Tricholomopsis decora (Fr.) Singer 1939

Der Olivgelbe Holzritterling (Tricholomopsis decora) ist eine Pilzart aus der Familie der Fadenkeulchenverwandten^[1].

Merkmale

Blick auf die Lamellen zweier Fruchtkörper des Olivgelben Holzritterlings

Der Olivgelbe Holzritterling bildet in Hut und Stiel gegliederte 3–10 cm breite und bis zu 10 cm hohe Fruchtkörper. Die Hutoberfläche ist auf goldgelbem Grund mit konzentrisch angeordneten olivgrünlichen bis schwarzbraunen Schuppen bedeckt, die Hutmitte erscheint durch die dichter angeordneten Schuppen dunkler. Der fein faserige Hutrand ist lange heruntergebogen. Die goldgelben, schmalen Lamellen besitzen eine glatte Schneide und sind am Stiel ausgebuchtet angewachsen. Der schwefelgelbe, längsfaserige Stiel wird bei einer Länge von 3–7 cm etwa 0,6–1 cm stark, er kann exzentrisch angewachsen oder gebogen sein, an der Spitze ist er mit bräunlichen Flocken besetzt. Das Fleisch ist gelb und schmeckt mild bis etwas bitter.

Ökologie

Hier fruktifiziert der Olivgelbe Holzritterling an einem liegenden, morschen Fichtenast.

Der Olivgelbe Holzritterling ist ein saprobiontischer Bewohner von Nadelholz, der an morschen Stümpfen, Strünken, liegenden Stämmen oder dickeren Ästen von Fichten, Kiefern und Tannen lebt und im besiedelten Holz eine Weißfäule hervorruft. Er kommt in der Regel in über 300 m Seehöhe in Fichten- oder Mischwäldern, in Fichtenforsten oder an Moorrändern vor, wobei saure Böden bevorzugt werden.

Verbreitung

Die Art kommt in der Holarktis in wärmeren bis gemäßigten Gebieten vor, er wurde im Kaukasus, in Ostsibirien, Japan, den USA und Kanada gefunden. In Europa ist er vom Mittelmeerraum bis nach Skandinavien verbreitet, er kommt in Norwegen und Finnland bis zum 68. Breitengrad vor.

Bedeutung

Der Olivgelbe Holzritterling ist ungiftig, aber ungenießbar – als Holzzersetzer ist er nicht von wirtschaftlicher Bedeutung.

Quellen

Literatur

• German Josef Krieglsteiner (Hrsg.), Andreas Gminder: Die Großpilze Baden-Württembergs. Band 3: Ständerpilze. Blätterpilze I. Ulmer, Stuttgart 2001, ISBN 3-8001-3536-1.

Einzelnachweise

1. ↑ Lodge D.J. et al.: Molecular phylogeny, morphology, pigment chemistry and ecology in Hygrophoraceae (Agaricales). In: Fungal Diversity. Band 64, 2014, S. 1–99 (Stammbaum auf S. 15).

Weblinks

– Album mit Bildern, Videos und Audiodateien

• http://www.pilzfotopage.de/Agaricales/slides/Tricholomopsis_decora.html
• http://www.pilzepilze.de/piga/zeige.htm?name=tricholomopsis_decora

Tricholomopsis decora, commonly known as prunes and custard,^[1] is a species of gilled mushroom in the genus Tricholomopsis. It occurs in North America and in Britain, and it grows in conifer forests.^[2] It is regarded as nonpoisonous.^[3]

Gallery

References

Tricholomopsis decora^[1]​ es una especie de hongo del género Tricholomopsis. Se encuentra en América del Norte y en Gran Bretaña, y crece en los Bosque de coníferas.^[2]​

Galería

Referencias

Lahovalmuska (Tricholomopsis decora) on kupera tai laakealakkinen ruskeanmusta valmuskalaji. Lakin pinnassa on nähtävissä pieniä, siirrottavia suomuja. Heltat ovat rikinkeltaiset. Jalka on keltainen ja nuorena suomuinen, usein kaareva, lähellä lakin laitaa. Malto on kellanvalkoista. Sieni kasvaa kuusten ja mäntyjen kannoilla melko yleisenä. ^[2][3]

Lähteet

Tricholome décoré

Le Tricholome décoré, (Tricholomopsis decora, autrefois Tricholoma decora), est une espèce de champignons basidiomycètes de la famille des Tricholomataceae. Ce champignon, "décoratif " est bien nommé et facile à reconnaître à ses petites squames colorées de vert olivâtre au centre, sur fond jaune, sa belle teintes jaunes qui le font repérer de loin.

• Etymologie formée de Tricholoma (genre) + suffixe Grec ancien ὄψις (ópsis, « aspect, apparence »), qui a failli être un Tricholome, s'il n'était pas lignicole, presque pleurotoïde ; et decora pour sa jolie couleur.

Synonymie

Agaricus flavovirens Fries (1815), Observationes mycologicae praecipue ad illustrandam floram suecicam, 1, p. 25 [nom. illegit.] Agaricus decorus Fries (1821), Systema mycologicum, 1, p. 108 (Basionyme) Sanctionnement : Fries (1821) Agaricus galbanus Lasch (1829), Linnaea, Ein journal für die botanik, 4, p. 529 Agaricus bellus Secretan (1833), Mycographie Suisse, 2, p. 386 (nom. inval.) Tricholoma galbanum (Lasch) P. Kummer (1871), Der fürher in die pilzkunde, p. 133 Agaricus multipunctus Peck (1873), Bulletin of the Buffalo Society of natural sciences, 1, p. 43 Clitocybe decora (Fries) Gillet (1874), Les hyménomycètes, ou description de tous les champignons (fungi) qui croissent en France, p. 171 Pleurotus decorus (Fries) Wünsche (1877), Die pilze. Eeine anleitung zur kenntniss derselben, p. 172 Cortinellus decorus (Fries) P. Karsten (1879), Bidrag till kännedom af Finlands natur och folk, 32, p. 25 Tricholoma decorum (Fries) Quélet (1883) [1882], Compte rendu de l'Association française pour l'avancement des sciences, 11, p. 389 Gyrophila decora (Fries) Quélet (1886), Enchiridion fungorum in Europa media et praesertim in Gallia vigentium, p. 11 Tricholoma multipunctum (Peck) Saccardo (1887), Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum, 5, p. 96 Dendrosarcus decorus (Fries) Kuntze (1898), Revisio generum plantarum, 3, p. 463 Tricholoma rutilans f. decorus(Fries) Magnus (1905), Die pilze (Fungi) von Tirol, Vorarlberg und Liechtenstein, p. 297 Tricholoma rutilans var. decorum (Fries) L. Maire (1916), Etude synthétique sur le genre Tricholoma, p. 107 Tricholomopsis decora (Fries) Singer (1939), Schweizerische zeitschrift für pilzkunde, 17, p. 56 (nom actuel)

Description

Chapeau 4-10 (12) cm, plan-convexe, ou bosselé puis ombiliqué, rarement creusé en trompette, à marge très mince, longtemps enroulée puis incurvée et flexueuse, concolore mais brunissant avec l'âge. Cuticule séparable, bientôt sèche, jaune d'or puis sale ou ochracé olivâtre, revêtue de fibrilles radiales groupées en touffes de petites écailles triangulaires, d'abord concolores et adnées, plus ou moins retroussées, plus denses et noirâtres au centre, brunâtres et plus lâches au bord, noircissantes ("charbonnent") par la pointe.

Chair très mince, jaune soufre nuancé de verdâtre, jaune orangé dans la base du pied. Odeur faible. Saveur douce, rarement un peu amère. Réaction grisâtre au sulfate de fer ; orangée à l'ammoniaque.

Lames adnées-décurrentes, sécédentes, assez serrées, inégales par de nombreuses lamellules intercalées, larges de 4-8 mm, arquées, jaune d'or, jaune orangé dans les sinus. Arête aiguë, concolore.

Sporée blanche.

Pied 4-8 x 0,5-0,8 cm, souvent excentré ou coudé, plein et ferme, sec et subglabre ou un peu fibrilleux, concolore au chapeau mais blanc à l'insertion de

Spores 6-7 x 4-5 μm, ovo-elliptiques, un peu jaunâtres en NH3. Cheilos. 35-60 x 10-15 μm, fusiformes ou ventrues. Pleuros. nulles ou peu évidentes.

Habitat

Le Tricholome décoré est une espèce lignicole qui pousse d'août à fin octobre, souvent en touffes sur les souches, troncs et brindilles de conifères en décomposition, ou le bois enfoui à proximité. Pas rare en montagne. Plus rare en plaine.

Non Comestible

Références taxinomiques et iconographiques

• Champignons du Nord et du Midi, André Marchand, tome IX / IX, planche 828, Hachette 1986, (ISBN 2-903940-04-5)
• Breitenback & Kranzlin Champignons de Suisse 3 444 ;
• Marcel Bon Champignons d'Europe, p. 151 ;
• Courtecuisse & Duhem417 ;
• Eyssartier et Roux p. 350 ;
• Doc. Mycol. Mémoire Hors-série no.2 (1991) p. 93

Notes et références

Références taxinomiques

• (en) Référence Catalogue of Life : Tricholomopsis decora (Fr.) Singer (consulté le 20 décembre 2020)
• (en) Référence Index Fungorum : Tricholomopsis decora (Fr.) Singer 1939 (+ MycoBank) (consulté le 2 novembre 2013)
• (en) Référence MycoBank : Tricholomopsis decora (Fr.) Singer (consulté le 2 novembre 2013)
• (fr) Référence Société mycologique de France : bibliographie sur Tricholomopsis rutilans (consulté le 2 novembre 2013)
• (en) Référence NCBI : Tricholomopsis decora (taxons inclus) (consulté le 2 novembre 2013)
• (en) Référence uBio : Tricholomopsis decora (Fr.) Singer 1939 (consulté le 2 novembre 2013)

Gelsvasis baltikenis (lot. Tricholomopsis decora) – baltikinių (Tricholomataceae) šeimos, baltikenių (Tricholomopsis) genties grybų rūšis.

• Augimo vieta

Spygliuočių kelmai, išvartos, stuobriai.

• Augimo laikas

Vasara, ruduo.

• Pagrindiniai požymiai

Kepurėlė, lakšteliai ir kotas geltonos spalvos.

Vaisiakūniai vidutinio dydžio, dideli. Kepurėlė 3–8 (15) cm skersmens, bet randama ir didesnių, geltona, su žalsvais, rudais ar juosvais žvyneliais. Lakšteliai geltoni, tankūs, priaugtiniai. Kotas geltonas, iki 8 cm ilgio ir 1,5 cm storio. Trama kieta, geltona, nemalonaus kvapo, kartaus skonio. Sporos 6–8×4,5–5,5 μm.

Būdingi požymiai: kepurėlė žvynuota.

Auga pavieniui ar po kelis vaisiakūnius ant išvirtusių eglių ar pušų, retai ant jų stuobrių ar kelmų. Valgomas, bet menkavertis.

Literatūra

Lietuvos grybų atlasas, Vincentas Urbonas, Kaunas, Lututė, 2007, ISBN 978-9955-692-59-1, 154 psl.

Vikiteka

Vos an lenga piemontèisa Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì.

Capel fin a 8 cm, òcra giàun motobin viv, con dë scaje fin-e, numerose, pì sombre. Lamele pòch decorente, giàune. Gamba àuta fin a 6 cm e larga fin a 1 cm, dël midem color, fibrilosa. Carn giaunastra.

Ambient

A chërs ëdzora al bòsch ëd conìfere, a l'ha pì car la montagna.

Comestibilità

A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.

Arferiment bibliogràfich për chi a veul fé dj'arserche pì ancreuse

• Tricholomopsis decora (Fr. : Fr.) Singer

Aiuto per
la lettura Ayuda para
la lectura Help for
Reading Rintré ant
la Piòla Contaté
j'Aministrator Lìber për
Amprende Coression
ortogràfica Tastadura
piemontèisa Portaj
e Proget Agiut pr'ij
Contributor Travajòt
sempi

Blaszki i trzon rycerzyka oliwkowożółtego

Łuski nie mają odcieni czerwonawych

Rycerzyk oliwkowożółty (Tricholomopsis decora (Fr.) Singer) – gatunek grzybów z rodziny gąskowatych (Tricholomataceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Tricholomopsis, Tricholomataceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1821 r. Elias Fries nadając mu nazwę Agaricus decorus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1939 r. Rolf Singer, przenosząc go do rodzaju Tricholomopsis^[1]. Ma 12 synonimów naukowych^[2] Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 1999 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako boczniak ozdobny^[3]. W atlasach grzybów opisywany również jako rycerzyk ozdobny^[4].

Morfologia

Kapelusz

Średnica 3-6 cm, początkowo łukowaty, później płaski z wklęsłym środkiem. Powierzchnia złotożółta, pokryta łuskami barwy od oliwkowobrązowej do oliwkowoczarnej. Najwięcej łusek jest na środku kapelusza^[4].

Blaszki

Średniogęste, o szerokości 3-8 mm, przy trzonie wykrojone ząbkiem. Są intensywnie żółte, o ostrzach równo oszronionych^[4].

Trzon

Wysokość 5-8 cm, grubość 0,7-1,2 cm. Jest walcowaty, zwykle zakrzywiony, początkowo pełny, z czasem pusty w środku. Powierzchnia łuskowata lub włóknista, żółta, tylko w najwyższej części pod blaszkami u młodych owocników biaława^[4].

Miąższ

Cienki, sprężysty, żółty. Nie zmienia barwy po uszkodzeniu. Smak nieco gorzki, zapach łagodny i słaby^[4]. W reakcji z KOH zmienia barwę na różową lub czerwoną^[5].

Wysyp zarodników

Biały. Zarodniki eliptyczne, gładkie, nieamyloidalne, o rozmiarach 6-7,5 × 4.5-5 μm. Pleurocystydy rzadkie i ledwo co wystające nad podstawkami, cheilocystydy liczne^[5].

Występowanie i siedlisko

Występuje w Ameryce Północnej i Europie^[5]. W Europie występuje głównie w górach, na rozproszonych stanowiskach, poza górami spotykany jest bardzo rzadko^[6]. W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych^[7]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Danii i Holandii^[3].

Rośnie w lasach iglastych i mieszanych na próchniejącym drewnie świerków i sosen. Owocniki wytwarza od czerwca do października^[3].

Znaczenie

Saprotrof. Zwykle uważany jest za grzyb niejadalny^[4], gdyż ma ziemisty smak, czasami nawet gorzki^[6] ale w Rosji jest grzybem jadalnym^[8].

Gatunki podobne

• rycerzyk czerwonołuskowy (Tricholomopsis ornata) mający łuski czerwonobrązowe lub czerwonawe^[4].
• rycerzyk czerwonozłoty (Tricholomopsis rutilans) jest większy, ma czerwonawe odcienie na kapeluszu i łuski czerwonofioletowe^[4].

Przypisy

• 1 Поширення та середовище існування
• 2 Галерея
• 3 Примітки
• 4 Джерела

1. ↑ Systema Mycologicum 1: 108 (1821)
2. ↑ Les Hyménomycètes ou Description de tous les Champignons qui Croissent en France 1: 171 (1874)
3. ↑ Bidrag till Kännedom av Finlands Natur och Folk 32: 25 (1879)
4. ↑ Comptes Rendus de l´Association Française pour l´Avancement des Sciences 11: 389 (1883)
5. ↑ Enchiridion Fungorum in Europa media et praesertim in Gallia Vigentium: 11 (1886)
6. ↑ Sylloge Fungorum 5: 342 (1887)
7. ↑ Revisio generum plantarum 3 (2): 463 (1898)
8. ↑ Étude synth. genre Tricholoma: 107 (1916)
9. ↑ Tricholomopsis decora. www.mycobank.org. Процитовано 2017-04-17T11:24:40+00:00.

• 1 Описание
• 2 Экология и ареал
• 3 Синонимы
• 4 Примечания
• 5 Литература