Lophornis ornatus[2][3] ye una especie d'ave apodiforme de la familia de los colibríes que vive nel norte de Suramérica.
La coqueta afatada mide de 6,8 a 7 cm de llargu y pesa ente 2,3 y 2,8 g. El machu ye bastante llamativu. Ye principalmente de color verde brillante con una cresta acoloratada y una banda horizontal blanca nel obispillo que puede trate mientres el vuelu. Afaten los llaterales del so pescuezu llargues plumes de color canela con llixos negros y la so cola ye de color bronce. Les femes escarecen de cresta y les plumes llargues del pueblu. Tienen les partes cimeres principalmente verdes y les inferiores de color canela, cola cola amorenada. Los machos inmaduros paecer a les femes anque col gargüelu ablancazáu con llixos escuros.
La coqueta afatada cría nel este de Venezuela, Guyana, el norte de Brasil y islla Trinidá. Esta especie prefier los espacios abiertos y puede atopase en plantíos y xardinos.
Aliméntase de néctar de flores ya inseutos.
La fema de coqueta afatada pon dos güevos nun pequeñu nial en forma de concu asitiáu nuna caña d'un árbol.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Lophornis ornatus ye una especie d'ave apodiforme de la familia de los colibríes que vive nel norte de Suramérica.
El colibrí presumit d'arracades (Lophornis ornatus) és un ocell de la família dels troquílids (Trochilidae) que habita boscos clars, matolls i sabanes de les terres baixes fins als 950 m, del sud i nord-est de Veneçuela, Trinitat, Guaiana i l'extrem nord de Brasil. Aquest ocell és molt colorit.
El colibrí presumit d'arracades (Lophornis ornatus) és un ocell de la família dels troquílids (Trochilidae) que habita boscos clars, matolls i sabanes de les terres baixes fins als 950 m, del sud i nord-est de Veneçuela, Trinitat, Guaiana i l'extrem nord de Brasil. Aquest ocell és molt colorit.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Sïedn copog pentuswog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: sïednod copog pentuswog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Lophornis ornata; yr enw Saesneg arno yw Tufted coquette. Mae'n perthyn i deulu'r Sïednod (Lladin: Trochilidae) sydd yn urdd y Apodiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn L. ornata, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.
Gall fwyta neithdar o fewn blodau, ac wrth ymestyn i'w gyrraedd, mae'n rwbio'n erbyn y paill ac yn ei gario i flodyn arall gan ei ffrwythloni.
Mae'r sïedn copog pentuswog yn perthyn i deulu'r Sïednod (Lladin: Trochilidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Sïedn capan fioled Goldmania violiceps Sïedn clustwyn Basilinna leucotis
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Sïedn copog pentuswog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: sïednod copog pentuswog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Lophornis ornata; yr enw Saesneg arno yw Tufted coquette. Mae'n perthyn i deulu'r Sïednod (Lladin: Trochilidae) sydd yn urdd y Apodiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn L. ornata, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.
Gall fwyta neithdar o fewn blodau, ac wrth ymestyn i'w gyrraedd, mae'n rwbio'n erbyn y paill ac yn ei gario i flodyn arall gan ei ffrwythloni.
Die Schmuckelfe (Lophornis ornatus) ist eine Vogelart aus der Familie der Kolibris (Trochilidae). Die Art hat ein großes Verbreitungsgebiet, das Teile der Länder Trinidad, Venezuela, Guyana, Suriname, Französisch-Guayana und Brasilien umfasst. Der Bestand wird von der IUCN als nicht gefährdet (Least Concern) eingeschätzt.
Die Schmuckelfe erreicht eine Körperlänge von etwa 6,8 bis 7 cm, bei einem Gewicht von ca. 1,6 bis 2,8 g. Das Männchen hat einen roten geraden Schnabel mit schwarzer Spitze. Der vordere Oberkopf schillert grün und der lange Kamm ist dunkel rötlich braun. Der Rest der Oberseite glänzt blassgrün. Am Bürzel findet sich ein weißes Band. Die Oberschwanzdecken sind purpurn. Die langen Büschel von den Wangen weg sind rötlich braun, wobei sie grüne schimmernde Punkte in der unteren Hälfte aufweisen. Die Kehle schimmert smaragdgrün, der Rest der Unterseite ist blassgrün. Beim quadratisch geformten Schwanz sind die mittleren Steuerfedern bronzegrün, der Rest rötlich braun mit bronzegrünen Flecken. Die Weibchen haben keine Backenbüschel. Der Bürzel ist gelbbraun gefärbt. Die Unterseite ist rötlich braun mit grünen Flanken. Jungtiere ähneln den Weibchen.[1]
Ihren Nektar holen sie sich an blühenden Akanthusgewächsen, Seidenpflanzengewächsen der Gattung Asclepias, Korbblütlern, Wolfsmilchgewächsen, Hülsenfrüchtlern wie die Straucherbse, Lippenblütlern, Pfeilwurzgewächsen, Myrtengewächsen, Rötegewächsen und Eisenkrautgewächsen der Gattung Stachytarpheta. Als Trapliner fliegen sie regelmäßig in rascher Folge ganz bestimmte Blüten an. Außerdem ernähren sie sich von Gliederfüßern.[1]
Meist ist die Schmuckelfe leise. Bei der Nahrungsaufnahme geben sie ein kurzes tsip von sich. Ihr Flug klingt ähnlich wie der der Bienen.[1]
Die Brutzeit in Trinidad ist während der Trockenzeit von Januar bis April, in Guyana von Dezember bis März. Sie bauen ein kelchartiges Nest aus feinen und weichen Pflanzenfasern, das sie 2 Meter über dem Boden anbringen. Eine Brut besteht aus zwei Eiern. Das Ausbrüten durch das Weibchen dauert 13 bis 14 Tage. Nach 20 Tagen werden die Nestlinge flügge.[1]
Sie bewegen sich vorzugsweise an feuchten Waldrändern, Galeriewäldern, Dickicht und Kulturlandschaften wie Plantagen, sowie in Savannen in Höhen zwischen 100 und 1000 Meter.[1]
Die Art ist monotypisch.[2]
Die Schmuckelfe gilt als Standvogel.[1]
Pieter Boddaert beschrieb die Schmuckelfe unter dem Namen Trochilus ornatus.[3] 1829 führte René Primevère Lesson die neue Gattung Lophornis u. a. für die Schmuckelfe ein.[4][A 1] »Lophornis« setzt sich aus den griechischen Worten »lophos λόφος« für »Krone, Schopf« und »ornis όρνις« für »Vogel« zusammen.[5] »Ornatus« ist das lateinische Wort für »kunstvoll, verziert«.[6]
Die Schmuckelfe (Lophornis ornatus) ist eine Vogelart aus der Familie der Kolibris (Trochilidae). Die Art hat ein großes Verbreitungsgebiet, das Teile der Länder Trinidad, Venezuela, Guyana, Suriname, Französisch-Guayana und Brasilien umfasst. Der Bestand wird von der IUCN als nicht gefährdet (Least Concern) eingeschätzt.
The tufted coquette (Lophornis ornatus) is a tiny hummingbird that breeds in eastern Venezuela, Trinidad, Guiana, and northern Brazil. It is an uncommon but widespread species, and appears to be a local or seasonal migrant, although its movements are not well understood.
This small bird inhabits open country, gardens, and cultivated areas.
The tufted coquette was described by the French polymath Georges-Louis Leclerc, Comte de Buffon in 1781 in his Histoire Naturelle des Oiseaux.[3] The bird was also illustrated in a hand-coloured plate engraved by François-Nicolas Martinet in the Planches Enluminées D'Histoire Naturelle which was produced under the supervision of Edme-Louis Daubenton to accompany Buffon's text.[4] Neither the plate caption nor Buffon's description included a scientific name but in 1783 the Dutch naturalist Pieter Boddaert coined the binomial name Trochilus ornatus in his catalogue of the Planches Enluminées.[5] The type locality is Cayenne in French Guiana.[6] The tufted coquette is now placed in the genus Lophornis that was introduced by the French naturalist René Lesson in 1829.[7][8] The species is monotypic.[8] The generic name combines the Ancient Greek lophos meaning "crest" or "tuft" with ornis meaning "bird". The specific epithet ornatus is Latin for "ornate" or "adorned".[9]
The tufted coquette is 6.6 centimetres (2.6 in) long and weighs 2.3 grams (0.081 oz). The black-tipped red bill is short and straight. The male has a rufous head crest and a coppery green back with a whitish rump band that is prominent in flight. The forehead and underparts are green, and black-spotted rufous plumes project from the neck sides. The tail is golden rufous. The female lacks the crest and plumes. She has green upperparts (dorsal), except for the whitish tail band, and rufous underparts (ventral) that become much paler on the belly. The tail is mostly bronze green with a dusky band and whitish tips to the feathers. Immature males resemble the female, but their throats are whitish with fine dark spotting.
The female tufted coquette lays two eggs in a small cup nest made of plant down and placed on a branch.
Tufted coquettes are tame and approachable. The call of this species while feeding is a light chik.
Their food is nectar, taken from a variety of flowers, and some small invertebrates. With their small size and steady flight, these birds often resemble a large bee as it moves from flower to flower.
Figure 48 from The Descent of Man, and Selection in Relation to Sex by Charles Darwin The tufted coquette (Lophornis ornatus) is a tiny hummingbird that breeds in eastern Venezuela, Trinidad, Guiana, and northern Brazil. It is an uncommon but widespread species, and appears to be a local or seasonal migrant, although its movements are not well understood.
This small bird inhabits open country, gardens, and cultivated areas.
La coqueta adornada o coqueta abanico canela (Lophornis ornatus)[2][3] es una especie de ave apodiforme de la familia de los colibríes que vive en el norte de Sudamérica.
La coqueta adornada mide de 6,8 a 7 cm de largo y pesa entre 2,3 y 2,8 g. El macho es bastante llamativo. Es principalmente de color verde brillante con una cresta rojiza y una banda horizontal blanca en el obispillo que puede verse durante el vuelo. Adornan los laterales de su cuello largas plumas de color canela con motas negras y su cola es de color bronce. Las hembras carecen de cresta y las plumas largas del pueblo. Tienen las partes superiores principalmente verdes y las inferiores de color canela, con la cola bronceada. Los machos inmaduros se parecen a las hembras aunque con la garganta blanquecina con motas oscuras.
La coqueta adornada cría en el este de Venezuela, Guyana, el norte de Brasil y isla Trinidad. Esta especie prefiere los espacios abiertos y puede encontrarse en plantaciones y jardines.
Se alimenta de néctar de flores e insectos.
La hembra de coqueta adornada pone dos huevos en un pequeño nido en forma de cuenco situado en una rama de un árbol.
La coqueta adornada o coqueta abanico canela (Lophornis ornatus) es una especie de ave apodiforme de la familia de los colibríes que vive en el norte de Sudamérica.
Lophornis ornatus Lophornis generoko animalia da. Hegaztien barruko Trochilidae familian sailkatua dago.
Lophornis ornatus Lophornis generoko animalia da. Hegaztien barruko Trochilidae familian sailkatua dago.
Liinasolmiokolibri (Lophornis ornatus) on neotrooppisen alueen kiitäjälintu. Se elää Etelä-Amerikan mantereen pohjoisosassa, Venezuelan itäosasta Guyanaan, Surinameen, Ranskan Guyanaan sekä Brasilian pohjoisosissa. Pieter Boddaert kuvaili lajin holotyypin Cayennesta vuonna 1783.[2]
Liinasolmiokolibri (Lophornis ornatus) on neotrooppisen alueen kiitäjälintu. Se elää Etelä-Amerikan mantereen pohjoisosassa, Venezuelan itäosasta Guyanaan, Surinameen, Ranskan Guyanaan sekä Brasilian pohjoisosissa. Pieter Boddaert kuvaili lajin holotyypin Cayennesta vuonna 1783.
Lophornis ornatus
La Coquette huppe-col (Lophornis ornatus) est une espèce d’oiseaux de la famille des Trochilidae.
Cette espèce mesure 6,8 à 7 cm pour une masse de 2,3 à 2,8 g.
Cet oiseau consomme des arthropodes et du nectar.
Cette espèce vit dans les forêts tropicales et subtropicales humides de basses altitudes mais aussi dans les anciennes forêts fortement dégradées. Son aire de répartition s'étend sur le nord de l'Amérique du Sud, du Venezuela à l'ouest à la Guyane à l'est, et au nord du Brésil au sud. On la trouve également à Trinité-et-Tobago.
Lophornis ornatus
La Coquette huppe-col (Lophornis ornatus) est une espèce d’oiseaux de la famille des Trochilidae.
De gekuifde koketkolibrie (Lophornis ornata) is een vogel uit de familie Trochilidae (Kolibries) die voorkomt in het noorden van Zuid-Amerika.
Deze vogel heeft een rossige kam en een koperachtige groene rug met een witachtige stuitband die prominent aanwezig is tijdens de vlucht. Het voorhoofd en onderdelen zijn groen, met zwart-gevlekte rossige pluimen aan de halskanten. De staart is goudkleurig. Het vrouwtje mist de kuif en pluimen. Ze heeft groene bovendelen, met uitzondering van de witachtige staartband, en rossige onderdelen, die op de buik veel bleker zijn. De staart is meestal brons groen met een donkere band en witachtige puntjes op de veren. Onvolwassen mannetjes lijken op de vrouwtjes, maar de keel is witachtig met fijne donkere spikkels. De zwart-getipte rode snavel is kort en recht. De lichaamslengte bedraagt 7 cm en het gewicht 2 gram.
Hun voedsel bestaat uit nectar uit een grote verscheidenheid aan bloemen, maar ook kleine ongewervelden staan op het menu.
Het vrouwtje legt twee eieren in een klein nest, dat gemaakt is van fijne plantenvezels en spinnenwebben en geplaatst is op een tak op ongeveer 2 meter boven de grond. Deze worden 13 tot 14 dagen uitgebroed door het vrouwtje. De jongen vliegen na 20 dagen uit.
Deze standvogel komt voor in het oosten van Venezuela, Frans-Guyana, Guyana, Suriname, het noorden van Brazilië en de eilanden Trinidad en Tobago. Hij bewoont daar open landschappen, tuinen en cultuurlandschappen.
De grootte van de populatie van de gekuifde koketkolibrie is niet gekwantificeerd. De vogel is niet algemeen en neemt in aantal af. Echter, het tempo van de achteruitgang ligt onder de 30% in tien jaar (minder dan 3,5% per jaar). Om deze redenen staat de gekuifde koketkolibrie als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe gekuifde koketkolibrie (Lophornis ornata) is een vogel uit de familie Trochilidae (Kolibries) die voorkomt in het noorden van Zuid-Amerika.
Multimedia w Wikimedia Commons Sylfik strojny (Lophornis ornatus) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych, podrodziny paziaków. Występuje w północno-wschodniej części Ameryki Południowej. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Po raz pierwszy gatunek opisał Pieter Boddaert w 1793. Holotyp pochodził z Kajenny. Boddaert nadał sylfikowi strojnemu nazwę Trochilus ornatus[3]. Obecnie (2015) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny umieszcza gatunek w rodzaju Lophornis pod nazwą L. ornatus; jednocześnie uznaje go za takson monotypowy[4].
Długość ciała wynosi 68–70 mm. Masa ciała mieści się w przedziale 2,3–2,8 g[3]. Wymiary szczegółowe: długość skrzydła u samca 39–40 mm (n=5), samic – 37–39 mm (n=5); długość dzioba – około 10 mm[5]. Długość ogona (jeden okaz z kolekcji Fredericka Vavasoura McConnella): 30 mm[6].
Występuje dymorfizm płciowy. U samca można dostrzec jaskrawy, pomarańczowy czub. Z każdego policzka wyrasta pęczek długich pomarańczowych piór, każde na końcu zdobi zielona kropka. Czoło, boki głowy, kark i grzbiet porastają zielono opalizujące pióra. Przez kuper przebiega biały pas. Na gardle zieleń zyskuje na intensywności. Zarówno sterówki, jak i pióra skrzydeł są czarnofioletowe. Od spodu sterówki wyglądają na rdzawe. U samicy brak ozdobnego czuba i pęczków piór. Ponadto wyróżnia ją rdzawe gardło i rudy spód ciała. Młode osobniki przypominają samice, jednak niekiedy na gardle występują czarniawe plamki[5].
BirdLife International szacuje całkowity zasięg występowania sylfika strojnego na 828 tys. km²[7]. Obszar występowania obejmuje centralną i północną Wenezuelę (także pobliski Trynidad); Gujanę, Surinam, Gujanę Francuską i północno-wschodnią Brazylię[4] (północne stany Roraima i Amapá[3]).
Środowiskiem życia sylfików strojnych są obrzeża wilgotnych lasów, położonych na obszarach do wysokości 950 m n.p.m.; najchętniej zamieszkują powyżej 500 m n.p.m. Zasiedlają także obszary przekształcone przez człowieka – obszary upraw i ogrody; wśród plantacji zdają się wybierać te, gdzie uprawiana jest nikla indyjska. Spotkać je można również na sawannach. Podobnie jak inne kolibry, L. ornatus żywi się głównie nektarem, ale zjada także owady. Wśród kwiatów wybiera najprawdopodobniej te, które zapylane są głównie nie przez kolibry, a owady lub inne zwierzęta. Żeruje na kwiatach z następujących rodzin: akantowate, trojeściowate, astrowate, wilczomleczowate, jasnotowate, marantowate, marzanowate i werbenowate. Często widywany jest przy kwiatach Asclepias curassavica, werbeny i nikli indyjskiej. Ptaki tego gatunku wolą odwiedzać rozproszone w środowisku kwitnące rośliny, zamiast bronić np. pojedynczego skupiska kwitnących krzewów. Nie są zbyt agresywne na swoim terytorium; choć mogą zaangażować się w spór z osobnikiem innego gatunku, zwykle go przegrywają[5].
Zaloty odbywają się podobnie jak u innych kolibrów – samiec leci obok samicy torem przypominającym kształtem literę U. Nie angażuje się w budowę gniazda czy opiekę nad młodymi[5]. Na Trynidadzie okres lęgowy przypada na porę suchą, w Gujanie trwa od stycznia do kwietnia lub od grudnia do marca[3]. Biologia rozrodu jest słabo poznana. Dwa zbadane gniazda z Trynidadu miały kształt kubeczka zbudowanego z puchu roślinnego, a umieszczone były na niskiej gałęzi nikli indyjskiej. W zniesieniu 2 jaja o wymiarach około 12,5 na 9 mm. Skorupka biała[5].
IUCN uznaje sylfika strojnego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern; 2015). BirdLife International ocenia, że liczebność populacji tego gatunku maleje, co wiązać się może z postępującą wycinką lasów[7].
Sylfik strojny (Lophornis ornatus) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych, podrodziny paziaków. Występuje w północno-wschodniej części Ameryki Południowej. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Guyanakokett[2] (Lophornis ornatus) är en liten sydamerikansk kolibri.[3]
Guyanakoketten är en mycket liten fågel, bara sju centimeter i längd. Utmärkande för hanen är den röda tofsen på huvudet och de påfallande långa kindfjädrarna. Vid uppvaktningen av honan reser hanen upp tofsen och spärrar ut kindfjädrarna och han flyger även i halvcirklar omkring henne.
Vanligen läggs två ägg och honan föder upp ungarna själv. Boet fästs vid grenar, är skålformigt och konstrueras av växtfiber och spindelväv. Födan består av nektar från flera olika sorters blommor. Fåglarna har ett födosöksbeteende som innefattar att de ryttlar framför blommorna när de äter nektar. De äter även små insekter.
Guyanakokett förekommer i norra Brasilien, östra Venezuela, Franska Guyana, Guyana och Surinam samt på Trinidad. Den anses som en mindre vanlig kolibriart, men är inte rödlistad som hotad av IUCN, bland annat på grund av dess vida utbredningsområde och att den sammantagna populationen, trots att det ännu saknas mer precis kunskap om storlek och populationstrend, inte antas minska i en sådan takt att artens fortlevnad hotas.[1]
Wikimedia Commons har media som rör guyanakokett.
Guyanakokett (Lophornis ornatus) är en liten sydamerikansk kolibri.
Lophornis ornatus là một loài chim trong họ Trochilidae.[1]
Bài viết họ Chim ruồi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Lophornis ornatus là một loài chim trong họ Trochilidae.
