Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
Cardellina rubra, tamién conocida como chipe coloráu,[2] ye una especie d'ave paseriforme de la familia Parulidae. Ye un pequeñu ave endémica de les tierres altes de Méxicu al norte del istmu de Tehuantepec. Ta estrechamente rellacionada con Cardellina versicolor del sur de Méxicu y Guatemala, con quien forma una superespecie. Conócense trés subespecies[2] que viven en poblaciones dixuntes y que difieren principalmente nel color de enllordiar auricular y nel rellumu y tonu del plumaxe corporal. L'ave adultu ye de color coloráu brillante, con una enllordia auricular blanca o gris, dependiendo de la subespecie. Les aves xuveniles son de color marrón, con una enllordia auricular ablancazada y dos barras alares pálides.
Ye un páxaru insectívoru, qu'espiga inseutos y otros invertebraos principalmente nel sotobosque. La cría produzse típicamente ente febreru y mayu. La fema pon 3–4 güevos nun nial esféricu que constrúi nel suelu. Anque solo la fema guara los güevos, dambos padres ocupar d'alimentar les críes y remover los sacos fecales del nial. Los xuveniles abandonen el nial dientro de 10–11 díes de la incubación.
Foi descrita per primer vegada en 1827 pol naturalista William John Swainson quién asignó la especie al xéneru Setophaga. A lo llargo del siguiente mediu sieglu, otros naturalistes treslladóse a Cardellina, al pie de la reinita rosada, al xéneru Basileuterus, según a los xéneros del Vieyu Mundu Silvia y Parus. En 1873, los naturalistes Philip Sclater Lutley y Osbert Salvin treslladaron la especie al xéneru Ergaticus, onde permaneció mientres más d'un sieglu.[3]
Reconócense tres subespecies,[2] que la so apariencia solo difier llixeramente:[4]
Forma una superespecie con Cardellina versicolor, que la so área de distribución componer de Chiapas y Guatemala. A pesar de tener una distribución dixunta y plumaxes distintos, los dos especies consideráronse dacuando como conespecífiques.[4] Per otru llau, hubo tamién hubo delles propuestes d'estremar la reinita colorada en dos especies, una con una enllordia auricular gris escuru nel norte (C melanauris) y otra con una enllordia auricular blanca nel sur (C. rubra).[6]
El nome común de la reinita colorada ye una referencia evidente a los color del so plumaxe. El nome de xéneru Cardellina, vien del italianu y ye el diminutivu de cardella, un nome rexonal pal xilgueru.[7] El so nome específicu, rubra, ye latin pa "coloráu".[8]
Ye un pequeñu ave paseriforme con un llargor de 12,5-13,5 cm,[5][nb 1] y un pesu de 7,6 a 8,7 g.[4] El plumaxe de l'ave adultu ye de color coloráu, con una enllordia auricular blanca o gris escuru (dependiendo de la subespecie) a cada llau de la cabeza. Les sos ales y la so cola son llixeramente más escures y bordiaes de colloráu-rosado. Les sos pates son de color carne, según la so picu que tien una punta escura.[5] Les plumes d'esta especie contienen alcaloides, que producen un sabor desagradable y pa los seres humanos resúlta-yos incomestible.[10]
L'ave xuvenil tien un plumaxe rosado-marrón con una enllordia auricular blanca. Les sos ales y cola más son más escures son bordiaes de color rosado-canela.[5] Les ales tienen dos barras con un tonu más pálidu.[5]
La reinita colorada tien delles llamaes comunes, incluyendo una alta y delgáu tsii y un psiit más fuerte. El so canto ye un amiestu de trinos curtios y gorjeos más ricos, entrepolaos con chipes agudos.[11] A diferencia d'otres especies na mesma zona, tiende a cantar namái mientres les hores de la mañana mientres la temporada de cría; independientemente de la temporada, nun canta con tiempu borrinosu, ya inclusive mengua la frecuencia de les sos llamaes.[12]
Ye endémicu de les tierres altes de Méxicu, al norte del istmu de Tehuantepec y distribúyese en trés poblaciones dixuntes: dende'l suroeste de Chihuahua hasta'l norte de Nayarit, dende'l sur de Jalisco y el sur d'Hidalgo hasta Oaxaca, y dende Guerrero hasta'l sur d'Oaxaca na Sierra Madre del Sur.[4][5] Ye abondo común les fasteres interior y axacente, onde asocede n'elevaciones que van dende 1800 hasta 3900 msnm.[5][13] Ye un migrante altitudinal qu'habita los más altos montes húmedos o semihúmedo de pinu, pinu-carbayu y abetu na dómina de reproducción y baxa a elevaciones menores, de cutiu nos montes de carbayu, nel iviernu.[4][5] Ye una de les aves pequeñes más comunes nel so hábitat montiegu, namái superada por Regulus satrapa nun estudiu realizáu en montes d'abetu,[14] y la tercera más común en montes de carbayos y coníferes n'otru estudiu.[15]
Anque hai un informe que la especie fuera rexistráu en Texas nel sieglu XIX, nun se da muncha credibilidá al allugamientu rexistráu, y nun esisten pruebes sólides de qu'asocediera ellí.[16]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. Cardellina rubra, tamién conocida como chipe coloráu, ye una especie d'ave paseriforme de la familia Parulidae. Ye un pequeñu ave endémica de les tierres altes de Méxicu al norte del istmu de Tehuantepec. Ta estrechamente rellacionada con Cardellina versicolor del sur de Méxicu y Guatemala, con quien forma una superespecie. Conócense trés subespecies que viven en poblaciones dixuntes y que difieren principalmente nel color de enllordiar auricular y nel rellumu y tonu del plumaxe corporal. L'ave adultu ye de color coloráu brillante, con una enllordia auricular blanca o gris, dependiendo de la subespecie. Les aves xuveniles son de color marrón, con una enllordia auricular ablancazada y dos barras alares pálides.
Ye un páxaru insectívoru, qu'espiga inseutos y otros invertebraos principalmente nel sotobosque. La cría produzse típicamente ente febreru y mayu. La fema pon 3–4 güevos nun nial esféricu que constrúi nel suelu. Anque solo la fema guara los güevos, dambos padres ocupar d'alimentar les críes y remover los sacos fecales del nial. Los xuveniles abandonen el nial dientro de 10–11 díes de la incubación.
_cropped.jpg)
