Dichomitus squalens is a species of fungus belonging to the family Polyporaceae.[1]
It is native to Eurasia and Northern America.[1]
Dichomitus squalens is a species of fungus belonging to the family Polyporaceae.
It is native to Eurasia and Northern America.
Cost capìtol a l'é mach në sbòss. Da finì.
A chërs an dzora a conìfere.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
As peul nen mangesse.
Dichomitus squalens (P. Karst.) D.A. Reid
Cost capìtol a l'é mach në sbòss. Da finì.
AmbientA chërs an dzora a conìfere.
Comestibilità A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
As peul nen mangesse.
Czarnoporek wrośniakowaty (Dichomitus squalens (P. Karst.) D.A. Reid) – gatunek grzybów z rodziny żagwiowatych (Polyporaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Dichomitus, Polyporaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1886 r. P. Karsten nadając mu nazwę Trametes squalens. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu D.A. Reid w 1965 r[1]
Polską nazwę nadał Stanisław Domański w 1965 r, używał też nazwy podskórnik skorupiasty[3].
Jednoroczny lub wieloletni, rozpostarto-odgięty, o długości do 7 cm, szerokości do 3 cm i grubości do 1,5 cm u podstawy, twardy i korkowaty. Nie posiada wyczuwalnego zapachu, w smaku jest lekko gorzki. Górna powierzchnia początkowo kremowo-biała, potem coraz ciemniejsza, czerniejąca od brzegu i ostatecznie niemal czarna. Jest nieco koncentrycznie strefowany i lekko promieniście pomarszczony. Obrzeże wąskie, cienkie, białawe, z wiekiem ciemniejące. Pory początkowo w kolorze drewna, potem żóławe, w końcu jasnobrązowe. Drobne, na 1 mm mieści się ich 4-5 i posiadają cienkie przegrody. Rurki o długości do 10 mm. Kontekst biały, twardo-włóknisty, o grubości 1-4 mm [4].
System strzępkowy dimityczny. Strzępki generatywne hialinowe, cienkościenne ze sprzążkami, o średnicy 1,5-4 μm. Strzępki łącznikowe hialinowe, grubościenne, zazwyczaj dichotomicznie rozgałęzione. Mają średnicę do 7 μm w środkowej części głównej strzępki i zwężają się w bocznych odgałęzieniach. Brak cystyd , występują natomiast wrzecionowate cystydiole o wymiarach 20-30 × 5-7 μm. Podstawki zgrubiałe, 4-sterygmowe, ze sprzążką w nasadzie. Wymiary: 15-22 × 6-8 μm. Zarodniki podłużne, elipsoidalne, brodawkowane, hialinowe, cienkościenne, nieamyloidalne, o wymiarach 7-10 × 2,5-3,5 μm.[4].
Występuje tylko na półkuli północnej. Podano jego stanowiska w Ameryce Północnej, Europie i Azji. W Europie jest szeroko rozprzestrzeniony, występuje od Hiszpanii po około 67 stopień szerokości geograficznej w Norwegii[5]>. W Polsce jest rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status V – gatunek narażony na wymarcie[6]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Niemczech, Norwegii, Szwecji, Finlandii[3].
Rozwija się na martwym drewnie w lasach iglastych i mieszanych. Rozwija się na martwych pniach i gałęziach drzew i krzewów iglastych, rzadko liściastych[3].
Saprotrof powodujący białą zgniliznę drewna. W Ameryce Północnej powoduje poważne szkody gospodarcze, zwłaszcza w drzewostanach sosny żółtej Pinus ponderosa. Wytwarza enzymy takie, jak endoglukanazy, celobiohydrolazy, ksylanazy, galakturonazy, dehydrogenazy celobiozy, lakaza i peroksydaza manganowa. Rozkłada ligninę i celulozę, może także skutecznie rozkładać barwniki syntetyczne, takie, jak barwniki azowe i trifenylometanowe. Gatunek ten jest dobrym kandydatem do badań nad degradacją ligniny i celulozy, jego enzymy mogą być także wykorzystane do rozkładu barwników syntetycznych. Przyczynkiem do dalszych badań jest wykonane w ramach projektu JGI CSP Saprotrophic Agaricomycotina (SAP zsekwencjonowanie genomu Dichomitus squalens[7].
Czarnoporek wrośniakowaty (Dichomitus squalens (P. Karst.) D.A. Reid) – gatunek grzybów z rodziny żagwiowatych (Polyporaceae).
