Myodocopa és una de les dues subclasses dels ostràcodes juntament amb els Podocopa. Es caracteritzen per tenir una cuirassa pobrament calcificada i 8-9 articles en l'exopodi de la segona antena (Kornicker, 1993). La part ventral de la cuirassa no és còncava i les valves no se sobreposen massa (Horne, 2002).
Malgrat la pobra calcificació de la cuirassa, se'n coneixen alguns fòssils. (En contrast, es coneixen milers d'espècies fòssils dels Podocopa.) Són d'especial interès aquells en què també es conserven parts internes del cos, i no sols la cuirassa. Produeixen molta informació sobre els parents evolutius del taxó i fins i tot entre els espècimens encara vius en l'actualitat. S'han trobat dos fòssils de gran interès en alguns dipòsits del Silurià datats fa 425 milions d'anys, que tenen parts del cos internes ben preservades (Siveter et al. 2003, Siveter et al. 2007).
Myodocopa és una de les dues subclasses dels ostràcodes juntament amb els Podocopa. Es caracteritzen per tenir una cuirassa pobrament calcificada i 8-9 articles en l'exopodi de la segona antena (Kornicker, 1993). La part ventral de la cuirassa no és còncava i les valves no se sobreposen massa (Horne, 2002).
Malgrat la pobra calcificació de la cuirassa, se'n coneixen alguns fòssils. (En contrast, es coneixen milers d'espècies fòssils dels Podocopa.) Són d'especial interès aquells en què també es conserven parts internes del cos, i no sols la cuirassa. Produeixen molta informació sobre els parents evolutius del taxó i fins i tot entre els espècimens encara vius en l'actualitat. S'han trobat dos fòssils de gran interès en alguns dipòsits del Silurià datats fa 425 milions d'anys, que tenen parts del cos internes ben preservades (Siveter et al. 2003, Siveter et al. 2007).
Traditionally, the Myodocopa and Podocopa have been classified as subclasses within the class Ostracoda,[1] although there is some question about how closely related the two groups actually are. The Myodocopa are defined by possession of a poorly calcified carapace, and 8–9 articles in the exopod of the second antenna.[2] The ventral margin of the carapace is not concave, and the valves do not overlap to a great extent.[3]
Although the carapace of myodocopans is poorly calcified, some fossils are known for the group. (In contrast, thousands of fossil species are named for the Podocopa). Of particular interest are those fossils for which the internal body parts (and not just the carapace) are preserved. This provides a lot more information about the likely relatives to the fossil taxa, including relatives still alive today. Two recent fossils of much interest have been found from Silurian deposits (dated at 425 million years ago). These fossils have well preserved internal body parts.[4][5]
Traditionally, the Myodocopa and Podocopa have been classified as subclasses within the class Ostracoda, although there is some question about how closely related the two groups actually are. The Myodocopa are defined by possession of a poorly calcified carapace, and 8–9 articles in the exopod of the second antenna. The ventral margin of the carapace is not concave, and the valves do not overlap to a great extent.
Although the carapace of myodocopans is poorly calcified, some fossils are known for the group. (In contrast, thousands of fossil species are named for the Podocopa). Of particular interest are those fossils for which the internal body parts (and not just the carapace) are preserved. This provides a lot more information about the likely relatives to the fossil taxa, including relatives still alive today. Two recent fossils of much interest have been found from Silurian deposits (dated at 425 million years ago). These fossils have well preserved internal body parts.
Los miodócopos (Myodocopa) son una subclase de crustáceos ostrácodos. Tradicionalmente Myocopoda y Podocopa han sido clasificadas como subclases en la clase Ostracoda, aunque hay algunas dudas acerca de cómo se vinculan los dos grupos.
Los Myodocopa se definen por poseer un caparazón pobremente calcificado, y 8-9 artejos en el exopodio del segundo par de antenas.[1] El margen ventral del caparazón no es cóncavo, y las valvas no se sobreponen mucho.[2]
Los miodócopos incluyen dos órdenes:[3]
Los miodócopos (Myodocopa) son una subclase de crustáceos ostrácodos. Tradicionalmente Myocopoda y Podocopa han sido clasificadas como subclases en la clase Ostracoda, aunque hay algunas dudas acerca de cómo se vinculan los dos grupos.
Los Myodocopa se definen por poseer un caparazón pobremente calcificado, y 8-9 artejos en el exopodio del segundo par de antenas. El margen ventral del caparazón no es cóncavo, y las valvas no se sobreponen mucho.
Myodocopa est une sous-classe de crustacés ostracodes.
Selon World Register of Marine Species (26 décembre 2018)[2] :
Myodocopa est une sous-classe de crustacés ostracodes.
Myodocopa is een onderklasse van kreeftachtigen binnen de stam van de Arthropoda (Stekelhuidigen).
Myodocopa is een onderklasse van kreeftachtigen binnen de stam van de Arthropoda (Stekelhuidigen).
Myodocopa er den ene av opprinnelig to, nå totalt seks underklasser av muslingkreps, som er små krepsdyr. Denne underklassen inneholder de relativt få arter, trolig om lag 1 000 arter av de totalt anslagsvis 10 000 - 15 000 nålevende artene i muslingkreps-klassen. Skillet mellom underklassene er usikkert, det er basert på morfologi snarere enn molekylær analyse, og det er mulig at muslingkreps-gruppen er parafyletisk og bør deles.[1]
Det som kjennetegner Myodocopa, er at skallet (carapax) på overkroppen (thorax) er mykt og ikke særlig forkalket, i motsetning til situasjonen for artene i den andre hovedgruppen (Podocopa) av muslingkreps, som har hardt thorax-skall. [2] Den ventrale yttersiden av carapax er heller ikke konkav hos denne gruppen. [3] Dessuten har Myodocopa-artene en lang eksopod (ytre gren) på andre antenne-par, med 8-9 artikler, mens den andre gruppen (Podocopa) har en lengre indre gren (endopod). Individene er som regel rundt 1 mm lange.
Myodocopa-artene lever i sjøvann. Det finnes noen planktoniske arter, men de fleste lever nær bunnen. De pløyer seg igjennom bunnslammet og eter detritus og alger. Noen av artene i underklassen Myodocopida avgir et svakt, blått lys (ofte om natten), og kalls i Japan «hav-lusfluer». De finnes også i Karibia og andre steder i varme strøk.
I Nord-Atlanteren (med Middelhavet) og ved Skandinavia inklusive Østersjøen og Barentshavet, er det per 1996 observert minst 34 ulike arter av gruppen. De aller fleste av artene er observert i den nordlige delen av det angitte området. I Mydocoidpa-ordenen er det gjort observasjoner av 10 arter hvorav en art av slekten Sarsiella, en art av Eusarsiella, en art av Doloria, en art av Skogsbergia, en art av Vargula, en art av Macrocypridina, to arter av Philomedes, en art av Euphilomedes, og en art av slekten Gigantocypris. Tilsvarende har Halocyprida-ordenen oberservasjoner av 24 arter i nordlige strøk hvorav 9 arter av slekten Conchoecia, en art av Bathyconchoecia, en art av Halocypria, en art av Halocypris, 11 arter av slekten Polycope, en art av Parapolycope, og en art av slekten Polycopsis.[4]
Taksonomien til muslingkrepsene er omstridt og inneholder vanskelig systamiserte grupper. Det er generelt omstridt å fin-inndele organismer taksonomisk. En vanlig oppdeling anerkjenner muslingkreps som en av seks ulike klasser av krepsdyr. En moderne oppdatering av systematikken gis av Martin and Davis[5], som følgende oversikt følger ned til nivået orden, mens lavere nivåer i enkelte tilfeller følger Catalogue of Life: [6]
Myodocopa er den ene av opprinnelig to, nå totalt seks underklasser av muslingkreps, som er små krepsdyr. Denne underklassen inneholder de relativt få arter, trolig om lag 1 000 arter av de totalt anslagsvis 10 000 - 15 000 nålevende artene i muslingkreps-klassen. Skillet mellom underklassene er usikkert, det er basert på morfologi snarere enn molekylær analyse, og det er mulig at muslingkreps-gruppen er parafyletisk og bør deles.
Det som kjennetegner Myodocopa, er at skallet (carapax) på overkroppen (thorax) er mykt og ikke særlig forkalket, i motsetning til situasjonen for artene i den andre hovedgruppen (Podocopa) av muslingkreps, som har hardt thorax-skall. Den ventrale yttersiden av carapax er heller ikke konkav hos denne gruppen. Dessuten har Myodocopa-artene en lang eksopod (ytre gren) på andre antenne-par, med 8-9 artikler, mens den andre gruppen (Podocopa) har en lengre indre gren (endopod). Individene er som regel rundt 1 mm lange.
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 節足動物門 Arthropoda 亜門 : 甲殻亜門 Crustacea 綱 : 顎脚綱 Maxillopoda 亜綱 : 貝虫亜綱 Ostracoda 上目 : ミオドコパ上目 Myodocopa 目 : ミオドコピダ目 Myodocopida 学名 Myodocopa Sars, 1866ミオドコピダ目あるいはウミホタル目は節足動物門甲殻亜門顎脚綱（がくきゃくこう）貝虫亜綱ミオドコパ上目に属する目である。筋柄目とも言う。広義にはミオドコパ上目の原生群全体をミオドコピダ目に含める。ここではこの広義のミオドコピダについて述べる。
海産、大型、遊泳性のオストラコーダである。世界中の海に生息し、その範囲は潮干帯から深海、海面まで多岐にわたる。
3亜目5–6上科に分類される。
これらは伝統的にはウミホタル目（ミオドコピダ目、新分類のウミホタル亜目）と枝柄目 Halocyprida Dana, 1853（新分類のクアドコパ亜目とハロキプリーナ亜目）の2目に分けられてきたが、枝柄目の単系統性は不確実であり、近年は3グループに分けることが多い。
5上科の内の3つはシルル紀に出現しており、最も新しい上科でも白亜紀から産出する。体構造は4億年以上前から変わっておらず、「生きている化石」を地で行く存在でもある。確認されている最古の化石はオルドビス紀のものである。現在確認されている中では最古の性別（オス）が確認できる生物でもある。(Siveter et al. 2003)
最も有名かつ普通な種としてウミホタルが挙げられる。ミオドコーパのシルエットは全身を覆う背甲で決定されており、背甲の中に軟体部と呼ばれる本体が隠れている。軟体部には7対の付属肢と1対の複眼、中心眼と呼ばれる光センサ、尾叉などが備わっている。一部の科(Cylindroleberididae)では、7対の付属肢の他に体側部に大型の鰓を持っている。
ウミホタルで有名な化学発光のほか、構造色を示す回折格子構造をもつ光学素子を備えている種がおり、化石種においても複眼を収めるスペースが確認されていることとあわせて光学シグナルによる個体間シグナル伝達が行われているという考えがある。
ミオドコピダ目あるいはウミホタル目は節足動物門甲殻亜門顎脚綱（がくきゃくこう）貝虫亜綱ミオドコパ上目に属する目である。筋柄目とも言う。広義にはミオドコパ上目の原生群全体をミオドコピダ目に含める。ここではこの広義のミオドコピダについて述べる。
海産、大型、遊泳性のオストラコーダである。世界中の海に生息し、その範囲は潮干帯から深海、海面まで多岐にわたる。
3亜目5–6上科に分類される。
ミオドコパ上目 Myodocopa Sars, 1866 （ウミホタル上目） ミオドコピダ目 Myodocopida Sars, 1866 （筋柄類、ウミホタル目、Myodocopina） ウミホタル亜目 Myodocopina Sars, 1866（筋柄亜目） Cylindroleberidoidea ウミホタル上科 Cypridinoidea Sarsielloidea クアドコパ亜目 Cladocopina Sars, 1865 Polycopoidea ハロキプリーナ亜目 Halocypridina Dana, 1853（枝柄亜目） Halocypridoidea Thaumatocypridoideaこれらは伝統的にはウミホタル目（ミオドコピダ目、新分類のウミホタル亜目）と枝柄目 Halocyprida Dana, 1853（新分類のクアドコパ亜目とハロキプリーナ亜目）の2目に分けられてきたが、枝柄目の単系統性は不確実であり、近年は3グループに分けることが多い。
5上科の内の3つはシルル紀に出現しており、最も新しい上科でも白亜紀から産出する。体構造は4億年以上前から変わっておらず、「生きている化石」を地で行く存在でもある。確認されている最古の化石はオルドビス紀のものである。現在確認されている中では最古の性別（オス）が確認できる生物でもある。(Siveter et al. 2003)
最も有名かつ普通な種としてウミホタルが挙げられる。ミオドコーパのシルエットは全身を覆う背甲で決定されており、背甲の中に軟体部と呼ばれる本体が隠れている。軟体部には7対の付属肢と1対の複眼、中心眼と呼ばれる光センサ、尾叉などが備わっている。一部の科(Cylindroleberididae)では、7対の付属肢の他に体側部に大型の鰓を持っている。
ウミホタルで有名な化学発光のほか、構造色を示す回折格子構造をもつ光学素子を備えている種がおり、化石種においても複眼を収めるスペースが確認されていることとあわせて光学シグナルによる個体間シグナル伝達が行われているという考えがある。
