La familia de los tirandos (Tyrannidae) inclúi más de cuatrocientes especies en más de cien xéneros de pequeñes aves paseriformes americanes, con variaos nomes comunes. Habiten en tol continente americanu, salvo l'estremu norte. En Suramérica hai más especies de tirandos que de cualesquier otra familia.
Les aves d'esta familia irradiáronse a tolos hábitats posibles, dende selves montanas tropicales hasta pacionales grebos na Patagonia y los Andes. En munches árees cuntar ente les aves más numberoses y conspícuas, a pesar que la mayor diversidá atópase en montes húmedos de baxa altitú. Dalgunos son fuertemente migratorios, unes poques especies viniendo dende Norteamérica, otres moviéndose al norte mientres l'iviernu austral.[1] El númberu d'especies de tirandos ye bien variable nos distintos hábitats. La mayor diversidá (hasta noventa especies) correspuende a les selves tropicales siempreverdes, ente que la menor (namái una especie) atópase en ríos, palmeres, montes arenosos, marxes de selves caducifolies, montes templaos meridionales y los sos marxes, carba húmedu y semihúmedo de monte y praderíes templaes septentrionales.
La especialización de los tirandos foi bien intensa nes selves siempreverdes: nes selves de tierres baxes cúntense 49 especies endémiques, y nes de monte, 46. Xeográficamente, la mayor riqueza d'especies atópase na mariña meridional de Brasil y les rexones de Manabí (Ecuador) y Baltes (Perú).[ensin referencies]
Les xeneralizaciones pa esta familia son difíciles. La mayoría de les especies son de coloríu apagáu, sicasí dalgunos son de patrón bien estremáu o coloríu (o dambos). La mayoría son aves pequeñes, pero unos pocos son abondo grandes. El menor de toos ye la minúscula mosqueta colicorta (Myiornis ecaudatus), que mide 6,5 cm y pesa 4 a 5 g, ye llixeramente menor qu'el so conxénere la mosqueta capirotada (Myiornis atricapillus) y consideráu el menor paseriforme del mundu, munches vegaes confundíu con un inseutu; el mayor ye'l gauchu grande (Agriornis lividus) que mide 28 a 28,5 cm y pesa 99 g. Esto ensin llevar en considerancia unes poques especies como'l yetapá grande ( Gubernetes yetapa ), la tijereta rosada (Tyrannus forficatus) y la tijereta sabanera (Tyrannus savana), que tienen un llargu total d'hasta 41 cm, pero esto ye debíu principalmente a les sos coles desaxeradamente llargues, la tijereta sabanera tien les plumes de la cola más llargues que cualquier ave conocida.[1][2]
El so plumaxe ye xeneralmente una combinación variada de negru, pardu, blancu, mariellu y verde. Munchos tienen una cresta eréctil. La familia presenta una gran diversidá nes proporciones corporales, la forma y l'estructura del picu, y el llargor de les pates. Paécense superficialmente a los mosquiteros, papudes, etc. del Vieyu Mundu (familia Muscicapidae), pero nun tán emparentaos estrechamente con ellos; polo xeneral son más robustos y tienen el picu más fuerte.
Tienen nales apuntiaes. La so boca asitiada na parte basal del picu, presenta vibrisas (plumes especiales) llargues, que los sirven p'atrapar los inseutos con más facilidá, xenerando una especie d'embudu.[ensin referencies]
La mayoría de los tirandos son conspícuos, pero dalgunos son vultables por permanecer escondíos na trupa maleza.[1] Son aves bien territoriales, agresives con otres aves de presa que sobrevuelen los sos territorios. Les tijeretas sabaneres lleguen a picotiar en vuelu a especies como caracara carancho (Polyborus plancus), caracara chimango (Milvago chimango), peñerina americana (Falco sparverius), ente otres aves rapazos.[ensin referencies]
La mayoría alimentar d'inseutos que busca na xamasca pero un númberu substancial les captura en vuelu a partir de perchas (cañes altes nos árboles) mientres otros son más o menos terrestres; dalgunos peracaben frutes, especialmente cuando nun tán en dómina reproductiva.[1]
El formatu del nial y el so allugamientu varia llargamente.[1]
Munchos son bien vocales, y la voz ye de cutiu clave pa la so identificación, mientres otros son esencialmente mudos.[1]
Acordies con la Unión Internacional pal Caltenimientu de la Naturaleza (IUCN), la situación de caltenimientu nel mes de xunu de 2015, de les 430 especies embaxo llistaes, escluyendo les pertenecientes a xéneros con taxonomía non resuelta ya incluyendo Calyptura, ye la siguiente:[3]
Los amplios estudios xenéticu-moleculares y morfolóxicos realizaos por diversu autores, destacando Ohlson et al. (2007),[5] Tello & Bates (2007)[6] Ohlson et al. (2008)[7] y Tello et al. (2009),[8] afayaron una cantidá de rellaciones novedoses dientro de los paseriformes subóscinos, y específicamente dientro de la familia Tyrannidae qu'inda nun tán reflexaos na mayoría de les clasificaciones. Siguiendo estos estudios, Ohlson et al. (2013)[9] propunxeron estremar Tyrannidae, dende la clasificación anterior (básicamente la propuesta por Fitzpatrick (2004)),[10] nes siguientes families, dalgunes de les cualos son nueves creaciones:
El Comité Brasileñu de Rexistros Ornitolóxicos (CBRO) y Avibase yá adopten esta nueva clasificación mientres el South American Classification Committee (SACC) aguarda propuestes pa analisar los cambeos.[11] L'árbol filoxéneticu presentáu a siguir, conforme Ohlson et al. (2013), amuesa la clasificación completa propuesta pa la superfamilia Tyrannoidea coles respeutives subdivisiones (clados), en subfamilies y tribus de caúna de les families enriba descrites y los xéneros arrexuntaos en caúna d'elles.[9]
Los anambés (Pachyramphus y Xenopsaris), titiras (Tityra), y plañideres (Laniocera) asignar nel pasáu a la familia Cotingidae y a Tyrannidae pero hai alcuerdu agora nes varies taxonomíes n'incluyilos na so propia familia, Tityridae. La Propuesta N° 313 al South American Classification Committee (SACC), siguiendo los estudios de filoxenia molecular de Ohlson et al. (2007),[5] aprobó l'adopción de la nueva familia Tityridae, incluyendo éstos y otros xéneros.[12]
D'alcuerdu Ohlson et al. 2013.[9]
Tyrannoidea
Onychorhynchidae: Onychorhynchus, Myiobius, Terenotriccus
Platyrinchidae: Calyptura, Platyrinchus, Neopipo
Pipromorphinae: Mionectes, Leptopogon, Pseudotriccus, Corythopis, Phylloscartes (con Pogonotriccus)
Rhynchocyclinae: Rhynchocyclus, Tolmomyias
Todirostrinae: Taeniotriccus, Cnipodectes, Todirostrum, Poecilotriccus, Myiornis, Hemitriccus, Atalotriccus, Lophotriccus, Oncostoma
Hirundineinae: Myiotriccus Nephelomyias, Pyrrhomyias, Hirundinea
Euscarthmini: Zimmerius, Stigmatura, Camptostoma, Inezia, Euscarthmus, Ornithion, Phyllomyias (sacante'l grupu fasciatus), Mecocerculus (el grupu poecilocercus)
Elaeniini: Elaenia, Tyrannulus, Myiopagis, Suiriri, Capsiempis, Phyllomyias (grupu fasciatus), Phaeomyias, Nesotriccus,, Pseudelaenia, Mecocerculus leucophrys, Anairetes, Uromyias, Polystictus, Culicivora, Pseudocolopteryx, Serpophaga
Attila, Legatus, Ramphotrigon, Deltarhynchus
Myiarchini: Casiornis, Sirystes, Rhytipterna, Myiarchus
Tyrannini: Pitangus (con Philohydor), Machetornis, Tyrannopsis, Megarynchus, Myiodynastes, Conopias, Phelpsia, Myiozetetes, Empidonomus, Griseotyrannus, Tyrannus
Colonia, Myiophobus (grupu fasciatus)
Fluvicolini: Ochthoeca (con Silvicultrix), Tumbezia, Myiophobus (el grupu roraimae), Colorhamphus, Sublegatus, Pyrocephalus, Fluvicola, Arundinicola, Gubernetes, Alectrurus, Muscipipra
Contopini: Ochthornis, Cnemotriccus, Lathrotriccus, Aphanotriccus, Mitrephanes, Empidonax, Sayornis, Contopus, Xenotriccus
Xolmiini: Lessonia, Hymenops, Knipolegus, Satrapa, Muscisaxicola, Cnemarchus, Polioxolmis, Xolmis, Neoxolmis, Agriornis, Myiotheretes
Según l'orde filoxénicu del Congresu Ornitolóxicu Internacional (IOC, Versión 6.1, 2016) y Clements Checklist v.2015, la familia arrexunta a los siguientes xéneros y especies, coles diferencies taxonómiques ente elles comentaes nel capítulu Xéneros y especies con taxonomía non resuelta o en Notes taxonómiques. Los taxones pa los cualos nun hai completu alcuerdu sobre la so categoría d'especie plena o subespecie, esiben el nome de la nominal ente paréntesis. Tolos nomes n'español, sacante aquellos ente paréntesis, son los adoptaos pola Sociedá Española d'Ornitoloxía (SEO).[13]
Phyllomyias reiseri, mosquerito de Reiser
Phyllomyias sclateri, mosquerito de Sclater
Myiopagis flavivertex, fiofío coroniamarillo
Elaenia spectabilis, fiofío grande * Elaenia flavogaster, fiofío ventriamarillo
Ornithion semiflavum, mosquerito ventriamarillo
Camptostoma obsoletum, mosquerito xiblón
Mecocerculus poecilocercus, pioyín coliblanco
Mecocerculus stictopterus, pioyín alifranjeado
Uromyias agraphia, cachudito llisu
Serpophaga subcristata, pioyín tiquitiqui
Phaeomyias (murina) tumbezana, (pioyín pardu de Baltes)[26]
Polystictus superciliaris, tachurí gris
Pseudotriccus simplex, tiranuelo simple * Pseudotriccus ruficeps, tiranuelo cabecirrojo
Zimmerius (vilissimus) improbus, mosquerito venezolanu ** Zimmerius (vilissimus) parvus, (mosquerito del arfueyu)
Zimmerius cinereicapilla, mosquerito piquirrojo
Phylloscartes venezuelanus, orejerito venezolanu * Phylloscartes lanyoni, orejerito antioqueño
Phylloscartes nigrifrons, orejerito frentinegro
Phylloscartes flaviventris, orejerito mariellu * Phylloscartes parkeri, orejerito de Parker
Mionectes striaticollis, mosqueru gorgiestriado
Leptopogon amaurocephalus, orejero coronipardo
Sublegatus arenarum, mosqueru matorralero norteño
Inezia subflava, pioyín pantanero
Myiophobus phoenicomitra, mosqueru crestinaranja
Myiophobus fasciatus, mosqueru estriáu * Myiophobus cryptoxanthus, mosqueru pechioliva
Nephelomyias lintoni, mosqueru de Linton
Hemitriccus flammulatus, titirijí flamulado
Hemitriccus cohnhafti, (titirijí d'Acre)[35][36]
Hemitriccus kaempferi, titirijí de Kaempfer
Myiornis atricapillus, mosqueta capirotada
Poecilotriccus plumbeiceps, titirijí cabecicanela
Todirostrum poliocephalum, titirijí cabecigrís
Todirostrum cinereum, titirijí común
Cnipodectes superrufus, mosqueru acoloratáu[37]
Rhynchocyclus olivaceus, picoplano oliváceo
Tolmomyias assimilis, picoplano aliamarillo
Tolmomyias (assimilis) sucunduri, (picoplano del Sucunduri)[38]
Platyrinchus mystaceus, picoplano bigotudu * Platyrinchus platyrhynchos, picoplano crestiblanco
Xenotriccus mexicanus, mosqueru de la Balses
Sayornis saya, mosqueru llaneru
Contopus fumigatus, pibí afumáu * Contopus ochraceus, pibí ocráceo
Contopus caribaeus, pibí cubanu * Contopus pallidus, pibí xamaicanu
Contopus latirostris, pibí puertorriqueñu * Contopus albogularis, pibí gorgiblanco
Empidonax alnorum, mosqueru alisero
Empidonax hammondii, mosqueru de Hammond
Empidonax affinis, mosqueru de los pinos
Empidonax occidentalis, mosqueru cordillerano
Empidonax fulvifrons, mosqueru pechicanelo
Knipolegus signatus, viudita andina * Knipolegus cabanisi, (viudita plomiza)
Knipolegus aterrimus, viudita aliblanca
Knipolegus lophotes, viudita copetona
Muscisaxicola fluviatilis, dormilona nana * Muscisaxicola griseus, dormilona de Taczanowski
Muscisaxicola capistrata, dormiona canela, dormilona ablonda * Muscisaxicola rufivertex, dormiona nuquirroja
Muscisaxicola albifrons, dormiona xigante * Muscisaxicola flavinucha, dormiona flaire * Muscisaxicola frontalis, dormiona frentinegra
Agriornis albicauda, gauchu andín, pixín de punir
Agriornis micropterus, gauchu gris, pixín de tarapaca
Xolmis velatus, monxina velada * Xolmis irupero, monxina blanca * Xolmis rubetra, monxina castaña * Xolmis salinarum, monxina salinera
Myiotheretes pernix, birro de Santa Marta * Myiotheretes fumigatus, birro afumáu * Myiotheretes fuscorufus, birro ventrirrufo
Alectrurus risora, yetapá encollaráu
Ochthoeca spodionota, (pitajo peruanu o de Kalinowski)[43]
Ochthoeca thoracica, (pitajo pechimarrón)[43]
Ochthoeca rufipectoralis, pitajo pechirrufo
Myiozetetes granadensis, bienteveo cabecigrís
Incluyíu en Pitangus .[nota 8][10][31]
Conopias trivirgatus, bienteveo trilistado
Myiodynastes luteiventris, bienteveo ventriazufrado
Tyrannus couchii, tiranu xiblador
Tyrannus caudifasciatus, tiranu guatíbere
Tyrannus forficatus, tijereta rosada
Rhytipterna simplex, plañidera gris
Casiornis fuscus, burlisto gorgigrís
Myiarchus yucatanensis, copetón yucateco
Myiarchus panamensis, copetón panameño
Myiarchus phaeocephalus, copetón tisnáu * Myiarchus apicalis, copetón apical
Myiarchus tyrannulus, copetón tiranillo
Myiarchus magnirostris, copetón de Galápagos
Attila torridus, atila ocre * Attila citriniventris, atila citrino
Attila bolivianus, atila ojiblanco
Los siguientes trés xéneros, son asitiaos na presente familia pol SACC y por Clements Checklist v.2015.[48] El IOC, siguiendo los estudios xenéticu-moleculares de Ohlson et al. (2008)[7] y Tello et al. (2009),.
Myiobius atricaudus, moscareta colinegra
Esti xéneru tuvo incluyíu tradicionalmente na familia Pipridae, onde lo asitia hasta agora Clements Checklist v.2015.[48] Esa clasificación foi cuestionada dende 1971, cuando se propunxo la so inclusión na familia Tyrannidae, hipótesis que foi acotada por estudios xenéticos de Tello et al. (2009)[8] y onde lo asitia'l IOC.[31] Enagora y mientres aguarda una propuesta, ye consideráu Incertae sedis pol South American Classification Committee (SACC) de l'American Ornithologists' Union.[49] Más apocayá, a partir de los estudios de filoxenia molecular de Ohlson et al. (2013) propúnxose una nueva familia esclusiva pal xéneru Piprites: Pipritidae Ohlson, Irestedt, Ericson & Fjeldså, 2013.
Piprites pileata, piprites capirotado
La familia de los tirandos (Tyrannidae) inclúi más de cuatrocientes especies en más de cien xéneros de pequeñes aves paseriformes americanes, con variaos nomes comunes. Habiten en tol continente americanu, salvo l'estremu norte. En Suramérica hai más especies de tirandos que de cualesquier otra familia.
Tyrannidae a zo ur c'herentiad e rummatadur an evned, termenet e 1825 gant al loenoniour iwerzhonat Nicholas Aylward Vigors (1785-1840)[1].
Diouzh Doare 8.2 an IOC World Bird List[2] ez a kant tri genad golvaneged d'ober ar c'herentiad :
Tyrannidae a zo ur c'herentiad e rummatadur an evned, termenet e 1825 gant al loenoniour iwerzhonat Nicholas Aylward Vigors (1785-1840).
Diouzh Doare 8.2 an IOC World Bird List ez a kant tri genad golvaneged d'ober ar c'herentiad :
Els tirànids (Tyrannidae) són una família d'ocells passeriformes que viuen a Amèrica, tant del Sud com del Nord, malgrat que són majoritàriament de distribució Neotropical. Se'ls considera la família d'aus més gran que existeix, amb al voltant de 400 espècies. Són la família amb més diversitat en cada un dels estats americans, a excepció dels Estats Units i Canadà. Com es podia esperar d'una família tan gran, els membres varien considerablement, tant en la forma com en els colors. Alguns tirànids s'assemblen superficialment als muscicàpids (Muscicapidae) del Vell Món. Són membres del subordre dels tirans (Tyranni) que no tenen la sofisticada capacitat per al cant de les espècies del subordre Passeri.
La majoria, però no tots, tenen un aspecte poc cridaner, i molts tenen crestes erèctils. La majoria són insectívors, però alguns mengen fruites o petits vertebrats (per exemple, petites granotes). Els membres més petits de la família són Myiornis ecaudatus i Myiornis atricapillus que fan 6.5-6.8 cm de llargària, i un pes de 4.5 gr. Són els més petits de tots els passeriformes. El més gran entre els tirànids és Agriornis lividus, que fa 29 cm de llargària i 88 gr de pes. Algunes espècies, com Gubernetes yetapa, Tyrannus forficatus i Tyrannus savana són més llargs, però això es deu en gran mesura a la cua molt més llarga.
Una sèrie d'espècies antany incloses en aquesta família, avui es classifiquin als titírids (Tityridae).
Aquesta família està formada per 103 gèneres i 427 espècies, segons la classificació del Congrés Ornitològic Internacional (versió 3.5, 2013):
Els tirànids (Tyrannidae) són una família d'ocells passeriformes que viuen a Amèrica, tant del Sud com del Nord, malgrat que són majoritàriament de distribució Neotropical. Se'ls considera la família d'aus més gran que existeix, amb al voltant de 400 espècies. Són la família amb més diversitat en cada un dels estats americans, a excepció dels Estats Units i Canadà. Com es podia esperar d'una família tan gran, els membres varien considerablement, tant en la forma com en els colors. Alguns tirànids s'assemblen superficialment als muscicàpids (Muscicapidae) del Vell Món. Són membres del subordre dels tirans (Tyranni) que no tenen la sofisticada capacitat per al cant de les espècies del subordre Passeri.
La majoria, però no tots, tenen un aspecte poc cridaner, i molts tenen crestes erèctils. La majoria són insectívors, però alguns mengen fruites o petits vertebrats (per exemple, petites granotes). Els membres més petits de la família són Myiornis ecaudatus i Myiornis atricapillus que fan 6.5-6.8 cm de llargària, i un pes de 4.5 gr. Són els més petits de tots els passeriformes. El més gran entre els tirànids és Agriornis lividus, que fa 29 cm de llargària i 88 gr de pes. Algunes espècies, com Gubernetes yetapa, Tyrannus forficatus i Tyrannus savana són més llargs, però això es deu en gran mesura a la cua molt més llarga.
Una sèrie d'espècies antany incloses en aquesta família, avui es classifiquin als titírids (Tityridae).
Tyranovití (Tyrannidae) jsou jednou z největších ptačích čeledí, která celkem zahrnuje přes 100 rodů a více než 400 druhů pěvců. Jsou to ptáci Nového světa, hojní v Severní i Jižní Americe, v Evropě se nevyskytují.
Tyranovití tvoří různorodou čeleď ptáků různého zbarvení i velikosti. Živí se převážně hmyzem, významné rozdíly existují i ve způsobu jeho lovu – některé druhy číhají na vyvýšeném místě, jiné jej loví v letu, pátrají po něm ve skulinách nebo hledají na zemi. Větší druhy chytají i drobné obratlovce nebo vybírají hnízda jiných ptáků, naopak někteří další tyrani jsou specializovaní na pojídání rostlin.
Žijí v trvalých párech a agresivně si brání svůj hnízdní okrsek, z něhož vyhánějí i větší ptáky. Typicky staví zavěšená hnízda zvoncovitého tvaru, jsou však známa i otevřená miskovitá hnízda a některé druhy hnízdí v dutinách stromů. Samice snáší 2–3 vejce.
Druhy obývající chladné oblasti jsou tažné.
V češtině má většina rodů tyranovitých rodové jméno tyrančík, méně často tyran, tyranovec nebo tyránek.
Obrázky, zvuky či videa k tématu tyranovití ve Wikimedia Commons
Galerie tyranovití ve Wikimedia Commons
Tyranovití (Tyrannidae) jsou jednou z největších ptačích čeledí, která celkem zahrnuje přes 100 rodů a více než 400 druhů pěvců. Jsou to ptáci Nového světa, hojní v Severní i Jižní Americe, v Evropě se nevyskytují.
Die Tyrannen (Tyrannidae), gelegentlich auch Neuweltfliegenschnäpper genannt, sind eine Familie der Sperlingsvögel. Sie unterscheiden sich in ihrem Erscheinungsbild und ihrem Verbreitungsgebiet, haben jedoch fast alle eine Vorliebe für Insektennahrung. Ihren Namen verdanken sie ihrer Aggressivität gegenüber Eindringlingen in das eigene Revier, sogar gegenüber Greifvögeln.
Das Verbreitungsgebiet der Tyrannen reicht von Kanada bis nach Feuerland. Die Vögel, die hoch im Norden oder weit im Süden leben, ziehen gegen Winter in gemäßigtere Zonen. Etwa zehn Prozent aller südamerikanischen Vögel gehören der Familie der Tyrannen an. Einige Arten leben auch auf den Galápagos-Inseln und den westindischen Inseln. Das östlichste Verbreitungsgebiet hat der Noronha-Olivtyrann (Elaenia ridleyana), der auf dem brasilianischen Fernando-de-Noronha-Archipel endemisch ist. Tyrannen halten sich vor allem im offenen Land auf, aber auch in Wäldern.
Die Größe der Tyrannen reicht von 6,5 cm bis 30 cm. Ihr Gewicht liegt zwischen 4,5 g und 80 g. Die Männchen sind meistens schwerer und größer als die Weibchen. Der kleinste Tyrann ist der Stummelschwanz-Zwergtyrann, er hat etwa die Maße eines kleinen Kolibris. Nur wenige Arten haben hellleuchtendes, farbiges Gefieder, die meisten sind unauffällig gefärbt. In der Regel dominieren olivbraune und gelbliche Farben. Einige haben auch unterschiedliche Hauben auf dem Kopf, welche sich bei Aufregung aufstellen. Der Kopf ist meist relativ groß, der Hals ist kurz und dick. Der Schnabel ist meist relativ breit und kurz. Beine und Zehen sind bei den meisten Arten kurz.[1]
Tyrannen leben sehr territorial und verteidigen ihre Reviere lauthals und mit gewagten Flugangriffen gegen alle Vögel, die dort eindringen, selbst wenn es sich dabei um größere Greifvögel handelt. Nur während der Überwinterungszeit, in der sich viele Arten im Amazonasbecken sammeln, verhalten sie sich friedlich. Dabei kann es vorkommen, dass sich ganze Schwärme verschiedener Tyrannenarten vermischen.
Tyrannen ernähren sich hauptsächlich von Insekten, fressen aber auch Beeren und tropische Früchte. Einige Arten ernähren sich während der Brutzeit von Insekten, bevorzugen Früchte aber außerhalb der Brutzeit. Bei größeren Arten gehören auch kleine Wirbeltiere zur Nahrung. Viele Arten fangen Insekten im Flug, andere suchen sie auf dem Boden und in der Laubstreu.[1]
Die meisten Arten paaren sich einmal im Jahr, während der Brutzeit, die vom Frühjahr bis zum Frühsommer dauert. In dieser Zeit verhalten sich die meisten Vögel sehr aggressiv gegenüber anderen Vögeln. Die Nester sind sehr unterschiedlich, so bauen einige Arten kunstvolle Geflechte, andere hängende Schalen oder auch ganz normale Nester mit Aushöhlungen. Das Gelege besteht aus zwei bis vier braun gesprenkelten Eiern, welche einige Wochen bebrütet werden. Viele Arten verpaaren sich lebenslang. Die meisten Jungen erhalten ihre Geschlechtsreife mit einem Lebensjahr.
Die Familie der Tyrannen umfasst über 429 Arten. Viele von ihnen wurden nach ihren Rufen benannt, wie auch der Phoebe-Tyrann.
Unterfamilien, Gattungen[1] und ausgewählte Arten:
Die Tyrannen (Tyrannidae), gelegentlich auch Neuweltfliegenschnäpper genannt, sind eine Familie der Sperlingsvögel. Sie unterscheiden sich in ihrem Erscheinungsbild und ihrem Verbreitungsgebiet, haben jedoch fast alle eine Vorliebe für Insektennahrung. Ihren Namen verdanken sie ihrer Aggressivität gegenüber Eindringlingen in das eigene Revier, sogar gegenüber Greifvögeln.
De tirann'n zien een femielje uut de orde van de zangveugels (Passeriformes).
De femielje van de tirann'n tel meêr as 400 soôrten. De heslachen Tityra, Pachyramphus, Laniocera en Xenopsaris oôrn vroeher ok bie de tirann'n, mè worn noe inedeêld bie de femielje Tityridae.
De tirann'n zien een femielje uut de orde van de zangveugels (Passeriformes).
The tyrant flycatchers (Tyrannidae) are a family of passerine birds which occur throughout North and South America.[1] They are considered the largest family of birds known to exist in the world, with more than 400 species. They are the most diverse avian family in every country in the Americas, except for the United States and Canada. The members vary greatly in shape, patterns, size and colors. Some tyrant flycatchers may superficially resemble the Old World flycatchers, which they are named after but are not closely related to. They are members of suborder Tyranni (suboscines), which do not have the sophisticated vocal capabilities of most other songbirds.[2]
A number of species previously included in this family are now placed in the family Tityridae (see Systematics). Sibley and Alquist in their 1990 bird taxonomy had the genera Mionectes, Leptopogon, Pseudotriccus, Poecilotriccus, Taenotriccus, Hemitriccus, Todirostrum and Corythopis as a separate family Pipromorphidae,[3] but although it is still thought that these genera are basal to most of the family, they are not each other's closest relatives.[3]
Most, but not all, species are rather plain, with various hues of brown, gray and white commonplace, often providing some degree of presumed camouflage. Obvious exceptions include the bright red vermilion flycatcher, blue, black, white and yellow many-colored rush-tyrant and some species of tody-flycatchers or tyrants, which are often yellow, black, white and/or rufous, from the Todirostrum, Hemitriccus and Poecilotriccus genera. Several species have bright yellow underparts, from the ornate flycatcher to the great kiskadee. Some species have erectile crests. Several of the large genera (i.e. Elaenia, Myiarchus or Empidonax) are quite difficult to tell apart in the field due to similar plumage and some are best distinguished by their voices. Behaviorally they can vary from species such as spadebills which are tiny, shy and live in dense forest interiors to kingbirds, which are relatively large, bold, inquisitive and often inhabit open areas near human habitations. As the name implies, a great majority of tyrant flycatchers are almost entirely insectivorous (though not necessarily specialized in flies). Tyrant flycatchers are largely opportunistic feeders and often catch any flying or arboreal insect they encounter. However, food can vary greatly and some (like the large great kiskadee) will eat fruit or small vertebrates (e.g. small frogs). In North America, most species are associated with a "sallying" feeding style, where they fly up to catch an insect directly from their perch and then immediately return to the same perch. Most tropical species, however, do not feed in this fashion and several types prefer to glean insects from leaves and bark. Tropical species are sometimes found in mixed-species foraging flocks, where various types of passerines and other smallish birds are found feeding in proximity.
The smallest family members are the closely related short-tailed pygmy tyrant and black-capped pygmy tyrant from the genus Myiornis (the first species usually being considered marginally smaller on average). These species reach a total length of 6.5–7 cm (2.6–2.8 in) and a weight of 4 to 5 g (0.14 to 0.18 oz). By length, they are the smallest passerines on earth, although some species of Old World warblers apparently rival them in their minuscule mean body masses if not in total length.[4] The minuscule size and very short tail of the Myiornis pygmy tyrants often lend them a resemblance to a tiny ball or insect. The largest tyrant flycatcher is the great shrike-tyrant at 29 cm (11 in) and 99.2 grams (0.219 pounds). A few species such as the streamer-tailed tyrant, scissor-tailed flycatcher and fork-tailed flycatcher have a larger total length — up to 41 cm (16 in) in the fork-tailed flycatcher at least — but this is mainly due to their extremely long tails; the fork-tailed flycatcher has the longest tail feathers of any known bird relative to their size (this being in reference to true tail feathers, not to be confused with elongated tail streamers as seen in some from the Phasianidae family of galliforms).[5]
Species richness of Tyrannidae, when compared to habitat, is highly variable, although most every land habitat in the Americas has at least some of these birds. The habitats of tropical lowland evergreen forest and montane evergreen forest have the highest single site species diversity while many habitats including rivers, palm forest, white sand forest, tropical deciduous forest edge, southern temperate forest, southern temperate forest edge, semi-humid/humid montane scrub, and northern temperate grassland have the lowest single species diversity. The variation between the highest and the lowest is extreme; ninety species can be found in the tropical lowland evergreen forests while the number of species that can be found in the habitats listed above typically are in the single digits. This may be due in part to the fewer niches found in certain areas and therefore fewer places for the species to occupy.
Tyrannidae specialization among habitats is very strong in tropical lowland evergreen forests and montane evergreen forests. These habitat types, therefore, display the greatest specialization. The counts differ by three species (tropical lowland evergreen forests have 49 endemic species and montane evergreen forests have 46 endemic species). It can be assumed that they both have similar levels of specialization.
Regionally, the Atlantic Forest has the highest species richness with the Chocó following closely behind.
The northern beardless tyrannulet (Camptostoma imberbe) is protected under the Migratory Bird Treaty Act of 1918.[6] This species is common south of the US border. The situation for a number of other species from South and Central America is far more problematic. In 2007, BirdLife International (and consequently IUCN) considered two species, the Minas Gerais tyrannulet and Kaempfer's tody-tyrant critically endangered. Both are endemic to Brazil. Additionally, seven species were considered endangered and eighteen species vulnerable.[7]
The family contains 447 species divided into 104 genera.[8] A full list, sortable by common and binomial names, is at list of tyrant flycatcher species. Species in the genera Tityra, Pachyramphus, Laniocera and Xenopsaris were formerly placed in this family, but evidence suggested they belong in their own family, the Tityridae,[9] where they are now placed by SACC.
The tyrant flycatchers (Tyrannidae) are a family of passerine birds which occur throughout North and South America. They are considered the largest family of birds known to exist in the world, with more than 400 species. They are the most diverse avian family in every country in the Americas, except for the United States and Canada. The members vary greatly in shape, patterns, size and colors. Some tyrant flycatchers may superficially resemble the Old World flycatchers, which they are named after but are not closely related to. They are members of suborder Tyranni (suboscines), which do not have the sophisticated vocal capabilities of most other songbirds.
A number of species previously included in this family are now placed in the family Tityridae (see ). Sibley and Alquist in their 1990 bird taxonomy had the genera Mionectes, Leptopogon, Pseudotriccus, Poecilotriccus, Taenotriccus, Hemitriccus, Todirostrum and Corythopis as a separate family Pipromorphidae, but although it is still thought that these genera are basal to most of the family, they are not each other's closest relatives.
La Tiranedoj (science: Tiranidae) estas granda familio de paseroformaj birdoj trovebla en Norda kaj Suda Ameriko, ĉefe en tropiko. Ili estas simila al la muŝkaptuledoj, tamen ili estas pli granda kun pli fortaj bekoj.
La Tiranedoj (science: Tiranidae) estas granda familio de paseroformaj birdoj trovebla en Norda kaj Suda Ameriko, ĉefe en tropiko. Ili estas simila al la muŝkaptuledoj, tamen ili estas pli granda kun pli fortaj bekoj.
Megarinko, Megarynchus pitangua Pitango, Pitangus sulphuratus Kolombia muŝkaptulo, Myiarchus apicalis Sŭainsona muŝkaptulo, Myiarchus swainsoni Tranĉilvosta tirano, Tyrannus forficatus Orienta febo, Sayornis phoebe Blankakrona elenio, Elaenia albiceps Empidonax traillii extimus Xolmis salinarum Alectrurus risoraLa familia de los tiránidos (Tyrannidae) incluye más de cuatrocientas especies en más de cien géneros de aves paseriformes americanas, con variados nombres comunes. Habitan en todo el continente americano, salvo el extremo norte. En Sudamérica hay más especies de tiránidos que de cualquier otra familia.
Las aves de esta familia se han irradiado a todos los hábitats posibles, desde selvas montanas tropicales hasta pastizales áridos en la Patagonia y los Andes. En muchas áreas se cuentan entre las aves más numerosas y conspícuas, a pesar de que la mayor diversidad se encuentra en bosques húmedos de baja altitud. Algunos son fuertemente migratorios, unas pocas especies viniendo desde Norteamérica, otras moviéndose al norte durante el invierno austral.[2]
El número de especies de tiránidos es muy variable en los distintos hábitats. La mayor diversidad (hasta noventa especies) corresponde a las selvas tropicales siempreverdes, mientras que la menor (sólo una especie) se encuentra en ríos, palmeras, bosques arenosos, márgenes de selvas caducifolias, bosques templados meridionales y sus márgenes, matorral húmedo y semihúmedo de montaña y praderas templadas septentrionales. La especialización de los tiránidos ha sido muy intensa en las selvas siempreverdes: en las selvas de tierras bajas se cuentan 49 especies endémicas, y en las de montaña, 46. Geográficamente, la mayor riqueza de especies se encuentran en Colombia, en la costa meridional de Brasil y las regiones de Manabí (Ecuador) y Tumbes (Perú).[cita requerida]
Las generalizaciones para esta familia son difíciles. La mayoría de las especies son de colorido apagado, sin embargo algunos son de patrón bien diferenciado o colorido (o ambos). La mayoría son aves pequeñas, pero unos pocos son bastante grandes. El menor de todos es la minúscula mosqueta colicorta (Myiornis ecaudatus ), que mide 6,5 cm y pesa 4 a 5 g, es ligeramente menor que su congénere la mosqueta capirotada (Myiornis atricapillus) y considerado el menor paseriforme del mundo, muchas veces confundido con un insecto; el mayor es el mero o gaucho grande (Agriornis lividus) que mide 28 a 28,5 cm y pesa 99 g. Esto sin llevar en consideración unas pocas especies como el yetapá grande ( Gubernetes yetapa ), la tijereta rosada (Tyrannus forficatus) y la tijereta sabanera (Tyrannus savana), que tienen un largo total de hasta 41 cm, pero esto es debido principalmente a sus colas extremadamente largas, la tijereta sabanera tiene las plumas de la cola más largas que cualquier ave conocida.[2][3]
Su plumaje es generalmente una combinación variada de negro, pardo, blanco, amarillo y verde. Muchos tienen una cresta eréctil. La familia presenta una gran diversidad en las proporciones corporales, la forma y la estructura del pico, y la longitud de las patas. Se parecen superficialmente a los mosquiteros, currucas, etc. del Viejo Mundo (familia Muscicapidae), pero no están emparentados estrechamente con ellos; en general son más robustos y tienen el pico más fuerte. Tienen alas puntiagudas. Su boca situada en la parte basal del pico, presenta vibrisas (plumas especiales) largas, que les sirven para atrapar los insectos con más facilidad, generando una especie de embudo.[cita requerida]
La mayoría de los tiránidos son conspícuos, pero algunos son notorios por permanecer escondidos en la densa maleza.[2] Son aves muy territoriales, agresivas con otras aves de presa que sobrevuelan sus territorios. Las tijeretas sabaneras llegan a picotear en vuelo a especies como caracara carancho (Polyborus plancus), caracara chimango (Milvago chimango), cernícalo americano (Falco sparverius), entre otras aves rapaces.[cita requerida]
La mayoría se alimenta de insectos que busca en el follaje pero un número substancial los captura en vuelo a partir de perchas (ramas altas en las árboles) mientras otros son más o menos terrestres; algunos consumen frutas, especialmente cuando no están en época reproductiva.[2]
El formato del nido y su colocación varía ampliamente.[2]
Muchos son muy vocales, y la voz es a menudo clave para su identificación, mientras otros son esencialmente mudos.[2]
De acuerdo con la Unión Internacional para la Conservación de la Naturaleza (IUCN), la situación de conservación en el mes de noviembre de 2019, de las 449 especies listadas por Birdlife International y Aves del Mundo, es la siguiente:[4]
La familia Tyrannidae fue introducida por el zoólogo irlandés Nicholas Aylward Vigors en 1825 en una clasificación científica de aves.[1] El género tipo es Tyrannus Lacépède, 1799.[7]
Los amplios estudios genético-moleculares y morfológicos realizados por diversos autores, destacando Ohlson et al. (2007),[8] Tello & Bates (2007)[9] Ohlson et al. (2008)[10] y Tello et al. (2009),[11] descubrieron una cantidad de relaciones novedosas dentro de los paseriformes subóscinos, y específicamente dentro de la familia Tyrannidae que todavía no están reflejados en la mayoría de las clasificaciones. Siguiendo estos estudios, Ohlson et al. (2013)[12] propusieron dividir a Tyrannidae, desde la clasificación anterior (básicamente la propuesta por Fitzpatrick (2004)),[13] en las siguientes familias, algunas de las cuales son nuevas creaciones:
El Comité Brasileño de Registros Ornitológicos (CBRO) y Avibase ya adoptan esta nueva clasificación[14] mientras el Comité de Clasificación de Sudamérica (SACC) aguarda propuestas para analizar los cambios.[15]
El árbol filogénetico presentado a seguir, conforme Ohlson et al. (2013), muestra la clasificación completa propuesta para la superfamilia Tyrannoidea con las respectivas subdivisiones (clados), en subfamilias y tribus de cada una de las familias arriba descritas y los géneros agrupados en cada una de ellas.[12]
El género Piprites estuvo incluido tradicionalmente en la familia Pipridae. Esa clasificación fue cuestionada desde 1971, cuando se propuso su inclusión en la familia Tyrannidae,[16] hipótesis que fue corroborada por estudios genéticos de Tello et al. (2009)[11] Más recientemente, a partir de los estudios de filogenia molecular de Ohlson et al. (2013)[12] se ha propuesto una nueva familia exclusiva para el género Piprites: Pipritidae. El SACC, sin embargo, mantuvo este género en incertae sedis (de posición incierta) por un tiempo y rechazó la Propuesta no 732 de reconocimiento de la nueva familia;[17] posteriormente, en la Propuesta no 827, se aprobó su inclusión en Tyrannidae en una subfamilia propia Pipritinae,[18] la misma colocación adoptada por Aves del Mundo (HBW) y por el Congreso Ornitológico Internacional IOC.[19]
De acuerdo Ohlson et al. 2013.[12]
TyrannoideaOnychorhynchidae: Onychorhynchus, Myiobius, Terenotriccus
TityridaePlatyrinchidae: Calyptura, Platyrinchus, Neopipo
RhynchocyclidaePipromorphinae: Mionectes, Leptopogon, Pseudotriccus, Corythopis, Phylloscartes (con Pogonotriccus)
Rhynchocyclinae: Rhynchocyclus, Tolmomyias
Todirostrinae: Taeniotriccus, Cnipodectes, Todirostrum, Poecilotriccus, Myiornis, Hemitriccus, Atalotriccus, Lophotriccus, Oncostoma
TyrannidaeHirundineinae: Myiotriccus Nephelomyias, Pyrrhomyias, Hirundinea
ElaeniinaeEuscarthmini: Zimmerius, Stigmatura, Camptostoma, Inezia, Euscarthmus, Ornithion, Phyllomyias (excepto el grupo fasciatus), Mecocerculus (el grupo poecilocercus)
Elaeniini: Elaenia, Tyrannulus, Myiopagis, Suiriri, Capsiempis, Phyllomyias (grupo fasciatus), Phaeomyias, Nesotriccus,, Pseudelaenia, Mecocerculus leucophrys, Anairetes, Uromyias, Polystictus, Culicivora, Pseudocolopteryx, Serpophaga
TyranninaeAttila, Legatus, Ramphotrigon, Deltarhynchus
Myiarchini: Casiornis, Sirystes, Rhytipterna, Myiarchus
Tyrannini: Pitangus (con Philohydor), Machetornis, Tyrannopsis, Megarynchus, Myiodynastes, Conopias, Phelpsia, Myiozetetes, Empidonomus, Griseotyrannus, Tyrannus
FluvicolinaeColonia, Myiophobus (grupo fasciatus)
Fluvicolini: Ochthoeca (con Silvicultrix), Tumbezia, Myiophobus (el grupo roraimae), Colorhamphus, Sublegatus, Pyrocephalus, Fluvicola, Arundinicola, Gubernetes, Alectrurus, Muscipipra
Contopini: Ochthornis, Cnemotriccus, Lathrotriccus, Aphanotriccus, Mitrephanes, Empidonax, Sayornis, Contopus, Xenotriccus
Xolmiini: Lessonia, Hymenops, Knipolegus, Satrapa, Muscisaxicola, Cnemarchus, Polioxolmis, Xolmis, Neoxolmis, Agriornis, Myiotheretes
Según las clasificaciones del Congreso Ornitológico Internacional (IOC),[19] y Clements Checklist/eBird[20] la familia agrupa a los siguientes géneros y especies, con las diferencias taxonómicas entre ellas, así como también de las clasificaciones Aves del Mundo (HBW) y Birdlife International (BLI), comentadas en Notas taxonómicas. Los taxones para los cuales no hay completo acuerdo sobre su categoría de especie plena o de subespecie, exhiben el nombre de la nominal entre paréntesis. Los nombres en español son los adoptados por la Sociedad Española de Ornitología (SEO),[21] excepto aquellos entre paréntesis, que son los atribuidos por Aves del Mundo.
Incluido en Phylloscartes.[nota 11][13][19]
Incluido en Pitangus .[nota 28][13][19]
Los anambés (Pachyramphus y Xenopsaris), titiras (Tityra), y plañideras (Laniocera) se asignaron en el pasado a la familia Cotingidae y a Tyrannidae pero hay acuerdo ahora en las varias taxonomías en incluirlos en su propia familia, Tityridae. La Propuesta N° 313 al SACC, siguiendo los estudios de filogenia molecular de Ohlson et al. (2007),[8] aprobó la adopción de la nueva familia Tityridae, incluyendo éstos y otros géneros.[102]
La taxonomía de las especies de los géneros Onychorhynchus, Myiobius y Terenotriccus siempre fue muy controvertida, y originalmente fueron situadas en esta familia Tyrannidae; otras clasificaciones las sitúan actualmente en la familia Oxyruncidae, como Clements Checklist/eBird v2019[20] o en Tityridae, como el Congreso Ornitológico Internacional (IOC)[103] y Aves del Mundo, esta última como una subfamilia Onychorhynchinae,[104] siguiendo los estudios genético-moleculares de Ohlson et al. (2008)[10] y Tello et al. (2009),[11] Los estudios de Ohlson et al. (2013).[12] sitúan a estos tres géneros en una nueva familia propuesta Onychorhynchidae. El Comité Brasileño de Registros Ornitológicos (CBRO) y Avibase[105] ya adoptan dicha familia.[14] El Comité de Clasificación de Sudamérica (SACC), con base en los estudios citados y en las evidencias presentadas en el estudio de Oliveros et al. (2019), que demostraron que los géneros Onychorhynchus y Myiobius divergieron del resto de Tyrannidae alrededor de 23 mya (millones de años atrás) en el Mioceno temprano,[106] finalmente aprobó la nueva familia en la parte A de la Propuesta no 827.[18]
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_(cropped).jpg)
_01_(cropped).JPG)
.jpg)
.jpg)
_01.JPG)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
|formato= requiere |url= (ayuda)) (en inglés). La familia de los tiránidos (Tyrannidae) incluye más de cuatrocientas especies en más de cien géneros de aves paseriformes americanas, con variados nombres comunes. Habitan en todo el continente americano, salvo el extremo norte. En Sudamérica hay más especies de tiránidos que de cualquier otra familia.
Tiranidoa paseriformeen ordenako izen bereko familiako txoriak dira. Eskilasoaren antzekoak dira itxuraz; neurriz, ordea, badira hura baino handiagoak eta txikiagoak, 8-40 cm luze izan baitaitezke. Zenbait tiranido-espeziek buru gaineko lumak zutikorrak dituzte. Mokoa mehea eta labur samarra dute, ile-lumaz inguratua espezie askok. Kolorez horiak eta marroixkak, oliba-kolorekoak eta zurixkak izan daitezke. Ipar eta Hego Amerikan bizi dira. 400 espezietik gora biltzen dira tiranidoen familian, 97 generotan.
Espezie gehienek, baina ez guztiek, kolore laua izan ohi dute, arretik marroira, grisa edo zuria, batez ere. Badaude parametro hauetan sartzen ez diren batzuk, gorriak edo laranjak direnak, baina hala ere gutxienak dira. Espezie batzuen gandorra altxa daiteke. Generorik handienetan (Phylloscartes, Myiarchus edo Empidonax) oso zailak dira ezberdintzen, luma antzekoak dituztelako eta ahotsak ere antzekoak direlako. Hala ere portaera aldatzen da espezieen artean.
Gehienak intsektiboroak dira, ez bakarrik hegan egiten dutenak janez. Hala ere batzuek fruituak edo ornodun txikiak ere jaten dituzte, adibidez igelak. Ipar Amerikan bizi diren gehienek habia uzten dute zuzenean intsektu bat jan eta habira itzultzeko. Tropikoetan bizi direnek intsektuak hosto eta beste leku batzuetan ere jan ohi dituzte. Tropikoetan hegazti-saldo mistoak eratzen dituzte batzuetan, espezie ezberdinetako kideekin.
Txikienek 6,5-6,8 zentimetro neurtzen ditu eta 4-5 gramoko pisua du. Handienak 29 zentimetroko tamaina du eta 99,2 gramoko pisua izan ohi du. Batzuen isatsa handia denez 41 zentimetroko tamaina izatera hel daitezke.
Familia honetan sartzen ziren batzuk orani Tityridae familian sartzen dira.
Tiranidoa paseriformeen ordenako izen bereko familiako txoriak dira. Eskilasoaren antzekoak dira itxuraz; neurriz, ordea, badira hura baino handiagoak eta txikiagoak, 8-40 cm luze izan baitaitezke. Zenbait tiranido-espeziek buru gaineko lumak zutikorrak dituzte. Mokoa mehea eta labur samarra dute, ile-lumaz inguratua espezie askok. Kolorez horiak eta marroixkak, oliba-kolorekoak eta zurixkak izan daitezke. Ipar eta Hego Amerikan bizi dira. 400 espezietik gora biltzen dira tiranidoen familian, 97 generotan.
Espezie gehienek, baina ez guztiek, kolore laua izan ohi dute, arretik marroira, grisa edo zuria, batez ere. Badaude parametro hauetan sartzen ez diren batzuk, gorriak edo laranjak direnak, baina hala ere gutxienak dira. Espezie batzuen gandorra altxa daiteke. Generorik handienetan (Phylloscartes, Myiarchus edo Empidonax) oso zailak dira ezberdintzen, luma antzekoak dituztelako eta ahotsak ere antzekoak direlako. Hala ere portaera aldatzen da espezieen artean.
Gehienak intsektiboroak dira, ez bakarrik hegan egiten dutenak janez. Hala ere batzuek fruituak edo ornodun txikiak ere jaten dituzte, adibidez igelak. Ipar Amerikan bizi diren gehienek habia uzten dute zuzenean intsektu bat jan eta habira itzultzeko. Tropikoetan bizi direnek intsektuak hosto eta beste leku batzuetan ere jan ohi dituzte. Tropikoetan hegazti-saldo mistoak eratzen dituzte batzuetan, espezie ezberdinetako kideekin.
Txikienek 6,5-6,8 zentimetro neurtzen ditu eta 4-5 gramoko pisua du. Handienak 29 zentimetroko tamaina du eta 99,2 gramoko pisua izan ohi du. Batzuen isatsa handia denez 41 zentimetroko tamaina izatera hel daitezke.
Familia honetan sartzen ziren batzuk orani Tityridae familian sartzen dira.
Tyrannit, aikaisemmalta nimeltään tyrannilinnut[1] (Tyrannidae) on pienikokoisten varpuslintujen laaja heimo. Tyranneja elää luonnonvaraisina Pohjois- ja Etelä-Amerikasta, mutta suurin osa niistä elää trooppisella vyöhykkeellä. Tyranneihin kuuluu 78 sukua ja 300 lajia[2]. Heimon lajikirjo on suuri. Suurin osa tyranneista syö hyönteisiä, mutta jotkut syövät hedelmiä tai selkärankaisia. Koot vaihtelevat huomattavasti. Joillain tyrannilajeilla kokonaispituus on suurempi kuin 29 cm, mutta se johtuu pääosin niiden pitkästä pyrstöstä. Myös eri lajien elinpaikat vaihtelevat havumetsistä trooppisiin lehtimetsiin.
Tyrannit, aikaisemmalta nimeltään tyrannilinnut (Tyrannidae) on pienikokoisten varpuslintujen laaja heimo. Tyranneja elää luonnonvaraisina Pohjois- ja Etelä-Amerikasta, mutta suurin osa niistä elää trooppisella vyöhykkeellä. Tyranneihin kuuluu 78 sukua ja 300 lajia. Heimon lajikirjo on suuri. Suurin osa tyranneista syö hyönteisiä, mutta jotkut syövät hedelmiä tai selkärankaisia. Koot vaihtelevat huomattavasti. Joillain tyrannilajeilla kokonaispituus on suurempi kuin 29 cm, mutta se johtuu pääosin niiden pitkästä pyrstöstä. Myös eri lajien elinpaikat vaihtelevat havumetsistä trooppisiin lehtimetsiin.
Les Tyrannidae (ou tyrannidés en français) sont une famille de passereaux constituée de 103 genres et plus de 430 espèces selon la classification de référence du Congrès ornithologique international (version 9.1, 2019)[1].
Les noms normalisés sont variés : adas, attilas, aulias, becs-en-arc, becs-plats, bécardes, calandrites, casiornes, corythopis, doradites, dormilons, élénies, gauchos, lessonies, microtyrans, moucherolles, pépoazas, piouis, pipromorphes, pitajos, platyrhynques, porte-éventail, taurillons, tityres, todirostres, tyrans et tyranneaux.
Ce sont des oiseaux de taille minuscule à moyenne (de 6,5 à 28 cm). Leur plumage est dans la plupart des cas une combinaison variée de noir, brun, blanc, jaune et vert ; il est terne chez certaines espèces, plus vif chez d'autres. La famille présente une grande diversité dans les proportions corporelles, la forme et la structure du bec, et la longueur des pattes.
On les rencontre dans tout le continent américain, à l'exception de l'extrême nord. Ils habitent une grande variété de milieux, surtout des forêts et des bois de types variés, ainsi que des régions herbeuses.
Les tyrannidés sont parfois répartis en 4 sous-familles :
Selon la classification de référence (version 9.1, 2019) du Congrès ornithologique international (ordre alphabétique) :
Selon la classification de référence du Congrès ornithologique international (version 9.1, 2019)[1] :
Les Tyrannidae (ou tyrannidés en français) sont une famille de passereaux constituée de 103 genres et plus de 430 espèces selon la classification de référence du Congrès ornithologique international (version 9.1, 2019).
Muholovke (Tyrannidae) su porodica ptica u redu vrapčarki, raširena poglavito u tropima, Sjevernoj i Južnoj Americi. Smatra se da obuhvaća 429 vrsta podijeljenih u gotovo 100 rodova.
Kao i ostale porodice u podredu kreštalica, muholovke imaju raznoliku prehranu. Omiljena hrana su im kukci (što i naziv porodice sugerira), no nekad jedu razne voćke i malene kralježnjake (naprimjer, malene žabe ili ribe). Najmanje vrste ove porodice su duge 6,5-6,8 cm i teže 4-5 grama, dok najveće dostižu dužinu od 29 cm i 88 grama. Neke muholovke su duže, ali samo zbog vrlo dugačkih repova. Mnogi pripadnici ove porodice su svrstani u porodicu Tityridae.
Brojnost vrsta po staništu jako varira. U tropskim šumama može ih se naći i 90, dok je broj vrsta u drugim staništima niži. Mnoge su se prilagodile vlastitom staništu.
Dvije vrste su kritično ugrožene, sedam njih je ugroženo, a 18 vrsta je osjetljivo.
Većina muholovki se pari jednom godišnje, i tada se većina njih ponaša vrlo agresivno prema drugim pticama. Gnijezda mogu biti raznih oblika: viseća, obična gnijezda i druga. Ženka nese dva do četiri jajeta sa smeđim pjegama. Mnoge vrste se pare doživotno.
Podrobniji članak o temi: Dodatak:Popis rodova muholovki
U Wikimedijinu spremniku nalazi se još gradiva na temu: Muholovke
Wikivrste imaju podatke o: Muholovke Muholovke (Tyrannidae) su porodica ptica u redu vrapčarki, raširena poglavito u tropima, Sjevernoj i Južnoj Americi. Smatra se da obuhvaća 429 vrsta podijeljenih u gotovo 100 rodova.
I Tirannidi (Tyrannidae Vigors, 1825) sono una famiglia di uccelli dell'ordine dei Passeriformi, diffusi nel Nuovo Mondo.[1]
Le oltre quattrocento specie appartenenti alla famiglia Tyrannidae sono ampiamente diffuse in quasi tutto il continente americano, sebbene non nella sua regione più settentrionale.
La famiglia comprende i seguenti generi e specie:[1]
I Tirannidi (Tyrannidae Vigors, 1825) sono una famiglia di uccelli dell'ordine dei Passeriformi, diffusi nel Nuovo Mondo.
Tironiniai (lot. Tyrannidae, angl. Tyrant flycatcher, vok. Tyrannen) – žvirblinių (Passeriformes) būrio paukščių šeima. Gana didelė šeima, kuriai priklauso apie 430 rūšių. Abiejų lyčių paukščiai panašūs, tik kai kurioms rūšims būdinga spalvinga viršugalvio dėmė. Plunksnos pilkos ar gelsvai rusvos. Daugelis suka paprasčiausią puoduko formos lizdą, nedaug rūšių peri drevėse. Patelė deda 2 ar 3 kiaušinius, peri 14-20 dienų. Jaunikliai lizdą palieka po 14-23 dienų.
Minta vabzdžiais, kai kurie gaudo varles ir driežus, o tropinės rūšys visą laiką lesa vaisius.
Gyvena Šiaurės ir Pietų Amerikoje, Galapagų salose, daugiausia rūšių sutinkama Centrinėje ir Pietų Amerikoje.
Tironiniai (lot. Tyrannidae, angl. Tyrant flycatcher, vok. Tyrannen) – žvirblinių (Passeriformes) būrio paukščių šeima. Gana didelė šeima, kuriai priklauso apie 430 rūšių. Abiejų lyčių paukščiai panašūs, tik kai kurioms rūšims būdinga spalvinga viršugalvio dėmė. Plunksnos pilkos ar gelsvai rusvos. Daugelis suka paprasčiausią puoduko formos lizdą, nedaug rūšių peri drevėse. Patelė deda 2 ar 3 kiaušinius, peri 14-20 dienų. Jaunikliai lizdą palieka po 14-23 dienų.
Minta vabzdžiais, kai kurie gaudo varles ir driežus, o tropinės rūšys visą laiką lesa vaisius.
Gyvena Šiaurės ir Pietų Amerikoje, Galapagų salose, daugiausia rūšių sutinkama Centrinėje ir Pietų Amerikoje.
Tirāniņu dzimta (Tyrannidae) ir viena no zvirbuļveidīgo kārtas (Passeriformes) dzimtām, kas pieder tirāniņu apakškārtai (Tyranni). Tirāniņu dzimta ir lielākā putnu dzimta, kurā apvienotas 437 putnu sugas, kas iedalītas 104 ģintīs.[1][2] Tās ir Jaunās Pasaules putnu sugas un sastopamas gan Ziemeļamerikā, gan Dienvidamerikā, tomēr lielākā sugu dažādība sastopama Centrālamerikā un Dienvidamerikā.[2] Visas sugas kā tirāniņu apakškārtai piederoši putni nespēj veidot sarežģītas dziesmas, kādas ir raksturīgas dziedātājputniem, bet tas nenozīmē, ka putniem nav balss.[3]
Kā lielai dzīvnieku grupai raksturīgi, tirāniņu dzimtas putni ārēji ir ļoti daudzveidīgi, gan lielumā, gan krāsās, gan dažādās detaļās, bet lielākā daļa sugu ir neuzkrītošas, brūnganas vai pelēcīgas, lai gan daudzas sugas ir ļoti košas un krāsainas.[2] Vienas no košākajām sugām ir sarkanais tirānmušķērājs (Pyrocephalus rubinus) un daudzkrāsu tirāniņš (Tachuris rubrigastra). Daudzām sugam ir koši dzelteni vēderi ar tumšām mugurām, piemēram, lielais kiskadī (Pitangus sulphuratus) un parastais tirānmušķērājs (Todirostrum cinereum). Daudzām sugām ir cekuli, piemēram, Svainsona tirānmušķērājam (Myiarchus swainsoni). Dažas sugas ārēji atgādina Vecās Pasaules mušķērājus, tādēļ tās tā tiek sauktas, lai gan nav radniecīgas mušķērājiem. Vairāku ģinšu sugas ārēji ir ļoti līdzīgas un savvaļā ļoti grūti atšķiramas, izmantojot apspalvojuma pazīmes. Vieglāk tās atšķirt, dzirdot putnu balsis.[2]
Mazākie dzimtā ir savstarpēji tuvu radniecīgie īsastes pundurtirāniņš (Myiornis ecaudatus) un melngalvas pundurtirāniņš (Myiornis atricapillus), kas abi ir izteikti mazāki kā vidēja lieluma tirāniņi. Abu sugu ķermeņa garums ir apmēram 6—7 cm, svars 4—5 g,[4][5] un tā kā to astītes ir ļoti īsas, tie atgādina nelielas bumbiņas vai lielus kukaiņus. Abas sugas ir ne tikai mazākās tirāniņu dzimtā, bet tās ir arī mazākās visā zvirbuļveidīgo putnu kārtā.[6] Lielākais tirāniņu dzimtā ir lielais čakstutirāniņš (Agriornis lividus), kura ķermeņa garums sasniedz 31 cm, svars apmēram 100 g.[7] Vairākām sugām, piemēram, vimpeļastes tirāniņam (Gubernetes yetapa), bezdelīgastes tirāniņam (Tyrannus forficatus) un dakšastes tirāniņam (Tyrannus savana) dēļ to garās astes ir garākais kopējais ķermeņa garums, apmēram 41 cm. Visagarākā aste ir dakšastes tirāniņam.[8]
Dzimtas putnu uzvedība un ieradumi arī ir ļoti atšķirīgi. Mazāka auguma sugas, piemēram, lāpstknābja tirāniņi (Platyrinchus) ir bailīgākas un kautrīgākas, dzīvo biezos mežos, bet, piemēram, tirāniņu ģints (Tyrannus) sugas, kuras ir lielākas un drosmīgākas, var bieži novērot apdzīvoto vietu tuvumā. Tirāniņu dzimtas sugas galvenokārt barojas ar kukaiņiem,[2] ķerot gan lidojošos, gan koku lapotnē dzīvojošos kukaiņus un to kāpurus. Tomēr dažas sugas barojas arī ar augļiem vai nelieliem mugurkaulniekiem (vardēm un citiem), piemēram, lielais kiskadī. Ziemeļamerikā dzīvojošās sugas galvenokārt medī, noskatot kukaini no zara, paceļoties spārnos, to noķerot un atgriežoties vērošanas postenī. Tropos dzīvojošās sugas toties visbiežāk ložņā pa koku lapotni un zariem, meklējot tur paslēpušos kukaiņus gan uz lapām, gan mizas rievās. Tropu sugas var samērā bieži novērot jauktu sugu baros, kas kopīgi barojas lapotnē.[9]
Tirāniņu dzimta (Tyrannidae)
Tirāniņu dzimta (Tyrannidae) ir viena no zvirbuļveidīgo kārtas (Passeriformes) dzimtām, kas pieder tirāniņu apakškārtai (Tyranni). Tirāniņu dzimta ir lielākā putnu dzimta, kurā apvienotas 437 putnu sugas, kas iedalītas 104 ģintīs. Tās ir Jaunās Pasaules putnu sugas un sastopamas gan Ziemeļamerikā, gan Dienvidamerikā, tomēr lielākā sugu dažādība sastopama Centrālamerikā un Dienvidamerikā. Visas sugas kā tirāniņu apakškārtai piederoši putni nespēj veidot sarežģītas dziesmas, kādas ir raksturīgas dziedātājputniem, bet tas nenozīmē, ka putniem nav balss.
Tirannen (Tyrannidae) zijn een familie van vogels uit de orde van de zangvogels (Passeriformes).[1] en de onderorde schreeuwvogels.
Ze danken hun naam aan het feit dat ze nogal agressief en luidruchtig zijn. De meeste tirannensoorten voeden zich met insecten, die ze tijdens het vliegen kunnen vangen, maar sommige vangen kikkers en hagedissen en weer andere soorten eten vruchten.
Onder de vogels die in het wild enkel in Amerika voorkomen zijn tirannen de grootste familie. De meeste soorten leven in de tropen, maar tirannen komen ook voor in de koude noordelijke streken van Alaska. Sommige soorten zijn trekvogels en broeden in de gematigde steken van Noord-Amerika, maar trekken tijdens de winter naar tropisch Midden-Amerika.
Vrouwtjes van tropische tirannen leggen twee tot drie eieren. In Noord-Amerika zijn de legsels groter. De eieren worden 14 tot 20 dagen bebroed. Na 14 tot 23 dagen verlaten de jongen het nest. De ouders bouwen samen het nest en voeren ook samen de jongen.
Tirannen vormen een clade binnen de suboscines.[2] De familie telt circa 100 geslachten en 414 soorten.[3]
De volgende geslachten zijn bij de familie ingedeeld:[1]
Tirannen (Tyrannidae) zijn een familie van vogels uit de orde van de zangvogels (Passeriformes). en de onderorde schreeuwvogels.
Tyrannar, Tyrannidae, er ein familie av sporvefuglar, ordenen Passeriformes. Dette er ein familie med utbreiing utelukkande i «den nye verda», og finst i heile Nord- og Sør-Amerika, men i hovudsak har dei ein tropisk distribusjon. Dette er den største gruppa av fugleartar som er samla i ein familie, han har over 420 artar. Dette er òg den mest artsrike familien i alle amerikanske land, bortsett frå i USA og Canada. Ikkje uventa for ein familie med så mange artar, så varierer medlemmene sterkt både i form, mønstre og fargar. Nokre tyrannar liknar tilsynelatande på flugesnapparar i «den gamle verda».
Dei fleste, men ikkje alle, er ganske lite iaugefallande, og mange har oppreist fjørtopp på hovudet. Som namnet på engelsk ymtar om, 'Tyrant flycatcher', er dei fleste insektetarar, men somme tar frukt eller små virveldyr, for eksempel små froskar. Dei to minste artane i familien, korthaleknøttyrann og svartkroneknøttyrann, er nært i slekt. Med ei total lengd på berre 6,5-6,8 cm og ei vekt på 4-5 gram, så er dette den minste sporvefuglen på jorda. Den største tyrannen er den store storrovtyrann på 29 cm og 88 gram. Nokre få artar som strimmelhaletyrann og gaffeltyrann har ei større totallengd, hovudsakleg på grunn av lange stjertfjør.
Artsrikdommen i Tyrannidae varierer mykje med habitat. Habitat i eviggrøne tropiske skogar har høgast utval av artar. Minst diversitet har mellom anna habitat med palmeskog, elver, høglandsmåskog og nordlege grassletter. Tyrannane er svært spesialiserte i eviggrøne tropiske skogar, til dømes har slike habitat i lågland 49 endemiske artar og i eviggrøne tropiske skogar høgland 46 endemiske artar. Den søratlantiske kysten har signifikant høgast artsmangfald, med Manabí-Tumbes regionen tett bak.
Nordglattyrannulett (Camptostoma imberbe) og rosenstrupebekard (Pachyramphus aglaiae) er verna i USA etter 'trekkfugltraktaten 1918'. Begge desse artane er vanlege sør for riksgrensa Mexico - USA. Situasjonen for ei rekkje andre artar i Sør-og Mellom-Amerika er langt meir vanskeleg. BirdLife International, og gjennom dei IUCN rekna i 2007 to artar, minasgeraisbladdansar og okertodityrann å vere kritisk truga. Begge er endemiske til Brasil. I tillegg vart 7 andre artar vurdert som truga og 18 som sårbare.
Etter somme nyare inndelingar av grupper i biologisk systematikk er ei rekkje artar (ca. 30 artar) som tidlegare var inkludert i Tyrannidae no skilt ut i familien Tityridae.
Tyrannar er medlemmer av underorden Tyranni, artar av Passeriformes som ikkje har avanserte songevner.
Slekter av tyrannar i rekkjefølgje etter EBird/Clements Checklist v2018[1] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler:[2]
Tyrannar, Tyrannidae, er ein familie av sporvefuglar, ordenen Passeriformes. Dette er ein familie med utbreiing utelukkande i «den nye verda», og finst i heile Nord- og Sør-Amerika, men i hovudsak har dei ein tropisk distribusjon. Dette er den største gruppa av fugleartar som er samla i ein familie, han har over 420 artar. Dette er òg den mest artsrike familien i alle amerikanske land, bortsett frå i USA og Canada. Ikkje uventa for ein familie med så mange artar, så varierer medlemmene sterkt både i form, mønstre og fargar. Nokre tyrannar liknar tilsynelatande på flugesnapparar i «den gamle verda».
Multimedia w Wikimedia Commons Tyrankowate[2] (Tyrannidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). Obejmuje gatunki zamieszkujące lasy, góry, łąki i trawy w Ameryce Północnej i Południowej[3].
Ptaki te charakteryzują następujące cechy:
Do rodziny należą następujące podrodziny[2]:
Tyrankowate (Tyrannidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). Obejmuje gatunki zamieszkujące lasy, góry, łąki i trawy w Ameryce Północnej i Południowej.
Tiranídeos (em latim: Tyrannidae)[1] são uma família de aves passeriformes, cuja distribuição estende-se do Alasca à Terra do Fogo, sendo mais concentrada na região neotropical. É considerada atualmente a maior família de aves da Terra, com cerca de 400 espécies. No Brasil ocorrem cerca de 300 espécies de tiranídeos incluindo o bem-te-vi. Em todos os países das Américas, exceto nos Estados Unidos e Canadá, é considerada a família mais diversificada dentre as aves. Como seria de se esperar para uma família desse tamanho, seus membros variam muito em termos de plumagem, morfologia geral e forma de reprodução. Alguns tiranídeos assemelham-se a Muscicapídeos do Velho Mundo. São membros da Subordem Tyranni (Suboscines), que não têm as sofisticadas capacidades vocais dos Oscines.
A maioria, mas não todos, é particularmente simples, e muitos têm penachos eréteis. São insetívoros, embora alguns poucos se alimentem de frutos ou de pequenos vertebrados (por exemplo, pequenas rãs). Os menores membros da família são os relacionadas com o maria-caçula e o Myiornis atricapillus. Com um comprimento total de 6,5-6,8 cm e um peso de 4-5 gramas, eles são os menores passeriformes da Terra. O maior tiranídeo é o gaucho-grande com 29 centímetros e 88 gramas. Algumas espécies, como o tesoura-do-brejo, o Tyrannus forficatus e o tesourinha têm um comprimento total maior, mas isso se deve principalmente à sua cauda muito longa.
A riqueza de espécies de Tyrannidae, quando comparada ao habitat, é muito variável. Os habitats de florestas da planície tropical e florestas nubladas têm a mais alta diversidade de espécies numa única região de interesse, enquanto que muitos habitats, incluindo rios, palmeirais, florestas de areia branca, borda das florestas tropicais caducifólias, florestas temperadas do sul, borda das floresta temperada do sul, região de pequenos arbustos das florestas semiúmidas/úmidas de montanha e pradarias temperadas do norte têm a menor diversidade de espécies. A variação entre o maior e o menor é extrema; noventa espécies podem ser encontradas nas florestas da planície tropical, enquanto que o número de espécies que podem ser encontradas nos habitats listados acima são tipicamente de um único algarismo. Isto pode dever-se em parte, ao poucos nichos encontrados em determinadas áreas e, portanto, poucos lugares para as espécies ocuparem.
A especialização Tyrannidae entre habitat é muito forte nas florestas da planície tropical e florestas nubladas. Estes tipos de habitat, por conseguinte, apresentam a maior especialização. A contagem difere apenas por três espécies (as florestas da planície tropical têm 49 espécies endêmicas e as florestas nubladas têm 46 espécies endêmicas). Pode-se supor que ambas têm níveis semelhantes de especialização.
Regionalmente, a Mata Atlântica tem a mais elevada riqueza de espécies com a Tumbes-Chocó-Magdalena vindo logo a seguir.
As espécies Camptostoma imberbe e Pachyramphus aglaiae são protegidas pelo Ato de Migração de Aves de 1918.[1]. Ambas as espécies são comuns na fronteira meridional dos Estados Unidos. A situação para um número de outras espécies da América do Sul e Central é muito mais problemática. Em 2007, a BirdLife International (e, consequentemente IUCN) considerou duas espécies: a cara-dourada e a maria-catarinense criticamente ameaçadas. Ambas são endêmicas do Brasil. Além disso, sete espécies foram consideradas em perigo e dezoito vulneráveis.[2]
A taxonomia de Sibley-Ahlquist, aqui seguida, expande os tiranídeos de forma a incluir alguns grupos anteriormente considerados como família independente. As famílias Pipridae e Tityridae são duas das despromovidas ao estatudo de sub-família. Apesar dos estudos de hibridização de DNA em que se baseou o sistema de Sibley-Ahlquist, a classificação dos tiranídeos ainda se encontra em revisão e está sujeita a mudanças.
FAMÍLIA TYRANNIDAE
Tiranídeos (em latim: Tyrannidae) são uma família de aves passeriformes, cuja distribuição estende-se do Alasca à Terra do Fogo, sendo mais concentrada na região neotropical. É considerada atualmente a maior família de aves da Terra, com cerca de 400 espécies. No Brasil ocorrem cerca de 300 espécies de tiranídeos incluindo o bem-te-vi. Em todos os países das Américas, exceto nos Estados Unidos e Canadá, é considerada a família mais diversificada dentre as aves. Como seria de se esperar para uma família desse tamanho, seus membros variam muito em termos de plumagem, morfologia geral e forma de reprodução. Alguns tiranídeos assemelham-se a Muscicapídeos do Velho Mundo. São membros da Subordem Tyranni (Suboscines), que não têm as sofisticadas capacidades vocais dos Oscines.
A maioria, mas não todos, é particularmente simples, e muitos têm penachos eréteis. São insetívoros, embora alguns poucos se alimentem de frutos ou de pequenos vertebrados (por exemplo, pequenas rãs). Os menores membros da família são os relacionadas com o maria-caçula e o Myiornis atricapillus. Com um comprimento total de 6,5-6,8 cm e um peso de 4-5 gramas, eles são os menores passeriformes da Terra. O maior tiranídeo é o gaucho-grande com 29 centímetros e 88 gramas. Algumas espécies, como o tesoura-do-brejo, o Tyrannus forficatus e o tesourinha têm um comprimento total maior, mas isso se deve principalmente à sua cauda muito longa.
Tyrannidae este o familie de păsări cu aproape 400 de specii, răspândite exclusiv în America, din nordul Canadei până în Țara de Foc. Această familie cuprinde specii foarte variate ca formă, ele fiind în general asemănătoare cu muscicapidaele, ca și cu pițigoii, ciocârliile, codobaturile și sfrânciocii din Lumea Veche. Tyrannidaele sunt păsări vioaie, și curajoase, ele trăiesc în pădure cât și în parcuri și grădini; sunt bune zburătoare, au un cântec plăcut. Speciile mari: (Tyrannus, Pitangus) sunt foarte combative și atacă păsări mai mari, ce vin în apropierea cuiburilor lor. Speciile nordice migrează spre sud în anotimpul rece. Un caz aparte de dimorfism sexual îl prezintă genul Calopteryx, la care masculii au 4 remigii primare mai scurte decât femelele.
Familia cuprinde circa 400 de specii în 97 de genuri. Genurile Tityra, Pachyramphus, Laniocera și Xenopsaris au fost reclasificate în familia Tityridae.[1]
Tyrannidae este o familie de păsări cu aproape 400 de specii, răspândite exclusiv în America, din nordul Canadei până în Țara de Foc. Această familie cuprinde specii foarte variate ca formă, ele fiind în general asemănătoare cu muscicapidaele, ca și cu pițigoii, ciocârliile, codobaturile și sfrânciocii din Lumea Veche. Tyrannidaele sunt păsări vioaie, și curajoase, ele trăiesc în pădure cât și în parcuri și grădini; sunt bune zburătoare, au un cântec plăcut. Speciile mari: (Tyrannus, Pitangus) sunt foarte combative și atacă păsări mai mari, ce vin în apropierea cuiburilor lor. Speciile nordice migrează spre sud în anotimpul rece. Un caz aparte de dimorfism sexual îl prezintă genul Calopteryx, la care masculii au 4 remigii primare mai scurte decât femelele.
Tyranner (Tyrannidae) är en familj av tättingar inom gruppen subosciner som finns i Nord- och Sydamerika, huvudsakligen i de tropiska delarna. De betraktas idag som den största fågelfamiljen i världen, med cirka 400 arter fördelade över minst 100 släkten. Familjen är mycket heterogen till utseendet, såväl beträffande form och färg som mönstring. Vissa tyranner liknar gamla världens flugsnappare, medan andra till stor del skiljer sig i utseende.
DNA-studier har kastat nytt ljus över familjens både sammansättning och inre systematik. Arter som tdigare placerats i andra familjer (Neopelma och Piprites bland manakinerna, Calyptura i kotingorna) har visats sig vara tyranner, medan andra arter traditionellt kategoriserade som tyranner har visat sig ha sin hemvist i en annan familj (Onychorhynchus, Myiobius och Terenotriccus i tityrorna eller i den egna familjen Onychorhynchidae).
DNA-studier visar att släktena kan delas in i fem klader som skilde sig åt för cirka 28 miljoner år sedan, varför vissa auktoriteter bryter ut dem till egna familjer. De flesta behåller dem dock än så länge inom en och samma famiilj. Följande lista med indelning av släkten i Tyrannidae-komplexet följer Ohlson et al 2013:
Wikimedia Commons har media som rör Tyranner.
Tyranner (Tyrannidae) är en familj av tättingar inom gruppen subosciner som finns i Nord- och Sydamerika, huvudsakligen i de tropiska delarna. De betraktas idag som den största fågelfamiljen i världen, med cirka 400 arter fördelade över minst 100 släkten. Familjen är mycket heterogen till utseendet, såväl beträffande form och färg som mönstring. Vissa tyranner liknar gamla världens flugsnappare, medan andra till stor del skiljer sig i utseende.
Тиранові або тиранові мухоловки (Tyrannidae) — родина горобцеподібних птахів, які зустрічаються майже на всій території Північної і Південної Америки, хоча й переважно в тропічних областях. Тиранові мухоловки на перший погляд нагадують мухоловок Старого Світу, але зазвичай мають сильніші дзьоби. Вони належать до підряду Tyranni, всі представники якого не мають розвинутих вокальних можливостей співочих птахів.
Тиранові є найбільшою родиною птахів на Землі, з понад 400 видами, що об'єднують у 97 родів:
Це незавершена стаття з орнітології.
Тиранові або тиранові мухоловки (Tyrannidae) — родина горобцеподібних птахів, які зустрічаються майже на всій території Північної і Південної Америки, хоча й переважно в тропічних областях. Тиранові мухоловки на перший погляд нагадують мухоловок Старого Світу, але зазвичай мають сильніші дзьоби. Вони належать до підряду Tyranni, всі представники якого не мають розвинутих вокальних можливостей співочих птахів.
Đớp ruồi bạo chúa, tên khoa học Tyrannidae, là một họ chim trong bộ Passeriformes.[1] Đây được xem là họ lớn nhất của các loài chim trên thế giới, với hơn 400 loài, có mặt ở mọi quốc gia ở châu Mỹ, ngoại trừ Hoa Kỳ và Canada. Các thành viên rất khác nhau cả về hình dáng, hoa văn và màu sắc. Một số đớp ruồi Tyrant bề ngoài giống với đớp ruồi cựu thế giới (Old World). nó là thành viên của phân bộ Tyranni (suboscines) mà không có khả năng tiếng hót tinh vi của các loài chim biết hót.
Bài viết liên quan đến họ chim Đớp ruồi bạo chúa này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Đớp ruồi bạo chúa, tên khoa học Tyrannidae, là một họ chim trong bộ Passeriformes. Đây được xem là họ lớn nhất của các loài chim trên thế giới, với hơn 400 loài, có mặt ở mọi quốc gia ở châu Mỹ, ngoại trừ Hoa Kỳ và Canada. Các thành viên rất khác nhau cả về hình dáng, hoa văn và màu sắc. Một số đớp ruồi Tyrant bề ngoài giống với đớp ruồi cựu thế giới (Old World). nó là thành viên của phân bộ Tyranni (suboscines) mà không có khả năng tiếng hót tinh vi của các loài chim biết hót.
Tyrannidae [Вигорс, Николас Эйлуорд
Тиранновые, или тиранновые мухоловки [1] (лат. Tyrannidae) — обширное семейство воробьиных птиц, живущее исключительно в Америке и на прилегающих к ней островах. Тиранновые имеют круглый клюв длиною почти с голову, с крючком и с лёгкими боковыми вырезками на конце надклювья и со щетинками возле ноздрей и краёв рта. Крылья обыкновенно длинны и остры, хвост более или менее длинен. Живут парами по лесным опушкам, в садах и на полях, покрытых кустарником, питаются преимущественно насекомыми. способ их преследования такой же, как у наших мухоловок — поэтому тираннов иногда называют мухоловками нового света. В период гнездования нападают на каждую приближающуюся к их гнезду птицу, не исключая и крупных хищников. За преследование других птиц тиранны получили своё название. Гнёзда самой разнообразной формы — от чашевидных до висячих или закрытых. Яиц 2—8, беловатых с бурыми крапинками. Насиживание длится 14—20 дней, а выкармливание птенцов в гнезде — 14—23 дня. Наиболее крупное семейство из воробьинообразных тиранны — включает 397 видов. Наиболее известен из южноамериканских видов — бентеви (Saurophagus su l phuratus) — широко распространённый в северной Бразилии, Гвиане и Тринидаде; ростом с большого дрозда; сверху зеленовато-коричневого цвета, снизу — жёлтого; голова чёрная с жёлтым пятном на затылке, с белым лбом и с белою надбровною полосою; горло белое; маховые и рулевые перья с ржавыми каёмками. Гнёзда на деревьях из моха и листьев, закрытые сверху, с боковым отверстием.
Тиранновые, или тиранновые мухоловки (лат. Tyrannidae) — обширное семейство воробьиных птиц, живущее исключительно в Америке и на прилегающих к ней островах. Тиранновые имеют круглый клюв длиною почти с голову, с крючком и с лёгкими боковыми вырезками на конце надклювья и со щетинками возле ноздрей и краёв рта. Крылья обыкновенно длинны и остры, хвост более или менее длинен. Живут парами по лесным опушкам, в садах и на полях, покрытых кустарником, питаются преимущественно насекомыми. способ их преследования такой же, как у наших мухоловок — поэтому тираннов иногда называют мухоловками нового света. В период гнездования нападают на каждую приближающуюся к их гнезду птицу, не исключая и крупных хищников. За преследование других птиц тиранны получили своё название. Гнёзда самой разнообразной формы — от чашевидных до висячих или закрытых. Яиц 2—8, беловатых с бурыми крапинками. Насиживание длится 14—20 дней, а выкармливание птенцов в гнезде — 14—23 дня. Наиболее крупное семейство из воробьинообразных тиранны — включает 397 видов. Наиболее известен из южноамериканских видов — бентеви (Saurophagus su l phuratus) — широко распространённый в северной Бразилии, Гвиане и Тринидаде; ростом с большого дрозда; сверху зеленовато-коричневого цвета, снизу — жёлтого; голова чёрная с жёлтым пятном на затылке, с белым лбом и с белою надбровною полосою; горло белое; маховые и рулевые перья с ржавыми каёмками. Гнёзда на деревьях из моха и листьев, закрытые сверху, с боковым отверстием.
霸鶲是雀形目霸鶲科（Tyrannidae）下的鳥類，主要生活在北美洲及南美洲的熱帶地區。牠們是地球上最大的科，約有400個物種。其下的物種在外形上、款式及顏色上有很大的不同。一些霸鶲外表上很像鶲科。霸鶲屬於霸鶲亞目，沒有鳴禽的複雜的發聲能力。
大部份的霸鶲較為素色，很多都有直立的冠。牠們大部份是吃昆蟲的，有些吃生果或細小的脊椎動物。最細小的霸鶲是短尾侏霸鶲及黑冠侏霸鶲。牠們只長約6.5-6.8厘米，重4-5克，是世界上最細小的雀形目。最大的霸鶲是大鵙霸鶲，長29厘米及重88克。其他物種如燕尾霸鶲及叉尾王霸鶲的總長度較長，但主要是因牠們有很長的尾巴。
很多原先分類在此科中的物種，現已重新分類在Tityridae中。
霸鶲的物種多樣性相比其棲息地變化更大。牠們在熱帶低地及山區的常綠森林有最高的單一位點物種多樣性，而在河流、棕櫚森林、白沙林、熱帶每年生樹林邊緣、南部熱帶森林及其邊緣、半潮濕／潮濕的山區灌木叢、及北部溫帶草原的單一位點物種多樣性則最低。最高與最低的物種多樣性是很極端的：在熱帶低地常綠森林中就有90個不同物種，但在其他的地方則只有1種。這是由於在某些地區的生態位較小，故可以居住的地方亦較小。
霸鶲的特有性在熱帶低地及山區的常綠森林非常高，在當中的霸鶲亦有最大的特有性。在熱帶低地常綠森林就有49個霸鶲特有種，而在山區常綠森林則有46個特有種。牠們的特有性程度相信是相似的。
Camptostoma imberbe及Pachyramphus aglaiae現正受1918年的《候鳥協定法案》所保護。[1]這砍兩種霸鶲在美國南部都很普遍。但其他在中美洲及南美洲的物種則更受威脅。於2007年，國際鳥盟認為凯氏哑霸鹟 Hemitriccus kaempferi是極危物種。都是巴西的特有種。另外8個物種是瀕危物種及18個物種是易危物種。[2]
霸鶲科下有超過100個屬及約400個物種。蒂拉屬、Pachyramphus、Laniocera及Xenopsaris雖然曾被分類此科中，但證據顯示牠們是屬於Tityridae的。[3]
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_-_Flickr_-_Lip_Kee_(1).jpg)
.jpg)
|url=值 (帮助). 2007 [2007-12-12]. 霸鶲是雀形目霸鶲科（Tyrannidae）下的鳥類，主要生活在北美洲及南美洲的熱帶地區。牠們是地球上最大的科，約有400個物種。其下的物種在外形上、款式及顏色上有很大的不同。一些霸鶲外表上很像鶲科。霸鶲屬於霸鶲亞目，沒有鳴禽的複雜的發聲能力。
大部份的霸鶲較為素色，很多都有直立的冠。牠們大部份是吃昆蟲的，有些吃生果或細小的脊椎動物。最細小的霸鶲是短尾侏霸鶲及黑冠侏霸鶲。牠們只長約6.5-6.8厘米，重4-5克，是世界上最細小的雀形目。最大的霸鶲是大鵙霸鶲，長29厘米及重88克。其他物種如燕尾霸鶲及叉尾王霸鶲的總長度較長，但主要是因牠們有很長的尾巴。
很多原先分類在此科中的物種，現已重新分類在Tityridae中。
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : スズメ目 Passeriformes 亜目 : タイランチョウ亜目 Tyranni 小目 : タイランチョウ小目 Tyrannida 科 : タイランチョウ科 Tyrannidae 学名 Tyrannidae Vigors, 1825 和名 タイランチョウ（太蘭鳥） 英名 Tyrant Flycatchers 亜科（および孤立した属） 
タイランチョウ科（たいらんちょうか、学名 Tyrannidae）は、鳥類スズメ目の科である。
タイランチョウ（太蘭鳥）と総称される。
両米のほぼ全域（北米最北部以外）に生息する。
全長7–40cm[1]。羽色は地味。一部の種は尾羽が非常に長い。
多くの種は旧世界のヒタキ科 (Old World flycatchers) に生態が似ており、枝から飛び上がり空中の昆虫を捕食する「ヒタキ型給餌」をする。ほかの種も、概して昆虫食である。
系統樹は Tello et al. (2009)[2]・Tree of Life Web Project[3]より。
タイランチョウ小目 タイランチョウ科ハエトリ族 Pipromorphini
ハシナガタイランチョウ族 Todirostrini
マルハシタイランチョウ族 Rhynchocyclini
シラギクタイランチョウ族 Elaeniini
コビトハエトリ族 Euscarthmini
ツバメタイランチョウ亜科 Hirundineinae
モリタイランチョウ族 Contopini
シロタイランチョウ族 Xolmiini
マダラタイランチョウ族 Fluvicolini
タイランチョウ族 Tyrannini
オオヒタキモドキ族 Myiarchini
Phelpsia + Conopias + Deltarhynchus + Ramphotrigon
タイランチョウ科はタイランチョウ亜目最大の科で、タイランチョウ小目の1科である。小目内の系統関係については諸説あり、タイランチョウ科の姉妹群はハグロドリ科[4]またはハグロドリ科+カザリドリ科[2]とされる。
タイランチョウ科の中で最初に分岐したのは、ズグロマイコドリ属[4]またはハエトリ亜科[2]である。ズグロマイコドリ属は、伝統的にはマイコドリ科だった。
Tello et al. はハエトリ亜科が最初に分岐したと考え、これを独立したハエトリ科 Rhynchocyclidae に分離し、タイランチョウ科と合わせた全体をタイランチョウ上科 Tyrannoidea とした。しかしズグロマイコドリ属が先に分岐したなら、ハエトリ科はタイランチョウ科に内包され、亜科とするのが適切となる[3]。この亜科は以前は Pipromorphinae と呼ばれていたが、いくつかの属が加わったため、命名規約上の先取権の原則により Platyrinchinae[5]または Rhynchocyclinae[3]となった。ただしヒラハシタイランチョウ属+ニッケイマイコドリがこの亜科に属さないとする説もあり[6]、その場合 Platyrinchinae の名は使えない。
タイランチョウ科は、ハエトリ亜科を含め5亜科に分かれ、それらはさらに族に分けられる。ただしそのうちタイランチョウ亜科の単系統性には疑問もある[3]。
伝統的にタイランチョウ科に含まれていたモンキタイランチョウ属 Laniocera・キゴシハエトリ属 Myiobius・チビタイランチョウ Terenotriccus・オウギタイランチョウ属 Onychorhynchus は、新設・拡大されたハグロドリ科に移された。
Sibley & Ahlquist (1990) では、タイランチョウ小目全体をタイランチョウ科（および単型のタイランチョウ上科・タイランチョウ小目）とし、5亜科に分けていた。これらの亜科はおよそのちの科に相当するが、タイランチョウ亜科からはハエトリ亜科 Pipromorphinae（現在のハエトリ亜科よりやや狭い）が分離されていた。
国際鳥類学会議 (IOC)[7]による。ただし複数族に分散した多系統の属は分割し、フタスジハエトリ属 Myiophobus から Nephelomyias 属と Myiophobus clade 2（新属名未確定）を[8][9][10]、コタイランチョウ属 Phyllomyias から Tyranniscus 属を[11]分離した（ただし Tyranniscus 属に含まれる種は変わる可能性がある）。属より上の分類は Tello et al. (2009) などによる。
103属420種。
ズグロマイコドリ属は基底付近、アシナガタイランチョウはマダラタイランチョウ亜科+タイランチョウ亜科と姉妹群である。
산적딱새류 또는 신대륙딱새류(tyrant flycatchers)는 북아메리카와 남아메리카 전역에서 발견되는 참새목 조류 분류군의 하나이다. 산적딱새과(Tyrannidae)를 형성하며, 97개 속에 400여 종 이상을 포함하고 있다.
다음은 2019년 올리버로스(Oliveros) 등의 연구에 의한 산적딱새아목 계통 분류이다.[1]
산적딱새아목 넓적부리새하목
