Papilio polymnestor ist ein in Asien vorkommender Schmetterling (Tagfalter) aus der Familie der Ritterfalter (Papilionidae). Seit dem Jahr 2015 ist er der Staats-Schmetterling des indischen Bundesstaats Maharashtra.[1]
Die Flügelspannweite der Falter beträgt 120 bis 140 Millimeter. Die Art zeichnet sich durch einen leichten Sexualdimorphismus aus. Bei den Männchen verläuft eine hellblaue Binde, die durch eine schwarze Aderzeichnung geteilte wird, über die Submarginalregion der schwarzen Vorderflügeloberseite. Die Hinterflügeloberseite ist hellblau und von zwei aus schwarzen Flecken bestehenden Reihen unterbrochen. Die Weibchen ähneln den Männchen, unterscheiden sich jedoch durch die weißlich gefärbten Zeichnungselemente. Meist hebt sich außerdem ein kurzer rötlicher Streifen nahe der Flügelwurzel ab. Alle Zeichnungen der Oberseite sind auch auf den Flügelunterseiten vorhanden, jedoch ist das Hellblau bzw. Weiß durch ein Gelbgrau ersetzt. Direkt am Flügelansatz heben sich rote Flecke ab. Die Hinterflügel tragen keine Schwanzfortsätze.
Das Ei hat eine gelbe Farbe, eine kugelige Form und eine glatte Oberfläche.
Die Raupen sind zunächst braungrau gefärbt. Zu jeder Seite des Kopfs und des Afters befinden sich lange, weiße, verzweigte Dornen. Ausgewachsen nehmen sie eine grüne Farbe an und haben eine glatte Oberfläche. In der Körpermitte hebt sich ein weißlich marmoriertes, schräges Band ab. Hinter dem Kopf befindet sich eine große, sattelartige Wulst. Um Fressfeinde abzuschrecken, sind die Raupen in der Lage, ein Osmaterium auszustülpen.
Die Puppe hat eine gebogene Form und ist grün gefärbt. Sie wird als Gürtelpuppe an Zweigen befestigt.
Ei
Junge Raupe
Raupe mit Osmaterium
Ausgewachsene Raupe
Puppe
Die Art kommt in Indien sowie auf Sri Lanka vor. Neben der in Indien heimischen Nominatform P. p. polymnestor ist sie auf Sri Lanka durch die Unterart P. p. parinda (Moore, [1881]) vertreten.[2] Papilio polymnestor besiedelt immergrüne, feuchte Laubwälder sowie auch bewaldete städtische und ländliche Gebiete. Durch den Anbau von Zitronen-, Limetten- und Orangen-Arten (der Nahrungspflanzen der Raupen) in Plantagen hat sich das Verbreitungsgebiet der Art in den letzten Jahren ausgedehnt.[3]
Die Falter fliegen in aufeinander folgenden Generationen und sind während der Monsunperiode besonders zahlreich. Sie saugen gelegentlich an feuchten Erdstellen oder Schlamm-Pfützen, um Flüssigkeit und Mineralstoffe aufzunehmen.[4] Die Eier werden bevorzugt einzeln auf frisch ausschlagende Triebe gelegt. Die Raupen ernähren sich von den Blättern von Zitruspflanzen (Citrus) sowie von Garcinia xanthochymus.[5] Vom Schlüpfen der Raupen aus dem Ei bis zur Verpuppung vergehen nach fünf Entwicklungsstadien im Durchschnitt 19 bis 20 Tage.[6]
Papilio polymnestor ist ein in Asien vorkommender Schmetterling (Tagfalter) aus der Familie der Ritterfalter (Papilionidae). Seit dem Jahr 2015 ist er der Staats-Schmetterling des indischen Bundesstaats Maharashtra.
Papilio polymnestor, the blue Mormon, is a lairge swallaetail butterflee foond in Sooth Indie an Sri Lanka. It is the "state butterflee" o the Indie state o Maharashtra.[1]
Papilio polymnestor, the blue Mormon, is a lairge swallaetail butterflee foond in Sooth Indie an Sri Lanka. It is the "state butterflee" o the Indie state o Maharashtra.
ब्लू मॉरमॉन (शास्त्रीय नाव: Papilio polymnestor) (मराठी उच्चार - ब्ल्यू मॉरमॉन) हे महाराष्ट्राचे 'राज्य फुलपाखरू' आहे. याच्या पंखांचा विस्तार 120-150 मिमी असतो.देशातील 'सदर्न बर्डविंग' या फुलपाखरानंतर सर्वात मोठे फुलपाखरु असण्याचा मान ब्लू मॉरमॉनला जातो. ते मखमली काळ्या रंगाचे असून पंखावर निळ्या रंगाच्या चमकदार खुणा असतात.तसेच पंखाच्या खालची बाजू काळी असून शरीराकडील एका बाजूवर काही लाल ठिपके असतात.
हे फुलपाखरू केवळ भारत आणि श्रीलंका या देशातच आढळते. भारतात हे पश्चिम घाट, दक्षिण भारत आणि पूर्व किनाऱ्यावरच आढळते.उत्तरेला गुजरात पर्यंत हे सापडल्याच्या नोंदी आहेत. हे बऱ्याचदा अगदी बागांमध्ये किंवा मुंबई, पुणे, बेंगलोर अशा शहरात अगदी वाहतुकीच्या गर्दीत सुद्धा आढळते.
हे सामान्यपणे आढळणारे फुलपाखरू आहे. आणि हे धोक्यात असल्याचे मानले जात नाही. हे वर्षभर आढळते, पण विशेषत: पावसाळा आणि त्यानंतरच्या काळात जास्त आढळते.
जास्त पाऊस असलेल्या सदाहरित जंगलासारख्या भागात हे खास करून आढळते. पानगळीच्या जंगलात सुद्धा हे आढळते.याचे वसतीस्थान लिंबूवर्गीय वनस्पती असल्यामुळे या वनस्पतींची लागवड असलेल्या शहरी भागात सुद्धा हे आढळते. हे एका दिशेने वेगात उडते आणि उडताना सतत मार्ग बदलते, वर- खाली उडत असते. त्यामुळे याचे छायाचित्र घेणे सुद्धा कठीण जाते. खनिज समृद्ध जमिनीत हे चिखलपान मड पड्लिंग करताना दिसते. सीताफळाचा कुजलेला गर पडलेला असेल तर त्याचा दर्प सुटतो. त्याकडे आकर्षित होऊन राणी पाकोळी हमखास त्यावर आल्याची निरीक्षणे आहेत. मधातून न मिळणारी आवश्यक पोषक द्रव्ये मिळवण्यासाठीच फुलपाखरे चिखल, कुजलेले पदार्थ यावर बसलेली दिसतात.
पपनस,लिंबू या वनस्पतींची पाने याचे खाद्य आहे.
हे फुलपाखरू जंगलातील वाटा आणि झरे यावर आढळते.याच्या नराला सूर्यप्रकाश आवडतो, त्यामुळे तो सावली टाळतो.विशेषत: अशोकी, मोगरा कुलातील फुले,झिनिया या फुलांना हे फुलपाखरू सतत भेटी देत असते.
अशोकीच्या झाडावरील राणी पाकोळी
ब्लू मॉरमॉन (शास्त्रीय नाव: Papilio polymnestor) (मराठी उच्चार - ब्ल्यू मॉरमॉन) हे महाराष्ट्राचे 'राज्य फुलपाखरू' आहे. याच्या पंखांचा विस्तार 120-150 मिमी असतो.देशातील 'सदर्न बर्डविंग' या फुलपाखरानंतर सर्वात मोठे फुलपाखरु असण्याचा मान ब्लू मॉरमॉनला जातो. ते मखमली काळ्या रंगाचे असून पंखावर निळ्या रंगाच्या चमकदार खुणा असतात.तसेच पंखाच्या खालची बाजू काळी असून शरीराकडील एका बाजूवर काही लाल ठिपके असतात.
Papilio polymnestor, the blue Mormon,[1][2] is a large swallowtail butterfly found in south India and Sri Lanka.[1][2] It is the "state butterfly" of the Indian state of Maharashtra. With a wingspan of 120–150 mm, it is the fourth largest butterfly of India.[3]
Males have the upper wings rich velvety black. The forewing has a postdiscal band composed of internervular broad blue streaks gradually shortened and obsolescent anteriorly, not extended beyond interspace 6.[4]
The hindwing has the terminal three-fourths beyond a line crossing the apical third of the cell pale blue, or greyish blue, with superposed postdiscal, subterminal and terminal series of black spots—the postdiscal spots elongate, inwardly conical; the subterminal oval, placed in the interspaces, the terminal irregular, placed along the apices of the veins and anteriorly coalescing more or less with the subterminal spots.[4]
The underside is black with and on the base of the cell in the forewing is an elongate spot of dark red; the postdiscal transverse series of streaks as on the upperside but grey tinged with ochraceous and extended right up to the costa; in some specimens similar but narrow streaks also in the cell. Hindwing with five irregular small patches of red at base, the outer three-fourths of the wing grey touched with ochraceous, but generally narrower than the blue on the upperside; the inner margin of the grey area crosses the wing beyond the cell; the postdiscal and subterminal black spots as on the upperside. In some specimens this grey area is greatly restricted, its inner margin crossing the wing well beyond the apex of the cell; the subterminal spots merged completely with the terminal spots and form a comparatively broad terminal black band. Antennae, head, thorax and abdomen blackish brown.[4]
Female is very similar but the internervular streaks on the forewing paler, extended into the cell both on the upper and undersides. Hindwing: the pale blue area on the upperside and the corresponding grey area on the underside paler. In some specimens there is a diffuse short crimson streak at the base of the cell of the forewing on the upperside.[4][5]
This species is endemic to India and Sri Lanka. In India it is restricted to the Western Ghats, Southern India and the east coast. It has been recorded as far north as Gujarat. It is often seen even in the gardens and sometimes in the middle of busy traffic in large cities such as Mumbai, Pune and Bangalore. Mark Alexander Wynter-Blyth recorded it in Madhya Pradesh, Jharkhand, West Bengal, Sikkim and Kerala.[1][2]
It is common and not thought to be threatened. It occurs throughout the year but more common in the monsoon and immediately after it.
In Sri Lanka, populations of Papilio polymnestor have expanded due to the increased availability of its food plants (family Rutaceae) due to modification of landscapes and in particular cultivation of Citruses.[6]
The butterfly is most common in heavy rainfall areas, such as evergreen forests. It is also common in deciduous forests and wooded urban areas, primarily due to the cultivation of its host plants, i.e. the Citrus species.
This butterfly frequents forest paths and streams. The male is fond of sun and avoids the shade. It frequents flowers especially of Mussaenda frondosa, Ixora coccinea, Jasminum species and Asystasia gangetica. Periodically raids thicker forest patches, especially where Atalantia species are to be found in search of females to mate with. Has a rapid unidirectional flight and frequently changes course, hopping up and down in its flight path. Difficult to catch. Known to bask in the sun. Attracted to damp patch and has greater tolerance to other butterflies and humans while lapping up the mineral rich moisture. Known to visit animal droppings.
The blue Mormon has been recorded as a pollinator of cardamom (Elettaria cardamomum).[7] It is known to mud-puddle.[8]
The eggs are laid singly on the upper surfaces of the leaves on rutaceous plants at ten feet or so above the ground. The newly laid egg is spherical and light green but darkens over time to orange yellow.[4]
The newborn caterpillar makes the eggshell its first meal and then rests on a silken bed that it spins for itself near the edge of a leaf. The little caterpillar mimics a bird dropping with its olive green body and white uric acid-like markings. The sheen enhances its resemblance to fresh bird dropping. While small in size, this camouflage permits the caterpillar to rest on the centre of a leaf and nibble around the edges. Later its growing size forces it to keep to twigs and the undersides of leaves except when it is feeding on leaves. It moves slowly and haltingly. It has a unique habit of securing its balance by weaving silk on the substratum.[4]
The caterpillar can be distinguished from the common Mormon, which it resembles, by its larger size, greenish head and a blue streak in the eyespot in segments 4 to 5. It has a deep red osmeterium.[4]
The pupa also resembles that of the common Mormon but is much larger and can be easily distinguished by the prominent folds on the lower side of the abdominal protrusion.[4]
Mating
_002_Egg_(2016.11.15).jpg)
Egg
Egg
Caterpillar (first instar)
_018_Larva_(2016.12.03).jpg)
Caterpillar
Caterpillar (last instar)
Caterpillar (last instar)
Prepupa
_023_Pupa_(2016.12.10).jpg)
Pupa
Pupa
_030_Butterfly_(2016.12.18).jpg)
Newly emerged
The larva have been recorded to feed on small rutaceous forest trees and large shrubs. The list of host plants includes:
In June 2015, the Blue Mormon was declared as the 'State Butterfly' of the state of Maharashtra and became the first state in India to have a 'State Butterfly'.[10]
One or more of the preceding sentences incorporates text from this source, which is in the public domain: Bingham, C.T. (1907). The Fauna of British India, Including Ceylon and Burma. Vol. II (1st ed.). London: Taylor and Francis, Ltd. pp. 50–51. 8. Moinuddin (2015). Student of Department of Physics of University of Dhaka.
Papilio polymnestor, the blue Mormon, is a large swallowtail butterfly found in south India and Sri Lanka. It is the "state butterfly" of the Indian state of Maharashtra. With a wingspan of 120–150 mm, it is the fourth largest butterfly of India.
Papilio polymnestor, el mormón azul, es una mariposa grande papiliónida encontrada en Sri Lanka e India del Sur.[1][2] Es la mariposa estatal del estado indio de Maharashtra.[3]
Los machos tienen la superficie superior de las alas de color negro aterciopelado. El ala anterior tiene una banda postdiscal compuesta de vetas azules anchas internervulares, acortadas y desapareciendo gradualmente, que no se extienden más allá del espacio intermedio 6.[4]
El ala posterior tiene las tres cuartas partes de la zona marginal más allá de una línea que cruza el tercio apical de la celda azul pálido, o azul grisáceo, con series postdiscal, submarginal y marginal superpuestas de manchas negras—las manchas postdiscales son alargadas, internamente cónicas; las submarginales son ovaladas, ubicadas en los espacios intermedios, las marginales son irregulares, ubicadas a lo largo de los ápices de las venas y más o menos unidas con las manchas submarginales.[4]
La parte inferior es negra y en la base de la celda de ala anterior hay una mancha alargada de color rojo oscuro; la zona postdiscal es atravesada por una serie de rayas como en la parte superior pero de color gris con tonos de ocre extendidas hasta la costa; algunos especímenes tienen rayas similares pero estrechas también en la celda. Alas posteriores con cinco pequeñas manchas irregulares de color rojo en la base, las tres cuartas partes externas del ala gris con toques de ocre, pero generalmente más angostas que el azul en la parte superior; el margen interno del área gris cruza el ala más allá de la celda; las zonas postdiscal y submarginal presentan manchas negras como en la parte superior. En algunos especímenes esta área gris está muy restringida, y su margen interno cruza el ala mucho más allá del ápice de la celda; las manchas de la zona submarginal se fusionan completamente con las de la zona marginal y forman una banda negra terminal relativamente amplia. Antenas, cabeza, tórax y abdomen de color marrón negruzco.[4]
La hembra es muy similar, pero las rayas internervulares en el ala anterior se extienden hacia la celda tanto en la parte superior como en la inferior. Ala posterior: el área azul pálido en la parte superior y el área gris correspondiente en la parte inferior más pálida. En algunos especímenes hay una raya carmesí corta y difusa en la base de la celda en la parte superior del ala anterior .[4][5]
Esta especie es endémica de India y Sri Lanka. En India está restringida a los Ghats Occidentales, India del Sur y la costa este. Ha sido grabado tan lejos al norte tan Gujarat. A menudo se la puede ver incluso en los jardines y, a veces, en medio del tráfico intenso en grandes ciudades como Bombay, Pune y Bangalore. Mark Alexander Wynter-Blyth la registró en Madhya Pradesh, Jharkhand, Bengala Occidental, Sikkim y Kerala.[1][2]
Es común y no se cree que esté amenazado. Pueden verse durante todo el año, pero es más frecuente durante el monzón e inmediatamente después.
En Sri Lanka, las poblaciones de Papilio polymnestor se han expandido gracias al incremento en la disponibilidad de sus plantas alimenticias (familia Rutaceae) debido a la modificación de los paisajes.[6]
La mariposa es más común en áreas de fuertes lluvias, como los bosques de hoja perenne. También es común en bosques caducifolios y áreas urbanas boscosas, principalmente debido al cultivo de sus plantas alimenticias, es decir, las especies de cítricos.
Esta mariposa frecuenta caminos forestales y arroyos. El macho es aficionado al sol y evita la sombra. Frecuenta flores, especialmente las de las especies Mussaenda frondosa, Ixora coccinea y Asystasia gangetica y las del género Jasminum. Periódicamente incursiona en zonas de bosque más denso, especialmente donde se encuentran plantas de la especie Atalantia, en busca de hembras para aparearse. Tiene un vuelo unidireccional rápido y con frecuencia cambia de rumbo, saltando hacia arriba y hacia abajo en su trayectoria de vuelo. Es difícil de atrapar. Se sabe que suele tomar el sol y participar en encharcamientos,[7] y que tiene una mayor tolerancia a otras mariposas y humanos mientras absorbe la humedad rica en minerales. Es conocido por visitar excrementos de animales.
El mormón azul ha sido registrado como un polinizador de cardamomo.[8]
Los huevos son puestos de a uno en las superficies superiores de las hojas de plantas rutáceas a unos tres metros del suelo. El huevo recién puesto es esférico y de color verde claro, pero con el tiempo se oscurece y se torna amarillo anaranjado.[4]
La oruga recién nacida hace de la cáscara del huevo su primera comida, y luego descansa sobre una cama de seda que gira por sí misma cerca del borde de una hoja. La pequeña oruga imita al excremento de un ave con su cuerpo verde oliva y marcas blancas parecidas a los cristales de ácido úrico. El brillo mejora su parecido con excrementos frescos. Si bien es de tamaño pequeño, este camuflaje permite que la oruga descanse en el centro de una hoja y mordisquee los bordes. Luego, a medida que crece, debe mantenerse en las ramas y el envés de las hojas, excepto cuando se está alimentando de hojas. Se mueve en forma lenta y vacilante. Tiene un hábito único de asegurar su equilibrio tejiendo seda sobre el sustrato.[4]
La oruga se puede distinguir de la del mormón común, a la cual se asemeja, por su tamaño más grande, cabeza verdosa y una veta azul en el ocelo en los segmentos 4 y 5. Tiene un osmeterio rojo intenso.[4]
La pupa también se parece a la del mormón común, pero es mucho más grande y se puede distinguir fácilmente por los pliegues prominentes en el lado inferior de la protuberancia abdominal.[4]
Pareja en cópula
Huevo
Huevo
Oruga (primer estadio )
Oruga (estadio más avanzado)
Prepupa
Pupa
Recién surgido
La larva ha sido registrada alimentándose de pequeños árboles de bosque de rutáceas y arbustos grandes.
La lista de plantas alimenticias incluye:
En junio de 2015 el mormón azul fue declarado como la mariposa del estado de Maharashtra, con lo cual este estado se convirtió en el primer estado indio en tener una mariposa estatal.[10]
Datos: Q1317905
Multimedia:
Especies: Papilio (Menelaides) polymnestor
Papilio polymnestor, el mormón azul, es una mariposa grande papiliónida encontrada en Sri Lanka e India del Sur. Es la mariposa estatal del estado indio de Maharashtra.
Mormon bleu
Papilio polymnestor, le Mormon bleu[1],[2], est une espèce de Lépidoptères de la famille des Papilionidae, répartie dans le sud de l'Inde et au Sri Lanka[3],[4]. C'est le « papillon d'état » de l'état indien du Maharashtra. Avec une envergure de 120 à 150 mm, c'est le quatrième plus grand papillon de l'Inde[5].
Les mâles ont les ailes supérieures d'un noir velouté riche. L'aile antérieure a une bande post-discale composée de larges stries bleues internervulaires progressivement raccourcies et obsolescentes vers l'avant, ne s'étendant pas au-delà de l'espace intermédiaire 6[6].
L'aile postérieure a les trois quarts terminaux au-delà d'une ligne traversant le tiers apical de la cellule bleu pâle ou bleu grisâtre, avec des séries de taches noires postdiscales, subterminales et terminales superposées - les taches postdiscales sont allongées, coniques vers l'intérieur ; l'ovale subterminal, placé dans les interstices, le terminal irrégulier, placé le long des apex des veines et antérieurement fusionnant plus ou moins avec les taches subterminales[6].
Le dessous est noir avec et à la base de la cellule de l'aile antérieure se trouve une tache allongée rouge foncé ; la série transversale postdiscale des stries comme sur le dessus mais grise teintée d'ocre et s'étendant jusqu'à la costa ; dans certains spécimens, des stries similaires mais étroites également dans la cellule. Aile postérieure avec cinq petites taches irrégulières de rouge à la base, les trois quarts externes de l'aile gris touchés d'ocre, mais généralement plus étroits que le bleu sur le dessus ; la marge intérieure de la zone grise traverse l'aile au-delà de la cellule ; les taches noires postdiscales et subterminales comme sur la face supérieure. Chez certains spécimens, cette zone grise est très restreinte, sa marge intérieure traversant l'aile bien au-delà de l'apex de la cellule ; les taches subterminales fusionnent complètement avec les taches terminales et forment une bande noire terminale relativement large. Antennes, tête, thorax et abdomen brun noirâtre[6].
La femelle est très semblable mais les stries internervulaires sur l'aile antérieure sont plus claires, s'étendant dans la cellule à la fois sur le dessus et le dessous. Aile postérieure : la zone bleu pâle sur le dessus et la zone grise correspondante sur le dessous plus pâle. Dans certains spécimens, il y a une courte traînée cramoisie diffuse à la base de la cellule de l'aile antérieure sur le dessus[6],[7].
Cette espèce est endémique de l'Inde et du Sri Lanka. En Inde, il est limité aux Ghâts occidentaux, au sud de l'Inde et à la côte est. Il a été enregistré aussi loin au nord que le Gujarat. On le voit souvent même dans les jardins et parfois au milieu de la circulation intense dans les grandes villes comme Mumbai, Pune et Bangalore. Mark Alexander Wynter-Blyth l'a enregistré au Madhya Pradesh, au Jharkhand, au Bengale occidental, au Sikkim et au Kerala[3],[4].
C'est commun et on ne pense pas qu'il soit menacé. Il se produit tout au long de l'année mais plus fréquent pendant la mousson et immédiatement après.
Au Sri Lanka, les populations de Papilio polymnestor se sont développées en raison de la disponibilité accrue de ses plantes alimentaires (famille des Rutacées) en raison de la modification des paysages[8].
Le papillon est le plus commun dans les zones de fortes précipitations, telles que les forêts à feuilles persistantes. Il est également commun dans les forêts de feuillus et les zones urbaines boisées, principalement en raison de la culture de ses plantes hôtes, à savoir l'espèce Citrus.
Ce papillon fréquente les chemins forestiers et les ruisseaux. Le mâle aime le soleil et évite l'ombre. Il fréquente surtout les fleurs de Mussaenda frondosa, d' Ixora coccinea, de Jasminum et d' Asystasia gangetica. Des raids périodiques sur des parcelles de forêt plus épaisses, en particulier là où les espèces d'Atalantia se trouvent à la recherche de femelles avec lesquelles s'accoupler. À un vol unidirectionnel rapide et change fréquemment de cap, sautant de haut en bas dans sa trajectoire de vol. Difficile à attraper. Connu pour se prélasser au soleil. Attiré par les zones humides et a une plus grande tolérance aux autres papillons et aux humains tout en absorbant l'humidité riche en minéraux. Connu pour visiter les excréments d'animaux.
Le Mormon bleu a été enregistré comme un pollinisateur de la cardamome (Elettaria cardamomum)[9]. Il est connu pour la flaque de boue[10].
Les œufs sont pondus individuellement sur la surface supérieure des feuilles des plantes rutacées à environ trois mètres au-dessus du sol. L'œuf nouvellement pondu est sphérique et vert clair mais s'assombrit avec le temps jusqu'au jaune orangé[6].
La chenille nouveau-née fait de la coquille d'œuf son premier repas et se repose ensuite sur un lit de soie qu'elle tisse pour elle-même près du bord d'une feuille. La petite chenille imite une fiente d'oiseau avec son corps vert olive et ses marques blanches ressemblant à de l'acide urique. L'éclat renforce sa ressemblance avec les fientes d'oiseaux fraîches. Bien que de petite taille, ce camouflage permet à la chenille de se reposer au centre d'une feuille et de grignoter les bords. Plus tard, sa taille croissante l'oblige à s'en tenir aux rameaux et à la face inférieure des feuilles, sauf lorsqu'elle se nourrit de feuilles. Elle se déplace lentement et de manière hésitante. Elle a l'habitude unique d'assurer son équilibre en tissant de la soie sur le substrat[6].
La chenille peut être distinguée du Mormon commun, auquel elle ressemble, par sa plus grande taille, sa tête verdâtre et une strie bleue dans l'ocelle dans les segments 4 à 5. Elle a un osmeterium rouge foncé[6].
La nymphe ressemble également à celle du Mormon commun mais est beaucoup plus grande et peut être facilement distinguée par les plis proéminents sur la face inférieure de la protubérance abdominale[6].
Accouplement
Œuf
Œuf
Chenille (premier stade)
Chenille
Chenille (dernier stade)
Chenille (dernier stade)
Pré-nymphe
Nymphe
Nymphe
Nouvellement émergé
Il a été observé que la larve se nourrissait de petits arbres forestiers rutacés et de grands arbustes. La liste des plantes hôtes comprend :
En juin 2015, le Mormon bleu a été déclaré « Papillon d'État » de l'État du Maharashtra et est devenu le premier État de l'Inde à avoir un « Papillon d'État »[12].
, lire en ligne) Mormon bleu
Papilio polymnestor, le Mormon bleu,, est une espèce de Lépidoptères de la famille des Papilionidae, répartie dans le sud de l'Inde et au Sri Lanka,. C'est le « papillon d'état » de l'état indien du Maharashtra. Avec une envergure de 120 à 150 mm, c'est le quatrième plus grand papillon de l'Inde.
Papilio polymnestor Cramer, 1775 è un lepidottero diurno appartenente alla famiglia Papilionidae, diffuso in India e Sri Lanka.[1][2]
Papilio polymnestor Cramer, 1775 è un lepidottero diurno appartenente alla famiglia Papilionidae, diffuso in India e Sri Lanka.
Papilio polymnestor is een vlinder uit de familie van de pages (Papilionidae).[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1775 door Pieter Cramer.
De bovenkant van de vleugels heeft een tekening die bij het mannetjes zilvergrijs, en bij vrouwtjes meestal fletser en in meerdere of mindere mate geel is. De spanwijdte bedraagt ongeveer 13 cm.
Deze vlindersoort komt voor in Sri Lanka en zuidelijk India in bossen en open terreinen, maar ook in parken en tuinen kan men hem aantreffen.
De waardplanten behoren tot de wijnruitfamilie (Rutaceae).
Bronnen, noten en/of referentiesPapilio polymnestor is een vlinder uit de familie van de pages (Papilionidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1775 door Pieter Cramer.
Papilio polymnestor er en sommerfugl i familiegruppen svalestjerter. Den lever i India, i Asia.
Kroppen har et ytre skjelett (hudplater) som holder de bløte indre organer på plass. Det ytre hudskjelettet er bygd opp for det meste av kitin. Bakkroppens indre organer består av fordøyelsesorganer, forplantningsorganer og åndedrett. Åndedrettet hos sommerfugler foregår ikke ved lunger, men ved at luft hentes inn og ut av kroppen gjennom små hull i hudskjelettet (spirakler). I kroppen er det et svært finmasket system av trakéer som leder oksygenet til kroppens vitale deler. En blodvæske som sirkulerer i kroppen, pumpes rundt av et avlangt rørformet hjerte.
Brystpartiet består for det meste av vingenes muskulatur. Sanseorganer, for syn, smak og lukt er stort sett plassert i hodet. Nervesystemet består av en bukmarg med to nervestrenger og én nerveknute (ganglion) i hvert kroppssegment. Den første nerveknuten, som ligger foran munnåpningen, er spesielt stor og omtales som hjerne.
Larvens hode består av en hard hodekapsel med noen punktøyne. Under øynene er det noen små antenner larven bruker til å finne riktig føde. Larvens bakkropp består nesten bare av fordøyelsessystemet. Dette er ganske kort og mye av maten larven spiser passerer før all næringen er tatt opp. Avføringen kommer ut som små kuler helt bakerst på kroppen. Larvene ånder gjennom åpninger i hudskjelettet (spirakler), langs kroppens sider.
Parringen skjer ved sammenkobling mellom de to kjønnene.
Larven er radikalt forskjellige fra de voksne, både i levevis og i kroppsbygning. Larven lever som plantespiser.
Papilio polymnestor tilhører gruppen av insekter med fullstendig forvandling (holometabole insekter), som gjennomgår en metamorfose i løpet av utviklingen. Mellom larvestadiet og det voksne stadiet er et puppestadium, en hvileperiode, der sommerfuglens indre og ytre organer endres. Larvens bøyelige og myke kropp omdannes til en puppe med et hardt skall. Når skallet er hardt begynner omdanningen fra larve til den voksne (imago) sommerfuglen. De indre organer brytes i varierende grad ned til en cellemasse. En omorganisering skjer og dyret bygges opp igjen. Puppeperioden varierer etter temperaturen.
Papilio polymnestor er en sommerfugl i familiegruppen svalestjerter. Den lever i India, i Asia.
Papilio polymnestor là một loài bướm thuộc họ Bướm phượng (Papilionidae). Loài Papilio polymnestor được mô tả năm 1775 bởi Cramer. Loài bướm Papilio polymnestor sinh sống ở Nam Ấn Độ và Sri Lanka[1].
_W_IMG_2453.jpg)
Bài viết liên quan đến Họ Bướm phượng này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Papilio polymnestor là một loài bướm thuộc họ Bướm phượng (Papilionidae). Loài Papilio polymnestor được mô tả năm 1775 bởi Cramer. Loài bướm Papilio polymnestor sinh sống ở Nam Ấn Độ và Sri Lanka.
Латинское название Papilio polymnestor Cramer, 1775 NCBI 551220
Papilio polymnestor — крупная дневная бабочка рода Papilio в составе семейства парусников (Papilionidae).
Полиместор (др.-греч. Πολυμήστωρ, Πολυμνήστωρ) — персонаж древнегреческой мифологии, царь фракийцев[1].
Крупная бабочка с размахом крыльев около 12—14 см[2]. Основной фон крыльев — чёрного цвета. Передние крылья с вытянутой вершиной, у самца — с широкой серо-голубоватой полоской, прорезанной чёрными жилками крыла. Полоска суживается к вершине крыла. На таком же серо-голуботом фоне задних крыльев находятся ряды из округлых чёрных пятен различной величины. Наружный край заднего крыла волнистый. «Хвостики» на задних крыльях отсутствуют. Самки не имеют насыщенной светло-голубой окраски, светлые области крыла являются у них голубовато-серыми.
Особи, обитающие на континенте отличаются от островных со Шри-Ланки более узкой светлой полоской на передних крыльях. Среди островных самок встречаются экземпляры формы, на крыльях которой серо-голубые элементы окраски замещены на желтовато-кремовые.
Вид широко распространён на Шри-Ланке и юге Индии (восточное побережье Индии до Бенгалии). Бабочки встречаются на открытых пространствах, лесных просеках, полянах, опушках лесов. Часто встречается в антропогенном ландшафте — в городских парках и садах. В местах обитания бабочки этого вида довольно многочисленны.
Гусеницы развиваются на растениях семейства рутовых: Atalantia racemosa, Atalantia wightii, Glycosmis arborea, Paramigyna monophylla, Citrus grandis, Citrus limon другие культивируемые виды Citrus[3].
Яйцо
Гусеница
Зрелая гусеница
Гусеница перед окукливанием
Куколка
Вышедшая из куколки бабочка
Papilio polymnestor — крупная дневная бабочка рода Papilio в составе семейства парусников (Papilionidae).
_002_Egg_(2016.11.15).jpg)
_004_Larva_(2016.11.17).jpg)
_023_Pupa_(2016.12.10).jpg)
_(8364216345).jpg)
.jpg)
_W_IMG_2453.jpg)
.jpg)
_W_IMG_2453.jpg)
_002_Egg_(2016.11.15).jpg)
_004_Larva_(2016.11.17).jpg)
_018_Larva_(2016.12.03).jpg)
_023_Pupa_(2016.12.10).jpg)
_030_Butterfly_(2016.12.18).jpg)
.jpg)
_W_IMG_2453.jpg)
_002_Egg_(2016.11.15).jpg)
_018_Larva_(2016.12.03).jpg)
_023_Pupa_(2016.12.10).jpg)
_030_Butterfly_(2016.12.18).jpg)
_023_Pupa_(2016.12.10).jpg)
_018_Larva_(2016.12.03).jpg)
_020_Pupation_(2016.12.04).jpg)
_023_Pupa_(2016.12.10).jpg)
_030_Butterfly_(2016.12.18).jpg)
