. It occurs annually in Cyprus on passage. The nest is built in a rock crevice, and 3-6 eggs is the normal clutch.
In summer the male hooded wheatear is a white and black bird. The white crown and belly contrast with the black face, back and throat. The tail and rump are white with black central tail feathers.
The female is brown, becoming somewhat paler below. The tail pattern is similar to the male's, but the ground colour is buff rather than white.
Hooded wheatear feeds on insects, often taken in the air. Its call is a whistled vit, and the song is a harsh chattering.
Hooded wheatear, Jordan
The hooded wheatear (Oenanthe monacha) is a wheatear, a small insectivorous passerine that was formerly classed as a member of the thrush family Turdidae, but is now more generally considered to be an Old World flycatcher, Muscicapidae.
This 15.5–17 cm long bird is a resident breeder in unvegetated desert from eastern Egypt through the Arabian peninsula used to be in UAE and Oman a scarce breeder in Hajar mountains to Iran and Pakistan. It occurs annually in Cyprus on passage. The nest is built in a rock crevice, and 3-6 eggs is the normal clutch.
In summer the male hooded wheatear is a white and black bird. The white crown and belly contrast with the black face, back and throat. The tail and rump are white with black central tail feathers.
The female is brown, becoming somewhat paler below. The tail pattern is similar to the male's, but the ground colour is buff rather than white.
Hooded wheatear feeds on insects, often taken in the air. Its call is a whistled vit, and the song is a harsh chattering.
La Monaĥenanto aŭ Kapuĉa enanto, Oenanthe monacha, estas malgranda paserina birdo kiu estis iam klasita kiel membro de la familio de Turdedoj, sed estas nuntempe pli ĝenerale konsiderata membro de malnovmonda grupo de la familio de Muŝkaptuledoj. Ĝi estas birdo de Mezoriento.
Somere la masklo de Monaĥenanto (16 al 18 cm longa kun enverguro de 29–30 cm kaj pezo de 18-20 g) estas nigrablanka birdo kun iom longa beko. La blankaj krono kaj ventro ege kontrastas kun la nigraj vizaĝo, dorso kaj gorĝo. La vosto kaj pugo estas blankaj kun nigra vostocentro (kaj iom en anguloj), sed sen la nigra bordo, kion havas tiom da samgenranoj. La situacio de la blanka krono (ĝis la nuko) ĉirkaŭata de nigraj korpopartoj estas malofta ĉe enantoj kaj ekzistas nur ankaŭ ĉe la Blankakrona enanto, sed tiu havas ankaŭ nigrajn dorson kaj bruston, dum tiu ĉi havas nigrajn nur suprajn bruston kaj dorson. La inoj estas brunaj, kaj iom pli palaj sube, do eblas paroli pri seksa dimorfismo ĉe tiu specio. Tamen la vostobildo estas simila al tiu de la masklo, sed la fonkoloro estas pli sablokolora ol blanka.
La genra nomo, Oenanthe, estas ankaŭ la nomo de genro de plantoj, nome la enantoj, kaj devenas el la greka oenos (οίνος) "vino" kaj anthos (ανθός) "floro". Ĉe la plantogenro, ĝi aludas al la vinaromo de la floroj.[1] Ĉe la birdoj enantoj, ankaŭ nomataj saksikoloj pro la parenca genro Saxicola, ĝi aludas al la reveno de la Rokenanto al Grekio printempe ĝuste dum la epoko de la apero de burĝonoj en vitoj.[2]. La specifa nomo O. monacha aludas kaj signifas “monaĥo” aŭ “kiel monaĥo” kun referenco al la kontrasta blanka krono inter nigraj korpopartoj, do kongruas kun ĝi la nomo en Esperanto. Eble la celita ordeno de monaĥoj estus dominikanoj.
Tiu 16–17 cm longa birdo estas specio de loĝantaj birdoj kiuj reproduktiĝas en senvegetala ŝtoneca dezerto el orienta Egiptio tra la Arabia duoninsulo al Irano kaj Pakistano. Ĝi estis kiel vaganto en Kipro. La nesto estas konstruita en rokfendo; la ino demetas 3-6 helbluajn ovojn dum normala ovodemetado. La kovado daŭras 13 aŭ 14 tagoj, kaj probable estas farita nur de la ino.
Monaĥenantoj manĝas insektojn, ofte kaptitajn dumfluge kaj alte; ankaŭ semojn. La alvoko estas fajfa vit aŭ “ĉak”, kaj la kanto estas akra trilado de longaj frazoj kun krakado, imitadoj kaj izolitaj notoj. Temas pri timida specio kiu profitas la fendojn de la rokaj ravinoj por reproduktado kaj rifuĝado; la specio defendas la teritorion el aliaj insektomanĝantaj specioj.
La Monaĥenanto aŭ Kapuĉa enanto, Oenanthe monacha, estas malgranda paserina birdo kiu estis iam klasita kiel membro de la familio de Turdedoj, sed estas nuntempe pli ĝenerale konsiderata membro de malnovmonda grupo de la familio de Muŝkaptuledoj. Ĝi estas birdo de Mezoriento.
Somere la masklo de Monaĥenanto (16 al 18 cm longa kun enverguro de 29–30 cm kaj pezo de 18-20 g) estas nigrablanka birdo kun iom longa beko. La blankaj krono kaj ventro ege kontrastas kun la nigraj vizaĝo, dorso kaj gorĝo. La vosto kaj pugo estas blankaj kun nigra vostocentro (kaj iom en anguloj), sed sen la nigra bordo, kion havas tiom da samgenranoj. La situacio de la blanka krono (ĝis la nuko) ĉirkaŭata de nigraj korpopartoj estas malofta ĉe enantoj kaj ekzistas nur ankaŭ ĉe la Blankakrona enanto, sed tiu havas ankaŭ nigrajn dorson kaj bruston, dum tiu ĉi havas nigrajn nur suprajn bruston kaj dorson. La inoj estas brunaj, kaj iom pli palaj sube, do eblas paroli pri seksa dimorfismo ĉe tiu specio. Tamen la vostobildo estas simila al tiu de la masklo, sed la fonkoloro estas pli sablokolora ol blanka.
La genra nomo, Oenanthe, estas ankaŭ la nomo de genro de plantoj, nome la enantoj, kaj devenas el la greka oenos (οίνος) "vino" kaj anthos (ανθός) "floro". Ĉe la plantogenro, ĝi aludas al la vinaromo de la floroj. Ĉe la birdoj enantoj, ankaŭ nomataj saksikoloj pro la parenca genro Saxicola, ĝi aludas al la reveno de la Rokenanto al Grekio printempe ĝuste dum la epoko de la apero de burĝonoj en vitoj.. La specifa nomo O. monacha aludas kaj signifas “monaĥo” aŭ “kiel monaĥo” kun referenco al la kontrasta blanka krono inter nigraj korpopartoj, do kongruas kun ĝi la nomo en Esperanto. Eble la celita ordeno de monaĥoj estus dominikanoj.
Tiu 16–17 cm longa birdo estas specio de loĝantaj birdoj kiuj reproduktiĝas en senvegetala ŝtoneca dezerto el orienta Egiptio tra la Arabia duoninsulo al Irano kaj Pakistano. Ĝi estis kiel vaganto en Kipro. La nesto estas konstruita en rokfendo; la ino demetas 3-6 helbluajn ovojn dum normala ovodemetado. La kovado daŭras 13 aŭ 14 tagoj, kaj probable estas farita nur de la ino.
Monaĥenantoj manĝas insektojn, ofte kaptitajn dumfluge kaj alte; ankaŭ semojn. La alvoko estas fajfa vit aŭ “ĉak”, kaj la kanto estas akra trilado de longaj frazoj kun krakado, imitadoj kaj izolitaj notoj. Temas pri timida specio kiu profitas la fendojn de la rokaj ravinoj por reproduktado kaj rifuĝado; la specio defendas la teritorion el aliaj insektomanĝantaj specioj.
La collalba monje (Oenanthe monacha)[2] es una especie de ave paseriforme de la familia Muscicapidae propia del suroeste de Asia y extremo nororiental de África.
La collarba monje mide entre 15,5 y 17 cm de largo. Presenta un marcado dimorfismo sexual. En la época de cría estival el macho es un pájaro de plumaje blanco y negro. Su rostro, cuello, manto, parte superior del pecho y alas son de color negro. Presenta una mancha blanca en su frente, píleo y nuca. También son blancos su vientre, parte inferior del pecho y obispillo. Su cola es blanca salvo una lista negra en la parte terminal de las plumas centrales, y sendas pequeñas manchas negras en las punta de las exteriores. En cambio, la hembra es de color arena uniforme, algo más claro en las partes superiores y más oscuro en las alas. El patrón de color de la cola es parecido al del macho, pero en tonos arena y pardo. Su obispillo es de color ocre.
Es un pájaro sedentario de desiertos áridos desde el este de Egipto, a través de Arabia hasta Irán y Pakistán. Cría en barrancos y acantilados de zonas áridas, aunque en invierno se expande por zonas más abiertas.
La collalba monje se alimenta de insectos, que a menudo caza al vuelo. Su llamada es una silbido tipo vit, y su canto es un trino áspero.
Construye su nido entre las grietas de las rocas, donde ponen entre 3-6 eggs por puesta.
La collalba monje (Oenanthe monacha) es una especie de ave paseriforme de la familia Muscicapidae propia del suroeste de Asia y extremo nororiental de África.
Oenanthe monacha Oenanthe generoko animalia da. Hegaztien barruko Muscicapidae familian sailkatua dago.
Oenanthe monacha Oenanthe generoko animalia da. Hegaztien barruko Muscicapidae familian sailkatua dago.
Hupputasku (Oenanthe monacha) on isokokoinen kivitaskun sukulainen.
Linnun pituus on noin 17,5 cm, siipien kärkiväli 29,5–30,5 cm ja paino 18–23 g. Hupputasku on selvästi suurempi kuin kivitasku. Juhlapukuisen koiraan höyhenpuku on kaksivärinen: selkä, siivet, pyrstön keskiosa, rinta, kurkku, leuka ja kyljet ovat mustat, muut osat valkoisia. Naaras alapuolelta vaalean kermanvärinen, siivet tummanruskeat, selkä ja pää hiekanruskeat, yläperä valkoinen ja vaaleassa pyrstössä on tumma kärki ja keskusta.
Hupputasku elää Afrikan koilliskolkassa Egyptissä, Sudanissa ja Djiboutissa, sekä Aasian puolella Lähi-idässä, Arabian niemimaalla ja paikoin Pakistaniin ja Intian länsilaidalle asti. Kaikkialla sen esiintymisessä on laajoja aukkoja. Laji on paikkalintu, eikä sitä ei ole tavattu Suomessa.
Hupputaskun elinympäristöä ovat kuivat ja kuumat rotkot, laaksot ja kalliot. Paikoin se elää ihmisasutuksen seuralaisena aavikoiden kylissä ja kaupungeissa.
Hupputaskun reviiri on suuri ja se puolustaa sitä muita hyönteissyöjälintuja vastaan. Pesintä tunnetaan varsin huonosti. Yksi pesä sijaitsi töyräässä syvällä onkalossa, toisinaan se on rakennuksen kolossa.
Laji on pääasiassa hyönteissyöjä, jolle kelpaavat myös muut selkärangattomat ja vähäisessä määrin siemenet.
Hupputasku (Oenanthe monacha) on isokokoinen kivitaskun sukulainen.
Oenanthe monacha
Le Traquet à capuchon (Oenanthe albifrons) est une espèce d'oiseaux de la famille des Muscicapidae.
Cet oiseau est répandu de manière dissoute à travers le Moyen-Orient.
De monnikstapuit (Oenanthe monacha) is een zangvogel uit de familie Muscicapidae (vliegenvangers).
De vogel is 15,5 tot 17 cm lang, een relatief grote tapuit met een lange snavel. Van boven ziet deze tapuit er uit als een witkruintapuit. De staart is wit,met alleen een gedeelte van de middelste staartpennen dat zwart is. Het mannetje van de witkruintapuit is echter zwart op de buik, deze tapuit heeft alleen een zwarte borstband. Het vrouwtje is bijna egaal grijs, op de borst iets lichter met een zweem van licht roestbruin.[2]
Deze soort komt voor van oostelijk Egypte tot zuidwestelijk Pakistan. Het is daar een standvogel. Het leefgebied bestaat uit droge berggebieden en rotsige wadi's. Deze tapuit komt voor in gebieden die te kaal, te droog en te warm zijn voor andere soorten tapuiten.[2][3]
De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. Men veronderstelt dat de soort in aantal stabiel is. Om deze redenen staat de monnikstapuit als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe monnikstapuit (Oenanthe monacha) is een zangvogel uit de familie Muscicapidae (vliegenvangers).
Munkstenskvätta[2] (Oenanthe monacha) är en fågel i familjen flugsnappare inom ordningen tättingar.[3]
Munkstenskvättan är en relativt stor svartvit stenskvätta med en kroppslängd på 15,5-17 centimeter. Den är storhövdad och har lång näbb, stjärt och vingar men korta ben.[4]
Hanen har svart på ryggen, strupen, övre delen av bröstet och övre delen av kroppsidorna. Undersidan är vit, liksom hjässan som övergår avsmalnande i nacken mot den svarta ryggan. Likt vitkronad stenskvätta (men olikt andra arter i släktet) har den i princip helvit stjärt med bara lite svart i hörnen.[4]
Honan har samma stjärtteckning som hanen men ljust rostbrunt istället för vitt. I övrigt är den blekt gråbrun, ljusare under och med rostfärgad övergump.[4]
Munkstenskvättans läten är dåligt kända men inkluderar ett visslande vit, smackande tschack och rullande prry. Sången är lång, pratig och knastrig, och kan innehålla härmningar av andra fågelarter.[4]
Munkstenskvättan förekommer i steniga ökenraviner från nordöstra Sudan och Egypten till södra Pakistan.[3] Vintertid verkar vissa individer röra sig mot Persiska viken där den påträffats i Qatar.[5] Den är en mycket sällsynt gäst på den europeiska kontinenten med bara ett fynd, 30 mars 2014 i Famagusta, Grekland.[6] På Cypern har arten dock setts hela 17 gånger.[6]
Arten behandlas som monotypisk, det vill säga att den inte delas in i några underarter.
Stenskvättorna ansågs fram tills nyligen liksom bland andra buskskvättor, stentrastar, rödstjärtar vara små trastar. DNA-studier visar dock att de är marklevande flugsnappare (Muscicapidae) och förs därför numera till den familjen.[7][8]
Munkstenskvättan häckar i bergsöken från havsnivå till 1.400 meters höjd, gärna i branta raviner men också i torra flodbäddar med sten och buskar. Ofta finns den i områden som är för öde och för varma för andra stenskvättearter.[9]
Arten lever av insekter som den gärna fångar flygande i luften efter långa karakteristiska jakter.[4] Den besöker gärna vattentråg dit beduiner tar sitt boskap för att födosöka fästingar på kameler och andra djur.[9] Den har även setts sitta på vilda stenbockar.[9] Det grunda skålformade boet placeras i en klippskreva.[4] Honan lägger tre till fem blekblå finfläckade ägg som ruvas i 14-15 dagar.[9]
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).[1] Världspopulationen har inte uppskattats, men den beskrivs som relativt vanlig i Egypten, fåtalig i sydöstra Israel (endast 100-200 par) och likaså fåtalig på arabiska halvön.[1]
Wikispecies har information om Oenanthe monacha.
Munkstenskvätta (Oenanthe monacha) är en fågel i familjen flugsnappare inom ordningen tättingar.
Oenanthe monacha là một loài chim trong họ Muscicapidae.[1]
_I-Haryana_IMG_8045.jpg){kind=small}
Bài viết liên quan đến Họ Đớp ruồi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Oenanthe monacha là một loài chim trong họ Muscicapidae.
