Cumminsiella mirabilissima ist eine Ständerpilzart aus der Ordnung der Rostpilze (Pucciniales). Der Pilz ist ein Endoparasit von Mahonien. Symptome des Befalls durch die Art sind Rostflecken und Pusteln auf den Blattoberflächen der Wirtspflanzen. Sie ist in Nordamerika und Europa verbreitet.
Cumminsiella mirabilissima ist mit bloßem Auge nur anhand der auf der Oberfläche des Wirtes hervortretenden Sporenlager zu erkennen. Sie wachsen in Nestern, die als gelbliche bis braune Flecken und Pusteln auf den Blattoberflächen erscheinen.
Das Myzel von Cumminsiella mirabilissima wächst wie bei allen Puccinia-Arten interzellulär und bildet Saugfäden, die in das Speichergewebe des Wirtes wachsen. Ihre Spermogonien wachsen oberseitig auf den Wirtsblättern und sind orange. Die überwiegend blattunterseitig wachsenden Aecien der Art sind zylindrisch und gelb und befinden sich auf schwarzgrünen Flecken. Ihre hellorangen Aeciosporen sind 17–24 × 15–21 µm groß, eckig-kugelig bis eiförmig und fein stachelwarzig. Die blattunterseitig wachsenden Uredien des Pilzes sind hellbraun und kompakt. Ihre hellbraunen Uredosporen sind annähernd kugelig bis birnenförmig, 22–38 × 16–24 µm groß und stachelwarzig. Die oft aus den Uredien entstehenden Telien der Art sind schwarzbraun und elliptisch bis länglich. Die hyalinen bis dunkel pigmentierten Teliosporen sind zweizellig, vierwandig, in der Regel ellipsoid bis langellipsoid und tailliert und 30–36 × 20–25 µm groß. Ihr Stiel ist farblos und bis zu 200 µm lang.
Das bekannte Verbreitungsgebiet von Cumminsiella mirabilissima stammt ursprünglich aus Nordamerika und wurde Anfang des 20. Jahrhunderts in Europa vom Menschen eingeführt. Man findet sie häufig in Parks auf gepflanzten Mahonien.
Die Wirtspflanzen von Cumminsiella mirabilissima sind Mahonien (Mahonia spp.). Der Pilz ernährt sich von den im Speichergewebe der Pflanzen vorhandenen Nährstoffen, seine Sporenlager brechen später durch die Blattoberfläche und setzen Sporen frei. Die Art verfügt über einen Entwicklungszyklus mit Aecien, Spermogonien, Telien und Uredien und macht keinen Wirtswechsel durch.
Cumminsiella mirabilissima ist eine Ständerpilzart aus der Ordnung der Rostpilze (Pucciniales). Der Pilz ist ein Endoparasit von Mahonien. Symptome des Befalls durch die Art sind Rostflecken und Pusteln auf den Blattoberflächen der Wirtspflanzen. Sie ist in Nordamerika und Europa verbreitet.
Cumminsiella mirabilissima (Peck) Nannf. – gatunek grzybów z rodziny rdzowatych (Pucciniaceae)[1]. Pasożyt niektórych gatunków roślin z rodzaju berberys i mahonia[2]. W Polsce występuje tylko na mahonii pospolitej, wywołując u niej chorobę zwaną rdzą mahonii[3].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Uromyces, Pucciniaceae, Pucciniales, Incertae sedis, Pucciniomycetes, Pucciniomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1881 r. Ch.H. Peck nadając mu nazwę Puccinia mirabilissima. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu J.A.F. Nannfeldt w 1947 r.[1]
Rdza jednodomowa – cały jej cykl życiowy odbywa się bez zmiany żywiciela. Rdza pełnocyklowa, wytwarzająca wszystkie typowe dla rdzowców rodzaje zarodników[2].
Spermogonia (pyknidia) żółte na obydwu stronach porażonych liści w zwartych, kolistych grupkach. Pojedyncze ma średnicę 25-28 × 25-27 μm. spermacja hialinowe, elipsoidalne do jajowatych, o rozmiarach 5-7 × 3-4 μm. Ecja żółtopomarańczowe na dolnej stronie liści, kubkowate, w zwartych grupach o kolistym kształcie. Ecjospory kuliste do elipsoidalnych, o rozmiarach 15-24 × 13-21 μm. Mają hialinową ścianę o grubości 1,0-1,5 μm i 3-5 por rostkowych o średnicy 3-5 μm. Pokryte są brodawkami o wysokości 0,5 μm. Uredinia na obydwu stronach liści, ale głównie na dolnej, rozproszone, jasnobrązowe, grudkowate. Urediniospory odwrotnie jajowate, gruszkowate lub maczugowate, o rozmiarach 20-40 (-45) × 16-28 μm. Mają bladożółtą ścianę o grubości 0,7-2,0 μm na bokach i do 3 μm na wierzchołku. Pokryte są brodawkami o wysokości 0,5 do 1,0 μm i mają 3-4 równikowe pory rostkowe z bladymi, płytkimi kapturkami. Telia ciemnobrązowe, powstające z urediniów. Teliospory 2-komórkowe, szeroko elipsoidalne, o zaokrąglonych końcach, rozmiarach 22-42 (-44) × 18-30 μm, wyraźnie zwężone na przegrodzie. Zewnętrzna warstwa ich ściany komórkowej jest pomarańczowo-brązowa, o grubości 1,0-2,0 μm, wewnętrzna jaśniejsza, o grubości 0,5-1,0 μm, ale wokół porów ma grubość do 3,0 μm. Powierzchnia teliospor pokryta brodawkami o wysokości 0,3-0,7 μm i średnicy 0,5-1,0 μm. W każdej komórce teliospory 2 pory rostkowe. Trzonek hialinowy, trwały, o długości do 150 μm[5].
Cumminsiella mirabilissima pochodzi z Ameryki Północnej. Do Europy została zawleczona wraz z sadzonkami roślin we wczesnych latach dwudziestych XX wieku. Obecnie w Europie jest szeroko rozprzestrzeniona[5]. W Polsce występuje pospolicie[3], tylko na mahonii pospolitej (Mahonia aquifolium)[6].
Jej żywicielami są: Mahonia repens, Berberis aquifolium (synonim: Mahonia aquifolium), Mahonia japonica[2]
Cumminsiella mirabilissima (Peck) Nannf. – gatunek grzybów z rodziny rdzowatych (Pucciniaceae). Pasożyt niektórych gatunków roślin z rodzaju berberys i mahonia. W Polsce występuje tylko na mahonii pospolitej, wywołując u niej chorobę zwaną rdzą mahonii.
Cumminsiella mirabilissima je grzib[6], co go nojprzōd ôpisoł Peck, a terŏźnõ nazwã doł mu John Axel Nannfeldt 1947. Cumminsiella mirabilissima nŏleży do zorty Cumminsiella i familije Pucciniaceae.[7][8] Żŏdne podgatōnki niy sōm wymianowane we Catalogue of Life.[7]
_Nannf_215393.jpg)
Cumminsiella mirabilissima je grzib, co go nojprzōd ôpisoł Peck, a terŏźnõ nazwã doł mu John Axel Nannfeldt 1947. Cumminsiella mirabilissima nŏleży do zorty Cumminsiella i familije Pucciniaceae. Żŏdne podgatōnki niy sōm wymianowane we Catalogue of Life.
