dcsimg
Hygrocybe intermedia (Pass.) Fayod 1889 resmi
Life » » Fungi » » Bazitli Mantarlar » » Hygrophoraceae »

Hygrocybe intermedia (Pass.) Fayod 1889

Associations ( İngilizce )

BioImages, the virtual fieldguide, UK tarafından sağlandı
Plant / associate
fruitbody of Hygrocybe intermedia is associated with live Poaceae

lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
BioImages
proje
BioImages

Feuerschuppiger Saftling ( Almanca )

wikipedia DE tarafından sağlandı

Der Feuerschuppige Saftling (Hygrocybe intermedia) ist eine Pilzart aus der Familie der Schnecklingsverwandten. Wegen seiner trockenen Hutoberfläche wird er auch als Trockener Saftling bezeichnet.

Merkmale

Der Feuerschuppige Saftling ist eine recht kräftige Art. Der Hut erreicht einen Durchmesser von 2 bis 6 cm und ist konvex bis stumpfbuckelig geformt. Er ist leuchtend scharlachrot bis orange gefärbt, wird später aber orange-gelblich. Die Oberfläche ist trocken und radialfaserig. Zur Mitte hin ist sie stark feinschuppig. Die Lamellen sind weißlich bis gelblich gefärbt. Ihre Schneiden sind oft gesägt. Der stämmige, zylindrische Stiel wird 2 bis 8 cm lang und 0,5 bis 1,3 cm dick. Er ist auf gelbem oder orangefarbenem Grund rot überlaufen. Seine Oberfläche ist trocken und längsfaserig. Die Basis ist weißlich getönt. Das Fleisch ist gelblich. Geruch und Geschmack sind unbedeutend.

Die Sporen messen 8 bis 11 mal 4 bis 5 µm. Sie sind in der Form sehr variabel. Das Spektrum reicht von ellipsoid oder eiförmig bis subzylindrisch, birnen- oder auch fast bohnenförmig. Die Basidien sind vier- oder auch zweisporig. Seltener weisen sie eine oder drei Sporen auf.

Artabgrenzung

Die Spezies hat Ähnlichkeit mit fast allen orange gefärbten Saftlingen. Er sieht vor allem dem Granatroten Saftling (H. punicea) sehr ähnlich. Dieser besitzt einen klebrigen Stiel. Der Schnürsporige Saftling (H. quieta) kann ebenfalls ähnlich gefärbt sein. Sein Hut ist jedoch glatt und kahl, die Lamellen sind orange bis lachsfarben und der Stiel ist stärker gelb getönt.[1]

Ökologie und Phänologie

Der Feuerschuppige Saftling ist in Heidemooren, auf Waldwiesen, Halbtrockenrasen, ungedüngten Bergwiesen und -weiden zu finden. Er besiedelt dabei frische bis feuchte, saure bis schwach alkalische Böden, die besonders arm an Nährstoffen sind. Das Ausgangsgestein ist unterschiedlicher Art.

Die Fruchtkörper erscheinen meist in Gruppen von Ende Juli bis Ende Oktober.

Verbreitung

Der Feuerschuppige Saftling ist submeridional bis temperat verbreitet. So ist er in Nordasien (Ostsibirien) und Europa anzutreffen. Die Fundgebiete liegen jedoch weit gestreut. Im Tiefland ist der Pilz sehr selten, im Bergland kommt er zerstreut vor. In Europa reicht das Gebiet von Irland, Großbritannien, den Niederlanden, Belgien und Frankreich im Westen bis Polen und Österreich im Osten sowie südwärts bis Spanien, Italien und Rumänien und nordwärts bis zu den Hebriden, Dänemark, in den Süden Skandinaviens und zu den Baltischen Staaten.

Bedeutung

Der Feuerschuppige Saftling ist essbar,[2][3] kommt für Speisezwecke jedoch kaum in Betracht. Aufgrund seiner Seltenheit sollte er geschont werden.

Quellen

Literatur

Einzelnachweise

  1. Bruno Hennig, Hanns Kreisel, Edmund Michael: Blätterpilze – Hellblättler und Leistlinge. In: Handbuch für Pilzfreunde. 4. Auflage. Band 3. VEB Gustav Fischer, Jena 1987, ISBN 3-334-00027-3, S. 86.
  2. Marcel Bon: Pareys Buch der Pilze. Kosmos, Stuttgart 2005, ISBN 3-440-09970-9, S. 104 (englisch: The mushrooms and toadstools of Britain and Northwestern Europe. Übersetzt von Till R. Lohmeyer).
  3. Roger Phillips: Hygrocybe intermedia. (Nicht mehr online verfügbar.) In: RogersMushrooms. Archiviert vom Original am 4. März 2016; abgerufen am 12. Mai 2013 (englisch).  src= Info: Der Archivlink wurde automatisch eingesetzt und noch nicht geprüft. Bitte prüfe Original- und Archivlink gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis.@1@2Vorlage:Webachiv/IABot/www.rogersmushrooms.com

Weblinks

 title=
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia DE

Feuerschuppiger Saftling: Brief Summary ( Almanca )

wikipedia DE tarafından sağlandı

Der Feuerschuppige Saftling (Hygrocybe intermedia) ist eine Pilzart aus der Familie der Schnecklingsverwandten. Wegen seiner trockenen Hutoberfläche wird er auch als Trockener Saftling bezeichnet.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia DE

Hygrocybe intermedia ( Pms )

wikipedia PMS tarafından sağlandı
Drapò piemontèis.png Vos an lenga piemontèisa Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì.

Capel fin a 7 cm, giàun groson con tache radiaj rosse, fibrilos-scajos. Lamele giàune, pansarùe, un pòch lìbere. Gamba àuta fin a 10 cm e larga fin a 1,5 cm, sëcca, giàuna groson lavà ëd ross. Carn ciàira.

Ambient

A chërs ant ij pra, a l'ha pì car la montagna.

Comestibilità

WHMIS Class D-1.svg A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Comestìbil.

Arferiment bibliogràfich për chi a veul fé dj'arserche pì ancreuse

  • Hygrocybe intermedia (Passerini) Fayod
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia PMS

Hygrocybe intermedia: Brief Summary ( Pms )

wikipedia PMS tarafından sağlandı

Capel fin a 7 cm, giàun groson con tache radiaj rosse, fibrilos-scajos. Lamele giàune, pansarùe, un pòch lìbere. Gamba àuta fin a 10 cm e larga fin a 1,5 cm, sëcca, giàuna groson lavà ëd ross. Carn ciàira.

Ambient

A chërs ant ij pra, a l'ha pì car la montagna.

Comestibilità

WHMIS Class D-1.svg A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Comestìbil.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia PMS

Wilgotnica nielepka ( Lehçe )

wikipedia POL tarafından sağlandı

Wilgotnica nielepka, wilgotnica pośrednia (Hygrocybe intermedia (Pass.) Fayod) – gatunek grzybów z rodziny wodnichowatych (Hygrophoraceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hygrocybe, Hygrophoraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1872 r. Giovanni Passerini nadając mu nazwę Hygrophorus intermedius. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1871 r. Victor Fayod[1].

Synonimy[2]:

  • Godfrinia intermedia (Pass.) Herink 1958
  • Godfrinia intermedia var. citrina Herink 1958
  • Godfrinia intermedia (Pass.) Herink 1958 var. intermedia
  • Hygrocybe intermedia (Pass.) Fayod 1889 f. intermedia
  • Hygrocybe intermedia var. citrina (Herink) E. Ludw. 2012
  • Hygrocybe intermedia (Pass.) Fayod 1889 var. intermedia
  • Hygrophorus intermedius Pass. 1872
  • Pseudohygrocybe intermedia (Pass.) Kovalenko 1988

Nazwę polską zaproponował w 2003 r. Władysław Wojewoda, w 1983 r. wraz z Barbarą Gumińską opisywali ten gatunek pod nazwą wilgotnica pośrednia[3].

Morfologia

Kapelusz

Średnicy 0,8-2,5 cm, młody – półkulisty, później rozpostarty i na środku zagłębiony, starsze okazy czasami bywają pofalowane. Powierzchnia sucha, matowa i aksamitna, drobnołuseczkowata, zwłaszcza na środku. Brzeg bez prążkowania[4]. Barwa od jasnopomarańczowej do ogniście pomarańczowej[5].

Blaszki

Szeroko przyrośnięte i zbiegające, rzadkie, z wieloma blaszeczkami, początkowo białawe, potem chromowożółte z pomarańczowym odcieniem. Ostrza jaśniejsze[5].

Trzon

Wysokości od 2 do 5 cm, średnicy od 0,2 do 0,4 cm, cylindryczny, czasami spłaszczony, w środku pusty. Powierzchnia gładka, tylko na szczycie czasami oszroniona, barwa pomarańczowoczerwona, w dolnej części żółtopomarańczowa[4].

Miąższ

W kapeluszu cienki, kruchy, nie czerniejący. Ma łagodny smak bez wyraźnego zapachu[4].

Wysyp zarodników

Biały. Zarodniki gładkie, elipsoidalne lub pestkowate, ale zmienne pod względem kształtu i wielkości[4].

Występowanie i siedlisko

Wilgotnica nielepka występuje w Europie i jest tutaj szeroko rozprzestrzeniona[6]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano 6 stanowisk. Jest rzadka. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status E – gatunek wymierający[7]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Szwajcarii, Niemczech, Danii, Holandii, Norwegii, Szwecji[3].

Rozwija się w trawie i mchach na wilgotnych łąkach i torfowiskach[4], także na górskich pastwiskach, obrzeżach dróg, w parkach i zaroślach. Owocniki pojawiają się od lipca do października[5].

Gatunki podobne

Charakterystyczną cechą wilgotnicy nielepkiej jest matowy i nielepki kapelusz. Morfologicznie podobna jest wilgotnica ostrostożkowata (Hygrocybe persistens), ale jest mniejsza i ma lepki kapelusz, zawsze z ostrym garbem. Wilgotnica okazała (Hygrocybe splendisissimus) ma kapelusz czereśniowoczewrwony, miąższ uw górnej części trzonu czerwonawy, a u podstawy żółtawy[5].

Przypisy

  1. a b c Index Fungorum [dostęp 2019-01-30] (ang.).
  2. Species Fungorum [dostęp 2019-01-30] (ang.).
  3. a b WładysławW. Wojewoda WładysławW., Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1 .
  4. a b c d e B. Gumińska, Flora Polska (Flora of Poland). Grzyby (Mycota). Tom XXVI. Wodnichowate (Hygrophoraceae). Uniwersytet Jagielloński, Instytut Botaniki, Kraków 1997
  5. a b c d PavolP. Škubla PavolP., Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, ISBN 978-83-245-9550-1 .
  6. Discover Life Maps. [dostęp 2019-01-30].
  7. Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia POL

Wilgotnica nielepka: Brief Summary ( Lehçe )

wikipedia POL tarafından sağlandı

Wilgotnica nielepka, wilgotnica pośrednia (Hygrocybe intermedia (Pass.) Fayod) – gatunek grzybów z rodziny wodnichowatych (Hygrophoraceae).

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia POL