Sekeetamys calurus is the only species in its genus. Sekeetamys have several adaptations to their arid environments. Bushy-tailed jirds respond to osmotic stress from dehydration by reducing resting metabolic rate (RMR), increasing non-shivering thermogenesis (NST), and reducing their volume and increasing the concentration of urine. A high capacity NST allows desert rodents to compensate for their low RMR and allows them to be active during cold desert nights. Low RMR allows bushy-tailed jirds to conserve energy during the day when they are sheltered from the heat, and then a high NST capacity allows the animal to increase heat production within a short period of time before nightfall. The adaptive ability of nocturnal activity and diurnal rest is very important to the functioning of S. calurus.
The main predators are desert foxes, but they also fall victim to hyraxes. Remains of S. calurus have been found in some owl pellets. Snakes inhabiting arid regions may also prey upon bushy-tailed jirds, although no evidence was found. When S. calurus feel threatened they thump their feet to scare the predator and warn others. If that tactic does not succeed, they attempt to outrun their predator.
Known Predators:
Anti-predator Adaptations: cryptic
Sekeetamys calurus can be separated from their gerbil relatives by the color of their coats. The fur is a yellowish, reddish color that is flecked with black hairs. There is a distinct line when the dorsal fur meets the ventral fur. The ventral fur is crisp white. The ears are grey and sometimes have white hairs behind them. The hind feet of bushy-tailed jirds have naked soles that aid in gripping and climbing rocky surfaces. Bushy-tailed jirds are known for their bushy tails, which are brownish grey with white tips. The tails are covered with long hairs that stand out, creating a feather-like effect, thus making the tails bushy. Males have especially full and prominent tails. Young S. calurus appear to have fuller, softer fur.
Sekeetamys calurus have low metabolic rates, 47% of the expected BMR for rodents their size. A low BMR is probably an adaptation to their arid environment.
Range mass: 45 to 90 g.
Average mass: 64 g.
Range length: 9.8 to 12.8 cm.
Other Physical Features: endothermic ; homoiothermic; bilateral symmetry
Sexual Dimorphism: male more colorful; ornamentation
Average basal metabolic rate: 0.274 W.
There is a significant difference in the lifespan of captive (4.5 years) vs. wild animals (5.8 months), and between males and females. Captive animals have a greater longevity due to their lack of predators and consistent food supply. Males tend to live longer than females.
Range lifespan
Status: wild: 30 (high) months.
Average lifespan
Status: wild: 25 months.
Range lifespan
Status: captivity: 4 to 5 years.
Typical lifespan
Status: wild: 5.6 to 6.0 months.
Typical lifespan
Status: captivity: 1 to 4 years.
Arid and rocky environments make the best homes for S. calurus. To avoid heat exhaustion, bushy-tailed jirds burrow in rocky terrain under edges of rocks and boulders. Sekeetamys calurus have adapted to their rocky environments by becoming good climbers. Bushy-tailed jirds are nocturnal and very active at night.
Range elevation: 90 to 1200 m.
Average elevation: 300 m.
Habitat Regions: temperate ; terrestrial
Terrestrial Biomes: desert or dune
Sekeetamys calurus prefer arid regions such as South-East Israel, eastern Egypt, Jordan, Sinai, and in the vicinity of Riyadh in central Saudi Arabia.
Biogeographic Regions: palearctic (Native )
Bushy-tailed jirds are omnivores. Depending on the environment, S. calurus diets may vary greatly. In the wild, bushy-tailed jirds prefer seeds, insects, herbs, and small bushes. Sekeetamys calurus cache their food, especially in the presence of potential competitors such as Acomys russatus. In captivity, members of this species will accept seeds, vegetables, fruits, and commercialized rat and gerbil food. It is recommended to keep lettuce and citrus fruits to a minimum. Sekeetamys calurus need to have a high protein diet. In captivity, lime blocks are necessary for nutrition as well as for play. Bushy-tailed jirds also prey on live food, such as mealworms.
Animal Foods: insects; terrestrial worms
Plant Foods: leaves; seeds, grains, and nuts; fruit
Foraging Behavior: stores or caches food
Primary Diet: omnivore
Sekeetamys calurus are found in arid regions where not many other mammals dwell. However, research has been done on the competition between bushy-tailed jirds, S. calurus, and golden spiny mice. Under the right circumstances, the two species compete for nesting sites and materials, as well as food. Sekeetamys calurus are found to be dominant, perhaps as a result of their protection of their food stores and nesting materials. Predators such as hyraxes and several kinds of foxes rely on this species. Bushy-tailed jirds are omnivores, feeding on insects when they are available. They also gather and cache seeds, perhaps dispersing them.
When kept as laboratory specimens, bushy-tailed jirds are susceptible to several different strains of viruses and bacteria, as well as mites. There is no information confirming that S. calurus are affected by these health factors in the wild.
Ecosystem Impact: disperses seeds
Sekeetamys calurus are very important to the pet trade. Bushy-tailed jirds have been introduced in many countries as mild-mannered pets. Sekeetamys calurus are also often used in animal laboratories. They make good lab subjects due to their mild manner and unique ways of thermoregulating.
Positive Impacts: pet trade ; research and education
There was no evidence found on the negative economic importance for humans.
No information was available on the status of S. calurus.
US Federal List: no special status
CITES: no special status
IUCN Red List of Threatened Species: least concern
Bushy-tailed jirds are not highly vocal. When they are vocal, it is usually because they have been injured or feel severely threatened. Most communication is done through foot thumping. Sekeetamys calurus thump their feet loudly when they sense danger or when they become sexually excited. Another form of communication that bushy-tailed jirds use is scent marking. There are small scent glands on the ventral sides of their bodies. Sekeetamys calurus rub their bellies on everything that they consider their property, including territory and family members. Each animal has its own distinct scent that distinguishes its property from that of any other S. calurus.
Communication Channels: acoustic ; chemical
Other Communication Modes: scent marks ; vibrations
Perception Channels: visual ; tactile ; acoustic ; chemical
Mating pairs tend to stay in close contact throughout the mating season. Sekeetamys calurus are a seasonally monogamous species.
Mating System: monogamous
Scent markings are a crucial form of attracting mates. Male bushy-tailed jirds also use foot thumping to show females that they are interested in mating. Once a male has selected a female to mate with, he chases her. Chasing of the female commences in the early evening, and may last several hours. Mating pairs tend to stay in close contact throughout the mating season. The pair often wrestle, with the loser being pinned down and given a thorough bathing by the winner.
Sexual maturity for Sekeetamys calurus is sixty to eighty days after birth. Mating season for bushy-tailed jirds in the wild is February and March. Captive animals have the ability to mate year round. Breeding of captive animals may be difficult as it is dependent on the animals' diet; they must have a high protein and low fat diet. Gestation lasts for 21 to 24 days. Female S. calurus give birth to liters of three to five young in captivity, and two to three young in the wild. Weaning and the first signs of independence of young occur at four to five weeks.
Breeding interval: Sekeetamys calurus breed once yearly.
Breeding season: Mating season for bushy-tailed jirds in the wild is February and March.
Range number of offspring: 1 to 5.
Range gestation period: 21 to 24 days.
Range weaning age: 4 to 5 weeks.
Range time to independence: 4 to 5 weeks.
Range age at sexual or reproductive maturity (female): 60 to 80 days.
Range age at sexual or reproductive maturity (male): 60 to 80 days.
Key Reproductive Features: seasonal breeding ; year-round breeding ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; viviparous
Average number of offspring: 2.9.
Sekeetamys calurus often form mating pairs that help care for the young. Both parents invest time in watching and gathering food for their young. In groups, the parents protect the young from being eaten by conspecifics. It is important to make sure that in captivity, new bushy-tailed jird parents have enough calcium and protein in their diet. If they do not, they will resort to cannibalism and eat their young.
Parental Investment: altricial ; pre-fertilization (Provisioning, Protecting: Female); pre-hatching/birth (Provisioning: Female, Protecting: Female); pre-weaning/fledging (Provisioning: Male, Female, Protecting: Male, Female); pre-independence (Provisioning: Male, Female, Protecting: Male, Female)
El jerbillo de cola tupia (Sekeetamys calurus) ye una especie de royedor miomorfu de la familia Muridae. Ye la única especie del xéneru Sekeetamys.
Alcuéntrase nel este d'Exiptu, Israel, Xordania, Arabia Saudita y quiciabes l'estremu norte de Sudán.
El so hábitat natural son les árees predreses.
.El jerbillo de cola tupia (Sekeetamys calurus) ye una especie de royedor miomorfu de la familia Muridae. Ye la única especie del xéneru Sekeetamys.
Sekeetamys calurus és una espècie de rosegador de la família dels múrids. Viu a altituds d'entre 0 i 600 msnm a l'Aràbia Saudita, Egipte, Israel, Jordània i el Sudan. Es tracta d'un animal nocturn que s'alimenta de plantes i, possiblement, insectes. El seu hàbitat natural són les zones rocoses àrides de muntanya. Es creu que no hi ha cap amenaça significativa per a la supervivència d'aquesta espècie.[1]
Sekeetamys calurus és una espècie de rosegador de la família dels múrids. Viu a altituds d'entre 0 i 600 msnm a l'Aràbia Saudita, Egipte, Israel, Jordània i el Sudan. Es tracta d'un animal nocturn que s'alimenta de plantes i, possiblement, insectes. El seu hàbitat natural són les zones rocoses àrides de muntanya. Es creu que no hi ha cap amenaça significativa per a la supervivència d'aquesta espècie.
Pískomil veverkoocasý (Sekeetamys calurus) je druh pískomila žijící v pouštních oblastech Blízkého východu. Je zařazen do monotypického rodu Sekeetamys.
Pískomil veverkoocasý je zhruba stejně velký jako pískomil mongolský, je však štíhlejší. Mají protáhlý úzký čenich, velké kulaté oči a poměrně velké šedé uši, hmatové chlupy jsou velmi dlouhé. Jejich těla se směrem dozadu rozšířují, pánevní končetiny jsou dlouhé a plosky nohou lysé. Nápadný je dlouhý, tlustý ocas, který je, tvláště u dominantních savců, po celé délce pokrytý huňatou, hnědošedou srstí. Hřbet je žlutavý, některé chlupy jsou černé, obvyklý je ticking. Břicho je čistě bílé.
Žijí v kamenitých i písčitých pouštích a polopouštích v Súdánu, Egyptě, Izraeli, Jordánsku a Saúdské Arábii.
Pískomilové veverkoocasí jsou noční zvířata, přes den se skrývají před pouštním žárem. Jsou sociální a žijí v rodinných skupinách, během výchovy mláďat jsou monogamní. Huňatost ocasu samců je znakem jejich sociálního postavení.
V přírodě se páří v únoru a březnu, v zajetí pak celoročně. Březost trvá 21–24 dní. Samice si pod kameny staví hnízdo z rozkousaných rostlin, v jednom vrhu jsou dvě až pět bezmocných mláďat. Na péči o ně se podílejí oba rodiče. Mladí pískomilové se začínají osamostatňovat ve čtyřech až pěti měsících věku.
Už 80 dní po narození pohlavně dospívají. V přírodě je průměrná délka života pískomila veverkoocasého jen asi 6 měsíců, v zajetí se dožívají až 5,5 let.
Dobře šplhá ve větvích a výborně skáče. Je to všežravec, živí se částmi rostlin, semeny i drobnými bezobratlými. Nalezenou potravu si zahrabává do skrýší a pravděpodobně se tak podílí na šíření semen. Sdílí území i zdroje s myší rezavou, která se tak stává jeho konkurentem; zdá se ale, že pískomil veverkoocasý je dominatnější.
Je kořistí fenků, písečných i pouštních lišek, damanů, sov a hadů.
Podobně jako pískomil mongolský a další pískomilové se i pískomil veverkoocasý chová v zajetí. Jsou to nenáročná a ochočitelná zvířata, péče o ně se neliší od péče o jiné pískomily. Potřebují nějaký domeček, kam by se mohli schovat, větve na šplhání a koupací písek. Dobře se množí, ale nemají-li dostatečně kvalitní potravu, může dojít ke kanibalismu mláďat.
Obrázky, zvuky či videa k tématu pískomil veverkoocasý ve Wikimedia Commons
Pískomil veverkoocasý (Sekeetamys calurus) je druh pískomila žijící v pouštních oblastech Blízkého východu. Je zařazen do monotypického rodu Sekeetamys.
Die Buschschwanz-Rennmaus (Sekeetamys calurus) ist ein Nagetier aus der Unterfamilie Rennmäuse und die einzige Art ihrer Gattung.[1]
Diese Rennmaus erreicht eine Kopf-Rumpf-Länge von 10 bis 12,5 cm und eine Schwanzlänge von 11 bis 16 cm. Das Fell ist an der Oberseite gelb- bis rötlich mit einem schwarzen Schatten. Der Bauch und die Gliedmaßen sind weißlich. Auffällig ist der braune, buschige Schwanz, der in einer weißen Quaste endet. Es sind auch Farbvarianten mit schwarzer Schwanzmitte und weißlicher Schwanzwurzel bekannt.[2]
Die Buschschwanz-Rennmaus kommt in felsigen Regionen und Wüsten im nordöstlichen Afrika und in Westasien vor. Das Verbreitungsgebiet streckt sich entlang des Roten Meeres in Ägypten (einzelne Funde aus Sudan) über die Sinai-Halbinsel nach Israel, Jordanien und das westliche Saudi-Arabien. Eine isolierte Population lebt im zentralen Saudi-Arabien. In Gebirgen erreicht die Art 600 Meter Meereshöhe.[3]
Diese Nagetiere graben ihre Baue unter Felsen oder Gebäuden. Weibchen gebären durchschnittlich 3 Jungtiere pro Wurf und maximal 6. Ein Exemplar lebte unter menschlicher Aufsicht fast 5,5 Jahre.[2]
Die IUCN listet sie als nicht gefährdet (Least Concern).[3]
Die Buschschwanz-Rennmaus (Sekeetamys calurus) ist ein Nagetier aus der Unterfamilie Rennmäuse und die einzige Art ihrer Gattung.
The bushy-tailed jird or bushy-tailed dipodil (Sekeetamys calurus) is a species of rodent in the family Muridae. It is the only species in the genus Sekeetamys. It is found in Egypt, Israel, Jordan, Saudi Arabia, and Sudan. Its natural habitat is rocky areas.
The bushy-tailed jird is a large mouse-like rodent with a bushy tail in the subfamily Gerbillinae. It has a length of between 229 and 292 millimetres (9.0 and 11.5 in) and a tail of between 131 and 164 millimetres (5.2 and 6.5 in). Its average weight is between 27 and 50 grams (0.95 and 1.76 oz). The ears are large and there are pale patches around the eyes. Dorsally, the hairs are yellowish-brown tipped with black, with the flanks being rather paler than the back. There is a sharp demarcation line between the flanks and the whitish underparts. The tail is yellowish-brown at its base, the rest being greyish-black except for the usually white tip. The tail is well furred throughout its length and held upright. This bushy tail is unique among small rodents in Egypt except for the Asian garden dormouse (Eliomys melanurus). The legs are slender and the hind feet are long, with hairless soles.[2]
The bushy-tailed jird occurs in eastern Egypt, the Sinai Peninsula, southern Israel and southern Jordan. Its natural habitat is arid and semiarid localities where the rainfall is typically less than 100 millimetres (4 in) per year. It seems to be expanding its range northwards in Israel; whereas its northern limit used to be the Tze'elim Stream near Masada in southern Israel, it now occurs at Ein Gedi, west of the Dead Sea.[3]
The bushy-tailed jird is an uncommon species but the population trend is stable and there are no particular threats so the International Union for Conservation of Nature has rated its conservation status as "least concern".[1]
_Racemouse,_Buschschwanzrennmaus.JPG)
{{cite journal}}: CS1 maint: DOI inactive as of December 2022 (link) The bushy-tailed jird or bushy-tailed dipodil (Sekeetamys calurus) is a species of rodent in the family Muridae. It is the only species in the genus Sekeetamys. It is found in Egypt, Israel, Jordan, Saudi Arabia, and Sudan. Its natural habitat is rocky areas.
El jerbillo de cola tupida (Sekeetamys calurus) es una especie de roedor miomorfo de la familia Muridae. Es la única especie del género Sekeetamys.
Se encuentra en el este de Egipto, Israel, Jordania, Arabia Saudita y quizá el extremo norte de Sudán.
Su hábitat natural son las áreas rocosas.
El jerbillo de cola tupida (Sekeetamys calurus) es una especie de roedor miomorfo de la familia Muridae. Es la única especie del género Sekeetamys.
Sekeetamys calurus Sekeetamys generoko animalia da. Karraskarien barruko Gerbillinae azpifamilia eta Muridae familian sailkatuta dago.
Sekeetamys calurus Sekeetamys generoko animalia da. Karraskarien barruko Gerbillinae azpifamilia eta Muridae familian sailkatuta dago.
Sekeetamys calurus est la seule espèce du genre Sekeetamys. Ce rongeur de la famille des Muridés. Cette gerbille est localisée en Égypte et Jordanie. En français elle est appelée Gerbille à queue touffue[1], Gerbille à queue en plumeau[1] ou encore Mérione à queue touffue[1].
Sekeetamys calurus est la seule espèce du genre Sekeetamys. Ce rongeur de la famille des Muridés. Cette gerbille est localisée en Égypte et Jordanie. En français elle est appelée Gerbille à queue touffue, Gerbille à queue en plumeau ou encore Mérione à queue touffue.
Il merione dalla coda folta (Sekeetamys calurus Thomas, 1892) è un roditore della famiglia dei Muridi, unica specie del genere Seeketamys (Ellerman, 1947), diffuso nel Vicino Oriente.[1][2]
Roditore di piccole dimensioni, con la lunghezza della testa e del corpo tra 98 e 130 mm, la lunghezza della coda tra 112 e 164 mm, la lunghezza del piede tra 28 e 35 mm, la lunghezza delle orecchie tra 17 e 23 mm e un peso fino a 50 g.[3]
Il cranio è delicato, con il rostro lungo e sottile e con la bolla timpanica ingrandita e rigonfia posteriormente. La regione inter-orbitale è stretta. Gli incisivi superiori hanno un solo solco longitudinale.
Sono caratterizzati dalla seguente formula dentaria:
3 0 0 1 1 0 0 3 3 0 0 1 1 0 0 3 Totale: 16 1.Incisivi; 2.Canini; 3.Premolari; 4.Molari;Le parti superiori variano dal giallastro al rossiccio, mentre le parti ventrali e le zampe sono biancastre. Le orecchie sono grandi. Le piante dei piedi sono prive di peli. Il palmo delle zampe anteriori è privo di peli e munito di 5 cuscinetti. La coda è più lunga della testa e del corpo, è brunastra e termina con un evidente ciuffo di peli bianco. In alcuni esemplari il ciuffo si estende per circa la metà della coda, è formato da peli nerastri e peli biancastri lungo i lati. Le femmine hanno 2 mammelle pettorali e 2 mammelle inguinali.
È una specie terricola e notturna. Costruisce tane sotto ammassi rocciosi. Si arrampica agilmente sulle rocce.
Si nutre di piante e forse di insetti.
Le femmine danno alla luce fino a 6 piccoli alla volta. In cattività si riproduce durante tutto l'anno. Allo stato selvatico sono stati osservati individui fecondi a febbraio e marzo. L'aspettativa di vita in cattività è di 5 anni e 5 mesi.
Questa specie è diffusa lungo le coste orientali dell'Egitto e del Sudan nord-orientale, la Penisola del Sinai, Israele meridionale, Giordania sud-occidentale e nelle zone vicino Riad, nell'Arabia Saudita.
Vive nelle zone aride rocciose, incluse le vette montane del Deserto del Negev fino a 600 metri di altitudine.
La IUCN Red List, considerato che non sono evidenti serie minacce, nonostante sia una specie naturalmente rara, classifica S.calurus come specie a rischio minimo (LC).[1]
Il merione dalla coda folta (Sekeetamys calurus Thomas, 1892) è un roditore della famiglia dei Muridi, unica specie del genere Seeketamys (Ellerman, 1947), diffuso nel Vicino Oriente.
Puriauodegės smiltpelės (lot. Sekeetamys, angl. Bushy - tailed jirds) – pelinių (Muridae) šeimos graužikų gentis, kurioje vienintelė rūšis – puriauodegė smiltpelė (Sekeetamys calurus). Nugara gelsva ar rausva su tamsiu atspalviu. Pilvas ir galūnės balti. Kūno ilgis 10-12,5 cm, uodegos – 11-16 cm. Uodega ilga, ruda, apaugusi gana ilgais plaukais, gale sudarančiais baltą šepetėlį. Užpakalinių kojų pagalvėlės plikos.
Rūšis paplitusi Palestinoje ir Sinajų pusiasalyje. Gyvena dykumose ir akmenuotose kalnų papėdėse. Labai vikriai lando tarp akmenų. Urvus išsirausia po akmenimis. Dauginasi ištisus metus. Vadoje būna vidutiniškai 3 jaunikliai.
Puriauodegės smiltpelės (lot. Sekeetamys, angl. Bushy - tailed jirds) – pelinių (Muridae) šeimos graužikų gentis, kurioje vienintelė rūšis – puriauodegė smiltpelė (Sekeetamys calurus). Nugara gelsva ar rausva su tamsiu atspalviu. Pilvas ir galūnės balti. Kūno ilgis 10-12,5 cm, uodegos – 11-16 cm. Uodega ilga, ruda, apaugusi gana ilgais plaukais, gale sudarančiais baltą šepetėlį. Užpakalinių kojų pagalvėlės plikos.
Rūšis paplitusi Palestinoje ir Sinajų pusiasalyje. Gyvena dykumose ir akmenuotose kalnų papėdėse. Labai vikriai lando tarp akmenų. Urvus išsirausia po akmenimis. Dauginasi ištisus metus. Vadoje būna vidutiniškai 3 jaunikliai.
Sekeetamys calurus is een zoogdier uit de familie van de Muridae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Thomas in 1892.
Multimedia w Wikimedia Commons Szczotkogon skalny[3] (Sekeetamys calurus) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący w Afryce Północnej i na Półwyspie Arabskim[2][4].
Gryzoń ten ma długość 229–292 mm, z czego ogon mierzy 131–164 mm. Masa ciała to 26,6–49,8 g. Jest to duża myszoskoczka wyróżniająca się ogonem pokrytym długimi (13–18 mm) włosami, które są szczególnie bujne przy jego końcu, nadając mu szczotkowaty wygląd. Gryzoń nosi ogon uniesiony i zakrzywiony. Ubarwienie jest typowe dla myszoskoczek; wierzch ciała jest żółtobrązowy, z czarnymi czubkami włosów okrywowych. Boki ciała są bledsze, z paskiem koloru od żółtego do pomarańczowego rozciągającym się do kończyn. Wewnętrzne strony nóg i brzuch są białe. Szczotkogon skalny ma duże, lekko wydłużone uszy i smukłe nogi, z których tylne są wydłużone[5][6].
Gatunek ten został opisany naukowo w 1892 roku przez O. Thomasa jako Gerbillus calurus, na podstawie okazu z Muzeum Brytyjskiego, odłowionego co najmniej 55 lat wcześniej[6]. Miejsce typowe to okolice miasta At-Tur na półwyspie Synaj w Egipcie. Jest to jedyny przedstawiciel monotypowego rodzaju szczotkogon (Sekeetamys); wcześniej był zaliczany także do rodzajów myszoskocz (Dipodillus) i suwak (Meriones)[4].
Szczotkogon skalny występuje we wschodnim Egipcie nad Morzem Czerwonym (aż po Sudan), na Synaju, w południowym Izraelu i Jordanii, a także w centralnej Arabii Saudyjskiej; przypuszcza się, że jego zasięg jest ciągły od Jordanii po centralną Arabię Saudyjską. Jest spotykany na terenach suchych i skalistych, aż po szczyty gór na pustyni Negew, do wysokości 600 m n.p.m. Prowadzi naziemny, nocny tryb życia, żywi się roślinami i prawdopodobnie owadami. W niewoli rozmnaża się przez cały rok[2].
Gatunek ten jest naturalnie rzadki, ale zamieszkuje rozległy obszar i nie są znane zagrożenia dla jego przetrwania. Obecnie jest klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski[2].
Szczotkogon skalny (Sekeetamys calurus) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący w Afryce Północnej i na Półwyspie Arabskim.
Sekeetamys calurus é uma espécie de roedor da família Muridae. É a única espécie do género Sekeetamys.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Egipto, Israel, Jordânia, Arábia Saudita e Sudão.
O seu habitat natural é: áreas rochosas.
Sekeetamys calurus é uma espécie de roedor da família Muridae. É a única espécie do género Sekeetamys.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Egipto, Israel, Jordânia, Arábia Saudita e Sudão.
O seu habitat natural é: áreas rochosas.
Sekeetamys calurus är en gnagare i underfamiljen ökenråttor och den enda arten i sitt släkte.[2]
Arten når en kroppslängd (huvud och bål) av 10 till 12,5 cm och en svanslängd av 11 till 16 cm. Pälsfärgen på ovansidan varierar mellan gul- och rödaktig med en svart skugga. Buken och extremiteterna är vitaktiga. Svansen är yvig och har vanligen en brun färg med vit tofs vid slutet. Den kan även vara mera svart i mitten och ljusare vid roten. Fotens undersida saknar hår.[3]
Denna ökenråtta förekommer i öknar och klippiga regioner i nordöstra Afrika och västra Asien. Utbredningsområdet sträcker sig längs Röda havet i Egypten (enstaka fynd från Sudan) över Sinaihalvön till Israel, Jordanien och västra Saudiarabien. En isolerad population finns i centrala Saudiarabien. I bergstrakter når gnagaren 600 meter över havet.[1][3]
Djuret gräver underjordiska bon bland klippor eller byggnader. I genomsnitt föds 3 ungar per kull och maximal 6 ungar. En individ i fångenskap levde nästan fem och ett halvt år.[3]
IUCN ser inga större hot mot arten och listar Sekeetamys calurus som livskraftig (LC).[1]
Wikimedia Commons har media som rör Sekeetamys calurus.
Sekeetamys calurus är en gnagare i underfamiljen ökenråttor och den enda arten i sitt släkte.
Країни проживання: Єгипет, Ізраїль, Йорданія, Саудівська Аравія, Судан. Висота проживання: від рівня моря до 600 м в Ізраїлі. Середовищем проживання є скелясті райони.
Голова і тіло довжиною від 10 до 12,5 см, а довжина хвоста від 11 см до 16 см. Хутро від жовтого до червонуватого зверху з чорнуватими тінями. Черево і кінцівки білуваті. Коричневий, пухнастий хвіст закінчується білим пензликом.
Ці гризуни риють нори під камінням або будівлями. Самиці народжують у середньому 3 мишенят, максимум 6 у приплоді. Один екземпляр жив під наглядом людини майже 5,5 років.
Sekeetamys calurus là một loài động vật có vú trong họ Chuột, bộ Gặm nhấm. Loài này được Thomas mô tả năm 1892.[1]
_Racemouse,_Buschschwanzrennmaus.JPG)
_Racemouse,_Buschschwanzrennmaus.JPG)
_Racemouse,_Buschschwanzrennmaus.JPG)
_Racemouse,_Buschschwanzrennmaus.JPG)
Sekeetamys calurus là một loài động vật có vú trong họ Chuột, bộ Gặm nhấm. Loài này được Thomas mô tả năm 1892.
Sekeetamys calurus (Thomas, 1892)
Охранный статус
Пушистохвостая песчанка[1] (лат. Sekeetamys calurus) — вид грызунов из подсемейства песчанковых (Gerbillinae), выделяемый в монотипный род Sekeetamys[2].
Средой обитания являются скалистые районы и пустыни на северо-востоке Африки и в западной Азии. Ареал простирается от побережья Красного моря в Египте (отдельные находки в Судане), через Синайский полуостров до Израиля и Иордании и до запада Саудовской Аравии. Изолированная популяция обитает в центре Саудовской Аравии. В горах встречается на высоте до 600 метров над уровнем моря[3].
Тело длиной от 10 до 12,5 см, длина хвоста от 11 см до 16 см. Мех от жёлтого до красного сверху с черноватыми тенями. Брюхо и конечности беловатые. Коричневый, пушистый хвост заканчивается белой кисточкой[4].
Эти грызуны роют норы под камнями или зданиями. Самки рожают в среднем 3 детёнышей, максимум 6 в помёте. Один экземпляр жил в неволе почти 5,5 лет[4].
Пушистохвостая песчанка (лат. Sekeetamys calurus) — вид грызунов из подсемейства песчанковых (Gerbillinae), выделяемый в монотипный род Sekeetamys.
Средой обитания являются скалистые районы и пустыни на северо-востоке Африки и в западной Азии. Ареал простирается от побережья Красного моря в Египте (отдельные находки в Судане), через Синайский полуостров до Израиля и Иордании и до запада Саудовской Аравии. Изолированная популяция обитает в центре Саудовской Аравии. В горах встречается на высоте до 600 метров над уровнем моря.
Тело длиной от 10 до 12,5 см, длина хвоста от 11 см до 16 см. Мех от жёлтого до красного сверху с черноватыми тенями. Брюхо и конечности беловатые. Коричневый, пушистый хвост заканчивается белой кисточкой.
Эти грызуны роют норы под камнями или зданиями. Самки рожают в среднем 3 детёнышей, максимум 6 в помёте. Один экземпляр жил в неволе почти 5,5 лет.
蓬尾沙鼠（學名Sekeetamys calurus）又稱叢尾沙鼠，是鼠科中的一個物種，也是蓬尾沙鼠屬（Sekeetamys）下的唯一物種。可發現於埃及、以色列、約旦、沙烏地阿拉伯以及蘇丹。
붓꼬리저빌(Sekeetamys calurus)은 황무지쥐아과에 속하는 설치류의 하나이다. 붓꼬리저빌속(Sekeetamys)의 유일종이다.[2] 이집트와 이스라엘, 요르단, 사우디아라비아, 수단에서 발견된다. 자연 서식지는 암반 지역이다.
_Racemouse,_Buschschwanzrennmaus.JPG)
