Аскоторациддер (лат. Ascothoracida) — капчыккөөдөн рак сымалдуулар түркүмү.
Ascothoracida is a small group of crustaceans, comprising around 100 species.[3] They are found throughout the world, and are parasites on cnidarians and echinoderms.[4]
Ascothoracida was previously ranked as an order within the infraclass Cirripedia (barnacles), but now both Ascothoracida and Cirripedia are considered separate subclasses. Those two subclasses, along with Facetotecta, make up the class Thecostraca.[2][5][6]
The thorax of Ascothoracida species has six pair of biramous appendages, while the abdomen has four segments and a terminal telson with a caudal furca.[7] This arrangement is similar to that seen in copepods.[7] In addition, there is a bivalved carapace, which is expanded in females.[7]
Ascothoracida is a small group of crustaceans, comprising around 100 species. They are found throughout the world, and are parasites on cnidarians and echinoderms.
Ascothoracida was previously ranked as an order within the infraclass Cirripedia (barnacles), but now both Ascothoracida and Cirripedia are considered separate subclasses. Those two subclasses, along with Facetotecta, make up the class Thecostraca.
The thorax of Ascothoracida species has six pair of biramous appendages, while the abdomen has four segments and a terminal telson with a caudal furca. This arrangement is similar to that seen in copepods. In addition, there is a bivalved carapace, which is expanded in females.
Ascothoracida es un grupo pequeño de crustáceos, comprendiendo alrededor de 100 especies.[3] Se encuentran por el mundo, y son parásitos en cnidarios y equinodermos.[4]
Ascothoracida se ranqueaba antes como un orden dentro de la infraclase Cirripedia (barnacles), pero ahora está considerado una separada infraclase.[2] Aquellas dos infraclases, junto con Facetotecta, hacen la subclase Thecostraca.[2]
El tórax tiene seis pares de biramous apéndices de dos ramas, mientras el abdomen tiene cuatro segmentos y un telson terminal con una cauda furca.[5] Este arreglo es similar a aquel visto en copepodos.[5] Además, hay un bivalvo carapace, el cual está expandido en hembras.[5]
Ascothoracida es un grupo pequeño de crustáceos, comprendiendo alrededor de 100 especies. Se encuentran por el mundo, y son parásitos en cnidarios y equinodermos.
Ascothoracida se ranqueaba antes como un orden dentro de la infraclase Cirripedia (barnacles), pero ahora está considerado una separada infraclase. Aquellas dos infraclases, junto con Facetotecta, hacen la subclase Thecostraca.
El tórax tiene seis pares de biramous apéndices de dos ramas, mientras el abdomen tiene cuatro segmentos y un telson terminal con una cauda furca. Este arreglo es similar a aquel visto en copepodos. Además, hay un bivalvo carapace, el cual está expandido en hembras.
Ascothoracida behoren tot de kreeftachtigen. De leden van deze infraklasse[1] zijn mariene ecto-en endoparasieten van holtedieren en stekelhuidigen.[2]
De diertjes bestaan uit een kop, een thorax (pereon) en een abdomen (pleon). De kop bezit geen rostrum en de ogen zijn niet gesteeld. Bij juvenielen ontbreken de ogen soms. Een naupliair oog is al dan niet aanwezig in het nauplius stadium. De eerste antenne is eentakkig met een goed ontwikkelde exopodiet die soms zelfs een grijpfunctie heeft. Bij volwassen vormen is de tweede antenne sterk gereduceerd of afwezig. De monddelen zijn sterk gemodificeerd tot een soort zuigsnuit.
Een tweekleppig carapax is al dan niet aanwezig. Indien aanwezig omsluit het kop en thorax. Er zijn 3 tot 6 paar één- of tweetakkige, niet bladvormige pereopoden.
Het abdomen bestaat ui een vijftal somieten. Er zijn geen epimeren en geen pleopoden. Er is één paar goed ontwikkelde uropoden en een telson ontbreekt.
Na het uitsluipen vervellen de nauplii in verschillende stadia tot een typische ascothracide larve die evenals zijn verwanten, de Cirripedia en de Facetotecta zogenaamde roosterorganen (lattice organs) bezitten op het kopschild. Deze lattice organen vormen een autapomorfie voor de Thecostraca maar hun evolutionaire oorsprong en mogelijk homologen in andere Crustacea blijven onbekend. Het naupliair kopschild draagt altijd twee paar setae ventraal gelegen in de buurt van de middellijn. Elk van deze setae bezit een porie. Uit positioneel, structureel en ontogenetisch bewijsmateriaal blijkt dat deze setae homoloog zijn in alle onderzochte soorten en dat zij voorlopers vertegenwoordigen van de twee voorste paren roosterorganen van het eropvolgende larvale stadium. Roosterorganen blijken dus zeer complexe sensorische organen te zijn die in de meeste gevallen alle externe gelijkenis met een seta verloren hebben.[3]
Ascothoracida komen wereldwijd voor.
Het zijn mariene ecto-en endoparasieten van holtedieren en stekelhuidigen.
Ascothoracida behoren tot de kreeftachtigen. De leden van deze infraklasse zijn mariene ecto-en endoparasieten van holtedieren en stekelhuidigen.
Workowce (Ascothoracida) - Podgromada skorupiaków z odgraniczonym głowotułowiem od cienkiego odwłoka, który to zakończony jest furką. Silnie rozwinięty pancerz zamyka głowotułów i jest złożony on z dwu płatów połączonych na grzbiecie i nie ulega on zwapnieniu. Większość z tych organizmów to formy pasożytnicze. Znanych jest około 25 gatunków. Są to formy niewielkie 3-5, a rzadko 10–12 mm długości.
Ciało tych zwierząt składa się z 11 segmentów, a wyjątkowo z 10, z tego na tułów przypada 6, a na odwłok 5 segmentów. Natomiast u form pasożytniczych owa segmentacja zaciera się. Pancerz jest silnie rozwinięty okrywa ciało z wyjątkiem odwłoka. U niektórych form pasożytniczych silnie rozwijające się jajniki i wyrostki jelitowe, powodują jego rozdęcie na boki, a ciało staje się ledwo widoczne. U form wolnożyjących obecne są krótkie antennulae zakończone szczypcami, brak anten. Żuwaczki i szczęki natomiast są przekształcone w ostre kłujki, które nie mają członowania. Mają sześć par odnóży, z których pierwsza i ostatnia para są jednogałęziste. U pasożytów wewnętrznych mogą one ulegać redukcji.
Jelito ma dwie lub trzy pary rozgałęzionych uchwytów. Narządy wydalnicze stanowią u tych zwierząt gruczoły szczękowe. Nie posiadają one serca oraz nie mają specjalnych narządów do oddychania. Z reguły są rozdzielnopłciowe o pojedynczych gonadach. Samce zwykle są mniejsze.
Jaja noszone są w komorze lęgowej, w której to młode przebywają cały okres larwalny. W stadium nauplius mają duży zapas żółtka pod pancerzem i słabo są wyposażone w narządy ruchu. Z metanauplius powstaje stadium podobne do cyprys Ostracoda, tzw. ascothoracid o cechach dorosłego osobnika. Opuszcza on komorę lęgową.
Nieliczne formy żyją swobodnie, lecz i one czasowo pasożytują na różnych organizmach. Synagoga mirum bytuje wśród polipów koralowców. Ascothorax ophioctenis żyje w gonadach wężowideł Ophiocten sericeum. Przyczepia się szczypcami czułków do ściank gonady, wystawiając do otworu szparę pancerza, do której napędza wodę. Swymi przydatkami gębowymi pobiera pokarm ze ściany gonady.
Workowce (Ascothoracida) - Podgromada skorupiaków z odgraniczonym głowotułowiem od cienkiego odwłoka, który to zakończony jest furką. Silnie rozwinięty pancerz zamyka głowotułów i jest złożony on z dwu płatów połączonych na grzbiecie i nie ulega on zwapnieniu. Większość z tych organizmów to formy pasożytnicze. Znanych jest około 25 gatunków. Są to formy niewielkie 3-5, a rzadko 10–12 mm długości.
Ascothoracida är en liten grupp kräftdjur med starkt ombildad kropp som lever som parasiter i tagghudingar och nässeldjur. Gruppen har 113 arter. I Sverige förekommer bara det s.k. "Öresundsdjuret" (Ulophysema oeresundense), som lokalt är ganska vanlig i vissa sjöborrar.
Ulophysema upptäcktes och beskrevs av den svenske zoologen Hans Brattström 1936.[1] Han studerade arten i Öresund och Kattegatt.
Vuxna Ulophysema lever som endoparasiter i kroppshålan hos de oregelbundna sjöborrarna Echinocardium cordatum och Brissopsis lyrifera, som är vanliga på mjukbottnar.
Den vuxna honan är starkt omvandlad och ser ut som en oregelbundet formad säck, vanligen gulaktig och 1–2 cm lång, som ligger i sjöborrens kroppshåla. Hanen har större likheter med cyprislarven. Ascothoracider har sex benpar på thorax. Abdomen har fyra segment och en platta (telson) med bihang (furca). Kroppen har en tvåklaffig mantel (carapax) som är utvidgad hos honan och innehåller grenar från matsmältningskanalen.
Larverna liknar rankfotingarnas larver: första stadiet är en naupliuslarv, och därefter följer en cyprislarv, som är det infekterande stadiet.
Särskilt i Öresund i områdena kring Ven är en betydande procent av E. cordatum infekterade. I Bohuslän tycks däremot inte Echinocardium-arter infekteras, utan arten lever i stället sparsamt i Brissopsis. Infekterade sjöborrar blir sterila. Vid Brattströms undersökningar 1936-1939 var cirka 1/4 av E. cordatum i Öresund infekterade. En ny undersökning gjordes 2002-2006 i Knähakenområdet utanför Helsingborg[2]. Vid denna tidpunkt var bara cirka 1/20 av samma sjöborre infekterade. Vid Brattströms undersökningar var färre sjöborrar infekterade i Kattegatt och Skälderviken än i Öresund, vilket tros bero på miljöfaktorer, och detta kan kanske också förklara nedgången i Öresund.
I Vita havet förekommer en annan art, Dendrogaster astericola, i kroppshålan på sjöstjärnor av släktet Solaster (solstjärnor).
Ascothoracider kan också parasitera på nässeldjur. I tropiska vatten angrips t.ex. koralldjur av släktet Palythoa av ascothoracider av släktet Baccalaureus som orsakar en sorts gallbildningar på korallerna.
Ascothoracida räknas som en systergrupp till infraklassen rankfotingar (Cirripedia) inom underklassen Thecostraca i klassen Maxillopoda bland kräftdjuren.[3] Tidigare har gruppen räknats som en av överordningarna inom Cirripedia. Den anses dock ha vissa primitivare drag och även vissa anknytningar till hoppkräftorna.
Hanström, B. (red.) ‘‘Djurens värld’‘, band 2, Förlagshuset Norden, Malmö, 1964, sid 91-92.
Dahl, E. ‘‘Evertebratzoologi’‘. Almqvist & Wiksell , Stockholm, 1972, sid 179.
Göransson, P. m.fl.: Haploops-samhället och Modiolus-samhället utanför Helsingborg 2000-2009. Miljönämnden i Helsingborg 2010.
Ascothoracida är en liten grupp kräftdjur med starkt ombildad kropp som lever som parasiter i tagghudingar och nässeldjur. Gruppen har 113 arter. I Sverige förekommer bara det s.k. "Öresundsdjuret" (Ulophysema oeresundense), som lokalt är ganska vanlig i vissa sjöborrar.
Це незавершена стаття з карцинології.Ascothoracida Lacaze-Duthiers, 1880
Мешкогру́дые ра́ки (лат. Ascothoracida) — инфракласс паразитических ракообразные из класса Maxillopoda.
Эти мелкие ракообразные длиной 3—5, реже 10—12 мм. Паразитические и реже свободноживущие формы. Число откладываемых яиц зависит от степени приспособления к паразитизму (у малоизмененной Sinagoga всего 50—60 яиц, Ascothorax — 250—300, а Dendrogaster — около 20000). Встречаются повсеместно, являются паразитами кишечнополостных и иглокожих [1]. Вид Synagoga mirum живёт среди коралловых полипов Antipathes larix, а Ascothorax ophioctenis живёт в гонадах офиур Ophiocten sericeum (Ophiuroidea). Dendrogaster astropectinis и D. beringensis найдены в морских звездах Psilaster pectinatus и Eremicaster tenebrarius с глубин 2300 и 3940 м. Раздельнополы, за исключением паразита одиночных кораллов Petrarca bathyactidis, у которого отмечен гермафродитизм.
Около 25 видов. Ранее рассматривалась в качестве отряда, а в последнее время на уровне инфракласса[2].
Мешкогру́дые ра́ки (лат. Ascothoracida) — инфракласс паразитических ракообразные из класса Maxillopoda.
嚢胸下綱 (Ascothoracida) は、甲殻類に属する分類群で、すべて無脊椎動物の寄生虫である。宿主は棘皮動物や刺胞動物。 化石記録はないが、白亜紀のサンゴやウニから本種と考えられる生痕化石が見つかっている[1]。
幼生は一般的なキプリス幼生の形態であるが、蔓脚類と違って触角にセメント腺を持たない。宿主には触角の鉤爪で付着することになる。 成体雌は腹部・付属肢が消失し、背甲が肥大して樹状・褶状になる。体長は最小でサンゴカクレムシ科の1.5mm、最大でシダムシ属の16cm。雄は典型的な矮雄であり、成熟しても小型のままである[1]。
Sinagogidaeに属する種の雌成体は幼生の構造をかなり維持しており、一部の種は別の宿主に泳いで移動することも可能である。これは祖先形質を維持していると考えられる[1]。
サンゴカクレムシ科の一部を除いて雌雄異体である。
Ulophysema oeresundenseはよく研究された種の一つで、生活環の一部が解明されている。宿主はオカメブンブクEchinocardium cordatumであり、雌のキプリス幼生はウニの生殖孔から侵入する。体腔に移動した雌はそこで成長し、成熟すると宿主の体壁に付着して孔を開ける。この孔から雄が侵入し、受精とキプリス幼生の放出が行われる[1]。
Parascothorax synagogoidesはノルマンクモヒトデ Ophiophthalmus normaniを宿主とするが、寄生去勢が観察されている[1]。
Waginella sandersiにエビヤドリムシ類が超寄生することが確認されている[2]。
分類はWoRMS[3]による。
キンチャクムシ目 Laurida Grygier, 1987
シダムシ目 Dendrogastrida Grygier, 1987
