dcsimg

Morphology ( İngilizce )

Animal Diversity Web tarafından sağlandı

Chaetomys subspinosus weigh about 1300 grams and have a head to body length of 380-457mm with a tail length of 255-280mm. Color is mostly brownish, but sometimes grey. Unlike most other porcupines, Thin-spined Porcupines have hairs that resemble bristles more than spines. However, neck, head, and forelimb regions contain spinelike hairs that are less flexible compared to those on the rest of the body. The feet and tail are dark brown to black. The tail itself is long and scaly, but arguably not prehensile. The hands and feet all have 4 digits containing long, curved claws (Nowak, 1999).

Average mass: 1.300 kg.

Range length: 380 to 457 mm.

Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliyografik atıf
Kyle, J. 2002. "Chaetomys subspinosus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Chaetomys_subspinosus.html
yazar
James Kyle, University of Michigan-Ann Arbor
düzenleyici
Ondrej Podlaha, University of Michigan-Ann Arbor

Habitat ( İngilizce )

Animal Diversity Web tarafından sağlandı

Thin-spined Porcupines mostly live in the trees of dense vegetated forests and bush regions around savannas and cultivated areas.(Stahnke and Hendrichs, 1990)

Habitat Regions: tropical

Terrestrial Biomes: forest

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliyografik atıf
Kyle, J. 2002. "Chaetomys subspinosus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Chaetomys_subspinosus.html
yazar
James Kyle, University of Michigan-Ann Arbor
düzenleyici
Ondrej Podlaha, University of Michigan-Ann Arbor

Distribution ( İngilizce )

Animal Diversity Web tarafından sağlandı

Chaetomys subspinosus live in northern and central Brazil.

Biogeographic Regions: neotropical (Native )

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliyografik atıf
Kyle, J. 2002. "Chaetomys subspinosus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Chaetomys_subspinosus.html
yazar
James Kyle, University of Michigan-Ann Arbor
düzenleyici
Ondrej Podlaha, University of Michigan-Ann Arbor

Trophic Strategy ( İngilizce )

Animal Diversity Web tarafından sağlandı

Chaetomys subspinosus are mostly fruit and nut eaters. They generally like to live in the area of cocoa trees, where there is an ample supply of nuts (Nowak, 1999).

Primary Diet: herbivore (Frugivore , Granivore )

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliyografik atıf
Kyle, J. 2002. "Chaetomys subspinosus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Chaetomys_subspinosus.html
yazar
James Kyle, University of Michigan-Ann Arbor
düzenleyici
Ondrej Podlaha, University of Michigan-Ann Arbor

Conservation Status ( İngilizce )

Animal Diversity Web tarafından sağlandı

Chaetomys subspinosus reside only in a small area of Brazil, where its habitat is slowly being taken away by deforestation, industry, and agriculture. Numbers may be declining, but since Thin-spined Porcupines have the ability to live on forest edges, they might not be as vulnerable (Nowak, 1999).

CITES: no special status

IUCN Red List of Threatened Species: vulnerable

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliyografik atıf
Kyle, J. 2002. "Chaetomys subspinosus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Chaetomys_subspinosus.html
yazar
James Kyle, University of Michigan-Ann Arbor
düzenleyici
Ondrej Podlaha, University of Michigan-Ann Arbor

Behavior ( İngilizce )

Animal Diversity Web tarafından sağlandı

Perception Channels: tactile ; chemical

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliyografik atıf
Kyle, J. 2002. "Chaetomys subspinosus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Chaetomys_subspinosus.html
yazar
James Kyle, University of Michigan-Ann Arbor
düzenleyici
Ondrej Podlaha, University of Michigan-Ann Arbor

Reproduction ( İngilizce )

Animal Diversity Web tarafından sağlandı

Female Thin-spined Porcupines are sexually active for one month of the year. Sexual selection of a mate is suggested to be based on the male's size and density of his quills. A female who doesn't want to mate with a certain male leaves her heavily quilled tail down so the male can not have access (Dworetzky, 1998).

Key Reproductive Features: gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual

Parental Investment: precocial

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliyografik atıf
Kyle, J. 2002. "Chaetomys subspinosus" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Chaetomys_subspinosus.html
yazar
James Kyle, University of Michigan-Ann Arbor
düzenleyici
Ondrej Podlaha, University of Michigan-Ann Arbor

Chaetomys subspinosus ( Katalanca; Valensiyaca )

wikipedia CA tarafından sağlandı

Chaetomys subspinosus és una espècie de rosegador histricomorf de la família Erethizontidae pròpia de Sud-amèrica que només habita certes àrees del Brasil.

És l'única espècie del gènere Chaetomys i de la subfamília Chaetomyinae.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autors i editors de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia CA

Chaetomys subspinosus: Brief Summary ( Katalanca; Valensiyaca )

wikipedia CA tarafından sağlandı

Chaetomys subspinosus és una espècie de rosegador histricomorf de la família Erethizontidae pròpia de Sud-amèrica que només habita certes àrees del Brasil.

És l'única espècie del gènere Chaetomys i de la subfamília Chaetomyinae.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autors i editors de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia CA

Borstenbaumstachler ( Almanca )

wikipedia DE tarafından sağlandı

Der Borstenbaumstachler (Chaetomys subspinosus) ist eine in Südamerika lebende Nagetierart aus der Familie der Baumstachler (Erethizontidae).

Körperbau

Der Körper der Borstenbaumstachler ist mit borstenartigen Haaren besetzt, am Kopf, Nacken und an den Vordergliedmaßen sind sie jedoch ausgesprochen stachelig. Ihr Fell ist dunkelbraun gefärbt, die Füße und der schuppige Schwanz sind schwarzbraun. Diese Tiere erreichen eine Kopfrumpflänge von 38 bis 46 Zentimeter, eine Schwanzlänge von 25 bis 28 Zentimeter und ein Gewicht von rund 1300 Gramm.

Verbreitung und Lebensraum

Borstenbaumstachler bewohnen ein kleines Gebiet im südöstlichen Brasilien, sie leben in den Bundesstaaten Sergipe, Bahia, Espírito Santo und Rio de Janeiro. Ihr Lebensraum sind Wälder und Buschland in der Nähe von Savannen.

Lebensweise

Borstenbaumstachler sind Baumbewohner, die sich üblicherweise mit langsamen Bewegungen im Geäst fortbewegen. Tagsüber schlafen sie in Baumhöhlen oder Erdlöchern, um in der Nacht auf Nahrungssuche zu gehen. Knapp ein Fünftel der Nacht wird zur Nahrungssuche verwendet. Ihre Nahrung besteht scheinbar ausschließlich aus Blättern. Über die Fortpflanzung dieser Tiere ist so gut wie nichts bekannt.

Bedrohung

Diese Tiere bewohnen ein relativ kleines Gebiet, das zudem durch Waldrodungen in Mitleidenschaft gezogen wird. Die IUCN listet ihn als gefährdet (vulnerable).

Systematik

Es ist umstritten, ob der Borstenbaumstachler zu den Baumstachlern (Erethizontidae) oder zu den Stachelratten (Echimyidae) gehört. Beides sind amerikanische Nagetierfamilien, deren Fell durch borsten- oder stachelartige Haare charakterisiert ist. Jüngere Systematiken wie Wilson & Reeder klassifizieren ihn in einer eigenen Unterfamilie, Chaetomyinae, innerhalb der Baumstachler.

Literatur

  • Ronald M. Nowak: Walker's Mammals of the World. 2 Bände. 6. Auflage. Johns Hopkins University Press, Baltimore MD u. a. 1999, ISBN 0-8018-5789-9.
  • Don E. Wilson, DeeAnn M. Reeder (Hrsg.): Mammal Species of the World. A taxonomic and geographic Reference. 2 Bände. 3. Auflage. Johns Hopkins University Press, Baltimore MD 2005, ISBN 0-8018-8221-4.
  • John F. Eisenberg, Kent H. Redford: Mammals of the Neotropics. The Central Neotropics. The University of Chicago Press, London 1999, ISBN 0-226-19542-2.

Weblinks

 title=
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia DE

Borstenbaumstachler: Brief Summary ( Almanca )

wikipedia DE tarafından sağlandı

Der Borstenbaumstachler (Chaetomys subspinosus) ist eine in Südamerika lebende Nagetierart aus der Familie der Baumstachler (Erethizontidae).

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia DE

Chaetomys ( Oksitanca (1500 sonrası) )

wikipedia emerging languages tarafından sağlandı

Considerada coma atudada dempuèi 100 a 150 ans, aquesta espècia de rosegaire es estada "retrobada" en Brasil en 1989.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors

Bristle-spined rat ( İngilizce )

wikipedia EN tarafından sağlandı

The bristle-spined rat (Chaetomys subspinosus) is an arboreal rodent from the Atlantic forest in eastern Brazil. Also known as the bristle-spined porcupine or thin-spined porcupine, it is the only member of the genus Chaetomys and the subfamily Chaetomyinae.[2] It was officially described in 1818, but rarely sighted since, until December 1986, when two specimens - one a pregnant female - were found in the vicinity of Valencia in Bahia.[3] Since then it has been recorded at several localities in eastern Brazil, from Sergipe to Espírito Santo (there are no recent records from Rio de Janeiro), but it remains rare and threatened due to habitat loss, poaching and roadkills.[4]

Characteristics

Bristle-spined rats are named because the spines on the back are more bristle-like in texture than the spines on the rest of the body. They have long, naked tails which are not prehensile. Adult animals weigh around 1.3 kg (2.9 lb).

Their skulls are unusual in several ways. The eye socket is almost completely surrounded by a ring of bone. Incisors are distinctly narrow. Overall, the animal displays a mix of New World porcupine cranial characters, spiny rat cranial characters, and characters that set it apart from all other rodents.

The bristle-spined rat is restricted to remnant forests and forest edges in the Atlantic coastal forests on the east coast of Brazil. Its habitat is dwindling rapidly and the species may be vulnerable to extinction. It is classified as vulnerable by IUCN and endangered by USDI.[5]

Taxonomic controversy

No consensus has been reached as to the taxonomic position of Chaetomys. It is commonly placed with the New World porcupines in the family Erethizontidae or with the spiny rats the family Echimyidae. Both are South American hystricognaths with hairs modified as spines or quills. Chaetomys has more highly developed spines than the spiny rats, but less developed than the porcupines. Characteristics of the premolar suggest that it belongs with the Echimyidae, but characteristics of the incisor enamel suggest that it belongs in the Erethizontidae.

Patterson and Pascual (1968), Patterson and Wood (1982), Woods (1982, 1984, 1993) Patton and Reig (1989), Nowak (1999), and Carvalho (2000) support the inclusion of this animal in Echimyidae whereas Martin (1994), McKenna and Bell (1997), Carvalho and Salles (2004), and Woods and Kilpatrick (2005) argue that it belongs in Erethizontidae. Emmons (2005) mentions the family Chaetomyidae without much further comment except to exclude it from Echimyidae.

A molecular phylogeny based on the mitochondrial gene coding for cytochrome b combined to karyological evidence actually suggests that Chaetomys is more closely related to the Erethizontidae than to the Echimyidae, although it branches as the sister group to the rest of the Erethizontidae.[6]

References

  1. ^ Catzeflis, F.; Patton, J.; Percequillo, A.; Bonvicino, C.R.; Weksler, M. (2017). "Chaetomys subspinosus". IUCN Red List of Threatened Species. 2017: e.T4366A22213335. doi:10.2305/IUCN.UK.2017-2.RLTS.T4366A22213335.en. Retrieved 19 November 2021.
  2. ^ Woods, C.A.; Kilpatrick, C.W. (2005). "Infraorder Hystricognathi". In Wilson, D.E.; Reeder, D.M (eds.). Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Johns Hopkins University Press. p. 1546. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
  3. ^ Karl Shuker; Gerald Durrell (1993). Lost Ark: New and Rediscovered Animals of the Twentieth Century. HarperCollins Publishers. pp. 89–90. ISBN 0-00-219943-2.
  4. ^ Srbek-Araujo, A.C.; A.d.C. Alvarenga; A.T. Bertoldi (2018). "Do we underestimate the impact of roads on arboreal animals? Roadkill as an important threat to Chaetomys subspinosus (Mammalia: Rodentia)". Biota Neotropica. 18 (3): e20170511.
  5. ^ Nowak, 1999
  6. ^ Vilela, R.V.; Machado, T.; Ventura, K.; Fagundes, V.; Silva, M.J.; Yonenaga-Yassuda, Y. (2009). "The taxonomic status of the endangered thin-spined porcupine, Chaetomys subspinosus (Olfers, 1818), based on molecular and karyologic data". BMC Evolutionary Biology. 9: 29. doi:10.1186/1471-2148-9-29. PMC 2646700. PMID 19192302.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia EN

Bristle-spined rat: Brief Summary ( İngilizce )

wikipedia EN tarafından sağlandı

The bristle-spined rat (Chaetomys subspinosus) is an arboreal rodent from the Atlantic forest in eastern Brazil. Also known as the bristle-spined porcupine or thin-spined porcupine, it is the only member of the genus Chaetomys and the subfamily Chaetomyinae. It was officially described in 1818, but rarely sighted since, until December 1986, when two specimens - one a pregnant female - were found in the vicinity of Valencia in Bahia. Since then it has been recorded at several localities in eastern Brazil, from Sergipe to Espírito Santo (there are no recent records from Rio de Janeiro), but it remains rare and threatened due to habitat loss, poaching and roadkills.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia EN

Chaetomys subspinosus ( İspanyolca; Kastilyaca )

wikipedia ES tarafından sağlandı

El puercoespín espinoso (ouriço-preto en portugués) (Chaetomys subspinosus) es una especie de roedor histricomorfo de la familia Erethizontidae propia de Sudamérica que solo habita ciertas áreas de Brasil.

Es la única especie del género Chaetomys y de la subfamilia Chaetomyinae.

 title=
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autores y editores de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia ES

Chaetomys subspinosus ( Baskça )

wikipedia EU tarafından sağlandı

Chaetomys subspinosus Chaetomys generoko animalia da. Karraskarien barruko Chaetomyinae azpifamilia eta Erethizontidae familian sailkatuta dago.

Erreferentziak

  1. Olfers (1818) Erethizontidae Neue Bibl. Reisenb. 211. or..

Kanpo estekak

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipediako egileak eta editoreak
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia EU

Chaetomys subspinosus: Brief Summary ( Baskça )

wikipedia EU tarafından sağlandı

Chaetomys subspinosus Chaetomys generoko animalia da. Karraskarien barruko Chaetomyinae azpifamilia eta Erethizontidae familian sailkatuta dago.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipediako egileak eta editoreak
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia EU

Chaetomys subspinosus ( Fransızca )

wikipedia FR tarafından sağlandı

Porc-épic épineux

Le Porc-épic épineux (Chaetomys subspinosus)[1] est une espèce de la famille des Erethizontidae qui regroupe les porcs-épics du continent américain. C'est la seule espèce du genre Chaetomys et de la sous-famille des Chaetomyinae. L'espèce était considérée comme éteinte depuis 100 à 150 ans quand elle a été « retrouvée » au Brésil en 1989. Cela en fait un taxon Lazare. Ce mammifère rongeur terrestre nocturne est essentiellement arboricole. Endémique du Brésil, il est toujours menacé par la perte progressive de son habitat naturel et par la chasse pour sa chair, qui contribuent à en réduire et fragmenter les populations. L'Union internationale pour la conservation de la nature (IUCN) considère donc l'espèce comme étant vulnérable (VU)[2].

Classification

Cette espèce a été décrite pour la première fois en 1818 par le naturaliste allemand Ignaz von Olfers (1793-1871), le genre en 1843 par le zoologiste britannique John Edward Gray (1800-1875) et la sous-famille en 1897 par le zoologiste britannique Michael Rogers Oldfield Thomas (1858-1929).

Les caractéristiques atypiques de leur denture font hésiter des auteurs comme Patterson et Wood (1982) à classer ces porcs-épics dans la famille des Echimyidae. Néanmoins, la plupart les placent désormais de préférence dans celle des Erethizontidae[3].

Synonymes

  • Synonyme de la sous-famille des Chaetomyinae : Cercolabidae Cabrera, 1901
  • Synonyme du genre Chaetomys : Plectrochorerus Pictet, 1843
  • Synonymes de l'espèce subspinosus :
    • moricandi (Pictet, 1943)
    • tortilis (Olfers, 1820)

Notes et références

  1. (en) Chaetomys subspinosus dans Murray Wrobel, 2007. Elsevier's dictionary of mammals: in Latin, English, German, French and Italian. Elsevier, 2007. (ISBN 0444518770), 9780444518774. 857 page Livre numérisé
  2. UICN, consulté le 1er octobre 2013
  3. Mammal Species of the World (version 3, 2005), consulté le 1er octobre 2013

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia FR

Chaetomys subspinosus: Brief Summary ( Fransızca )

wikipedia FR tarafından sağlandı

Porc-épic épineux

Le Porc-épic épineux (Chaetomys subspinosus) est une espèce de la famille des Erethizontidae qui regroupe les porcs-épics du continent américain. C'est la seule espèce du genre Chaetomys et de la sous-famille des Chaetomyinae. L'espèce était considérée comme éteinte depuis 100 à 150 ans quand elle a été « retrouvée » au Brésil en 1989. Cela en fait un taxon Lazare. Ce mammifère rongeur terrestre nocturne est essentiellement arboricole. Endémique du Brésil, il est toujours menacé par la perte progressive de son habitat naturel et par la chasse pour sa chair, qui contribuent à en réduire et fragmenter les populations. L'Union internationale pour la conservation de la nature (IUCN) considère donc l'espèce comme étant vulnérable (VU).

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia FR

Chaetomys subspinosus ( İtalyanca )

wikipedia IT tarafından sağlandı

Il porcospino setoloso (Chaetomys subspinosus Olfers, 1818) è un roditore della famiglia degli Eretizontidi, unica specie del genere Chaetomys (Gray, 1843), endemico del Brasile.[1][2]

Descrizione

Dimensioni

Roditore di grandi dimensioni, con la lunghezza della testa e del corpo tra 380 e 450 mm, la lunghezza della coda tra 260 e 275 mm, la lunghezza del piede tra 67 e 70 mm, la lunghezza delle orecchie di 9 mm e un peso fino a 1,3 kg.[3]

Caratteristiche craniche e dentarie

Il cranio è massiccio e presenta ossa frontali estremamente larghe, le ossa parietali crestate e la parte posteriore ampia, il palato è relativamente stretto e breve con la coppia di fori palatali molto corti. L'osso giugale è notevolmente allargato e quasi in contatto con il processo post-orbitale tale da creare un anello osseo quasi completo intorno alle orbite. Le bolle timpaniche sono grandi. I denti masticatori superiori sono divisi in tre sezioni mentre quelli inferiori hanno una rientranza sul lato esterno e due su quello interno. Gli incisivi sono stretti.

Sono caratterizzati dalla seguente formula dentaria:

3 1 0 1 1 0 1 3 3 1 0 1 1 0 1 3 Totale: 20 1.Incisivi; 2.Canini; 3.Premolari; 4.Molari;

Aspetto

La pelliccia è formata da lunghe setole ondulate brunastre sul dorso, la testa è densamente ricoperta da aculei appuntiti che si estendono posteriormente sul collo e sulle zampe anteriori. Sono presenti quattro dita su ogni zampa, ognuno munito di un lungo artiglio ricurvo, il pollice e l'alluce sono sostituiti da due larghi cuscinetti. La coda è poco più corta della testa e del corpo, non è prensile, è rivestita di scaglie e cosparsa dovunque di peli e di setole rigide sulla parte ventrale. Il cariotipo è 2n=52 FN=76.

Biologia

Comportamento

È una specie arboricola e notturna. Durante il giorno riposa in cavità degli alberi o in buche nel terreno sotto ammassi rocciosi. Si muove lentamente ma se necessario è in grado di saltare o arrampicarsi rapidamente.

Alimentazione

Si nutre di foglie.

Riproduzione

Le femmine sono attive sessualmente un mese all'anno.

Distribuzione e habitat

Questa specie è diffusa nelle foreste pluviali degli stati brasiliani orientali di Bahia, Espírito Santo e probabilmente Rio de Janeiro.

Vive nelle foreste pluviali primarie e secondarie, foreste a galleria e restinga.

Stato di conservazione

La IUCN Red List, considerato l'areale inferiore a 2000 km², la distribuzione seriamente frammentata e il continuo declino nell'estensione e nella qualità dell'habitat forestale, classifica C.subspinosus come specie vulnerabile (VU).[1]

Note

  1. ^ a b c (EN) Catzeflis, F., Patton J., Percequillo, A., Bonvicino, C. & Weksler, M. 2008, Chaetomys subspinosus, su IUCN Red List of Threatened Species, Versione 2020.2, IUCN, 2020.
  2. ^ (EN) D.E. Wilson e D.M. Reeder, Chaetomys subspinosus, in Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference, 3ª ed., Johns Hopkins University Press, 2005, ISBN 0-8018-8221-4.
  3. ^ Bonvicino & Al., 2008.

Bibliografia

  • Bonvicino CR, de Oliveira JA & D'Andrea PS, Guia dos Roedores do Brasil (PDF), in Organizacao Pan-Americana da Saude, 2008.
  • Patton JL, Pardiňas UFJ & D'Elia G, The Mammals of South America. Volume 2: Rodents, The University of Chicago Press, 2015. ISBN 978-0-226-16957-6.

 title=
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autori e redattori di Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia IT

Chaetomys subspinosus: Brief Summary ( İtalyanca )

wikipedia IT tarafından sağlandı

Il porcospino setoloso (Chaetomys subspinosus Olfers, 1818) è un roditore della famiglia degli Eretizontidi, unica specie del genere Chaetomys (Gray, 1843), endemico del Brasile.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autori e redattori di Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia IT

Borstelstaartboomstekelvarken ( Felemenkçe; Flemish )

wikipedia NL tarafından sağlandı

Het borstelstaartboomstekelvarken (Chaetomys subspinosus) is een zoogdier uit de familie van de stekelvarkens van de Nieuwe Wereld (Erethizontidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Olfers in 1818.

Voorkomen

De soort komt voor in Brazilië.

Bronnen, noten en/of referenties
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia-auteurs en -editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia NL

Borstelstaartboomstekelvarken: Brief Summary ( Felemenkçe; Flemish )

wikipedia NL tarafından sağlandı

Het borstelstaartboomstekelvarken (Chaetomys subspinosus) is een zoogdier uit de familie van de stekelvarkens van de Nieuwe Wereld (Erethizontidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Olfers in 1818.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia-auteurs en -editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia NL

Ouriço-preto ( Portekizce )

wikipedia PT tarafından sağlandı

O ouriço-preto(nome comum acadêmico) ou luís-cacheiro-preto(nome comum popular) (nome científico: Chaetomys subspinosus) é uma espécie de roedor da família dos eretizontídeos (Erethizontidae) que é endêmico da porção central da Mata Atlântica, do sul do estado de Sergipe, Bahia, Espírito Santo até o norte do Rio de Janeiro.[3][4] Localizado na porção basal da árvore filogenética dos eretizontídeos, o ouriço-preto é a espécie mais antiga da família.

De hábitos arborícolas e dieta folívora, a espécie também é conhecida em alguns locais como borê, jaú-torino ou gandú.[5] Devido à sua raridade e à capacidade de se manter camuflado em meio à vegetação, por mais de 35 anos a espécie não foi registrada pelos cientistas, o que levou os pesquisadores a suspeitarem que ela estava extinta na natureza. Na década de 80, durante uma expedição científica especialmente designada para avaliar sua existência e distribuição geográfica, o ouriço-preto foi redescoberta na natureza.[3]

É provável que as populações de ouriço-preto estejam em franco declínio, principalmente devido à alteração e redução da Mata Atlântica, embora o seu estado de conservação não seja tão drástico como se considerava anteriormente. Por isso é categorizado como espécie vulnerável à extinção na Lista Vermelha da União Internacional para a Conservação da Natureza (UICN / IUCN)[2] e pela lista de espécies ameaçadas do Brasil.[6][7][8] Regionalmente, foi entendida como vulnerável na Lista de espécies ameaçadas de extinção do Estado do Espírito Santo (2005)[9] e vulnerável na Lista do grau de ameaça das espécies de Flora e Fauna do estado da Bahia (2017).[10][11] Esta é atualmente a maior espécie de roedor ameaçada de extinção do Brasil,[12] considerada prioritária à conservação por ser monotípica, endêmica e usada por humanos.[13]

Mais recentemente, tem sido realizado um grande esforço por parte de pesquisadores brasileiros para estudar aspectos de sua biologia e propor políticas públicas dentro de um plano de ação nacional à sua conservação.[4]

Taxonomia e evolução

O ouriço-preto faz parte de um grupo de roedores da subordem Hystricognatha e família dos eretizontídeos (Erethizontidae) conhecidos como ouriços-cacheiros ou porcos-espinhos. Os animais deste grupo recebem estes nomes porque possuem o corpo provido de pelos rígidos e aristiformes, que funcionam como espinhos que participam dos mecanismo de defesa contra predadores.[14] Os registros fósseis evidenciam a presença de ouriços-cacheiros na América do Sul desde o Oligoceno (23,7 a 36,6 milhões de anos atrás).[1]

São reconhecidas 16 espécies na família, divididas em duas subfamílias: Erethizontinae e Chaetomyinae.[15] O ouriço-preto é a única espécie atual da sub-familia Chaetomyinae e do gênero Chaetomys, sendo também a espécie mais divergente e basal (antiga) na filogenia da família dos eretizontídeos. Através de sequenciamento genético estimou-se que o ouriço-preto surgiu a cerca de 21 milhões de anos, enquanto todas as outras espécies de ouriços-cacheiros atualmente existentes do continente americano surgiram nos último 8 milhões de anos. Tais estimativas evidenciam o alto valor filogenético e evolutivo que a espécie representa.[16][15]

Morfologia externa

 src=
Crânio e dentição do ouriço-preto[17]

O ouriço-preto é um roedor de porte médio, pesando de 1,2 a 2,3 quilos e medindo de 60 a 73 centímetros do focinho à ponta da cauda.[18] Apesar do nome, o animal não é de coloração preta, mas sim apresenta uma coloração brunácea.[19] Recebeu o adjetivo “preto” para diferenciá-lo de outra espécie simpátrica, também endêmica, Coendou insidiosus, chamada comumente de "luís-cacheiro-amarelo", que apresenta os espinhos bicolores (amarelo-preto), mas predominantemente amarelos.[20]

O ouriço-preto também difere das demais espécies de ouriços-cacheiros do continente americano por apresentar os espinhos restritos à parte anterior do corpo (cabeça, pescoço e membros anteriores), enquanto que nas outras espécies os espinhas estão distribuídos em toda superfície dorsal e vão até a base da cauda.[18][21] A pelagem do ouriço-preto é macia e uniformemente ondeada, cobrindo o dorso e as partes posteriores, sem rigidez, e se assemelha a cerdas.[19] Ainda distinguindo-o dos demais ouriços-cacheiros, os espinhos da espécie não possuem farpas.[22] Devido à ausência de espinhos rígidos na parte posterior do corpo, acredita-se que a espécie pode ser mais vulnerável do que outros ouriços quando exposta a predadores.[23]

Distribuição e habitat

A distribuição geográfica do ouriço-preto abrange as florestas da porção central da Mata Atlântica, desde o extremo norte do estado do Rio de Janeiro até o sul de Sergipe, incluindo os estados do Espírito Santo, Bahia e nordeste de Minas Gerais. Ao longo dessa distribuição, o ouriço-preto habita restingas arbóreas e também florestas úmidas e semideciduais em estágio médio a avançado de regeneração.[2][24] Apesar da espécie ter sido anteriormente descrita habitando as sistemas agroflorestais à produção de cacau,[19][1] as pesquisas mais elaboradas realizada posteriormente têm indicado que os ouriços-pretos evitam estas plantações assim como outros habitats estruturalmente simplificados da região sul da Bahia, tais como seringais e florestas em estágio inicial de regeneração, com altura inferior a 5 m.[23] Por esta razão e pelo baixo sucesso em encontrá-los nestes ambientes,[4] estes tipos de vegetação não podem ser considerados como habitats adequados para o ouriço-preto.[23] Considerando que tais tipos de vegetação integram boa parte da cobertura florestal da região sul da Bahia, a quantidade de habitat para esta espécie na região é menor do que se supunha antes destas pesquisas detalhadas.[4][23]

Ecologia e comportamento

O ouriço-preto é um animal noturno e solitário. Tem hábito estritamente arborícola, gastando quase todo o seu tempo em cima de árvores e lianas. Possui diversas adaptações para o hábito arborícola: cauda preênsil, fortes garras e, ao invés de do hálux, apresenta uma grande calosidade móvel e preensora provida de uma estrutura óssea que alarga bastante a sola das patas.[19][25] Estas adaptações auxiliam no seu equilíbrio e segurança durante o deslocamento pelos galhos e cipós.[26][23]

Mais de 90 % da dieta do ouriço-preto é composta de folhas de árvores e lianas, um recurso alimentar fibroso e energeticamente pobre.[27][28] Similar as outras espécies arborícolas folívoras, como as preguiças e os coalas, a espécie adota comportamentos que maximizam sua sobrevivência com baixo gasto de energia. Os animais passam a maior parte do tempo em repouso, apresentando movimentos letárgicos em alguns momentos e buscando maximizar sua camuflagem entre a vegetação para evitar predadores.[25]

Os ouriços-pretos são altamente seletivos para se alimentar, preferindo folhas jovens de árvores leguminosas da família Fabacea, predominando em sua dieta as folhas de Inga thibaudiana, Albizia pedicellaris e Pera glabrata. Ao menos uma destas espécies de árvores aparece como predominante na dieta dos animais de diferentes localidades.[27][28]

Para se alimentarem os animais selecionam grandes árvores próximas a bordas da floresta, provavelmente porque essas árvores recebem maior luminosidade e como consequência apresentam uma alta produtividade de folhas, o que leva a uma maior oferta e reposição de alimento.[23] Para lidar com a dieta fibrosa de folhas, a espécie possui um grande ceco funcional e seleciona folhas jovens com altas concentrações de proteínas.[28] Nas áreas de floresta cada indivíduo estabelece uma área de vida média em torno 2 hectares, que varia entre 0,5 e 15 hectares e onde o indivíduo monitora os recursos disponíveis.[29][30] Por se alimentar desse recurso abundante (folhas de árvores secundárias iniciais abundantes), há sugestões de que a degradação e redução do habitat ocorridas na Mata Atlântica não limitariam a disponibilidade de alimento à espécie.[23][28]

O ouriço-preto desloca-se por cima das árvores durante a noite e repousa em abrigos escuros durante o dia.[23] Utiliza emaranhados de cipós, bromélias, ocos e folhas de palmeiras como abrigo.[26][25][30][29] Raramente desce ao chão durante seus movimentos rotineiros e frequentemente utiliza cipós para se deslocar e repousar.[5] A abundância de cipós determina a seleção de habitat pela espécie tanto na escala de paisagem quanto dentro das florestas.[23]

Perigos para animais de estimação

O ouriço eriça os pelos de suas costas quando se sente ameaçado,[31] sendo importante ressaltar que o animal, apesar do potencial de causar complicações devido suas características, esta apenas assumindo um comportamento de defesa. Os animais domésticos são o verdadeiro perigo para o animal que se encontra ameaçado de extinção devido a diminuição de habitat natural. O animal por ser noturno, frugívoro e arborícola dificilmente se encontrará no mesmo ambiente dos animais de estimação, no entanto a cautela é valida, pois alguns cães, por exemplo, na primeira oportunidade podem atacar o pequeno animal. A melhor saída é o manejo por pessoa capacitada, devolvendo o ouriço à natureza, evitando assim o contato com os animais de estimação e quaisquer acidentes decorrentes do contato.[carece de fontes?]

Estado de conservação e ameaças

Chaetomys subspinosus é considerada uma espécie vulnerável à extinção na Lista Vermelha da União Internacional para a Conservação da Natureza (UICN / IUCN) devido a sua restrita área de ocorrência e ao contínuo declínio da quantidade e qualidade de habitat disponível à espécie.[2] O ICMBio também classifica a espécie como vulnerável.[6] Mesmo considerando que a degradação e redução dos habitats podem não estar limitando os recursos alimentares do ouriço-preto, é evidente que outras pressões como perda de habitat, isolamento das populações, caça e fogo precisam ser controladas e minimizadas à conservação da espécie.[4][23]

A principal ameaça ao ouriço-preto é a perda de habitat, pois mais de 80 % das áreas de florestas já foram destruídas ao longo de sua distribuição geográfica.[32] O desmatamento tem continuado e, apesar do estado da Bahia abrigar potencialmente a maior população da espécie,[24] este também foi o estado que apresentou as maiores taxas de desmatamento da Mata Atlântica nos anos de 2015 e 2016 segundo a Fundação SOS Mata Atlântica e o INPE, uma preocupante situação à conservação desta e de outras espécies endêmicas do bioma.[33]

Outras ameaças ao ouriço-preto são a caça e o fogo.[4][24] Tais práticas ainda são realizadas com alta frequência, mesmo em áreas protegidas.[20] Além da caça ser proibida pela legislação brasileira, o ouriço-preto pode hospedar Toxoplasma gondii e outros agentes zoonóticos, sendo desaconselhado o seu consumo por causa do risco de transmissão de doenças.[34][35]

Referências

  1. a b c Wilson, D. E.; Reeder, D. M. (2005). «Chaetomys subspinosus». Mammal Species of the World 3.ª ed. Baltimore: Imprensa da Universidade Johns Hopkins. pp. 1538–1600. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494
  2. a b c d «Chaetomys subspinosus». Lista Vermelha da IUCN de espécies ameaçadas da UICN 2022 (em inglês). ISSN 2307-8235. Consultado em 7 de abril de 2019
  3. a b Voss, Robert S.; Hubbard, Caldonia; Jansa, Sharon A. (2013). «Phylogenetic Relationships of New World Porcupines (Rodentia, Erethizontidae): Implications for Taxonomy, Morphological Evolution, and Biogeography» (requer pagamento). American Museum Novitates (em inglês) (3769): 1–36. ISSN 0003-0082. doi:10.1206/3769.2
  4. a b c d e f Faria, Deborah; Giné, Gastón Andrés Fernandez, eds. (2010). Plano de ação nacional para conservação do ouriço preto (PDF). Brasília: Instituto Chico Mendes de Conservação da Biodiversidade (ICMBio). ISBN 978-85-61842-28-4
  5. a b Giné, 2009
  6. a b «Instituto Chico Mendes de Conservação da Biodiversidade - Mamíferos - Chaetomys subspinosus (Olfers, 1818) - Ouriço-preto». www.icmbio.gov.br. Consultado em 20 de julho de 2017
  7. «PORTARIA No - 444, DE 17 DE DEZEMBRO DE 2014» (PDF). Instituto Chico Mendes de Conservação da Biodiversidade (ICMbio), Ministério do Meio Ambiente (MMA). Consultado em 24 de julho de 2021
  8. «Livro Vermelho da Fauna Brasileira Ameaçada de Extinção» (PDF). Brasília: Instituto Chico Mendes de Conservação da Biodiversidade (ICMBio), Ministério do Meio Ambiente. 2018. Consultado em 3 de maio de 2022. Cópia arquivada (PDF) em 3 de maio de 2018
  9. «Espécies ameaçadas de extinção no Espírito Santo». Instituto de Meio Ambiente e Recursos Hídricos (IEMA), Governo do Estado do Espírito Santo. Consultado em 12 de abril de 2022
  10. «Lista Oficial das Espécies da Fauna Ameaçadas de Extinção do Estado da Bahia.» (PDF). Secretaria do Meio Ambiente. Agosto de 2017. Consultado em 1 de maio de 2022. Cópia arquivada (PDF) em 2 de abril de 2022
  11. «Chaetomys subspinosus (Olfers, 1818)». Sistema de Informação sobre a Biodiversidade Brasileira (SiBBr). Consultado em 2 de maio de 2022
  12. Machado, Moreira e Pereira, 2008
  13. Alves, Davi M. C. C.; Brito, Daniel (1 de setembro de 2013). «Priority Mammals for Biodiversity Conservation in Brazil». Tropical Conservation Science (em inglês). 6 (4): 558–583. doi:10.1177/194008291300600408
  14. Chapman, David M.; Roze, Uldis (1 de janeiro de 1997). «Functional histology of quill erection in the porcupine, Erethizon dorsatum» (requer pagamento). Canadian Journal of Zoology (em inglês). 75 (1): 1–10. ISSN 0008-4301. doi:10.1139/z97-001
  15. a b Voss, Robert S.; Hubbard, Caldonia; Jansa, Sharon A. (1 de fevereiro de 2013). «Phylogenetic Relationships of New World Porcupines (Rodentia, Erethizontidae): Implications for Taxonomy, Morphological Evolution, and Biogeography» (requer pagamento). American Museum Novitates (em inglês) (3769): 1–36. ISSN 0003-0082. doi:10.1206/3769.2
  16. Vilela, Roberto V.; Machado, Taís; Ventura, Karen; Fagundes, Valéria; de J Silva, Maria José; Yonenaga-Yassuda, Yatiyo (2009). «The taxonomic status of the endangered thin-spined porcupine, Chaetomys subspinosus (Olfers, 1818), based on molecular and karyologic data». BMC Evolutionary Biology (em inglês). 9 (1). 29 páginas
  17. Belcher, Edward; Gould, John; Gray, John Edward; Hawkins, B. Waterhouse; Hinds, Richard Brinsley; Hullmandel, Charles Joseph; Lea, Isaac; Richardson, John; Sowerby, G. B. The zoology of the voyage of H.M.S. Sulphur : under the command of Captain Sir Edward Belcher, during the years 1836-42 /. v.1. Londres: Smith, Elder,
  18. a b Eisenberg, John F.; Redford, Kent H. (1999). Mammals of the Neotropics, Volume 3: Ecuador, Bolivia, Brazil (em inglês). Chicago: University of Chicago Press. ISBN 9780226195421
  19. a b c d Moojen, João (1952). Os Roedores do Brasil. Rio de Janeiro: Instituto Nacional do Livro
  20. a b Castilho, Luciana C.; Martinez, Romari A.; Giné, Gastón A. F.; Ribeiro, Gabriela C.; Schiavetti, Alexandre (2013). «The Thin-Spined Porcupine, Chaetomys subspinosus (Rodentia: Erethizontidae), within Protected Areas in the Atlantic Forest, Brazil: Local Knowledge and Threats». Tropical Conservation Science (em inglês). 6 (6): 796–810. ISSN 1940-0829. doi:10.1177/194008291300600607
  21. Giné, 2009
  22. Roze, Uldis (2012). Porcupines: The Animal Answer Guide (em inglês). Baltimore: Imprensa da Universidade Johns Hopkins. ISBN 9781421407357
  23. a b c d e f g h i j Giné, Gastón Andrés Fernandez; Barros, Eduardo Hoffmam de; Duarte, José Maurício Barbanti; Faria, Deborah Maria (2015). «Home range and multiscale habitat selection of threatened thin-spined porcupine in the Brazilian Atlantic Forest». Journal of Mammalogy (em inglês). 96 (5): 1095–1105. ISSN 0022-2372. doi:10.1093/jmammal/gyv117
  24. a b c Oliver, William L. R.; Santos, Ilmar Bastos (1991). Threatened endemic mammals of the Atlantic forest region of south-east Brazil (em inglês). Jérsei: Jersey Wildlife Preservation Trust
  25. a b c Giné, Gastón Andrés Fernandez; Duarte, José Maurício Barbanti; Motta, Tatiana Cristina Senra; Faria, Deborah (2012). «Activity, movement and secretive behavior of a threatened arboreal folivore, the thin-spined porcupine, in the Atlantic forest of southern Bahia, Brazil» (requer pagamento). Journal of Zoology (em inglês). 286 (2): 131–139. ISSN 1469-7998. doi:10.1111/j.1469-7998.2011.00855.x
  26. a b Chiarello, A.G.; Passamani, M.; Zortéa, M. (1997). «Field observations on the thin-spined porcupine, Chaetomys subspinosus (Rodentia; Echimyidae)» (requer pagamento). Mammalia (em inglês). 61 (1). ISSN 1864-1547. doi:10.1515/mamm.1997.61.1.29
  27. a b de Souto Lima, Rodrigo B.; Oliveira, Pedro A.; Chiarello, Adriano G. «Diet of the thin-spined porcupine (Chaetomys subspinosus), an Atlantic forest endemic threatened with extinction in southeastern Brazil» (requer pagamento). Mammalian Biology - Zeitschrift für Säugetierkunde (em inglês). 75 (6): 538–546. doi:10.1016/j.mambio.2009.09.002
  28. a b c d Giné, Gastón Andrés Fernandez; Duarte, José Maurício Barbanti; Faria, Deborah (2010). «Feeding ecology of a selective folivore, the thin-spined porcupine (Chaetomys subspinosus) in the Atlantic forest». Journal of Mammalogy (em inglês). 91 (4): 931–941. ISSN 0022-2372. doi:10.1644/09-MAMM-A-185.1
  29. a b Zortéa, Marlon; Brito, Bernardo F. A. de (2010). «Diurnal roosts and minimum home range defined by sleeping sites of a thin-spined porcupine Chaetomys subspinosus (Rodentia: Erethizontidae)». Zoologia (Curitiba). 27 (2): 209–212. ISSN 1984-4670. doi:10.1590/S1984-46702010000200008
  30. a b Oliveira, Pedro A.; Lima, Rodrigo B. Souto; Chiarello, Adriano G. (2012). «Home range, movements and diurnal roosts of the endangered thin-spined porcupine, Chaetomys subspinosus (Rodentia: Erethizontidae), in the Brazilian Atlantic Forest». Mammalian Biology - Zeitschrift für Säugetierkunde. 77 (2): 97–107. doi:10.1016/j.mambio.2011.09.005
  31. «Ouriço-cacheiro eriça os espinhos quando se sente ameaçado». Fauna. 26 de julho de 2016. Consultado em 10 de dezembro de 2021
  32. Ribeiro, Milton Cezar; Metzger, Jean Paul; Martensen, Alexandre Camargo; Ponzoni, Flávio Jorge; Hirota, Márcia Makiko (2009). «The Brazilian Atlantic Forest: How much is left, and how is the remaining forest distributed? Implications for conservation» (requer pagamento). Biological Conservation (em inglês). 142 (6): 1141–1153. doi:10.1016/j.biocon.2009.02.021
  33. «Desmatamento da Mata Atlântica cresce quase 60% em um ano - SOS Mata Atlântica». SOS Mata Atlântica. 26 de maio de 2017
  34. Bezerra, Gastón Andrés Fernandez (2015). «Identification and genetic characterization of Toxoplasma gondii in free-ranging bristle-spined porcupine (Chaetomys subspinosus), a threatened arboreal mammal from the Brazilian Atlantic Forest». 8: 277. ISSN 1756-3305. doi:10.1186/s13071-015-0882-6
  35. Bezerra, R. A.; Giné, G.A.F.; Marques, E.L.S.; Abreu-Tarazi, M.F.; Rezende, R.P.; Gaiotto, F.A. «Elucidation of bacterial community structure on thin-spined porcupine (Chaetomys subspinosus) spines by denaturing». Genetics and Molecular Research. 14 (4): 11867–11875. doi:10.4238/2015.october.2.20

Bibliografia

 title=
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autores e editores de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia PT

Ouriço-preto: Brief Summary ( Portekizce )

wikipedia PT tarafından sağlandı

O ouriço-preto(nome comum acadêmico) ou luís-cacheiro-preto(nome comum popular) (nome científico: Chaetomys subspinosus) é uma espécie de roedor da família dos eretizontídeos (Erethizontidae) que é endêmico da porção central da Mata Atlântica, do sul do estado de Sergipe, Bahia, Espírito Santo até o norte do Rio de Janeiro. Localizado na porção basal da árvore filogenética dos eretizontídeos, o ouriço-preto é a espécie mais antiga da família.

De hábitos arborícolas e dieta folívora, a espécie também é conhecida em alguns locais como borê, jaú-torino ou gandú. Devido à sua raridade e à capacidade de se manter camuflado em meio à vegetação, por mais de 35 anos a espécie não foi registrada pelos cientistas, o que levou os pesquisadores a suspeitarem que ela estava extinta na natureza. Na década de 80, durante uma expedição científica especialmente designada para avaliar sua existência e distribuição geográfica, o ouriço-preto foi redescoberta na natureza.

É provável que as populações de ouriço-preto estejam em franco declínio, principalmente devido à alteração e redução da Mata Atlântica, embora o seu estado de conservação não seja tão drástico como se considerava anteriormente. Por isso é categorizado como espécie vulnerável à extinção na Lista Vermelha da União Internacional para a Conservação da Natureza (UICN / IUCN) e pela lista de espécies ameaçadas do Brasil. Regionalmente, foi entendida como vulnerável na Lista de espécies ameaçadas de extinção do Estado do Espírito Santo (2005) e vulnerável na Lista do grau de ameaça das espécies de Flora e Fauna do estado da Bahia (2017). Esta é atualmente a maior espécie de roedor ameaçada de extinção do Brasil, considerada prioritária à conservação por ser monotípica, endêmica e usada por humanos.

Mais recentemente, tem sido realizado um grande esforço por parte de pesquisadores brasileiros para estudar aspectos de sua biologia e propor políticas públicas dentro de um plano de ação nacional à sua conservação.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autores e editores de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia PT

Borstträdpiggsvin ( İsveççe )

wikipedia SV tarafından sağlandı

Borstträdpiggsvin (Chaetomys subspinosus) är en art i familjen trädpiggsvin som förekommer i Sydamerika. Djuret är den enda arten i släktet Chaetomys.

Kännetecken

Som namnet antyder bär djuret borstlika hår som vid huvudet, nacken och främre extremiteter mer liknar taggar. Pälsen har en mörkbrun färg. Fötterna och svansen är svartbruna. Den senare är täckt med fjäll. Borstträdpiggsvinet når en kroppslängd mellan 38 och 46 centimeter, en svanslängd mellan 25 och 28 centimeter och en vikt omkring 1,3 kilogram.

Utbredning och habitat

Arten förekommer i sydöstra Brasilien. Utbredningsområdet sträcker sig över delstaterna Sergipe, Bahia, Espírito Santo och Rio de Janeiro. Habitatet utgörs av skogar och buskland nära savanner.

Levnadssätt

Djuret lever i träd och rör sig långsamt framåt bland grenarna. Den vilar på dagen i håligheter i träd eller jordgropar och letar på natten efter föda. Födan består huvudsakligen av frukter och nötter. Nästan ingenting är känt om artens sätt att fortplanta sig.

Hot

Borstträdpiggsvinet hotas genom förstöringen av levnadsområdet. IUCN listar arten som sårbar (vulnerable).

Systematik

Zoologerna är inte ense om arten ska räknas till familjen trädpiggsvin (Erethizontidae) eller lansråttor (Echimyidae). Bägge familjer förekommer i Amerika och medlemmarnas hår liknar borstar eller taggar. Enligt den nyaste klassifikationen av Wilson & Reeder utgör borstträdpiggsvin en egen underfamilj, Chaetomyinae, i familjen trädpiggsvin.

Referenser

Den här artikeln är helt eller delvis baserad på material från tyskspråkiga Wikipedia, 24 februari 2009.
  1. ^ Chaetomys subspinosusIUCN:s rödlista, auktor: Catzeflis, F., Patton J., Percequillo, A., Bonvicino, C. & Weksler, M. 2008, besökt 11 mars 2009.

Externa länkar

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia författare och redaktörer
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia SV

Borstträdpiggsvin: Brief Summary ( İsveççe )

wikipedia SV tarafından sağlandı

Borstträdpiggsvin (Chaetomys subspinosus) är en art i familjen trädpiggsvin som förekommer i Sydamerika. Djuret är den enda arten i släktet Chaetomys.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia författare och redaktörer
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia SV

Chaetomys subspinosus ( Ukraynaca )

wikipedia UK tarafından sağlandı

Поширення

Цей вид зустрічається фрагментарно в бразильських вологих лісах штатів Баїя, Еспіріту-Санту і, можливо, Ріо-де-Жанейро, а також у штаті Сержипі. Живе у первинних і вторинних тропічних лісах. Для пересування з однієї лісової ділянки в іншу використовує кавові плантації, але кавове листя не входить в його раціон.

Зовнішня морфологія

Його "колючки" не такі жорсткі як у представників родини їжатцеві; вони короткі, дещо хвилясті, і ті, що на спині, більше схожі на щетину. Хвіст рідко вкритий волоссям і дещо хапальний або чіпкий. І передні й задні лапи мають по чотири пальці з кігтями. Довжина голови й тіла: 430-457, хвоста: 255-280 мм. Він є унікальним серед гризунів у тому, що його очні западини майже оточені кісткою.

Поведінка

Нічний гризун, майже повністю деревний, харчується листям.

Джерела

  • John Frederick Eisenberg, Kent Hubbard Redford Mammals of the Neotropics: The central neotropics: Ecuador, Peru, Bolivia, Brazil / University of Chicago Press, 1999, p. 479
  • веб-сайт МСОП
  • Thomas Scott Concise encyclopedia biology, 1996, p. 411
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Автори та редактори Вікіпедії
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia UK

Chaetomys subspinosus ( Vietnamca )

wikipedia VI tarafından sağlandı

Chaetomys subspinosus là một loài động vật có vú trong họ Erethizontidae, bộ Gặm nhấm. Loài này được Olfers mô tả năm 1818.[4]

Chú thích

  1. ^ Catzeflis, F., Patton, J., Percequillo, A., Bonvicino, C. & Weksler, M. (2008). Chaetomys subspinosus. 2008 Sách đỏ IUCN. Liên minh Bảo tồn Thiên nhiên Quốc tế 2008. Truy cập ngày 5 tháng 1 năm 2009.
  2. ^ Wilson, D. E.; Reeder, D. M. biên tập (2005). “Chaetomys”. Mammal Species of the World . Baltimore: Nhà in Đại học Johns Hopkins, 2 tập (2.142 trang). ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
  3. ^ Wilson, D. E.; Reeder, D. M. biên tập (2005). “Chaetomys subspinosus”. Mammal Species of the World . Baltimore: Nhà in Đại học Johns Hopkins, 2 tập (2.142 trang). ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
  4. ^ Karl Shuker; Gerald Durrell (1993). Lost Ark: New and Rediscovered Animals of the Twentieth Century. HarperCollins Publishers. tr. 89–90. ISBN 0-00-219943-2.

Tham khảo


Hình tượng sơ khai Bài viết về một loài thuộc bộ Gặm nhấm này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia tác giả và biên tập viên
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia VI

Chaetomys subspinosus: Brief Summary ( Vietnamca )

wikipedia VI tarafından sağlandı

Chaetomys subspinosus là một loài động vật có vú trong họ Erethizontidae, bộ Gặm nhấm. Loài này được Olfers mô tả năm 1818.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia tác giả và biên tập viên
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia VI

细针豪猪 ( Çince )

wikipedia 中文维基百科 tarafından sağlandı
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
维基百科作者和编辑

细针豪猪: Brief Summary ( Çince )

wikipedia 中文维基百科 tarafından sağlandı

细针豪猪(学名:Chaetomys subspinosus)是啮齿目美洲豪猪科中的一,主要分布于巴西巴伊亚州圣埃斯皮里图州雨林中,夜行,树栖,以植物的叶子为食。

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
维基百科作者和编辑

가는꼬리호저 ( Korece )

wikipedia 한국어 위키백과 tarafından sağlandı

가는꼬리호저 또는 쥐산미치광이(Chaetomys subspinosus)는 아메리카호저과에 속하는 설치류의 일종이다. 가는꼬리호저속(Chaetomys)의 유일종이다. 브라질에서 발견된다.[2] 1818년 공식 발견되었지만, 1986년 12월 바이아주 발렌시아 근처에서 2점의 표본(한마리는 임신한 암컷)이 발견되기 전까지 거의 관찰되지 않았다.[3]

각주

  1. “Chaetomys subspinosus”. 《멸종 위기 종의 IUCN 적색 목록. 2008판》 (영어). 국제 자연 보전 연맹. 2008. 2009년 1월 5일에 확인함.
  2. Woods, C.A.; Kilpatrick, C.W. (2005). 〈Infraorder Hystricognathi〉 [호저하목]. Wilson, D.E.; Reeder, D.M. 《Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference》 (영어) 3판. 존스 홉킨스 대학교 출판사. 1546쪽. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
  3. Karl Shuker; Gerald Durrell (1993). 《Lost Ark: New and Rediscovered Animals of the Twentieth Century》. HarperCollins Publishers. 89–90쪽. ISBN 0-00-219943-2.
 title=
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia 작가 및 편집자