Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
'''Curaeus curaeus ye una especie de la familia Icteridae. Habita en rexones templaes y fríes del sudoeste d'América del Sur. Mientres enforma tiempu esti xéneru tamién incluyía otra especie (Curaeus forbesi), pero en febreru de 2014 foi dixebrada nel so propiu xéneru: Anumara forbesi.[1]
Miden unos 28 cm de llargu, el so plumaxe ye negru brillante, el so picu y pates son tamién negres, la especie nun presenta dimorfismu sexual.
Alcuéntrase nel sur d'América del Sur, nel sudoeste de la Arxentina y el centru y sur de Chile. El so hábitat natural son los montes templaos, montes, cuetos y quebraes. Tamién habita campos semaos y alcuéntrase-y en menores cantidaes en zones urbanizaes
Nidifica ente ochobre y avientu, constrúi un nial grande de materiales vexetales y xuníu con folla, xeneralmente perbién escondíu na parte baxa de les carbes. Los güevos ente 4 y 5, escepcionalmente 3 o 6, son de tonos azulaos y dibuxos negros finos y de dimensiones promedio 31 x 21 mm.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. '''Curaeus curaeus ye una especie de la familia Icteridae. Habita en rexones templaes y fríes del sudoeste d'América del Sur. Mientres enforma tiempu esti xéneru tamién incluyía otra especie (Curaeus forbesi), pero en febreru de 2014 foi dixebrada nel so propiu xéneru: Anumara forbesi.
Curaeus curaeus[1] a zo ur spesad golvaneged eus ar c'herentiad Icteridae.
Ar spesad nemetañ er genad Curaeus an hini eo.
Anvet e voe Turdus Curaeus (kentanv) da gentañ-penn (e 1782)[2] gant ar skiantour chilean Juan Ignacio Molina (1740-1829).
Ar spesad a gaver an tri isspesad anezhañ[3] :
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Curaeus curaeus a zo ur spesad golvaneged eus ar c'herentiad Icteridae.
Ar spesad nemetañ er genad Curaeus an hini eo.
Anvet e voe Turdus Curaeus (kentanv) da gentañ-penn (e 1782) gant ar skiantour chilean Juan Ignacio Molina (1740-1829).
Curaeus curaeus és una espècie d'ocell de la família Icteridae.
Mesuren uns 28 cm de llarg, el seu plomatge és negre brillant, sense dimorfisme sexual.
En Amèrica del Sud es troba en l'Argentina i Xile. El seu hàbitat natural són els boscos temperats, muntanyes, turons i falltes.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tresglen y De (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: tresglod y De) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Curaeus curaeus; yr enw Saesneg arno yw Austral blackbird. Mae'n perthyn i deulu'r Tresglod (Lladin: Icteridae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. curaeus, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r tresglen y De yn perthyn i deulu'r Tresglod (Lladin: Icteridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Casig tingoch bach Cacicus haemorrhous Tresglen frongoch Sturnella militaris
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tresglen y De (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: tresglod y De) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Curaeus curaeus; yr enw Saesneg arno yw Austral blackbird. Mae'n perthyn i deulu'r Tresglod (Lladin: Icteridae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. curaeus, sef enw'r rhywogaeth.
The austral blackbird (Curaeus curaeus) is a species of bird in the family Icteridae. It is found in Argentina and Chile. Its natural habitats are temperate forests, subtropical or tropical high-altitude shrubland, and heavily degraded former forest.
Molothrus bonariensis in a clutch of Curaeus curaeus - MHNT The austral blackbird (Curaeus curaeus) is a species of bird in the family Icteridae. It is found in Argentina and Chile. Its natural habitats are temperate forests, subtropical or tropical high-altitude shrubland, and heavily degraded former forest.
La Suda kureo (Curaeus curaeus) estas specio de birdo de la familio de Ikteredoj kaj genro de Kureoj, kiu enhavas nur du speciojn. Tiu ĉi troviĝas en suda Sudameriko nome en Argentino kaj Ĉilio, kio nomigas la specion en la komuna nomo, ĉar plej parto de specioj de la familio loĝas en Centrameriko, norda Sudameriko kaj nur ĝis norda Argentino. Tiele tiu specio estas unu el la plej suda el la familio. Ties natura habitato estas moderklimataj arbaroj, subtropikaj aŭ tropikaj altaltitudaj arbustaroj, kaj tre degraditaj iamaj arbaroj de montetoj.
Ĝi estas ĉirkaŭ 28 cm longa, kaj ties plumaro estas brile tutnigra, sen seksa dimorfismo, tio estas maskloj kaj inoj similaspektas kaj malfacile diferenceblas en naturo, male al granda parto de la membroj de la familio, kiuj prezentas kazojn de seksa duformismo.
La Suda kureo (Curaeus curaeus) estas specio de birdo de la familio de Ikteredoj kaj genro de Kureoj, kiu enhavas nur du speciojn. Tiu ĉi troviĝas en suda Sudameriko nome en Argentino kaj Ĉilio, kio nomigas la specion en la komuna nomo, ĉar plej parto de specioj de la familio loĝas en Centrameriko, norda Sudameriko kaj nur ĝis norda Argentino. Tiele tiu specio estas unu el la plej suda el la familio. Ties natura habitato estas moderklimataj arbaroj, subtropikaj aŭ tropikaj altaltitudaj arbustaroj, kaj tre degraditaj iamaj arbaroj de montetoj.
Ĝi estas ĉirkaŭ 28 cm longa, kaj ties plumaro estas brile tutnigra, sen seksa dimorfismo, tio estas maskloj kaj inoj similaspektas kaj malfacile diferenceblas en naturo, male al granda parto de la membroj de la familio, kiuj prezentas kazojn de seksa duformismo.
El tordo (Curaeus curaeus), también conocido como quireo o tordo patagón,[3] es una especie de ave paseriforme de la familia Icteridae propia de las regiones templadas y frías del sudoeste de América del Sur. Durante mucho tiempo este género también incluía otra especie (Curaeus forbesi), pero en febrero de 2014 fue separada en su propio género: Anumara forbesi.[4]
Miden entre unos 28 a 31 cm de largo (dependiendo de la subespecie, y siendo así, junto al mero, el passeriforme más grande de Chile), su plumaje es negro brillante, su pico y patas son también negras, la especie no presenta dimorfismo sexual.
Se encuentra en el sur de América del Sur, en el sudoeste de la Argentina y el centro y sur de Chile. Su hábitat natural son los bosques templados, montes, cerros y quebradas. También habita campos sembrados y se le encuentra en menores cantidades en zonas urbanizadas
Nidifica entre octubre y diciembre, construye un nido grande de materiales vegetales y unido con barro, generalmente muy bien escondido en la parte baja de los matorrales. Los huevos entre 4 y 5, excepcionalmente 3 o 6, son de tonos azulados y dibujos negros finos y de dimensiones promedio 31 x 21 mm.
|coautores= (ayuda) El tordo (Curaeus curaeus), también conocido como quireo o tordo patagón, es una especie de ave paseriforme de la familia Icteridae propia de las regiones templadas y frías del sudoeste de América del Sur. Durante mucho tiempo este género también incluía otra especie (Curaeus forbesi), pero en febrero de 2014 fue separada en su propio género: Anumara forbesi.
Curaeus curaeus Curaeus generoko animalia da. Hegaztien barruko Icteridae familian sailkatua dago.
Mustaturpiaali, aikaisemmalta nimeltään eteläntrupiaali[3] (Curaeus curaeus) on Etelä-Amerikassa tavattava turpiaaleihin kuuluva varpuslintu.
Pituudeltaan mustaturpiaali on 23–27 senttiä ja koiraat ovat naaraita kookkaampia. Koiraan höyhenpuku on kauttaaltaan musta. Ulkonäöltään se muistuttaa hohtoturpiaalia (Molothrus bonariensis) , mutta höyhenet eivät ole yhtä kiiltäviä. Naarailla ja nuorilla linnuilla on myös ruskeampia höyheniä erityisesti siivissä. Mustaturpiaalin nokka on pitkähkö ja muodoltaan kartiomainen.[4][5]
Mustaturpiaali on turpiaalien eteläisin laji.[3] Sitä tavataan Argentiinan eteläosissa ja keskisessä ja eteläisessä Chilessä. Linnun elinympäristöä ovat metsät ja metsien reunamaat sekä avoimemmat maanviljelysmaat, joiden lähettyvillä kasvaa pensaikkoa ja puita. Mustaturpiaalin elinympäristöt sijaitsevat yleensä alle 1 500 metrin korkeudella merenpinnasta.[4][5]
Mustaturpiaalit elävät pesimäajan ulkopuolella pieninä ryhminä. Pesimäkaudella linnut elävät pareittain.[4]
Mustaturpiaali, aikaisemmalta nimeltään eteläntrupiaali (Curaeus curaeus) on Etelä-Amerikassa tavattava turpiaaleihin kuuluva varpuslintu.
Le Carouge austral (Curaeus curaeus), aussi appelé Quiscale austral, est une espèce d'oiseaux de la famille des ictéridés qui vit dans la partie australe de l’Amérique du Sud.
Depuis le déplacement du Carouge de Forbes (anciennement Curaeus forbesi, désormais Anumara forbesi), le Carouge austral est la seule espèce du genre Curaeus.
D'après la classification de référence (version 5.2, 2015) du Congrès ornithologique international, cette espèce est constituée des trois sous-espèces suivantes (ordre phylogénique) :
Cet oiseau présente un très faible dimorphisme sexuel. Il mesure 26 à 28 cm de longueur avec un poids moyen de 110 grammes et son plumage, partie ventrale et dorsale, est noir sans séparation. Ses yeux sont sombres. Cette espèce possède un large bec noir et droit ainsi qu’une queue large également noire.
Cet oiseau peuple principalement les zones forestières ainsi que la forêt dense mais aussi presque tous les types d’habitats, à l’exception des zones complètement dépourvues d’arbres.
Le nid est une coupe grossière faite de bâtonnets et de brindilles solidifiés avec de la boue. Il est placé dans un buisson dense ou un arbre très feuillu généralement à moins de 2 m du sol. Les œufs sont au nombre de 3 à 6.
Le carouge austral vocalise beaucoup et est grégaire, cherchant sa nourriture en petits groupes. Il cherche sa nourriture autant dans les arbres qu’au sol. Il aime le nectar, notamment des fleurs d’Eucalyptus et de puyas. Il cause parfois certains dommages aux cultures de maïs et de blé. Il pille fréquemment les nids d’autres passereaux, mangeant les œufs et les oisillons.
Le carouge austral se retrouve au sud de l’Argentine et du Chili jusqu’en Terre de Feu ainsi que l’île des États.
Le Carouge austral (Curaeus curaeus), aussi appelé Quiscale austral, est une espèce d'oiseaux de la famille des ictéridés qui vit dans la partie australe de l’Amérique du Sud.
De stekelkoptroepiaal (Curaeus curaeus) is een zangvogel uit de familie Icteridae (troepialen).
Deze soort telt 3 ondersoorten:
Patagoniatrupial (Curaeus curaeus) er en fugl i trupialfamilien.
Det finnes 3 underarter av patagoniatrupial[2]:
Denne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. 
Patagoniatrupial (Curaeus curaeus) er en fugl i trupialfamilien.
Multimedia w Wikimedia Commons Starzykowiec południowy[4] (Curaeus curaeus) – gatunek ptaka z rodziny kacykowatych (Icteridae), występujący w Ameryce Południowej. Gatunek nie zagrożony wyginięciem.
Starzykowiec południowy występuje w zależności od podgatunku[5]:
Gatunek po raz pierwszy opisany przez Juana Molinę w 1782 roku pod nazwą Turdus Curaeus[6]. Jako miejsce typowe autor wskazał Chile[6]. Jedyny przedstawiciel rodzaju Curaeus, opisanego przez Philipa Sclatera w 1862 roku[7]. Gatunek pod względem behawioru i zachowania podobny do starzykowca bruzdodziobego (Gnorimopsar chopi), ale dane molekularne sugerują bliskie pokrewieństwo ze starzykowcem szkarłatnym (Amblyramphus holosericeus)[8]. Zaliczany do tego rodzaju starzykowiec samotny został w 2014 roku na podstawie badań filogenetycznych i danych molekularnych przeniesiony do monotypowego rodzaju Anumara[9]. Wyróżniono trzy podgatunki C. curaeus[5][d], choć podgatunek recurvirostris wymaga dalszych badań[8].
Nazwa rodzajowa i epitet gatunkowy jest onomatopeją araukańskiej nazwy Küren dla starzykowca południowego[10].
Długość ciała samców wynosi średnio 26,8 cm, masa ciała samców średnio 83,3 g, samic średnio 82,9 g (podgatunek nominatywny, południowo-zachodnia Argentyna); u podgatunku reynoldsi masa ciała samców średnio wynosi 114,6 g, samic średnio 99,1 g[8]. Duży kacyk z długim dziobem o wyraźnie spłaszczonej górnej krawędzi dzioba (culmen). Upierzenie jest całkowicie czarne z lekkim niebieskawym połyskiem, pióra na koronie i karku nieco lancelowate. Tęczówki ciemnobrązowe, dziób i nogi czarne. Różni się od pozornie podobnego starzyka granatowego (Molothrus bonariensis) głównie większymi rozmiarami ciała, ostrym kształtem dzioba oraz bardziej matowym kolorze czarnym. Płci podobne. Osobnik młodociany jest ciemniejszy i bardziej brązowy niż dorosłe ptaki. Podgatunek reynoldsi jest większy i ma węższy dziób niż podgatunek nominatywny[8].
Środowiskiem życia starzykowca południowego w centralnym Chile są zarośla typu śródziemnomorskiego o umiarkowanej wilgotności (ang. mesic), również zadrzewienia. Preferuje te ulokowane w dnach dolin, do tego zamieszkuje otwarte lasy wiecznie zielone lub z drzewami Notofagus zrzucającymi liście, zwykle w przecinkach lub na ich obrzeżach. Prócz tego można go napotkać na wybrzeżach jezior lub nadmorskich plażach, pastwiskach, plantacji sosen (Pinus) i polach uprawnych. W Argentynie zasiedla wyłącznie lasy Notofagus i ich okolice. Na północy Ziemi Ognistej występuje na wilgotnym stepie. Odnotowywany od poziomu morza do 1500 m n.p.m.[8] Starzykowiec południowy to gatunek wszystkożerny – zjada owady, wodne bezkręgowce (w tym dziesięcionogi), nasiona, owoce, również nektar (z pui, Puya), małe kręgowce (jak gryzonie) oraz ptasie jaja i pisklęta. Spożywane nasiona należą do roślin uprawnych, np. kukurydzy; konsumowane owoce mogą być jednak zarówno dzikie (np. Aristotelia chilensis lub berberysu), jak i pochodzące z upraw (czereśnie, winogrona, morele). Zdarza się, że wyjada karmę dla drobiu lub odpady z ludzkiego jedzenia. Żeruje głównie na ziemi, przetrząsa również liście w ściółce lub szuka pokarmu pod leżącą na ziemi korą i kamieniami. Zwykle spotykany w grupach 6–20 osobników[8].
Okres lęgowy trwa od października do listopada. Trzy gniazda odnalezione w Argentynie (na Victoria Island) zawierały jaja lub świeżo wyklute pisklęta w środku grudnia. Gniazduje samotnie, prawdopodobnie monogamiczny. Gniazdo ma formę masywnego kubka zbudowanego z materii roślinnej – m.in. gałęzi, źdźbeł traw i liści bambusa – wymieszanej z błotem, a wyściełanej delikatniejszymi materiałami. Trzy gniazd z Victoria Island miały zewnętrzną średnicę 20–25 cm i średnicę wewnętrzną ok. 11 cm (głębokość 7 cm). Gniazda umieszczone są 1,5–3 m nad ziemią wśród gęstej roślinności, zarówno rodzimych gatunków, np. bambusów Chusquea, jak i introdukowanych roślin, w tym róży rdzawej (Rosa rubiginosa), jeżyny Rubus ulmifolius czy żarnowca miotlastego (Cytisus scoparius). W zniesieniu 3–6 jaj o średnich wymiarach 30,2 na 21 mm. Brak informacji o okresie inkubacji czy rolach płci przy wychowywaniu młodych[8].
IUCN uznaje starzykowca południowego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2016). BirdLife International ocenia trend populacji jako stabilny[11]. Pospolity w większości zasięgu, rzadszy na ziemi ognistej. Nie ponosi strat (a niekiedy nawet odnosi korzyści) z przekształcania krajobrazu przez człowieka. Występuje w wielu obszarach chronionych, jak Park Narodowy Vicente Pérez Rosales w Chile i Park Narodowy Los Glaciares w Argentynie[8].
Starzykowiec południowy (Curaeus curaeus) – gatunek ptaka z rodziny kacykowatych (Icteridae), występujący w Ameryce Południowej. Gatunek nie zagrożony wyginięciem.
Sydtrupial[2] (Curaeus curaeus) är en fågel i familjen trupialer inom ordningen tättingar.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Sydtrupial delas in i tre underarter med följande utbredning:[3]
Wikimedia Commons har media som rör sydtrupial.
Wikispecies har information om Curaeus curaeus.
Sydtrupial (Curaeus curaeus) är en fågel i familjen trupialer inom ordningen tättingar. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Sydtrupial delas in i tre underarter med följande utbredning:
Curaeus curaeus curaeus – södra Argentina och södra Chile Magellansundet C. c. recurvirostris - förekommer i södra Chile (Magellanes) C. c. reynoldsi - förekommer i Tierra del Fuego, Navarino och HosteöarnaCuraeus curaeus là một loài chim trong họ Icteridae.[2]
.jpg)
