Setophaga nigrescens (Townsend & JK 1837)

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como ^NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

'''Setophaga nigrescens,^[2] tamién denomada chipe negrigrís y chipe de gargüelu negru,^[3][4] ye una especie d'ave de la familia de los parúlidos. Reproduzse nel oeste d'América del Norte (dende Columbia Británica hasta Nuevu Méxicu) y pasia l'iviernu en Méxicu y el sur de los Estaos Xuníos.

Referencies

Bibliografía

• Peterson, Roger Tory, y Edward L. Chalif. 2008. Aves de Méxicu. Guía de campu. Editorial Diana, Méxicu. ISBN 978-968-13-3207-5
• Sada, A.M.; Phillips, R., y Ramos, M.A. 1984. Nomes en castellán pa les aves mexicanes. Publicación de Divulgación Non. 17. Institutu Nacional d'Investigaciones sobre Recursos Bióticos. Méxicu. Citáu por Peterson y Chalif (2008).
• UICN. «Dendroica nigrescens Llista Colorada de la IUCN» (inglés). Consultáu'l 1 d'abril de 2011.

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Setophaga nigrescens.

Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Telor llwyd gyddfddu (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: telorion llwyd gyddfddu) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Dendroica nigrescens; yr enw Saesneg arno yw Black-throated grey warbler. Mae'n perthyn i deulu'r Telorion y Byd Newydd (Lladin: Paruliadae) sydd yn urdd y Passeriformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn D. nigrescens, sef enw'r rhywogaeth.^[2]

Teulu

Mae'r telor llwyd gyddfddu yn perthyn i deulu'r Telorion y Byd Newydd (Lladin: Paruliadae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Aderyn gyddf-felyn Belding Geothlypis beldingi Aderyn gyddf-felyn cycyllog Geothlypis nelsoni Aderyn gyddf-felyn cyffredin Geothlypis trichas Aderyn gyddf-felyn y Bahamas Geothlypis rostrata Telor adeinlas Vermivora pinus Telor Bachman Vermivora bachmanii Telor euradain Vermivora chrysoptera

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

The black-throated gray warbler or black-throated grey warbler (Setophaga nigrescens) is a passerine bird of the New World warbler family Parulidae. It is 13 cm (5.1 in) long and has gray and white plumage with black markings. The male has the bold black throat of its name, and black stripes on its head, as well as black streaks on its flanks; the female is a paler version of the male, with a white throat and less distinct black markings on the flanks and wings. It breeds in western North America from British Columbia to New Mexico, and winters in Mexico and the southwestern United States. The habitats it prefers are coniferous and mixed forests and scrubland, especially those with pinyon pines, junipers, sagebrush, and oaks. Its nest is an open cup of plant fibers lined with feathers, built a few metres from the ground in the branches of a tree or shrub. Three to five eggs are laid, and young are fed by both parents. Common in its breeding range, it does not seem to be seriously threatened by human activities, unlike many migratory warblers.

Taxonomy

The black-throated gray warbler was first described by John Kirk Townsend from a specimen collected near today's Portland, Oregon.^[3] It was known to the Chinook inhabitants of the northwest coast, who called it Ah Kah a qual.^[4][5] Townsend described the species as Sylvia nigrescens, placing it with the other New World warblers and the unrelated Old World warblers in the genus Sylvia.^[3][6] It is now placed in the genus Setophaga along with about thirty other species, after having been classified in Dendroica for some time.^[7] Within its genus, it is part of a group with black throats and yellow face markings that includes the hermit warbler and Townsend's warbler.^[8][6] It is usually considered an early offshoot among this group of species,^[8][6] but genetic studies suggest a close relation to Grace's warbler.^[9]

Of these relatives, the range of the black-throated gray warbler overlaps with those of Townsend's warbler and the hermit warbler, but they occur in different habitats. While Townsend's and hermit warblers commonly hybridize with each other, records of either species hybridizing with the black-throated gray warbler are uncommon.^[10][11]

There are two subspecies, which are highly similar and of dubious validity. The nominate subspecies S. n. nigrescens occurs on the Pacific coastal region from British Columbia to northern California, while S. n. halseii, described by Giraud in 1841, occupies the inland parts of its range. S. n. halseii birds are slightly larger and more gray in their upperparts.^[8][12]

Description

The black-throated gray warbler has mostly black, gray, and white plumage,^[8] which is soft, lacking gloss.^[4] With its striping and the small yellow spot between its eye and bill, it is a distinctive bird. The sexes differ slightly, both having gray upperparts with black streaks, and white underparts with black streaks on the flanks.^[8] The adult male is striped with black on the crown, throat, and below the eye, and has white around its chin and above its eye. The adult female has more dingy plumage on its head, with a white throat and dark gray cheeks.^[8] The most similar birds to the black-throated gray warbler are the black-and-white and blackpoll warblers, which although marked in black have entirely different plumage patterns.^[8]

It is typically 13 cm (5.1 in) long, weighing 8.4 g (0.30 oz). Wing lengths are 5.6–6.9 cm (2.2–2.7 in), tail lengths 4.7–5.5 cm (1.9–2.2 in), bill lengths 8.4–9.6 mm (0.33–0.38 in), and tarsus lengths 1.66–1.88 cm (0.65–0.74 in), with females slightly smaller than males.^[8][13] Wingspan ranges from 7.5-7.8 in (19-19.7 cm).^[14]

This bird gives a sharp tup or thick call, like that of Townsend's warbler but flat and unmusical, as well as a high see flight call. The male's song is a series of buzzy notes, with the earlier notes doubled and the next to last note high.^[8] This song has three variations, including a quiet "soft song" given by the males while following females gathering material for a nest.^[15]

Distribution and habitat

The black-throated gray warbler breeds in western North America, its range extending from southwestern British Columbia along the Pacific coast to northern Baja California, and east to New Mexico and southern Montana. It winters mostly in Mexico, from southern Baja California to Oaxaca state.^[8][5][6] It has spread into parts of Wyoming and Montana only recently, as Juniperus osteosperma has expanded its range due to a warming climate.^[16] Vagrants have been recorded across eastern North America^[13] and in Cuba.^[17]

The black-throated gray warbler breeds in open coniferous and mixed forest with a brushy understory, in dry open oak forests, and in chaparral and other scrubland.^[8][5] It is particularly associated with pinyon pines, junipers, and oaks.^[5] It migrates to the south late in the fall, returning north in mid-spring.^[4][5] While migrating, it forages in any woodland or scrub it passes through. In its wintering grounds, it occurs in dry woodland and tall scrub.^[8] Though its status is not well known, it does not appear to be seriously threatened by habitat destruction or other human activities, unlike many migratory warblers.^[13][5][18] It is a fairly common bird,^[5] among the most common in some localities.^[19] Because it is common and not in rapid decline, it is assessed as Least Concern on the IUCN Red List.^[1][5]

Behavior

The black-throated gray warbler is usually approachable, and can easily be observed while foraging. Despite this, it is poorly known, especially in its breeding behavior, of which Birds of North America said "almost no information is available".^[5] It forages, often in flocks with other species. It feeds on insects gleaned on low branches, especially caterpillars.^[20]

The nest is usually placed on a horizontal tree branch or in a shrub, a few metres above the ground. The nest is an open cup constructed of grass stalks and other fibres, and lined with feathers and hair. The female lays three to five pinkish eggs with brown dots from May to July.^{[8][21][22][23]} Incubation and fledging periods are unknown. This species has been recorded giving a distraction display, pretending to be injured to distract predators from its nest.^[24] Both parents feed the young, though the female may do so more frequently.^[25]

References

Works cited

• American Ornithologists' Union (1983). Check-list of North American Birds (7th ed.). Washington, D.C.: American Ornithologists' Union. ISBN 978-1-891276-00-2.
• Audubon, John James; Macgillivray, William (1849). Ornithological biography, or An account of the habits of the birds of the United States of America: accompanied by descriptions of the objects represented in the work entitled The birds of America, and interspersed with delineations of American scenery and manners. Vol. V. Edinburgh: Judah Dobson, A. Black.
• Coues, Eliot (1878). Birds of the Colorado Valley: A Repository of Scientific and Popular Information Concerning North American Ornithology, Part First, Passeres to Laniidae. United States Geological and Geographical Survey of the Territories, Miscellaneous Publications—No. 11. Washington: Government Printing Office.
• Curson, Jon; Quinn, David; Beadle, David (1994). Warblers of the Americas: an Identification Guide. Boston: Houghton Mifflin. ISBN 978-0-395-70998-6.
• Finley, William Lovell (1908). American Birds, Studied and Photographed from Life. New York: Charles Scribner's Sons.
• Grinnell, Joseph; Storer, Tracy Irwin (1924). Animal life in the Yosemite; an account of the mammals, birds, reptiles, and amphibians in a cross-section of the Sierra Nevada. University of California Press.
• Sibley, David Allen (2000). The Sibley Guide to Birds. New York: Alfred A. Knopf. ISBN 978-0-679-45122-8.
• Wheelock, Irene Grosvenor (1912). Birds of California: an Introduction to More Than Three Hundred Common Birds of the State and Adjacent Islands, with a Supplementary List of Rare Migrants, Accidental Visitants, and Hypothetical Subspecies. Chicago: A. Ac. McClure.

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Black-throated_gray_warbler&oldid=1134162095"

La Grizdorsa parulio (Dendroica nigrescens) estas paserina birdo de la familio de Paruliedoj de Ameriko kaj granda genro de Dendroica. Ĝi estas 13 cm longa kaj havas nigran, grizan kaj blankan plumaron. Ĝi reproduktiĝas en okcidenta Nordameriko el Brita Kolumbio en Kanado al Nov-Meksiko en suda Usono, kaj vintrumas en Meksiko kaj Sudokcidenta Usono. Komuna en siaj arbaraj habitatoj, ŝajne ĝi ne estis damaĝe minacata de homa aktivado, malkiel multaj migrantaj paruliedoj.

Aspekto

La Grizdorsa parulio havas ĉefe nigran, grizan kaj blankan plumaron,^[1] kiu estas milda kaj senbrila.^[2] Pro sia strieca kaj malgranda flava punktomakulo inter la okulo kaj la beko, ĝi estas tre distinga birdo. Ambaŭ seksoj diferenciĝas iome, ambaŭ havas grizajn suprajn partojn kun nigra strieco, kaj blankaj subaj partoj kun nigra strieco en flankoj.^[1] Maskla plenkreskulo estas strieca en kapo, kun nigraj krono, gorĝo kaj traokula strio, kaj blanka ĉe ambaŭ strizonoj kaj el mentono kaj supra okulo. Ina plenkreskulo havas malpli markatan plumaron kape, kun blanka gorĝo kaj malhelgrizaj vangoj.^[1] La birdospecioj plej similaj al la Grizdorsa parulio estas la Zebroparulio kaj la Stria parulio, kiuj estas blankanigraj sed kun tre diferenca bildo.^[1]

Ĝi estas tipe 13 cm longa, kaj pezas 8.4 g. Enverguro estas de 5.6–6.9 cm, vostolongo de 4.7–5.5 cm, bekolongo de 8.4–9.6 cm kaj la tarsus de 1.66–1.88 cm, kaj la inoj estas iom pli malgrandaj ol maskloj.^[1][3]

Tiu birdo elsendas akran alvokon tup aŭ dik, kiel tiu de la Taŭnsenda parulio sed pli ebena kaj senmuzika, kaj altatonan flugalvokon sii. La kanto de la masklo estas serio de zumantaj notoj, kun la komencaj duobligitaj kaj la venontaj ĝis la lasta pli altatonaj.^[1] Tiu kanto havas tri variaĵojn, inklude silentecan "mildan kanton" eldensita de maskloj dum persekutado de inoj arigante materialon por nesto.^[4]

Taksonomio

La Grizdorsa parulio estis unuafoje priskribata de John Kirk Townsend laŭ specimeno kolektita ĉe la nuna Portlando (Oregono). Ĝi estis konata de la ĉinukaj loĝantoj de la nordokcidenta marbordo, kiuj nomis ĝin Ah Kah a qual.^[2][5] Townsend priskribis la specion kiel Sylvia nigrescens, kaj situis ĝin kun la aliaj paruliedoj kaj la nerilataj silviedoj en la genro Sylvia. Ĝi estas nune lokata en la genro Dendroica, kun aliaj ĉirkaŭ tridek specioj.^[6] Ene de tiu genro, ĝi estas parto de grupo kun nigraj gorĝoj kaj flavaj vizaĝomarkoj kiu inkludas la speciojn de la Okcidenta parulio kaj de la Taŭnsenda parulio.^[1][6] Inter tiuj specioj, ĝi estas kutime konsiderata kiel frua disigaĵo,^[1][6] sed genetikaj studoj sugestis proksiman rilaton al la Gracparulio.^[7]

El tiuj parencoj, la Taŭnsenda parulio kaj la Okcidenta parulio koincidas teritorie kun la Grizdorsa parulio, sed loĝas en diferencaj habitatoj. Dum tiuj du specioj hibridiĝas komune, informoj pri hibridiĝo kun la Grizdorsa parulio estas nekomunaj.^[8][9]

Estas du subspecioj, kiuj estas tre similaj kaj de dubinda valideco. La nomiga subspecio D. n. nigrescens loĝas en la pacifika marborda regiono el Brita Kolumbio al norda Kalifornio, dum D. n. halseii, priskribita de Giraud en 1841, okupus la reston de la teritorio. La birdoj de D. n. halseii estas iome pli grandaj kaj pli grizaj en ties supraj partoj.^[1][10]

Distribuado kaj habitato

La Grizdorsa parulio reproduktiĝas en okcidenta Nordameriko, kun teritorio etenda el sudokcidenta Brita Kolumbio laŭlonge de la pacifika marbordo, kaj orienten al Nov-Meksiko kaj suda Montano. Ĝi vintrumas ĉefe en Meksikio, el suda Baja California al ŝtato de Oaxaca.^[1][5][6] Ĝi disvastiĝis al partoj de Vajomingo kaj Montano nur ĵuse, dum Juniperus osteosperma etendis sian teritorion pro plivarmiga klimato.^[11] Vagantoj estis konstantitaj tra orienta Nordameriko.^[3]

Ili reproduktiĝas en malfermaj Mezvarmaj koniferarbaroj kaj Mezvarmaj foliaj kaj miksaj arbaroj kun makisa subkreskaĵaro, en sekaj malfermaj kverkarbaroj, kaj en ĉaparalo kaj alitipaj arbustaroj.^[1][5] Ĝi ĉefe asociiĝas kun pinsempinoj, juniperoj kaj kverkoj.^[5]

Ili migras suden malfrue aŭtune, kaj revenas norden en meza printempo.^[2][5] Dum migrado, ili manĝas en ĉiu ajn arbaro aŭ arbustaro preterpasata. En ties vintrejoj ili loĝas en sekaj arbaroj kaj alta arbustaro.^[1]

Kvankam ties statuso ne estas bone konata, ŝajne ne estas grave minacata pro habitatodetruo aŭ alia homa aktivado, malkiel multaj migrantaj paruliedoj.^[3][5][12] Ĝi estas sufiĉe komuna birdo,^[5] inter la plej komunaj en kelkaj lokoj.^[13] Pro tiu komuneco ĝi estas konsiderata kiel Malplej Zorgiga ĉe la IUCN Ruĝa Listo.^[14][5]

Kutimaro

La Grizdorsa parulio estas kutime alproksimigebla, kaj povas facile esti observata dum manĝado. Spite tio, ĝi ne estas bone konata, ĉefe pri sia reprodukta kutimaro, pri kio Birds of North America diras "preskaŭ ne disponeblas pri informo".^[5] Ili manĝas, ofte en aroj kun aliaj specioj. Ili manĝas insektojn plukitajn el malaltaj branĉoj, ĉefe raŭpoj.^[15]

La nesto estas kutime situa en horizontala arbobranĉo aŭ en arbusto, nur kelkajn metrojn supergrunde. La nesto estas malferma tasformo konstruita el herbotigoj kaj aliaj fibroj, kaj kovrita el plumoj kaj haroj. La ino demetas 3–5 rozkolorecajn ovojn kun brunaj punktoj el majo al julio.^[1][16][17] Nenion oni scias pri kovado kaj elnestiĝo. Oni konstatis iam birdon plenumante fintadon, ŝajnigante esti vundita por malproksimigi predanton el sia nesto.^[18] Ambaŭ gepatroj manĝigas la idojn, kvankam la ino povas fari tion plej ofte.^[19]

Referencoj

Bibliografio

• American Ornithologists' Union. (1983) Check-list of North American Birds, 7‑a eldono, Washington, D.C.: American Ornithologists' Union. ISBN 1-891276-00-X.
• Audubon, John James. (1849) Ornithological biography, or An account of the habits of the birds of the United States of America : accompanied by descriptions of the objects represented in the work entitled The birds of America, and interspersed with delineations of American scenery and manners V. Edinburgh: Judah Dobson, A. Black.
• Coues, Eliot. (1878) Birds of the Colorado Valley.
• Curson, Jon. (1994) Warblers of the Americas: an Identification Guide. Boston: Houghton Mifflin. ISBN 0-395-70998-9.
• Finley, William Lovell. (1908) American birds, studied and photographed from life. New York: Charles Scribner's Sons.
• Grinnel, Joseph. (1924) Animal life in the Yosemite; an account of the mammals, birds, reptiles, and amphibians in a cross-section of the Sierra Nevada. University of California Press.
• Sibley, David Allen. (2000) The Sibley Guide to Birds. New York: Alfred A. Knopf. ISBN 978-0-679-45122-8.
• Wheelock, Irene Grosvenor. (1912) Birds of California: an introduction to more than three hundred common birds of the state and adjacent islands, with a supplementary list of rare migrants, accidental visitants, and hypothetical subspecies.

La reinita gris (Setophaga nigrescens),^[2]​ también denominada chipe negrigrís y chipe de garganta negra,^[3]​^[4]​ es una especie de ave de la familia de los parúlidos. Se reproduce en el oeste de América del Norte (desde la Columbia Británica hasta Nuevo México) y pasa el invierno en México y el sur de los Estados Unidos.

Referencias

Bibliografía

• Peterson, Roger Tory, y Edward L. Chalif. 2008. Aves de México. Guía de campo. Editorial Diana, México. ISBN 978-968-13-3207-5
• Sada, A.M.; Phillips, R., y Ramos, M.A. 1984. Nombres en castellano para las aves mexicanas. Publicación de Divulgación No. 17. Instituto Nacional de Investigaciones sobre Recursos Bióticos. México. Citado por Peterson y Chalif (2008).
• UICN. «Dendroica nigrescens Lista Roja de la IUCN» (en inglés). Consultado el 1 de abril de 2011.

Setophaga nigrescens Setophaga generoko animalia da. Hegaztien barruko Parulidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Setophaga
• Parulidae

Viiksikerttuli (Setophaga nigrescens)^[2] on kerttulien heimoon kuuluva varpuslintu.

Levinneisyys

Viiksikerttulia tavataan pesivänä Lounais-Kanadassa, Yhdysvaltain länsiosissa ja Pohjois-Meksikossa sekä talvehtivana etelämpänä Meksikossa. Sen populaatio on hyvin suuri ja kannankehitys vakaa. Laji on luokiteltu elinvoimaiseksi.^[1]

Lähteet

Setophaga nigrescens

La Paruline grise (Setophaga nigrescens, anciennement Dendroica nigrescens) est une espèce de passereaux appartenant à la famille des Parulidae.

Description morphologique

Cet oiseau mesure de 11 à 13 cm.

Le mâle en plumage nuptial a la tête noire, rayée de blanc ; il possède un plaston noir sur la gorge et la poitrine. Le ventre est blanc, rayé de noir sur les côtés. Le dos est gris, avec quelques rayures noires. Une tache jaune est présente entre le bec et l'œil. Les ailes, sombres, présentes deux barres alaires blanches.

Le mâle en plumage internuptial, la femelle et les juvéniles sont similaires, mais ne possèdent pas de plastron noir sur la gorge et la poitrine.

Comportement

Répartition et habitat

La Paruline grise vit dans les buissons (maquis, clairières broussailleuses, arbres jeunes ou nains, buissons des zones arides...).

Son aire de répartition couvre, au Nord, le sud de la Colombie-Britannique (île de Vancouver exceptée) et s'étend, vers le Sud, jusqu'au nord du Mexique, en passant par l'ouest des États-Unis. Cette espèce hiverne dans le sud-ouest des États-Unis et au Mexique.

Systématique

Notes et références

Vogels

De grijze zwartkeelzanger (Setophaga nigrescens, synoniem: Dendroica nigrescens) is een zangvogel uit de familie der Parulidae (Amerikaanse zangers).

Verspreiding en leefgebied

Deze soort komt voor in westelijk Noord-Amerika en telt 2 ondersoorten:

• Setophaga nigrescens nigrescens: zuidwestelijk Canada en de westkust van de Verenigde Staten.
• Setophaga nigrescens halseii: westelijke Verenigde Staten (binnenlands), noordelijk en noordwestelijk Mexico.

Externe link

• Avibase

Bronnen, noten en/of referenties

Svartstrimmig skogssångare^[2] (Setophaga nigrescens) är en fågel i familjen skogssångare inom ordningen tättingar.^[3]

Utbredning och systematik

Svartstrimmig skogssångare delas upp i två underarter med följande utbredning:^[3]

• S. n. nigrescens – häckar i sydvästra British Columbia och västra USA, övervintrar från södra Kalifornien till norra Guatemala
• S. n. halseii – förekommer i norra Baja California, södra Arizona, södra New Mexico och norra Sonora

Vissa behandlar den som monotypisk.^[4]

Släktestillhörighet

Tidigare placerades den tillsammans med ett stort antal andra arter i släktet Dendroica. DNA-studier^[5] visar dock att rödstjärtad skogssångare (Setophaga ruticilla) är en del av denna grupp. Eftersom Setophaga har prioritet före Dendroica inkluderas numera alla Dendroica-arter i Setophaga.

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling och tros inte vara utsatt för något substantiellt hot.^[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar internationella naturvårdsunionen IUCN arten som livskraftig (LC).^[1]

Referenser

1. ^ [a b c] Birdlife International 2016 Setophaga nigrescens Från: IUCN 2016. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2016.3 www.iucnredlist.org. Läst 2016-12-11.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2018) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2018-02-14
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood. (2014) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.9. (xls), från: <www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download/>, läst 2015-07-10
4. ^ Dickinson, E.C., J.V. Remsen Jr. & L. Christidis (Eds). 2013-2014. The Howard & Moore Complete Checklist of the Birds of the World. 4th. Edition, Vol. 1, 2, Aves Press, Eastbourne, U.K.
5. ^ Lovette, I.J., J.L. Pérez-Emán, J. Sullivan, R.C. Banks, I.Fiorentino, S. Córdoba-Códoba, M. Echeverry-Galvis, F.K. Barker, K.J. Burns, J. Klicka, S.M. Lanyon, and E. Bermingham (2010), A comprehensive multilocus phylogeny for the wood-warblers and a revised classification of the Parulidae (Aves), Mol. Phylogenet. Evol. 57, 753-770.

Externa länkar

• Wikispecies har information om Setophaga nigrescens.
  Artförteckning
• Bilder och filmer på Internet Bird Collection
• Läten på xeno-canto.org

Setophaga nigrescens là một loài chim trong họ Parulidae.^[1]

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Setophaga nigrescens tại Wikispecies