dcsimg

Amenazas ( İspanyolca; Kastilyaca )

Conabio tarafından sağlandı
Factores de riesgo

Deforestación, incendios, huracanes, fragmentación del hábitat, cambio del uso del suelo (ganadería, agricultura, reubicación de asentamientos humanos por la introducción de presas), introducción de vías de comunicación, explotación inadecuada de recursos (tala clandestina), turismo.

Situación actual del hábitat con respecto a las necesidades de la especie

Su hábitat está amenazado. Se estima que las selvas tropicales de México abarcaban originariamente 12% del territorio nacional, entre 1976 y 1980 la deforestación anual fue de 160,000 hectáreas por año y para 1981 las selvas constituían menos del 1%. En 1985, las cifras del INEGI señalan que en el país quedaban un total de 114,060 km cuadrados de selvas y en la actualidad su extensión debe ser aún menor (INEGI 2001, SEMARNAT 2001). De acuerdo a las "Áreas de Importancia para la Conservación de las Aves" en las que se reporta la presencia de Platyrinchus coronatus, las selvas ocupaban aproximadamente 6 772 391.02 hectáreas y se encuentran bajo una continua presión antropogénica (Arizmendi y Márquez 2000).
lisans
cc-by-nc-sa-2.5
telif hakkı
CONABIO
bibliyografik atıf
Neri-Fajardo, M. 2008. Ficha técnica de Platyrinchus cancrominus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
yazar
Neri-Fajardo, M.
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
Conabio

Biología ( İspanyolca; Kastilyaca )

Conabio tarafından sağlandı
Historia de la vida

Habitan en el sotobosque de la selva tropical perennifolia de tierras bajas, el bosque tropical decíduo, el bosque de galería y la vegetación secundaria madura circundante. En la mayoría de los textos se menciona como poco común a moderadamente común. Son solitarios o forman parejas, pueden seguir a las bandadas mixtas. Se alimentan de insectos. En Los Tuxtlas se reportó aproximadamente un individuo por cada 1.8 hectáreas y una proporción sexual 1:1. Difieren ligeramente en sexo y edad. La reproducción se lleva a cabo de abril a agosto; en Veracruz se les ha encontrado en parejas desde marzo y la crianza comienza a finales de abril. Ponen 2 huevos ante oscuro con pecas y manchones café rojizo alrededor del extremo grueso. Poco más de la mitad de las aves muere antes de cumplir un año; con un período de vida promedio de 10.5 meses (Elizondo 2000, Howelll y Webb 1995, Neri et al. 1997, Stiles y Skutch 1995).
lisans
cc-by-nc-sa-2.5
telif hakkı
CONABIO
bibliyografik atıf
Neri-Fajardo, M. 2008. Ficha técnica de Platyrinchus cancrominus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
yazar
Neri-Fajardo, M.
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
Conabio

Biología de poblaciones ( İspanyolca; Kastilyaca )

Conabio tarafından sağlandı
Tamaño poblacional

Aproximadamente un individuo por cada 1.8 hectáreas (Neri 1992). En la mayoría de los textos se menciona como poco común a moderadamente común. (Poco común = no registrada diariamente, aún en un hábitat y estación adecuados, pero usualmente registrada una vez a la semana en pequeños números; moderadamente común = registrada en la mayoría de los días de observación, en hábitat y estación adecuados, usualmente en pequeños números). Su centro de abundancia es el bajo tropical = de 0-500 m. (Stotz et al. 1996).

Demografía: Poco más de la mitad de las aves muere antes de cumplir un año; con un periodo de vida promedio de 10.5 meses (Neri et al. 1997).

Antecedentes del estado de la especie o de las poblaciones principales

Los datos que se encuentran son insuficientes para determinar si sus poblaciones son adecuadas y saludables, solo se cuenta con datos de abundancia relativa.
lisans
cc-by-nc-sa-2.5
telif hakkı
CONABIO
bibliyografik atıf
Neri-Fajardo, M. 2008. Ficha técnica de Platyrinchus cancrominus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
yazar
Neri-Fajardo, M.
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
Conabio

Biología del taxón ( İspanyolca; Kastilyaca )

Conabio tarafından sağlandı
Relevancia de la especie

Taxonómicamente existen discrepancias en cuanto a su congenérico P. mystaceus (AOU 1998). México y en particular Los Tuxtlas marcan el límite norte de su distribución (Winker 1997). Desde el punto de vista ecológico es importante por ser un insectívoro que forma parte de la intrincada red trófica dentro de las selvas, uno de los hábitats más amenazados de desaparición. Desde el punto de vista económico y estético es importante porque los observadores de aves podrían pagar por lograr observar estos ejemplares. Culturalmente se estaría protegiendo un patrimonio hasta ahora no muy conocido.
lisans
cc-by-nc-sa-2.5
telif hakkı
CONABIO
bibliyografik atıf
Neri-Fajardo, M. 2008. Ficha técnica de Platyrinchus cancrominus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
yazar
Neri-Fajardo, M.
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
Conabio

Comportamiento ( İspanyolca; Kastilyaca )

Conabio tarafından sağlandı
Son solitarios o forman parejas, las cuales se cantan mutuamente sin detenerse. Viven a baja altura, por lo general metido entre los matorrales o bejuqueros en la penumbra del bosque, a bajos y medianos niveles; de vez en cuando durante la persecución de algún insecto se posa momentáneamente en alguna percha expuesta. Su aspecto es de una bolita de plumas y destaca muy conspicua la raya vertical blanquecina a los lados de la cabeza atrás de los oídos. También llama la atención lo corto de su cola. Se sienta quietamente por periodos de varios minutos, se puede pasar desapercibido fácilmente. Ocasionalmente saltan a través de las ramas moviéndose por medio de vuelos cortos y abruptos.

Golpean habitualmente los lados de los tallos y vuelan por sus presas (insectos), dando vueltas repentinamente alrededor de una percha, justo antes de volar tras ellas; se alimentan también en bandadas poliespecíficas. Por su tamaño y la naturaleza de sus hábitos se les detecta mejor por sus llamados que son similares a un sonido nasal chi-dit o chi-di y chi-di-dit o qui-dit-dit, etc., también un nasal resonante pirririrr. El canto de la tarde es un excitado nasal, rápido, resonante trino, alternado con agudos llamados nasales, qui-di-di-di-rril, qui-di-di-di-drri-l-l (Álvarez del Toro 1980, Elizondo 2000, Howell y Webb 1995, Neri 1992, Neri et al. 1997, Ridgely y Gwynne, Jr. 1989, Stiles y Skutch 1995).

Ámbito hogareño

El ámbito hogareño promedio es de 1.8 hectáreas, que no es afectado en su tamaño por los cambios de densidad, porque solo existe un mayor solapamiento cuando la población se incrementa. El tamaño promedio del ámbito de los machos es de 2.5 ha y el de las hembras 0.73 ha, y entre los machos es mayor en primavera que en invierno (1.95 y 0.32 ha respectivamente).
lisans
cc-by-nc-sa-2.5
telif hakkı
CONABIO
bibliyografik atıf
Neri-Fajardo, M. 2008. Ficha técnica de Platyrinchus cancrominus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
yazar
Neri-Fajardo, M.
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
Conabio

Conservación ( İspanyolca; Kastilyaca )

Conabio tarafından sağlandı
No se está haciendo ningún esfuerzo especial para conservar la especie, sino el hábitat de selva dentro de las áreas protegidas.
lisans
cc-by-nc-sa-2.5
telif hakkı
CONABIO
bibliyografik atıf
Neri-Fajardo, M. 2008. Ficha técnica de Platyrinchus cancrominus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
yazar
Neri-Fajardo, M.
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
Conabio

Descripción ( İspanyolca; Kastilyaca )

Conabio tarafından sağlandı
Mide 80-90 mm. y pesa 10 grs. Cuerpo de bolita, alas de tamaño moderado y muy redondeadas, cabeza grande, la cola es ligeramente redondeada y mide la mitad o un poco más de la mitad del largo del ala. El macho tiene la corona y la parte posterior del cuello de color olivo oscuro, con un pequeño parche central amarillo en la corona; dorso, escapulares, rabadilla, cobertoras superiores de la cola y cobertoras alares menores son de color pardo oliváceo uniforme; las alas y la cola son más oscuras con algo de tinte canela. Anillo orbital blanco opaco o blanco parduzco confluente con una franja supraloral y una franja postocular del mismo tono; tiene una mancha loral oscura inmediatamente enfrente del ojo; las regiones malar y auricular son de color olivo oscuro, encerrando una pequeña mancha de color olivo blancuzco pálido; la barbilla y garganta son blancas, con ligeros tintes de color ante; el pecho es entre ocráceo opaco y café anteado. El abdomen es amarillo pálido, más intenso hacia los lados. El pico es excesivamente aplastado y ancho con las vibrisas rictales, alcanzando casi la punta, la maxila es negra, y la mandíbula de color cuerno claro; iris café oscuro, patas gris rosado a rosa carne, con tarso calzado. Hembra y joven sin el parche amarillo en la corona. Muy parecido a P. mystaceus, pero mucho más pequeño y pálido, con mucho menos amarillo en la coronilla (Álvarez del Toro 1980, Elizondo 2000, Stiles y Skutch 1995).
lisans
cc-by-nc-sa-2.5
telif hakkı
CONABIO
bibliyografik atıf
Neri-Fajardo, M. 2008. Ficha técnica de Platyrinchus cancrominus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
yazar
Neri-Fajardo, M.
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
Conabio

Distribución ( İspanyolca; Kastilyaca )

Conabio tarafından sağlandı
Histórica-actual

MEXICO

Distribución histórica estimada: Probablemente se extendía hasta donde llegaba el bosque tropical perennifolio en las tierras bajas de la vertiente del Golfo-Caribe, desde los límites de San Luis Potosí con el Estado de Hidalgo hacia el sur a lo largo del estado de Veracruz y algunas regiones de Hidalgo, Puebla y Oaxaca, hasta el norte y noreste de Chiapas, Tabasco, la mayor parte de Campeche y Quintana Roo; también en la vertiente del Pacífico desde el sur de Sonora hasta Chiapas. Esta distribución corresponde con la señalada por Stotz et. al (1996) para las regiones zoogeográficas neotropicales: Vertiente del Golfo-Caribe y Vertiente Árida del Pacífico, de 0-1400 msnm.

Distribución actual con poblaciones aún presentes: Residente desde el sur de Veracruz, norte y sureste de Oaxaca, Tabasco, Chiapas, Campeche y Quintana Roo al sur a lo largo de ambas vertientes de América Central El Salvador Honduras a Nicaragua, en el noroeste de Costa Rica (Vertiente del Pacífico al sur de Parrita), y en Panamá (conocido solamente de numerosas islas de Bocas del Toro, y de un espécimen en el continente cercano). P. cancromius y P. mystaceus están cercanamente relacionados, y constituyen una superespecie. Olson (1993ª) discutió la aparente población relicto de cancrominus en Panamá, (AOU 1998). Anteriormente considerado una raza de P. mystaceus, pero difiere en la voz, coloración y tamaño; los dos son localmente simpátricos sin que se conozca su hibridización (Elizondo 2000, Stiles y Skutch 1995).

En Chiapas: Habita los bosques húmedos de toda la zona norte, la Sierra Madre y la Planicie Costera. En la colección del IBUNAM existen diez ejemplares colectados entre 1940 y 1981, provenientes de Chiapas (26 Km al norte y 2 Km. al norte de Ocozocoautla, de Veracruz (Estación de Biología Tropical Los Tuxtlas, 1 Km. al sur de Dos Amates, Dos Amates, Tres Zapotes), y de Oaxaca (2 millas al norte y 18 millas al noroeste de Matías Romero).

En la colección del Museo de Zoología de la Facultad de Ciencias, UNAM existen 42 ejemplares colectados de 1987 a 1998, provenientes de Campeche (El Arroyo, 6 Km. al sur de Silvituc), Chiapas (Porción norte de la Omega, Monumeto Natural Yaxchilán, Reserva Ecológica El Ocote, 8.5 Km. al este de Estación Juárez, Zona Arqueológica Yaxchilán), Oaxaca (Vista Hermosa, Km. 77 carretera Tuxtepec-Oaxaca; Metates, Km. 56 Carretera Tuxtepec-Oaxaca; Chalchijapa, a 20 Km. al este del pueblo; Puerto Eligio, Km. 66 Carretera Tuxtepec-Oaxaca; La Cabaña, 6.2 Km. al noroeste de San Francisco La Paz; Quebradora, Km. 72.4 Carretera Tuxtepec-Oaxaca; San Isidro la Gringa a 1 Km. al sureste de San Francisco La Paz; Chalchijapa 2.3 Km. antes de llegar al pueblo, Chalchijapa), Quintana Roo (Otón P. Blanco, 7 Km. al norte de La Unión; 8 Km. al oeste de Bacalar; Puerto Morelos, Jardín Botánico), Veracruz (EBITROLOTU, 17 Km. al noreste de Catemaco y Sierra de Santa Martha, El Bastonal).

En Costa Rica se encuentra en las tierras bajas del Pacífico norte; llega hasta Parrita por el sur y asciende hasta los 1300 m. a lo largo de las laderas de la Cordillera de Guanacaste, donde se traslapa con Platyrinchus mystaceus. También en las tierras bajas más secas al sur del Lago de Nicaragua, entre Los Chiles y Santa Cecilia (Elizondo 2000, Stiles y Skutch 1995). En Honduras es habitante de la vertiente del Caribe, tal vez está presente también en el bosque de monzón en las tierras del Pacífico. En El Salvador sólo se ha reportado en Zapotitán y en el lago Olomega.
lisans
cc-by-nc-sa-2.5
telif hakkı
CONABIO
bibliyografik atıf
Neri-Fajardo, M. 2008. Ficha técnica de Platyrinchus cancrominus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
yazar
Neri-Fajardo, M.
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
Conabio

Estado de conservación ( İspanyolca; Kastilyaca )

Conabio tarafından sağlandı
NOM-059-SEMARNAT-2001

Pr sujeta a protección especial

NOM-059-SEMARNAT-2010

Pr sujeta a protección especial
lisans
cc-by-nc-sa-2.5
telif hakkı
CONABIO
bibliyografik atıf
Neri-Fajardo, M. 2008. Ficha técnica de Platyrinchus cancrominus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
yazar
Neri-Fajardo, M.
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
Conabio

Estrategia trófica ( İspanyolca; Kastilyaca )

Conabio tarafından sağlandı
Forrajea bajo y se posa sobre o cerca del suelo mientras busca; asciende para atrapar especialmente insectos ocultos en el envés de las hojas o ramas. En ocasiones busca insectos en la hojarasca del suelo, sin volcar o mover las hojas. Consume muchos homópteros, hormigas, escarabajos y arañas (Elizondo 2000, Neri 1992).
lisans
cc-by-nc-sa-2.5
telif hakkı
CONABIO
bibliyografik atıf
Neri-Fajardo, M. 2008. Ficha técnica de Platyrinchus cancrominus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
yazar
Neri-Fajardo, M.
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
Conabio

Hábitat ( İspanyolca; Kastilyaca )

Conabio tarafından sağlandı
Bosque tropical perennifolio de tierras bajas, bosque tropical decíduo, bosque de galería (0-1500 m; zona tropical y baja subtropical) (AOU 1998). Específicamente en el sotobosque y ramas bajas (generalmente desde el nivel del suelo hasta los cuatro metros de altura) de selva alta perennifolia de las planicies costeras y en áreas montañosas aledañas de Norte y Mesoamérica, hasta los 1300 msnm. Vegetación secundaria madura y en los matorrales del bosque deciduo de las zonas bajas tropicales y subtropicales. En las zonas bajas subhúmedas, donde la estación seca dura casi la mitad del año, se encuentra en los arbustos de terrenos sombreados y húmedos, en zonas pantanosas y en bosques de galería entre los matorrales (Neri 1992).

Macroclima

Los climas correspondientes a la distribución de la especie son del tipo Am para la mayor parte de su área de distribución (tropical de monzón con una estación seca corta), Af para las porciones más húmedas (de bosque tropical sin estación seca) y Aw para las más secas (tropical de sabana) con temporada seca larga. De 0 a 1400 m. (Elizondo 2000, Rzedowski 1978, Stotz et al. 1996).

Tipo de ambiente

Bosque tropical perennifolio y subcaducifolio. La vegetación tropical selvática se caracteriza por sus formas dominantes arbóreas, con ejemplares de 20 hasta 40 metros de altura. También abundan las plantas epífitas, las lianas, los helechos, los arbustos de muchas especies, al igual que hongos, protistas y moneras. La mayoría de las plantas conservan su follaje durante todo el año, las que pierden sus hojas lo hacen durante una pequeña temporada en la parte seca del año, a menudo coincidente con la floración. La mayor parte de la vegetación consiste en árboles de madera dura, con muy pocas plantas herbáceas, en la selva virgen prosperan unas cien especies distintas de árboles por hectárea (por ejemplo, Guatteria anomala, Talauma mexicana, Chaetoptelea mexicana, Brosimum alicastrum, Pouteria campechiana, Licania platypus, Swietenia macrophylla, Manilkara zapota, Pouteria sapota, Poulsenia armata, Pithecellobium arboreum, Pithecellobium leucocalyx, Alchornea latifolia, Dendropanax arboreus, Sterculia mexicana, Dialium guianense, Ficus sp., Guarea glabra, Guarea excelsa, Cynometra retusa, Celtis monoica, etc). Este tipo de vegetación se ha dividido por su altura y la caducidad de sus hojas.

En la selva alta, la altura media de la masa forestal dominante es superior a 25 m con árboles emergentes de hasta 50 m. Algunas de sus especies más representativas son: Terminalia amazonia, Swietenia macrophylla, Dialium guianense y Ceiba pentandra. La selva mediana, se presenta como subperennifolia y subcaducifolia, la altura de la masa forestal dominante es entre quince y veinticinco metros, las especies que destacan son: Castilla elastica, Bernoullia flammea, Brosimum alicastrum, Bursera simaruba. En la selva baja la altura media de la masa forestal dominante es menor de quince metros, frecuente en laderas de fuerte inclinación y sobre superficies de origen aluvial. Algunas de las especies representativas son: Pseudobommax ellipticum y Gymooeodum floribundum (Rzedowsky 1978, Semarnat 2001).

Uso de hábitat

Las áreas núcleo o de mayor actividad del ámbito hogareño incluyen un pequeño claro rodeado de palmas Astrocarium mexicanum y alguna fuente constante de agua.
lisans
cc-by-nc-sa-2.5
telif hakkı
CONABIO
bibliyografik atıf
Neri-Fajardo, M. 2008. Ficha técnica de Platyrinchus cancrominus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
yazar
Neri-Fajardo, M.
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
Conabio

Reproducción ( İspanyolca; Kastilyaca )

Conabio tarafından sağlandı
Su nido consiste en una taza de paredes delgadas, en forma de cono, encajada firmemente entre una horqueta vertical en un arbusto bajo del sotobosque, difícilmente se encuentra ya que parece una bolita de musgo. Está hecha de zacate fino y tiras de corteza mezclados con pedacitos de hoja, con forro de rizomorfos fúngicos negros. Ponen 2 huevos ante oscuro con pecas y manchones café rojizo alrededor del extremo grueso. Se reproducen en mayo (Elizondo 2000). En Veracruz la reproducción se lleva a cabo de abril a agosto y se les ha encontrado en parejas en marzo y abril. Sus nidos los ubican en horquetas verticales a una altura entre 0.9 y 1.5 m o en ramas colgantes. La crianza comienza a finales de abril (Neri 1992).

Proporción sexual

1:1 (Neri et al. 1997).
lisans
cc-by-nc-sa-2.5
telif hakkı
CONABIO
bibliyografik atıf
Neri-Fajardo, M. 2008. Ficha técnica de Platyrinchus cancrominus. En: Escalante-Pliego, P. (compilador). "Fichas sobre las especies de Aves incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-ECOL-2000. Parte 2". Instituto de Biología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W042. México, D.F.
yazar
Neri-Fajardo, M.
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
Conabio

Diagnostic Description ( İspanyolca; Kastilyaca )

INBio tarafından sağlandı
Localidad del tipo: in prov. Vera Pacis regione calida, et in México Merid. statu Verae Crucis = Choctum, Alta Verapaz, Guatemala.
Depositario del tipo:
Recolector del tipo:
lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
INBio, Costa Rica
yazar
Luis Humberto Elizondo C.
düzenleyici
The Nature Conservancy
ortak site
INBio

Diagnostic Description ( İspanyolca; Kastilyaca )

INBio tarafından sağlandı
Mide 9 cm. y pesa 10 grs. Muy parecido a M. mystaceus, pero mucho más pequeño y pálido, con mucho menos amarillo en la coronilla. Los adultos son oliva por encima, con un tinte ocráceo. La coronilla y los lados de la cabeza son más oscuros y parduzcos; las alas son negruzcas, con bordes oliva ocráceo. Los anteojos, la lista postocular y la mancha en los auriculares son amarillento pálido. La garganta es blanca. El pecho es entre ocráceo opaco y café anteado. El abdomen es amarillo pálido. La maxila es negra, y la mandíbula y las patas son de color cuerno claro. El macho posee un pequeño parche amarillo escondido en el centro de la coronilla.

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
INBio, Costa Rica
yazar
Luis Humberto Elizondo C.
düzenleyici
The Nature Conservancy
ortak site
INBio

Reproduction ( İspanyolca; Kastilyaca )

INBio tarafından sağlandı
Su nido consiste en una taza de paredes delgadas, encajada firmemente entre una horqueta vertical en un arbusto del sotobosque. Está hecha de zacate fino y tiras de corteza mezclados con pedacitos de hoja, con forro de rizomorfos fúngicos negros. Ponen 2 huevos ante oscuro con pecas y manchones café rojizo alrededor del extremo grueso. Se reproducen en mayo.

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
INBio, Costa Rica
yazar
Luis Humberto Elizondo C.
düzenleyici
The Nature Conservancy
ortak site
INBio

Trophic Strategy ( İspanyolca; Kastilyaca )

INBio tarafından sağlandı
Forrajea bajo y se posa sobre o cerca del suelo mientras busca; asciende para atrapar especialmente insectos ocultos en el envés de las hojas o ramas. En ocasiones busca insectos en la hojarasca del suelo, sin volcar o mover las hojas. Consume muchos homópteros, hormigas, escarabajos y arañas.

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
INBio, Costa Rica
yazar
Luis Humberto Elizondo C.
düzenleyici
The Nature Conservancy
ortak site
INBio

Habitat ( İspanyolca; Kastilyaca )

INBio tarafından sağlandı
Prefiere el sotobosque de bosques entre secos y húmedos y de caducifolios a parcialmente perennifolios y bosques de galería.

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
INBio, Costa Rica
yazar
Luis Humberto Elizondo C.
düzenleyici
The Nature Conservancy
ortak site
INBio

Distribution ( İspanyolca; Kastilyaca )

INBio tarafından sağlandı
Distribucion en Costa Rica: Es una especie residente poco común de las bajuras del Pacífico norte; llega hasta Parrita por el sur y asciende hasta los 1300 m. a lo largo de las laderas de la Cordillera de Guanacaste, donde se traslapa con Platyrinchus mystaceus. Es poco común en las bajuras más secas al sur del Lago de Nicaragua, entre Los Chiles y Santa Cecilia.


Distribucion General: Se encuentra desde el sur de México hasta Costa Rica.

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
INBio, Costa Rica
yazar
Luis Humberto Elizondo C.
düzenleyici
The Nature Conservancy
ortak site
INBio

Behavior ( İspanyolca; Kastilyaca )

INBio tarafından sağlandı
Son solitarios o forman parejas, las cuales se cantan mutuamente sin detenerse.

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
INBio, Costa Rica
yazar
Luis Humberto Elizondo C.
düzenleyici
The Nature Conservancy
ortak site
INBio

Platyrinchus cancrominus ( Asturyasça )

wikipedia AST tarafından sağlandı
Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

El picoplano rabón (Platyrinchus cancrominus), [2] conocíu tamién como mosqueru pico chatu, picochato rabón, piquichato chingo, piquichato mexicanu o piquichato norteño,[3] ye una especie d'ave paseriforme de la familia de los tirandos (Tyrannidae) endémica de Centroamérica y Méxicu.

Distribución y hábitat

Ye orixinaria de Belice, Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Hondures, Méxicu, Nicaragua y Panamá. El so hábitat natural son les viesques seques y viesques húmedes.

Subespecies

Esta ave tien trés subespecies reconocíes: [4]

  • Platyrinchus cancrominus cancrominus PL Sclater & Salvin, 1860
  • Platyrinchus cancrominus dilutus (W. Miller & Griscom, 1925)
  • Platyrinchus cancrominus timothei Paynter, 1954

Referencies

  1. BirdLife International. «Platyrinchus cancrominus» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2012.1.
  2. Bernis, F; De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J (2004). «Nomes en castellán de les aves del mundu recomendaos pola Sociedá Española d'Ornitoloxía (Novena parte: Orden Passeriformes, Familias Cotingidae a Motacillidae)». Ardeola 51 (2): pp. 491-499. http://www.seo.org/wp-content/uploads/tmp/docs/vol_51_2_noveno.pdf. Consultáu'l
  3. «Picoplano Rabón (Platyrinchus cancrominus) Sclater & Salvin, 1860». avibase. Consultáu'l 20 d'ochobre de 2012.
  4. «Platyrinchus cancrominus P. L. Sclater & Salvin, 1860». ITIS. Consultáu'l 21 d'ochobre de 2012.

Enllaces esternos

Protonotaria-citrea-002 edit.jpg Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia AST

Platyrinchus cancrominus: Brief Summary ( Asturyasça )

wikipedia AST tarafından sağlandı
Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

El picoplano rabón (Platyrinchus cancrominus), conocíu tamién como mosqueru pico chatu, picochato rabón, piquichato chingo, piquichato mexicanu o piquichato norteño, ye una especie d'ave paseriforme de la familia de los tirandos (Tyrannidae) endémica de Centroamérica y Méxicu.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia AST

Llydanbig cwta ( Galce )

wikipedia CY tarafından sağlandı

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Llydanbig cwta (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: llydanbigau cwta) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Platyrinchus cancrominus; yr enw Saesneg arno yw Stub-tailed spadebill. Mae'n perthyn i deulu'r Teyrn-wybedogion (Lladin: Tyrannidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. cancrominus, sef enw'r rhywogaeth.[2]

Teulu

Mae'r llydanbig cwta yn perthyn i deulu'r Teyrn-wybedogion (Lladin: Tyrannidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Gwybedog bronwinau’r Gogledd Aphanotriccus capitalis Gwybedog pigddu Aphanotriccus audax Teyrn corunllwyd Attila bolivianus
Attila bolivianus - White-eyed attila, Careiro da Várzea, Amazonas, Brazil.jpg
Teyrn cycyllog Attila rufus
Attila rufus -Reserva Guainumbi, Sao Luis do Paraitinga, Sao Paulo, Brasil-8.jpg
Teyrn gwinau mawr Attila cinnamomeus
Cinnamon Attila.jpg
Teyrn gylfingam y De Oncostoma olivaceum
Southern Bentbill.jpg
Teyrn gylfingam y Gogledd Oncostoma cinereigulare
Northern Bentbill (Oncostoma cinereigulare) (5771914809).jpg
Teyrn melyngoch Attila torridus Teyrn tinfelyn Attila spadiceus
Attila spadiceus.jpg
Teyrn torfelyn Attila citriniventris
Attila citriniventris - Citron-bellied Attila; Careiro, Amazonas, Brazil.jpg
Diwedd y rhestr a gynhyrchwyd yn otomatig o Wicidata.

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gwefan Cymdeithas Edward Llwyd; adalwyd 30 Medi 2016.
  2. Gwefan Avibase; adalwyd 3 Hydref 2016.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Awduron a golygyddion Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia CY

Llydanbig cwta: Brief Summary ( Galce )

wikipedia CY tarafından sağlandı

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Llydanbig cwta (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: llydanbigau cwta) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Platyrinchus cancrominus; yr enw Saesneg arno yw Stub-tailed spadebill. Mae'n perthyn i deulu'r Teyrn-wybedogion (Lladin: Tyrannidae) sydd yn urdd y Passeriformes.

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. cancrominus, sef enw'r rhywogaeth.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Awduron a golygyddion Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia CY

Stub-tailed spadebill ( İngilizce )

wikipedia EN tarafından sağlandı

The stub-tailed spadebill (Platyrinchus cancrominus) is a passerine bird in the Tyrannidae family. It is commonly found in tropical dry rainforests or tropical moist lowlands throughout Central America.[2] First scientifically described in 1860, it was originally thought to be the same as Platyrinchus mystaceus but was later reclassified as a sympatric species. The stub-tailed spadebill may grow up to 9.5 cm (3.74 in) long and may weigh up to 12 g (0.42 oz). It has a white throat, yellow breast, and brown mantle and wings. The stub-tailed spadebill is most easily recognizable due to its stubby tail, broad bill, and its distinctive bird song. Some morphological differences like its greatly reduced crown differentiate it from other related species.

The stub-tailed spadebill is found in elevation ranges up to 500 m (1,640 ft) above sea level. As an omnivore it feeds on both arthropods such as spiders, beetles, and ants as well as low hanging berries and fruits in the lower strata of the rainforests. While many individuals may live in solitude, pairs that live together often nest in deep cone-shaped nests made with scavenged fibres. Stub-tailed spadebills also engage in mixed-species foraging flocks with other species commonly found in the same habitat.[3] Engaging in this flocking behaviour is still not fully understood and is believed to be done for protection from predation.[4] It is categorized as a species of least concern by the International Union for Conservation of Nature

Taxonomy

Naturalis Biodiversity Center - RMNH.AVES.120710 - Platyrinchus cancrominus timothei Paynter, 1954 - Tyrannidae - bird skin specimen

First described by Philip Lutley Sclater and Osbert Salvin in 1860, stub-tailed spadebills derive their name from their short, stub-like tails.[5] They also have a brown, broad, and flat bill, a discerning feature of the Platyrinchus genus. When originally described it was observed to very closely related to Platyrinchus mystaceus, but was classified as a sympatric species, having a common ancestor.[6] Populations present in some places are treated as subspecies of Platyrinchus cancrominus by some authors. Populations in the Yucatán Peninsula are treated as the race timothei while populations from El Salvador to Costa Rica are treated as the race dilutus.[7] However, these populations are considered to be poorly differentiated and require further research for categorisation.

Description

The stub-tailed spadebill can grow up to 9.5 cm (3.74 in) long and weigh up to 12 g (0.42 oz). It has brown feathering on its head extending down to the mantle as well as its wings. It has a pale-coloured mandible leading to its white throat. The abdomen usually has yellow plumage in males, but females may have brown and yellow plumage as well. The short brown tail of the species is a distinguishing feature that gives it its name. Stub-tailed spadebill have a broad and flat bill and pinkish feet. It also has a distinguishable face pattern with distinctive yellow postocular stripes.[8]

One of the most discerning features of the species is its greatly reduced or completely absent crown. Unlike other members of the genus Platyrinchus, the stub-tailed spadebill does not have a crown, which led to it being identified as a separate species.[9]

Due to the colouring of its plumage, it has often been quoted to be ‘difficult to spot’ in its natural habitat. Alongside its slender body, it is able to avoid predators with this colouring that allows it to blend in. Stub-tailed spadebills can also be easily recognized by their nasal, rapid, and shaky “ki-di-di-di-rrril” calls that they often make after taking short flights.[10]

Distribution and habitat

Stub-tailed spadebills are commonly observed in tropical dry forests and subtropical moist forests ranging from southern Mexico to parts of Belize, Guatemala, Honduras, Nicaragua, and Costa Rica, covering about 1,090,000 km2 of land.[11] The habitat of the stub-tailed spadebills stretches over a large range of Central America and has intersections with other related species. It is known to occupy spaces within altitude limits of 0 – 1500 m above sea level.[12] It occupies the undergrowth of the tropical forests to accommodate its food choices as well for protection from predators.[13] Despite the lack of previous populations in the region, individuals of the species were also found to also inhabit forests in North-western Panama in recent studies showing that the species is able to disperse over a greater area than previously thought and is also able to occupy islands with new regrowth, showing dispersal over water.[14] These populations are thought to be remnants from a time when the species had a greater range of habitat.

The current population is estimated to currently be around 50,000 – 500,000 individuals.[15] However, a decreasing trend has been observed in the population.[16] This decreasing trend in population is expected to be due to deforestation and fragmentation of land, resulting in the destruction of the typical humid rainforests the stub-tailed spadebills normally inhabit.[17] But this decline is not sufficiently rapid to approach thresholds to be treated as vulnerable. As such, it is currently not considered a threatened species by the IUCN.

This species is found amongst the foliage of the rainforests with shrubs, and trees with canopies up to medium height. Some species of foliage commonly in such forests are Rubiaceae, Phyllanthaceae, hemiepiphyte, and epiphytes.[18] This kind of undergrowth gives the stub-tailed spadebills the ability to perch directly above prey hidden in the foliage.

Behaviour and ecology

The stub-tailed spadebill may be found alone or in pairs. It will look around for food in the undergrowth it inhabits. It feeds on fruits, seeds, and insects such as ants and beetles. As it occupies the lower levels of the rainforest, it feeds on the small drupes and berries growing at this level.[19] The stub-tailed spadebill also benefits from its habitat amongst the undergrowth of the tropical rainforests as it is able to scavenge dead grass and plant fibers for nesting. During the breeding season, individuals of the species in Costa Rica have been seen to scavenge grasses and plant fibres to make deep, cone-shaped cup nests. These nests are often placed in low saplings around the scavenging sites. Despite having access to a variety of different food sources, it is also seen that some individuals may exclusively feed only on plants. It may also change its preferences between fruits and seeds depending on the abundance of either.[20]

Stub-tailed spadebills are also commonly involved in mixed-species feeding flocks in which birds of different species forage together. This behaviour may be taken to reduce the risk of predation due to increased vigilance. Stub-tailed spadebills mainly forage alongside species like tanagers, flycatchers, and warblers.[21] The stub-tailed spadebill is able to sustain and forage for food in its trophic niche despite the presence of other competing species due to this flocking behaviour as individuals from all species collectively hunt.

References

Wikimedia Commons has media related to Platyrinchus cancrominus.
  1. ^ BirdLife International (2018). "Platyrinchus cancrominus". IUCN Red List of Threatened Species. 2018: e.T22699629A130204426. doi:10.2305/IUCN.UK.2018-2.RLTS.T22699629A130204426.en. Retrieved 12 November 2021.
  2. ^ "Stub-tailed Spadebill bird photo call and song/ Platyrinchus cancrominus (Platyrhynchus cancrominus)". dibird.com. Retrieved 2020-11-02.
  3. ^ Silva, W. R.; Marco Júnior, P. de; Hasui, É.; Gomes, V. S. M. (2002), "Patterns of fruit-frugivore interactions in two Atlantic Forest bird communities of South-eastern Brazil: implications for conservation.", Seed dispersal and frugivory: ecology, evolution, and conservation. Third International Symposium-Workshop on Frugivores and Seed Dispersal, São Pedro, Brazil, 6–11 August 2000, Wallingford: CABI, pp. 423–435, doi:10.1079/9780851995250.0423, ISBN 978-0-85199-525-0, retrieved 2020-11-02
  4. ^ Robbins, Chandler S. (June 1989). "The Birder's Handbook: A Field Guide to the Natural History of North American Birds. Including All Species That Regularly Breed North of Mexico. Paul R. Ehrlich , David S. Dobkin , Darryl Wheye". The Quarterly Review of Biology. 64 (2): 211. doi:10.1086/416287. ISSN 0033-5770.
  5. ^ "Platyrinchus cancrominus P.L.Sclater & Salvin, 1860". www.gbif.org. Retrieved 2020-11-02.
  6. ^ Remsen, J. V. (January 1997). "The Birds of South America, Volume II. The Suboscine Passerines Robert S. Ridgely Guy Tudor". The Auk. 114 (1): 147–152. doi:10.2307/4089085. ISSN 0004-8038. JSTOR 4089085.
  7. ^ del Hoyo, J., Elliott, A. & Sargatal, J. (1992). Handbook of the Birds of the World. Vol. 1: Ostrich to Ducks. Lynx Edicions.{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  8. ^ Tello, José (2020-03-04). Del Hoyo, Josep; Elliott, Andrew; Sargatal, Jordi; Christie, David; De Juana, Eduardo (eds.). "Stub-tailed Spadebill (Platyrinchus cancrominus)". Birds of the World. doi:10.2173/bow.sttspa1.01. S2CID 216212931.
  9. ^ "Platyrinchus cancrominus (Stub-tailed Spadebill) - Avibase". avibase.bsc-eoc.org. Retrieved 2020-11-02.
  10. ^ "Stub-tailed Spadebill (Platyrinchus cancrominus) :: xeno-canto". www.xeno-canto.org. Retrieved 2020-11-02.
  11. ^ "Stub-tailed Spadebill". www.oiseaux.net. Retrieved 2020-11-19.
  12. ^ Salaman et al. (2002)
  13. ^ Gabriel, Vagner de A.; Pizo, Marco A. (December 2005). "Foraging behavior of tyrant flycatchers (Aves, Tyrannidae) in Brazil". Revista Brasileira de Zoologia. 22 (4): 1072–1077. doi:10.1590/s0101-81752005000400036. ISSN 0101-8175.
  14. ^ Olson, Storrs (1993). "Contributions to Avian Biogeography from the Archipelago and Lowlands of Bocas-Del-Toro, Panama". The Auk. 110: 100–108.
  15. ^ International), BirdLife International (BirdLife (2018-08-07). "IUCN Red List of Threatened Species: Platyrinchus cancrominus". IUCN Red List of Threatened Species. Retrieved 2020-11-02.
  16. ^ Korsgaard, Christine M. (2018-05-24). "Species, Communities, and Habitat Loss". Oxford Scholarship Online. doi:10.1093/oso/9780198753858.003.0011.
  17. ^ M Patten, H de Silva, B Smith-Patten (2010). "Long-term changes in the bird community of Palenque, Chiapas, in response to rainforest loss". Biodiversity and Conservation. 19: 21–36. doi:10.1007/s10531-009-9698-z. S2CID 7582306.{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  18. ^ Salaman et al. (2002)
  19. ^ Gabriel, Vagner de A.; Pizo, Marco A. (December 2005). "Foraging behavior of tyrant flycatchers (Aves, Tyrannidae) in Brazil". Revista Brasileira de Zoologia. 22 (4): 1072–1077. doi:10.1590/s0101-81752005000400036. ISSN 0101-8175.
  20. ^ Herrera, L. Gerardo; Hobson, Keith A.; Rodriguez, Malinalli; Hernandez, Patricia (2003-08-01). "Trophic partitioning in tropical rain forest birds: insights from stable isotope analysis". Oecologia. 136 (3): 439–444. Bibcode:2003Oecol.136..439H. doi:10.1007/s00442-003-1293-5. ISSN 0029-8549. PMID 12802673. S2CID 33779547.
  21. ^ Machado (1999), de A. Gabriel & Pizo (2005)
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia EN

Stub-tailed spadebill: Brief Summary ( İngilizce )

wikipedia EN tarafından sağlandı

The stub-tailed spadebill (Platyrinchus cancrominus) is a passerine bird in the Tyrannidae family. It is commonly found in tropical dry rainforests or tropical moist lowlands throughout Central America. First scientifically described in 1860, it was originally thought to be the same as Platyrinchus mystaceus but was later reclassified as a sympatric species. The stub-tailed spadebill may grow up to 9.5 cm (3.74 in) long and may weigh up to 12 g (0.42 oz). It has a white throat, yellow breast, and brown mantle and wings. The stub-tailed spadebill is most easily recognizable due to its stubby tail, broad bill, and its distinctive bird song. Some morphological differences like its greatly reduced crown differentiate it from other related species.

The stub-tailed spadebill is found in elevation ranges up to 500 m (1,640 ft) above sea level. As an omnivore it feeds on both arthropods such as spiders, beetles, and ants as well as low hanging berries and fruits in the lower strata of the rainforests. While many individuals may live in solitude, pairs that live together often nest in deep cone-shaped nests made with scavenged fibres. Stub-tailed spadebills also engage in mixed-species foraging flocks with other species commonly found in the same habitat. Engaging in this flocking behaviour is still not fully understood and is believed to be done for protection from predation. It is categorized as a species of least concern by the International Union for Conservation of Nature

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia EN

Platyrinchus cancrominus ( İspanyolca; Kastilyaca )

wikipedia ES tarafından sağlandı

El picoplano rabón[3]​ (Platyrinchus cancrominus), conocido también como mosquero o mosquerito pico chato (en México), picochato rabón (en México), piquichato chingo (en Honduras), piquichato mexicano (en México), piquichato norteño (en Nicaragua y Costa Rica) o picochato colicorto (en Panamá),[4]​ es una especie de ave paseriforme de la familia Tyrannidae, perteneciente al género Platyrinchus. Es nativo de Centroamérica y México.

Distribución y hábitat

Se distribuye desde el sureste de México (desde el sur de Veracruz, Oaxaca, Tabasco, Chiapas y península de Yucatán) hacia el sur por Belice, Guatemala, El Salvador, Honduras, Nicaragua y oeste de Costa Rica; recientemente encontrado también en el noroeste de Panamá (Bocas del Toro).[5]

Esta especie es considerada bastante común en su hábitat natural: los niveles bajo y medio del sotobosque de selvas húmedas, bosques semi-caducifolios, bosques en galería y bosques secos; desde el nivel del mar hasta los 1300 m de altitud (hasta los 1500 m en México).[5]

Sistemática

Descripción original

La especie P. cancrominus fue descrita por primera vez por los zoólogos británicos Philip Lutley Sclater y Osbert Salvin en 1860 bajo el nombre científico Platyrhynchus cancrominus; la localidad tipo es: «"Verae Pacis" (Verapaz), Guatemala».[4]

Etimología

El nombre genérico masculino «Platyrinchus» se compone de las palabras del griego «πλατυς platus»: ‘ancho’, y «ῥυγχος rhunkhos»: ‘pico’; y el nombre de la especie «cancrominus» es extraído del sinónimo anterior Platyrhynchus cancromus.[6]

Taxonomía

Las formas propuestas P. cancrominus dilutus (W. Miller & Griscom, 1925) y P. cancrominus timothei Paynter, 1954 son consideradas indistinguibles de la nominal.[5]

Referencias

  1. BirdLife International (2016). «Platyrinchus cancrominus». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2021.2 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 13 de octubre de 2021.
  2. a b Sclater, P.L.; Salvin, O. (1860). «Characters of eleven new species of birds discovered by Mr. Osbert Salvin in Guatemala». Proceedings of the Zoological Society of London (en inglés y latín). pt28(1): 298–301. Platyrhynchus cancrominus, descripción original p.299. Disponible en Biodiversitas Heritage Library. ISSN 0370-2774.
  3. Bernis, F; De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J (2004). «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Novena parte: Orden Passeriformes, Familias Cotingidae a Motacillidae)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 51 (2): 491-499. ISSN 0570-7358. Consultado el 20 de octubre de 2012. P. 494.
  4. a b «Picoplano Rabón Platyrinchus cancrominus Sclater & Salvin, 1860». avibase. Consultado el 13 de octubre de 2021.
  5. a b c Tello, J. (2020). «Stub-tailed Spadebill (Platyrinchus cancrominus), version 1.0.». En del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E., ed. Birds of the World (en inglés). Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA. Consultado el 13 de octubre de 2021.
  6. Jobling, J.A. (2010). Helm Dictionary of Scientific Bird Names (en inglés). Londres: Bloomsbury Publishing. pp. 1-432. ISBN 9781408133262. «Platyrinchus p. 309; cancrominus p. 88».

 title=
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autores y editores de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia ES

Platyrinchus cancrominus: Brief Summary ( İspanyolca; Kastilyaca )

wikipedia ES tarafından sağlandı

El picoplano rabón​ (Platyrinchus cancrominus), conocido también como mosquero o mosquerito pico chato (en México), picochato rabón (en México), piquichato chingo (en Honduras), piquichato mexicano (en México), piquichato norteño (en Nicaragua y Costa Rica) o picochato colicorto (en Panamá),​ es una especie de ave paseriforme de la familia Tyrannidae, perteneciente al género Platyrinchus. Es nativo de Centroamérica y México.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autores y editores de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia ES

Platyrinchus cancrominus ( Baskça )

wikipedia EU tarafından sağlandı

Platyrinchus cancrominus Platyrinchus generoko animalia da. Hegaztien barruko Tyrannidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)BirdLife International (2012) Species factsheet. www.birdlife.org webgunetitik jaitsia 2012/05/07an
  2. (Ingelesez) IOC Master List

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipediako egileak eta editoreak
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia EU

Platyrinchus cancrominus: Brief Summary ( Baskça )

wikipedia EU tarafından sağlandı

Platyrinchus cancrominus Platyrinchus generoko animalia da. Hegaztien barruko Tyrannidae familian sailkatua dago.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipediako egileak eta editoreak
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia EU

Platyrhynque à queue courte ( Fransızca )

wikipedia FR tarafından sağlandı

Platyrinchus cancrominus

Le Platyrhynque à queue courte (Platyrinchus cancrominus), aussi appelé Bec-plat à queue courte ou Platyrhynque à joues blanches, est une espèce de passereaux de la famille des Tyrannidae (Tyrannidés en français).

Description

Répartition

Le Platyrhynque à queue courte se rencontre dans le Sud du Mexique (État d'Oaxaca, de Veracruz, de Tabasco et toute la péninsule du Yucatan sauf dans le Nord-Ouest), dans la moitié nord du Guatemala, au Belize, dans le Nord-Ouest du Honduras, dans le Nord du Salvador, au Nicaragua, dans le Nord-Ouest du Costa Rica ainsi que dans le Nord-Est du Panama[1].

Habitat

Cette espèce fréquente les forêts humides à feuillage persistant[2].

Alimentation

Le Platyrhynque à queue courte se nourrit d'insectes et parfois de fourmis qu'il chasse avec d'autres espèces d'oiseaux[2].

Nidification

Sous-espèces

D'après la classification de référence (version 5.2, 2015) du Congrès ornithologique international, cette espèce est constituée des trois sous-espèces suivantes (ordre phylogénique) :

Notes et références

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia FR

Platyrhynque à queue courte: Brief Summary ( Fransızca )

wikipedia FR tarafından sağlandı

Platyrinchus cancrominus

Le Platyrhynque à queue courte (Platyrinchus cancrominus), aussi appelé Bec-plat à queue courte ou Platyrhynque à joues blanches, est une espèce de passereaux de la famille des Tyrannidae (Tyrannidés en français).

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia FR

Kortstaartbreedbektiran ( Felemenkçe; Flemish )

wikipedia NL tarafından sağlandı

Vogels

De kortstaartbreedbektiran (Platyrinchus cancrominus) is een zangvogel uit de familie Tyrannidae (tirannen).

Verspreiding en leefgebied

Deze soort telt 3 ondersoorten:

Externe link

Bronnen, noten en/of referenties
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia-auteurs en -editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia NL

Kortstaartbreedbektiran: Brief Summary ( Felemenkçe; Flemish )

wikipedia NL tarafından sağlandı

De kortstaartbreedbektiran (Platyrinchus cancrominus) is een zangvogel uit de familie Tyrannidae (tirannen).

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia-auteurs en -editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia NL

Kortstjärtad spadnäbb ( İsveççe )

wikipedia SV tarafından sağlandı

Kortstjärtad spadnäbb[2] (Platyrinchus cancrominus) är en fågel i familjen tyranner inom ordningen tättingar.[3] Fågeln förekommer från tropiska södra Mexiko till västra Costa Rica och nordvästra Panama.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]

Noter

  1. ^ [a b] Birdlife International 2012 Platyrinchus cancrominus Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
  2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2016) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter Arkiverad 18 oktober 2014 hämtat från the Wayback Machine., läst 2016-02-10
  3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-02-11

Externa länkar

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia författare och redaktörer
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia SV

Kortstjärtad spadnäbb: Brief Summary ( İsveççe )

wikipedia SV tarafından sağlandı

Kortstjärtad spadnäbb (Platyrinchus cancrominus) är en fågel i familjen tyranner inom ordningen tättingar. Fågeln förekommer från tropiska södra Mexiko till västra Costa Rica och nordvästra Panama. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia författare och redaktörer
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia SV

Platyrinchus cancrominus ( Vietnamca )

wikipedia VI tarafından sağlandı

Platyrinchus cancrominus là một loài chim trong họ Tyrannidae.[1]

Chú thích

  1. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson (2012). “The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.7.”. Truy cập ngày 19 tháng 12 năm 2012.

Tham khảo


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến họ chim Đớp ruồi bạo chúa này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia tác giả và biên tập viên
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia VI

Platyrinchus cancrominus: Brief Summary ( Vietnamca )

wikipedia VI tarafından sağlandı

Platyrinchus cancrominus là một loài chim trong họ Tyrannidae.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia tác giả và biên tập viên
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia VI