Conilurus penicillatus és una espècie de rosegador de la família dels múrids. Viu a altituds de fins a 60 msnm a Austràlia i Papua Nova Guinea. El seu hàbitat natural són els boscos de plana. Està amenaçat per les espècies invasores, els gats ferals i la manca o l'excés d'incendis forestals, segons la regió.[1] El seu nom específic, penicillatus, significa 'dotat de flocs de pèls fins' en llatí.[2]
Conilurus penicillatus és una espècie de rosegador de la família dels múrids. Viu a altituds de fins a 60 msnm a Austràlia i Papua Nova Guinea. El seu hàbitat natural són els boscos de plana. Està amenaçat per les espècies invasores, els gats ferals i la manca o l'excés d'incendis forestals, segons la regió. El seu nom específic, penicillatus, significa 'dotat de flocs de pèls fins' en llatí.
The brush-tailed rabbit rat (Conilurus penicillatus) is a species of rodent in the family Muridae. It is found in Australia and Papua New Guinea.
The brush-tailed rabbit-rat is one of three Conilurus species that were extant in Australia prior to European colonisation, and represents the sole surviving species of the genus. Two other species, the white-footed rabbit-rat (C. albipes) and the Capricorn rabbit-rat (C. capricornensis), are now extinct.[2] Morphological analysis established three subspecies of C. penicillatus, of which one is on Papua New Guinea and two are present within Australia: one on the Tiwi Islands off the coast of the Northern Territory, and another on the Australian mainland.[3]
The brush-tailed-rabbit-rat is a moderately sized murid rodent, weighing from 116 to 216 g with a head-body length of 135 to 227 mm and a tail length of 102 to 235 mm.[4] Typically individuals are coloured grizzled grey or brown on the upper side of the body, and white to cream coloured on the belly. The long tail ends in a slight brush structure with either a black or white tail tip.[4]
The brush-tailed rabbit-rat is a semi-arboreal, nocturnal species that spends some of its time foraging on the ground. Individuals tend to den in trees such as Eucalyptus miniata and Eucalyptus tetrodonta, as well as hollow logs on the ground. The species makes use of smaller hollows and hollows that are closer to the ground, than other co-occurring and larger-bodied mammal species such as the common brushtail possum (Trichosurus vulpeculus) and the black-footed tree-rat (Mesembriomys gouldii).[5] This may make the brush-tailed rabbit-rat more susceptible to predation and destruction by high-intensity savanna fires than these species.
The brush-tailed rabbit-rat has a small, poorly known distribution in Papua New Guinea, and a larger distribution within Australia. The species was formerly much more common and widespread than it is currently. On the Australian mainland, the species has substantially declined, with a study in the Northern Territory finding that its extent of occurrence has declined by more than 65%.[6] The same study found that the species is contracting towards geographic areas that are wetter and lower than where it was found historically.[6] Population declines are not limited to the mainland, with one study finding a 64% reduction in trapping success on the Tiwi Islands between the year 2002 and 2015.[7]
The species has very few contemporary records from the Western Australian portion of the species distribution, but was formerly known from the Mitchell Plateau region of the Kimberley, with sparse records from other areas (e.g Prince Regent National Park). In the Northern Territory, there have been no mainland records from outside of the Cobourg Peninsula in more than ten years. The species was reintroduced to the Darwin region, however this reintroduction attempt failed and the species is also considered extirpated from Kakadu National Park (where many vertebrate species have declined despite the 'protected' status of the region).
Population genomic analysis of the two Australian subspecies found high levels of differentiation among populations, including between the Tiwi Islands of Bathurst and Melville.[8] The same study showed a substantial reduction in relatedness among individuals over 5 km distances, although significant values of spatial autocorrelation of genotypes persisted for distances of more than 100 km. This suggests that individuals tend to disperse much smaller distances than the co-occurring northern quoll (Dasyurus hallucatus), for which significant spatial autocorrelation exists at 500 km.[9] Genetic diversity of the brush-tailed rabbit-rat was found to be highest on Melville Island, followed by Cobourg Peninsula, and lowest on Bathurst Island and at the Mitchell Plateau.[8]
{{cite book}}: CS1 maint: others (link) The brush-tailed rabbit rat (Conilurus penicillatus) is a species of rodent in the family Muridae. It is found in Australia and Papua New Guinea.
Conilurus penicillatus es una especie de roedor de la familia Muridae.
Se encuentra en Australia y Papúa Nueva Guinea.
Datos: Q303877
Multimedia:
Especies: Conilurus penicillatus
Conilurus penicillatus Conilurus generoko animalia da. Karraskarien barruko Murinae azpifamilia eta Muridae familian sailkatuta dago.
Conilurus penicillatus est une espèce de rongeurs de la famille des Muridés.
Elle est présente en Australie et en Papouasie-Nouvelle-Guinée. Elle vit principalement dans les zones boisées d'eucalyptus particulièrement les zones dominées par Eucalyptus miniata et/ou Eucalyptus tetrodonta. Elle a également été observée dans les zones côtières boisées de Casuarina equisetifolia[2].
Selon BioLib (27 juin 2019)[3] :
Il ratto coniglio dalla coda a pennello (Conilurus penicillatus Gould, 1842) è un roditore della famiglia dei Muridi diffuso in Australia e Nuova Guinea.[1][2]
Roditore di medio-grandi dimensioni, con la lunghezza della testa e del corpo tra 150 e 220 mm, la lunghezza della coda tra 180 e 230 mm, la lunghezza del piede tra 40 e 45 mm, la lunghezza delle orecchie tra 25 e 30 mm e un peso fino a 190 g.[3]
La pelliccia è fine e ruvida. Il colore delle parti dorsali è bruno-grigiastro, cosparso di lunghi peli nerastri, mentre le parti ventrali e il dorso delle zampe sono biancastri. Le orecchie sono moderatamente grandi. I piedi sono allungati e sottili. La coda è più lunga della testa e del corpo, bruno-grigiastra nella metà basale, mentre è bianca nella parte restante, con un ciuffo di peli bianchi all'estremità. La sottospecie C.p.penicillatus ha invece la parte terminale ed il ciuffo bruno-nerastro. Ci sono 11-12 anelli di scaglie per centimetro, ognuna corredata da tre lunghi peli. Il cariotipo è 2n=48 FN=54.
È una specie notturna e semi-arboricola. Costruisce nidi in alberi cavi, tra il denso fogliame.
Si nutre di foglie, semi, in particolare d'erbacee, frutta, fiori e artropodi.
Si riproduce alla fine della stagione umida e all'inizio di quella secca, tra marzo e ottobre. Le femmine danno alla luce più volte durante l'anno 1-4 piccoli dopo una gestazione di circa 36 giorni. I giovani diventano indipendenti dopo 20 giorni.
Questa specie è diffuso lungo le coste dell'Australia Occidentale e del Territorio del Nord, in diverse isole costiere tra le quali Inglis, Bathurst, Melville, Groote Eylandt e Bentinck, nel Queensland. In Nuova Guinea è presente nella parte sud-occidentale di Papua Nuova Guinea. L'areale in passato era più vasto e comprendeva tutta l'area monsonica dell'Australia settentrionale.
Vive in savane alberate, in particolare di Eucalipto, con un sottobosco erboso o di boscaglia sparsa fino a 60 metri di altitudine.
Sono state riconosciute 3 sottospecie:
La IUCN Red List, considerato il declino della popolazione di circa il 30% negli ultimi 10 anni a causa della perdita del proprio habitat e all'introduzione di predatori, classifica C.penicillatus come specie Vulnerabile (VU).[1]
Il ratto coniglio dalla coda a pennello (Conilurus penicillatus Gould, 1842) è un roditore della famiglia dei Muridi diffuso in Australia e Nuova Guinea.
Conilurus penicillatus is een knaagdier uit het geslacht Conilurus dat voorkomt in Australië en Nieuw-Guinea. Zijn verspreidingsgebied in Australië beslaat de noordelijke Kimberley (West-Australië) en het noordwesten van Top End (Noordelijk Territorium). Ook leeft hij op Melville en Bathurst Island (ondersoort melibius), het Groote Eylandt, de Sir Edward Pellew Group en Bentinck Island. Vroeger was de verspreiding op het vasteland ononderbroken en kwam hij verder in het westen voor, tot in Queensland, maar daar is hij nu uitgestorven. Uit Nieuw-Guinea zijn slechts twee exemplaren bekend, die zijn gevangen in de Morehead-regio van het zuiden van Papoea-Nieuw-Guinea. Zijn habitat bestaat uit allerlei natte gebieden.
In het Christmas Creek-gebied, bij Townsville in Noord-Queensland, zijn niet al te oude botten van een vorm van Conilurus, ongeveer zo groot als C. penicillatus, gevonden. Morfologisch verschillen die echter sterk van C. penicillatus. Mogelijk kan de naam hemileucurus (Gould, 1858) voor deze soort gebruikt worden.
De rug is bruin, de onderkant wit. De staart is lang, dun en donker, met een lange zwarte pluim (de helft van de lengte), bestaande uit lange zwarte of witte haren. Net als C. albipes heeft hij een breed hoofd en een korte bek. Ook heeft dit dier grote ogen en lange, onbehaarde oren. De kop-romplengte bedraagt 150 tot 220 mm, de staartlengte 180 tot 230 mm, de achtervoetlengte 40 tot 45 mm, de oorlengte 25 tot 30 mm en het gewicht 110 tot 190 gram. Vrouwtjes hebben 0+2=4 mammae.
De soort is 's nachts actief. Hij brengt een deel van zijn tijd in bomen door en slaapt in een nest in een holle boom of in dichte vegetatie. Hij foerageert zowel op de grond als in bomen. Hij eet grassen, kruiden en zaden. De dieren paren aan het einde van het natte en het begin van het droge seizoen (maart-oktober).
Conilurus penicillatus is een knaagdier uit het geslacht Conilurus dat voorkomt in Australië en Nieuw-Guinea. Zijn verspreidingsgebied in Australië beslaat de noordelijke Kimberley (West-Australië) en het noordwesten van Top End (Noordelijk Territorium). Ook leeft hij op Melville en Bathurst Island (ondersoort melibius), het Groote Eylandt, de Sir Edward Pellew Group en Bentinck Island. Vroeger was de verspreiding op het vasteland ononderbroken en kwam hij verder in het westen voor, tot in Queensland, maar daar is hij nu uitgestorven. Uit Nieuw-Guinea zijn slechts twee exemplaren bekend, die zijn gevangen in de Morehead-regio van het zuiden van Papoea-Nieuw-Guinea. Zijn habitat bestaat uit allerlei natte gebieden.
In het Christmas Creek-gebied, bij Townsville in Noord-Queensland, zijn niet al te oude botten van een vorm van Conilurus, ongeveer zo groot als C. penicillatus, gevonden. Morfologisch verschillen die echter sterk van C. penicillatus. Mogelijk kan de naam hemileucurus (Gould, 1858) voor deze soort gebruikt worden.
De rug is bruin, de onderkant wit. De staart is lang, dun en donker, met een lange zwarte pluim (de helft van de lengte), bestaande uit lange zwarte of witte haren. Net als C. albipes heeft hij een breed hoofd en een korte bek. Ook heeft dit dier grote ogen en lange, onbehaarde oren. De kop-romplengte bedraagt 150 tot 220 mm, de staartlengte 180 tot 230 mm, de achtervoetlengte 40 tot 45 mm, de oorlengte 25 tot 30 mm en het gewicht 110 tot 190 gram. Vrouwtjes hebben 0+2=4 mammae.
De soort is 's nachts actief. Hij brengt een deel van zijn tijd in bomen door en slaapt in een nest in een holle boom of in dichte vegetatie. Hij foerageert zowel op de grond als in bomen. Hij eet grassen, kruiden en zaden. De dieren paren aan het einde van het natte en het begin van het droge seizoen (maart-oktober).
Multimedia w Wikimedia Commons Królikoszczur krzaczastoogonowy[3] (Conilurus penicillatus) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący w północnej Australii i na Nowej Gwinei[2][4].
Gatunek ten został opisany naukowo w 1842 roku przez J. Goulda jako Mus penicillatus[5][4]. Miejsce typowe to wybrzeże morskie koło Port Essington, na Terytorium Północnym w Australii[4]. Osobniki z Papui-Nowej Gwinei prawdopodobnie reprezentują osobny podagtunek Conilurus penicillatus randi[2]. W Australii żyją podgatunki C. p. penicillatus i C. p. melibius[6].
W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” gatunkowi nadano nazwę królikoszczur krzaczastoogonowy[3]. W Australii zwierzę nosi angielskie nazwy brush-tailed rabbit-rat i brush-tailed tree-rat oraz aborygeńską nazwę Pakooma[7].
Królikoszczur krzaczastoogonowy należy do australijskich „starych endemitów”, gryzoni, które przybyły na kontynent na długo przed człowiekiem. Współcześnie jest spotykany na przybrzeżnych obszarach północnej Australii i sąsiednich wyspach. Dawniej żył na dużych obszarach Queenslandu, regionu Kimberley w Australii Zachodniej i na większej części lasów monsunowych Terytorium Północnego, ale stracił łącznie ponad 80% swojego historycznego obszaru występowania[2]. Pod koniec XIX wieku był pospolity na całej Ziemi Arnhema, choć od przybycia Europejczyków jego zasięg i liczebność zmalała o ponad połowę[6]. Duże straty stwierdzono od lat 90. XX wieku[6][7].
Obecnie jego występowanie na kontynencie jest potwierdzone na półwyspie Coubourg w Parku Narodowym Garig Gunak Barlu, Mitchell Plateau oraz Parku Narodowym Prince Regent. Żyje także na Wyspie Melville’a, Bathursta, Inglis Islands i Groote Eylandt[2][6]. Ponadto stwierdzono jego obecność w dwóch miejscach w Prowincji Zachodniej Papui-Nowej Gwinei (okolice Morehead i Penzara Village)[2].
Na australijskich wyspach Tiwi gryzoń ten preferuje suchy las eukaliptusowy, w którym nie występowały niedawne pożary. W regionie Kimberley częściej był spotykany na zalesionych terenach nadbrzeżnych, niż w wysokich, otwartych lasach. Stwierdzono jego występowanie także na obszarach porośniętych przez rzewnię skrzypolistną (Casuarina equisetifolia) i na przybrzeżnych terenach trawiastych; żeruje też na plażach[2].
Królikoszczur krzaczastoogonowy jest mniejszy niż szczur wędrowny, z podobną, ale bardziej przylegającą sierścią. Spód ciała jest kremowobiały. Ogon jest długi i smukły, u nasady pokryty rzadką, szczeciniastą sierścią, która w jego dalszej połowie staje się coraz dłuższa, u końca krzaczasta[5]. Ubarwienie ogona może być czarne lub białe. Uszy są długie. Masa ciała to około 150 g, jest on wyraźnie mniejszy niż dwa pokrewne gatunki nadrzewnych skoczynoszczurów, także spotykane w Terytorium Północnym[6].
Królikoszczur krzaczastoogonowy prowadzi naziemny, częściowo nadrzewny tryb życia. W ciągu dnia chroni się w dziuplach i pustych kłodach, czasem pod baldachimem liści pandanów. Żywi się głównie nasionami, szczególnie traw, choć zjada też same trawy, termity, owoce i liście. Żeruje głównie na ziemi, czasem na drzewach. Sezon rozrodczy trwa od marca do października, samice rodzą w nim co najmniej dwa mioty po 2–3 młode. Młode gryzonie osiągają dojrzałość płciową po 11 tygodniach życia; wolno żyjące osobniki dożywają co najmniej dwóch lat[2].
Królikoszczur krzaczastoogonowy ma szczególne wymagania środowiskowe i może być lokalnie zagrożony wyginięciem. W Papui-Nowej Gwinei jego środowisku zagrażają introukowane jeleniowate i mogą polować na nie zdziczałe psy. W Australii częste pożary mogą ograniczać dostępność schronień, ale brak naturalnie występujących pożarów także nie sprzyja temu gatunkowi. Zagrożeniem są również zdziczałe koty. Na wyspach Tiwi jego populacja zmalała po tym, jak las eukaliptusowy został wycięty i zastąpiony przez akacje. Wymarł także w Parku Narodowym Kakadu. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody obecnie uznaje królikoszczura krzaczastoogonowego za gatunek narażony na wyginięcie i wskazuje, że samo objęcie miejsc jego występowania terenami chronionymi nie jest wystarczające[2]. Australia nie wdrożyła ogólnokrajowego planu ochrony tego gatunku[7], ale na Groote Eylandt planowane jest monitorowanie i tępienie zdziczałych kotów[8].
Królikoszczur krzaczastoogonowy (Conilurus penicillatus) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący w północnej Australii i na Nowej Gwinei.
Conilurus penicillatus é uma espécie de roedor da família Muridae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Austrália e Papua-Nova Guiné.
Conilurus penicillatus é uma espécie de roedor da família Muridae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Austrália e Papua-Nova Guiné.
Conilurus penicillatus[2] är en däggdjursart som först beskrevs av Gould 1842. Conilurus penicillatus ingår i släktet Conilurus och familjen råttdjur.[3][4] IUCN kategoriserar arten globalt som nära hotad.[1] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[3]
Arten når en vikt av cirka 150 g. Den har brunaktig päls på ovansidan och vitaktig päls på undersidan. Påfallande är den yviga bakre delen av svansen som oftast är svart. Det finns även exemplar med vit svansspets.[5]
Denna gnagare förekommer i norra Australien och på södra Nya Guinea. En population lever i norra Western Australia och en annan population på Bentinck Island samt på mindre öar som ligger norr om delstaten Queensland. På fastlandet i norra Northern Territory är arten troligen utdöd. Conilurus penicillatus vistas i låglandet och i kulliga områden upp till 60 meter över havet. Habitatet utgörs av öppna skogar med eukalyptusträd och av grässavanner med några buskar.[1]
Individerna klättrar ibland i växtligheten och vilar i trädens håligheter. De äter främst frön samt lite frukter, blad, gräs och ryggradslösa djur. Honor kan para sig flera gånger per år. Dräktigheten varar cirka 36 dagar och sedan föds en till fyra ungar, oftast tre.[1]
Wikispecies har information om Conilurus penicillatus.
Conilurus penicillatus är en däggdjursart som först beskrevs av Gould 1842. Conilurus penicillatus ingår i släktet Conilurus och familjen råttdjur. IUCN kategoriserar arten globalt som nära hotad. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.
Arten når en vikt av cirka 150 g. Den har brunaktig päls på ovansidan och vitaktig päls på undersidan. Påfallande är den yviga bakre delen av svansen som oftast är svart. Det finns även exemplar med vit svansspets.
Denna gnagare förekommer i norra Australien och på södra Nya Guinea. En population lever i norra Western Australia och en annan population på Bentinck Island samt på mindre öar som ligger norr om delstaten Queensland. På fastlandet i norra Northern Territory är arten troligen utdöd. Conilurus penicillatus vistas i låglandet och i kulliga områden upp till 60 meter över havet. Habitatet utgörs av öppna skogar med eukalyptusträd och av grässavanner med några buskar.
Individerna klättrar ibland i växtligheten och vilar i trädens håligheter. De äter främst frön samt lite frukter, blad, gräs och ryggradslösa djur. Honor kan para sig flera gånger per år. Dräktigheten varar cirka 36 dagar och sedan föds en till fyra ungar, oftast tre.
Conilurus penicillatus là một loài động vật có vú trong họ Chuột, bộ Gặm nhấm. Loài này được Gould mô tả năm 1842.[2]
Conilurus penicillatus là một loài động vật có vú trong họ Chuột, bộ Gặm nhấm. Loài này được Gould mô tả năm 1842.
Пушистохвостая кроличья крыса[1], или чернохвостая крыса[2] (лат. Conilurus penicillatus) — вид грызунов семейства мышиных.
Длина тела от 15 до 22 см, длина хвоста от 18 до 23 см, длина стопы от 40 до 45 мм, длина ушей от 25 до 30 мм, масса до 190 г[3]. Мех тонкий и жёсткий. Окраска спины серовато-коричневая, с длинными черноватыми волосками, в то время как брюхо и задние ноги беловатые. Уши умеренно большие. Ноги вытянутые, тонкие. Хвост длиннее головы и тела, серовато-коричневого цвета на верхней половине, в то время как остальная часть белого цвета, с пучком белых волосков на конце.
Вид распространён в Австралии и на острове Новая Гвинея (Папуа — Новая Гвинея). В Австралии ранее встречался на большей части муссонных северных районов, включая прибрежные острова (например, Грут-Айленд). В настоящее время этот вид встречается в 20 % исторического ареала. Он ограничен на материке узкой полосой побережья шириной около 30 км в Западной Австралии и Северной территории.
В Папуа — Новой Гвинее встречается у двух близлежащих населённых пунктов (Penzara Village и Morehead) в Юго-Западной провинции, где выделен в отдельный подвид — С. с. randi, имеющий ограниченное распространение.
Вид обитает в эвкалиптовом лесу и саванне с травянистым или кустарниковым подлеском, также встречается на прибрежных лугах на высоте до 60 метров над уровнем моря. Ведёт ночной, полудревесный образ жизни. Рацион питания состоит в основном из семян (особенно трав), а также плодов, беспозвоночных, листьев и травы.
Период размножения начинается в конце сезона дождей и начале сухого сезона, и длится с марта по октябрь. Животные строят гнёзда в дуплах деревьев, среди густой листвы. После 36 дней беременности самки рождают от 1 до 4 (чаще 3) детёнышей. В возрасте 20 дней они становятся самостоятельными. В год бывает несколько помётов. В качестве укрытий используют дупла деревьев.
Пушистохвостая кроличья крыса, или чернохвостая крыса (лат. Conilurus penicillatus) — вид грызунов семейства мышиных.
Длина тела от 15 до 22 см, длина хвоста от 18 до 23 см, длина стопы от 40 до 45 мм, длина ушей от 25 до 30 мм, масса до 190 г. Мех тонкий и жёсткий. Окраска спины серовато-коричневая, с длинными черноватыми волосками, в то время как брюхо и задние ноги беловатые. Уши умеренно большие. Ноги вытянутые, тонкие. Хвост длиннее головы и тела, серовато-коричневого цвета на верхней половине, в то время как остальная часть белого цвета, с пучком белых волосков на конце.
Вид распространён в Австралии и на острове Новая Гвинея (Папуа — Новая Гвинея). В Австралии ранее встречался на большей части муссонных северных районов, включая прибрежные острова (например, Грут-Айленд). В настоящее время этот вид встречается в 20 % исторического ареала. Он ограничен на материке узкой полосой побережья шириной около 30 км в Западной Австралии и Северной территории.
В Папуа — Новой Гвинее встречается у двух близлежащих населённых пунктов (Penzara Village и Morehead) в Юго-Западной провинции, где выделен в отдельный подвид — С. с. randi, имеющий ограниченное распространение.
Вид обитает в эвкалиптовом лесу и саванне с травянистым или кустарниковым подлеском, также встречается на прибрежных лугах на высоте до 60 метров над уровнем моря. Ведёт ночной, полудревесный образ жизни. Рацион питания состоит в основном из семян (особенно трав), а также плодов, беспозвоночных, листьев и травы.
Период размножения начинается в конце сезона дождей и начале сухого сезона, и длится с марта по октябрь. Животные строят гнёзда в дуплах деревьев, среди густой листвы. После 36 дней беременности самки рождают от 1 до 4 (чаще 3) детёнышей. В возрасте 20 дней они становятся самостоятельными. В год бывает несколько помётов. В качестве укрытий используют дупла деревьев.
Подвиды C. p. penicillatus: побережье Западной Австралии и Северной территории, острова Inglis, Батерст, Грут-Айленд и Bentinck, в Квинсленде; C. p. melibius (Thomas, 1921): остров Мелвилл; C. p. randi (Tate & Archbold, 1938): юго-запад Папуа — Новой Гвинеи.
붓꼬리토끼쥐(Conilurus penicillatus)는 쥐과에 속하는 설치류의 일종이다.[2] 오스트레일리아와 파푸아뉴기니에서 발견된다. 오스트레일리아토끼쥐속의 현존하는 유일종이다.
꼬리 길이 18~23cm를 제외한 몸길이가 15~22cm인 중대형 설치류다. 발 길이는 4~4.5cm이소 귀 길이는 2.5~3cm, 몸무게는 최대 190g이다.[3] 털은 가늘고 거칠다. 등 쪽 털은 회색빛 갈색인 반면에 배와 다리 뒷 쪽은 희끄무레하다. 귀는 다소 크다. 발은 가늘고 길다. 핵형은 2n=48, FN=54이다.
야행성 동물이고 준수상성 동물이다. 울창한 식물 잎을 가진 나무 구멍 안에 둥지를 만든다. 먹이는 식물 잎과 씨앗 특히 풀과 열매, 꽃, 절지동물이다. 우기철 끝부터 건기가 시작되는 사이인 3월과 10월 사이에 번식을 한다. 암컷은 약 1~4년 동안 여러번 새끼를 낳고, 임신 기간은 약 36일이다. 새끼는 태어난 지 약 20일 후 독립할 수 있다.
오스트레일리아의 웨스턴오스트레일리아주와 노던준주 해안가 그리고 퀸즐랜드주의 잉글리스섬, 배서스트섬, 멜빌섬, 그루트 에이랜트를 포함한 일부 해안가 섬들에 널리 분포한다. 뉴기니섬에서는 파푸아뉴기니의 남서부 일부 지역에서만 발견된다. 과거 분포 지역은 현재 보다 더 광범위했고 오스트레일리아 북부의 몬순 지대 전역이 포함되었다. 해발 최대 60m 이하의 삼림 사바나 지대 특히 풀로 덮인 덤불 지대 또는 산재한 관목 지대 속의 유칼립투스 속에서 서식한다.
3종의 아종이 알려져 있다.[2]
