Stenus sylvester adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.
Stenus sylvester adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.
Stenus sylvester – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny myśliczków (Steninae).
Gatunek ten został opisany w 1839 roku przez Wilhelma Ferdinanda Erichsona[1].
Chrząszcz o ciele długości od 3,8 do 4,2 mm. Szerokość jego głowy mierzona wraz z oczami jest nie większa niż nasady pokryw. Na powierzchni przedplecza i pokryw punkty stykają się ze sobą, tworząc rynienkowate bruzdy. Przedplecze jest nieco dłuższe niż szersze. Pokrywy są nieco dłuższe i o ¼ szersze od przedplecza. Początkowe tergity odwłoka mają pośrodku części nasadowych pojedyncze, krótkie listewki. Co najmniej cztery pierwsze tergity mają boczne brzegi odgraniczone szerokimi bruzdami. Odnóża są ubarwione żółto lub żółtobrunatnie z ciemniejszymi wierzchołkami ud i nasadami goleni. Smukłe tylne stopy prawie dorównują długością goleniom. Odnóża tylne samców wyróżniają się obecnością 1–2 ostrych ząbków u nasady ud[2].
Owad palearktyczny, rozprzestrzeniony od północnej Francji, południa Fennoskandii i Półwyspu Kolskiego po północ Włoch, Bośnię i Rumunię. W Polsce notowany z nielicznych stanowisk. Zasiedla wilgotne łąki, zacienione lasy i obszary bagienne, gdzie przebywa pod opadłymi liśćmi i szczątkami roślinnymi, nad bajorkami i wśród mchów[3][2].
Stenus sylvester – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny myśliczków (Steninae).
Gatunek ten został opisany w 1839 roku przez Wilhelma Ferdinanda Erichsona.
Chrząszcz o ciele długości od 3,8 do 4,2 mm. Szerokość jego głowy mierzona wraz z oczami jest nie większa niż nasady pokryw. Na powierzchni przedplecza i pokryw punkty stykają się ze sobą, tworząc rynienkowate bruzdy. Przedplecze jest nieco dłuższe niż szersze. Pokrywy są nieco dłuższe i o ¼ szersze od przedplecza. Początkowe tergity odwłoka mają pośrodku części nasadowych pojedyncze, krótkie listewki. Co najmniej cztery pierwsze tergity mają boczne brzegi odgraniczone szerokimi bruzdami. Odnóża są ubarwione żółto lub żółtobrunatnie z ciemniejszymi wierzchołkami ud i nasadami goleni. Smukłe tylne stopy prawie dorównują długością goleniom. Odnóża tylne samców wyróżniają się obecnością 1–2 ostrych ząbków u nasady ud.
Owad palearktyczny, rozprzestrzeniony od północnej Francji, południa Fennoskandii i Półwyspu Kolskiego po północ Włoch, Bośnię i Rumunię. W Polsce notowany z nielicznych stanowisk. Zasiedla wilgotne łąki, zacienione lasy i obszary bagienne, gdzie przebywa pod opadłymi liśćmi i szczątkami roślinnymi, nad bajorkami i wśród mchów.
