Vespertilio és un gènere de ratpenats microquiròpters de la família dels vespertiliònids que s'estenen per Europa i Àsia.
Se n'han descrit les següents:[1]
Vespertilio és un gènere de ratpenats microquiròpters de la família dels vespertiliònids que s'estenen per Europa i Àsia.
Die Zweifarbfledermäuse (Vespertilio) sind eine Fledermausgattung aus der Familie der Glattnasen (Vespertilionidae). Die Gattung umfasst drei Arten, die in Eurasien verbreitet sind, am bekanntesten ist die (Europäische) Zweifarbfledermaus (Vespertilio murinus).
Ihren Namen haben die Fledermäuse durch das kurzhaarige, dichte zweifarbige Rückenfell. Es ist rot- bis dunkelbraun und an den Haarspitzen silberweiß. Die Bauchseite ist dunkelbraun bis gräulich gefärbt. Zweifarbfledermäuse erreichen eine Kopfrumpflänge von 55 bis 75 Millimetern, ihr Schwanz wird 35 bis 50 Millimeter lang.
Zweifarbfledermäuse bevorzugen ursprünglich felsiges Terrain mit Höhlen oder Felsspalten als Ruheplätze. Aufgrund ihrer Vorliebe für menschengemachte Behausungen dürfte sich ihr Verbreitungsgebiet vergrößert haben. Ihr Lebensraum sind vorwiegend Wälder, man findet sie aber auch in Grasländern und gebirgigen Regionen. In den kälteren Monaten unternehmen sie oft lange Wanderungen in wärmere Gebiete.
Wie die meisten Fledermäuse sind sie nachtaktiv, sie kommen gegen Abend aus ihrem Unterschlupf und begeben sich auf Nahrungssuche. Dabei fliegen sie üblicherweise in mehr als 20 Metern Höhe und jagen Insekten (vorwiegend Zweiflügler und Nachtfalter).
Es werden drei Arten unterschieden:
Die Zweifarbfledermäuse (Vespertilio) sind eine Fledermausgattung aus der Familie der Glattnasen (Vespertilionidae). Die Gattung umfasst drei Arten, die in Eurasien verbreitet sind, am bekanntesten ist die (Europäische) Zweifarbfledermaus (Vespertilio murinus).
Ihren Namen haben die Fledermäuse durch das kurzhaarige, dichte zweifarbige Rückenfell. Es ist rot- bis dunkelbraun und an den Haarspitzen silberweiß. Die Bauchseite ist dunkelbraun bis gräulich gefärbt. Zweifarbfledermäuse erreichen eine Kopfrumpflänge von 55 bis 75 Millimetern, ihr Schwanz wird 35 bis 50 Millimeter lang.
Zweifarbfledermäuse bevorzugen ursprünglich felsiges Terrain mit Höhlen oder Felsspalten als Ruheplätze. Aufgrund ihrer Vorliebe für menschengemachte Behausungen dürfte sich ihr Verbreitungsgebiet vergrößert haben. Ihr Lebensraum sind vorwiegend Wälder, man findet sie aber auch in Grasländern und gebirgigen Regionen. In den kälteren Monaten unternehmen sie oft lange Wanderungen in wärmere Gebiete.
Wie die meisten Fledermäuse sind sie nachtaktiv, sie kommen gegen Abend aus ihrem Unterschlupf und begeben sich auf Nahrungssuche. Dabei fliegen sie üblicherweise in mehr als 20 Metern Höhe und jagen Insekten (vorwiegend Zweiflügler und Nachtfalter).
Es werden drei Arten unterschieden:
Die (Europäische) Zweifarbfledermaus (Vespertilio murinus) ist in Europa und dem nördlichen und westlichen Asien verbreitet. Die Asiatische Zweifarbfledermaus (Vespertilio sinensis) lebt in Nordostchina, Südostrussland, Korea und Japan. Vespertilio orientalis ist in Ostchina, Taiwan und Japan beheimatet. V. orientalis wird in neueren Abhandlungen als Unterart der Asiatischen Zweifarbfledermaus geführt.Le vespertilion es mammifero que pertine al ordine de Chiroptera del greco cheiro-, chiro -mano- pter- -ala,
Iste animales ha disveloppate lor extremitates superior in forma de un ala commun e dunque pote esser considerate como mano-alate. Le structura del ala aperite es multo similar a un mano human aperite e coperite per un membrana.
Viste que altere mammiferos como le scuriolo volator solo plana distantias limitate, le chiropteros son le unic mammales realmente capabile de volar.
Contra al credentias popular, illos non es cec, pois que multes, nonobstante de su systema de sonar, emplea le vista pro activitates differente.
Le femina del vespertilion apparantemente es unic inter omne mammales pois que illo es capabile decider a voluntate le tempore apte pro le fertilisation, illo immagazina le sperma recipite del masculo pro utilisar lo quando iste situation evenira.
Le copulation de multo species de vespertiliones occurre in le automno, ante le hibernation; ma solo durante le primavera sequente le ovula permitte que le fertilisation eveni.
Un vespertilion neonato pote suspender se a lor matre e esser transportate, ma post curte tempore illo essera troppo grande pro isto. Le animales forma con frequentia nidos pro le prole, con multe feminas parturiente in le mesme area, que pote esser un caverna, un cavo in un arbore, o mesme un cavitate in un edificio. Duo glandulas mammari (mammas)
Le habilitate de volar es congenital, sed al nascer le alas non ancora es capabile pro isto. Le juvenes (le pauc insectivoros) se independisa inter 6 e 8 septimanas, ma le grandes non lo face ante de haber attingite 4 menses. Illos es sexualmente matur al etate de duo annos.
Debite al risco de rabia, e equalmente le problemas de sanitate associate al excremento, le chiroptera debe esser excludite del partes habitate del casas.
Ubi le rabia non es endemic, le vespertiliones pote esser considerate como innocue. Le plus grandes pote morder. Illos debe esser tratacte con respecto.
In le Regno Unite e in tote Europa le chiropteros es protegite per le lege. Molestar un chiroptero pote esser penalisate con una mulcta considerabile.
Le vespertilon usa un systema de navigation simile al sonar mediante le uso de ultrasonio pro orientar se, pois que illos son quasi cec.
Le chiroptera es un animal homeotherme (de 'sanguine calide') quando illo es active, e poikilotherme (de 'sanguine frigide') quando illo dormi.
Illos entra in le stato de hibernation plus rapidemente e facilmente que qualcunque altere mammal; Quando un vespertilion es placiate in un camara frigide illo face descender le temperatura de su corpore e se dormi, le pulsation de su corde descende de 180 a 3 per minuta e su movimento respiratori passa de 8 per secunda in activitate a 8 per minuta in reposo.
Si illo ha accumulate sufficiente grassia, lo generalmente es facite al initio del automno illos pote superviver durante multe menses a temperatura frigide, sin necessitate de alimentar se durante iste periodo.
Si ben le longevitate del mammales sole guardar relation con le dimension del animal le campaniol mori in 1 anno, le can invetera a 12 annos, le cavallo invetera a 17, le chiroptero presenta un exception a iste regula e, malgrado que illo pote esser plus parve que un mure, le vespertilion pote viver 15 annos o plus.
Nonobstante que le majoritate del chiropteras durante tote su vita basa su alimentation sur ingestion de insectos adipose (le species insectivore), e per iste facto morbos como arteriosclerosis deberea esser commun inter illes, isto non pare exister. On ha studiate chiropteras in etates diverse e in illos on ha observate que le parietes del arterias del exemplares de 20 annos non presenta differentias visibile in comparation con illos de 1 anno. Dunque le chiropteras se invetera sin que lor arterias se invetera.
Il existe solmente tres species de chiropteras que se alimenta de sanguine, hematophagos, del quales duo lo face de aves e solo le vampir commun lo face de mammales grande, principalmente de bestias bovin. Ver vampiro.
Nonobstante existe le fructovoros que se alimenta de fructos, le nectarevoros nectar e pollen; e carnivoros.
Como tote depredadores in le catena alimentariaillos regula le population del species del quales illos se alimenta.
In summa, un rolo multo importante in le natura, como pollinisatores, disseminatores de semines e regulatores de plagas de insectos.
Le resistentia de iste animales a infectiones viral p. ex. le rabia, que sole esser mortal pro altere mammales, es inexplicabile. Ante toto iste facto appare como un campo interessante de investigationes pro trovar solutiones in le lucta contra infectiones.
In le cultura occidental, le chiroptera generalmente es un symbolo del nocte e del natura prohibite. Le vespertilion es un animal que se associa con characteres imaginari del nocte p.ex. villanos como Dracula e superheroes como Batman.
Se considera in periculo de extinction:
Le vespertilion es mammifero que pertine al ordine de Chiroptera del greco cheiro-, chiro -mano- pter- -ala,
Iste animales ha disveloppate lor extremitates superior in forma de un ala commun e dunque pote esser considerate como mano-alate. Le structura del ala aperite es multo similar a un mano human aperite e coperite per un membrana.
Viste que altere mammiferos como le scuriolo volator solo plana distantias limitate, le chiropteros son le unic mammales realmente capabile de volar.
Contra al credentias popular, illos non es cec, pois que multes, nonobstante de su systema de sonar, emplea le vista pro activitates differente.
Vespertilio is a genus of bats in the family Vespertilionidae. The common name for this family is vesper bats, which is a better-known classification than Vespertilio. They are also known as frosted bats.
Species within the genus Vespertilio are:
Vespertilio is the oldest accepted genus name for bats. When Vespertilio was described in 1758, it was equivalent to the modern taxonomic order, encompassing all of Chiroptera (all bats), which Carl Linnaeus grouped with the primates due to certain characteristics mentioned by Linnaeus that bats seemed to share with actual primates. The second chiropteran genus, Pteropus, was described four years later in 1762. Vespertilio, as the oldest genus name, is thus the type genus of the family Vespertilionidae, which was not described until 1821.[1] Variably, until 1779, Vespertilio was considered either the only chiropteran genus, or one of two, including Pteropus. It was considered by some to be the only genus of bats until as late as 1817.[2]
Vespertilio is a genus of bats in the family Vespertilionidae. The common name for this family is vesper bats, which is a better-known classification than Vespertilio. They are also known as frosted bats.
Species within the genus Vespertilio are:
Parti-coloured bat, Vespertilio murinus Asian parti-coloured bat, Vespertilio sinensisVespertilio es un género de murciélagos microquirópteros de la familia Vespertilionidae que se extienden por Europa y Asia.
Se reconocen las especies siguientes:[1]
Vespertilio es un género de murciélagos microquirópteros de la familia Vespertilionidae que se extienden por Europa y Asia.
Vespertilio est un genre de chauves-souris.
Selon ITIS:
Selon MSW:
Vespertilio est un genre de chauves-souris.
Vespertilio (Linnaeus, 1758) è un genere di pipistrelli della famiglia dei Vespertilionidi comunemente noti come serotini bicolore.
Al genere Vespertilio appartengono pipistrelli di piccole dimensioni, con lunghezza della testa e del corpo tra 54 e 80 mm, la lunghezza dell'avambraccio tra 41 e 55 mm, la lunghezza della coda tra 34 e 54 mm e un peso fino a 20 g.[1]
Il cranio è corto e largo con un profilo dorsale diritto, senza cresta sagittale. Il rostro è massiccio e appiattito e con una profonda concavità su ogni lato tra le narici e la fossa lacrimale. I denti sono simili a quelli del genere Eptesicus. Gli incisivi superiori sono trifidi mentre l'ultimo molare non è particolarmente ridotto.
Sono caratterizzati dalla seguente formula dentaria:
3 1 1 2 2 1 1 3 3 2 1 3 3 1 2 3 Totale: 32 1.Incisivi; 2.Canini; 3.Premolari; 4.Molari;La pelliccia è lunga e densa. Il colore delle parti dorsali è generalmente brizzolato, dovuto principalmente alla punta dei peli argentata, mentre le parti ventrali sono biancastre o color crema. Le orecchie sono corte, larghe e triangolari con il bordo posteriore che si estende alla base, attraverso l'antitrago fin quasi all'angolo posteriore della bocca. Il trago è piccolo, corto, con l'estremità arrotondata e piegata in avanti. Le ali sono strette ed attaccate posteriormente alla base delle dita dei piedi. La coda è lunga e si estende di circa 2–5 mm oltre l'ampio uropatagio. Il calcar è lungo e fornito di un lobo terminale. Le femmine hanno sia uno che due paia di mammelle. Il pene è lungo e nero, mentre l'osso penico è corto e fornito all'estremità di una lunga estensione cartilaginea.
Il genere è diffuso nell'Ecozona paleartica, dalla Francia orientale fino al Giappone.
Il genere comprende 2 specie.[2]
Vespertilio (Linnaeus, 1758) è un genere di pipistrelli della famiglia dei Vespertilionidi comunemente noti come serotini bicolore.
Vespertilio est genus Chiropterorum familiae Vespertilionidarum. Huic generi sunt duae species: Vespertilio murinus, qui per Eurasiam temperatam habitat, et Vespertilio sinensis, qui Asiam orientalem incolat.
Vespertilio est genus Chiropterorum familiae Vespertilionidarum. Huic generi sunt duae species: Vespertilio murinus, qui per Eurasiam temperatam habitat, et Vespertilio sinensis, qui Asiam orientalem incolat.
Vespertilio is een geslacht van vleermuizen uit de familie gladneuzen (Vespertilionidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus.[1]
Vespertilio is een geslacht van vleermuizen uit de familie gladneuzen (Vespertilionidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus.
Multimedia w Wikimedia Commons Mroczak[8] (Vespertilio) – rodzaj ssaka z podrodziny mroczków (Vespertilioninae) w rodzinie mroczkowatych (Vespertilionidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji[9][8].
Do rodzaju należą następujące gatunki[8][9]:
Mroczak (Vespertilio) – rodzaj ssaka z podrodziny mroczków (Vespertilioninae) w rodzinie mroczkowatych (Vespertilionidae).
Vespertilio é um gênero de morcegos da família Vespertilionidae.
Vespertilio é um gênero de morcegos da família Vespertilionidae.
Vespertilio[1] är ett släkte däggdjur som beskrevs av Linnaeus 1758. Vespertilio ingår i familjen läderlappar.[1][2]
Arterna har rödbrun eller svartbrun päls på ryggen, och buken är mörkbrun eller grå. De har vita hårspetsar som ger pälsen sin utmärkande silver- eller gråskimriga färg. Från huvud till svans blir de 5,5 till 7,5 cm långa, och svansen blir 3,5 till 5 cm lång. De främre lemmarna som bestämmer djurens vingspann är 4 till 6 cm långa.[3]
Beroende på art har de sina viloplatser antingen i träd, bergssprickor eller förvaringsbyggnader. Båda arter är aktiva mellan skymningen och gryningen.[3]
Övriga levnadssätt är främst känt för den gråskimliga fladdermusen och det antas att Vespertilio sinensis har ett liknande beteende.[3]
Individerna bildar flockar som ibland har upp till 200 medlemmar. Under vinterdvalan är de däremot i mindre grupper eller ensamma. Födan utgörs av insekter som flugor eller skalbaggar som fångas 20 meter eller högre över marken.[3]
Honor av gråskimlig fladdermus parar sig under senhösten eller tidiga vintern och äggen befruktas först under våren. Efter 40 till 50 dagar dräktighet föder honan i juni eller juli en till tre ungar. I utbredningsområdets kalla delar är kullarna i allmänhet mindre. Modern slutar dia efter ungefär sex till sju veckor, och ungarna blir könsmogna efter cirka ett år.[3]
Arternas bestånd är ganska stabilt och båda listas av IUCN som livskraftig (LC).[4]
Kladogram enligt Catalogue of Life[1] och Dyntaxa[2]:
Vespertiliogråskimlig fladdermus (Vespertilio murinus)
I äldre avhandlingar förtecknas en tredje art, Vespertilio orientalis.[3] Den klassificeras numera som underart till Vespertilio sinensis.[5]
Wikimedia Commons har media som rör Vespertilio.
Wikispecies har information om Vespertilio.
Vespertilio är ett släkte däggdjur som beskrevs av Linnaeus 1758. Vespertilio ingår i familjen läderlappar.
Довжина голови й тіла становить 55–75 мм, хвоста — 35–50 мм, передпліччя довжиною 40–60 мм, лилик двоколірний має вагу 14 грам. Забарвлення від червонувато-коричневого до чорнувато-коричневого зверху й темно-коричневе чи сіре знизу. Ці кажани можуть здатися сивуватими через білі кінчики волосся.
Населяють в основному ліси, але також трапляються в лугових і гірських районах. У холодні місяці, вони часто роблять тривалі прогулянки в більш теплі області. Первинно обирали скелясті місця з печерами або тріщинами як місця відпочинку, але через їх прихильності до штучних жител, їхній діапазон проживання, ймовірно, збільшується.
Як і більшість кажанів, є нічними. Вони вилітають увечері зі свого укриття і летять у пошуках їжі. Зазвичай літають на висотах більш як 20 метрів і полюють на комах (в основному двокрилих і молі).
Назва лилик походить від прасл. *lelikъ, *lilikъ, *leljakъ, *liljakъ («кажан; дрімлюга; метелик»), пов'язаного з дієсловом *lelejati («хитатися», «коливатися»); це зумовлено переривчастим, нерівним характером польоту відповідних тварин[1].
Рід раніше був відомий від кількома різними назвами (Aristippe Kolenati, 1863, Marsipolaemus Peters, 1872, Meteorus Kolenati, 1856, Vesperugo Keyserling і Blasius, 1839, Vesperus Keyserling і Blasius, 1839), з яких у літературі стосовно України найчастіше вживали Vesperugo.
У деяких регіонах України «лиликами» називають усіх кажанів. Слово «лилик» використовується в паралельних біномінальних назвах кількох видів нічниць (Myotis): нічниці довговухої, нічниці триколірної, нічниці ставкової. Колись, у середині XX ст., до роду Vespertilio відносили також нетопирів (Pipistrellus), розглядаючи серед спільних для них ознак наявність широкої епіблеми з кристою.
Назва лилик закріплена за родом Vespertilio в українських зведеннях XIX[2], XX ст.[3][4] і XXI ст.
Рід представлений у сучасній фауні двома видами:
В Україні і загалом ув Європі мешкає перший із них — Vespertilio murinus, відомий як лилик двоколірний, лилик двобарвний та ін.
Vespertilio là một chi động vật có vú trong họ Dơi muỗi, bộ Dơi. Chi này được Linnaeus miêu tả năm 1758.[1] Loài điển hình của chi này là Vespertilio murinus Linnaeus, 1758.
Bài viết họ Dơi muỗi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Vespertilio là một chi động vật có vú trong họ Dơi muỗi, bộ Dơi. Chi này được Linnaeus miêu tả năm 1758. Loài điển hình của chi này là Vespertilio murinus Linnaeus, 1758.
Двухцветные кожаны (лат. Vespertilio от лат. vespertilio ‘летучая мышь’) — род млекопитающих отряда рукокрылых.
На спине на тёмном фоне заметны светлые кончики волос. Из-за них род получил своё название.
Обитают в умеренном поясе Евразии. В России встречаются оба вида: двухцветный кожан (Vespertilio murinus) в лесной и степной зонах. Восточный кожан (Vespertilio superans) — на юге Дальнего Востока. Первый вид проделывает сезонные миграции на большие расстояния.
Этот род могут понимать более широко и включать в него кожанов и нетопырей (всего примерно 100 видов).
Двухцветные кожаны (лат. Vespertilio от лат. vespertilio ‘летучая мышь’) — род млекопитающих отряда рукокрылых.
蝙蝠屬（大蝙蝠），哺乳綱、翼手目、蝙蝠科的一屬，而與蝙蝠屬（大蝙蝠）同科的動物尚有、毛翼管鼻蝠屬（毛翼管鼻蝠）、南蝠屬（南蝠）、帆耳蝠屬（帆耳蝠）等之數種哺乳動物。
.jpg){kind=small}
蝙蝠屬是一個與蝙蝠相關的小作品。你可以通过編輯或修訂擴充其內容。
애기박쥐속(Vespertilio)은 애기박쥐과에 속하는 박쥐 속의 하나이다.[1] 2종을 포함하고 있다.
꼬리를 제외한 몸길이가 54~80mm인 작은 박쥐류로 전완장은 41~55mm, 꼬리 길이는 34~54mm이다. 몸무게는 최대 20g이다.[2]
2종이 알려져 있다.
다음은 애기박쥐아과의 계통 분류이다.[3]
애기박쥐아과 흰배박쥐족 문둥이박쥐족 저녁박쥐족 애기박쥐족
