Pachycephalidae a zo ur c'herentiad e rummatadur an evned, ennañ evned hag a vev en Aostralazia.
E rummatadurioù 'zo e vez renket e holl spesadoù e Corvidae(Daveoù a vank).
C'hwec'h genad a ya d'ober ar c'herentiad hiziv an deiz :
Genadoù all a voe lod eus ar c'herentiad gwechall :
Pachycephalidae a zo ur c'herentiad e rummatadur an evned, ennañ evned hag a vev en Aostralazia.
E rummatadurioù 'zo e vez renket e holl spesadoù e Corvidae(Daveoù a vank).
Els paquicefàlids (Pachycephalidae), són una família d'ocells de l'ordre dels passeriformes que es considera part de l'antiga radiació dels ocells cantaires a la zona d'Austràlia i Nova Guinea. Els seus membres fan des d'una grandària petita fins mitjana. Ocupen la major part d'Oceania, però Austràlia i Nova Guinea són el centre de la diversitat d'unes espècies que arriben fins Nova Zelanda i les illes del Pacífic Sud, com Tonga i Samoa. També s'estenen per Àsia fins a l'Índia. La ubicació d'alguns gèneres és encara controvertida.
Segons la classificació del Congrés Ornitològic Internacional (versió 2.4, 2010), aquesta família està formada per 8 gèneres i 58 espècies:
Els paquicefàlids (Pachycephalidae), són una família d'ocells de l'ordre dels passeriformes que es considera part de l'antiga radiació dels ocells cantaires a la zona d'Austràlia i Nova Guinea. Els seus membres fan des d'una grandària petita fins mitjana. Ocupen la major part d'Oceania, però Austràlia i Nova Guinea són el centre de la diversitat d'unes espècies que arriben fins Nova Zelanda i les illes del Pacífic Sud, com Tonga i Samoa. També s'estenen per Àsia fins a l'Índia. La ubicació d'alguns gèneres és encara controvertida.
Die Dickköpfe (Pachycephalidae), auch Dickkopfschnäpper genannt, bilden eine Familie in der Ordnung der Sperlingsvögel (Passeriformes). Dickköpfe sind in Australien, Tasmanien, Neuguinea, Indonesien, den Philippinen und im Süden von Vietnam, Kambodscha, Thailand, Myanmar, Bangladesch und Westbengalen, sowie auf den Inseln des tropischen, westlichen Pazifik von den Salomonen bis Tonga verbreitet.[1]
Dickköpfe sind kleine bis mittelgroße Vögel meist mit einem bräunlichen oder grauen Gefieder. Einige Arten zeigen jedoch auch ein kontrastreiches Gefieder mit schwarzen, weißen oder gelben Bereichen. Weibchen sind in der Regel weniger kontrastreich gefärbt. Der Kopf der Vögel ist relativ groß und rund, der Hals ist kurz und dick. Der Schnabel ist kräftig und kurz bis mittellang. Flügel und Schwanz sind mittellang, die Beine sind kurz, die Füße klein.[1]
Dickköpfe leben vor allem in Wäldern, in Australien auch in offenem Buschland. Sie ernähren sich vor allem von Insekten und anderen Wirbellosen, daneben von Früchten. Größere Arten (Gattung Colluricincla) auch erbeuten auch kleine Frösche oder Echsen. Colluricincla-Arten suchen ihre Nahrung vor allem auf dem Erdboden, Pachycephala-Arten fangen Insekten in der Luft oder suchen sie im Geäst. Die napfförmigen, aus Zweigen, Gräsern, Borke, Blätter und anderem feinen Material gebauten Nester werden in einer Astgabelung, am Boden, in Büschen oder Sträuchern oder auf einen Felssims angelegt. In die Nester werden zwei bis drei Eier gelegt. Bei den meisten bisher daraufhin untersuchten Arten beteiligen sich Weibchen und Männchen am Nestbau, Brut und Fütterung der Jungvögel. Die Brut dauert 15 bis 19 Tage und die Jungvögel verlassen das Nest nach 10 bis 12 Tagen. Danach werden sie noch über einen Zeitraum von bis zu zwei Monaten von den Eltern gefüttert.[1]
Die Familie umfasst fünf Gattungen mit 64 Arten.
Die Dickköpfe (Pachycephalidae), auch Dickkopfschnäpper genannt, bilden eine Familie in der Ordnung der Sperlingsvögel (Passeriformes). Dickköpfe sind in Australien, Tasmanien, Neuguinea, Indonesien, den Philippinen und im Süden von Vietnam, Kambodscha, Thailand, Myanmar, Bangladesch und Westbengalen, sowie auf den Inseln des tropischen, westlichen Pazifik von den Salomonen bis Tonga verbreitet.
The Pachycephalidae are a family of bird species that includes the whistlers, shrikethrushes, and three of the pitohuis, and is part of the ancient Australo-Papuan radiation of songbirds. The family includes 64 species that are separated into five genera. Its members range from small to medium in size, and occupy most of Australasia. Australia and New Guinea are the centre of their diversity and, in the case of the whistlers, the South Pacific islands as far as Tonga and Samoa and parts of Asia as far as India. The exact delimitation of boundaries of the family are uncertain, and one species, the golden whistler, has been the subject of intense taxonomic scrutiny in recent years, with multiple subspecies and species-level revisions.
The family Pachycephalidae was introduced (as the subfamily Pachycephalinae) by the English ornithologist William John Swainson in 1832.[1][2]
The genera Pachycare, Hylocitrea, the crested bellbird and the crested shriketit were previously included in the family Pachycephalidae until moved to the families Acanthizidae, Hylocitreidae and Oreoicidae and Falcunculidae respectively.[3] Some authorities have also placed the genus Mohoua, classified in the monotypic family Mohouidae, within the family Pachycephalidae.[4]
The whistler family has five extant genera as follows:[3]
Pseudorectes – pitohuis (2 species)
Colluricincla – strikethrushes (11 species)
Melanorectes – black pitohui
Coracornis – whistler and strikethrush (2 species)
Pachycephala – typical whistlers (48 species)
Genus level phylogeny of the family Pachycephalidae based a study by Serina Brady and collaborators published in 2021.[5] The species numbers are from the list maintained by Frank Gill, Pamela Rasmussen and David Donsker on behalf of the International Ornithologists' Union.[3]The whistlers are stout birds with strong bills, and the group was once known as the thickheads due to the large rounded heads of many species. Their plumage is rufous, brown, or grey in the majority of species. Nevertheless, a few species, particularly the golden whistler and its close relatives, have bright plumage. One of the more unusual traits of this family is found in the feathers of some of the pitohuis, which have toxins.[6] These toxins are probably a deterrent to parasites and may also serve to dissuade predators from taking the birds.
Several species belonging to this family are outstanding songsters: the whistlers produce an astonishing volume for their size, and the lyrebirds aside, the grey shrikethrush is often regarded as the finest, most inventive songbird of them all.
The whistlers are birds of forests and wooded areas. Most species inhabit rainforest, particularly in the Asian and Papuan parts of their range, but Australian species inhabit a wider range of habitats including woodlands, arid scrubland and mangrove forests. Some species are restricted to a particular ecosystem, whereas others are more catholic and will inhabit a range of habitat types.
Little is known about the breeding biology of most of the family; what is known generally comes from a small number of Australian species and the three New Zealand Mohoua species. They are monogamous and generally nest as simple pairs, although breeding groups have been recorded in some species.
They are insectivorous, picking insects off leaves, branches, or leaf litter. While insects make up the majority of the diet they will also feed on spiders, worms, centipedes, snails, and small crabs; larger species will also tackle small vertebrates such as frogs, geckos and baby birds. They are generally sedate foragers and do not engage in hawking to obtain prey, instead being gleaners and probers. Only a few species migrate, most remaining resident in their tropical environment.[7]
The Pachycephalidae are a family of bird species that includes the whistlers, shrikethrushes, and three of the pitohuis, and is part of the ancient Australo-Papuan radiation of songbirds. The family includes 64 species that are separated into five genera. Its members range from small to medium in size, and occupy most of Australasia. Australia and New Guinea are the centre of their diversity and, in the case of the whistlers, the South Pacific islands as far as Tonga and Samoa and parts of Asia as far as India. The exact delimitation of boundaries of the family are uncertain, and one species, the golden whistler, has been the subject of intense taxonomic scrutiny in recent years, with multiple subspecies and species-level revisions.
La Pakicefaledoj (Pachycephalidae) estas familio el la ordo de la (Paseroformaj birdoj.
Pakicefaledoj disvastiĝis en Aŭstralio, Tasmanio, Novgvineo, Indonezio kaj Sudorienta Azio. Ilia kantarto estas specife klara. Ili konstruas sian pelvetoforman neston en branĉoforko, sur la grundo, en arbustejo aŭ sur rokkornico kaj pufas ĝin per folioj kaj greso. En la neston ili metas unu ĝis du ovojn.
La Pakicefaledoj (Pachycephalidae) estas familio el la ordo de la (Paseroformaj birdoj.
Pakicefaledoj disvastiĝis en Aŭstralio, Tasmanio, Novgvineo, Indonezio kaj Sudorienta Azio. Ilia kantarto estas specife klara. Ili konstruas sian pelvetoforman neston en branĉoforko, sur la grundo, en arbustejo aŭ sur rokkornico kaj pufas ĝin per folioj kaj greso. En la neston ili metas unu ĝis du ovojn.
Los paquicefálidos (Pachycephalidae) son una familia de aves paseriformes. Tienen su origen en una antigua radiación de las aves canoras hacia la región Australo-Papuana. Sus miembros tienen tamaños que van de pequeños a medianos, y ocupan la mayor parte de Australasia: Australia en particular, pero también Nueva Guinea, Nueva Zelanda, y en el caso de los silvadores, las islas del Pacífico Sur y parte de Indonesia.
Varias especies pertenecientes a esta familia son cantoras sobresalientes: los silbadores producen un volumen sorprendente para su tamaño y junto a las aves liras, el Colluricincla harmonica con frecuencia se considera el pájaro con el canto más fino y variado.
En la actualidad se reconocen seis géneros:[1]
Los paquicefálidos (Pachycephalidae) son una familia de aves paseriformes. Tienen su origen en una antigua radiación de las aves canoras hacia la región Australo-Papuana. Sus miembros tienen tamaños que van de pequeños a medianos, y ocupan la mayor parte de Australasia: Australia en particular, pero también Nueva Guinea, Nueva Zelanda, y en el caso de los silvadores, las islas del Pacífico Sur y parte de Indonesia.
Varias especies pertenecientes a esta familia son cantoras sobresalientes: los silbadores producen un volumen sorprendente para su tamaño y junto a las aves liras, el Colluricincla harmonica con frecuencia se considera el pájaro con el canto más fino y variado.
Viheltäjät (Pachycephalidae) on Australaasiassa ja Kaakkois-Aasian tooppisissa osissa tavattava varpuslintuheimo. Ne ovat pieniä tai keskikokoisia varpuslintuja. Heimoon kuuluu 5 sukua ja 48 lajia[1].
Viheltäjät (Pachycephalidae) on Australaasiassa ja Kaakkois-Aasian tooppisissa osissa tavattava varpuslintuheimo. Ne ovat pieniä tai keskikokoisia varpuslintuja. Heimoon kuuluu 5 sukua ja 48 lajia.
Les Pachycephalidae (ou pachycéphalidés) sont une famille de passereaux constituée de six genres et de près d'une soixantaine d'espèces.
Dans la révision 3.4 (2013) de sa classification taxinomique de référence, le Congrès ornithologique international applique à cette famille les multiples révisions proposées par divers auteurs au cours des dernières années.
Ainsi, Norman et al. (2009) montrent que le Rhagologue maillé (Rhagologus leucostigma) et le Siffleur à nuque rousse (Aleadryas rufinucha) n'appartiennent pas à cette famille et sont pour l'instant de placement taxinomique indéterminé (incertae sedis)[1].
Jønsson et al. (2008), Dumbacher et al. (2008), Norman et al. (2009) et Jønsson et al. (2010) montrent que le Pitohui huppé est parent du Siffleur à nuque rousse et du Carillonneur huppé (Oreoica gutturalis) mais pas des autres pitohuis. Ces deux dernières espèces sont donc elles aussi placées en incertae sedis, et le Pitohui huppé est de plus déplacé dans le genre Ornorectes[1].
Les travaux de Jønsson et al. (2008, 2010), Dumbacher et al. (2008) et Dumbacher (2013) aboutissent à une révision complète du genre Pitohui qui était polyphylétique. Il ne conserve que deux des six espèces dont il était constitué jusque-là. Il s'y ajoute deux nouvelles espèces séparées de Pitohui kirhocephalus, et il est déplacé dans la famille des Oriolidae. Trois espèces qui appartenaient auparavant à ce genre (Pitohui incertus, Pitohui ferrugineous et Pitohui nigrescens) sont conservées dans la famille des Pachycephalidae sous les noms scientifiques respectifs de Pseudorectes incertus (Pitohui à ventre clair), Pseudorectes ferrugineus (Pitohui rouilleux) et Melanorectes nigrescens (Pitohui noir)[1].
Toujours suivant Jønsson et al. (2008, 2010), le Pitohui de Sangihe (Colluricincla sanghirensis) est déplacé dans le genre Coracornis, et le Pitohui des Palau (Colluricincla tenebrosa) dans le genre Pachycephala[1].
D'après la classification de référence du Congrès ornithologique international (version 9.2, 2019)[2] :
Genres ayant appartenu à cette famille :
D'après la classification de référence du Congrès ornithologique international (version 9.2, 2019)[2] :
Les Pachycephalidae (ou pachycéphalidés) sont une famille de passereaux constituée de six genres et de près d'une soixantaine d'espèces.
I Pachicefalidi (Pachycephalidae Swainson, 1831) sono una famiglia di uccelli passeriformi [1].
La famiglia comprende i seguenti generi e specie[1]:
I Pachicefalidi (Pachycephalidae Swainson, 1831) sono una famiglia di uccelli passeriformi .
Pachycephalidae sunt familia avium quae Pachycephalinas et tres aves generum Melanorectis et Pseudorectis comprehendit, et antiquae Australo-Papuanae passerorum radiationi inerant. Species a parva ad mediocrem magnitudinem sunt, et plurimum Australasiae habitant. Australia et Nova Guinea centrum earum diversitatis videntur, quae praecipue inter Pachycepalinas ad insulas Pacificas ad Tongam et Samoam regionesque Asiae usque ad Indiam extenditur. Subtiles finium delimitationes incertae sunt, et una species, Pachycephala pectoralis, multum annos recentes investigatur.
Genera Pachycare et Hylocitrea et species Oreoica gutturalis diu inter Pachycephalidas comprehendebantur, donec ad familias Acanthizidarum, Hylocitreidarum, et Oreoicidarum proprie moverentur.[1] Nonnullae auctores genus Mohouam, olim inter Mohouidas, familiam monotypicam positam, intra Pachycephalidas nunc digerunt.[2]
Familiae sunt sex genera exstantia:[3]
Familia Pachycephalidae
Pachycephalidae sunt familia avium quae Pachycephalinas et tres aves generum Melanorectis et Pseudorectis comprehendit, et antiquae Australo-Papuanae passerorum radiationi inerant. Species a parva ad mediocrem magnitudinem sunt, et plurimum Australasiae habitant. Australia et Nova Guinea centrum earum diversitatis videntur, quae praecipue inter Pachycepalinas ad insulas Pacificas ad Tongam et Samoam regionesque Asiae usque ad Indiam extenditur. Subtiles finium delimitationes incertae sunt, et una species, Pachycephala pectoralis, multum annos recentes investigatur.
Švilpikiniai (Pachycephalidae) – žvirblinių (Passeriformes) būrio paukščių šeima, kuriai priklauso gana stiprius, švilpiančius balsus turintys Australijos ir Naujosios Gvinėjos paukščiai. Jų snapas storas, gale su kabliu. Dauguma rūšių lesa vabzdžius, tačiau kelios rūšys minta vaisiais ar net gaudo smulkius krabus. Peri abu tėvai. Deda 2-5 kiaušinius.
Šeimoje 11 genčių, apie 52 rūšys, dauguma jų sėslios. Kelios rūšys palitusios Malaizijoje, Indonezijoje, Fidžis ir Ramiojo vandenyno salose.
Švilpikiniai (Pachycephalidae) – žvirblinių (Passeriformes) būrio paukščių šeima, kuriai priklauso gana stiprius, švilpiančius balsus turintys Australijos ir Naujosios Gvinėjos paukščiai. Jų snapas storas, gale su kabliu. Dauguma rūšių lesa vabzdžius, tačiau kelios rūšys minta vaisiais ar net gaudo smulkius krabus. Peri abu tėvai. Deda 2-5 kiaušinius.
Šeimoje 11 genčių, apie 52 rūšys, dauguma jų sėslios. Kelios rūšys palitusios Malaizijoje, Indonezijoje, Fidžis ir Ramiojo vandenyno salose.
Dikkoppen en fluiters (Pachycephalidae) zijn een familie van vogels uit de orde zangvogels en de onderorde van de "echte zangvogels" (Oscines). Soorten uit dit geslacht komen voor in het groot gebied binnen de tropen van India tot eilanden in de Grote Oceaan. De meeste soorten komen voor in Nieuw-Guinea.
De dikkoppen en fluiters zijn forse vogels met sterke snavels met een haakvormige punt. Hun verenkleed is meestal roodbruin tot grijsbruin. Er zijn ook soorten met heldere kleuren, zoals de gouden fluiter. De lichaamslengte varieert van 12 tot 28 cm.
Ook qua voedselkeuze zijn er veel onderlinge verschillen. Het zijn vooral insecteneters, maar ze eten ook eieren en ongewervelde en gewervelde dieren, zoals kikkers, gekko's en jonge vogels. Er zijn ook vruchteneters onder. Eén soort uit de mangrovebossen eet zelfs kleine krabben.
De legselgrootte loopt per soort uiteen. Eieren worden doorgaans door beide geslachten bebroed.
Dikkoppen en fluiters zijn vogels van bossen en bosgebieden. De meeste soorten bewonen het regenwoud, vooral de soorten die leven in Azië (Indonesië) en Nieuw Guinea. Soorten uit Australië hebben een uitgebreider scala aan leefgebieden waarin ze voorkomen, zoals bossen, droge gebieden met struikgewas en mangrove. Sommige soorten komen voor in Zuid- en Zuidoost-Azië of op eilanden in de Stille Oceaan. Sommige soorten zijn beperkt tot één bepaald ecosysteem, terwijl anderen in een reeks verschillende leefgebieden te vinden zijn. De meeste soorten zijn standvogels.
De in Europa voorkomende fluiter is niet verwant aan deze groep. De Europese fluiter behoort tot de clade Sylvioidea. De systematiek van de familie dikkoppen en Australaziatische en Pacifische fluiters is lastig. DNA onderzoek wijst erop dat de familie waarschijnlijk thuishoort binnen de clade Corvoidea. Hierover bestaat overigens geen consensus.[1] De familie telt ruim 50 soorten.[2]
Dikkoppen en fluiters (Pachycephalidae) zijn een familie van vogels uit de orde zangvogels en de onderorde van de "echte zangvogels" (Oscines). Soorten uit dit geslacht komen voor in het groot gebied binnen de tropen van India tot eilanden in de Grote Oceaan. De meeste soorten komen voor in Nieuw-Guinea.
Plystrarar er ein biologisk familie, Pachycephalidae, av små til mellomstore sporvefuglar. Familienamnet plystrarar inkluderer små slekter av pitohuiar i tillegg til 48 artar med fellesnamnet plystrar på norsk. Medlemmene er små til medium i storleik, og har utbreiing i mesteparten av Australasia. Australia og Ny-Guinea ligg i sentrum av mangfaldet, men artar og slekter når òg New Zealand, dei sørlege Stillehavsøyane så langt som til Tonga og Samoa og delar av Asia så langt vest som India.
Plystrarar har leveområde i skogshabitat, dei fleste artane lever i regnskogen, særleg innanfor utbreiingsområdet i Asia og Ny-Guinea, men australske artar finst i eit breiare spekter av habitat, inkludert skog, tørre kratt og mangroveskog. Nokre artar er avgrensa til eit bestemt økosystem, medan andre er meir allsidige og kan leve i ei rekkje ulike naturtypar.
Plystrarar er kraftige fuglar med sterke nebb, og gruppa var ein gong kjent som tjukkhovud grunn av den store runde hovuda til mange artar. Fjørdrakta er raudbrun, brun, eller grå hos dei fleste artar. Likevel har nokre artar, spesielt gullplystrar og dei næraste slektningane, lyse fjørdrakter. Eit meir uvanlege trekk ved denne familien er toksin funne i fjører på nokre av Pitohui-artane.[1] Desse giftstoffa er truleg for vern mot parasittar og kan òg tene til å åtvare rovdyr frå å ta fuglane.
Plystrarar er insektetande, plukkar insekt av blad, greiner eller nedfallsblad. Medan insekt utgjer storparten av dietten, beitar dei òg på edderkoppar, ormar, tusenbein, sniglar, og små krabbar, av større artar små virveldyr som froskar, gekkoar og fugleungar. Generelt engasjerer dei seg ikkje i å jage byttedyr i flukt, i staden søkjer dei med nebbet og plukkar bytte. Berre nokre få artar er trekkfuglar, dei fleste attverande er standfuglar i tropiske miljø.[2]
Lite er kjent om forplantingsbiologien for storparten av familien, det ein har av kunnskap kjem frå ei lita mengd australske artar og dei tre Mohoua-artane på New Zealand. Dei er monogame og generelt hekkar dei parvis, men hekkegrupper har vore registrert hos nokre artar.
Fleire artar som høyrer til denne familien er framståande songarar.
Den nøyaktige avgrensinga av familien har vore usikker, til dømes var slekta Mohoua tidlegare plassert i denne familien basert på ei rekkje morfologiske eigenskapar og studiar i DNA-DNA-hybridisering.[3] I endringa til Clementslista 2014 blei tre artar splitta frå ut frå Pachycephalidae og sett inn i sin nye familie Oreoicidae.[4] Endringane i EBird/Clements Checklist v2016 medverka til at tre artar blei tatt ut og danna sine eigne familiar.[5]
Plystrarar i rekkjefølgje etter EBird/Clements Checklist v2018[6] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler:[7]
Plystrarar er ein biologisk familie, Pachycephalidae, av små til mellomstore sporvefuglar. Familienamnet plystrarar inkluderer små slekter av pitohuiar i tillegg til 48 artar med fellesnamnet plystrar på norsk. Medlemmene er små til medium i storleik, og har utbreiing i mesteparten av Australasia. Australia og Ny-Guinea ligg i sentrum av mangfaldet, men artar og slekter når òg New Zealand, dei sørlege Stillehavsøyane så langt som til Tonga og Samoa og delar av Asia så langt vest som India.
Multimedia w Wikimedia Commons Fletówki[2] (Pachycephalidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). Występują w Australii i na niektórych wyspach Oceanii[3].
Są to ptaki małej lub średniej wielkości, o silnych dziobach, często zakrzywionych. Najczęściej przebywają pośród drzew i krzewów, ruchliwe. Ubarwienie jest zwykle szare lub brązowe, rzadziej jaskrawe.
Gniazdo jest budowane na drzewie lub w szczelinie i ma kształt czarki. W lęgu 1-4 jaja, koloru od białego do oliwkowego z cętkowaniem, wysiadywane przez 16-18 dni. Po około 13-18 dniach pisklęta opuszczają gniazdo[4].
Do rodziny zaliczane są następujące rodzaje[2][5]:
Fletówki (Pachycephalidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). Występują w Australii i na niektórych wyspach Oceanii.
Są to ptaki małej lub średniej wielkości, o silnych dziobach, często zakrzywionych. Najczęściej przebywają pośród drzew i krzewów, ruchliwe. Ubarwienie jest zwykle szare lub brązowe, rzadziej jaskrawe.
Gniazdo jest budowane na drzewie lub w szczelinie i ma kształt czarki. W lęgu 1-4 jaja, koloru od białego do oliwkowego z cętkowaniem, wysiadywane przez 16-18 dni. Po około 13-18 dniach pisklęta opuszczają gniazdo.
Pachycephalidae é uma família de aves da ordem Passeriformes.[1][2]
Pachycephalidae é uma família de aves da ordem Passeriformes.
Visslare (Pachycephalidae) är en familj av ordningen tättingar.[1][2] Arterna förekommer framför allt på och kring Nya Guinea och Australien men också i Asien västerut till Indien och österut till Samoa och Tonga.[3]
På senare tid har DNA-studier förändrat kunskapen om vilka arter som troligen tillhör familjen. Det har lett till stora omflyttningar. Arter som tidigare betraktas som visslare förs nu till andra familjer. Till exempel placeras de tidigare visslarna Aleadryas rufinucha i klockfåglarna, Pachycare flavogriseum i taggnäbbarna och Rhagologus leucostigma i den egna familjen bärätare. Mest överraskande var nog resultaten att Hylocitrea bonensis visade sig vara en nära släkting till sidensvansarna och placeras nu i den egna familjen hylocitreor.
I familjen placeras här 58 arter i elva släkten, de allra flesta i släktet Pachycephala:[3]
Flera taxonomiska auktoriteter bryter ut tofsvisslaren till den egna familjen Falcunculidae.[4][5]
Visslare (Pachycephalidae) är en familj av ordningen tättingar. Arterna förekommer framför allt på och kring Nya Guinea och Australien men också i Asien västerut till Indien och österut till Samoa och Tonga.
Представники родини поширені в Австралії, Новій Гвінеї, на заході Океанії та у Південно-Східній Азії.
Родина містить 8 родів та 58 видів:
Це незавершена стаття з орнітології.Pachycephalidae là một họ chim trong bộ Passeriformes.[1]
Họ này hiện tại được công nhận gồm 5 chi với 61 loài. Danh sách các chi:
Các chi dưới đây theo các kết quả phân tích phân tử gần đây không thuộc về họ Pachycephalidae.
Cây phát sinh chủng loài vẽ theo Aggerbeck et al. (2014),[2] Andersen et al. (2014b),[3] Dumbacher (2008),[4] Jønsson et al. (2008b, 2008c, 2010a, 2011b, 2016).[5][6][7][8][9]
Pachycephalidae
Pachycephalidae là một họ chim trong bộ Passeriformes.
Pachycephalidae Swainson, 1831
Свистуновые[1] (лат. Pachycephalidae) — семейство воробьиных птиц.
Ранее к семейству принадлежала целебесская толстоголовка, однако генетические доказательства свидетельствуют, что вид должен быть выделен в монотипическое семейство Hylocitreidae[2].
Это заготовка статьи по орнитологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Свистуновые (лат. Pachycephalidae) — семейство воробьиных птиц.
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : スズメ目 Passeriformes 亜目 : スズメ亜目 Passeri 上科 : カラス上科 Corvoidea 科 : モズヒタキ科 Pachycephalidae 学名 Pachycephalidae Mayr, 1941 和名 モズヒタキ（百舌鶲） 英名 Whistlers モズヒタキ科（モズヒタキか、学名 Pachycephalidae）は、鳥類スズメ目の科である。モズビタキ科・フエドリ科とも。
モズヒタキ（百舌鶲）と総称される。
東洋区・オーストラリア区・オセアニア区（南アジア・東南アジア・オーストラリア・ニューギニア・太平洋諸島）に生息する。
系統樹は Norman et al. (2009)[1]などより。
モズ科 Laniidae
オウチュウ科 Dicruridae
オウギビタキ科 Rhipiduridae
カササギヒタキ科 Monarchidae
カラス科 Corvidae
オオツチスドリ科 Corcoracidae
フウチョウ科 Paradisaeidae
モズヒタキ科はカラス上科に含まれ、カラス上科の中ではカラス科など7科からなる系統と近縁だが、コウライウグイス科 Oriolidae がさらに近縁な可能性がある[2][3]。
Delacour (1946) により、拡大したヒタキ科 Muscicapidae のモズヒタキ亜科 Pachycephalinae とされた。ただし当時のヒタキ科の亜科はのちの科に相当する。ハシブトモズビタキ亜科 Falcunculinae が分離されることもあった。
Beecher (1953) はカササギヒタキ科 Monarchidae に含めた。
Sibley & Ahlquist (1990) は、モフアムシクイ属・アカガオゴジュウカラ属を加え、拡大したカラス科にモズヒタキ亜科として含めた。これはのちの科に相当する。モズヒタキ亜科は4族（亜科に相当）に分けられ、うち2族は新たに加えられた属からなる単型属、2族は伝統的なモズヒタキ科を2分したものである。アカガオゴジュウカラ属を加えることはのちの分子シーケンス系統 (Scott 1997) でも支持されたが、他は支持されなかった。
Dickinson (2003) は、モズヒタキ科からモズガラ科 Falcunculidae・モズツグミ科 Colluricinclidae に分離した。表のIOCチェックリスト1.6はその2科に関しては Dickinson に従っている（その他は同じとは限らない）。これらとモズヒタキ科の計3科は近縁と考えられた[4]。
その後 Jønsson et al. (2008)[5]や Norman et al. (2009) などにより、モズヒタキ科に含まれる属と除外される属がほぼ確定した。
伝統的にモズヒタキ科とされていたニュージーランドツグミ Turnagra・ミドリモズヒタキ Hylocitrea・キンガオモズガラ Pachycare は、系統的に大きく離れている。ニュージーランドツグミはおそらく、ニワシドリ上科（ニワシドリ科 Ptilonorhynchidae + キノボリ科 Climacteridae 系統）に近縁か含まれる[6]。ミドリモズヒタキはスズメ小目レンジャク上科の単型科ミドリモズヒタキ科 Hylocitreidae に分離された。キンガオモズガラはミツスイ上科のトゲハシムシクイ科 Acanthizidae に移された。
Sibley & Ahlquist (1990) によりモズヒタキ科に移されたアカガオゴジュウカラ属 Daphoenositta・モフアムシクイ属 Mohoua は、いずれもモズヒタキ科には含まれない。アカガオゴジュウカラ属はカラス上科内の単型科オーストラリアゴジュウカラ科 Neosittidae に属す。モフアムシクイ属はカラス上科内の離れた位置にある[1]。
伝統的にモズヒタキ科とされていたホオダレモズガラ Eulacestoma の系統位置には議論があり、モズヒタキ科内の基底[1]またはカラス上科内の離れた位置[5]にある。
フイリモズビタキ Rhagologus はカラス上科内の離れた位置にある。おそらくメガネヒタキ科‐ヤブモズ科系統内部にあり、メガネヒタキ科に含まれるかもしれない[1]。
カンムリモズピタキ Oreoica・アカエリモズヒタキ Aleadryas・カンムリモリモズ Oreoicidae は、カラス上科内の離れた位置にあり、カンムリモズビタキ科 Oreoicidae に分離される[1]。
有毒鳥類を中心に6種がまとめられていた Pitohui 属は多系統であり、系統的には4属に分割される[5]。そのうち Pitohui 属はコウライウグイス科 Oriolidae に、カンムリモリモズ Oreoicidae は新設されたカンムリモズビタキ科に移された。モズヒタキ科には Pseudorectes 属（モズツグミ属 Colluricincla に含める説あり）とクロモリモズ Melanorectes が残るが、科内では互いに近縁ではない。
国際鳥類学会議 (IOC) より[7]。ただし Norman et al. などに基づき Pitohui 属は4属に分割し、科の範囲を系統的に修正した。
때까치딱새류(whistlers)는 참새목 때까치딱새과(Pachycephalidae)에 속하는 조류의 총칭이다. 몸길이는 소형부터 중형까지 존재하며, 대부분 오스트레일리아에 분포한다. 오스트레일리아와 뉴기니섬이 때까치딱새과의 생물 다양성 중심지이며, 때까치딱새류의 경우에는 멀리 통가와 사모아의 남태평양 제도와 인도와 같은 아시아의 일부 지역까지 분포한다. 때까치딱새과의 분포 지역의 한계는 아직 명확하지 않다.
다음은 2019년 올리버로스(Oliveros) 등의 연구에 의한 까마귀하목의 계통 분류이다.[1]
까마귀하목Mohouidae
꾀꼬리상과채찍새과
Eulacestomidae
.jpg)
.jpg)
