Parula superciliosa ye una especie d'ave paseriforme de la familia Parulidae. Ye una especie residente nel sur de Méxicu y en América Central.
Parula superciliosa ye una especie d'ave paseriforme de la familia Parulidae. Ye una especie residente nel sur de Méxicu y en América Central.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Telor bron gilgantog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: telorion bron gilgantog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Vermivora superciliosa; yr enw Saesneg arno yw Crescent-chested warbler. Mae'n perthyn i deulu'r Telorion y Byd Newydd (Lladin: Paruliadae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn V. superciliosa, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r telor bron gilgantog yn perthyn i deulu'r Telorion y Byd Newydd (Lladin: Paruliadae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Telor bochddu Basileuterus melanogenys Telor corun winau Basileuterus rufifrons Telor ellyllbren Setophaga angelae Telor swil Setophaga occidentalis Telor torwyn Basileuterus hypoleucus Telor Townsend Setophaga townsendi Tingoch America Setophaga ruticilla Tinwen adeinwen Myioborus pictus Tinwen gorunwinau Myioborus brunniceps Tinwen sbectolog Myioborus melanocephalusAderyn a rhywogaeth o adar yw Telor bron gilgantog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: telorion bron gilgantog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Vermivora superciliosa; yr enw Saesneg arno yw Crescent-chested warbler. Mae'n perthyn i deulu'r Telorion y Byd Newydd (Lladin: Paruliadae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn V. superciliosa, sef enw'r rhywogaeth.
Der Schmuckwaldsänger (Oreothlypis superciliosa, Syn.: Parula superciliosa) ist ein kleiner Singvogel aus der Gattung Oreothlypis in der Familie der Waldsänger (Parulidae). Das Verbreitungsgebiet erstreckt sich von Mexiko über Guatemala, El Salvador, Honduras bis nach Nicaragua. Die IUCN listet die Art als „nicht gefährdet“ (least concern).
Schmuckwaldsänger erreichen eine Körperlänge von 11 Zentimetern. Die Flügellänge beträgt beim Männchen 5,9 bis 6,8 Zentimeter, beim Weibchen 5,3 bis 6,2 Zentimeter. Adulte Schmuckwaldsänger der Nominatform und Jungvögel ab dem ersten Jahr haben eine schiefergraue Krone. Der Nacken, die Nackenseiten und der Mantel sind ebenfalls schiefergrau. Der Superciliarstreif ist im vorderen Bereich schmal und tritt kaum hervor; hinter dem Auge ist er breiter und weiß und zieht sich bis in den Nacken. Die Zügel und Ohrdecken sind schwärzlich-grau; der Rücken sowie die Schulterfedern und der Rumpf olivgrün und die Flügel sowie der Schwanz schwärzlich mit grauen Federrändern und schiefergrauen Oberschwanzdecken. Kehle und Brust sind an den Seiten olivgelb, in der Mitte ebenso wie der obere Bauch gelb bis hellgelb. Das restliche Unterseitengefieder ist weiß. Der Schnabel ist schwärzlich; die Beine sind dunkel fleischfarben.
Männliche Schmuckwaldsänger haben eine prägnante, unterschiedlich gefärbte, halbmondförmige Markierung über der Brust. Bei den etwas weniger kontrastreich gefärbten Weibchen ist sie schmaler. Die fünf Unterarten unterscheiden sich nur geringfügig.
Schmuckwaldsänger sind zum größten Teil Standvögel. Dokumentiert sind Wanderungen bis zum südlichen Nordamerika. Bevorzugte Lebensräume befinden sich in Kiefer-Eichen-Wäldern und Nebelwäldern in Höhen von 1100 bis 3500. Sie ernähren sich überwiegend von Insekten und weiteren Wirbellosen. Das schalenförmige Nest legen sie gut versteckt unter abgestorbenen Blättern am Boden an. Als Nistmaterial verwenden sie unter anderem Moos, Gras und Kiefernadeln. Ein Gelege umfasst zwei bis drei Eier. Ausgebrütet werden die Eier in dreizehn bis vierzehn Tagen.
Es gibt fünf anerkannte Unterarten:
Der Schmuckwaldsänger (Oreothlypis superciliosa, Syn.: Parula superciliosa) ist ein kleiner Singvogel aus der Gattung Oreothlypis in der Familie der Waldsänger (Parulidae). Das Verbreitungsgebiet erstreckt sich von Mexiko über Guatemala, El Salvador, Honduras bis nach Nicaragua. Die IUCN listet die Art als „nicht gefährdet“ (least concern).
The crescent-chested warbler (Oreothlypis superciliosa) is a small New World warbler. It is common throughout its montane range, from northern Mexico to northern Nicaragua, and is an occasional vagrant to Texas. It shows an affinity for oaks.
The crescent-chested warbler is superficially similar to both the northern parula and the tropical parula, with yellow underparts, a gray head, and a greenish back, but neither of these has a bold white eyebrow. Adult males have a discrete chestnut crescent on the breast, which is less prominent and sometimes lacking in females and young birds.
These monogamous, solitary birds become more gregarious in winter, joining mixed-species flocks to feed (mostly insects, but sometimes fruits and berries in the middle to upper levels of trees). It jumps from twigs and foliage, picking food from the underside of leaves, and hanging beneath leaves in a fashion similar to chickadees to check surfaces for prey.
Crescent-chested warblers make their nests atop grassy tussocks or sheltered by a hill or bank near the ground. Usually they will have 1 - 2 broods a year. The female is believed to build the nest without help from the male, gathering moss, grass, conifer needles, and fine materials to line the nest. She will then lay approximately three plain white eggs. Incubation is estimated to last 12 – 14 days by the female. The chicks are altricial and are also brooded by the female, and fed by both sexes. The young stay in the nest for an estimated 8–10 days.
The crescent-chested warbler (Oreothlypis superciliosa) is a small New World warbler. It is common throughout its montane range, from northern Mexico to northern Nicaragua, and is an occasional vagrant to Texas. It shows an affinity for oaks.
La Blankabrova parulio (Parula superciliosa) estas malgranda birdospecio de la familio de Paruliedoj kaj de ties tipa genro nome Parulioj kiuj estas malgrandaj birdoj kiuj havas flavajn, oranĝajn aŭ ruĝajn gorĝojn. Ĝi foje estas tamen lokata en la genro Vermivora.
Ĝi estas ĝenerale nekomuna en sia indiĝena teritorio de centra Meksiko kaj rara ie plie ekzemple ĝis al Nikaragvo. Ĝi estas vaganta al sudorienta Arizono.
La Blankabrova parulio estas simila kaj al la Norda parulio kaj al la Flavventra parulio, kun flavaj gorĝareo kaj brusto, grizaj kapo kaj flugiloj kaj verdeca dorso elstara ĉe la griza fono. Unu el ties ĉefaj karakteroj estas bruna duonluna marko en ties brusto, ege elstara ĉe la flavega fono kaj distingilo el la jam menciataj specioj: tio nomigas la specion en kelkaj lingvoj ekzemple en la angla aŭ franca. Krome estas tre markata blanka superokula strio elstara ĉe la griza fono, kiu larĝiĝas malantaŭ la okulo al la nukoflankoj: tiu eco nomigas la specion kaj en esperanto kaj en la latina scienca nomo kie superciliosa aludas al tiu superokula strio; krome estas alia pli malgranda blanka makuleto subokula. La beko estas griza, pintakra kaj rekta; ankaŭ la kruroj estas grizaj. Junaj maskloj aspektas simile al senkolora plenkreskula ino, dum junaj inoj povas ne havi la brunan duonlunan makulon.
Tiuj monogamaj, solemaj birdoj iĝas pli gregemaj vintre, kaj ariĝas al miksitaj kunmanĝantaroj por nutri sin (ĉefe el insektoj, sed foje ankaŭ el fruktoj kaj beroj en la mezo ĝis supraj niveloj de la kanopeo). Ili saltetas inter branĉetoj kaj al la foliaro, plukante erojn el la subaj partoj de folioj, kaj pendante akrobate per simila maniero al tiu de paruedoj por serĉi esplorotajn surfacojn.
Blankabrovaj parulioj faras siajn nestojn ĉe herbotufo aŭ ŝirmita de monteto aŭ bordo ĉegrunde. Kutime ili faras 1 - 2 ovodemetadojn jare. Oni supozas ke la ino konstruas la neston sen helpo el la masklo, amasigante muskon, herbon, koniferpinglojn kaj fajnan materialon por kovri la neston. La ino demetas kutime 3 senmarkajn blankajn ovojn. Oni ĉirkaŭkalkulas ke la kovado daŭras 12 – 14 tagojn kaj estas farata nur de la ino. La idoj estas malfrumaturaj kaj estas kovataj ankaŭ nur de la ino sed manĝigataj de ambaŭ gepatroj. Junuloj restoj en la nesto dum ĉirkaŭ 8–10 tagoj antaŭ elnestiĝo.
La Blankabrova parulio (Parula superciliosa) estas malgranda birdospecio de la familio de Paruliedoj kaj de ties tipa genro nome Parulioj kiuj estas malgrandaj birdoj kiuj havas flavajn, oranĝajn aŭ ruĝajn gorĝojn. Ĝi foje estas tamen lokata en la genro Vermivora.
Ĝi estas ĝenerale nekomuna en sia indiĝena teritorio de centra Meksiko kaj rara ie plie ekzemple ĝis al Nikaragvo. Ĝi estas vaganta al sudorienta Arizono.
El chipe pechimanchado,[1]Oreothlypis superciliosa, es una especie de ave paseriforme de la familia Parulidae. Es una especie residente en el sur de México y en América Central.
El chipe pechimanchado,Oreothlypis superciliosa, es una especie de ave paseriforme de la familia Parulidae. Es una especie residente en el sur de México y en América Central.
Oreothlypis superciliosa Oreothlypis generoko animalia da. Hegaztien barruko Parulidae familian sailkatua dago.
Oreothlypis superciliosa Oreothlypis generoko animalia da. Hegaztien barruko Parulidae familian sailkatua dago.
Sirppikerttuli (Parula superciliosa)[2] on kerttulien heimoon kuuluva varpuslintu.
Sirppikerttulia tavataan Keski-Amerikassa. Sen kannaksi arvioidaan 50 000–499 999 yksilöä. Lajin kannankehitys on laskeva, mutta se on luokiteltu elinvoimaiseksi, koska sen ei uskota olevan vaarassa.[1]
Sirppikerttuli (Parula superciliosa) on kerttulien heimoon kuuluva varpuslintu.
Oreothlypis superciliosa
La Paruline à croissant (Oreothlypis superciliosa) est une espèce de passereau appartenant à la famille des Parulidae.
L'espèce a été déplacée dans le genre Oreothlypis à la suite des travaux de Sangster (2008).
D'après Alan P. Peterson, il existe cinq sous-espèces :
Oreothlypis superciliosa
La Paruline à croissant (Oreothlypis superciliosa) est une espèce de passereau appartenant à la famille des Parulidae.
La parula semilunare (Oreothlypis superciliosa Hartlaub, 1844) è un piccolo uccello della famiglia dei Parulidi[2]. Specie molto comune in tutto il suo areale montano, si incontra dal Messico settentrionale al Nicaragua settentrionale. Mostra una certa affinità agli alberi di quercia.
Se ne riconoscono cinque sottospecie[2]:
A prima vista la parula semilunare è simile nell'aspetto sia alla parula settentrionale che alla parula tropicale, in quanto presenta regioni inferiori gialle, testa grigia e dorso verdastro, ma nessuna delle due possiede una striscia sopracciliare color bianco intenso. I maschi adulti possiedono una caratteristica macchia castana a forma di mezzaluna sul petto, meno evidente e talvolta assente nelle femmine e negli esemplari giovani.
Questi uccelli monogami e solitari si fanno più gregari in inverno, unendosi a gruppi costituiti da specie miste per andare in cerca di cibo (per lo più insetti, ma talvolta frutti e bacche dei livelli medi e superiori degli alberi). Si muove saltellando tra i ramoscelli e il fogliame, raccogliendo cibo dalla parte inferiore delle foglie, e stando appesa a testa in giù sotto le foglie in modo simile alle cince per controllarne la superficie alla ricerca di prede.
La parula semilunare costruisce il nido in cima a cespi di erba tussock o in prossimità del terreno al riparo di una collinetta o un argine. Di solito depone 1-2 covate all'anno. Si ritiene che la femmina costruisca il nido senza l'aiuto del maschio, raccogliendo muschio, erba, aghi di conifere e materiali sottili per foderarne l'interno. Successivamente depone in media tre uova di colore bianco uniforme. La cova, effettuata dalla sola femmina, dura all'incirca 12-14 giorni. I pulcini sono nidicoli e vengono accuditi dalla femmina, ma alimentati da entrambi i genitori. I giovani rimangono nel nido per un periodo stimato di 8-10 giorni.
La parula semilunare (Oreothlypis superciliosa Hartlaub, 1844) è un piccolo uccello della famiglia dei Parulidi. Specie molto comune in tutto il suo areale montano, si incontra dal Messico settentrionale al Nicaragua settentrionale. Mostra una certa affinità agli alberi di quercia.
De ornaatzanger (Oreothlypis superciliosa; synoniem: Parula superciliosa) is een zangvogel uit de familie Parulidae (Amerikaanse zangers).
Deze soort telt 5 ondersoorten:
De ornaatzanger (Oreothlypis superciliosa; synoniem: Parula superciliosa) is een zangvogel uit de familie Parulidae (Amerikaanse zangers).
Månbröstad skogssångare[2] (Oreothlypis superciliosa) är en fågel i familjen skogssångare inom ordningen tättingar.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Månbröstad skogssångare delas upp i fem underarter:[3]
Månbröstad skogssångare (Oreothlypis superciliosa) är en fågel i familjen skogssångare inom ordningen tättingar. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Månbröstad skogssångare delas upp i fem underarter:
O. s. sodalis – Sierra Madre Occidental i västra Mexiko O. s. mexicana – Sierra Madre Oriental i östra Mexiko O. s. palliata – sydvästra Mexiko (södra Jalisco till västra Michoacán och Guerrero) O. s. superciliosa – höglänta områden i södra Mexiko (Chiapas) till Guatemala och västra Honduras O. s. parva – höglänta områden i centrala och östra Honduras samt NicaraguaOreothlypis superciliosa là một loài chim trong họ Parulidae.[1]