Apodemus alpicola és una espècie de rosegador de la família dels múrids endèmica dels Alps.[1][2] Són rosegadors de petites dimensions, amb una llargada de cap a gropa de 80 a 111 mm i amb una cua de 101 a 141 mm. Poden arribar a pesar fins a 45 g.[3] Es troba a les zones alpines d'Àustria, França, Alemanya, Itàlia i Suïssa. A Itàlia hi ha poblacions als Alps Lígurs, a la Vall d'Aosta i a Vinschgau.[4]
Apodemus alpicola és una espècie de rosegador de la família dels múrids endèmica dels Alps. Són rosegadors de petites dimensions, amb una llargada de cap a gropa de 80 a 111 mm i amb una cua de 101 a 141 mm. Poden arribar a pesar fins a 45 g. Es troba a les zones alpines d'Àustria, França, Alemanya, Itàlia i Suïssa. A Itàlia hi ha poblacions als Alps Lígurs, a la Vall d'Aosta i a Vinschgau.
Die Alpenwaldmaus (Apodemus alpicola) ist eine Art aus der Gattung Waldmäuse in der Familie der Langschwanzmäuse (Muridae), die in den europäischen Alpen vorkommt. Sie wurde ursprünglich als alpine Unterart der Gelbhalsmaus (Apodemus flavicollis) beschrieben und hat erst seit 1989 Artstatus.[1] Die Alpenwaldmaus wird von der IUCN als nicht gefährdet (Least Concern) eingestuft.[2]
Die Alpenwaldmaus wurde 1989 aufgrund morphologischer Unterschiede als eigenständige Art anerkannt. Verschiedene molekularbiologische Untersuchungen der folgenden Jahre bestätigten diese Taxonomie. Danach ist die Ural-Waldmaus (Apodemus uralensis) vermutlich der nächste Verwandte der Alpenwaldmaus. Beide Arten sowie die Gelbhalsmaus und die Steppenwaldmaus (Apodemus witherbyi) haben sich vermutlich aus einem gemeinsamen Vorfahren entwickelt.[1]
Die Kopf-Rumpf-Länge liegt zwischen 9 und 12 cm und die Schwanzlänge zwischen 10 und 12 cm. Das Gewicht variiert zwischen 20 und 38 g. Die Alpenwaldmaus ist am Rücken und an den Außenseiten der Gliedmaßen braun, wobei die obersten Bereiche am dunkelsten sind. Der Bauch und die Innenseite der Gliedmaßen sind dunkel- bis weißgrau. An der Kehle kommt oft ein gelblicher Fleck vor. Morphologische Unterschiede zur Gelbhalsmaus gibt es nur bei Details im Schädelbau. Die Hinterfüße sind mit etwa 2,5 cm Länge recht groß für eine Waldmaus.[3] Diese und der lange Schwanz helfen dem Tier beim Klettern im felsigen Gelände.[4]
Das Verbreitungsgebiet erstreckt sich fast über die gesamten Alpen vom südwestlichen Frankreich über die südliche Schweiz und das südöstliche Deutschland bis Norditalien und das zentrale Österreich. Die Art erreicht in diesen Regionen 2.100 Meter über dem Meer. Ihr Lebensraum sind Wälder oder andere Baumbestände, die durch Grasflächen oder felsige Stellen unterbrochen sind.[2]
Die Alpenwaldmaus gleicht im Verhalten überwiegend den anderen Arten der Gattung. Einzig bei der Nahrungswahl gibt es auffällige Unterschiede. Im Frühjahr fängt sie vorzugsweise Insekten, während die Nahrung im Sommer und Herbst hauptsächlich aus Samen von kleinen, krautigen Pflanzen besteht.[4]
Die Alpenwaldmaus (Apodemus alpicola) ist eine Art aus der Gattung Waldmäuse in der Familie der Langschwanzmäuse (Muridae), die in den europäischen Alpen vorkommt. Sie wurde ursprünglich als alpine Unterart der Gelbhalsmaus (Apodemus flavicollis) beschrieben und hat erst seit 1989 Artstatus. Die Alpenwaldmaus wird von der IUCN als nicht gefährdet (Least Concern) eingestuft.
De Alpenboskmûs (Latynske namme: Apodemus alpicola) is in sûchdier út it skift fan 'e kjifdieren (Rodentia), de famylje fan 'e mûseftigen (Muridae) en it skaai fan 'e boskmûzen (Apodemus), dat yn 'e Alpen-regio fan Midden-Jeropa libbet. Oarspronklik waard dit bist beskreaun as in ûndersoarte fan 'e grutte boskmûs (Apodemus flavicollis), mar sûnt 1952 wurdt er as in selsstannige soarte erkend. De Alpenboskmûs is it naust besibbe oan 'e lytse boskmûs (Apodemus uralensis), en DNA-ûndersyk hat boppedat útwiisd dat de besibskip mei de boskmûs (Apodemus sylvaticus) noch justjes grutter is as dy mei de grutte boskmûs.
Oant no ta is de Alpenboskmûs oantroffen yn 'e Aostadelling fan noardwestlik Itaalje en oangrinzgjende dielen fan Frankryk, en yn eastlik Switserlân, Lychtenstein, it Eastenrykske Foararlberch en oanbuorjende kriten fan súdlik Beieren, yn Dútslân.
De Alpenboskmûs hat trochinoar in kop-romplingte fan 8-11 sm, mei in sturtlingte fan 10-13½ sm. Hy is justjes grutter as de boskmûs (Apodemus sylvaticus) en ûngefear like grut as de grutte boskmûs (Apodemus flavicollis), mar hy hat yn ferhâlding in folle langere sturt, dy't trochinoar goed 120% (mei útrinners oant 140%) fan 'e kop-romplingte bedraacht. It rêchhier is gielbrún oant readbrún en de behierring op 'e bealch grizich wyt oant witich. It gielige plak op 'e kiel rint almeast yn 'e lingterjochting yn in streek út nei de bealch ta en foarmet mar komselden in sletten bân om 'e hals, sa't by de grutte boskmûs it gefal is. Boppedat is de begrinzging folle dizeniger. Lykwols is it sels foar saakkundigen soms dreech om beskate eksimplaren inkeld op grûn fan uterlike skaaimerken fan grutte boskmûzen te ûnderskieden, nammenste mear om't der oan 'e grinzen fan it ferspriedingsgebiet fan 'e Alpenboskmûs oergongsfoarmen foarkomme. Inkeld de foarm fan 'e plasse (skedel) kin wissichheid biede.
De Alpenboskmûs jout de foarkar oan steile berchskeanten, iepen plakken en berchgreiden, it leafst mei in kombinaasje fan útstykjende rotsen, rinnend wetter en tichte boaiembegroeiïng (gers). Yn kontreien dêr't sawol de Alpenboskmûs as de grutte boskmûs (Apodemus flavicollis) foarkomme, bestiet der in habitatskieding yn fertikale rjochting: Alpenboskmûzen libje dan boppe likernôch 1.000 m hichte, en grutte boskmûzen inkeld dêrûnder. Op oare plakken komt de Alpenboskmûs lykwols oant 550 m foar. De boppegrins fan syn fersprieding liet op 2.000 m.
De Alpenboskmûs (Latynske namme: Apodemus alpicola) is in sûchdier út it skift fan 'e kjifdieren (Rodentia), de famylje fan 'e mûseftigen (Muridae) en it skaai fan 'e boskmûzen (Apodemus), dat yn 'e Alpen-regio fan Midden-Jeropa libbet. Oarspronklik waard dit bist beskreaun as in ûndersoarte fan 'e grutte boskmûs (Apodemus flavicollis), mar sûnt 1952 wurdt er as in selsstannige soarte erkend. De Alpenboskmûs is it naust besibbe oan 'e lytse boskmûs (Apodemus uralensis), en DNA-ûndersyk hat boppedat útwiisd dat de besibskip mei de boskmûs (Apodemus sylvaticus) noch justjes grutter is as dy mei de grutte boskmûs.
The alpine field mouse (Apodemus alpicola) is a species of rodent in the family Muridae. It is found in Austria, France, Italy, Germany, and Switzerland.
The alpine field mouse (Apodemus alpicola) is a species of rodent in the family Muridae. It is found in Austria, France, Italy, Germany, and Switzerland.
El ratón de campo alpino o ratón alpino (Apodemus alpicola) es una especie de roedor miomorfo de la familia Muridae.
El ratón de campo alpino o ratón alpino (Apodemus alpicola) es una especie de roedor miomorfo de la familia Muridae.
Apodemus alpicola Apodemus generoko animalia da. Karraskarien barruko Murinae azpifamilia eta Muridae familian sailkatuta dago.
Apodemus alpicola Apodemus generoko animalia da. Karraskarien barruko Murinae azpifamilia eta Muridae familian sailkatuta dago.
Apodemus alpicola
Le Mulot alpestre (Apodemus alpicola) est un rongeur de la famille des Muridae.
Il était considéré jusqu'à récemment comme une sous-espèce du Mulot à collier. De récentes études génétiques et morphologiques ont confirmé le caractère distinct de cette espèce et donc l'élévation au rang d'espèces distincte[1]. La différenciation des deux espèces a eu lieu au cours du Pléistocène.
Cette espèce se rencontre dans les Alpes en Allemagne, en Autriche, en France, en Italie et en Suisse.
Le Mulot alpestre a été observé à des altitudes allant de 500 à 2100 mètres (Storch 1999, Spitzenberger 2002). On le trouve dans les zones boisées de montagne, notamment dans des endroits rocheux comportant des taches d'herbes.
Apodemus alpicola
Le Mulot alpestre (Apodemus alpicola) est un rongeur de la famille des Muridae.
Il était considéré jusqu'à récemment comme une sous-espèce du Mulot à collier. De récentes études génétiques et morphologiques ont confirmé le caractère distinct de cette espèce et donc l'élévation au rang d'espèces distincte. La différenciation des deux espèces a eu lieu au cours du Pléistocène.
Il topo selvatico alpino (Apodemus alpicola Heinrich, 1952) è un roditore della famiglia dei Muridi endemico delle Alpi.[1][2]
Roditore di piccole dimensioni, con la lunghezza della testa e del corpo tra 80 e 111 mm, la lunghezza della coda tra 101 e 141 mm, la lunghezza del piede tra 22 e 26,5 mm, la lunghezza delle orecchie tra 15 e 20 mm e un peso fino a 45 g.[3]
Le parti superiori sono bruno-dorate, mentre le parti inferiori sono bianche o bianco-giallastre. Una grande macchia arancione è presente sulla gola e sul petto. La linea di demarcazione lungo i fianchi è netta. La coda è più lunga della testa e del corpo ed è scura sopra e più chiara sotto.
È una specie terricola.
Questa specie è diffusa in maniera alquanto frammentata nelle zone alpine dell'Austria, Francia, Germania, Italia e Svizzera. In Italia sono presenti popolazioni nelle Alpi Liguri, Valle d'Aosta e in Val Venosta[4].
Vive nei boschi montani, dove favorisce le zone rocciose e i prati tra 550 e 2.100 metri di altitudine. Visita facilmente le abitazioni in autunno ed inverno.
Questa specie è stata per molti anni considerata una sottospecie di Apodemus sylvaticus. Tuttavia recenti studi genetici e morfologici ne hanno ristabilito lo stato tassonomico.
La IUCN Red List, considerato che questa specie è localmente comune all'interno del suo areale e priva di serie minacce, classifica A.alpicola come specie a rischio minimo (LC).[1]
Il topo selvatico alpino (Apodemus alpicola Heinrich, 1952) è un roditore della famiglia dei Muridi endemico delle Alpi.
De Alpenbosmuis (Apodemus alpicola) is een knaagdier uit het geslacht bosmuizen (Apodemus).
Deze soort werd oorspronkelijk beschreven als een ondersoort van de geelhalsbosmuis (A. flavicollis), maar is nauwer verwant aan de kleine bosmuis (A. uralensis).[2]
Als habitat prefereert de soort een combinatie van rotsen, water en stukken gras. In zulke habitats komt het dier algemeen voor.[3]
Deze soort komt voor in de Alpen van Duitsland, Frankrijk, Oostenrijk, Italië en Zwitserland, op 550 tot 2000 m hoogte.
Bronnen, noten en/of referentiesMyszarka alpejska[3] (Apodemus alpicola) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych (Muridae), występujący endemicznie w Alpach w środkowo-zachodniej Europie[4].
Takson po raz pierwszy opisany naukowo w 1952 roku przez G.H. Heinricha, pierwotnie jako górski podgatunek myszarki leśnej (A. flavicollis alpinus). Jako miejsce typowe autor wskazał Allgäu w południowych Niemczech. Badania genetyczne wsparły tezę, że jest to odrębny gatunek, sympatryczny wobec myszarki leśnej i zaroślowej (A. sylvaticus) i siostrzany wobec myszarki zielnej (A. uralensis)[4].
Nazwa rodzajowa pochodzi od greckiego słowa άπόδημος apodemos – „daleko od domu, za granicą”[5]. Epitet gatunkowy odnosi się do gór (alpes, alpis), przyrostek -cola oznacza „mieszkańca”[6].
Myszarka alpejska żyje w krajach alpejskich: Austrii, Szwajcarii, południowych Niemczech, północnych Włoszech i w południowo-wschodniej Francji. Zamieszkuje przeważnie górskie lasy na wysokościach 500–2100 m n.p.m., preferuje obszary, na których występują odsłonięte skały i kępy traw[2].
Myszarka alpejska występuje na dość dużym obszarze, choć trend rozwoju populacji nie jest znany, to nie są znane zagrożenia dla gatunku. Występuje w obszarach chronionych. Jest uznawana za gatunek najmniejszej troski[2].
Myszarka alpejska (Apodemus alpicola) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych (Muridae), występujący endemicznie w Alpach w środkowo-zachodniej Europie.
Apodemus alpicola[2][3] är en däggdjursart som beskrevs av Heinrich 1952. Apodemus alpicola ingår i släktet skogsmöss och familjen råttdjur.[4][5] IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig.[1] Inga underarter finns listade.[4]
Denna skogsmus förekommer i Alperna från centrala Österrike, över sydvästra Tyskland och södra Schweiz till sydöstra Frankrike och norra Italien. Arten når där 2100 meter över havet. Habitatet utgörs av skogar eller andra trädansamligar blandat med ängar och klippiga ställen.[1]
Individerna når en kroppslängd (huvud och bål) av 9 till 12 cm och en svanslängd av 10 till 12 cm. Vikten varierar mellan 20 och 38 gram. Arten har en brun päls på ovansidan som är på ryggens topp mörkast, undersidan och extremiteternas insida är gråvit till ljusgrå. På hakan finns vanligen en gulaktig fläck. Arten liknar stark den större skogsmusen (Apodemus flavicollis). De skiljer sig i detaljer av skallens konstruktion från varandra. Bakfötterna är med cirka 2,5 cm längd ganska stora för en skogsmus.[6] Med hjälp av dessa och den långa svansen har arten bättre förmåga att klättra på klippor.[7]
Apodemus alpicola har allmänt samma beteende som andra skogsmöss. Födovalet varierar mer än hos andra skogsmöss. Arten äter under våren främst insekter medan den under sommaren och hösten föredrar frön av olika örter som växer på marken.[7]
Wikispecies har information om Apodemus alpicola.
Apodemus alpicola är en däggdjursart som beskrevs av Heinrich 1952. Apodemus alpicola ingår i släktet skogsmöss och familjen råttdjur. IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig. Inga underarter finns listade.
Цей вид вважався донедавна підвидом Apodemus flavicollis. Останні генетичні та морфологічні дослідження підтвердили своєрідність виду і таким чином підняли в ранг виду. Диференціація цих двох видів сталася під час плейстоцену.
Довжина голови і тіла від 80 до 111 мм, довжина хвоста між 101 і 141 мм, довжина стопи від 22 до 26,5 мм, довжина вух від 15 до 20 мм і вага до 45 гр.
Верх золотисто-коричневого, низ білого або жовтувато-білого кольору, які чітко відділені з боків. Велика темна пляма є на горлі. Хвіст довше голови й тіла і темний зверху і світліший знизу.
Країни проживання: Австрія, Франція, Німеччина, Італія, Швейцарія. Ендемік Альп, де проживає на висотах від 550 до 2100 м над рівнем моря. Зазвичай живе в гірських рідколіссях, де полюбляє області виступів каменів впереміж з трав'янистими областями.
Apodemus alpicola là một loài động vật có vú trong họ Chuột, bộ Gặm nhấm. Loài này được Heinrich mô tả năm 1952.[1]
Apodemus alpicola là một loài động vật có vú trong họ Chuột, bộ Gặm nhấm. Loài này được Heinrich mô tả năm 1952.
고산들쥐(학명: Apodemus alpicola)는 붉은쥐의 일종이다.[2] 오스트리아와 프랑스, 이탈리아, 독일, 스위스에서 발견된다.
꼬리 길이 101~141mm를 제외한 몸길이가 80~111mm인 작은 설치류로 발 길이는 22~26.5mm이고 귀 길이는 15~20mm, 몸무게는 최대 45g이다.[3] 등 쪽은 황금빛 갈색을 띠는 반면에 배 쪽은 희거나 누르스름한 흰색이다. 목과 가슴에 큰 오렌지색 반점이 있다. 옆구리 쪽을 따라 뚜렷하게 구분되는 선이 있다. 꼬리 길이가 몸길이보다 길고, 꼬리 윗면은 짙은 색을 띠지만 아랫면은 밝다.
주로 땅 위에서 생활하는 육상성 동물이다.
오스트리아와 프랑스, 독일, 이탈리아, 스위스의 고산 지대에 널리 분포하고, 일부는 파편적으로 서식한다. 이탈리아 개체군은 발레다오스타주와 쿠론베노스타의 리구리아 알프스에서 발견된다.[3] 해발 550m와 2,100m의 산지 숲의 암반 지대와 목초지에서 서식한다.
