dcsimg

Distribution ( İngilizce )

Animal Diversity Web tarafından sağlandı

Euscorpius flavicaudis is found mainly in Europe, at regions below 500 m altitude. Its northern most point of distribution is Krems in Austria. Its southern most point of distribution is North Africa. Specific colonies of E. flavicaudis are most commonly found in the south of France, northern Italy, and the United Kingdom. The largest colony of E. flavicaudis is found at Sheerness, Kent, in th U.K.

Biogeographic Regions: palearctic (Native )

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliyografik atıf
Akre, J. 2001. "Euscorpius flavicaudis" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Euscorpius_flavicaudis.html
yazar
Jennifer Akre, Southwestern University
düzenleyici
Stephanie Fabritius, Southwestern University
düzenleyici
Sara Diamond, Animal Diversity Web

Trophic Strategy ( İngilizce )

Animal Diversity Web tarafından sağlandı

Euscorpius flavicaudis is an ambush predator. They lie safely and quietly at the entrance to their home, moving quickly to retrieve prey that has unfortunately wandered past. The main prey of E. flavicaudis are woodlice, although most small insects will do. Canabalism has been noted in colonies of E. flavicaudis, the larger scorpion always wins, and the smaller scorpion is then eaten. It is during these intense battles and while in pusuit of prey that the scorpions poisonous sting is used. Scorpions may go long periods of time without food. Scorpions may not have very many opportunities to feed, although they hunt every night.

Animal Foods: insects

Primary Diet: carnivore (Insectivore )

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliyografik atıf
Akre, J. 2001. "Euscorpius flavicaudis" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Euscorpius_flavicaudis.html
yazar
Jennifer Akre, Southwestern University
düzenleyici
Stephanie Fabritius, Southwestern University
düzenleyici
Sara Diamond, Animal Diversity Web

Benefits ( İngilizce )

Animal Diversity Web tarafından sağlandı

Euscorpius flavicaudis has no known economic importance to humans.

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliyografik atıf
Akre, J. 2001. "Euscorpius flavicaudis" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Euscorpius_flavicaudis.html
yazar
Jennifer Akre, Southwestern University
düzenleyici
Stephanie Fabritius, Southwestern University
düzenleyici
Sara Diamond, Animal Diversity Web

Morphology ( İngilizce )

Animal Diversity Web tarafından sağlandı

The body of the scorpion is black, and divided into two main sections. These are the cephalothorax, and the abdomen. The abdomen is further subdivided, and includes a large section that makes up the tail. The tail also is divided into four to five sections and at the endmost point of the "tail" is a stinger. There are four pairs of yellow and black striped legs, and two claws that are used for prey capture, battle, and mating rituals. Most of the scorpion's body is covered with small hairs that act as sensory equipment for the scorpion. Euscorpius flavicaudis shares its features with virtually all other species of scorpions, but is unique due to its incredibly small size. As an adult the scorpion ranges in size from 35-45 mm in length. There is no sexual dimorphism.

Range mass: .3 to 1.1 g.

Average mass: 0.70 g.

Range length: 35 to 40 mm.

Other Physical Features: ectothermic ; heterothermic ; bilateral symmetry ; venomous

Sexual Dimorphism: sexes alike

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliyografik atıf
Akre, J. 2001. "Euscorpius flavicaudis" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Euscorpius_flavicaudis.html
yazar
Jennifer Akre, Southwestern University
düzenleyici
Stephanie Fabritius, Southwestern University
düzenleyici
Sara Diamond, Animal Diversity Web

Habitat ( İngilizce )

Animal Diversity Web tarafından sağlandı

Euscorpius flavicaudis dwells in cracks and crevices, and other dark, dry spaces. They are found in areas where human activity is low, and at altitudes less than 500 meters.

Range elevation: 500 (high) m.

Habitat Regions: temperate

Other Habitat Features: urban ; suburban ; agricultural

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliyografik atıf
Akre, J. 2001. "Euscorpius flavicaudis" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Euscorpius_flavicaudis.html
yazar
Jennifer Akre, Southwestern University
düzenleyici
Stephanie Fabritius, Southwestern University
düzenleyici
Sara Diamond, Animal Diversity Web

Benefits ( İngilizce )

Animal Diversity Web tarafından sağlandı

Euscorpius flavicaudis has no known negative economic importance.

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliyografik atıf
Akre, J. 2001. "Euscorpius flavicaudis" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Euscorpius_flavicaudis.html
yazar
Jennifer Akre, Southwestern University
düzenleyici
Stephanie Fabritius, Southwestern University
düzenleyici
Sara Diamond, Animal Diversity Web

Life Cycle ( İngilizce )

Animal Diversity Web tarafından sağlandı

The female scorpion holds the fertilized eggs inside of her until they are ready to hatch. She then lays the eggs, and eggs hatch as fully developed juvenile scorpions almost immediately. The female will carry her young on her back until they are too large to all fit. The gestation period is not known for certain in this particular species of scorpion, but it is thought that the female holds in the eggs for aproximately 10 months.

Development - Life Cycle: metamorphosis

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliyografik atıf
Akre, J. 2001. "Euscorpius flavicaudis" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Euscorpius_flavicaudis.html
yazar
Jennifer Akre, Southwestern University
düzenleyici
Stephanie Fabritius, Southwestern University
düzenleyici
Sara Diamond, Animal Diversity Web

Conservation Status ( İngilizce )

Animal Diversity Web tarafından sağlandı

Euscorpius flavicaudis is found in extremely small numbers. This makes the scorpion difficult to find, but it require a special conservation status.

US Federal List: no special status

CITES: no special status

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliyografik atıf
Akre, J. 2001. "Euscorpius flavicaudis" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Euscorpius_flavicaudis.html
yazar
Jennifer Akre, Southwestern University
düzenleyici
Stephanie Fabritius, Southwestern University
düzenleyici
Sara Diamond, Animal Diversity Web

Reproduction ( İngilizce )

Animal Diversity Web tarafından sağlandı

The mating season occurs during the warmest months of the year: June, July, and August. It has been noted that the length of the mating season is directly proportional to the duration of the warm weather. At the beginning of the mating season there are two types of females, those who are still pregnant, and those that for some reason did not mate the previous year. Population sizes are small, and the distance between populations is large. It is for this reason that males are very protective of any female that they encounter. If a male comes upon a female who is a viable mate, but is not yet receptive at that time, the male will stay in the same crack protecting the female from other males until she becomes receptive to him. When a female is receptive to mating, the male and female grasp the pedipalps of the other and circle eachother in what is called the scorpion dance. After this courtship dance, the male deposits a packet of sperm on the substrate. He then pulls his mate under him until her sexual opening is above his spermatophore, and she picks it up.

Females never mate more than once per season, and sometimes not at all. Males often mate more than once per season, although some do not mate at all. Males that do mate more than once are almost always at the larger end of the size spectrum.

Mating System: polygynandrous (promiscuous)

Average gestation period: 10 months.

Key Reproductive Features: iteroparous ; seasonal breeding ; sexual ; fertilization (Internal ); ovoviviparous

The female scorpion holds the fertilized eggs inside of her until they are ready to hatch. She lays the eggs and the eggs hatch almost immediately as fully developed juvenile scorpions. The female will carry her young on her back until they are too large to all fit.

Males leave soon after copulation and assume no responability for the young.

Parental Investment: pre-fertilization (Provisioning, Protecting: Female); pre-hatching/birth (Protecting: Female); pre-weaning/fledging (Provisioning: Female, Protecting: Female); pre-independence (Provisioning: Female, Protecting: Female)

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliyografik atıf
Akre, J. 2001. "Euscorpius flavicaudis" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Euscorpius_flavicaudis.html
yazar
Jennifer Akre, Southwestern University
düzenleyici
Stephanie Fabritius, Southwestern University
düzenleyici
Sara Diamond, Animal Diversity Web

Euscorpius flavicaudis ( Katalanca; Valensiyaca )

wikipedia CA tarafından sağlandı

Euscorpius flavicaudis o escorpí negre[1] és una espècie d'escorpí propi d'Europa Occidental (inclosa Catalunya i les Illes Balears) i nord-oest d'Àfrica, inofensiu per als humans. Viu en climes càlids i temperats, sovint en llocs humits i foscos de les cases (soterranis per exemple).

Característiques

Euscorpius flavicaudis té el cos negre i les potes i la cua (metasoma) groguencs ("flavicaudis" significa "cua groga"). Els adults mesuren de 3,5 a 4,5 cm de longitud i tenen els pedipalps grans i la cua prima.

Distribució

La distribució geogràfica original d' I. flavicaudis abasta el nord-oest d'Àfrica i sud d'Europa (Península Ibèrica, Illes Balears, França, Còrsega, Itàlia, Sardenya); ha estat introduïda en el Regne Unit, sent l'espècie d'escorpí que es distribueix més al nord.[2][3]

Verí

És un escorpí inofensiu per als humans, amb prou feines verinós, que rarament usa el seu agulló. La seva picada és com la d'una abella.[4]

Reproducció

El període de gestació és de 10–14 mesos, tot depenent de la disponibilitat d'aliment i del clima. Després del aparellament, la femella busca un amagatall humit i tranquil on dóna a llum fins a 30 cries vives, blanques, toves i rodones, que pugen a l'esquena de la mare on romanen fins a la primera muda (uns sis dies). Després d'això, els petits escorpins comencen a vagar pels voltants però romanen al costat de l'amagatall durant uns dies més. Les cries aconsegueixen la maduresa al cap d'un o dos anys.[5]

Alimentació

Euscorpius flavicaudis és un depredador a l'aguait que espera immòbil en l'entrada del seu cau, i captura ràpidament les preses que passen davant ell, sobretot porquets de sant Antoni i petits insectes. Poden estar molt de temps sense menjar.

Referències

  1. Turmo i Gort, Ferran. «Buthus occitanus». Aràcnids. fturmo. [Consulta: 11 desembre 2018].
  2. Animaldiversity
  3. Fauna Europaea
  4. E_flavicaudis. I nformació a "ub.ntnu.no"
  5. Flavicaudis a Altervista

Enllaços externs

En altres projectes de Wikimedia:
Commons
Commons Modifica l'enllaç a Wikidata
Viquiespècies
Viquiespècies
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autors i editors de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia CA

Euscorpius flavicaudis: Brief Summary ( Katalanca; Valensiyaca )

wikipedia CA tarafından sağlandı

Euscorpius flavicaudis o escorpí negre és una espècie d'escorpí propi d'Europa Occidental (inclosa Catalunya i les Illes Balears) i nord-oest d'Àfrica, inofensiu per als humans. Viu en climes càlids i temperats, sovint en llocs humits i foscos de les cases (soterranis per exemple).

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autors i editors de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia CA

Štír žlutoocasý ( Çekçe )

wikipedia CZ tarafından sağlandı


Štír žlutoocasý (Euscorpius flavicaudis) je štír s nejsevernější původní lokalitou výskytu. Tím je Pas-de-Calais ve Francii poblíž hranic s Belgií, kde tento štír proniká téměř k Severnímu moři. Štír žlutoocasý byl také zavlečen do Uruguaye a do Velké Británie. Ve velké Británii je poddruh Euscorpius flavicaudis flavicaudis. Přirozeně se vyskytuje v Alžírsku, Tunisku, Francii, Itálii, Moldavsku, Řecku a Španělsku. Má proměnlivé zbarvení, dorůstá délky až 38 mm. Mívá okolo dvaceti mlád'at, u kterých se většinou neprojevuje kanibalismus. Jeho jed není nebezpečný.

Tento druh je synantropní.

Pahýl
Tento článek je příliš stručný nebo postrádá důležité informace.
Pomozte Wikipedii tím, že jej vhodně rozšíříte. Nevkládejte však bez oprávnění cizí texty.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia autoři a editory
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia CZ

Euscorpius flavicaudis ( Almanca )

wikipedia DE tarafından sağlandı

Euscorpius flavicaudis ist eine Skorpionart aus der Familie der Euscorpiidae. Das natürliche Areal der mit bis zu 40 mm Länge relativ großen Art der Gattung Euscorpius umfasst die relativ küstennahen Bereiche des westlichen Mittelmeerraumes. Euscorpius flavicaudis gilt als ausgesprochener Kulturfolger und wird aufgrund seines häufigen Aufenthaltes in Häusern regelmäßig in andere Regionen verschleppt.

Merkmale

Euscorpius flavicaudis gehört zu den größeren Arten der Gattung Euscorpius, die Tiere haben eine Körperlänge bis etwa 40 mm. Die Segmente des Mesosomas zeigen oben eine schwache Kielung. Die Art ist deutlich zweifarbig. Der Körper ist oberseits dunkel rötlich braun bis schwarz. Die Bauchseite, die Beine und die Giftblase (Telson) sind damit scharf kontrastierend insgesamt gelblich.[1]

Die Unterseite der Pedipalpenhand (Chela manus) weist ventral fünf Trichobothrien auf. Die Patella der Pedipalpen hat auf der Ventralseite 10–14, meist 12–13 Trichobothrien und auf der distalen (äußeren) Seite 24–33, meist 26–30.[2]

Verbreitung und Lebensraum

Das natürliche Areal der Art umfasst die relativ küstennahen Bereiche des westlichen Mittelmeerraumes. Das Verbreitungsgebiet reicht vom Nordosten Spaniens und den Balearen über den Süden Frankreichs und das westliche Italien bis zur Südwestspitze der italienischen Halbinsel und umfasst außerdem den Norden Algeriens und Tunesiens sowie die Inseln Korsika und Sardinien.[3][2] Euscorpius flavicaudis wird in natürlichen Habitaten viel häufiger nachgewiesen als Euscorpius italicus, gilt jedoch wie dieser als ausgesprochener Kulturfolger und wird aufgrund seines häufigen Aufenthaltes in Häusern regelmäßig in andere Regionen verschleppt.[2] Eine große Population ist in Sheerness auf der Isle of Sheppey in der Grafschaft Kent in Südostengland etabliert[4], dabei handelt es sich um das nördlichste Vorkommen von Skorpionen in Europa.[5] Ebenfalls eingebürgert wurde die Art in Brasilien und Uruguay.[2][6]

Giftwirkung

Neben lokalen Symptomen wie Schmerzen und ein brennendes Gefühl können Stiche Übelkeit und Erbrechen, starkes Schwitzen und Hämaturie verursachen.[7]

Quellen

Einzelnachweise

  1. M. E. Braunwalder: Scorpiones (Arachnida). Fauna Helvetica 13, Neuchatel 2005, ISBN 2-88414-025-5: S. 46
  2. a b c d M. E. Braunwalder: Scorpiones (Arachnida). Fauna Helvetica 13, Neuchatel 2005, ISBN 2-88414-025-5: S. 45–47
  3. Dimitris Kaltsas, Iasmi Stathi, Victor Fet: Scorpions of the Eastern Mediterranean. In: S. E. Makarov & R. N. Dimitrijević (Eds.) 2008: Advances in Arachnology and Developmental Biology. Papers dedicated to Prof. Dr. Božidar Ćurčić. Inst. Zool., Belgrade; BAS, Sofia; Fac. Life Sci., Vienna; SASA, Belgrade & UNESCO MAB Serbia. Vienna — Belgrade — Sofia, Monographs, 12: S. 209–246, hier S. 231 (Online; PDF; 847 kB)
  4. T. G. Benton: Determinants of male mating success in a scorpion. Anim. Behav.,43, 1992: S. 125–135. (Online@1@2Vorlage:Toter Link/131.111.101.93 (Seite nicht mehr abrufbar, Suche in Webarchiven)  src= Info: Der Link wurde automatisch als defekt markiert. Bitte prüfe den Link gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis. ; PDF; 835 kB)
  5. Klaus P. Zulka: Rote Listen gefährdeter Tiere Österreichs: Flusskrebse, Köcherfliegen, Skorpione, Weberknechte, Zikaden. Böhlau Verlag, 2009, ISBN 978-3205782803, S. 361.
  6. Victor Fet: Scorpions of Europe. Acta zool. bulg. 62 (1), 2010: S. 3–12 (Online; PDF; 527 kB)
  7. Gerhard G. Habermehl: Gift-Tiere und ihre Waffen: Eine Einführung für Biologen, Chemiker und Mediziner. Ein Leitfaden für Touristen. Springer Verlag, ISBN 978-3540568971, S. 37.

Literatur

  • M. E. Braunwalder: Scorpiones (Arachnida). Fauna Helvetica 13, Neuchatel 2005, ISBN 2-88414-025-5: S. 45–47

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia DE

Euscorpius flavicaudis: Brief Summary ( Almanca )

wikipedia DE tarafından sağlandı

Euscorpius flavicaudis ist eine Skorpionart aus der Familie der Euscorpiidae. Das natürliche Areal der mit bis zu 40 mm Länge relativ großen Art der Gattung Euscorpius umfasst die relativ küstennahen Bereiche des westlichen Mittelmeerraumes. Euscorpius flavicaudis gilt als ausgesprochener Kulturfolger und wird aufgrund seines häufigen Aufenthaltes in Häusern regelmäßig in andere Regionen verschleppt.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia DE

Scurpionu neru ( Korsikaca )

wikipedia emerging languages tarafından sağlandı

U scurpionu neru (o scurpione neru) (Euscorpius flavicaudis) hè un tipu d'animali chì faci parti di a famiglia di l'Euscorpiidae. Hè cumunu in l'ariali di u Mari Tarraniu: in Algeria, in Tunisia, Italia, in iSpagna, in Corsica, è in a parti miridiunali di a Francia. Pocu tempu fà, u scurpionu neru hè statu introduttu in Ingliterra è ancu in Uruguay. A piccula culonia di scurpionu neru chì ci hè avali in Ingliterra, hè a più à nordu in u mondu.

U scurpionu neru hè longu 3 à 5 cm. Hè neru neru, fora di a coda è di i patti chì sò giaddi. A so coda hè abbastanza fina. T'hà quattru paghji di patti giaddi.

U scurpionu neru codigiaddu campa da 5 à 7 anni. Li ci voli dui anni par ghjunghja à l'ità adultu. A gestatzione dura da 10 à 14 mesa. Li piaci à u scurpionu neru à stà sottu à i petri o u legnu. Accadi à spessu ch'eddu stessi accantu à i casi. Ùn hè micca cunsidaratu com'è vilanosu, è in generali a pugnicatura di u scurpionu neru è com'è quidda d'un ragnu. U liveddu di tussicità ùn hè ch'è 1 annantu à una scala di 5. Ma à spessu, u scurpionu neru pizzica, inveci di pugna. U dulori hè com'è una pugnitura di vespa. Ci hè un dismurfisimu sissuali ind'è u scurpionu neru: a coda di u masciu hè più maiori cà quidda di a femina.

U scurpionu neru manghja insetti, ragna. Ma pò stà mori senza nutriscia si. Pà catturà a so preda, u scurpionu si movi lestru lestru.

Parechji sinonimi di Euscorpius flavicaudi sò:

  • Scorpius algeriacus C. L. Koch 1838
  • Scorpius massiliensis C. L. Koch 1837
  • Scorpius monspessulanus C. L. Koch 1837
  • Teuthraustes brasilianus Mello-Leitão 1931

In Corsica

U scurpionu neru (o scurpione neru) hè u scurpionu cumunu in Corsica. Hè ancu chjamatu a furbicetta (Dizz. U Muntese). U scurpionu si piaci in i loca umiti è adumbrati, è si trova à spessu in i carciari.

Rifarenzi

  • Ciavatti, Petru (dir. redazzione) Dizziunariu U Muntese, 1984, Albiana

Liami

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autori è editori di Wikipedia

Scurpionu neru: Brief Summary ( Korsikaca )

wikipedia emerging languages tarafından sağlandı

U scurpionu neru (o scurpione neru) (Euscorpius flavicaudis) hè un tipu d'animali chì faci parti di a famiglia di l'Euscorpiidae. Hè cumunu in l'ariali di u Mari Tarraniu: in Algeria, in Tunisia, Italia, in iSpagna, in Corsica, è in a parti miridiunali di a Francia. Pocu tempu fà, u scurpionu neru hè statu introduttu in Ingliterra è ancu in Uruguay. A piccula culonia di scurpionu neru chì ci hè avali in Ingliterra, hè a più à nordu in u mondu.

U scurpionu neru hè longu 3 à 5 cm. Hè neru neru, fora di a coda è di i patti chì sò giaddi. A so coda hè abbastanza fina. T'hà quattru paghji di patti giaddi.

U scurpionu neru codigiaddu campa da 5 à 7 anni. Li ci voli dui anni par ghjunghja à l'ità adultu. A gestatzione dura da 10 à 14 mesa. Li piaci à u scurpionu neru à stà sottu à i petri o u legnu. Accadi à spessu ch'eddu stessi accantu à i casi. Ùn hè micca cunsidaratu com'è vilanosu, è in generali a pugnicatura di u scurpionu neru è com'è quidda d'un ragnu. U liveddu di tussicità ùn hè ch'è 1 annantu à una scala di 5. Ma à spessu, u scurpionu neru pizzica, inveci di pugna. U dulori hè com'è una pugnitura di vespa. Ci hè un dismurfisimu sissuali ind'è u scurpionu neru: a coda di u masciu hè più maiori cà quidda di a femina.

U scurpionu neru manghja insetti, ragna. Ma pò stà mori senza nutriscia si. Pà catturà a so preda, u scurpionu si movi lestru lestru.

Parechji sinonimi di Euscorpius flavicaudi sò:

Scorpius algeriacus C. L. Koch 1838 Scorpius massiliensis C. L. Koch 1837 Scorpius monspessulanus C. L. Koch 1837 Teuthraustes brasilianus Mello-Leitão 1931
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autori è editori di Wikipedia

Tetratrichobothrius flavicaudis ( İngilizce )

wikipedia EN tarafından sağlandı

Tetratrichobothrius flavicaudis, or the European yellow-tailed scorpion, is a small black scorpion with yellow-brown legs and tail (metasoma). Adults measure about 35–45 mm (1.4–1.8 in) long. It has relatively large, strong claws (pedipalps) and a short, thin tail. It is native to Southern Europe and Northwest Africa, but an introduced population exists in the United Kingdom.

Distribution

The native range of Tetratrichobothrius flavicaudis extends through Northwest Africa and Southern Europe, but it has also been accidentally introduced into the United Kingdom at Sheerness Dockyard on the Isle of Sheppey, Kent, and parts of east London. The introduction is thought to have taken place in the early 19th century via a shipment of Italian masonry. The resulting colony, numbering 10,000 to 15,000 individuals in 2013, is the northernmost population of scorpions outside the Americas.[1]

Habitat

In warm temperate climates, this species can be found in built-up areas. In the UK, the scorpion occupies cracks and holes in walls where the mortar pointing has crumbled away.

Venom

It is a mildly venomous scorpion, which rarely uses its stinger. Their sting is less painful than a bee sting to humans.[2]

Reproduction

The gestation period is 10–14 months, depending on the availability of food and the prevalent climate.

After union with the male, a pregnant female looks for a secluded, humid place to give birth to live young, from a few to about 30, which are white, soft, and swollen. The mother raises her forelegs to facilitate the release of the young, which then climb onto her back, where they remain until the first moult (about 6 days). After that, the young start to wander around the surrounding area, but remain together close to the hiding place for a few days. The young scorpions reach adulthood after 1-2 years.[3]

Feeding

Tetratrichobothrius flavicaudis is an ambush predator, lying motionless at the entrance to its lair, but moving quickly to capture prey that wanders by. The main prey of T. flavicaudis are woodlice, although most small insects are taken. Cannibalism has been noted in colonies of T. flavicaudis. Thanks to their low metabolic rate these scorpions may go for long periods of time without food and subsist on as few as four or five woodlice per year.

References

  1. ^ Distribution
  2. ^ Venom
  3. ^ "Reproduction". Archived from the original on 2019-12-15. Retrieved 2009-10-11.
Wikimedia Commons has media related to Euscorpius flavicaudis.
Wikispecies has information related to Tetratrichobothrius flavicaudis.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia EN

Tetratrichobothrius flavicaudis: Brief Summary ( İngilizce )

wikipedia EN tarafından sağlandı

Tetratrichobothrius flavicaudis, or the European yellow-tailed scorpion, is a small black scorpion with yellow-brown legs and tail (metasoma). Adults measure about 35–45 mm (1.4–1.8 in) long. It has relatively large, strong claws (pedipalps) and a short, thin tail. It is native to Southern Europe and Northwest Africa, but an introduced population exists in the United Kingdom.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia EN

Euscorpius flavicaudis ( İspanyolca; Kastilyaca )

wikipedia ES tarafından sağlandı

El escorpión negro o de cola amarilla (Euscorpius flavicaudis) es una especie de escorpión propio de Europa Occidental (incluyendo España) y noroeste de África, inofensivo para los humanos.

Características

Euscorpius flavicaudis Tiene el cuerpo negro y las patas y la cola (metasoma) amarillentos ("flavicaudis" significa "cola amarilla"). Los adultos miden de 3,5 a 4,5 cm de longitud y tienen los pedipalpos grandes y la cola delgada.

Distribución

La distribución geográfica original de E. flavicaudis abarca el noroeste de África y sur de Europa (península ibérica, Islas Baleares, Francia, Córcega, Italia, Cerdeña); ha sido introducida en el Reino Unido, siendo la especie de escorpión que se distribuye más al norte.[1][2]

Hábitat

Vive en climas cálidos y templados, a menudo en lugares húmedos y oscuros de las casas (sótanos por ejemplo).

Veneno

Es un escorpión inofensivo para los humanos, apenas venenoso, que raramente usa su aguijón. Su picadura es como la de una abeja.[3]

Reproducción

El periodo de gestación es de 10–14 meses, dependiendo de la disponibilidad de alimento y del clima. Después del apareamiento, la hembra busca un escondite húmedo y tranquilo donde da a luz hasta 30 crías vivas, blancas, blandas e hinchadas, que suben a la espalda de la madre donde permanecen hasta la primera muda (unos seis días). Tras esto, los pequeños escorpiones empiezan a vagar por los alrededores pero permanecen junto al escondite durante unos días más. Las crías alcanzan la madurez al cabo de uno o dos años.[4]

Alimentación

Euscorpius flavicaudis es un depredador al acecho que aguarda inmóvil en la entrada de su madriguera, y captura rápidamente las presas que pasan ante él, sobre todo cochinillas y pequeños insectos. Pueden estar mucho tiempo sin comer.

Véase también

Referencias

  1. Animaldiversity
  2. Fauna Europaea
  3. ntnu
  4. «Altervista». Archivado desde el original el 15 de diciembre de 2019. Consultado el 31 de marzo de 2021.
 title=
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autores y editores de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia ES

Euscorpius flavicaudis: Brief Summary ( İspanyolca; Kastilyaca )

wikipedia ES tarafından sağlandı

El escorpión negro o de cola amarilla (Euscorpius flavicaudis) es una especie de escorpión propio de Europa Occidental (incluyendo España) y noroeste de África, inofensivo para los humanos.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autores y editores de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia ES

Euscorpius flavicaudis ( Fince )

wikipedia FI tarafından sağlandı

Euscorpius flavicaudis on pienikokoinen, eteläisessä Euroopassa tavattava skorpionilaji.

Koko ja ulkonäkö

E. flavicaudis on pieni, vain 35–45 millimetrin pituiseksi kasvava, lähes musta skorpionilaji. Jalat ja pyrstön kärki ovat kuitenkin kellertävät. Lajin pisto on ihmiselle harmiton.[1]

Elintavat

Laji on sopeutunut kaivamiseen ja viihtyy pimeissä ja kuivissa koloissa. Skorpioni on yöaktiivinen ja oleskelee valoisana aikana syvällä kolonsa perällä ja tulee vasta hämärän aikaan suuaukon lähelle. Saalistusstrategiana on väijyminen, ja eläin selviytyy pitkiäkin aikoja ravinnotta. E. flavicaudis saalistaa pääasiassa siiroja, mutta myös hyönteisiä ja tarvittaessa jopa omia lajikumppaneitaan. Lajin lisääntymisaika on kesäkuusta elokuuhun. Naaras munii munat vasta kun ne ovat valmiita kuoriutumaan, ja kuljettaa poikasia selässään kunnes ne ovat riittävän suuria selviytyäkseen yksin. Skorpionin kasvu täysikasvuiseksi kestää yhdestä kahteen vuotta.[2]

Levinneisyys

E. flavicaudisin luontainen esiintymisalue ulottuu Pohjois-Afrikasta Italiaan, Ranskaan ja Espanjaan. Esiintymisalueen pohjoisraja kulkee Itävallassa. Ihmisen mukana kulkeutuneena lajia kuitenkin elää myös Uruguayssa ja Englannissa, Sheppeyn saarella, jossa lajia on tavattu 1860-luvulta lähtien. Sheppeyn skorpionit muodostavat maailman pohjoisimman luonnossa elävän skorpionipopulaation.[3] Sheppeyn saari sijaitsee 61 km itään Lontoon keskustasta.

Aiheesta muualla

Lähteet

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedian tekijät ja toimittajat
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia FI

Euscorpius flavicaudis: Brief Summary ( Fince )

wikipedia FI tarafından sağlandı

Euscorpius flavicaudis on pienikokoinen, eteläisessä Euroopassa tavattava skorpionilaji.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedian tekijät ja toimittajat
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia FI

Tetratrichobothrius flavicaudis ( Fransızca )

wikipedia FR tarafından sağlandı

Tetratrichobothrius flavicaudis, anciennement Euscorpius (Tetratrichobothrius) flavicaudis, le Scorpion noir à queue jaune, unique représentant du genre Tetratrichobothrius, est une espèce de scorpions de la famille des Euscorpiidae.

Distribution

Cette espèce se rencontre dans le sud de la France dont en Corse, en Italie dont en Sardaigne et en Espagne dont aux Baléares[1],[2].

Elle a été signalée ponctuellement en Suisse, en Belgique[3], en Angleterre, en Algérie et en Tunisie, au Yémen, en Uruguay et au Brésil[4].

Habitat

Cette espèce aime l'humidité. On peut le rencontrer en ville. Il se cache souvent sous les tuiles ou les pierres des vieilles maisons[5].

Description

 src=
Euscorpius flavicaudis

Il est caractérisé par sa couleur noire et ses pattes qui vont du jaune paille au jaune or. L'adulte mesure de 35 à 45 millimètres de long. Ce scorpion est très proche morphologiquement de Euscorpius tergestinus, la différence se faisant au niveau des trichobothries ventrales des pinces. 4 pour T. flavicaudis et 3 pour E. tergestinus.

Cette espèce se nourrit essentiellement de blattes, de cloportes et de larves ou vers à l'occasion.

Sa piqûre n'est pas dangereuse pour l'homme.

Systématique et taxinomie (ou taxonomie)

Cette espèce a été décrite sous le protonyme Scorpio flavicaudis par De Géer en 1778. Elle est placée dans le genre Euscorpius par Thorell en 1876[6] puis dans le genre Tetratrichobothrius par Kovařík, Štundlová, Fet et Šťáhlavský en 2019[7].

Liste des sous-espèces

Selon Fet, Sissom, Lowe et Braunwalder en 2000[1] :

  • Euscorpius flavicaudis cereris Bonacina & Rivellini, 1986
  • Euscorpius flavicaudis flavicaudis (De Geer, 1778)
  • Euscorpius flavicaudis massiliensis (C. L. Koch, 1837)
  • Euscorpius flavicaudis algeriacus (C. L. Koch, 1838)
  • Euscorpius flavicaudis galitae Caporiacco, 1950

La validité de ses sous-espèces est incertaine[2].

Publications originales

  • De Géer, 1778 : Mémoires pour servir à l'histoire des Insectes: bibliothèque du muséum d'histoire naturelle cinquième mémoire. Des scorpions et fauxscorpions. Stockholm, vol. 7, p. 325-350.
  • Birula, 1917 : Fauna of Russia and Adjacent Countries. Arachnoidea, Scorpions. Fauna Rossii, St Petersburg, p. 1-224.

Notes et références

  1. a et b Fet, Sissom, Lowe & Braunwalder, 2000 : Catalog of the Scorpions of the World (1758-1998). New York Entomological Society, p. 1-690.
  2. a et b Fet, Soleglad & Gantenbein, 2004 : The Euroscorpion: Taxonomy and systematics of the genus Euscorpius Thorell, 1876 (Scorpiones: Euscorpiidae). Euscorpius, no 17, p. 47-60 (texte intégral)
  3. Gaëtan Willemsen, « Réveil douloureux à Fleurus: "Un scorpion a piqué ma compagne dans notre chambre" (photo) », RTL Info,‎ 11 octobre 2013 (lire en ligne, consulté le 14 octobre 2017)
  4. Vignoli & Salomone, 2008 : A review of and additions to the current knowledge of the scorpion genus Euscorpius Thorell, 1876. Fragmenta Entomologica, vol. 40, p. 189–228.
  5. « Sud-Aveyron : des scorpions dans votre maison, pas de panique ! », sur MidiLibre.fr (consulté le 4 septembre 2016)
  6. Thorell, 1876 : On the classification of Scorpions. Annals and Magazine of Natural History, sér. 4, vol. 17, no 97, p. 1–15 (texte intégral).
  7. Kovařík, Štundlová, Fet & Šťáhlavský, 2019 : Seven new Alpine species of the genus Alpiscorpius Gantenbein et al., 1999, stat. n. (Scorpiones: Euscorpiidae). Euscorpius, no 287, p. 1-29 (texte intégral).
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia FR

Tetratrichobothrius flavicaudis: Brief Summary ( Fransızca )

wikipedia FR tarafından sağlandı

Tetratrichobothrius flavicaudis, anciennement Euscorpius (Tetratrichobothrius) flavicaudis, le Scorpion noir à queue jaune, unique représentant du genre Tetratrichobothrius, est une espèce de scorpions de la famille des Euscorpiidae.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia FR

Euscorpius flavicaudis ( İtalyanca )

wikipedia IT tarafından sağlandı

Euscorpius flavicaudis de Geer, 1778 è uno scorpione della famiglia Euscorpiidae, abbastanza comune nelle campagne italiane.

Descrizione

Come tutti gli scorpioni del genere Euscorpius sono di piccole dimensioni: gli esemplari di E.flavicaudis solitamente misurano fra i 3 e i 5 centimetri, misurati dalle punte dei pedipalpi, cioè dalla punta frontale del carapace sino al telson, ossia l'ultimo segmento della coda, contenente la sacca velenifera e il pungiglione. La caratteristica principale di questi scorpioni è però la colorazione delle zampe e del telson che si presentano di un giallo-rossastro opaco. Il corpo è tra il nero e il marrone.

È facile confonderli con altri scorpioni dello stesso genere (Euscorpius italicus, Euscorpius tergestinum, etc.) e per identificare correttamente un esemplare occorre esaminare la parte ventrale dei pedipalpi, che presentano un numero di tricobotri caratteristico per ogni specie[1].

Distribuzione e habitat

E. flavicaudis è diffuso nei paesi dell'Europa occidentale (Spagna, Francia, Italia e Inghilterra, dove è stato introdotto dall'uomo)[2]. In Italia si possono riscontrare esemplari di questa specie prevalentemente nelle zone occidentali e tirreniche (compresa la Sardegna, ma esclusa la Sicilia).

Ama i luoghi umidi e al riparo dalla luce (tutti gli Euscorpius sono prevalentemente lucifughi), esce dai luoghi riparati solo di notte, quando va a caccia.

Biologia

Come la maggior parte degli Euscorpius conduce una vita solitaria, gli incontri con altri esemplari avvengono solitamente nel periodo dell'accoppiamento. Se più esemplari sono confinati in spazi ristretti possono dare inizio a un duello (specialmente se maschi) e a episodi di cannibalismo.

La sua alimentazione è composta prevalentemente da larve nei primi periodi di vita, la sua dieta si amplia con l'aggiunta di cavallette e altri insetti con il raggiungimento dell'età adulta.

Note

 title=
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autori e redattori di Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia IT

Euscorpius flavicaudis: Brief Summary ( İtalyanca )

wikipedia IT tarafından sağlandı

Euscorpius flavicaudis de Geer, 1778 è uno scorpione della famiglia Euscorpiidae, abbastanza comune nelle campagne italiane.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autori e redattori di Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia IT

Europese zwarte schorpioen ( Felemenkçe; Flemish )

wikipedia NL tarafından sağlandı

De Europese zwarte schorpioen (Euscorpius flavicaudis) is een schorpioen uit de familie Euscorpiidae.

De schorpioen is 35 tot 45 mm lang. De soort komt voor in Noord-Afrika en Zuid-Europa, maar is ook enige keren in Nederland gevonden. De schorpioen is te herkennen aan het zwarte lichaam, de gele poten en de gele angel. Van de drie soorten schorpioenen die in Frankrijk voorkomen (Buthus occitanus, Euscorpius flavicaudis en Euscorpius carpathicus) is dit verreweg de algemeenste die bv vaak in zomerhuisjes in Zuid- Frankrijk wordt gezien. De steek is pijnlijk, maar niet gevaarlijk, vergelijkbaar met die van een bij of wesp.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia-auteurs en -editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia NL

Europese zwarte schorpioen: Brief Summary ( Felemenkçe; Flemish )

wikipedia NL tarafından sağlandı

De Europese zwarte schorpioen (Euscorpius flavicaudis) is een schorpioen uit de familie Euscorpiidae.

De schorpioen is 35 tot 45 mm lang. De soort komt voor in Noord-Afrika en Zuid-Europa, maar is ook enige keren in Nederland gevonden. De schorpioen is te herkennen aan het zwarte lichaam, de gele poten en de gele angel. Van de drie soorten schorpioenen die in Frankrijk voorkomen (Buthus occitanus, Euscorpius flavicaudis en Euscorpius carpathicus) is dit verreweg de algemeenste die bv vaak in zomerhuisjes in Zuid- Frankrijk wordt gezien. De steek is pijnlijk, maar niet gevaarlijk, vergelijkbaar met die van een bij of wesp.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia-auteurs en -editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia NL

Euscorpius flavicaudis ( Lehçe )

wikipedia POL tarafından sağlandı

Euscorpius flavicaudis[1] (Euscorpius flavicaudis) – gatunek skorpiona z rodziny Euscorpiidae.

Występowanie

 src=
Osobnik sfotografowany w Lasalle we Francji

Euscorpius flavicaudis występuje w zachodniej części basenu Morza Śródziemnego, w północnej Afryce (Algieria, Tunezja) i południowej Europie (Francja, Hiszpania i Włochy). Został też przypadkowo sprowadzony do Anglii i Urugwaju w Ameryce Południowej[2][1][3].

Gatunek ten zajmuje różnorodne siedliska, jest spotykany w ogrodach, w budynkach i na murach. Zamieszkuje szczeliny w skałach i ścianach, pod kamieniami i w różnych innych miejscach o wysokiej wilgotności. Często kopie norki[2][1][3]. Występuje od poziomu morza do 500 m n.p.m.[4][5]

W Anglii

Największa i wysunięta najdalej na północ kolonia tego gatunku żyje w dokach Sheerness na wyspie Sheppey w angielskim hrabstwie Kent. Istnieje od II połowy XIX wieku. Skorpiony zamieszkują szczeliny w murach, z których wykruszyła się zaprawa murarska. Są mało aktywne, samice opuszczają schronienia nie częściej niż 10 razy w roku; samce stają się aktywniejsze latem, w sezonie rozrodczym. Polują głównie na równonogi, czasem także na osobniki własnego gatunku[4][6][5][7].

Wygląd

Euscorpius flavicaudis osiąga długość 35–45 mm i masę 300–1100 miligramów (średnio 700 mg). Ciało ma ciemnobrązowy, prawie czarny kolor, natomiast odnóża i telson są żółtawe. Szczypce są masywne, cienki zaodwłok ma 4–5 segmentów[1][4]. Ciało pokrywają drobne szczecinki, pełniące rolę narządu dotyku. Nie występuje dymorfizm płciowy[4].

Tryb życia

Gatunek ten jest aktywny nocą[4], powolny i nieagresywny[1]. Ukąszenia ludzi zdarzają się rzadko i są niegroźne[2][3]. Jad jest słaby, porównywalny z jadem pszczoły[1], rzadkie przypadki ukłucia są opisywane jako nie bardziej bolesne niż ukłucie szpilką[2].

Zwierzęta te nie prowadzą bardzo aktywnego trybu życia, opuszczają schronienia tylko w poszukiwaniu pokarmu i partnera, rzadziej w zimnych miesiącach[4][7]. Aktywność samców zmienia się liniowo z temperaturą otoczenia, samice także reagują na temperaturę, ale stają się mało aktywne po godach, a najaktywniejsze są po wydaniu na świat młodych i kiedy przestają nosić je na grzbiecie[4].

Są to zwierzęta drapieżne, polujące z zasadzki. Ich pokarmem są głównie równonogi, jedzą także małe owady. W koloniach zdarza się kanibalizm. Unieruchamiają ofiary szczypcami, rzadko używając kolca jadowego. Po zabiciu ofiary wycofują się z powrotem do zamieszkiwanej szczeliny, aby zjeść ją poczynając od głowy. Zwykle wystarczy im jeden posiłek w nocy, czasem wychodzą czatować na drugi. Niezależnie od sukcesu polowania wycofują się w głąb nor o świcie. Są zdolne przetrwać długie okresy bez jedzenia[4].

Rozmnażanie

Euscorpius flavicaudis rozmnaża się w najcieplejszych miesiącach roku, od czerwca do sierpnia, a długość sezonu rozrodczego jest uzależniona od ciepłej pogody. Jako że populacje tego gatunku są zazwyczaj małe i odosobnione, samce bronią dostępu do napotkanych samic przed konkurentami. Jeżeli potencjalna partnerka nie reaguje na zaloty, samiec wprowadza się do zamieszkiwanej przez nią szczeliny, odganiając inne samce, aż samica będzie gotowa do rozrodu. Partnerzy przystępując do godów chwytają się za nogogłaszczki i okrążają wzajemnie, co nazywa się „tańcem skorpionów”. Następnie samiec składa na podłożu spermatofor i wciąga partnerkę pod siebie, aż jej otwór płciowy znajdzie się nad spermatoforem. Po akcie samiec opuszcza samicę. Samica może zostać zapłodniona raz w sezonie lub wcale, samce, szczególnie duże osobniki, często zapładniają więcej niż jedną partnerkę. Samica nosi zapłodnione jaja przez 10 miesięcy i składa je, dopiero gdy są gotowe do wyklucia. Następnie nosi młode na grzbiecie przez ponad dwa miesiące, aż staną się na to za duże[4]. W hodowli samice mogą wydać młode dwa razy w roku[3]. Euscorpius flavicaudis żyje od 3 do 5 lat[1].

Hodowla

Skorpiony Euscorpius flavicaudis bywają hodowane przez ludzi, nie sprawiają problemów. Temperatura w terrarium powinna być równa 20–25 °C; nocą może być niższa. Wilgotność powietrza powinna zawierać się w granicach 50–70%. Dorosłe można hodować w grupach. Terrarium dla dorosłego skorpiona powinno mieć dno o rozmiarach 15×15 cm[1][3].

Przypisy

  1. a b c d e f g h Euscorpius flavicaudis (pol.). skorpiony.pl, 2012-09-24. [dostęp 2019-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-14)].
  2. a b c d Jan Ove Rein: Euscorpius flavicaudis (ang.). W: The Scorpion Files [on-line]. Norges teknisk-naturvitenskapelige universitet. [dostęp 2019-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-26)].
  3. a b c d e Euscorpius flavicaudis (pol.). Scorpiones.pl, 2011-02-28. [dostęp 2019-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-29)].
  4. a b c d e f g h i Jennifer Akre: Euscorpius flavicaudis. W: Animal Diversity Web [on-line]. University of Michigan, 2001. [dostęp 2019-01-29].
  5. a b T.G. Benton. The ecology of the scorpion Euscorpius flavicaudis in England. „Journal of Zoology”. 226 (3), s. 351–368, 1992. DOI: 10.1111/j.1469-7998.1992.tb07484.x.
  6. T.G. Benton. The life history of Euscorpius flavicaudis (Scorpiones, Chactidae). „Journal of Arachnology”. 19, s. 105–110, 1991.
  7. a b Science: Scorpions in a cold climate. „New Scientist”. 1821, 1992-05-16.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia POL

Euscorpius flavicaudis: Brief Summary ( Lehçe )

wikipedia POL tarafından sağlandı

Euscorpius flavicaudis (Euscorpius flavicaudis) – gatunek skorpiona z rodziny Euscorpiidae.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia POL