El Parot estudiant, Orthetrum coerulescens, és una espècie d'odonat anisòpter de la família Libellulidae.
Aquesta espècie s'assembla a Orthetrum cancellatum, però és més prim i el mascle no té la part final de l'abdomen de color negre. El pterostigma és de color taronja i el tòrax en general porta ratlles pàl·lides. Es reprodueix principalment en torberes i vola (al Regne Unit) de juny a setembre.
Aquesta libèl·lula és comuna en Europa central i meridional.[1] És localment comuna a Irlanda i a la Gran Bretanya occidental.[2] És una espècie present a Catalunya[3] i a la península Ibèrica.[4]
El seu hàbitat típic són erms àcids, on es veu sovint al costat de Cordulegaster boltonii.
El seu vol és molt nerviós i s'atura suspesa en vol o aterra. Pot volar bastant lluny de l'aigua, malgrat el seu vol aparentment feble. Quan s'atura les ales es mantenen obertes.
Mascle
Femella
Mascle i femella
Còpula
Ulls
El Parot estudiant, Orthetrum coerulescens, és una espècie d'odonat anisòpter de la família Libellulidae.
Gwas neidr o deulu'r Libellulidae ('Y Picellwyr') yw'r Picellwr cribog (Lladin: Orthetrum coerulescens; Saesneg: keeled skimmer; lluosog: picellwyr cribog). Dyma'r teulu mwyaf o weision neidr drwy'r byd, gyda dros 1,000 o rywogaethau gwahanol. Mae i'w ganfod, gan fwyaf, yng ngogledd Ewrop, gan gynnwys: yr Alban, Iwerddon, Cymru a Lloegr.
Ceir tebygrwydd rhyngddo a'r Picellwr tinddu; nid yw pen cynffon y gwryw mor dywyll. Mae'r Picellwr cribog hefyd ychydig yn deneuach na'r Picellwr tinddu. Hyd ei adenydd yw 44mm ac mae'r oedolyn i'w weld yn hedfan rhwng Mehefin a Medi ger llwyni o goed, llysdyfiant a phlanhigion eraill ar lanau llynnoedd llonydd a phyllau dŵr. Mae'n hoff iawn o dir mawnog, lle mae'n paru ac yn dodwy; ac fe'i gwelir yn aml mewn mawnogydd gyda Gweision neidr eurdorchog.
Gwas neidr o deulu'r Libellulidae ('Y Picellwyr') yw'r Picellwr cribog (Lladin: Orthetrum coerulescens; Saesneg: keeled skimmer; lluosog: picellwyr cribog). Dyma'r teulu mwyaf o weision neidr drwy'r byd, gyda dros 1,000 o rywogaethau gwahanol. Mae i'w ganfod, gan fwyaf, yng ngogledd Ewrop, gan gynnwys: yr Alban, Iwerddon, Cymru a Lloegr.
Ceir tebygrwydd rhyngddo a'r Picellwr tinddu; nid yw pen cynffon y gwryw mor dywyll. Mae'r Picellwr cribog hefyd ychydig yn deneuach na'r Picellwr tinddu. Hyd ei adenydd yw 44mm ac mae'r oedolyn i'w weld yn hedfan rhwng Mehefin a Medi ger llwyni o goed, llysdyfiant a phlanhigion eraill ar lanau llynnoedd llonydd a phyllau dŵr. Mae'n hoff iawn o dir mawnog, lle mae'n paru ac yn dodwy; ac fe'i gwelir yn aml mewn mawnogydd gyda Gweision neidr eurdorchog.
Vážka žlutoskvrnná (Orthetrum coerulescens) je druh vážky z podřádu šídel. Vyskytuje se hlavně v jižní polovině Evropy, severněji už jen ostrůvkovitě.[2] V celém Česku je to vzácně se vyskytující druh.[3] Je zapsaná v červeném seznamu ohrožených druhů bezobratlých ČR jako druh ohrožený.[4]
Tělo vážky žlutoskvrnné má délku 40–44 mm.[2] Zbarvení samečka a samičky je dost odlišné, dospělý sameček je na zadečku světle modrý a na hrudi hnědý, zatímco samička je celá žlutohnědá. Oči se na temeni dotýkají v bodě. Na čele jsou sameček i samička zbarvení hnědě (podobná vážka hnědoskvrnná je zde bílá).[5] Křídla jsou čirá se žlutohnědou plamkou.[2]
Nymfa (larva) je dlouhá až 19 mm.[3] Má hustě ochlupené tělo a krátké nohy.[3]
Nymfy žijí v bažinách, rybníčcích nebo potocích s pomalým tokem,[2] kde se vyvíjí dva roky.[3] Dospělci létají od poloviny května do září.[6]
Galerie vážka žlutoskvrnná ve Wikimedia Commons
Vážka žlutoskvrnná (Orthetrum coerulescens) je druh vážky z podřádu šídel. Vyskytuje se hlavně v jižní polovině Evropy, severněji už jen ostrůvkovitě. V celém Česku je to vzácně se vyskytující druh. Je zapsaná v červeném seznamu ohrožených druhů bezobratlých ČR jako druh ohrožený.
Der Kleine Blaupfeil (Orthetrum coerulescens) ist eine Libellenart aus der Familie der Segellibellen. Es ist die kleinste im deutschen Sprachraum vorkommende Blaupfeil-Art. Der zweite Teil des wissenschaftlichen Namens bedeutet „blau werden“ beziehungsweise „bläulich“ und zielt auf den Umfärbungsprozess der Männchen mit dem Ausreifen ab. Bis auf den Nordosten ist die Art in ganz Europa verbreitet. Der Lebensraum des Kleinen Blaupfeils ist meist durch langsam fließende Wiesenbäche oder Gräben mit nicht zu großen Wassertiefen gekennzeichnet, seltener werden auch Kiesgruben besiedelt. Dabei werden Gewässer mit starkem Bewuchs an den Rändern bevorzugt. Der Kleine Blaupfeil ist ökologisch sehr anspruchsvoll und gehört regional zu den bedrohten Arten.
Der Kleine Blaupfeil ist eine relativ kleine Libelle, deren Hinterleib (Abdomen) bei den Männchen eine Länge zwischen 25 und 31 Millimetern erreicht. Die Weibchen messen hier 26 bis 30 Millimeter. Bei den jungen Imagines ist der Körper gelblich hellbraun. Auf den Seiten des Brustkorbs (Thorax) zeichnet sich ein leichter Rosaton ab. Die Nähte des Thorax sind bräunlich und die Antehumeralbinden weiß und schwarz berändert. Das Abdomen ist zitronengelb überschleiert, mit braunen und schwarzen Bändern. Zudem sind beim Weibchen die kompletten Flügel gelblich gefärbt, während es beim Männchen nur die Basis ist. Nach einigen Lebenstagen verschwindet die gelbliche Farbe der Flügel bei beiden Geschlechtern und die Flügel werden durchsichtig. Die Hinterflügel erreichen bei den Männchen 28 bis 33 Millimeter, bei den Weibchen 28 bis 31. Das Flügelmal (Pterostigma) misst bei den Männchen 3,2 bis 4 Millimeter, 3,5 bis 3,8 Millimeter bei den Weibchen. Bei den Männchen schließt sich an die Farbloswerdung der Flügel eine Umtönung des restlichen Körpers an. Zuerst wird das Abdomen leicht rosa, wobei die zuvor bereits schwarzen Stellen bläulich werden. Das Blau breitet sich dann auf den gesamten Hinterleib aus. Der Thorax nimmt eine rötlichbraune Farbe an und weist bei sehr alten Männchen blaue Streifen auf. Die Färbung des Weibchens bleibt im Wesentlichen braungelb, kann aber auch ins Olivbraune wechseln. Die Flügel werden hier nicht so klar wie bei den Männchen und lassen immer noch einen Rest Gelb erahnen.
Wie die Imagines vollziehen auch die Larven eine farbliche Wandlung. So sind die frisch aus dem Ei geschlüpften Larven noch hellgrau und messen nur etwa 1,2 Millimeter. Die Seiten des Kopfes, die Antennen und die Beine sind dunkelgrau, die Augen schwarz. Mit der Entwicklung der Larve färbt sich diese bis auf die schwarzen Flügelscheiden einheitlich goldbraun beziehungsweise goldgrau. Auf den Segmenten vier bis sieben des Abdomens befinden sich kleine Dorsaldornen. Durch die ebenfalls vorhandene Behaarung sind diese aber oft versteckt. Sehr kleine krumme Lateraldornen gibt es auf dem achten und neunten Segment. Im letzten Larvenstadium messen die Tiere 16,5 bis 18,5 Millimeter.
Die Larven sind auf den ersten Blick mit denen des Plattbauchs (Libellula depressa) zu verwechseln. Neben dem Umstand, dass die Larven des kleinen Blaupfeils deutlich kleiner sind, ist eine Unterscheidung aber auch über das für Blaupfeillarven typische schmalere Abdomen möglich.
Der Kleine Blaupfeil sitzt gerne an besonnten, nicht zu hohen Stellen, wobei er in Ruhe die Flügel nach vorne klappt. Die Männchen sind ihrem gewählten Sitzplatz dabei sehr treu und kehren teilweise tagelang nach jedem Flug auf denselben Platz zurück. Erblickt ein Männchen eines der deutlich mobileren Weibchen, landet es auf seinem Thorax und koppelt sich an. Die Paarung vollzieht sich dann im Paarungsrad und dauert zwischen 5 und 120 Sekunden. Das Paarungsrad landet meist, aber nicht immer. Nach der Kopulation und einer kurzen Ruhezeit an der Seite des Männchens fliegt das Weibchen gefolgt vom Männchen zum Wasser und streift die Eier im Rüttelflug durch Berühren der Wasseroberfläche ab.
Die gelblichweißen, 0,5 bis 0,6 × 0,35 bis 0,37 Millimeter kleinen Eier färben sich mit der Zeit bräunlich-orange. Nach fünf bis sechs Wochen schlüpfen die Larven. Ihre Entwicklungsdauer wird auf zwei Jahre geschätzt.
Der Kleine Blaupfeil (Orthetrum coerulescens) ist eine Libellenart aus der Familie der Segellibellen. Es ist die kleinste im deutschen Sprachraum vorkommende Blaupfeil-Art. Der zweite Teil des wissenschaftlichen Namens bedeutet „blau werden“ beziehungsweise „bläulich“ und zielt auf den Umfärbungsprozess der Männchen mit dem Ausreifen ab. Bis auf den Nordosten ist die Art in ganz Europa verbreitet. Der Lebensraum des Kleinen Blaupfeils ist meist durch langsam fließende Wiesenbäche oder Gräben mit nicht zu großen Wassertiefen gekennzeichnet, seltener werden auch Kiesgruben besiedelt. Dabei werden Gewässer mit starkem Bewuchs an den Rändern bevorzugt. Der Kleine Blaupfeil ist ökologisch sehr anspruchsvoll und gehört regional zu den bedrohten Arten.
Hoikkusinikorendo (Orthetrum coerulescens) on sinikorendoloin suguh kuului korendo.
The keeled skimmer (Orthetrum coerulescens) is a species of dragonfly belonging to the family Libellulidae.[2]
The keeled skimmer is common in central and southern Europe, marginally entering into Russia,[3] and in North Africa. It is locally common in western Britain and Ireland.[4]
This species is present in Afghanistan; Albania; Algeria; Armenia; Austria; Azerbaijan; Bosnia and Herzegovina; Bulgaria; Croatia; Cyprus; Czech Republic; Denmark; Finland; France; Georgia; Greece; Hungary; Iran, Islamic Republic of; Iraq; Ireland; Italy; Lebanon; Liechtenstein; Lithuania; Luxembourg; Macedonia, the former Yugoslav Republic of; Montenegro; Morocco; Netherlands; Norway; Poland; Portugal; Romania; Russian Federation; Serbia; Slovakia; Slovenia; Spain; Sweden; Switzerland; Syrian Arab Republic; Tunisia; Turkey; Ukraine; United Kingdom.[3]
The typical habitats ofOrthetrum coerulescens are pools and streams in acidic heath land, where it is sometimes seen alongside golden-ringed dragonflies.
Pools and streams in wet heathland sites are favoured.
Orthetrum coerulescens can reach a body length of 40–44 millimetres (1.6–1.7 in).[4] These dragonflies have a thorax with pale yellow ante-humeral stripes. In the males the color of these stripes fades with age. The abdomen is rather slim and shows an evident dorsal keel. Males have blue-grey eyes and a blue pruinescence on the abdomen, developed with age. Young males are yellow-brown. On the contrary some (androchrome) females at the end of the reproductive cycle assume the bluish color of the male. In the female the abdomen is yellowish-brown, with a thin median black line and small transverse lines to the connections of the various segments. The hyaline wings have yellow costa and a long yellow-brown pterostigma (about 4 mm). They are usually hold well forward at rest.[4]
This species resembles the black-tailed skimmer[4] but is smaller and slimmer and the male has no black tip. Females and immature males lack the black abdominal pattern.
Immature male
Almost mature male
Mature female
Androchrome female
Adults fly (in the UK) from June to September.[4] Its flight is quite skittish, with frequent hovering, and it lands often. It can fly quite a distance from water, despite its seemingly weak flight. When it perches, the wings are held forward. This species breed mainly in peat bogs. The mating lasts between 5 and 120 seconds. The mating wheel usually lands, but not always. After copulation and a short rest period on the side of the male, the female flies, followed by the male to the water and lays the eggs in flight by touching the surface of the water. The larvae develop in running water but also in stagnant waters (ponds, peat bogs, etc.). After five to six weeks, the larvae hatch. Their development cycle is estimated in two years.
The keeled skimmer (Orthetrum coerulescens) is a species of dragonfly belonging to the family Libellulidae.
Orthetrum coerulescens es una especie de libélula de la familia Libellulidae.[1]
Esta especie se parece a Orthetrum cancellatum, pero es más delgada y el macho no tiene la parte final del abdomen de color negro. El pterostigma es de color naranja y el tórax en general lleva rayas pálidas. Se reproduce principalmente en turberas y vuela (en el Reino Unido) de junio a septiembre.
Esta libélula es común en Europa central y meridional, marginalmente adentrándose en Rusia,[2] y en el norte de África. Es una especie presente en toda la península ibérica.[3]
Su hábitat típico son pozas y arroyos en tierras con pHs ácidos, donde se ve a menudo al lado de Cordulegaster boltonii.
Su vuelo es muy nervioso y se detiene o aterriza suspendida en vuelo. Puede volar bastante lejos del agua, a pesar de su vuelo aparentemente débil. Cuando se para las alas se mantienen abiertas.
Macho
Hembra
Macho y hembra
Cópula
Ojos
Datos: Q1746600
Multimedia:
Especies: Orthetrum coerulescens
Orthetrum coerulescens es una especie de libélula de la familia Libellulidae.
Lõuna-sinikiil (Orthetrum coerulescens) kiililiste seltsi kuuluv putukaliik.
Putukat on Eestist leitud vaid üks kord.[1]
Lõuna-sinikiil (Orthetrum coerulescens) kiililiste seltsi kuuluv putukaliik.
Putukat on Eestist leitud vaid üks kord.
Hoikkasinikorento (Orthetrum coerulescens) on sinikorentoihin kuuluva sudenkorento, jonka aikuiset koiraat ovat väriltään sinisiä.
Hoikkasinikorennon koiras saa sukukypsäksi tullessaan asteittain sinistä väriä. Keltaisen ja tumman kirjavasta sinihärmäiseksi muuttuu alkuun takaruumis ja sen jälkeen keskiruumis takaruumiin vaaletessa. Nuoremmat koiraat ja naaraat ovat väriltään keltaisia. Naaras muuttuu vanhemmiten ruskeaksi. Lajilla on vaaleat siipitäplät ja olkajuovat, jotka ovat näkyvä tuntomerkki etenkin nuorilla korennoilla. Paikoillaan oleva hoikkasinikorento pitää usein etujalkojaan päänsä taakse taitettuina.[2]
Ulkonäöltään hoikkasinikorento on muista lajeista lähimmin merisinikorennon kaltainen. Hoikkasinikorento on kuitenkin tätä pienikokoisempi ja hoikempi. Myös sinihärmäinen sorjahukankorento muistuttaa hoikkasinikorentoa.[2]
Hoikkasinikorennon takaruumiin pituus on 27–31 mm ja takasiiven pituus 28–33 mm.[2]
Lajia tavataan yleisenä Etelä- ja Keski-Euroopassa, Välimeren rannikoilla Pohjois Afrikassa, paikallisena pohjoisessa Euroopassa sekä Aasiassa Pohjois-Intiaan ulottuvalla alueella.[1][2] Suomessa laji on harvinainen ja esiintyy lähinnä paikoittaisena. Lajin vahvin elinalue Suomessa sijoittuu Heinolan ja Mäntyharjun välille sekä Ruokolahdelle.
Hoikkasinikorento elää virtaavilla vesillä, kuten puroilla ja joilla, joilla on runsaasti kasvillisuutta ja puolivarjoinen valoisuus.[2]
Lajin lentoaika on Suomessa kesäkuun puolestavälistä elokuun lopulle. Päälentoaika on heinäkuun alulta elokuun alkuun.[2]
Hoikkasinikorento (Orthetrum coerulescens) on sinikorentoihin kuuluva sudenkorento, jonka aikuiset koiraat ovat väriltään sinisiä.
Orthetrum coerulescens, l'Orthétrum bleuissant, est une espèce de libellules eurasiatiques de la famille des libellulidés.
Long de 36 à 45 mm, cet Orthétrum est plus petit et plus étroit que Orthetrum cancellatum, l'Orthétrum réticulé et, contrairement à ce dernier, le mâle ne présente pas de couleur noire à l'extrémité de l'abdomen. Tous les individus montrent à chaque aile un pterostigma long (environ 4 mm), jaune-brun, une fine ligne médiane foncée à la face dorsale de l'abdomen flanquée de petites lignes transversales aux raccords des articles successifs, souvent deux bandes antéhumérales jaunes sur le thorax. Les femelles et les jeunes mâles sont brun-jaunâtre, avec les mêmes ornementations foncées au dos de l'abdomen, les ailes hyalines avec parfois un peu de jaune à leur base.
Répandue autour de la Méditerranée, en Europe centrale, cette libellule devient plus rare et localisée en Europe du Nord, notamment dans les Îles Britanniques et dans le sud de la Scandinavie. Occupe presque toute la France métropolitaine (sauf nord-ouest et altitudes alpines - partout selon l'INPN ), la Corse ; est moins abondante globalement que l'Orthétrum réticulé. Une sous-espèce s'étend jusqu'en Inde.
L'espèce n'est pas considérée comme étant menacée en France. Elle est classée Espèce de préoccupation mineure (LC) par l'UICN.
Visibles de juin à novembre (selon la localisation), appréciant les endroits ensoleillés, les adultes femelles se posent volontiers sur la végétation, plus rarement sur le sol contrairement aux mâles. Les larves se développent dans des eaux courantes (ruisseaux) mais aussi stagnantes (étangs, tourbières...).
Orthetrum coerulescens, l'Orthétrum bleuissant, est une espèce de libellules eurasiatiques de la famille des libellulidés.
Melsvapilvė skėtė (lot. Orthetrum coerulescens, angl. Keeled Skimmer, vok. Kleiner Blaupfeil) – skėčių (Libellulidae) šeimos vabzdys.
Orthetrum coerulescens adalah spesies dari pepatung Eropah. Spesies ini menyerupai orthetrum cancellatum tetapi langsing dan jantan memiliki tidak mempunyai hujung hitam. Jantan yang tidak matang dan betina kekurangan pola hitam pada perut. Pterostigma adalah berwarna jingga dan toraks biasanya menampakkan jalur pucat. Ia membiak terutamanya dalam gambut berlumpur dan lalat (di UK) dari Jun hingga September.
Orthetrum coerulescens adalah biasa di tengah dan selatan Eropah.[1] Negara biasa di barat British dan Ireland.[2] Itu biasa habitat adalah rawa tanah berasid, di mana ia sering dilihat bersama cordulegaster boltonii. Penerbangannya agak cengkeraman, dengan kerap melayang, dan ia sering mendarat. Ia boleh terbang agak jauh dari air, walaupun penerbangannya kelihatan lemah. Apabila ia bertelur, sayap dihala ke hadapan.
Pasangan Schwarzbach mengawan, Wöllnau, Saxony, Jerman
Cerreto Ratti betina, Alessandria, Italy
Coenagrion mercuriale betina yang matang, Hampshire, England
Orthetrum coerulescens adalah spesies dari pepatung Eropah. Spesies ini menyerupai orthetrum cancellatum tetapi langsing dan jantan memiliki tidak mempunyai hujung hitam. Jantan yang tidak matang dan betina kekurangan pola hitam pada perut. Pterostigma adalah berwarna jingga dan toraks biasanya menampakkan jalur pucat. Ia membiak terutamanya dalam gambut berlumpur dan lalat (di UK) dari Jun hingga September.
De beekoeverlibel (Orthetrum coerulescens) is een libellensoort uit de familie van de korenbouten (Libellulidae), onderorde echte libellen (Anisoptera).
De wetenschappelijke naam is in 1798 voor het eerst beschreven door Fabricius. Oorspronkelijk werd de naam Libellula coerulescens gebruikt.[2]
De beekoeverlibel is de kleinste van de oeverlibellen in Nederland. Het achterlijf is smaller dan bij de gewone oeverlibel en de zuidelijke oeverlibel. De pterostigmata zijn okergeel tot lichtbruin en de ogen zijn blauwgrijs. Het borststuk is aan de bovenzijde (meestal) bruin met twee duidelijk afgetekende lichte schouderstrepen. Uitgekleurde mannetjes krijgen een geheel blauw berijpt achterlijf, (vrijwel) zonder zwarte punt. Sommige mannetjes krijgen in meer of mindere mate blauwe berijping op het borststuk, waardoor de schouderstrepen vervagen. Het gezicht is bruin. Jonge mannetjes en vrouwtjes hebben een okerkleurig tot bruin achterlijf, met een dunne zwarte lengtestreep over het midden.
De lichaamslengte van volwassen dieren ligt tussen 36 en 45 millimeter; de larve is 16 tot 20 mm lang.
De vliegtijd van de beekoeverlibel loopt van eind mei tot half september, met een piek in juli en augustus.
De eieren meten 0,50 x 0,35 mm en zijn oranjebruin. De ontwikkeling van de embryo's verloopt in vijf tot zes weken. De larven leven ingegraven in zand of modder op de bodem, vaak tussen waterplanten; ze overwinteren meestal twee keer. Uitsluipen gebeurt van eind mei tot begin augustus, met een piek in juli. Jonge beekoeverlibellen vliegen weg van het water en zijn soms in groten getale aan te treffen op heidevelden en andere beschutte plaatsen. Geslachtsrijpe mannetjes verdedigen een 'territorium' aan de waterkant, door vanaf een zitplaats in de vegetatie korte inspectievluchten te maken. Andere mannetjes worden hierbij verjaagd. Na de paring zet het vrouwtje los van het mannetje de eitjes af, door in vlucht de punt van het achterlijf in het water te dippen. Het mannetje blijft daarbij vlak bij haar vliegen, om andere mannetjes op een afstand te houden.
De habitat van de beekoeverlibel in Nederland bestaat voornamelijk uit vochtige heidevegetaties, zwak stromende kleine beken en kleine plassen en sloten. De voortplantingsbiotoop staat onder invloed van kwel. Het water mag niet te voedselrijk zijn en een hoge watertemperatuur is noodzakelijk. De soort geldt als warmte minnend en het leefgebied dient vrijwel de gehele dag in de zon te liggen. De omgeving van het water heeft een open vegetatiestructuur, met meestal enkele hoge planten.
De beekoeverlibel komt voor tot in het Midden-Oosten en Noord-Afrika, maar dit betreft een andere soort (Orthetrum anceps), die ook lokaal in Zuid-Europa voorkomt. De soort is zeer algemeen in het Middellandse Zeegebied en komt ook voor in Midden-Europa, zuidelijk Scandinavië en de Britse Eilanden. In Nederland is de beekoeverlibel vrij zeldzaam, met voorkomens in Limburg, oostelijk Noord-Brabant, de Achterhoek, Twente, Salland en de Veluwe.
Zowel bij larven als bij volwassen dieren is verwarring mogelijk met de gewone oeverlibel en de zuidelijke oeverlibel. De gewone oeverlibel is groter en breder gebouwd; het achterlijf is meer pijlvormig. Uitgekleurde mannetjes gewone oeverlibel zijn herkenbaar aan een uitgebreide hoeveelheid zwart aan de achterlijfspunt, een bruin borststuk zonder lichte schouderstrepen en zwarte pterostigmata. Vrouwtjes en jonge mannetjes gewone oeverlibel hebben een geel achterlijf met twee dikke zwarte lengtestrepen, in plaats van een dunne middenstreep. Zuidelijke oeverlibellen kunnen erg op beekoeverlibellen lijken. Ze zijn iets groter en breder gebouwd, ze hebben roodbruine tot lichtbruine pterostigmata (okergeel bij de beekoeverlibel) en het gezicht is wittig blauw (bruin bij de beekoeverlibel). Beide geslachten zuidelijke oeverlibel missen de opvallende lichte schouderstrepen.
De beekoeverlibel staat op de Rode Lijst van de IUCN als niet bedreigd, beoordelingsjaar 2007.[1] Op de Nederlandse Rode Lijst (2004) gold de soort nog als kwetsbaar, maar op de lijst van 2015 komt de beekoeverlibel niet meer voor.
Referenties
Bronnen
De beekoeverlibel (Orthetrum coerulescens) is een libellensoort uit de familie van de korenbouten (Libellulidae), onderorde echte libellen (Anisoptera).
De wetenschappelijke naam is in 1798 voor het eerst beschreven door Fabricius. Oorspronkelijk werd de naam Libellula coerulescens gebruikt.
Liten blålibelle er en libelle som tilhører familiegruppen libeller (Libellulidae).
Liten blålibelle er utbredt i syd- og mellom Europa, sjelden i Nord-Europa. Finnes i Danmark, og det sørøstlige Sverige og Finland. I sørlige Norge langs kysten til Rogaland.
Kjønnene er noe ulike. Hos hannen er brystet brunt med beige band. Eldre hanner får etter hvert en blåpudring både på bakkroppen og brystet. Hunnen har en mer gul grunnfarge og brun-svarte fargetegninger bakkroppen.
Vingene holdes i en rett vinkel ut fra kroppen i hvile. Vingene er klare, men kan ha en svak gul farge i framkanten. Vingemerke (pterostigma) er lyst og gult. Vingespennet er mellom 60 og 70 millimeter.
Nymfen lever i sakteflytende elver og vannkanaler, på bunnen eller delvis nedgravd, på steder med lav vannstand.
Utviklingen tar 2 år. Nymfen overvintrer. De voksne (imago) øyenstikkerne finnes vanligvis ikke langt fra stedet der de levde som nymfe.
Flygetiden er juli til september.
Liten blålibelle har ufullstendig forvandling, overgang fra nymfe til det voksne kjønnsmodne insektet går gradvis gjennom flere hudskift (nymfestadier). Nymfene lever i vann og ligner derfor lite på de voksne (imago), bortsett fra størrelsen. Når nymfen kommer til det siste hudskiftet finner den et strå eller noe, der den kan klatre opp over vannflaten. Her blir den hengende, mens huden revner på ryggsiden. Den nyklekte øyenstikkeren blir hengende på den gamle huden, eller like ved siden av, helt til den nye huden er noe herdet, og vingene har fått sin endelige form.
Liten blålibelle er en libelle som tilhører familiegruppen libeller (Libellulidae).
Multimedia w Wikimedia Commons Lecicha mała (Orthetrum coerulescens) – gatunek ważki z rodziny ważkowatych (Libellulidae). Występuje w Europie i zachodniej części Azji. Pospolity w krajach śródziemnomorskich. W Polsce jest gatunkiem rzadkim. Zasiedla wody płynące (płytkie rowy) z rzadką roślinnością. Samce są podobne do samców lecichy pospolitej (Orthetrum cancellatum). Długość ciała 42 mm, rozpiętość skrzydeł 66 mm. Imagines latają od czerwca do sierpnia[2].
Lecicha mała (Orthetrum coerulescens) – gatunek ważki z rodziny ważkowatych (Libellulidae). Występuje w Europie i zachodniej części Azji. Pospolity w krajach śródziemnomorskich. W Polsce jest gatunkiem rzadkim. Zasiedla wody płynące (płytkie rowy) z rzadką roślinnością. Samce są podobne do samców lecichy pospolitej (Orthetrum cancellatum). Długość ciała 42 mm, rozpiętość skrzydeł 66 mm. Imagines latają od czerwca do sierpnia.
Orthetrum coerulescens é uma espécie de libélula europeia.[1]
Esta espécie se assemelha ao Orthetrum cancellatum, mas é mais esbelta, e o macho não tem nenhuma ponta negra. Fêmeas e machos imaturos têm o padrão abdominal preto. O pterostigma é laranja e o tórax usualmente apresenta faixas brancas. Nascem principalmente em paul e voa (no Reino Unido) de junho até setembro.
Esta libélula é bastante rara, mas presente em muitos locais. Seu hábitat típico são brejos de terra ácida, onde é frequentemente visto ao lado de Cordulegaster boltonii.
Orthetrum coerulescens é uma espécie de libélula europeia.
Esta espécie se assemelha ao Orthetrum cancellatum, mas é mais esbelta, e o macho não tem nenhuma ponta negra. Fêmeas e machos imaturos têm o padrão abdominal preto. O pterostigma é laranja e o tórax usualmente apresenta faixas brancas. Nascem principalmente em paul e voa (no Reino Unido) de junho até setembro.
Mindre sjötrollslända (Orthetrum coerulescens) är en art i insektsordningen trollsländor som tillhör familjen segeltrollsländor.
Den mindre sjötrollsländands hane har brun grundfärg på kroppen och blåpudrad bakkropp. Honan har brun till brungul grundfärg på kroppen och smala svarta band på bakkroppens sidor. Båda har genomskinliga vingar med orangegulaktigt vingmärke. Bakkroppens längd är 25 till 31 millimeter.
Den mindre sjötrollsländan finns i Europa och i västra Asien. I Sverige finns arten i de sydöstra delarna av landet, från Skåne till Uppland och södra Gästrikland.
Den mindre sjötrollsländans habitat är vanligen strandkanten till sjöar, oftast något mindre sådana, men den kan också hittas vid åar. Utvecklingstiden från ägg till imago är två år och flygtiden från mitten av juni till augusti, i de sydligare delarna av utbredningsområdet även in i september.
Wikimedia Commons har media som rör mindre sjötrollslända.
Mindre sjötrollslända (Orthetrum coerulescens) är en art i insektsordningen trollsländor som tillhör familjen segeltrollsländor.
Orthetrum coerulescens là loài chuồn chuồn trong họ Libellulidae, một loài chuồn chuồn ngô châu Âu. Loài này được Fabricius mô tả khoa học đầu tiên năm 1798.[1] Loài này giống với loài Orthetrum cancellatum nhưng mảnh hơn và con đực không có đuôi màu đen.
Bài viết về họ chuồn chuồn ngô Libellulidae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Orthetrum coerulescens là loài chuồn chuồn trong họ Libellulidae, một loài chuồn chuồn ngô châu Âu. Loài này được Fabricius mô tả khoa học đầu tiên năm 1798. Loài này giống với loài Orthetrum cancellatum nhưng mảnh hơn và con đực không có đuôi màu đen.
Время лёта: июнь-конец августа[2]. Личинки обитают в проточных водоёмах различного типа, протоках, ручейках и каналах. Вид встречается по большей части, в заболоченных районах[2].
Время лёта: июнь-конец августа. Личинки обитают в проточных водоёмах различного типа, протоках, ручейках и каналах. Вид встречается по большей части, в заболоченных районах.
_mature_female.jpg)
