Gwas neidr o deulu'r Corduliidae (neu'r 'Gweision neidr gwyrdd') yw'r Somatochlora alpestris. Fel llawer o weision neidr, ei gynefin yw pyllau o ddŵr, llynnoedd, nentydd neu afonydd.
Gwas neidr o deulu'r Corduliidae (neu'r 'Gweision neidr gwyrdd') yw'r Somatochlora alpestris. Fel llawer o weision neidr, ei gynefin yw pyllau o ddŵr, llynnoedd, nentydd neu afonydd.
Lesklice horská (Somatochlora alpestris) je druh vážky z podřádu šídel. Vyskytuje se hlavně na severu Evropy a v horách střední Evropy.[1] V celém Česku je to vzácný druh. Je zapsaná v červeném seznamu ohrožených druhů bezobratlých jako druh ohrožený.[2]
Zadeček lesklice horské má délku 32–35 mm.[3] Hruď má tmavozelenou s kovovým leskem.[3] Oči jsou lesklé, na temeni se dotýkají v přímce. Na čele mezi očima má dvě nespojené žluté skvrny. Křídla jsou čirá s rozpětím 63–72 mm.[3] Plamka na křídlech je hnědá. Nohy má černé. Zadeček je skoro černý bez lesku.[3]
Nymfa (larva) je dlouhá až 21 mm.[4] Hřbet zadečku má bez trnů, zatímco na boku 8. a 9. článku zadečku má dlouhé ostré trny.[4]
Nymfy žijí v rašelinných vodách,[3] kde se vyvíjí 3 roky.[4] Dospělci létají většinou u břehu od července do září.[3]
Obrázky, zvuky či videa k tématu lesklice horská ve Wikimedia Commons
Lesklice horská (Somatochlora alpestris) je druh vážky z podřádu šídel. Vyskytuje se hlavně na severu Evropy a v horách střední Evropy. V celém Česku je to vzácný druh. Je zapsaná v červeném seznamu ohrožených druhů bezobratlých jako druh ohrožený.
Die Alpen-Smaragdlibelle (Somatochlora alpestris) ist eine Libellenart aus der Familie der Falkenlibellen (Corduliidae), die zu den Großlibellen (Anisoptera) gehören.
Die Libellen sind mittelgroß und erreichen eine Flügelspannweite von sechs bis sieben Zentimetern, wobei sie im Vergleich zur ähnlichen Arktischen Smaragdlibelle (Somatochlora arctica) robuster wirkt. Das Abdomen der Männchen hat eine Länge von 32 bis 36 Millimeter, das der Weibchen von 31 bis 35 Millimeter. Der Körper ist grünlich-schwarz gefärbt mit einem leuchtend metallisch grünen Thorax und einem schwarzen Abdomen, die Augen sind leuchtend grün bis blaugrün. Die Stirn (Frons) besitzt beidseitig je einen gelben Fleck.
Die Vorderflügel besitzen zwischen der Cubital- und der Analader zwei Queradern, das Flügeldreieck ist unterteilt. Das mattschwarze Abdomen der Männchen hat am Ende des zweiten und häufig auch des dritten Segments einen feinen weißen Ring, bei Weibchen ist der Ring am 2. Segment deutlicher und es sind zusätzlich am Ende des 3. und 4. Segments undeutliche Ringe vorhanden. Die Cerci des Männchens sind von dorsal betrachtet doppeleckig und am Ende spitz zusammenlaufend und besitzen basal zwei ventrale Zähnchen. Die Subgenitalplatte des Weibchens ist massiv und von der Seite betrachtet dreieckig und vom Abdomen abstehend, sie überragt das 9. Abdominalsegment nicht.
Ähnliche Arten sind die Arktische Smaragdlibelle (Somatochlora arctica), die Glänzende Smaragdlibelle (Somatochlora metallica) und die Falkenlibelle (Cordulia aenea).
Die ausgewachsene Larve und die Exuvie erreichen eine Länge von 19 bis 22 Millimeter. Die vergleichsweise kurzbeinige Larve ist mäßig behaart und besitzt weder Seiten- noch Dorsaldornen. Im Vergleich zu den Larven der Arktischen Smaragdlibelle ist die Analpyramide weiter herausragend und die Flächen der Adominaltergite besitzen eine feine Behaarung während längere Haare nur an den Seitenrändern und an der Hinterkanten der Segmente auf der Rückenseite vorhanden sind. Auffällig sind dreieckige Sklerite auf den Pleuren der Segmente 4 bis 6 und 8 während diese auf den 7. Segment fehlen (Antepleuriten). Der äußere, distale, Rand des Labialpalpus ist tief eingeschnitten und die Zähne sind abgerundet.
Die Alpenlibelle ist vorwiegend arkto-alpin und teilweise auch boreo-alpin verbreitet und kommt in drei voneinander getrennten Verbreitungsgebieten vor: Nordeuropa von Norwegen bis Nordostrussland, den mitteleuropäischen Alpenraum und angrenzende Hochlandregionen sowie in Ostasien von Sibirien über den mittleren Amur und Kamtschatka bis nach Nordost-China und Nordkorea und Japan. In Mitteleuropa beschränkt sich das Vorkommen der Art auf die höheren Berglagen mit alpinem Klima und umfasst vor allem das gesamte Gebiet der Alpen und das Alpenvorland.
In Deutschland ist sie entsprechend nur in den Bayerischen Alpen und darüber hinaus dem Bayerischen Wald, dem Fichtelgebirge, dem Erzgebirge mit dem tiefsten Fundort bei 420 Metern Höhe, dem Vogtland, dem Thüringer Wald, dem Harz und dem Schwarzwald lokal nachgewiesen. Auf der Roten Liste wird die Art in der höchsten Gefährdungskategorie „vom Aussterben bedroht“ eingestuft.[1]
Die Tiere leben vor allem an kleinen Wasserstellen im Torfmoos-Schwingrasen in Mooren.
Die Flugzeit unterscheidet sich regional leicht. In Deutschland, Österreich und der Schweiz sind die Imagines vom Juni oder Juli bis August oder September aktiv.
Die Libellen sind fast ausschließlich bei sonnigem Wetter anzutreffen. Die Männchen patrouillieren einzeln oder in geringer Anzahl auf der Suche nach Weibchen über dem Schwingrasen, die Wasserfläche und den Uferbereich der Habitate und setzen sich gelegentlich kurz auf Pflanzen ab.
Die Paarung beginnt in der Luft, danach setzt sich das Paarungsrad an einen Baum oder im Gebüsch ab. Die Weibchen legen ihre Eier im Flug über kleinen Wasserlachen oder in den Torfmoosrasen. Dabei berühren die rüttelnden Weibchen mit dem Hinterleibsende das Wasser und streifen so die Eier ab. Die Larven schlüpfen teilweise vor den Winter oder überwintern im Ei, bevor sie im Frühjahr schlüpfen. Sie leben in teilweise winzigen Wasserstellen wie Schlenken zwischen Torfmoos und benötigen für ihre Entwicklung wahrscheinlich bis zu drei Jahre.
Die Alpen-Smaragdlibelle (Somatochlora alpestris) ist eine Libellenart aus der Familie der Falkenlibellen (Corduliidae), die zu den Großlibellen (Anisoptera) gehören.
Somatochlora alpestris, or the alpine emerald, is a species of dragonfly from the family Corduliidae. It is found in European highlands, southern Scandinavia, and east to southern Siberia in Asia.[2]
Adults reach up to 5 cm in length and appear black from the distance, but dark green metallic sheen is apparent from up close. When at rest, the characteristic narrow white band between 2nd and 3rd abdominal segments is also noticeable. Other members of the genus Somatochlora also share these characters, especially the northern emerald (S. arctica) and the treeline emerald (S. sahlbergi); although, the latter lives far north and its range doesn't overlap the alpine. The northern emerald has olive-green eyes (compared with azure in the alpine emerald) and less contrasting white band, but closer examination of anatomical characters, especially on the legs, is necessary for reliable determination.[3]
The species inhabits cold arctic and montane areas, where it breeds in acidic bogs. The nymphs are able to survive short-term freezing and complete desiccation of their water body, while the adults are sensitive to low temperatures and snowfall in mid-summer when they are active. In Central Europe, Somatochlora alpestris is widespread in the Alps, the Tatra Mountains, and the Carpathian Mountains, roughly between 800 and 2.500 m a.s.l. Its Asian distribution is poorly known.[2]
Somatochlora alpestris, or the alpine emerald, is a species of dragonfly from the family Corduliidae. It is found in European highlands, southern Scandinavia, and east to southern Siberia in Asia.
Aapakiiltokorento (Somatochlora alpestris) on soilla elävä tumma kiiltokorento.
Aapakiiltokorento on väriltään enimmäkseen tummanvihreä ja takaruumiis miltei musta. Aapakiiltokorennon takaruumiissa ei ole keltaisia laikkuja, toisin kuin täpläkiiltokorennolla ja hoikkakiiltokorennon naaraalla. Lajilla on kasvojen sivuilla keltaiset laikut, mutta niiden välillä ei ole keltaista juovaa, joka taas välkekorennolla on.[1]
Koiraan merkittävimpiä tuntomerkkejä ovat ylemmät perälisäkkeet, jotka taittuvat kärjissään toisiaan päin.[1]
Aapakiiltokorennon takaruumis on 32–35 mm pitkä ja takasiipi 28–34 mm pitkä.[1]
Aapakiltokorentoja tavataan lennossa kesäkuun puolivälistä elokuun puoleenväliin. Heinäkuu on päälentoaikaa.[1]
Aapakiiltokorento elää Pohjois-Euroopassa ja Japanin Hokkaidolla sekä Keski-Euroopan vuoristoissa ja paikoittaisena Siperiassa. Suomessa lajia esiintyy eniten pohjoisessa, mutta se on sielläkin harvinainen.[1]
Laji elää soilla. Pohjois-Suomessa aapakiiltokorento elää useilla erilaisilla suoalueilla ja soiden lammilla. Etelässä tavallisia elinpaikkoja ovat varsinkin sammaleiset rämeiden ojat.[1]
Aapakiiltokorento (Somatochlora alpestris) on soilla elävä tumma kiiltokorento.
La Cordulie alpestre ou Chlorocordulie alpestre[1] (Somatochlora alpestris) est un insecte odonate anisoptère (libellule) de la famille des Corduliidae, du genre Somatochlora.
Espèce boréo-alpine. Aire de répartition disjointe : nord de la Scandinavie au nord du Japon et massifs montagneux d'Europe centrale. En France, présente dans les Vosges, le Jura et les Alpes[2].
D'après les odonatologues, l'observation de l'animal capturé peut mener à une identification plus sûre vu les variations possibles.
Cette espèce préfère les eaux stagnantes dans les tourbières, landes, toundras.
La Cordulie alpestre ou Chlorocordulie alpestre (Somatochlora alpestris) est un insecte odonate anisoptère (libellule) de la famille des Corduliidae, du genre Somatochlora.
De taigaglanslibel (Somatochlora alpestris) is een libellensoort uit de familie van de glanslibellen (Corduliidae), onderorde echte libellen (Anisoptera).[1]
Somatochlora alpestris is in 1840 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Selys.
Bronnen, noten en/of referenties
Fjellmetalløyenstikker er en øyenstikker som tilhører familiegruppen glanslibeller (Corduliidae).
Fjellmetalløyenstikker er utbredt i Nord-Europa. Mangler i Danmark, men er funnet i det nordlige Sverige og Finland. I det nordlige Norge, i fjellet. Utbredt sør til Rogaland, på vestlandet hvor finnes den kan finnes langt ned i lavlandet. På østlandet finnes den på Hardangervidda og sør til omtrent Røros og bare i fjellet.
Kjønnene er ganske like. Fargen er matt og mørk svart, med litt grønn metallglans. I pannen er det noen gule flekker. Hannen kan skilles fra andre hanner i familiegruppen på «tangen» (anal-vedheng), bakerst på bakkroppen.
Vingene holdes i en rett vinkel ut fra kroppen i hvile. Vingespennet er mellom 65 og 70 millimeter.
Nymfene lever i små pytter, sildrende bekker og myrtjern i fjellet, over 200 moh, men under alpin sone. De voksne (imago) øyenstikkerne finnes vanligvis ikke langt fra stedet der de levde som nymfe.
Utviklingen tar trolig 3 år. Nymfen overvintrer.
Flygetiden er fra månedskifte av juni/juli til midten av august.
Fjellmetalløyenstikker har ufullstendig forvandling, overgang fra nymfe til det voksne kjønnsmodne insektet går gradvis gjennom flere hudskift (nymfestadier). Nymfene lever i vann og ligner derfor lite på de voksne (imago), bortsett fra størrelsen. Når nymfen kommer til det siste hudskiftet finner den et strå eller noe, der den kan klatre opp over vannflaten. Her blir den hengende, mens huden revner på ryggsiden. Den nyklekte øyenstikkeren blir hengende på den gamle huden, eller like ved siden av, helt til den nye huden er noe herdet, og vingene har fått sin endelige form.
Fjellmetalløyenstikker er en øyenstikker som tilhører familiegruppen glanslibeller (Corduliidae).
Multimedia w Wikimedia Commons Miedziopierś górska, miedziopierś alpejska (Somatochlora alpestris) – gatunek ważki z rodziny szklarkowatych (Corduliidae). W Polsce gatunek ten objęty jest częściową ochroną gatunkową[2][3], a dawniej objęty był ochroną ścisłą[4]. W Polskiej czerwonej księdze zwierząt. Bezkręgowce, figuruje w kategorii EN (zagrożony). Występuje na torfowiskach w Europie północnej, w górach Europy południowej i środkowej oraz w północnej Azji. W Polsce notowana od roku 1867. Osobniki dorosłe pojawiają się od połowy czerwca do początku września[5].
Miedziopierś górska, miedziopierś alpejska (Somatochlora alpestris) – gatunek ważki z rodziny szklarkowatych (Corduliidae). W Polsce gatunek ten objęty jest częściową ochroną gatunkową, a dawniej objęty był ochroną ścisłą. W Polskiej czerwonej księdze zwierząt. Bezkręgowce, figuruje w kategorii EN (zagrożony). Występuje na torfowiskach w Europie północnej, w górach Europy południowej i środkowej oraz w północnej Azji. W Polsce notowana od roku 1867. Osobniki dorosłe pojawiają się od połowy czerwca do początku września.
Alpski lesketnik (znanstveno ime Somatochlora alpestris) je vrsta raznokrilih kačjih pastirjev iz družine lebduhov, razširjena v visokogorjih Srednje Evrope, Skandinaviji, severu evropskega dela Rusije in jugu Sibirije v Vzhodni Aziji.[1]
Odrasli dosežejo do 5 cm v dolžino in na daleč zgledajo črni, od blizu pa je prepoznaven temnozelen kovinski lesk. Poleg tega je ob mirovanju zelo očiten tanek bel obroč okoli zadka med 2. in 3. členom. Te značilnosti si deli z drugimi predstavniki rodu lesketnikov, predvsem barjanskim lesketnikom, od katerega ga je možno ločiti po očeh azurne barve (barjanski ima olivno zelene) in bolj kontrastnem obroču okoli zadka. Kljub temu je za zanesljivo določitev vrste nujen pregled natančnejših anatomskih znakov, predvsem na nogah.[2]
Vrsta je vezana na hladno arktično in gorsko podnebje, kjer se razmnožuje v kislih močvirjih. Ličinke so sposobne preživeti, ko njihova mlaka zamrzne pozimi ali se popolnoma izsuši poleti, odrasli pa so občutljivi na nizke temperature in sneg sredi poletja, ko letajo. V Srednji Evropi uspeva vrsta zlasti v Alpah, Tatrah in Karpatih, okvirno med 800 in 2500 metri nadmorske višine. Razširjenost v Aziji je slabo poznana.[1] Majhna populacija na severozahodu Slovenije je v drugi polovici 20. stoletja veljala za izumrlo zaradi višanja povprečnih letnih temperatur in zaraščanja barij na Pokljuki in Jelovici,[3] kasneje pa so tam znova našli posamične osebke.[4] Kot redka vrsta je uvrščena na Rdeči seznam kačjih pastirjev iz Pravilnika o uvrstitvi ogroženih rastlinskih in živalskih vrst v rdeči seznam.[5]
Alpski lesketnik (znanstveno ime Somatochlora alpestris) je vrsta raznokrilih kačjih pastirjev iz družine lebduhov, razširjena v visokogorjih Srednje Evrope, Skandinaviji, severu evropskega dela Rusije in jugu Sibirije v Vzhodni Aziji.
Fjälltrollslända (Somatochlora alpestris) är en art i insektsordningen trollsländor som tillhör familjen skimmertrollsländor.
Både hanen och honan har mörk kropp med lätt rökfärgade vingar och mörkt vingmärke. Ögonen, särskilt hos hanen, är glänsande grönaktiga. Vingarna är genomskinliga med mörkt vingmärke. Vingbredden är 65 till 70 millimeter och bakkroppens längd är 32 till 35 millimeter.
Denna art har en huvudsakligen nordlig utbredning och finns främst i norra Skandinavien, men ns också i vissa bergstrakter i centrala Europa, som i Alperna och i en del områden längs gränsen mellan Tyskland och Tjeckien. Den är dock inte att betrakta som speciellt vanlig, särskilt inte i de södra delarna av utbredningsområdet.
Fjälltrollsländans habitat är framför allt små sjöar och myrar. Utvecklingstiden från ägg till imago är tre år och flygtiden juni till augusti.
Wikimedia Commons har media som rör fjälltrollslända.
Fjälltrollslända (Somatochlora alpestris) är en art i insektsordningen trollsländor som tillhör familjen skimmertrollsländor.
Somatochlora alpestris là loài chuồn chuồn trong họ Corduliidae. Loài này được Selys mô tả khoa học đầu tiên năm 1840.[1]
Bài viết về chuồn chuồn này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Somatochlora alpestris là loài chuồn chuồn trong họ Corduliidae. Loài này được Selys mô tả khoa học đầu tiên năm 1840.
Somatochlora alpestris
(Selys, 1840)
Бабка альпийская[1][2][3], или зеленотелка альпийская[4][5], (лат. Somatochlora alpestris) — вид разнокрылых стрекоз из семейства бабок.
Средних размеров стрекоза, немного мельче других представителей рода: длина 45—50 мм, длина брюшка 31—36 мм, длина заднего крыла 30—35 мм [4].. Окраска тела бронзово-зеленая. В углах лба имеются жёлтые пятна, в основании II и III сегментов брюшка может быть узкая светлая полоска. Глаза яркого изумрудно-зеленого цвета. Верхние анальные придатки у самцов несколько дальше своей середины имеют резкий изгиб внутрь и загнутые кверху кончиками. Характерная особенность в жилковании крыльев: две поперечные жилки в кубито-анальном поле переднего крыла.
Вид с бореально-альпийским ареалом, имеющим изолированные участки в южных горах[5]. Распространен от Финляндии до Японии; изолированные популяции известны в Карпатах, Альпах и на Кавказе, где вид является реликтом ледникового периода[2]. В горах поднимается до 2350 м. над уровнем моря[4]. Повсеместно редок и малочислен.
На Украине обнаружен на ограниченной территории хребта Черногора в Карпатах[6].
Время лёта длится с начала июня до середины сентября. Встречается в горах на очень небольших полупроточных водоёмах с чистой и холодной водой, по большей части в арктических и альпийских регионах и местами по равнинам, болотистым массивам в пределах лесной зоны. Личинки живут в водоемах с богатой растительностью, стоячих или заболоченных, чаще небольших, также на верховых болотах[4].
Яйца самка откладывает вблизи берега на подводную растительность. Личинки ведут придонный образ жизни среди заросшей растительности. Развитие длится 2-3 года.
Бабка альпийская, или зеленотелка альпийская, (лат. Somatochlora alpestris) — вид разнокрылых стрекоз из семейства бабок.
