A medium-sized (5 inches) wood warbler, the male Prairie Warbler is most easily identified by its olive-green back, yellow breast, and streaked flanks with a conspicuous black eye-stripes. Female Prairie Warblers are similar to males, but are slightly duller on the back and head. Both sexes may be distinguished from the similarly colored Pine Warbler (Setophaga pinus) and Palm Warbler (Setophaga palmarum) by those species’ plain flanks and lack of eye-stripes. The Prairie Warbler breeds across much of the eastern United States and extreme southern Canada. Within that range, this species is mostly or completely absent from interior New England, the Midwest, the Gulf coast, and higher elevations in the Appalachian Mountains. In winter, Prairie Warblers may be found in Florida, the West Indies, southern Mexico, and the Caribbean coast of northern Central America. Prairie Warblers breed in a variety of open habitats, including overgrown fields, grassland, and coastal dunes. In winter, this species may be found in scrubland, mangroves, and open edges of tropical forests. Prairie Warblers primarily eat small invertebrates, including insects and spiders, but may also eat fruits and berries at some times of the year. In appropriate habitat, Hooded Warblers may be observed foraging for insects in the undergrowth. Birdwatchers may also listen for this species’ song, a series of “zee” notes rising in pitch at the end. Prairie Warblers are primarily active during the day, but, like many migratory songbirds, this species frequently migrates at night.
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
'''Setophaga discolor,[2] tamién denomada chipe galán o de pradería, cigüita de los praos y camparina galana,[3][4] ye una especie d'ave paseriforme de la familia Parulidae que cría nel oriente d'América del Norte y pasa l'iviernu nel Caribe.
Los adultos miden ente 12 y 13 cm en promediu del picu a lo cabero. Hai un llixeru dimorfismu sexual. La especie estremar pol patrón facial de los adultos: cara mariella, con dos rayes escures (negres nel machu, pardes na fema) una travesando'l güeyu y una bigotera curvada escontra riba.
Nos machos les partes dorsales y la zona auricular son verde olivo; la cola y les nales son más escures, y néstes últimes hai dos rayes color mariellu llimón. El gargüelu y les partes ventrales son marielles, con negru n'en los lladrales. Nel llombu hai dellos llurdios castaños, visibles de cerca.
La fema ye similar al machu, pero de coloración más opaca; nel llombu nun hai llurdios o son escases.
Los individuos inmaduros tamién son más opacos que les femes, y la zona auricular ye gris azulada.
Añera nel oriente d'América del Norte, dende l'estremu sur de Canadá (sur d'Ontario) hasta la zona norte del Golfu de Méxicu. Na seronda migra al sur, pa envernar en Florida, les Antilles (dende Les Bahames hasta Puertu Ricu) y na mariña caribeña del continente, dende la península de Yucatán hasta Nicaragua.
Habita en montes abiertos con parrotales; tamién en campos de cultivu y en zones abiertes. Mientres la migración prefier zones arbustives.
Cuando ta posáu, bancia rápido la cola, de manera similar al chipe playeru (D. palmarum).
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. '''Setophaga discolor, tamién denomada chipe galán o de pradería, cigüita de los praos y camparina galana, ye una especie d'ave paseriforme de la familia Parulidae que cría nel oriente d'América del Norte y pasa l'iviernu nel Caribe.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Telor y paith (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: telorion y paith) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Dendroica discolor; yr enw Saesneg arno yw Prairie warbler. Mae'n perthyn i deulu'r Telorion y Byd Newydd (Lladin: Paruliadae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn D. discolor, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.
Mae'r telor y paith yn perthyn i deulu'r Telorion y Byd Newydd (Lladin: Paruliadae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Telor Semper Leucopeza semperi Telor Swainson Limnothlypis swainsonii
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Telor y paith (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: telorion y paith) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Dendroica discolor; yr enw Saesneg arno yw Prairie warbler. Mae'n perthyn i deulu'r Telorion y Byd Newydd (Lladin: Paruliadae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn D. discolor, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.
Præriesangeren (Setophaga discolor) er en spurvefugl i familien af amerikanske sangere, som lever i det østlige Nordamerika i kratfyldte områder eller i skovkanter. Den er standfugl i det sydligste af sit udbredelsesområde, mens fuglene længere mod nord trækker sydpå om vinteren til det nordøstlige Mexico eller øerne i det Caribiske Hav. Den finder føde på grene i træer eller ved at flyve rundt; den primære føde er insekter.
Præriesangeren (Setophaga discolor) er en spurvefugl i familien af amerikanske sangere, som lever i det østlige Nordamerika i kratfyldte områder eller i skovkanter. Den er standfugl i det sydligste af sit udbredelsesområde, mens fuglene længere mod nord trækker sydpå om vinteren til det nordøstlige Mexico eller øerne i det Caribiske Hav. Den finder føde på grene i træer eller ved at flyve rundt; den primære føde er insekter.
Der Rostscheitel-Waldsänger (Setophaga discolor, Syn.: Dendroica discolor) ist ein kleiner Vogel aus der Gattung der Baumwaldsänger (Setophaga) in der Familie der Waldsänger (Parulidae).
Oberseits ist das Gefieder olivgrün mit schwarzen Streifen an den Flanken und mit v-förmigen oder halbkreisförmigen schwarzen Streifen unterhalb der Augen und durch die Augen. Die Schwanzfedern sind schwärzlich und das Untenseitengefieder gelb. Rostscheitelwaldsänger brüten im Osten von Nordamerika und fliegen im Winter unter anderem nach Florida und Zentralamerika. Sie bewohnen Mangroven, offene Waldgebiete und Gärten. Als Brutparasit legt der Braunkopf-Kuhstärling (Molothrus ater) seine Eier in das Nest des Rostscheitel-Waldsängers.
Der Rostscheitel-Waldsänger (Setophaga discolor, Syn.: Dendroica discolor) ist ein kleiner Vogel aus der Gattung der Baumwaldsänger (Setophaga) in der Familie der Waldsänger (Parulidae).
Oberseits ist das Gefieder olivgrün mit schwarzen Streifen an den Flanken und mit v-förmigen oder halbkreisförmigen schwarzen Streifen unterhalb der Augen und durch die Augen. Die Schwanzfedern sind schwärzlich und das Untenseitengefieder gelb. Rostscheitelwaldsänger brüten im Osten von Nordamerika und fliegen im Winter unter anderem nach Florida und Zentralamerika. Sie bewohnen Mangroven, offene Waldgebiete und Gärten. Als Brutparasit legt der Braunkopf-Kuhstärling (Molothrus ater) seine Eier in das Nest des Rostscheitel-Waldsängers.
The prairie warbler (Setophaga discolor) is a small songbird of the New World warbler family.
These birds have yellow underparts with dark streaks on the flanks, and olive overparts with rusty streaks on the back; they have a yellow line above the eye, a dark line through it, and a yellow spot below it. These birds have black legs, long tails, two pale wing bars, and thin pointed bills. Coloring is duller in female and immatures.
Prairie warblers have two categories of songs, referred to as Type A and Type B. Type A songs are typically a series of ascending buzzy notes. The B songs are an ascending series of whistled notes that often contain some buzzy notes. Compared to A songs, the B songs are lower in pitch, have fewer, longer notes. The total song length is longer as well in Type B songs. The use of these two song categories is associated with certain contexts. A songs are sung throughout the day when males first arrive on their breeding grounds. Once males are paired they begin to sing B songs during the dawn chorus and then will intersperse A songs in their singing during the rest of the day. During this later period of singing A songs are typically used near females, near the nest, and in the center of their territories. In contrast B songs are used when interacting or fighting with other males and near the borders of their territories.
Part of their call note repertoire is a tsip call. During dawn, chorus B songs are interspersed with rapid loud "check" calls.
These birds are permanent residents in the southern parts of their range. Other birds migrate to north-eastern Mexico and islands in the Caribbean.
Their breeding habitats are brushy areas and forest edges in eastern North America. The prairie warbler's nests are open cups, which are usually placed in a low area of a tree or shrub. Incubation period is 12 to 13 days.[2]
Prairie warblers forage actively on tree branches, and sometimes fly around with the purpose of catching insects, which are the main food source of these birds.
These birds wag their tails frequently.
The numbers of these birds are declining due to habitat loss; this species also suffers from nest parasitism by the brown-headed cowbird.
At Castellow Hammock, Miami, FL.
The prairie warbler (Setophaga discolor) is a small songbird of the New World warbler family.
La Preria parulio, Dendroica discolor, estas malgranda paserina birdo de la familio de Paruliedoj de Ameriko kaj granda genro de Dendroica.
Tiuj birdoj havas tre flavajn subajn partojn (ĉefe gorĝareo) kun malhela al nigreca strieco en flankoj, kaj olivecajn suprajn partojn kun ruĝecaj strieco kaj nuanco en dorso; ili havas flavan superokulan strion, malhelan traokulan strion kaj flavan makulon subokulan borditan sube de nigreca ĉirkaŭmakula strio kiu komencas la flankan striecon. Tiu birdo havas nigrajn krurojn, longan voston, helan flugilstrion kaj fajnan pintakran bekon. La koloro estas malpli markata ĉe inoj kaj nematuruloj.
Ties reproduktaj biotopoj estas arbustecaj areoj kaj arbarbordoj en orienta Nordameriko. La nestoj de la Preriaj parulioj estas mafermaj kaj tasformaj, kutime situaj en malalta loko de arbo aŭ arbusto.
Tiuj nearktisaj birdoj estas loĝantaj birdoj en sudaj partoj de sia teritorio. Aliaj pli nordaj birdoj migras al nordorienta Meksiko kaj insuloj de Karibio.
Preriaj parulioj manĝas aktive sur arbobranĉoj, kaj foje ĉirkaŭflugetas por kapti insektojn, kiuj estas la ĉefa manĝoresurso de tiuj birdoj.
Preriaj parulioj havas du kategoriojn de kanto, menciataj kiel tipo A kaj tipo B. La kantoj de tipo A estas tipe serio de ascendaj zumantaj notoj. La kantoj de tipo B estas ascenda serio de fajfaj notoj kiuj ofte enhavas kelkajn zumantajn notojn. Kompare kun la kantoj A, la kantoj B estas pli malaltatonaj kaj havas pli malmultajm kaj pli longajn notojn. Ankaŭ la totala kantolongo estas pli longa ĉe la kantoj B. La uzado de tiuj du kantokategorioj asociiĝas al iaj kuntekstoj. La kantojn A oni kantas la tutan tagon kiam maskloj alvenas unuaj al la reproduktaj teritorioj. Kiam maskloj jam pariĝis ekkantas kantojn B mateniĝe kaj intermezas kantojn A en siaj kantoj dum la resto de la tago. Dum tiu lasta periodo la kantoj A estas tipe uzataj ĉe ioj, ĉeneste, kaj en la centro de ties teritorioj. Kontraste la kantoj B estas uzataj dum interagado aŭ luktado kontraŭ aliaj maskloj kaj ĉe bordoj de la teritorioj.
Parto de la alvoka repertorio estas alvoko cip. Dum mateniĝo la kantoj B estas interrompitaj per rapidaj kaj laŭtaj alvokoj "ĉek".
Tiuj birdoj skuas siajn vostojn ofte kiel la parencaj Kirtlanda parulio kaj Palmoparulio. La nombroj de tiuj birdoj malpliiĝas pro habitatoperdo; ankaŭ tiu specio suferas pro nestoparazitado fare de la Brunkapa molotro.
La Preria parulio, Dendroica discolor, estas malgranda paserina birdo de la familio de Paruliedoj de Ameriko kaj granda genro de Dendroica.
Tiuj birdoj havas tre flavajn subajn partojn (ĉefe gorĝareo) kun malhela al nigreca strieco en flankoj, kaj olivecajn suprajn partojn kun ruĝecaj strieco kaj nuanco en dorso; ili havas flavan superokulan strion, malhelan traokulan strion kaj flavan makulon subokulan borditan sube de nigreca ĉirkaŭmakula strio kiu komencas la flankan striecon. Tiu birdo havas nigrajn krurojn, longan voston, helan flugilstrion kaj fajnan pintakran bekon. La koloro estas malpli markata ĉe inoj kaj nematuruloj.
Ties reproduktaj biotopoj estas arbustecaj areoj kaj arbarbordoj en orienta Nordameriko. La nestoj de la Preriaj parulioj estas mafermaj kaj tasformaj, kutime situaj en malalta loko de arbo aŭ arbusto.
Tiuj nearktisaj birdoj estas loĝantaj birdoj en sudaj partoj de sia teritorio. Aliaj pli nordaj birdoj migras al nordorienta Meksiko kaj insuloj de Karibio.
Preriaj parulioj manĝas aktive sur arbobranĉoj, kaj foje ĉirkaŭflugetas por kapti insektojn, kiuj estas la ĉefa manĝoresurso de tiuj birdoj.
Preriaj parulioj havas du kategoriojn de kanto, menciataj kiel tipo A kaj tipo B. La kantoj de tipo A estas tipe serio de ascendaj zumantaj notoj. La kantoj de tipo B estas ascenda serio de fajfaj notoj kiuj ofte enhavas kelkajn zumantajn notojn. Kompare kun la kantoj A, la kantoj B estas pli malaltatonaj kaj havas pli malmultajm kaj pli longajn notojn. Ankaŭ la totala kantolongo estas pli longa ĉe la kantoj B. La uzado de tiuj du kantokategorioj asociiĝas al iaj kuntekstoj. La kantojn A oni kantas la tutan tagon kiam maskloj alvenas unuaj al la reproduktaj teritorioj. Kiam maskloj jam pariĝis ekkantas kantojn B mateniĝe kaj intermezas kantojn A en siaj kantoj dum la resto de la tago. Dum tiu lasta periodo la kantoj A estas tipe uzataj ĉe ioj, ĉeneste, kaj en la centro de ties teritorioj. Kontraste la kantoj B estas uzataj dum interagado aŭ luktado kontraŭ aliaj maskloj kaj ĉe bordoj de la teritorioj.
Parto de la alvoka repertorio estas alvoko cip. Dum mateniĝo la kantoj B estas interrompitaj per rapidaj kaj laŭtaj alvokoj "ĉek".
Tiuj birdoj skuas siajn vostojn ofte kiel la parencaj Kirtlanda parulio kaj Palmoparulio. La nombroj de tiuj birdoj malpliiĝas pro habitatoperdo; ankaŭ tiu specio suferas pro nestoparazitado fare de la Brunkapa molotro.
La reinita galana (Setophaga discolor),[2] también denominada chipe galán o de pradera, cigüita de los prados y mariposa galana,[3][4] es una especie de ave paseriforme de la familia Parulidae que cría en el oriente de América del Norte y pasa el invierno en el Caribe.
Los adultos miden entre 12 y 13 cm en promedio del pico a la cola. Hay un ligero dimorfismo sexual. La especie se distingue por el patrón facial de los adultos: cara amarilla, con dos rayas oscuras (negras en el macho, pardas en la hembra) una atravesando el ojo y una bigotera curvada hacia arriba.
En los machos las partes dorsales y la zona auricular son verde olivo; la cola y las alas son más oscuras, y en estas últimas hay dos rayas color amarillo limón. La garganta y las partes ventrales son amarillas, con negro en los flancos. En la espalda hay algunas manchas castañas, visibles de cerca.
La hembra es similar al macho, pero de coloración más opaca; en la espalda no hay manchas o son escasas.
Los individuos inmaduros también son más opacos que las hembras, y la zona auricular es gris azulada.
Anida en el oriente de América del Norte, desde el extremo sur de Canadá (sur de Ontario) hasta la zona norte del Golfo de México. En otoño migra al sur, para invernar en Florida, las Antillas (desde Bahamas hasta Puerto Rico) y en la costa caribeña del continente, desde la península de Yucatán hasta Nicaragua.
Habita en bosques abiertos con arbustos; también en campos de cultivo y en zonas abiertas. Durante la migración prefiere zonas arbustivas.
Cuando está posado, balancea rápidamente la cola, de modo similar al chipe playero (D. palmarum).
La reinita galana (Setophaga discolor), también denominada chipe galán o de pradera, cigüita de los prados y mariposa galana, es una especie de ave paseriforme de la familia Parulidae que cría en el oriente de América del Norte y pasa el invierno en el Caribe.
Setophaga discolor Setophaga generoko animalia da. Hegaztien barruko Parulidae familian sailkatua dago.
Pensaskerttuli (Setophaga discolor)[2] on kerttulien heimoon kuuluva varpuslintu.
Pensaskerttulia tavataan pesivänä Kanadan kaakkoisosissa ja Yhdysvaltain itäosissa sekä talvehtivana Väli-Amerikassa. Sen populaatio on hyvin suuri, mutta sen kannankehitys on laskeva. Lajin ei kuitenkaan uskota oelvan vaarassa, ja se on luokiteltu elinvoimaiseksi.[1]
Pensaskerttuli (Setophaga discolor) on kerttulien heimoon kuuluva varpuslintu.
Setophaga discolor
La Paruline des prés (Setophaga discolor, anciennement Dendroica discolor) est une espèce de passereaux appartenant à la famille des Parulidae.
Setophaga discolor
La Paruline des prés (Setophaga discolor, anciennement Dendroica discolor) est une espèce de passereaux appartenant à la famille des Parulidae.
La parula di prateria (setophaga discolor Vieillot, 1809) è un uccello passeriforme appartenente alla famiglia dei Parulidae.
La parula di prateria (setophaga discolor Vieillot, 1809) è un uccello passeriforme appartenente alla famiglia dei Parulidae.
De prairiezanger (Setophaga discolor, synoniem: Dendroica discolor) is een zangvogel uit de familie der Parulidae (Amerikaanse zangers).
Deze soort komt voor in de oostelijke en zuidoostelijke Verenigde Staten en telt 2 ondersoorten:
De prairiezanger (Setophaga discolor, synoniem: Dendroica discolor) is een zangvogel uit de familie der Parulidae (Amerikaanse zangers).
Prärieskogssångare[2] (Setophaga discolor) är en nordamerikansk fågel i familjen skogssångare inom ordningen tättingar.[3]
Prärieskogssångaren är en 11 centimeter lång skogssångare med olivgrön ovansida, gul strupe och buk samt svarta strimmor på flankerna som konstant vippar på stjärten. Hanen har roströda strimmor på ryggen, ett lysande gult ögonbrynsstreck och ett svart ögonstreck. Under ögat syns en gul halvmåne inramat av svart nertill. Honan är ostreckat olivfärgad ovan samt är blekare och mindre distinkt tecknad än hanen. Underarten paludicola är något större och har större vita fläckar på stjärten.[4]
Hanen sjunger två olika sångtyper som liknar varandra men skiljer sig subtilt åt i volym och hastighet. Den snabbare varianten är riktad till honan, medan den långsammare används för att hävda revir mot andra hanar.[4] Den amerikanske ornitoligen Elliot Coues har beskrivit sången som "en mus som klagar på tandvärk".[5]
Prärieskogssångare delas upp i två underarter:[6]
Arten övervintrar i Västindien.[6]
En enda gång har arten påträffats i västpalearktis: 20 oktober 2012 på ön Corvo i Azorerna.[7]
Tidigare placerades den tillsammans med ett stort antal andra arter i släktet Dendroica. DNA-studier[8] visar dock att rödstjärtad skogssångare (Setophaga ruticilla) är en del av denna grupp. Eftersom Setophaga har prioritet före Dendroica inkluderas numera alla Dendroica-arter i Setophaga.
Nominatformen häckar i torra och buskiga områden med spridda träd, som igenväxta fält eller fruktträdgårdar, plantage med unga tallar eller i öppen tallskog med kraftig undervegetation.[9] Den finns alltså inte alls i präriemiljö som namnet antyder (se vidare under namn). Arten lever av insekter, spindlar och andra små ryggradslösa djur,[4] Underarten paludicola bebor mangroveskogar och kan förutom insekter även inta nektar.[9]
Fågeln häckar mellan maj och juli, och i södra delen av utbredningsområdet lägger den två kullar.[9] Boet är en öppen skål gjord av växtfibrer och fodrad med fint gräs, fjädrar och mossa.[4] Den placeras som högst tre meter upp i en buske eller ett träd.[4]Däri lägger honan två till fem ägg[4] som ruvas i 10,5-14,5 dagar[9] Den boparasiteras ofta av brunhuvad kostare (Molothrus ater).
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population, men tros minska i antal, dock inte tillräckligt kraftigt för att den ska betraktas som hotad.[1] Internationella naturvårdsunionen IUCN kategoriserar därför arten som livskraftig (LC).[1] Världspopulationen uppskattas till 3,5 miljoner individer.[10]
Det svenska trivialnamnet är en direktöversättning av det engelska Prairie Warbler. Ornitologen Alexander Wilson hittade fågeln i en naturtyp nära Bowling Green i Kentucky som på engelska kallas "barrens", ett mosaikartat landskap med prärieliknande gräsmarker blandat med kortväxta ekar och hickory på tunn, klippig jord. När Wilson gav fågeln dess engelska namn blandade han tydligen ihop denna miljö med äkta prärie.[5]
Wikispecies har information om Setophaga discolor.
Prärieskogssångare (Setophaga discolor) är en nordamerikansk fågel i familjen skogssångare inom ordningen tättingar.
Setophaga discolor là một loài chim trong họ Parulidae.[1]
Прери́йный лесно́й певу́н[1] (лат. Dendroica discolor) — вид птиц семейства древесницевых.
Верх оперения оливково-зелёного цвета с чёрными полосами по бокам и с v-образными или полукруглыми чёрными полосками ниже глаз и по глазам. Хвостовые перья черноватые, а оперение низа жёлтого цвета.
Птицы распространены на востоке Северной Америки, мигрируя зимой в том числе во Флориду и Центральную Америку. Они населяют мангры, открытые лесистые области и сады.
Гнездовой паразит буроголовый коровий трупиал откладывает свои яйца в гнездо этого вида.
Прери́йный лесно́й певу́н (лат. Dendroica discolor) — вид птиц семейства древесницевых.
チャスジアメリカムシクイ（学名：Dendroica discolor）は、スズメ目アメリカムシクイ科に分類される鳥。
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。 チャスジアメリカムシクイ（学名：Dendroica discolor）は、スズメ目アメリカムシクイ科に分類される鳥。
.jpg)
