Veleštírovití (Scorpionidae) je čeleď štírů. Patří do ní např. rody:
Rod Scorpio s jediným druhem Scorpio maurus je někdy nazýván prostě štír boxer nebo štír maurský, častější název je veleštír boxer. Rodem s odlišným českým názvem, někdy počítaným do čeledi Scorpionidae, je rod Urodacus s názvem australoštír.
Die Scorpionidae sind eine Familie der Skorpione (Scorpiones). Sie umfasst vier Gattungen und ca. 160 Arten.
Manche Scorpionidae erreichen Körpergrößen bis zu 20 Zentimeter und ein Gewicht von bis zu 32 Gramm. Die Familie umfasst mit Heterometrus swammerdami aus Indien und Sri Lanka sowie dem Kaiserskorpion (Pandinus imperator) die größten Skorpionsarten überhaupt. Die Arten haben eine große fünfeckige Brustplatte sowie kräftige Scherenbeine.
Arten der Scorpionidae sind in Afrika und Asien verbreitet. Sie leben in Wäldern, Regenwäldern und in Steppengebieten. In Wüstengebieten wie der Sahara kommen sie nicht vor.
Besonders die großen Kaiserskorpione und einige andere Arten werden gerne als Terrarientiere gehalten. Das Gift der Scorpionidae ist bei den meisten Arten relativ harmlos, einige besitzen allerdings auch Gifte, die für den Menschen gefährlich werden können.
Latreille stellte 1802 ursprünglich alle Skorpione in der "Familie" Scorpiones zusammen. Später wurden die Skorpione zu einer Ordnung, die mehrere Familien umfasste. Die Familie der Scorpionidae wurde von Pocock 1893 in mehrere "Unterfamilien" eingeteilt: Diplocentrini, Hemiscorpiini, Ischnurini, Scorpionini und Urodacini. Die meisten Unterfamilien wurden im 20. Jahrhundert zu eigenen Familien erhoben oder zu anderen Familien gestellt. Schließlich verblieben nur noch die vier Gattungen der Scorpionini in der Familie Scorpionidae.
Diese vier Gattungen kommen in biogeographisch getrennten Verbreitungsgebieten in Afrika und Asien vor:
2003 lösten Michael E. Soleglad und Victor Fet die Familie Diplocentridae auf und fügten sämtliche Arten der hauptsächlich in Nord-, Mittel- und Südamerika sowie der Karibik verbreiteten Gattungen in die Familie Scorpionidae ein. Andere Autoren wie Lorenzo Prendini und Ward C. Wheeler vom American Museum of Natural History halten die Diplocentridae jedoch für eine zwar nahe verwandte, aber durch klare Unterscheidungsmerkmale getrennte Familie. Im November 2005 veröffentlichten sie daher eine Gegendarstellung,[1] in der sie alle Änderungen zurückwiesen. Schon im Dezember 2005 folgte die Antwort von Soleglad und Fet,[2] die auf ihrer Revision beharrten.
Im Jahr 2005 wurde auch die Familie Urodacidae mit der einzigen Gattung Urodacus in einer Revision von Soleglad, Fet und Kovarik aufgelöst und als Unterfamilie Urodacinae in die Scorpionidae eingegliedert. Diese Umgruppierung ist aber ebenfalls nicht allgemein anerkannt. So stellten Volschenk und Prendini 2008 die neu entdeckte Gattung Aops mit der Art Aops oncodactylus wieder in die Familie der Urodacidae.
Die Scorpionidae sind eine Familie der Skorpione (Scorpiones). Sie umfasst vier Gattungen und ca. 160 Arten.
The Scorpionidae (burrowing scorpions or pale-legged scorpions) make up the superfamily Scorpionoidea. The family was established by Pierre André Latreille, 1802.
Scorpionidae contains the following genera:[2]
The Scorpionidae (burrowing scorpions or pale-legged scorpions) make up the superfamily Scorpionoidea. The family was established by Pierre André Latreille, 1802.
Los escorpiónidos (Scorpionidae) son una familia de escorpiones. Está constituida de 15 géneros y más de 260 especies.
La familia se subdivide según Prendini & Francke[1][2]en:
Los escorpiónidos (Scorpionidae) son una familia de escorpiones. Está constituida de 15 géneros y más de 260 especies.
Varsinaiset skorpionit (Scorpionidae) on maailman suurimmat skorpionit sisältävä heimo, lajit voivat olla jopa 21 sentin pituisia. Uhkaavasta ulkonäöstään huolimatta suurimmat lajit eivät ole yleensä yhtä myrkyllisiä kuin pienet. Saalistaessaan ne luottavat pääasiassa fyysiseen voimaan ja kaivavat maasta saaliseläimiinsä kuuluvat hämähäkit, liskot ja jopa pienet nisäkkäät. Varsinaiset skorpionit eivät käytä piikkiään ainoastaan uhrinsa lamauttamiseen, vaan saattavat pistää myös kumppaniaan osana monimutkaista pariutumisrituaaliaan. Emo pysyy 30-35 poikasen muodostaman pesueen lähettyvillä vielä jonkin aikaa ensimmäisen nahanluonnin jälkeen. Varsinaisten skorpionien rintalasta on viisisivuinen kun se taas kenttäskorpioneilla on kolmiomainen.
Varsinaiset skorpionit (Scorpionidae) on maailman suurimmat skorpionit sisältävä heimo, lajit voivat olla jopa 21 sentin pituisia. Uhkaavasta ulkonäöstään huolimatta suurimmat lajit eivät ole yleensä yhtä myrkyllisiä kuin pienet. Saalistaessaan ne luottavat pääasiassa fyysiseen voimaan ja kaivavat maasta saaliseläimiinsä kuuluvat hämähäkit, liskot ja jopa pienet nisäkkäät. Varsinaiset skorpionit eivät käytä piikkiään ainoastaan uhrinsa lamauttamiseen, vaan saattavat pistää myös kumppaniaan osana monimutkaista pariutumisrituaaliaan. Emo pysyy 30-35 poikasen muodostaman pesueen lähettyvillä vielä jonkin aikaa ensimmäisen nahanluonnin jälkeen. Varsinaisten skorpionien rintalasta on viisisivuinen kun se taas kenttäskorpioneilla on kolmiomainen.
Les Scorpionidae sont une famille de scorpions.
Les espèces de cette famille se rencontrent en Afrique, en Asie et en Océanie[1].
Selon The Scorpion Files (19/11/2020)[2] :
Selon The World Spider Catalog (version 20.5, 2020)[3] :
Prendini et Loria en 2020 répartissent les genres en quatre sous-familles : les Heterometrinae (Chersonesometrus, Deccanometrus, Gigantometrus, Heterometrus, Javanimetrus, Sahyadrimetrus et Srilankametrus), les Opistophthalminae (Opistophthalmus), les Pandininae (Pandiborellius, Pandinoides, Pandinops, Pandinopsis, Pandinurus, Pandinus et Pandipalpus) et les Scorpioninae (Scorpio) ; les Urodacidae (Aops et Urodacus) et les Rugodentidae (Rugodentus) étant considérées comme des familles distinctes[4].
Gli Scorpionidi (Scorpionidae Latreille, 1802) sono una famiglia di aracnidi dell'ordine Scorpiones che comprende 21 generi e circa 300 specie.[1].
Appartengono a questa famiglia gli scorpioni più grandi al mondo, tra cui Heterometrus swammerdami e Pandinus imperator, che possono raggiungere lunghezze tra 15 e 20 cm.[1]
Nonostante la loro corporatura massiccia, le specie più grandi tendono ad essere poco velenose visto che usufruiscono maggiormente della forza fisica per catturare le prede.
Molte specie di questo ordine scavano per cacciare ragni, lucertole e topi.
Gli scorpionidi utilizzano la puntura per paralizzare le prede ma anche per il loro complesso rituale nuziale.
La riproduzione degli scorpionidi in genere è come quella degli altri aracnidi: il maschio attraverso i pedipalpi, i cheliceri o gli arti, trasferisce alla femmina una capsula piena di spermatozoi ("spermatoforo"). La femmina libera le uova, che si schiudono immediatamente. Da ogni schiusa nascono in media 30-35 piccoli, che rimangono con la madre fino alla prima muta.
Gli Scorpionidi sono presenti in America, Africa, Asia e Australia[1].
Vivono maggiormente in caverne, fessure, ceppi e sotto i sassi.
La famiglia degli Scorpionidi comprende i seguenti generi:[1]
Gli Scorpionidi (Scorpionidae Latreille, 1802) sono una famiglia di aracnidi dell'ordine Scorpiones che comprende 21 generi e circa 300 specie..
Scorpionidae vormt een familie binnen de orde der Schorpioenen (Scorpiones).
De kleinste boekenschorpioen is ongeveer 1cm lang. De grootste schorpioen is de Pandinus imperator, die bijna 20 cm lang is. De kleur van bijna alle schorpioenen ligt tussen bruin en zwartachtig. Soms ook een beetje blauw. Het gepantserde lichaam is opgebouwd uit een voor- en achterstuk. De kop behoort tot het voorstuk, en het lichaam samen met de staart, behoort tot het achterstuk. Het lichaam is opgebouwd uit 7 segmenten, de staart heeft er 5, die naar het uiteinde toe de giftige staart vormen. Mannetjes schorpioenen zijn wat slanker, hebben wat langere borstels op hun buik en hebben vaak een dikkere gifstekel dan vrouwtjes.
Deze zeer taaie dieren zijn bestand tegen extreem hoge en lage temperaturen. Ze kunnen ook goed tegen allerlei soorten straling, hetgeen waarschijnlijk de reden is voor hun overleven. Ze zijn nachtactief en heel goed gecamoufleerd, waardoor ze moeilijk te zien zijn. Echter, alle schorpioenen die worden beschenen met "blacklight" zullen licht gaan geven, dit wordt in de wetenschap "biofosforisentie" genoemd. Alle schorpioenen zijn giftig, maar ze zijn niet allemaal gevaarlijk voor mensen. Wel gevaarlijk zijn de kleine soorten uit de familie Buthidae.
De schorpioen heeft een gevarieerd dieet,dat bestaat uit sprinkhanen, vliegen, mieren, kevers en spinnen. Als de palpen (de grijparmen) de prooi hebben gevangen, wordt die in stukken gescheurd met de chelicerae (grote kaken aan weerszijden van de mond). Een schorpioen kan heel lang zonder voedsel.
Ze hebben ook vijanden, zoals spinnen, vogels, slangen, bavianen en hagedissen. Sommige soorten zijn immuun voor het gif van de schorpioen. Schorpioenen leven afzonderlijk van elkaar omdat ze iedere vijand, zelfs hun eigen soort proberen te doden.
Het mannetje legt een zaadpakketje op de grond en zorgt dat het vrouwtje eroverheen loopt. Op dat moment neemt ze het pakketje in zich op, waardoor haar eitjes worden bevrucht, die in haar lichaam worden uitgebroed. Na ongeveer een jaar worden er 8 tot 35 jongen geboren, die meteen op hun moeders rug kruipen. Na twee weken gaan ze uit elkaar gaan en worden zelfstandig.
De meeste schorpioenen leven in warme en droge gebieden, zoals de woestijnen in Noord-Afrika, het midden Oosten, Azië Australië en Amerika. Sommige schorpioenen, zoals de Pandinus imperator, prefereren vochtige gebieden, zoals de West-Afrikaanse bossen en oerwouden. Een andere soort, de Euscorpius, prefereert een wat koeler gebied, zoals de Middellandse Zee. De meeste schorpioenen houden niet van een koud klimaat. Ze komen voor in rotsspleten, grotten, onder stenen en hout.
Ze bestaan al sinds het Siluur (ca. 440-410 miljoen jaar geleden). De schorpioen, is zover bekend, het eerste dier onder de geleedpotigen. Uit onderzoek is gebleken dat alle schorpioenen eerst in het water hebben geleefd alvorens ze op het land gingen leven. Ze hebben een viertal boeklongen, die direct in verbinding staan met de buitenlucht, via een opening aan de onderkant van het lichaam.
Scorpionidae vormt een familie binnen de orde der Schorpioenen (Scorpiones).
Scorpionidae er en gruppe (familie) av skorpioner. Gruppen omfatter de største av de nålevende skorpionene, blant andre Pandinus imperator som kan bli over 20 centimeter lang og veie over 30 gram.
Forholdsvis slankbygde skorpioner med meget kraftige pedipalper (klør), ofte svarte på farge. De har et tykt, hardt skall. Brystplaten (sternum) er femkantet. Noen av artene blir temmelig store, for eksempel Pandinus imperator og Heterometrus swammerdami som kan bli over 20 centimeter lange.
Disse skorpionene lever mest i skog, men også på savanner. De fleste unngår svært tørre områder. De tilbringer dager i huler som de enten har gravd ut selv eller overtatt fra andre dyr, og går ut på jakt om natten. De fanger og knuser byttet med sine sterke klosakser, og bruker sjelden brodden.
Artene i denne familien er ikke kjent for å ha sterk gift, noen av de store artene kan trolig gjøre vel så mye skade med de sterke klosaksene som ved brodden. Imidlertid kan artene i slekten Heterometrus (Sørøst-Asia) og Nebo (Midtøsten) ha potensielt farlige stikk.
Familien i snever forstand er lever i Afrika og de sørlige delene av Asia. Diplocentrinae er utbredt over det meste av Jorda i varme områder.
De artene som tidligere ble regnet som familiene Diplocentridae og Urodacidae hører nå til her.
Scorpionidae er en gruppe (familie) av skorpioner. Gruppen omfatter de største av de nålevende skorpionene, blant andre Pandinus imperator som kan bli over 20 centimeter lang og veie over 30 gram.
Multimedia w Wikimedia Commons Scorpionidae – rodzina skorpionów.
Skorpiony te mają masywne nogogłaszczki i pięciokątne sternum[1]. Największe gatunki osiągają do 220 mm długości ciała[2] i masę do 32 g[3]. Zasiedlają wilgotne lasy, sawanny i środowiska suche Azji, Afryki, Australii i obu Ameryk[1].
Należy tu ponad 300 gatunków, zgrupowanych w 23 rodzajach[3]:
Scorpionidae – rodzina skorpionów.
Skorpiony te mają masywne nogogłaszczki i pięciokątne sternum. Największe gatunki osiągają do 220 mm długości ciała i masę do 32 g. Zasiedlają wilgotne lasy, sawanny i środowiska suche Azji, Afryki, Australii i obu Ameryk.
Należy tu ponad 300 gatunków, zgrupowanych w 23 rodzajach:
Aops (Volschenk & Prendini, 2008) Bioculus (Stahnke, 1968) Cazierus (Francke, 1978) Cryptoiclus Teruel & Kovarik, 2012 Didymocentrus (Kraepelin, 1905) Diplocentrus (Peters, 1861) Heterometrus (Ehrenberg, 1828) Heteronebo (Pocock, 1899) Kolotl Santibanez-Lopez, Francke & Prendini, 2014 †Mioscorpio Kjellesvig-Waering, 1986 Nebo (Simon, 1878) Oiclus (Simon, 1880) Opistophthalmus (C. L. Koch, 1837) Pandinus (Thorell, 1876) Pandinoides Fet, 1997 Pandinops Birula, 1913 Pandinopsis Vachon, 1974 Pandinurus Fet, 1997 Rugodentus (Bastawade, Sureshan & Radhakrishnan, 2005) Scorpio (Linnaeus, 1758) Tarsoporosus (Francke, 1978) Urodacus (Peters, 1861)Scorpionidae é uma família de escorpiões, da classe Arachnida.
Scorpionidae é uma família de escorpiões, da classe Arachnida.
Scorpionidae är en familj i ordningen skorpioner som innehållande de största nulevande skorpionerna. Arterna fördelas på fyra släkten som uteslutande förekommer i varmare länder.
Trots storleken hos arterna är giftet för svagt för att döda så små djur som reptiler och gnagare, så födan består då av mindre insekter som syrsor, gräshoppor, sländor, larver samt spindlar.
Arterna kännetecknas av sina kraftigt rundade klor, vilket tyder på en relativt lindrig giftighet. Färgen varierar kraftigt från mörkaste svart nyans till röd-brun färg.
Arterna kejsarskorpion (Pandinus imperator) och rödkloskorpion (Pandinus cavimanus) är de vanligaste skorpionerna som sällkapsdjur och hålls i terrarium.
Wikimedia Commons har media som rör Scorpionidae.
Scorpionidae är en familj i ordningen skorpioner som innehållande de största nulevande skorpionerna. Arterna fördelas på fyra släkten som uteslutande förekommer i varmare länder.
Trots storleken hos arterna är giftet för svagt för att döda så små djur som reptiler och gnagare, så födan består då av mindre insekter som syrsor, gräshoppor, sländor, larver samt spindlar.
Arterna kännetecknas av sina kraftigt rundade klor, vilket tyder på en relativt lindrig giftighet. Färgen varierar kraftigt från mörkaste svart nyans till röd-brun färg.
Scorpionidae là một họ bọ cạp. Họ này có 15 chi, 260 loài.
Theo The Scorpion Files[1] et Prendini & Francke[2]:
Bài viết liên quan đến lớp Hình nhện này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Scorpionidae Latreille, 1802
Scorpionidae (лат.) — семейство скорпионов из надсемейства Scorpionoidea. Более 260 видов[1].
Встречаются в Австралии, Азии, Африке, Северной, Центральной и Южной Америке. Имеют пентагональный стернум и очень широкие и крупные педипальпы. Представители родов Heterometrus и Pandinus стали популярны при разведении их в террариумах. Из крупных представителей выделяются Heterometrus swammerdami (Индия, Шри-Ланка) и Pandinus imperator, достигающие в длину 15—20 см и весящие до 32 г.[1]
17 родов и более 262 видов (2 рода и 2 вида вымершие). В последнее время в состав семейства Scorpionidae включают род Urodacus из семейства Urodacidae, а также представителей расформированного близкого семейства Diplocentridae[1].
Scorpionidae (лат.) — семейство скорпионов из надсемейства Scorpionoidea. Более 260 видов.
