Astenus immaculatus adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.
Astenus immaculatus adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.
Astenus immaculatus – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.
Gatunek ten został opisany w 1833 roku przez Jamesa Francisa Stephensa[1].
Chrząszcz o wydłużonym i nieco spłaszczonym ciele długości od 3,5 do 4 mm. Ubarwiony czarno lub brunatnoczarno, zwykle z żółtawymi tylnymi brzegami tergitów odwłoka i, zwykle, z wąską, żółtawą plamą wzdłuż tylnych brzegów pokryw. Duża, nie węższa od pokryw głowa jest ponad oczami łopatowato ku przodowi wydłużona. Przedplecze jest najszersze w części przedniej, nieobrzeżone, zaopatrzone w cztery pary długich szczecinek na bocznych krawędziach. Pokrywy są trochę dłuższe od przedplecza. Odwłok jest silnie rozszerzony ku tyłowi i ma początkowe tergity zaopatrzone w poprzeczne bruzdy przynasadowe. W przypadku trzech początkowych tergitów odległości między bruzdami bocznymi są co najmniej trzykrotnie większe niż długości tychże tergitów. Szósty sternit odwłoka u samca trójkątne wcięcie na tylnym brzegu[2].
Owad znany z Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Danii, Szwecji, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Słowenii, Chorwacji, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Grecji, Rosji, Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu[1]. Na wschód sięga okolic Morza Kaspijskiego. Zamieszkuje wilgotne stanowiska na polach, łąkach i w lasach. Bytuje pod kamieniami, gnijącymi szczątkami roślinnymi, napływkami, wśród mchów, korzeni traw i w pryzmach kompostowych[2][3].
Astenus immaculatus – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.
Gatunek ten został opisany w 1833 roku przez Jamesa Francisa Stephensa.
Chrząszcz o wydłużonym i nieco spłaszczonym ciele długości od 3,5 do 4 mm. Ubarwiony czarno lub brunatnoczarno, zwykle z żółtawymi tylnymi brzegami tergitów odwłoka i, zwykle, z wąską, żółtawą plamą wzdłuż tylnych brzegów pokryw. Duża, nie węższa od pokryw głowa jest ponad oczami łopatowato ku przodowi wydłużona. Przedplecze jest najszersze w części przedniej, nieobrzeżone, zaopatrzone w cztery pary długich szczecinek na bocznych krawędziach. Pokrywy są trochę dłuższe od przedplecza. Odwłok jest silnie rozszerzony ku tyłowi i ma początkowe tergity zaopatrzone w poprzeczne bruzdy przynasadowe. W przypadku trzech początkowych tergitów odległości między bruzdami bocznymi są co najmniej trzykrotnie większe niż długości tychże tergitów. Szósty sternit odwłoka u samca trójkątne wcięcie na tylnym brzegu.
Owad znany z Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Danii, Szwecji, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Słowenii, Chorwacji, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Grecji, Rosji, Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu. Na wschód sięga okolic Morza Kaspijskiego. Zamieszkuje wilgotne stanowiska na polach, łąkach i w lasach. Bytuje pod kamieniami, gnijącymi szczątkami roślinnymi, napływkami, wśród mchów, korzeni traw i w pryzmach kompostowych.
