dcsimg

Amenazas ( İspanyolca; Kastilyaca )

Conabio tarafından sağlandı
Es una especie que se ve altamente amenazada por la deforestación y la pérdida y destrucción de su hábitat. Actualmente, la selva se encuentra en forma de parches, localizándose los más importantes en la Sierra de Santa Martha, Veracruz; Tabasco, Oaxaca y en la Selva Lacandona, en Chiapas. Estos manchones se encuentran en rápido proceso de destrucción debido a presiones de asentamientos humanos y manejo inadecuado de la tierra. La actividad agropecuaria e industrial, así como el crecimiento de la población, han convertido cerca del 80% de la extensión original de selvas en sistemas antropogénicos. En Tabasco el 60% de la superficie del estado (24,141 km 2) consistía de selvas húmedas, pero éstas han sido destruidas a un ritmo anual de 600 km 2, quedando en la actualidad sólo el 5% (INEGI 1996, SEMARNAP 1999).Para Los Tuxtlas se piensa que su sobrevivencia a largo plazo es cuestionable, si no se para el cambio de uso de suelo (Winker 1997).

Situación actual del hábitat con respecto a las necesidades de la especie

Esta especie se encuentra en la selva alta perennifolia, sin embargo, actualmente estas selvas se encuentran reducidas a un 10% de su extensión original. Aún quedan remanentes protegidos, pero la mayoría de estos, están en una situación de desaparición, ya que su composición, estructura y funcionamiento ecológico les confiere una fragilidad inherente ante la perturbación antropogénica, la cual las vuelve sumamente vulnerables a la degradación y esto puede contribuir a la disminución de las poblaciones de Psarocolius wagleri (Challenger 1998, Elizondo 2000).

Refugios

La Sierra de Huimanguillo y la Sierra de Tenosique están propuestas como Parque Estatal, y en estas áreas la Universidad Autónoma de Tabasco realiza estudios con énfasis en la problemática de fragmentación del hábitat y su efecto en la extinción de especies. Dentro de la Reserva de la Biósfera Montes Azules, en Chiapas, se hacen esfuerzos por conservar el hábitat de esta especie. En Los Tuxtlas, que incluye a las Reservas Especiales de la Biósfera Sierra de Santa Martha y el Volcán San Martín Tuxtla, así como la Estación de Biología de Los Tuxtlas de la UNAM; constantemente se llevan a cabo investigaciones por parte de la UNAM, Universidad Veracruzana, y el Instituto de Ecología, A. C., entre otras encaminadas al conocimiento de biodiversidad y conservación del hábitat.
lisans
cc-by-nc-sa-2.5
telif hakkı
CONABIO
bibliyografik atıf
Benítez-Salcedo, R. & González-Salazar. C. 2009. Ficha técnica de Psarocolius wagleri. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
yazar
Benítez-Salcedo, R.
yazar
González-Salazar. C.
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
Conabio

Biología ( İspanyolca; Kastilyaca )

Conabio tarafından sağlandı
Historia de vida

Su alimentación es frugívora aún cuando llega a consumir gran cantidad de insectos, sobre todo en la época reproductiva. Emite varios tipos de llamados que son ejecutados por ambos sexos, algunos son notas para la localización de individuos de las colonias, otro es un grito de alarma y durante el cortejo los machos producen una serie de cantos en vuelo para atraer a las hembras El número de hembras supera al de machos, lo que favorece la poliginia en la especie. El cortejo comienza en la construcción del nido, lo que dura cerca de un mes. El macho sostiene varios nidos al mismo tiempo. Las hembras colocan 2 huevos por nidada, que tardan en incubar 17 días, el período de anidación de los jóvenes es de 4 semanas después de la eclosión. (Chapman, 1928).

Antecedentes del estado de la especie o de las poblaciones principales

Psarocolius wagleri habita en los ecotonos, claros de bosques húmedos, plantaciones, árboles grandes a lo largo de caminos y árboles de ceiba (Peterson y Chalif 1989).
lisans
cc-by-nc-sa-2.5
telif hakkı
CONABIO
bibliyografik atıf
Benítez-Salcedo, R. & González-Salazar. C. 2009. Ficha técnica de Psarocolius wagleri. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
yazar
Benítez-Salcedo, R.
yazar
González-Salazar. C.
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
Conabio

Comportamiento ( İspanyolca; Kastilyaca )

Conabio tarafından sağlandı
Se desplazan en bandadas dispersas y ruidosas, compuestas por pocos o muchos individuos, que vuelan al nivel de las copas de los árboles. Por lo general, las hembras son más numerosas que los machos en las colonias. No se desplazan mucho del lugar donde nacen, mostrando gran fidelidad de sitio para reproducirse (Chapman 1928, Slud 1964,Stiles y Skutch 1995).
lisans
cc-by-nc-sa-2.5
telif hakkı
CONABIO
bibliyografik atıf
Benítez-Salcedo, R. & González-Salazar. C. 2009. Ficha técnica de Psarocolius wagleri. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
yazar
Benítez-Salcedo, R.
yazar
González-Salazar. C.
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
Conabio

Conservación ( İspanyolca; Kastilyaca )

Conabio tarafından sağlandı
No existe ningún tipo de protección para sus poblaciones, excepto en las Reservas de la Biósfera Montes Azules, en Chiapas y Los Tuxtlas en Veracruz. Una medida adecuada para su conservación, es el mantenimiento de los remanentes de selva del país(Espinoza de los Monteros, 1994).
lisans
cc-by-nc-sa-2.5
telif hakkı
CONABIO
bibliyografik atıf
Benítez-Salcedo, R. & González-Salazar. C. 2009. Ficha técnica de Psarocolius wagleri. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
yazar
Benítez-Salcedo, R.
yazar
González-Salazar. C.
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
Conabio

Descripción ( İspanyolca; Kastilyaca )

Conabio tarafından sağlandı
Los machos alcanzan un máximo de 35 cm y pesan alrededor de 225 grs., la longitud de las hembras es menor, alcanzando 28 cm de longitud y 125 grs. de peso. El plumaje es de color café oscuro en el dorso, vientre, alas y timoneras centrales; y de color café castaño en las partes superiores como en la cabeza y el pecho. Las timoneras externas son de color amarillo brillante. La cresta es escasa y está compuesta por unas pocas plumas angostas y alargadas. El pico es de color verde pálido, largo y cónico; el culmen penetra ampliamente, formando un casco central redondeado. Las hembras tienen una coloración similar a la del macho, pero son más opacos y el pico es de color café. Es probable que requieran 2 años para alcanzar su plumaje de adulto definitivo. (Ridgway 1902, Blake 1953, Stiles y Skutch 1995, Elizondo 2000). Los juveniles tienen la cabeza, el cuello y la zona inferior de color café cenizo oscuro, con la espalda y las alas más negras, y se tornan de color castaño opaco en el costado y los flancos. Las cobertoras inferiores de la cola son de color café canela. El penacho es amarillo pálido a cada lado de la frente, y el pico es pardusco (Stiles y Skutch 1995, Elizondo 2000). Las vocalizaciones son una serie de notas gorgoreantes, plp, plup, plup, plup, -lu-ú-pu, poco musicales y que terminan en un chachareo (Peterson y Chalif 1989).

lisans
cc-by-nc-sa-2.5
telif hakkı
CONABIO
bibliyografik atıf
Benítez-Salcedo, R. & González-Salazar. C. 2009. Ficha técnica de Psarocolius wagleri. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
yazar
Benítez-Salcedo, R.
yazar
González-Salazar. C.
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
Conabio

Distribución ( İspanyolca; Kastilyaca )

Conabio tarafından sağlandı
Actual

COSTA RICA

En Costa Rica, es una especie residente en el lado del Caribe, desde las bajuras hasta los 1200 m. Durante la época de cría localmente asciende hasta los 1700 m.

ECUADOR

Se encuentran desde el sur de México hasta el noroeste de Ecuador.

MEXICO / CHIAPAS

En la porción noreste del estado de Chiapas, en la Reserva de la Biosfera Montes Azules, que comprende los municipios de Ocosingo y Palenque; y al norte limita con las ruinas de Bonampak, al sur y al este con el río Lacantún y al oeste con la Sierra Felipe y con la Laguna Miramar (González & Rangel, 1999).

MEXICO / OAXACA

MEXICO / TABASCO

MEXICO / VERACRUZ

La Sierra de Los Tuxtlas se encuentra en la formación montañosa de la llanura costera del Golfo de México, estado de Veracruz, formando parte del Eje Volcánico Transversal (Schaldach & Escalante, 1997).

Histórica-actual

HONDURAS

Desde México, hasta Centroamérica (Honduras, Nicaragua, Panamá y Costa Rica) y Sudamérica (Colombia y Ecuador).

MEXICO

Distribución histórica: En México es residente de los estados de Veracruz, Tabasco, Oaxaca y Chiapas (Miller et al., 1957 & AOU, 1998).

Distribución actual: Palomera et al., 1994, en un estudio de tres estados del occidente de México reportan a la oropéndola cabeza castaña residente bosque tropical y en áreas de cultivo en las zonas tropicales, mientras que Schaldach & Escalante,1997 mencionan que la oropéndola cabeza castaña es residente, poco común en áreas abiertas y orillas de bosque primario en la región de Los Tuxtlas y Ortiz-Pulido et al., 1995 la reportan como residente para la región de la mancha en el estado de Veracruz. Varios estudios del de la parte central de Veracruz reportan a oropéndola cabeza castaña como residente (Ruelas, 1999; Ruelas et al., 1999).
González & Rangel, 1999 y González, 1993, reportan a esta especie como un residente muy abundante, que se encuentra en grupos de 40 individuos en la Reserva de la Biosfera Montes Azules. Por su parte Arriaga, et al. (1999) observan a la oropéndola cabeza castaña en los municipios de Huimanguillo, Teapa, Tlacotalpan y Tenosique, que conforman la Sierra de Tabasco, como una especie residente. Para el estado de Oaxaca, en la parte de selva tropical esta ave se reporta como residente (Correa, 1999; Pérez & Gómez de Silva, 1999; Acuca et al., 1999; Navarro et al., 1999). Para Calakmul en Campeche Berlanga, et al., 1999 la reportan como una especie ocasional y accidental para Calakmul, Campeche.
Finalmente, Ibarra, 2000 e Ibarra et al., 2001 reportan a la oropéndola cabeza castaña como residente en la región de la Chontalpa, Tabasco, específicamente en dos cacaotales tradicionales de la región así como en los acahuales y selva húmeda.
lisans
cc-by-nc-sa-2.5
telif hakkı
CONABIO
bibliyografik atıf
Benítez-Salcedo, R. & González-Salazar. C. 2009. Ficha técnica de Psarocolius wagleri. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
yazar
Benítez-Salcedo, R.
yazar
González-Salazar. C.
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
Conabio

Estado de conservación ( İspanyolca; Kastilyaca )

Conabio tarafından sağlandı
NOM-059-SEMARNAT-2001

Pr sujeta a protección especial




Otras clasificaciones de riesgo

Psarocolius wagleri tiene alta prioridad de conservación considerando su reducida extensión latitudinal, baja densidad poblacional y su restricción a la selva alta perennifolia en la región y Centroamericana. (Chapman, 1928 y Stiles y Skutch, 1995).

lisans
cc-by-nc-sa-2.5
telif hakkı
CONABIO
bibliyografik atıf
Benítez-Salcedo, R. & González-Salazar. C. 2009. Ficha técnica de Psarocolius wagleri. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
yazar
Benítez-Salcedo, R.
yazar
González-Salazar. C.
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
Conabio

Estrategia trófica ( İspanyolca; Kastilyaca )

Conabio tarafından sağlandı
Forrajean sobre todo en la parte alta del dosel, mientras brincan y corren veloz y ágilmente a lo largo de ramas e introducen el pico entre el musgo y las epifitas. En ocasiones, cuelgan en forma acrobática para escudriñar la parte inferior de las ramas y hendiduras. Comen bastantes frutos, así como insectos, ranas y pequeñas lagartijas, además de néctar de Ochroma pyramidale (Orians 1985, Stiles y Skutch 1995, Elizondo 2000).
lisans
cc-by-nc-sa-2.5
telif hakkı
CONABIO
bibliyografik atıf
Benítez-Salcedo, R. & González-Salazar. C. 2009. Ficha técnica de Psarocolius wagleri. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
yazar
Benítez-Salcedo, R.
yazar
González-Salazar. C.
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
Conabio

Hábitat ( İspanyolca; Kastilyaca )

Conabio tarafından sağlandı
La oropéndola cabeza castaña habita en los bordes de bosque tropical, acahuales secundarios y áreas abiertas; forrajea en el dosel de la vegetación y se puede localizar desde tierras bajas hasta 1 200msnm (Stotz et al. 1996). Prefiere áreas boscosas, aunque anida en el borde del bosque o en claros y árboles aislados.

Macroclima

El clima en el que ocurre esta especie es cálido, con lluvias todo el año; la temperatura media anual se encuentra entre los 20°C y 26°C, y la precipitación media anual es de 1 500 a 3 000 mm y, en algunas zonas, sobrepasa a 4 000 mm (García 1981).

Tipo de ambiente

El bosque tropical perennifolio, es una comunidad biológica compleja, en la que dominan los árboles de más de 25m de altura, sus copas a menudo presentan formas esféricas, piramidales o achatadas, y en la base de los troncos es frecuente encontrar contrafuertes. En ella se encuentran abundantes epifitas, destacando las familias Bromeliaceae y Orchidaceae. En estas selvas se encuentran especies como Astrocaryum mexicanum, Trophis racemosa, Cymbopetalum baillonii, Nectrandra ambigens, Ceiba pentadra, Ficus sp., Brosidium alicastrum, Bursera simaruba y Dendropanax arboreus, entre otras, también plantas trepadoras y enredaderas (Rzedowski 1994).
lisans
cc-by-nc-sa-2.5
telif hakkı
CONABIO
bibliyografik atıf
Benítez-Salcedo, R. & González-Salazar. C. 2009. Ficha técnica de Psarocolius wagleri. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
yazar
Benítez-Salcedo, R.
yazar
González-Salazar. C.
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
Conabio

Relevancia de la especie ( İspanyolca; Kastilyaca )

Conabio tarafından sağlandı
Relevancia de la especie

Como parte de su conducta frugívora esta especie participa en el sistema de dispersión de semillas ayudando de esta manera a la diseminación vegetal. Sus nidos largos en forma de bolsa son utilizados como adornos colgantes en las casas.
lisans
cc-by-nc-sa-2.5
telif hakkı
CONABIO
bibliyografik atıf
Benítez-Salcedo, R. & González-Salazar. C. 2009. Ficha técnica de Psarocolius wagleri. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
yazar
Benítez-Salcedo, R.
yazar
González-Salazar. C.
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
Conabio

Reproducción ( İspanyolca; Kastilyaca )

Conabio tarafından sağlandı
Su nido es una bolsa parduzca, con forma de pera y de 1 m. de largo, con la entrada en la parte superior. Está tejida en forma hábil con fibras y tallos delgados y, en ocasiones, con "barba de viejo" (Tillandsia); y está sujeta a una rama terminal. Anida en colonias en las que entre 12 y 50 nidos cuelgan juntos en la copa de un árbol alto, aislado de los otros. Las colonias son conspicuas y las aves entran y salen a lo largo de todo el día. Ponen 2 huevos de color azul pálido, con marcas café negruzcas, sobre todo en el extremo grueso. Anida desde enero hasta junio. (Stiles y Skutch 1995). Estas aves son parásitadas por Scaphidura oryzivora (Álvarez del Toro 1971, Howell y Webb 1995, Smith 1983, Schaldach 1997). En Panamá, el ciclo reproductivo comienza a principios de las épocas de secas, en algunas ocasiones, se ha observado la construcción de nidos durante las lluvias, lo cuál hace suponer que existe una segunda nidada; sin embargo, no se tienen datos de estos (Chapman 1928).

Fecundidad

El tamaño de la nidada es de sólo 2 huevos. (Chapman, 1928).
lisans
cc-by-nc-sa-2.5
telif hakkı
CONABIO
bibliyografik atıf
Benítez-Salcedo, R. & González-Salazar. C. 2009. Ficha técnica de Psarocolius wagleri. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
yazar
Benítez-Salcedo, R.
yazar
González-Salazar. C.
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
Conabio

Brief Summary ( İngilizce )

EOL authors tarafından sağlandı

The Chestnut-headed Oropendola (Psarocolius wagleri) is a Neotropical bird. It is one of the largest of the birds in the Icteridae family. It is a resident, non-migratory species, distributed from southern Mexico to western Ecuador. Both sexes are similar in coloration. They are mostly black, with chestnut heads, ivory beaks, and blue eyes. The males are about twice as large as the females and weigh twice as much.These birds nest in colonies and build their nests during the dry season (Chapman, 1930). Their diet consists of fruit, insects, small frogs and lizards, and nectar of large flowers (Stiles and Skutch, 1989).

Psarocolius wagleri is found in the Neotropics. The geographic range of the bird is from Southern Mexico to Western Ecuador (Smith, 1983).Their elevational range is from 0 to 1200 meters and during the breeding season 1700 meters (Stiles and Skutch, 1989). These birds nest during the dry season starting around December until the beginning of the rainy season in May. They prefer forested regions but nest at forest edges or in isolated trees and clearings (Stiles and Skutch, 1989).In the tree, there is an average of thirty to forty nests. The breeding system is promiscuous and polygynous. In colonies females outnumber males 5:1. The clutch is usually 2 eggs, which are incubated for 17 days and fed until they are young fledglings (30-36 days) by the female. Breeding success is low. The chicks are preyed upon by toucans, snakes, opossums, and bats. The leading cause of mortality of these chicks is botflies, which lay eggs and larva on the chick. Additionally, they are targets of the giant cowbird, which is a brood parasite (Smith, 1983).

Referans

  • Chapman, Frank. 1930. The nesting habits of Wagler’s oropendola on Barro Colorado Island. Smthosonian Ann. Rept: 347-86.
  • Smith, N.G.1983. Zarhynchus wagleri (Chestnut-headed Oropendola). In Costa Rican Natural History, ed. D. Janzen, pp. 614-616. Chicago: University of Chicago
  • Stiles, F. Gary and Skutch, Alexander F. 1989. Chestnut-headed Oropendola. In A Guide to the Birds of Costa Rica, pp. 405-406. Ithaca: Cornell University Press

lisans
cc-by-3.0
telif hakkı
Kristy Lopez
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
EOL authors

Morphology ( İngilizce )

EOL authors tarafından sağlandı

This icterid has similar coloration on both sexes. These birds are mostly black with a chestnut head, yellow tail feathers, pale blue irises, and an ivory beak that extends to the top of the head. The male is larger (35cm) than the female (27 cm) and weighs approximately twice as much (Smith, 1983). The underparts in the male are black and in the female are a dark chestnut-brown. The immature chicks are similar to the adult but the black areas are duller and browner. The young chicks have dark sooty-brown underparts and are blacker on the back and the wings. There is a tuft of pale yellow on each side of the forehead and have a brownish bill (Stiles and Skutch, 1989). In the northern part of its range (around Honduras), the birds tend to be smaller and slightly darker (Chapman, 1930).

Referans

Chapman, Frank. 1930. The nesting habits of Wagler’s oropendola on Barro Colorado Island. Smthosonian Ann. Rept: 347-86.

lisans
cc-by-3.0
telif hakkı
Kristy Lopez
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
EOL authors

Habitat ( İngilizce )

EOL authors tarafından sağlandı

These birds nest during the dry season starting around December until the beginning of the rainy season in May. They prefer forested regions but nest at forest edges or in isolated trees and clearings (Stiles and Skutch, 1989).

Referans

Stiles, F. Gary and Skutch, Alexander F. 1989. Chestnut-headed Oropendola. In A Guide to the Birds of Costa Rica, pp. 405-406. Ithaca: Cornell University Press

lisans
cc-by-3.0
telif hakkı
Kristy Lopez
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
EOL authors

Distribution ( İngilizce )

EOL authors tarafından sağlandı

Psarocolius wagleri is found in the Neotropics. The geographic range of the bird is from Southern Mexico to Western Ecuador (Smith, 1983).Their elevational range is from 0 to 1200 meters and during the breeding season 1700 meters (Stiles and Skutch, 1989).

lisans
cc-by-3.0
telif hakkı
Kristy Lopez
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
EOL authors

Trophic Strategy ( İngilizce )

EOL authors tarafından sağlandı

They forage mostly in the high canopy by hopping and running along the branches. They probe the moss and epiphytes looking underneath branches and in crevices. They eat much fruit, insects, small frogs and lizards, and nectar of large flowers (Stiles and Skutch, 1989). During the nonbreeding season (June-December), they search in monospecific flocks for fruiting trees (Smith, 1983).

lisans
cc-by-3.0
telif hakkı
Kristy Lopez
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
EOL authors

Behavior ( İngilizce )

EOL authors tarafından sağlandı

Males require twice as much energy to grow compared to females, which has led to females outnumbering males in a 3:1 ratio (Smith, 1983). They nest in colonies and are noticeable because of the large size of their colony, distinct calls, and cluster of nests (Henderson, 2002). Their long baglike nests are placed at the ends of branches. In the tree, there is an average of thirty to forty nests. The number of nests reflects the number of females, since they are the ones that make the nests (Smith, 1983).The nests are brownish, pyriform and made of fibers and vines or Spanish moss (Tilandsia) and hung from the end of the branch (Stiles and Skutch, 1989).

Referans

Henderson, Carrol L. 2002. Blackbird and Oriole Family. In Field Guide to the Wildlife of Costa Rica, pp. 387-388. Austin: University of Texas Press

lisans
cc-by-3.0
telif hakkı
Kristy Lopez
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
EOL authors

Reproduction ( İngilizce )

EOL authors tarafından sağlandı

The breeding system is promiscuous and polygynous. In colonies females outnumber males 5:1 (Smith, 1983). The nesting season starts with a location call from the male. When the females begin to build nests, the male begins his courtship. Perched on a branch above the female, he repeatedly performs the courtship call (Chapman, 1930). The males make the vocalizations towards females but never towards each other. There is no dominance hierarchy and thus they do not fight. Chestnut-headed oropendolas typically have about 2 eggs, which are pale blue with brownish black markings. These are incubated for 17 days and fed until they are young fledglings by the female. The breeding success of these oropendolas is low. The eggs and young are preyed upon by toucans, snakes, opossums, and bats (Smith, 1983).

However, the main cause of mortality is due to botflies (Philornis sp). These flies lay their larva on the chicks. The larvae then burrow into the chicks body and a chick with more than seven larvae usually dies. To overcome these parasites, oropendolas nest in association with wasps and stingless bees (Trigona), which give them good protection from botflies and reduces parasitism. It also can be negatively impacted by the cowbirds (Scaphidura oryzivora), which are brood parasites. These cowbirds try to rid the oropendola nest of its eggs and replace it with its own, which results in the oropendela raising the cowbirds’ young. Despite this parasitism, some Chestnut-headed oropendolas do not discriminate against the cowbirds eggs. Colonies without wasps and bees do better against botflies when there are cowbirds. The chicks are able to survive because the cowbird chicks eat the botfly larva and eggs off of the oropendola chicks (Michalakis et al, 1992).

Referans

Michalakis, Yannis, Olivieri, Isabelle, Renaud, Francois, and Raymond, Michel. 1992. Pleiotropic Action of Parasites: How to be good for the host. TREE 7: 59- 62

lisans
cc-by-3.0
telif hakkı
Kristy Lopez
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
EOL authors

Habitat ( İspanyolca; Kastilyaca )

INBio tarafından sağlandı
Prefiere áreas boscosas, aunque anida en el borde del bosque o en claros y árboles aislados.

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
INBio, Costa Rica
yazar
Luis Humberto Elizondo C.
düzenleyici
The Nature Conservancy
ortak site
INBio

Diagnostic Description ( İspanyolca; Kastilyaca )

INBio tarafından sağlandı
Localidad del tipo: Cobán. Alta Verapaz, Guatemala.
Depositario del tipo:
Recolector del tipo:
lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
INBio, Costa Rica
yazar
Luis Humberto Elizondo C.
düzenleyici
The Nature Conservancy
ortak site
INBio

Benefits ( İspanyolca; Kastilyaca )

INBio tarafından sağlandı
Sus nidos largos en forma de bolsa son utilizados como adornos colgantes en las casas.

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
INBio, Costa Rica
yazar
Luis Humberto Elizondo C.
düzenleyici
The Nature Conservancy
ortak site
INBio

Diagnostic Description ( İspanyolca; Kastilyaca )

INBio tarafından sağlandı
El macho mide 35 cm. y pesa 225 grs., y la hembra 28 cm. y 125 grs. Es grande y oscuro, de cola amarilla conspicua, ojos pálidos, pico largo y claro, y con un casquete hinchado en la frente. La cresta es escasa y está compuesta por unas pocas plumas angostas y alargadas. La punta de las 5 primarias más externas del macho se encuentra muy adelgazada. Los adultos presentan la cabeza, el cuello, la rabadilla, la parte baja y la coberteras caudales de color castaño oscuro, y la espalda, las alas y las timoneras centrales negras. El resto de la parte inferior es negra en el macho y café castaño oscuro en las hembras. El resto de la cola es amarilla, aunque el borde de las timoneras externas es negro. El iris es azul pálido, el pico entre color marfil verdoso y amarillo claro, y las patas negras. Los ejemplares inmaduros son semejantes a los adultos, pero con las áreas negras más opacas y café, y las castañas más fuscas y opacas. Es probable que requieran 2 años para alcanzar su plumaje de adulto definitivo. Los individuos juveniles muestran la cabeza, el cuello y la zona inferior café tiznado oscuro, con la espalda y las alas más negras, t se tornan castaño opaco en el costado y los flancos, y café canela en las coberteras infracaudales. El penacho es amarillo pálido a cada lado de la frente, y el pico es parduzco.

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
INBio, Costa Rica
yazar
Luis Humberto Elizondo C.
düzenleyici
The Nature Conservancy
ortak site
INBio

Reproduction ( İspanyolca; Kastilyaca )

INBio tarafından sağlandı
Su nido es una bolsa piriforme parduzca de 1 m. de largo, con la entrada en la parte superior. Está tejida en forma hábil con fibras y tallos delgados, y en ocasiones con "barba de viejo" (Tillandsia), y se aferra a una rama terminal. Entre 12 y 50 nidos cuelgan juntos en la copa de un árbol alto aislado de los otros; las colonias son conspicuas y las aves entran y salen a lo largo de todo el día. Ponen 2 huevos de color azul pálido, con marcas café negruzcas, sobre todo en el extremo grueso.

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
INBio, Costa Rica
yazar
Luis Humberto Elizondo C.
düzenleyici
The Nature Conservancy
ortak site
INBio

Trophic Strategy ( İspanyolca; Kastilyaca )

INBio tarafından sağlandı
Forrajean sobre todo en la parte alta del dosel mientras brincan y corren veloz y ágilmente a lo largo de ramas, e introducen a la vez el pico entre el musgo y las epífitas. En ocasiones cuelga en forma acrobática para escudriñar la parte inferior de las ramas y hendiduras. Come bastantes frutos, así como insectos, ranas y lagartijas pequeñas, y néctar de las flores grandes, como las de "balsa" (Ochroma pyramidale).

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
INBio, Costa Rica
yazar
Luis Humberto Elizondo C.
düzenleyici
The Nature Conservancy
ortak site
INBio

Distribution ( İspanyolca; Kastilyaca )

INBio tarafından sağlandı
Distribucion en Costa Rica: Es una especie residente en el lado del Caribe desde las bajuras hasta los 1200 m. Durante la época de cría localmente asciende hasta los 1700 m. Es más numerosa en los piedemontes, local en las regiones de Coto Brus y Golfo Dulce, al sur de la vertiente del Pacífico, y ocasional en la parte baja del Valle del General.


Distribucion General: Se encuentran desde el sur de México hasta el noroeste de Ecuador.

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
INBio, Costa Rica
yazar
Luis Humberto Elizondo C.
düzenleyici
The Nature Conservancy
ortak site
INBio

Behavior ( İspanyolca; Kastilyaca )

INBio tarafından sağlandı
Se desplaza en bandadas dispersas y ruidosas, compuestas por pocos o muchos individuos que vuelan al nivel de las copas de los árboles. Por lo general, las hembras son más numerosas que los machos en las colonias.

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
INBio, Costa Rica
yazar
Luis Humberto Elizondo C.
düzenleyici
The Nature Conservancy
ortak site
INBio

Cyclicity ( İspanyolca; Kastilyaca )

INBio tarafından sağlandı
Efectúan migraciones altitudinales (Ver Distribución en Costa Rica).

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
INBio, Costa Rica
yazar
Luis Humberto Elizondo C.
düzenleyici
The Nature Conservancy
ortak site
INBio

Psarocolius wagleri ( Asturyasça )

wikipedia AST tarafından sağlandı
Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

The filomena cabecicastaña (Psarocolius wagleri) ye una especie d'ave de la familia Icteridae, que s'atopa en Belice, Colombia, Costa Rica, Ecuador, El Salvador, Guatemala, Hondures, Méxicu, Nicaragua y Panamá.[1]

Hábitat

Vive nel dosel y los cantos del monte, plantíos maduros[2] y escamplaes con árboles altos, hasta los 1.200 m de altitú y en dómina de cría, hasta los 1.700 msnm.[3]

Descripción

El machu mide 35 cm de llargor y pesa 225 g; la fema mide 28 cm y pesa 125 g. El plumaxe del machu ye principalmente negru cola cabeza y el pescuezu color castañu; la grupa y les coberteras caudales castañu escuru; la cola ye de color mariellu brillante con esceición de los dos plumes centrales que son escures. L'iris is azul, el picu blancuciu y les pates negres. El plumaxe de la fema ye más opacu y presenta el banduyu castañu escuru.[3]

El so llamáu ye un fuerte chek y chuk. El cantar del machu inclúi un gorgoteo siguíu por un estrueldosu guu-guu-PHRRRRTTT.[2]

Alimentación

Busca alimentu en pequeñes bandes. Alimentar nes copa de los árboles, d'inseutos grandes, frutes y bayes.[2] Tamién consume néctar de flores grandes y caza xaronca y llagarteses.[3]

Reprducción

Constrúi un nial en forma de bolsa colgante, texíu con material vexetal, de 60 a 100 cm de llargu, a lo cimero d'un árbol.[2] Formen colonies de 12 a 50 niales.[3] Nuna colonia puede haber hasta 40 o 50 femes y namái 4 o 5 machos. La fema pon dos güevos escuru de color azul claro con llurdios escuros, que eclosionen a los 17 díes. Los pichones abandonen el nial 30 díes dempués.[2]

Referencies

  1. 1,0 1,1 BirdLife International (2009) Psarocolius wagleri; IUCN (2011) IUCN Red List of Threatened Species, Version 2011.2. Consultáu eln 15 d'avientu de 2011.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Chestnut-headed Oropendola; English Wikipedia.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Elizondo, Luis Humberto (2000) Psarocolius wagleri (Gray, 1845) (Filomena, filomena cabecicastaña, oropel, guacalillo); Especies de Costa Rica]. INBio.
Protonotaria-citrea-002 edit.jpg Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia AST

Psarocolius wagleri: Brief Summary ( Asturyasça )

wikipedia AST tarafından sağlandı
Psarocolius wagleri Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

The filomena cabecicastaña (Psarocolius wagleri) ye una especie d'ave de la familia Icteridae, que s'atopa en Belice, Colombia, Costa Rica, Ecuador, El Salvador, Guatemala, Hondures, Méxicu, Nicaragua y Panamá.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia AST

Casig penwinau ( Galce )

wikipedia CY tarafından sağlandı

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Casig penwinau (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: casigiaid penwinau) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Psarocolius wagleri; yr enw Saesneg arno yw Chestnut-headed oropendola. Mae'n perthyn i deulu'r Tresglod (Lladin: Icteridae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. wagleri, sef enw'r rhywogaeth.[2]

Teulu

Mae'r casig penwinau yn perthyn i deulu'r Tresglod (Lladin: Icteridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Casig Para Psarocolius bifasciatus Gregl y Gorllewin Quiscalus niger
Quiscalus niger1.jpg
Diwedd y rhestr a gynhyrchwyd yn otomatig o Wicidata.

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gwefan Cymdeithas Edward Llwyd; adalwyd 30 Medi 2016.
  2. Gwefan Avibase; adalwyd 3 Hydref 2016.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Awduron a golygyddion Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia CY

Casig penwinau: Brief Summary ( Galce )

wikipedia CY tarafından sağlandı

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Casig penwinau (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: casigiaid penwinau) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Psarocolius wagleri; yr enw Saesneg arno yw Chestnut-headed oropendola. Mae'n perthyn i deulu'r Tresglod (Lladin: Icteridae) sydd yn urdd y Passeriformes.

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. wagleri, sef enw'r rhywogaeth.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Awduron a golygyddion Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia CY

Chestnut-headed oropendola ( İngilizce )

wikipedia EN tarafından sağlandı

The chestnut-headed oropendola (Psarocolius wagleri) is a New World tropical icterid bird. The scientific name of the species commemorates Johann Georg Wagler, who established Psarocolius, the oropendola genus.

Description

The male is 35 cm (14 in) long and weighs 225 g (7.9 oz); the smaller female is 28 cm (11 in) long and weighs 125 g (4.4 oz). The wings are very long. Adult males are mainly black with a chestnut head and rump and a tail which is bright yellow apart from two dark central feathers. The iris is blue and the long bill is whitish. Females are similar, but smaller and duller than males. Young birds are duller than adults and have brown eyes. The populations south of an area around the border of Honduras and Nicaragua are sometimes separated as a subspecies P. w. ridgwayi, but the separation of this form has been questioned.

The distinctive songs of the male include a gurgle followed by a crash guu-guu-PHRRRRTTT. Both sexes have loud chek and chuk calls.

Psarocolius wagleri -Panama-8.jpg

Range and ecology

It is a resident breeder in the Caribbean coastal lowlands from southern Mexico to central Costa Rica, both slopes of southern Costa Rica and Panama, and the Pacific lowlands of Colombia and north-eastern Ecuador. Though it usually stays below 1,000 m (3,300 ft) ASL, it has also been recorded as much as 1,300 m (4,300 ft) ASL, for example in the Serranía de las Quinchas of Colombia. It may in fact be more common at such high altitudes at particular times or in particular places, but its altitudinal movements are insufficiently understood.[2] The species is common across its large range and not considered threatened by the IUCN.[1]

The chestnut-headed oropendola inhabits forest canopy, edges and old plantations. It is a quite common bird in parts of its range, seen in small flocks foraging in trees for large insects, fruit and berries.

Nests near El Valle de Antón, Panama

It is a colonial breeder which builds a hanging woven nest of fibres and vines, 60–100 cm (24–39 in) long, high in a tree. There may be 40–50 females and only 4–5 males in a colony. The female lays two dark-marked pale blue eggs which hatch in 17 days and fledge in 30. Botflies (Oestridae) are the main cause of nestling mortality, but brood parasitism by giant cowbirds (Molothrus oryzivorus) also occurs, and the young cowbirds will feed on the fly larvae.

Footnotes

  1. ^ a b BirdLife International (2020). "Psarocolius wagleri". IUCN Red List of Threatened Species. 2020: e.T22723994A136771253. doi:10.2305/IUCN.UK.2020-3.RLTS.T22723994A136771253.en. Retrieved 12 November 2021.
  2. ^ Laverde-R., Oscar; Stiles, F. Gary; Múnera-R., Claudia (2005). "Nuevos registros e inventario de la avifauna de la Serranía de las Quinchas, un área importante para la conservación de las aves (AICA) en Colombia" [New records and updated inventory of the avifauna of the Serranía de las Quinchas, an important bird area (IBA) in Colombia] (PDF). Caldasia (in Spanish and English). 27 (2): 247–265.

References

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia EN

Chestnut-headed oropendola: Brief Summary ( İngilizce )

wikipedia EN tarafından sağlandı

The chestnut-headed oropendola (Psarocolius wagleri) is a New World tropical icterid bird. The scientific name of the species commemorates Johann Georg Wagler, who established Psarocolius, the oropendola genus.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia EN

Brunkapa psarokolio ( Esperanto )

wikipedia EO tarafından sağlandı

La Brunkapa psarokolio (Psarocolius wagleri) estas specio de birdo de la familio de Ikteredoj kaj genro de Psarokolioj, kiu enhavas grandajn brunecajn paserinajn birdojn kun rimarkindaj bekoj. La latina scienca nomo de la specio omaĝas la germanan naturscienciston Johann Georg Wagler, kiu starigis la genron Psarocolius.

Aspekto

La masklo estas 35 cm longa kaj pezas 225 g; la pli malgranda ino estas 28 cm longa kaj pezas 125 g. La flugiloj estas tre longaj. Masklaj plenkreskuloj estas ĉefe nigrecaj (kun malhelverdaj aŭ malhelbluaj brilaj nuancoj en flugiloj) kun malhelbrunaj kapo kaj pugo kaj vosto kiu estas brilflava krom la du malhelbrunaj centraj vostoplumoj. La irisoj estas bluaj kaj la longa beko estas eburblankeca kaj kun tre fortikaj bazoplatoj el kiuj la supra ekzemple kovras la tutan frunton. Inoj estas similaj, sed pli malgrandaj kaj senkoloraj ol maskloj. Junuloj estas pli senkoloraj ol plenkreskuloj kaj havas brunajn okulojn. La populacioj sude de areo ĉirkaŭ la limo de Honduro kaj Nikaragvo estas foje separataj kiel subspecio P. w. ridgwayi, sed la separo de tiu formo estis pridisputata.

La distingaj kantoj de la masklo inkludas gorĝaĵon sekve de akra eksploda guu-guu-PHRRRRTTT. Ambaŭ seksoj havas laŭtajn alvokojn ĉek kaj ĉak.

Teritorio kaj ekologio

Ĝi troviĝas kiel specio de loĝantaj birdoj en la marbordaj malaltaj teroj de Karibio el suda Meksiko al centra Kostariko, ĉe ambaŭ deklivoj de suda Kosta-Riko kaj Panamo, kaj ĉe la malaltaj teroj ĉe Pacifiko de Kolombio kaj nordorienta Ekvadoro. Kvankam ĝi kutime ĉeestas sub 1,000 m smn, ĝi estis konstatita tiom alte kiom ĝis 1,300 m s.m.n - ekzemple ĉe la Serranía de las Quinchas de Kolombio - kaj fakte ĝi povus esti pli komuna je tiaj altoj foje aŭ en kelkaj lokoj, sed ties altitudaj movoj estas ankoraŭ nesufiĉe studataj[1]. Tiu specio estas komuna tra granda teritorio kaj ne estas konsiderata minacata fare de la IUCN[2].

La Brunkapa psarokolio loĝas en kanopeo de arbaroj, arbarbordoj kaj malnovaj plantejoj. Ĝi estas tre komuna birdo en partoj de sia teritorio, kaj estas vidata en malgrandaj aroj kiam manĝas en arboj grandajn insektojn, fruktojn kaj berojn.

Ĝi estas kolonia reproduktanto kiu konstruas pendantan teksitan neston de fibroj, 60-100 cm longa, alte en arbo. Povas esti 40-50 inoj kaj nur 4-5 maskloj en kolonio. La ino demetas 2 malhelmarkajn palbluecajn ovojn , kies eloviĝo okazos post 17 tagoj, dum elnestiĝo okazos post 30 tagoj. Parazitaj muŝoj (Oestredoj) estas la ĉefa kaŭzo de idomorto, sed okazas ankaŭ nestoparazitado fare de la Rizovora molotro (Molothrus oryzivorus) kaj tiam la molotridoj manĝas la muŝajn larvojn.

Notoj

  1. Laverde-R. et al. (2005)
  2. BLI (2008)

Referencoj

  • BirdLife International (BLI) (2008). Psarocolius wagleri. En: IUCN 2008. IUCN Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj. Elŝutita en 27a Decembro 2008.
  • Jaramillo, Alvaro & Burke, Peter (1999): New World Blackbirds. Christopher Helm, London. ISBN 0-7136-4333-1
  • Laverde-R., Oscar; Stiles, F. Gary & Múnera-R., Claudia (2005): Nuevos registros e inventario de la avifauna de la Serranía de las Quinchas, un área importante para la conservación de las aves (AICA) en Colombia [New records and updated inventory of the avifauna of the Serranía de las Quinchas, an important bird area (IBA) in Colombia]. Caldasia 27(2): 247-265 [hispane kun angla resumo]. PDF plen teksto
  • Stiles, F. Gary & Skutch, Alexander Frank (1989): A guide to the birds of Costa Rica. Comistock, Ithaca. ISBN 0-8014-9600-4
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia EO

Brunkapa psarokolio: Brief Summary ( Esperanto )

wikipedia EO tarafından sağlandı

La Brunkapa psarokolio (Psarocolius wagleri) estas specio de birdo de la familio de Ikteredoj kaj genro de Psarokolioj, kiu enhavas grandajn brunecajn paserinajn birdojn kun rimarkindaj bekoj. La latina scienca nomo de la specio omaĝas la germanan naturscienciston Johann Georg Wagler, kiu starigis la genron Psarocolius.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia EO

Psarocolius wagleri ( İspanyolca; Kastilyaca )

wikipedia ES tarafından sağlandı

La oropéndola cabecicastaña o cacique cabecicastaño (Psarocolius wagleri) es una especie de ave paseriforme de la familia Icteridae propia de América Central y el extremo noroccidental de América del Sur. Se encuentra en Belice, Colombia, Costa Rica, Ecuador, El Salvador, Guatemala, Honduras, el sur de México, Nicaragua y Panamá.[1]

Hábitat

Vive en el dosel y los bordes del bosque, plantaciones maduras[2]​ y claros con árboles altos, hasta los 1.200 m de altitud y en época de cría, hasta los 1.700 msnm.[3]

Descripción

El macho mide 35 cm de longitud y pesa 225 g; la hembra mide 28 cm y pesa 125 g. El plumaje del macho es principalmente negro con la cabeza y el cuello color castaño; la grupa y las coberteras caudales castaño oscuro; la cola es de color amarillo brillante con excepción de las dos plumas centrales que son oscuras. El iris is azul, el pico blancuzco y las patas negras. El plumaje de la hembra es más opaco y presenta el vientre castaño oscuro.[3]

Su llamado es un fuerte chek y chuk. El canto del macho incluye un gorgoteo seguido por un estrepitoso guu-guu-PHRRRRTTT.[2]

Alimentación

Busca alimento en pequeñas bandas. Se alimenta en las copa de los árboles, de insectos grandes, frutas y bayas.[2]​ También consume néctar de flores grandes y caza ranas y lagartijas.[3]

Reproducción

Construye un nido en forma de bolsa colgante, tejido con material vegetal, de 60 a 100 cm de largo, en lo alto de un árbol.[2]​ Forman colonias de 12 a 50 nidos.[3]​ En una colonia puede haber hasta 40 o 50 hembras y sólo 4 o 5 machos. La hembra pone dos huevos oscuro de color azul claro con manchas oscuras, que eclosionan a los 17 días. Los pichones abandonan el nido 30 días después.[2]

Referencias

  1. a b BirdLife International (2009) Psarocolius wagleri; IUCN (2011) IUCN Red List of Threatened Species, Version 2011.2. Consultado eln 15 de diciembre de 2011.
  2. a b c d e Chestnut-headed Oropendola; English Wikipedia.
  3. a b c d Elizondo, Luis Humberto (2000) Psarocolius wagleri (Gray, 1845) (Oropéndola, oropéndola cabecicastaña, oropel, guacalillo); Especies de Costa Rica]. INBio.
 title=
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autores y editores de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia ES

Psarocolius wagleri: Brief Summary ( İspanyolca; Kastilyaca )

wikipedia ES tarafından sağlandı

La oropéndola cabecicastaña o cacique cabecicastaño (Psarocolius wagleri) es una especie de ave paseriforme de la familia Icteridae propia de América Central y el extremo noroccidental de América del Sur. Se encuentra en Belice, Colombia, Costa Rica, Ecuador, El Salvador, Guatemala, Honduras, el sur de México, Nicaragua y Panamá.​

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autores y editores de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia ES

Psarocolius wagleri ( Baskça )

wikipedia EU tarafından sağlandı

Psarocolius wagleri Psarocolius generoko animalia da. Hegaztien barruko Icteridae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)BirdLife International (2012) Species factsheet. www.birdlife.org webgunetitik jaitsia 2012/05/07an
  2. (Ingelesez) IOC Master List

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipediako egileak eta editoreak
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia EU

Psarocolius wagleri: Brief Summary ( Baskça )

wikipedia EU tarafından sağlandı

Psarocolius wagleri Psarocolius generoko animalia da. Hegaztien barruko Icteridae familian sailkatua dago.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipediako egileak eta editoreak
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia EU

Cassique à tête brune ( Fransızca )

wikipedia FR tarafından sağlandı

Psarocolius wagleri

Le Cassique à tête brune (Psarocolius wagleri) est une espèce de passereaux d'Amérique centrale de la famille des ictéridés. Dans celle-ci, le Cassique à tête brune détient le record de longévité : un individu bagué a survécu pendant au moins 26 ans.

Systématique

D'après la classification de référence (version 5.2, 2015) du Congrès ornithologique international, cette espèce est constituée des sous-espèces suivantes :

  • P.w. ridgwayi (Van Rossem, 1934)
  • P.w. wagleri (G. R. Gray, 1845)
synonyme
Zarhynchus wagleri

Distribution

 src=
Zones de répartition de l'espèce (en vert).

Le Cassique à tête brune se retrouve au du Mexique, au centre du Guatemala, au sud du Belize, au nord du Honduras, dans l’est du Nicaragua, dans l’est du Costa Rica, au Panama, sur la côte ouest de la Colombie et dans le nord de l’Équateur.

Habitat

Le Cassique à tête brune habite la canopée des forêts humides des basses terres ainsi que les lisières et les clairières forestières. Il affectionne particulièrement les rives des cours d’eau qui serpentent les forêts.

Nidification

Le Cassique à tête brune niche en colonie de taille variable. Il est peu farouche et peut nicher à proximité des habitations. Il peut être l’hôte du Vacher bronzé et du Vacher géant. Ce cassique est polygyne et dans une moindre mesure polyandre.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia FR

Cassique à tête brune: Brief Summary ( Fransızca )

wikipedia FR tarafından sağlandı

Psarocolius wagleri

Le Cassique à tête brune (Psarocolius wagleri) est une espèce de passereaux d'Amérique centrale de la famille des ictéridés. Dans celle-ci, le Cassique à tête brune détient le record de longévité : un individu bagué a survécu pendant au moins 26 ans.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia FR

Waglers oropendola ( Felemenkçe; Flemish )

wikipedia NL tarafından sağlandı

Vogels

De Waglers oropendola (Psarocolius wagleri) is een zangvogel uit de familie Icteridae (troepialen).

Verspreiding en leefgebied

Deze soort telt 2 ondersoorten:

  • P. w. wagleri: van zuidoostelijk Mexico tot noordoostelijk Nicaragua.
  • P. w. ridgwayi: van zuidelijk Nicaragua tot zuidwestelijk Ecuador.

Externe link

Bronnen, noten en/of referenties
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia-auteurs en -editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia NL

Waglers oropendola: Brief Summary ( Felemenkçe; Flemish )

wikipedia NL tarafından sağlandı

De Waglers oropendola (Psarocolius wagleri) is een zangvogel uit de familie Icteridae (troepialen).

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia-auteurs en -editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia NL

Kastanjeoropendola ( Norveççe )

wikipedia NO tarafından sağlandı

Kastanjeoropendola (Psarocolius wagleri) er en fugl i trupialfamilien.

Underarter

Det finnes 2 underarter av kastanjeoropendola[2]:

  • Psarocolius wagleri wagleri
  • Psarocolius wagleri ridgwayi

Referanser

  1. ^ Syvertsen, P. O., Ree, V., Hansen, O. B., Syvertsen, Ø., Bergan, M., Kvam, H., Viker, M. & Axelsen, T. 2008. Virksomheten til Norsk navnekomité for fugl (NNKF) 1990-2008. Norske navn på verdens fugler. Norsk Ornitologisk Forenings hjemmesider (publisert 22.5.2008)
  2. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson. 2012. The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.7. Cornell Lab of Ornithology. Lasted ned fra Cornell Lab of Ornithology: The Clements Checklist

Eksterne lenker

ornitologistubbDenne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den.
Det finnes mer utfyllende artikkel/artikler på .
Crystal Clear action configure.png
Taksonomisk opprydning: Denne artikkelen trenger en opprydning. Du kan hjelpe Wikipedia ved å forbedre og standardisere den, f.eks. ved å sette inn eller komplettere en taksoboks.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia forfattere og redaktører
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia NO

Kastanjeoropendola: Brief Summary ( Norveççe )

wikipedia NO tarafından sağlandı

Kastanjeoropendola (Psarocolius wagleri) er en fugl i trupialfamilien.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia forfattere og redaktører
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia NO

Brunhuvad oropendola ( İsveççe )

wikipedia SV tarafından sağlandı

Brunhuvad oropendola[2] (Psarocolius wagleri) är en fågel i familjen trupialer inom ordningen tättingar.[3]

Utbredning och systematik

Brunhuvad oropendola delas in i två underarter:[3]

Status

IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]

Namn

Fågelns vetenskapliga artnamn hedrar Johann Georg Wagler (1800-1832), tysk herpetolog och systematiker.[4]

Noter

  1. ^ [a b] Birdlife International 2012 Psarocolius wagleri Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
  2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2017) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2017-02-14
  3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-02-11
  4. ^ Jobling, J. A. (2016). Key to Scientific Names in Ornithology. Ur del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.) (2016). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. Hämtad från www.hbw.com.

Externa länkar

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia författare och redaktörer
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia SV

Brunhuvad oropendola: Brief Summary ( İsveççe )

wikipedia SV tarafından sağlandı

Brunhuvad oropendola (Psarocolius wagleri) är en fågel i familjen trupialer inom ordningen tättingar.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia författare och redaktörer
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia SV

Psarocolius wagleri ( Vietnamca )

wikipedia VI tarafından sağlandı

Psarocolius wagleri là một loài chim trong họ Icteridae.[1]

Chú thích

  1. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson (2012). “The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.7.”. Truy cập ngày 19 tháng 12 năm 2012.

Tham khảo


Hình tượng sơ khai Bài viết Bộ Sẻ này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia tác giả và biên tập viên
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia VI

Psarocolius wagleri: Brief Summary ( Vietnamca )

wikipedia VI tarafından sağlandı

Psarocolius wagleri là một loài chim trong họ Icteridae.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia tác giả và biên tập viên
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia VI