dcsimg

Description ( İngilizce )

eFloras tarafından sağlandı
Herbs, perennial, 20-50 cm tall. Rootstock spindle-shaped. Leaves palmately compound; bases of petiole and petiolules with numerous lanceolate, stipulelike appendages; leaflets oblong-obovate, 8-14 × (2-)2.5-8 cm, membranous, sparsely setose on veins or glabrous adaxially, margin coarsely serrate or dentate, apex abruptly or boldly acuminate. Inflorescence a solitary, terminal umbel 6-20-flowered; peduncle not exceeding petioles. Ovary 2-carpellate; styles 2. Fruit bright red, ca. 1.2 cm in diam. 2n = 48*.
lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliyografik atıf
Flora of China Vol. 13: 489, 491 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
kaynak
Flora of China @ eFloras.org
düzenleyici
Wu Zhengyi, Peter H. Raven & Hong Deyuan
proje
eFloras.org
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
eFloras

Habitat & Distribution ( İngilizce )

eFloras tarafından sağlandı
Recently widely cultivated. Guizhou, Heilongjiang, Jiangsu, Jiangxi, Jilin, Liaoning [native to Canada and the United States].
lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliyografik atıf
Flora of China Vol. 13: 489, 491 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
kaynak
Flora of China @ eFloras.org
düzenleyici
Wu Zhengyi, Peter H. Raven & Hong Deyuan
proje
eFloras.org
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
eFloras

Synonym ( İngilizce )

eFloras tarafından sağlandı
Aralia quinquefolia (Linnaeus) Decaisne & Planchon.
lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliyografik atıf
Flora of China Vol. 13: 489, 491 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
kaynak
Flora of China @ eFloras.org
düzenleyici
Wu Zhengyi, Peter H. Raven & Hong Deyuan
proje
eFloras.org
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
eFloras

Green Gold Ginseng Blog: Popular Uses of Ginseng ( İngilizce )

EOL authors tarafından sağlandı

The popular uses of ginseng

Comprehensive Description ( İngilizce )

North American Flora tarafından sağlandı
Panax quinquefolius L. Sp. PI. 1058. 1753
Panax quinquefolium var. americanum Raf. Med. Fl. 2: 52. 1830.
Panax quinquefolium var. citneatum Raf. Med. Fl. 2: 52, as syn. 1830.
Panax quinquefolium var. obovatum Raf. Med. Fl. 2: 52. 1830.
Panax obovalum Raf. Herb. Raf. 68. 1833. (Nomen nudum.)
Panax cuneatum Raf. Act. Soc. Linn. Bordeaux 6: 286. 1834.
Panax americanum Raf. New Fl. 4: 58. 1838.
Panax americanum var. obovatum Raf. New Fl. 4: 58. 1838.
Panax americanum var. elatum Raf. New Fl. 4: 58. 1838.
Aralia quinquefolia Dec. & Planch. Rev. Hortic. IV. 3: 105. 1S54.
Ginseng quinquefolium Wood, Bot. & Fl. 142. 1870.
Herb, up to 1 m. high or more; rootstock fusiform, up to 2 cm. in diameter; stem straight, slender, subterete, often striate; leaves 3 or 4, 5 (3-7)-foliolate, the petiole slender, up to 10 (rarely to 15) cm. long, the leaflets thin, elliptic to obovate, up to 16 cm. long and 8.5 cm. broad (the basal ones smaller, often ovate), acute to rounded at the base, acuminate at the apex, conspicuously and often doubly serrate, the teeth deltoid, acute, the petiolules up to 4.5 cm. long, the principal veins slightly raised on both surfaces, the lateral veins 5-9, ascending; peduncle slender, straight, up to 10 (rarely to 30) cm. long, the bractlets deltoid to lanceolate, acute, 2-5 mm. long; pedicels 15-40 per umbel, up to 12 mm. long, swollen distally; calyx
* Although Panax was used as neuter by Linnaeus, it is classically masculine, and therefore, according to the International Rules of Botanical Nomenclature (ed. 3. Art. 72 [2]. 1935), Panax and all modern compounds ending in -panax should be treated as masculine. This is one of the
bibliyografik atıf
Albert Charles Smith, Mildred Esther Mathias, Lincoln Constance, Harold William Rickett. 1944-1945. UMBELLALES and CORNALES. North American flora. vol 28B. New York Botanical Garden, New York, NY

Panax quinquefolius ( Asturyasça )

wikipedia AST tarafından sağlandı

El Ginseng americanu (Panax quinquefolium) ye una especies de ginseng nativu del este de Norteamérica. Ye una planta perenne dicotiledónea de la familia Araliaceae.

 src=
Ilustración

Etimoloxía

Conocíu comúnmente como American Ginseng y de cutiu pol so nome chinu Huaqishen (chinu tradicional: 花旗參, chinu simplificáu: 花旗参, pinyin: huāqíshēn; o Xiyangshen (chinu tradicional: 西洋參, chinu simplificáu: 西洋参, pinyin: xīyángshēn; ye una planta yerbácea perenne de la familia de la hiedra que s'utiliza comúnmente na medicina.

Distribución y hábitat

Ye nativa del este d'América del Norte, anque tamién se cultiva más allá de la so área de distribución en llugares como China.[1]

Propiedaes

La planta de raigañu con bifurcaciones y les fueyes utilícense tradicionalmente con fines melecinales polos indíxenes americanos. Dende'l 1800, los raigaños fueron recoyíes polos cazadores, y vendíes a comerciantes de China o Hong Kong que suelen pagar precios bien altos polos raigaños monteses[2]

El Ginseng Americanu foi particularmente estendíu nes rexones de los Apalaches y Ozark (y les rexones montiegues axacentes, tales como Pennsylvania y el Estáu de Nueva York), pero por cuenta de la so popularidá nel mediu montés foi sobre collecháu, y poro, ye pocu frecuente velos na mayor parte de los Estaos Xuníos.[3] Tamién se cultiva comercialmente, so solombra artificial, nos campos en Wisconsin y Minnesota onde suelen collechase dempués de trés a cuatro años na fase de maduror. Munchu llabradores de Wisconsin tán representaos pol "Ginseng Xunta de Wisconsin" [4], Que'l so sellu ye de cutiu solicitáu nel ginseng pa certificar que los productos son auténticos.

Taxonomía

Panax quinquefolium describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 1058–1059. 1753. [2]

Sinonimia
  • Aralia quinquefolia (L.) Decne. & Planch.
  • Ginseng quinquefolium (L.) Alph.Wood
  • Panax americanus (Raf.) Raf.
  • Panax americanus var. elatus Raf.
  • Panax americanus var. obovatus (Raf.) Raf.
  • Panax cuneatus Raf.
  • Panax quinquefolius var. americanus Raf.
  • Panax quinquefolius var. obovatus Raf.
  • Panax quinuefolius var. americanus Raf.
  • Panax quinuefolius var. obovatus Raf.[3][4][5]


Ver tamién

Referencies

  1. Xiang, Qibai; Lowry P., Porter (2007), «Panax quinquefolius», en Wu, Z. Y.; Raven, P.H.; Hong, D.Y., Flora of China, 13, Science Press; St. Louis: Missouri Botanical Garden Press, pp. 491
  2. «Panax quinquefolius». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 14 d'agostu de 2013.
  3. Sinónimos en Catalogue of life [1]
  4. Panax quinquefolius en PlantList
  5. «Panax quinquefolius». World Checklist of Selected Plant Families. Consultáu'l 14 d'agostu de 2013.

Bibliografía

  1. Flora of China Editorial Committee. 2007. Flora of China (Clusiaceae through Araliaceae). 13: 1–548. In C. Y. Wu, P. H. Raven & D. Y. Hong (eds.) Fl. China. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.

Enllaces esternos

Cymbidium Clarisse Austin 'Best Pink' Flowers 2000px.JPG Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia AST

Panax quinquefolius: Brief Summary ( Asturyasça )

wikipedia AST tarafından sağlandı
Panax quinquefolius

El Ginseng americanu (Panax quinquefolium) ye una especies de ginseng nativu del este de Norteamérica. Ye una planta perenne dicotiledónea de la familia Araliaceae.

 src= Ilustración
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia AST

Ginseng americà ( Katalanca; Valensiyaca )

wikipedia CA tarafından sağlandı

El Ginseng americà (Panax quinquefolium) és una espècies de ginseng natiu de l'est de Nord-amèrica. És una planta perenne dicotiledònia de la família Araliaceae. Va ser descobert al Canadà al segle XVIII pel jeuïta Joseph-François Lafitau

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Ginseng americà Modifica l'enllaç a Wikidata
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autors i editors de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia CA

Amerikansk ginseng ( Danca )

wikipedia DA tarafından sağlandı

Amerikansk ginseng (Panax quinquefolius) er en flerårig, urteagtig plante med en opret, fladedækkende vækst. Den hører hjemme i det østlige Nordamerika.

Beskrivelse

Stænglen er glat, men skællet forneden, og den bærer 1-5 blade. Bladene er langstilkede og sammensatte med 5-7 småblade. Disse småblade er omvendt ægformede med lang spids og grovtakket rand. Oversiden er blank, og begge bladsider er blegt græsgrønne.

Blomstringen foregår i juni, hvor man finder blomsterne samlet i endestillede, kuglerunde skærme. De enkelte blomster er næsten regelmæssige med grønligt-hvide kronblade. Frugterne er røde stenfrugter.

Rodsystemet består af en kraftig, lodret jordstængel og grove, trævlede rødder.

Højde x bredde og årlig tilvækst: 0,50 x 0,50 m (50 x 50 cm/år).

Hjemsted

Arten er naturligt udbredt i det østlige USA og i staterne Ontario og Quebec i Canada. Her vokser den som skovbundsplante på skyggede eller letskyggede voksesteder i blandede løvskove.

klitterne langs kysterne af Lake Michigan findes arten sammen med bl.a. ene, amerikansk asp, balsampoppel, hedemelbærris, kæmpesilkeplante, liden klokke, markbynke, pilekornel, sandkirsebær, strandfladbælg og Tanacetum huronense[1].




Note

  1. ^ web4.msue.msu.edu: M.A. Kost, D.A. Albert, J.G. Cohen, B.S. Slaughter, R.K. Schillo, C.R. Weber og K.A. Chapman: Natural Communities of Michigan: Classification and Description (engelsk)
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia-forfattere og redaktører
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia DA

Amerikansk ginseng: Brief Summary ( Danca )

wikipedia DA tarafından sağlandı

Amerikansk ginseng (Panax quinquefolius) er en flerårig, urteagtig plante med en opret, fladedækkende vækst. Den hører hjemme i det østlige Nordamerika.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia-forfattere og redaktører
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia DA

Ginséng amérikah ( Cava dili )

wikipedia emerging languages tarafından sağlandı
 src=
WIt Ginséng kang lagi woh

Ginséng amérikah (panax quinquefolius) utawa dimengerténi kanthi jeneng xi yang shen ya iku tetuwuhan taunan omah loro saka tlatah Amérikah kang dhuwuré bisa ngancik 60 cm. Godhongé bentuké oval. Warna oyoté kuning pucet nganti soklat. Galihé alus lan kembangé warna jambon. Ginséng iki tuwuh ing lemah sugih humus lan hawané adhem.

Piguna

 src=
Godhong Ginséng kan wus kuning

Piguna Ginséng iki kanggo ombé-ombénan kanggo ningkataké katahanan awak, ngurangi deprèsi amarga kekeselen, stress, nambah napsu mangan, lan nglancarake pencernaan. Bisa uga kanggo nambani awak panas, TBC, obat watuk, lan ngrangsang kasuburan wong wadon.[1]

Rujukan

  1. Hidayat, Syamsul (2005). Ginseng Multivitamin Alami Berkhasiat. Jakarta: Penebar Swadaya. k. 30. ISBN 979-489-954-2.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Penulis lan editor Wikipedia

Ginséng amérikah: Brief Summary ( Cava dili )

wikipedia emerging languages tarafından sağlandı
 src= WIt Ginséng kang lagi woh

Ginséng amérikah (panax quinquefolius) utawa dimengerténi kanthi jeneng xi yang shen ya iku tetuwuhan taunan omah loro saka tlatah Amérikah kang dhuwuré bisa ngancik 60 cm. Godhongé bentuké oval. Warna oyoté kuning pucet nganti soklat. Galihé alus lan kembangé warna jambon. Ginséng iki tuwuh ing lemah sugih humus lan hawané adhem.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Penulis lan editor Wikipedia

American ginseng ( İngilizce )

wikipedia EN tarafından sağlandı

American ginseng (Panax quinquefolius) is a herbaceous perennial plant in the ivy family, commonly used as an herb in traditional Chinese medicine. It is native to eastern North America, though it is also cultivated in China.[4][5] Since the 18th century, American ginseng (P. quinquefolius) has been primarily exported to Asia, where it is highly valued for its cooling and sedative medicinal effects. It is considered to represent the cooling yin qualities, while Asian ginseng embodies the warmer aspects of yang.[6]

Description

The aromatic root of American ginseng (Panax quinquefolius) resembles a small parsnip that forks as it matures. The plant grows 6 to 18 in (15 to 46 cm) tall, usually bearing three leaves, each with three to five leaflets, 2 to 5 in (5 to 13 cm) long.

American ginseng can be found in much of the eastern and central United States and in part of southeastern Canada.[7][8] It is found primarily in deciduous forests of the Appalachian and Ozark regions of the United States.[9] American ginseng is found in full shade environments in these deciduous forests underneath hardwoods.[10]

In the United States, American ginseng is generally not listed as an endangered species, but it has been declared under threat by some states. States recognizing American ginseng as endangered include Maine and Rhode Island. States recognizing American ginseng as vulnerable are New York and Pennsylvania. States recognizing American ginseng as threatened are Michigan, New Hampshire, and Virginia. Connecticut, Massachusetts, North Carolina, and Tennessee recognize American ginseng as a special concern.[7][11]

In Canada, American ginseng is listed as endangered nationally, particularly in Ontario, and as threatened in Quebec (the highest risk categories in both provinces).[12]

Chemical components

Chemical structure of protopanaxadiol

Like Panax ginseng, American ginseng contains dammarane-type ginsenosides, or saponins, as the major biologically active constituents. Dammarane-type ginsenosides include two classifications: 20(S)-protopanaxadiol (PPD) and 20(S)-protopanaxatriol (PPT). American ginseng contains high levels of Rb1, Rd (PPD classification), and Re (PPT classification) ginsenosides—higher than that of P. ginseng in one study.[13]

When taken orally, PPD-type ginsenosides are mostly metabolized by intestinal bacteria (anaerobes) to PPD monoglucoside, 20-O-beta-D-glucopyranosyl-20(S)-protopanaxadiol (M1).[14] In humans, M1 is detected in plasma starting seven hours after intake of PPD-type ginsenosides and in urine starting 12 hours after intake. These findings indicate M1 is the final metabolite of PPD-type ginsenosides.[15]

M1 is referred to in some articles as IH-901,[16] and in others as compound-K.[15]

Traditional medicine

The plant's root and leaves were used in traditional medicine by Native Americans. Since the 18th century, the roots were collected by "sang hunters" and sold to Chinese or Hong Kong traders, who paid high prices for particularly old wild roots.[17]

There is no evidence that American ginseng is effective against the common cold.[18]

Cold-fX is a product derived from the roots of North American ginseng (Panax quinquefolius). The makers of Cold-fX were criticized for making health claims about the product that have never been tested or verified scientifically. Health Canada's review of the scientific literature confirmed that this is not a claim that the manufacturer is entitled to make.[19]

Adverse effects

Individuals requiring anticoagulant therapy such as warfarin should avoid use of ginseng.[18] It is not recommended for individuals with impaired liver or renal function, or during pregnancy or breastfeeding.[18] Other adverse effects include: headaches, anxiety, trouble sleeping and an upset stomach.[18]

Recent studies have shown that through the many cultivated procedures that American ginseng is grown, fungal molds, pesticides, and various metals and residues have contaminated the crop. Though these contaminating effects are not considerably substantial, they do pose health concerns that could lead to neurological problems, intoxication, cardiovascular disease and cancer.[20]

Production

American ginseng was formerly particularly widespread in the Appalachian and Ozark regions (and adjacent forested regions such as Pennsylvania, New York and Ontario). Due to its popularity and unique habitat requirements, the wild plant has been overharvested, as well as lost through destruction of its habitat, and is thus rare in most parts of the United States and Canada.[21] Ginseng is also negatively affected by deer browsing, urbanization, and habitat fragmentation.[22] It can be grown commercially, under artificial shade, woods-cultivated, or wild-simulated methods, and is usually harvested after three to four years, depending on cultivation technique; the wild-simulated method often requires up to 10 years before harvest.

Ontario, Canada, is the world's largest producer of North American ginseng.[23][24] Marathon County, Wisconsin, accounts for about 95% of production in the United States.[25] Woods-grown American ginseng programs in Vermont, Maine, Tennessee, Virginia, North Carolina, Colorado, West Virginia, and Kentucky,[26] have been encouraging the planting of ginseng both to restore natural habitats and to remove pressure from any remaining wild ginseng.

Names

The name ginseng derives from the Chinese herbalism term, jen-shen.[27] Other Chinese names are huaqishen (simplified Chinese: 花旗参; traditional Chinese: 花旗參; pinyin: huāqíshēn; Cantonese Yale: fākèihsām; lit. 'Flower Flag ginseng') or xiyangshen (simplified Chinese: 西洋参; traditional Chinese: 西洋參; pinyin: xīyángshēn; Cantonese Yale: sāiyèuhngsām; lit. 'west ocean ginseng').

The word “panax” is derived from the Greek ‘Panakos’ ( panacea), in reference to the various benefits attributed to the herb. The word “ginseng” is said to mean “the wonder of the world”.[28]

Conservation status

American ginseng is listed in Appendix II of the Convention on International Trade in Endangered Species to control international trade.[29]

Gallery

References

Wikispecies has information related to Panax quinquefolius.
Wikimedia Commons has media related to Panax quinquefolius.
  1. ^ Panax_quinquefolius L., from "American medical botany being a collection of the native medicinal plants of the United States, containing their botanical history and chemical analysis, and properties and uses in medicine, diet and the arts" by Jacob Bigelow,1786/7-1879. Publication in Boston by Cummings and Hilliard,1817-1820.
  2. ^ "Panax quinquefolius". NatureServe Explorer. NatureServe. Retrieved 2022-11-22.
  3. ^ "Appendices | CITES". cites.org. Retrieved 2022-01-14.
  4. ^ Xiang, Q.; Lowry, P. P. (2007). "Araliaceae". In Wu, Z. Y.; Raven, P. H.; Hong, D. Y. (eds.). Flora of China (PDF). Vol. 13. St. Louis, MO: Missouri Botanical Garden Press. p. 491. ISBN 9781930723597.
  5. ^ "Panax quinquefolius". eFloras.
  6. ^ "History of Ginseng". Ontario Ginseng Growers Association. Retrieved 23 June 2017.
  7. ^ a b U.S. Government, USDA. "Panax quinquefolius L." Plants Database. USDA. Retrieved 6 December 2015.
  8. ^ "Taxon: Pana quinquefolius L." National Plant Germplasm System. Retrieved 6 December 2015.
  9. ^ U.S. Government, Fish and Wildlife Service. "American Ginseng". International Affairs. United States Fish and Wildlife Services. Retrieved 6 December 2015.
  10. ^ Anderson, Kat. "American Ginseng" (PDF). Plant Guide. Retrieved 6 December 2015.
  11. ^ "Connecticut's Endangered, Threatened and Special Concern Species 2015". State of Connecticut Department of Energy and Environmental Protection Bureau of Natural Resources. Retrieved 31 December 2017. (Note: This list is newer and updated from the one used by plants.usda.gov)
  12. ^ Canada, Environment and Climate Change (11 March 2010). "American ginseng: non-detriment findings". aem.
  13. ^ Zhu, S.; Zou, K.; Fushimi, H.; Cai, S.; Komatsu, K. (2004). "Comparative study on triterpene saponins of ginseng drugs". Planta Medica. 70 (7): 666–677. doi:10.1055/s-2004-827192. PMID 15303259.
  14. ^ Hasegawa, H.; Sung, J.-H.; Matsumiya, S.; Uchiyama, M. (1996). "Main ginseng saponin metabolites formed by intestinal bacteria". Planta Medica. 62 (5): 453–457. doi:10.1055/s-2006-957938. PMID 8923812.
  15. ^ a b Tawab, M. A.; Bahr, U.; Karas, M.; Wurglics, M.; Schubert-Zsilavecz, M. (2003). "Degradation of ginsenosides in humans after oral administration". Drug Metabolism and Disposition. 31 (8): 1065–1071. doi:10.1124/dmd.31.8.1065. PMID 12867496.
  16. ^ Oh, S.-H.; Lee, B.-H. (2004). "A ginseng saponin metabolite-induced apoptosis in HepG2 cells involves a mitochondria-mediated pathway and its downstream caspase-8 activation and Bid cleavage". Toxicology and Applied Pharmacology. 194 (3): 221–229. doi:10.1016/j.taap.2003.09.011. PMID 14761678.
  17. ^ There is More to a Forest than Trees. research.vt.edu (Summer 2002)
  18. ^ a b c d "Asian ginseng". National Center for Complementary and Integrative Health, US National Institutes of Health, Bethesda, MD. September 2016. Retrieved 10 February 2017.
  19. ^ Charlie Gillis (2007-03-26). "COLD-fX catches the sniffles again". Maclean's Magazine. Archived from the original on 2012-02-07.
  20. ^ Wang, Zengui; Huang, Linfang (March 2015). "Panax quinquefolius: An overview of the contaminants". Phytochemistry Letters. 11: 89–94. doi:10.1016/j.phytol.2014.11.013.
  21. ^ Beattie-Moss, M. (2006-06-19). "Roots and Regulations - The unfolding story of Pennsylvania ginseng". Pennstate news.
  22. ^ McGraw, J. "Population Biology and Conservation Ecology of American Ginseng". West Virginia University.
  23. ^ "Canadian Ginseng - It is in our Roots". Ontario Ginseng Growers Association. Retrieved June 23, 2017.
  24. ^ Recovery Strategy for American Ginseng (Panax quinquefolius) in Canada - 2015 (Proposed). Species at Risk Act Recovery Strategy Series (Report). Environment Canada. 17 April 2015. Retrieved 10 February 2017.
  25. ^ "Ginseng Prices at Highest in Decades". The Post Crescent. October 19, 2010.
  26. ^ "Ginseng program". Kentucky Agriculture Department. 2017. Archived from the original on 2010-06-26. Retrieved 2018-02-20.
  27. ^ "Ginseng". Online Etymology Dictionary, Douglas Harper. 2018. Retrieved 14 September 2018.
  28. ^ "Benefits of American Ginseng: Dosage & Safety – Botanical Institute". Retrieved 2021-08-27.
  29. ^ "Appendices I, II and III". Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Flora and Fauna. 2010-10-14. Retrieved 2020-01-30.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia EN

American ginseng: Brief Summary ( İngilizce )

wikipedia EN tarafından sağlandı

American ginseng (Panax quinquefolius) is a herbaceous perennial plant in the ivy family, commonly used as an herb in traditional Chinese medicine. It is native to eastern North America, though it is also cultivated in China. Since the 18th century, American ginseng (P. quinquefolius) has been primarily exported to Asia, where it is highly valued for its cooling and sedative medicinal effects. It is considered to represent the cooling yin qualities, while Asian ginseng embodies the warmer aspects of yang.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia EN

Panax quinquefolius ( İspanyolca; Kastilyaca )

wikipedia ES tarafından sağlandı

Panax quinquefolium, el ginseng americano, es una especie de ginseng nativa del este de Norteamérica. Es una planta perenne, dicotiledónea, de la familia Araliaceae.

 src=
Ilustración

Distribución y hábitat

Es nativa del este de América del Norte, aunque también se cultiva fuera de su área de distribución espontánea, como en China.[1]

Propiedades

La raíz y las hojas se utilizan tradicionalmente con fines medicinales por los indígenas americanos.[cita requerida] Desde 1800, las raíces son recolectadas y vendidas a comerciantes de China y también de Hong Kong que suelen pagar precios muy altos, por ser las raíces de las plantas silvestres más cotizadas que las cultivadas.[2]

Debido a esta recolección excesiva ha disminuido su número y extensión. Hoy se cultiva comercialmente, bajo sombra artificial, en los estados de Wisconsin y Minnesota. Se suele cosechar al tercer o cuarto año.

Taxonomía

Panax quinquefolium fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 2: 1058–1059. 1753.[3]

Sinonimia
  • Aralia quinquefolia (L.) Decne. & Planch.
  • Ginseng quinquefolium (L.) Alph.Wood
  • Panax americanus (Raf.) Raf.
  • Panax americanus var. elatus Raf.
  • Panax americanus var. obovatus (Raf.) Raf.
  • Panax cuneatus Raf.
  • Panax quinquefolius var. americanus Raf.
  • Panax quinquefolius var. obovatus Raf.
  • Panax quinuefolius var. americanus Raf.
  • Panax quinuefolius var. obovatus Raf.[4][5][6]

Referencias

  1. Xiang, Qibai; Lowry P., Porter (2007), «Panax quinquefolius», en Wu, Z. Y.; Raven, P.H.; Hong, D.Y., ed., Flora of China 13, Beijing: Science Press; St. Louis: Missouri Botanical Garden Press, p. 491, consultado el 3 de julio de 2007.
  2. https://web.archive.org/web/20060828064746/http://www.research.vt.edu/resmag/2002summer/forestproducts.html. Archivado desde el original el 28 de agosto de 2006. Falta el |título= (ayuda)
  3. «Panax quinquefolius». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado el 14 de agosto de 2013.
  4. Sinónimos en Catalogue of life [1]
  5. Panax quinquefolius en PlantList
  6. «Panax quinquefolius». World Checklist of Selected Plant Families. Consultado el 14 de agosto de 2013.

Bibliografía

  1. Flora of China Editorial Committee. 2007. Flora of China (Clusiaceae through Araliaceae). 13: 1–548. In C. Y. Wu, P. H. Raven & D. Y. Hong (eds.) Fl. China. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
 title=
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autores y editores de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia ES

Panax quinquefolius: Brief Summary ( İspanyolca; Kastilyaca )

wikipedia ES tarafından sağlandı

Panax quinquefolium, el ginseng americano, es una especie de ginseng nativa del este de Norteamérica. Es una planta perenne, dicotiledónea, de la familia Araliaceae.

 src= Ilustración
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autores y editores de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia ES

Amerikanginseng ( Fince )

wikipedia FI tarafından sağlandı

Amerikanginseng eli amerikanginsengjuuri[1] (Panax quinquefolius) on araliakasveihin kuuluva monivuotinen ruohokasvi, joka kasvaa alkuperäisenä Pohjois-Amerikan itäosissa. Se on suosittu rohdoskasvi, jota käytetään C-vitamiinin tapaan parantamaan yleiskuntoa ja vastustuskykyä. Sitä viljellään enenevässä määrin paitsi Pohjois-Amerikassa myös Kiinassa.[2]

Ulkonäkö ja koko

 src=
Amerikanginseng Jacob Bigelowin 1800-luvun alussa julkaisemassa lääkeoppaassa.

Lyhyestä maavarresta nousee pysty, haaraton varsi, joka on täysikasvuisena 20–70 senttimetriä korkea. Turpea, sukkulanmuotoinen juuri on 5–10 senttimetriä pitkä ja 1–3 senttimetriä paksu. Kasvin vanhetessa siitä tulee monihaarainen ja uurteinen. Suurin luonnosta löydetty juuri painoi 1,2 kilogrammaa. Kasvukauden aikana juuri vetäytyy maan sisään yhtä paljon kuin maavarsi kasvaa, jolloin varren kasvupiste ei pääse kohoamaan maanpinnan yläpuolelle. Juuri on hyväntuoksuinen ja maultaan makeankarvas.[2]

Suuret, viisilehdykkäiset lehdet sijaitsevat varren yläosassa kolmen tai neljän lehden kiehkurassa.[2] Lehdyköiden pituus on 8–14 senttimetriä ja leveys 2–8 senttimetriä.[3] Kolme keskimmäistä lehdykkää ovat suurempia kuin reunimmaiset lehdykät.[2] Muodoltaan ne ovat pitkänomaisia, vastapuikeita ja pitkäsuippuisia.[3] Lehtilaita on hienosahainen ja yläpinta kalju tai suonia myöten harvakarvainen.[3][4] Ruoti on pitkä ja sen tyvellä on paljon suikeita, korvakemaisia liuskoja.[2][3]

Keskikesällä lehtikiehkuran keskelle kohoaa vihertävä tai kellertävä, kielontuoksuinen sarjakukinto, joka muodostuu 6–20 pienestä kukasta.[2][5] Kaksineuvoisissa kukissa on viisi hedettä ja kaksilehtinen emiö.[3][4] Hedelmä on kirkkaanpunainen luumarja, jonka läpimitta on noin 1 senttimetriä.[4] Yhdessä luumarjassa on kaksi tai kolme siementä.[6]

Ulkonäöltään amerikanginseng muistuttaa hyvin paljon kiinanginsengiä, josta sen erottaa parhaiten tarkastelemalla lehdyköiden tyveä: amerikanginsengillä tyvi on pyöreä ja kiinanginsengillä suippo. Muita samannäköisiä lajeja Pohjois-Amerikassa ovat Panax trifolius ja Aralia nudicaulis. Panax trifolius on pienempi ginsenglaji, jolla on ruodittomat lehdykät. Aralia nudicaulis ja muut aralialajit näyttävät äkkiseltään samanlaisilta kuin amerikanginseng, mutta niiden lehdet ovat parilehdykkäiset.[2]

Elinkaari

Amerikanginseng on kaksineuvoinen kasvi, jonka tärkeimpiä pölyttäjiä ovat pienikokoiset mehiläislajit. Itsepölytystä ei tapahdu, sillä saman kasvin heteet ja emit kehittyvät eri aikoihin. Kasviyksilö alkaa tuottaa siemeniä kolmen vuoden ikäisenä. Se voi tuottaa kerrallaan enintään 150 siementä, luonnossa kuitenkin yleensä huomattavasti vähemmän. Vanhat ja suuret yksilöt tuottavat enemmän siemeniä kuin nuoret ja pienet yksilöt, sillä niillä on kukissaan enemmän siemenaiheita. Siemenet putoavat marjojen mukana kasvin lähistölle tai leviävät villieläinten mukana kauemmas.[2]

Amerikanginseng elää yli 20 vuoden ikäiseksi, enimmillään jopa 60 vuoden ikäiseksi. Sen ikää voi arvioida verson maavarteen jättämien arpien tai lehtien lukumäärän perusteella: kaksilehtinen kasvi on vähintään 3 vuoden ikäinen, kolmilehtinen vähintään 6 vuoden ikäinen ja nelilehtinen yleensä yli 13 vuoden ikäinen.[2]

Levinneisyys ja elinympäristö

 src=
Marjat ovat kypsänä kirkkaanpunaiset.
 src=
Juuri voi näyttää ihmishahmoiselta.

Amerikanginseng on kotoisin Pohjois-Amerikan itäosista, missä sen levinneisyysalue ulottuu pohjoisessa Maineen, Ontarioon ja Quebeciin (mahdollisesti myös Manitobaan), etelässä Floridaan, Alabamaan ja Louisianaan ja lännessä Kansasiin. Eniten sitä esiintyy Ozarkeilla ja Appalakeilla.[7]

Tyypillisiä elinympäristöjä ovat rinteillä ja rotkoissa kasvavat runsasravinteiset ja varjoisat lehti- ja sekametsät – harvemmin myös kivikkoiset metsät, soistuneet lehtimetsät ja metsänreunat. Amerikanginseng menestyy parhaiten märässä mutta hyvin vettä läpäisevässä maannoksessa, jossa pohjamaa sisältää paljon kalkkikiveä tai marmoria ja pintamaa eloperäistä ainesta.[2][7] Samoilla alueilla esiintyviä lajeja ovat muun muassa lumikki (Sanguinaria canadensis), tähkäkimikki (Cimicifuga racemosa), tarha-adiantumi (Adiantum aleuticum) ja nukkatikankontti (Cypripedium calceolus var. parviflorum). Aarniometsien hakkuut ja liiallinen kerääminen ovat pienentäneet luonnonvaraisia kasvustoja selvästi.[2]

Käyttö

Ginsengjuuret ovat yleisimmin käytettyjä rohtokasveja maailmassa, etenkin Aasiassa. Kiinalaisessa lääkeopissa kiinanginseng luokitellaan lämmittäväksi (jang) ja amerikanginseng viilentäväksi (jin) lääkekasviksi. Viilentävän vaikutuksensa vuoksi amerikanginseng on suosittu kuumissa ilmastoissa ja sen uskotaan olevan hyväksi hengitysteille ja ruoansulatukselle. Sitä pidetään myös voimakkaampana lemmenrohtona kuin muita ginsengjuuria.[2] Kiinassa sillä hoidetaan seksuaalista kyvyttömyyttä, hermostuneisuutta, oksentelua ja ruoansulatushäiriöitä. Yhdysvalloissa sitä käytetään lievittämään stressiä ja lisäämään vireystasoa ja tarkkaavaisuutta. Vuonna 2000 julkaistussa tutkimuksessa sen todettiin myös tasaavan verensokerin äkillisiä heilahteluja ja hyödyttävän siten diabeetikkoja.[4] Ginsengjuurten terveysvaikutusten uskotaan johtuvan juuren ja lehtien sisältämistä triterpeenisaponiineista, joita kutsutaan myös ginsenosideiksi.[2]

Pohjois-Amerikan intiaanit käyttivät amerikanginsengiä moniin eri tarkoituksiin. Menomineemetsästäjät pureskelivat amerikanginsengin juurta metsällä, jotta heidän hengityksensä haju houkuttelisi peuroja. Foxnaiset yrittivät lumota tulevan miehensä lemmenlääkkeellä, jota he valmistivat jauhetusta ginsengjuuresta, katinkullasta, liivatteesta ja käärmeenlihasta. Myös pawneet valmistivat ginsengistä lemmenrohtoa. Ojibwat pitivät juurta taskussaan onnenkaluna. Irokeesit hoitivat sillä pikkulasten silmävaivoja, kipeytyneitä paikkoja ja astmaa. Penobscotnaiset hoitivat juuresta haudutetulla teellä hedelmättömyyttä. Delawaret käyttivät juurta ja muita kasvinosia kohentamaan yleiskuntoa.[4] Uudisasukkaat hoitivat amerikanginsengillä muun muassa vatsavaivoja, ientulehdusta ja ripulia.[6]

Viljely ja taloudellinen merkitys

 src=
Puusäleiköllä suojattu amerikanginsengviljelmä Wisconsinissa.

Uudelle mantereelle saapuneet jesuiitat ymmärsivät ensimmäisinä amerikanginsengin kaupalliset mahdollisuudet 1700-luvun alussa. Kiinassa lähetystyötä tehnyt jesuiittaisä Jartoux julkaisi vuonna 1714 teoksen, jossa hän kuvaili paikallista ginsengjuurta ja ennusti vastaavan kasvilajin löytyvän myös Amerikan mantereelta. Vain kaksi vuotta myöhemmin Jartoux’n teos päätyi Pohjois-Amerikkaan lähetetylle isä Lafitaulle, joka löysi sen innoittamana Montrealin lähistöltä amerikanginsengiä. Vuoteen 1718 mennessä jesuiitat olivat alkaneet viedä menestyksekkäästi kuivattuja ginsengjuuria Amerikasta Kiinaan, ja niistä tuli nopeasti turkisten jälkeen arvokkain kauppatavara Uudessa-Ranskassa. Kaupallinen keruu luonnosta on jatkunut siitä saakka Pohjois-Amerikassa, erityisesti Appalakkien eteläosissa.[2]

Liiallisen keräilyn vuoksi amerikanginsengin keruuta on jouduttu rajoittamaan sekä Kanadassa että Yhdysvalloissa. Laji kuuluu myös kansainvälisen CITES-sopimuksen piiriin, joka säätelee uhanalaisten lajien kauppaa.[2] Suojelutoimista huolimatta luonnonvaraisten esiintymien tila heikkenee jatkuvasti. Ongelmaa pahentaa se, että Kiinassa maksetaan korkeampi hinta luonnosta kerätyistä juurista kuin viljellyistä juurista.[7]

Amerikanginsengin viljelyä oli kokeiltu Kanadassa jo 1890, mutta se alkoi varsinaisesti vasta 1930-luvulla. Nykyään kasvin tärkeimpiä viljelyalueita ovat Ontario ja Brittiläinen Kolumbia Kanadassa ja Wisconsin Yhdysvalloissa. Jopa 75 prosenttia tuotannosta viedään Hongkongin kautta Kiinan markkinoille.[2] Kasvia onkin alettu viljellä myös Kiinassa.[4]

Nimen etymologia

Sana ginseng tulee kiinan kielen sanasta jin-chen ja tarkoittaa ihmishahmoista. Useat Pohjois-Amerikan intiaaniheimoista käyttivät amerikanginsengistä samamerkityksistä nimitystä garantoquen.[6] Suvun tieteellinen nimi Panax tulee kreikan kielen sanasta panakes, joka tarkoittaa kaikkiparantavaa ja viittaa ginsengjuurien käyttöön yleiskuntoa kohottavana rohtona.[2] Lajinimi quinquefolius tulee latinasta ja tarkoittaa viisilehtistä – se ei kuitenkaan viittaa lehtien vaan yhden lehden sisältämien lehdyköiden lukumäärään.[6]

Lähteet

  1. Kasvien suomenkieliset nimet: amerikanginseng(juuri)
  2. a b c d e f g h i j k l m n o p q Ernest Small & Paul M. Catling: Panax quinquefolius (ginseng) Canadian Medicinal Crops. Agriculture and Agri-Food Canada. Viitattu 3.10.2012. (englanniksi)
  3. a b c d e Panax quinquefolius eFloras (Flora of China). Missouri Botanical Garden, St. Louis, MO & Harvard University Herbaria, Cambridge, MA. Viitattu 3.10.2012. (englanniksi)
  4. a b c d e f American ginseng Plant Guide. USDA NRCS National Plant Data Center. Viitattu 3.10.2012. (englanniksi)
  5. Panax quinquefolius Native plant database. Lady Bird Johnson Wildflower Center. Viitattu 3.10.2012. (englanniksi)
  6. a b c d Sylvan T. Runkel & Alvin F. Bull: Wildflowers of Iowa Woodlands. University of Iowa Press, 2009. ISBN 978-1587298233. (englanniksi)
  7. a b c Panax quinquefolius NatureServe Explorer. NatureServe. Viitattu 3.10.2012. (englanniksi)

Aiheesta muualla

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedian tekijät ja toimittajat
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia FI

Amerikanginseng: Brief Summary ( Fince )

wikipedia FI tarafından sağlandı

Amerikanginseng eli amerikanginsengjuuri (Panax quinquefolius) on araliakasveihin kuuluva monivuotinen ruohokasvi, joka kasvaa alkuperäisenä Pohjois-Amerikan itäosissa. Se on suosittu rohdoskasvi, jota käytetään C-vitamiinin tapaan parantamaan yleiskuntoa ja vastustuskykyä. Sitä viljellään enenevässä määrin paitsi Pohjois-Amerikassa myös Kiinassa.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedian tekijät ja toimittajat
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia FI

Ginseng américain ( Fransızca )

wikipedia FR tarafından sağlandı

Panax quinquefolius

Le ginseng américain (Panax quinquefolius), aussi connu sous le nom de ginseng à cinq folioles est une herbacée vivace de la famille des Araliaceae. C'est une plante des forêts tempérées de la moitié Est du continent nord-américain qui pousse sur des sols drainés riches en humus.

Statut

  • En voie de disparition au Canada depuis avril 1999, selon le Comité sur la situation des espèces en péril au Canada (COSEPAC)[1].
  • Menacé au Québec.

Historique du statut

Espèce désignée comme « menacée » en avril 1988. Réexamen du statut : l'espèce a été désignée « en voie de disparition » en avril 1999. Réexamen et confirmation du statut en mai 2000 (COSEPAC).

Description

  • Taille : 20 à 70 cm
  • Verticille de 1 à 4 feuilles composé de 3 à 5 folioles, obovées-oblongues, acuminées, finement dentées, de 6 à 15 cm de longueur et reliées comme les doigts d’une main.
  • Fleurs 6 à 20, minuscules, d’un blanc verdâtre, formant une ombelle s’élevant du centre du verticille de feuilles.
  • Fruit : une drupe d’un rouge vif à maturité et contenant de 1 à 3 graines
  • Traits distinctifs : feuilles distinctement palmées; inflorescence solitaire, terminale et s’élevant du centre du verticille de feuilles[3].

La découverte

 src=
« L'aureliana de Canada, en chinois gin-seng, en iroquois garent-oguen », illustration du mémoire de Lafitau sur le ginseng.

La découverte du ginseng à cinq folioles a fait l'objet de controverses quant à son attribution. Michel Sarrazin, médecin du Roi en Canada (Nouvelle-France), John Ray et Vaillant y ont contribué[4].

« Lafitau fait désormais partie de l’histoire botanique, tout comme Vaillant à qui revient le mérite d’avoir identifié un nouveau genre, appelé araliastrum. Sarrazin et John Ray l’avaient déjà identifié parmi d’autres espèces et le ginseng en devient une sous-catégorie. Enfin, Sarrazin admettait en novembre 1717 dans une lettre que le ginseng avait, avant la découverte de Lafitau, échappé à son attention. »

Lafitau est bien le découvreur du ginseng au Canada[5].

Ce n’est qu’en 1715 qu’il fut trouvé à nouveau par le père Joseph François Lafitau, missionnaire jésuite vivant parmi les Iroquois ; il pose des questions aux Iroquois afin d'en trouver, mais leurs réponses ne l'avancèrent pas beaucoup. Finalement, Lafitau en trouve par hasard, après trois mois de recherches, près d'une maison qu'il faisait bâtir[6].

Dans son mémoire sur le ginseng, Lafitau écrit[7] :

« J'ai appris à Paris que Monsieur de Sarrazin Conseiller au Conseil Supérieur de Québec, Médecin et botaniste du Roy, Correspondant de l’Académie Royale des Sciences, qui certainement est très - habile dans son art, dont il parle avec beaucoup de grâce & qui l’exerce avec beaucoup de capacité & de succès, avait autrefois envoyé de Canada entre plusieurs plantes de ce pays là celle que j'ai découvert pour être le vrai Ginseng, & qu'il l'avait envoyée sous le nom d'Aralia. Il ne pouvait pas alors la connaître pour ce qu'elle est, … »

Lafitau décrit sa plante comme très semblable au ginseng de Chine, tout en laissant un doute sur ses propriétés[8] :

« Les plantes sont à peu près partout les mêmes. Celle-ci vient naturellement en Canada comme en Tartarie : c'est à-peu-près le même terroir & le même climat dans l'un & dans l'autre pays, il est donc naturel de conclure que le Ginseng qui croit en Canada est aussi semblable par sa vertu à celui qui croît en Tartarie , qu'il lui est semblable par sa figure ; mais les expériences qu’on en a faites, & celles qu'on en fera dans la suite, décideront plus efficacement cette difficulté. »

Étant très apprécié en Asie pour ses différents usages, un commerce d’exportation vers la Chine de racines séchées s’est mis en place. Rapidement, ce commerce est devenu le second en importance après la traite des fourrures. Petit à petit, les quantités de Ginseng naturel ont diminué. Une récolte excessive, la perte de leur habitat, corrélée à des incidents climatiques (voir « Menaces », plus bas) ont réduit la population de ginseng à seulement 23 populations de ginseng, de taille viable (min 172 plants) au Québec. On cultive aujourd’hui le ginseng pour le commerce mais il ne s’agit pas de ginseng à l’état naturel.

Biologie

Le maintien des populations est principalement assuré par la longévité des adultes. Plusieurs années sont nécessaires pour arriver à maturité et l’espèce a besoin de produire des graines pour se reproduire (bien que la division de rhizomes ait été signalée) et doit donc pour cela atteindre l’état adulte. De plus la germination des graines nécessite une période de 18 à 22 mois de dormance. Cela explique en partie pourquoi la plante est sensible à la cueillette. Le Ginseng à cinq folioles commence à fleurir quand il a de trois à huit ans; puis il fleurit annuellement. Il commence à fleurir en juin et la floraison continue jusqu'en août, puis les fruits se développent en juillet et en août. Ceux-ci deviennent mûrs en août et en septembre. La période la plus fragile de sa vie est avant qu’il fasse des graines, dans ces premiers stades (Gagnon 1999)[9].

Taille minimum d’une population viable estimée à 170 individus (Nantel et al. 1996)[10].

Utilisations

La réputation du Ginseng n’est plus à faire [réf. souhaitée]. Utilisé en médecine traditionnelle chinoise, c’est une plante qui a de nombreuses fonctions dont une capacité à réguler les fonctions corporelles et à stabiliser les constantes physiologiques du corps humain. En consommation régulière le Ginseng a pour effet de réduire la fatigue, de soulager le stress et d’améliorer la mémoire. Pris de manière plus ponctuelle, à court terme, il régularise le cholestérol, la tension artérielle et la glycémie[réf. nécessaire]. Il semblerait cependant que les effets du Ginseng Asiatique et du Ginseng Américain ne soient pas les mêmes, le premier étant un stimulant et le second un apaisant, calmant. « Les produits médicinaux du ginseng sont attribués aux molécules saponines produites par les canaux excréteurs oléifères situés dans la racine[11],[12].

Consommation : tisane, capsule, comprimé, boisson ou bonbon. La racine peut s’utiliser comme légume[13].

Habitat

Le ginseng à cinq folioles pousse en forêts décidues, dominées par l’érable à sucre, le caryer cordiforme, le frêne blanc et le tilleul riches, humides, non perturbées et relativement matures, dans des sols dont le pH est près de la neutralité et bien drainé comme sur des sols sableux par exemple. Les populations sont souvent situées près du bas de pentes douces à exposition sud-est à sud-ouest car il s’agit d’un micro-habitat relativement chaud et particulièrement riche en espèces.

Répartition

Le Ginseng à cinq folioles est en voie de disparition. Poussant dans les forêts feuillues riches de l’est de l’Amérique du Nord, il atteint le sud de l’Ontario et du Québec qui représente la limite nord de son aire de répartition, où il apprécie les forêts feuillues ou les sous-bois d’érablières matures, peu perturbées et riches en espèces[14].

Amérique du Nord

Il se trouve de la Louisiane et de la Géorgie jusqu’au Minnesota et le New Hampshire, atteignant le sud de l’Ontario et du Québec. Espèce considérée comme rare ou peu commune à l’état sauvage dans la plus grande partie de son aire nord-américaine depuis de nombreuses années (White, 1988)[15].

Au Canada

Il existe 139 mentions du Ginseng d’Amérique au Canada, 65 en Ontario et 74 au Québec[16]. Le seuil de viabilité (population minimale viable) des populations de ginseng à cinq folioles est d’environ 170 sujets (Nantel et al. 1996)[10]. Selon ce critère, il n’existe que sept populations viables connues en Ontario, et 15 au Québec. Cependant, seules les grandes populations ont été retenues pour l’étude. Or, White(1998) estimait que la plupart des populations ne comptait que très peu de sujets et que l’effectif réel moyen était de 10 à 20 individus. Selon lui, il pourrait exister 80 autres sites supplémentaires en Ontario.

En Ontario

On y a recensé 8 619 individus. On les retrouve le long de l’escarpement du Niagara. Dans le rapport du Comité sur la situation des espèces en péril au Canada (COSEPAC) de 2000, les résultats d’études plus récentes sont présentés et parmi les 20 populations vérifiées en 1996 et 1998, 25 % d’entre elles ont disparu et 50 % sont en déclin. Aujourd’hui, 83 % des sites ontariens recensés en 1988 ont disparu, ou sont menacés en raison de leur petite taille (populations inférieures à 170 sujets)[17].

Au Québec

Nombre d’individus recensés : 10 956. La plus grande concentration de populations se trouve en Montérégie, au sud de Montréal. Mais également : Outaouais, Laurentides, Lanaudière, Estrie, Centre-du-Québec et région de la Capitale-Nationale. La plupart des 15 populations sont petites (effectif moyen : 100 sujets (White 1988)) et dispersées. Leur paysage est fragmenté et de nombreux habitats disponibles pour l’espèce se dégradent ou disparaissent rapidement. Presque 50 % des individus se trouvent dans deux grandes colonies, dont une est protégée. Selon White (1988), il pourrait exister 13 autres sites supplémentaires au Québec.

Menaces

Contribuent à la perte d'habitat :

  • le débroussaillage ;
  • la coupe forestière (qui serait responsable du déclin de 25 % des sites entre 1988 et 1997[17] : « [a]u Québec, sept populations ont succombé à la destruction ou à la dégradation de leur habitat[16] ») ;
  • la surexploitation de l’espèce dans le passé.

La cueillette, qui est un élément important, car elle touche 55 % des sites étudiés en Ontario et neuf populations seraient disparues à la suite d'une cueillette intensive. De plus les populations soumises à une cueillette ne produisent que de 12 à 25 % de la quantité de graines produite par les populations non exploitées. Sutter (1982)[18]. En Caroline du Nord par exemple, les cueilleurs récoltent toutes les racines qu’ils trouvent, estimant que, si ce n’est pas eux, quelqu’un d’autre récoltera les individus laissés sur place (Sutter, 1982).

  • développement urbain constant,
  • l’expansion des terres agricoles

La petite taille des populations sensibles aux perturbations et changements climatiques les rend très vulnérables. Par exemple la grande tempête de verglas en janvier 1998 au Québec a provoqué d’importants dégâts dans le couvert forestier, ce qui nuit gravement aux populations et risque de les perturber de manière durable (c’est également ce qui arrive après des coupes forestières, même partielles).

De plus la plante fait toujours au Canada l’objet d’un commerce intérieur, mais aucune estimation du volume des ventes n’est disponible, ce qui rend impossible d’évaluer l’impact de ce commerce sur les populations sauvages. Il est d’ailleurs possible de trouver des racines sauvages dans les magasins d’aliments naturels asiatiques de Toronto (Wilkins,1998)[19].

Le broutage intensif, par les cerfs de Virginie par exemple[20], et la prédation accrue des graines par des animaux de la forêt sont des facteurs supplémentaires.

Il est donc primordial de préserver l’espèce. Même une récolte annuelle de 5 % des racines est déconseillée car elle entraînera la disparition d’une colonie viable de Ginseng. L’exportation des racines sauvages est interdite. La culture en boisés commence à se répandre, mais elle peut perturber le milieu à cause des activités de préparation et d’entretien des sites (débroussaillage et application d’engrais et fongicides). De plus, elle entraîne l’introduction de gènes exotiques et de pathogènes souvent présents dans les semences commerciales et pouvant avoir des conséquences néfastes sur l’écosystème (Nault, 1998)[21]. Le Canada n’en reste pas moins le quatrième producteur de ginseng au monde avec aujourd’hui 1 000 à 2000 acres en Ontario ainsi qu’une centaine d’acres au Québec.

Économie

Actuellement le quatrième producteur de ginseng au monde (N. Charest, Agriculture et Agroalimentaire Canada, comm. pers, 1998), la culture du ginseng est une industrie très fructueuse pour le Canada. En effet, en 1995, la valeur des exportations a été estimée à 65 millions de dollars (Clark et Kort, 1996)[22]. La majeure partie de la production canadienne de ginseng est exportée à Hong Kong (75 % des exportations seraient consommées par les Chinois) sous forme de racines séchées ou vendues à des acheteurs dans un but agricole.

  • En Ontario, la culture du ginseng en milieu boisé se pratique actuellement sur 1 000 à 2000 acres (Jan Schooley, MAAARO, comm. pers., 1998).
  • Au Québec, cette culture, occupant déjà une centaine d’acres (Isabelle Nadeau, CLDE, comm. pers., 1998) n’est seulement pratiquée que depuis quelques années.

La culture a nettement diminué depuis la baisse de la demande japonaise à la suite d'une crise en 2001 où le prix a nettement baissé (d’environ 46 %), mais on suspecte une ré-augmentation de la demande dans les années à venir car de nouveaux marchés s’établissent (Corée, EU), ce qui peut constituer une menace sur les populations sauvages (cueillette) car la culture sera principalement effectuée en milieu naturel[17]. Le prix de la racine en 1995 pouvait atteindre 770 $/kg pour celles cultivées de façon semi-naturelle, et en milieu forestier (Clark et Kort, 1996). Il est difficile aujourd’hui d’évaluer la valeur du marché, le prix pouvant varier en fonction de son âge et du type de culture (biologique ou conventionnelle).

Protection

Au Québec, le ginseng à cinq folioles est protégé par la loi sur les espèces menacées et vulnérables[23]. Elle interdit de nuire aux individus de cette espèce, d’en posséder, d’en faire le commerce et de perturber leur habitat.

La conservation du Ginseng fait l’objet de nombreuses études, notamment au jardin botanique de Montréal, où des techniques de reproduction du ginseng sont étudiées et ont été mises au point, et le ginseng est cultivé pour des réintroductions éventuelles. Ces réintroductions seront faites dans des habitats convenables et protégés de la récolte illégale. La population du Biodôme a d’ailleurs servi à augmenter dix populations sauvages qui risquaient de disparaître.

On cherche toujours aujourd’hui à découvrir les populations sauvages restantes de ginseng dans le but de cerner leur situation et d’anticiper les menaces qui pèsent sur elles. Chaque année d’ailleurs, on surveille l’efficacité des mesures de protection et, même si de nombreuses populations se trouvent dans des réserves et parcs du Québec et de l’Ontario, la récolte illégale continue de constituer une menace importante. C’est pourquoi le contrôle est une part importante de la conservation, et il est possible de l’effectuer dans un parc naturel protégé, cependant, à l’extérieur du parc il est difficile d’empêcher certains facteurs tels que des activités illégales dans des populations isolées par exemple[24]. Cela explique entre autres pourquoi le ginseng à cinq folioles est inscrit à l’Annexe II de la Convention sur le commerce international des espèces de faune et de flore sauvages menacées d’extinction (CITES), qui réglemente le commerce et les déplacements internationaux des espèces menacées, ou qui pourraient l’être, par l’exploitation commerciale. De plus, « Selon l'article 124 de la LEP, sur l'avis du COSEPAC, le ministre a limité la communication de renseignement concernant l'aire où se trouve cette espèce ou son habitat. Cette limitation est à l'avantage de cette espèce. »(COSEPAC)

Enfin, de nombreux endroits où pousse le ginseng à cinq folioles au Québec et en Ontario se situent sur des terres privées, ce qui rend nécessaire la collaboration entre les propriétaires et les organismes de conservation, au rétablissement de cette espèce[25].

Programmes de rétablissement : Programme de rétablissement pour le Ginseng à cinq folioles sauvage. Les recommandations exactes du COSEPAC sont les suivantes :

  1. Effectuer des relevés de terrain additionnels en Ontario, afin d’établir si d’autres populations existent dans les régions sous-représentées.
  2. Établir un programme de surveillance dans les zones protégées.
  3. Élaborer une stratégie préventive permettant de protéger toutes les populations viables.
  4. Promouvoir la restauration des petites populations, afin d’empêcher que la disparition de populations se poursuive.
  5. Étudier l’impact de la culture en milieu boisé sur l’habitat du ginseng à cinq folioles.
  6. Effectuer un contrôle phytosanitaire des semences commerciales.
  7. Adopter une loi interdisant entièrement la vente du ginseng sauvage au Canada.
  8. Réévaluer la situation de l’espèce dans trois à cinq ans.

Compléments

Notes

  1. COSEPAQ, 2012, en ligne [1]
  2. CITES.
  3. Ministère du développement Durable, de la Faune et des Parcs, 2012, En ligne [www.mddep.gouv.qc.ca/biodiversite/especes/ginseng/ginseng.htm]
  4. Motsch 2014
  5. Andreas Motsch, « Le ginseng d’Amérique : un lien entre les deux Indes, entre curiosité et science », Études Épistémè. Revue de littérature et de civilisation (XVIe – XVIIIe siècles), no 26,‎ 1er décembre 2014 (ISSN , DOI , lire en ligne, consulté le 15 décembre 2020) :

    « L'objectif de cet article n’est pas de déterminer qui est le véritable découvreur du ginseng au Canada (il s'agit bien de Lafitau) ni de « réhabiliter » Lafitau comme botaniste. »

  6. Lafitau 1718
  7. Lafitau 1718, p. 43-44
  8. Lafitau 1718, p. 49
  9. Dr D. Gagnon, Groupe de recherche en écologie forestière Université du Québec à Montréal, 1999. An analysis of the sustainability of American Ginseng harvesting from the wild: the problem and possible solutions. Final report to the Office of Scientific Authority of the US Fish and Wildlife Service.En ligne [2]
  10. a et b P. Nantel, D. Gagnon et A. Nault. 1996. Population viability analysis of American ginseng and wild leek harvested in stochastic environments. Conservation Biology 10: 608-620.olpm
  11. C. Fauchon, « Le ginseng dans l’érablière », 2000.
  12. « Les îles de Gaspésie », UPA, 2012.
  13. Données de la FAO/Codex sur le ginseng.
  14. Biodome de Montréal, 2012, en ligne [3].
  15. White, D. J. 1988. Ecological study and status report on American Ginseng Panax quinquefolium L. A threatened species in Canada. Comité sur le statut des espèces menacées de disparition au Canada. Service canadien de la faune, Ottawa. Rapport inédit. 170 p..
  16. a et b Registre public des espèces en péril, 2012, En ligne [4].
  17. a b et c COSEPAC. 2000. Évaluation et Rapport de situation du COSEPAC sur le ginseng à cinq folioles (Panaxquinquefolius) au Canada − Mise à jour. Comité sur la situation des espèces en péril au Canada. Ottawa. p. 17.
  18. Sutter, R. D. 1982. « The ginseng monitoring program in North Carolina », dans Proceedings of the 4th national ginseng conference, p. 117–122, Lexington, Kentucky.
  19. Wilkins, H. 1998. A report on the harvest and availability of Ontario wild ginseng. Fonds mondial pour la nature, Toronto. Rapport inédit. 13 p..
  20. Biodome de Montréal, « La conservation du Ginseng au Québec », 2012.
  21. Nault, A. 1998. La culture du ginseng au Québec : une menace pour les populations indigènes ? Naturaliste canadien, été 1998 : 8-12.
  22. Clark, H., et J. Kort. 1996. Ginseng update. Saskatchewan Irrigation Development Centre, Market News 4(2): 1-9.
  23. Loi sur les espèces menacées ou vulnérables.
  24. Corina Brdar Challenges to Protecting Species At Risk in Provincial Parks and Protected Areas in Ontario, En ligne [5].
  25. Registre public des espèces en péril.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia FR

Ginseng américain: Brief Summary ( Fransızca )

wikipedia FR tarafından sağlandı

Panax quinquefolius

Le ginseng américain (Panax quinquefolius), aussi connu sous le nom de ginseng à cinq folioles est une herbacée vivace de la famille des Araliaceae. C'est une plante des forêts tempérées de la moitié Est du continent nord-américain qui pousse sur des sols drainés riches en humus.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia FR

Američki ginseng ( Hırvatça )

wikipedia hr Croatian tarafından sağlandı

Američki ginseng (lat. Panax quinquefolius), korisna trajnica iz roda panaks, porodica brestanjevki. Raširena je po istočnim dijelovima Sjeverne Amerike[1]

Biljke rodova panaks i eleuterokokus poznate su pod kolektivnim narodnim nazivom ginseng, i sve pripadaju porodici brestanjevki..

Izvori

  1. Plants of the World online pristupljeno 29. studenog 2018
Logotip Zajedničkog poslužitelja
Na Zajedničkom poslužitelju postoje datoteke vezane uz: Američki ginseng
Logotip Wikivrsta
Wikivrste imaju podatke o: Panax quinquefolius
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autori i urednici Wikipedije

Američki ginseng: Brief Summary ( Hırvatça )

wikipedia hr Croatian tarafından sağlandı

Američki ginseng (lat. Panax quinquefolius), korisna trajnica iz roda panaks, porodica brestanjevki. Raširena je po istočnim dijelovima Sjeverne Amerike

Biljke rodova panaks i eleuterokokus poznate su pod kolektivnim narodnim nazivom ginseng, i sve pripadaju porodici brestanjevki..

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autori i urednici Wikipedije

Panax quinquefolius ( Latince )

wikipedia LA tarafından sağlandı
Nulla Vicipaediae Latinae pagina huc annectitur.
Quaesumus in alias commentationes addas nexus ad hanc paginam relatos. Quo facto hanc formulam delere licet.
Interpretationes vernaculae

Panax quinquefolius (binomen a Carolo Linnaeo anno 1753 descriptum, sed nomine speciali "quinquefolium") est species plantarum familiae Araliacearum, in America septentrionali sponte gignens, in Asia orientali culta, cuius radices utilissimae reputantur in medicina praesertim Sinensi.

Notae

  1. "Panax quinquefolius L." e Jacob Bigelow, American medical botany (Bostoniae: Cummings and Hilliard, 1817-1820)

Bibliographia

Nexus externi

Commons-logo.svg Vicimedia Communia plura habent quae ad Panax quinquefolius spectant.
Wikispecies-logo.svg Vide "Panax quinquefolius" apud Vicispecies. Wikidata-logo.svg Situs scientifici: TropicosGRINITISPlant ListNCBIBiodiversityEncyclopedia of LifePlant Name IndexFlora of ChinaUSDA Plants Database
  • "Ginseng radix (Ginsengwurzel)" apud Heilpflanzen-Welt Bibliothek
  • Patrick Wahl, "Ginseng" in Seminar: Ernährung und Nahrungsergänzungsstoffe im Sport apud Deutsche Sporthochschule Köln - Institut für Biochemie
stipula Haec stipula ad biologiam spectat. Amplifica, si potes!
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Et auctores varius id editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia LA

Panax quinquefolius: Brief Summary ( Latince )

wikipedia LA tarafından sağlandı

Panax quinquefolius (binomen a Carolo Linnaeo anno 1753 descriptum, sed nomine speciali "quinquefolium") est species plantarum familiae Araliacearum, in America septentrionali sponte gignens, in Asia orientali culta, cuius radices utilissimae reputantur in medicina praesertim Sinensi.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Et auctores varius id editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia LA

Panax quinquefolius ( Felemenkçe; Flemish )

wikipedia NL tarafından sağlandı

Panax quinquefolius is de in Amerika meest gebruikte soort ginseng. Het komt van nature voor in het oosten van Noord-Amerika. Panax quinquefolius is een 50 cm hoge vaste plant met bloemschermen die bestaan uit ongeveer 25 wit-groenachtige bloemen. De bladeren zijn samengesteld en bestaan uit vijf deelbladen. De vruchten zijn scharlakenrood. De wortels worden in de herfst geoogst en daarna gedroogd.

De Latijnse naam betekent letterlijk 'Allesgenezer, vijfbladig'. Het woord Panax is verwant met panacee.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia-auteurs en -editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia NL

Panax quinquefolius: Brief Summary ( Felemenkçe; Flemish )

wikipedia NL tarafından sağlandı

Panax quinquefolius is de in Amerika meest gebruikte soort ginseng. Het komt van nature voor in het oosten van Noord-Amerika. Panax quinquefolius is een 50 cm hoge vaste plant met bloemschermen die bestaan uit ongeveer 25 wit-groenachtige bloemen. De bladeren zijn samengesteld en bestaan uit vijf deelbladen. De vruchten zijn scharlakenrood. De wortels worden in de herfst geoogst en daarna gedroogd.

De Latijnse naam betekent letterlijk 'Allesgenezer, vijfbladig'. Het woord Panax is verwant met panacee.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia-auteurs en -editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia NL

Panax quinquefolius ( Portekizce )

wikipedia PT tarafından sağlandı

Panax quinquefolius é uma espécie vgetal do gênero Panax.[1][2]

Sinônimos

  • Aralia quinquefolia (L.) Decne. & Planch.
  • Ginseng quinquefolium (L.) Alph.Wood
  • Panax americanus (Raf.) Raf.
  • Panax cuneatus Raf.

Referências

  1. «Panax quinquefolius» (em inglês). The Plant List. 2010. Consultado em 18 de outubro de 2014
  2. Missouri Botanical Garden (2014). Tropico, ed. «Panax quinquefolius» (em inglês). Consultado em 18 de outubro de 2014
 title=
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autores e editores de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia PT

Panax quinquefolius: Brief Summary ( Portekizce )

wikipedia PT tarafından sağlandı

Panax quinquefolius é uma espécie vgetal do gênero Panax.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autores e editores de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia PT

Amerikansk ginseng ( İsveççe )

wikipedia SV tarafından sağlandı

Amerikansk ginseng (Panax quinquefolius) är en art i familjen araliaväxter från Nordamerika. I det vilda trivs den i fuktiga skogsmarker. Arten liknar sin nära släkting Panax ginseng och används på samma sätt. Det kan vara möjligt att få amerikansk ginseng att växa i sydligaste Sverige. [1]

Synonymer

Aralia quinquefolia (L.) Decaisne & Planchon.

Källor

  1. ^ Örtbibeln, Den kompletta uppslagsboken om örter och kryddväxter. svenska upplagan:1998. sid. 75. ISBN 3-8290-0340-4

Externa länkar

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia författare och redaktörer
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia SV

Amerikansk ginseng: Brief Summary ( İsveççe )

wikipedia SV tarafından sağlandı

Amerikansk ginseng (Panax quinquefolius) är en art i familjen araliaväxter från Nordamerika. I det vilda trivs den i fuktiga skogsmarker. Arten liknar sin nära släkting Panax ginseng och används på samma sätt. Det kan vara möjligt att få amerikansk ginseng att växa i sydligaste Sverige.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia författare och redaktörer
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia SV

Panax quinquefolius

wikipedia TR tarafından sağlandı

Amerikan ginsengi, Panax quinquefolius, çok yıllık sarmaşıkgiller familyasından,bir bitkidir,şifalı bitki olarak kullanılmaktadır. Çin gibi ülkelerde yetiştirilse de, anavatanı Kuzey Amerika'nın doğusudur.[2]

Bitkinin kazık kökleri ve yaprakları ABD'de Kızılderililer tarafından sağlık amaçlı kullanılmaktaysı.19.yy'dan beri kökleri "sang avcıları" ("sang hunters") tarafından toplanıp bu eski köklere çoğunlukla yüksek para veren Çin'e ve Hong Konglu tacirlere satılmaktadır.[3]

Bitkinin Çince adı Huaqishen (Basitleştirilmiş Çince: 花旗参; Geleneksel Çince: 花旗參; Mandarin Pinyin: huāqíshēn; Jyutping: faa1kei4sam1; düz olarak "Amerikan Bayrağı (Amerikan) ginsengi") ya da Xiyangshen (basitleştirilmiş Çince: 西洋参; geleneksel Çince: 西洋參; Mandarin Pinyin: xīyángshēn; Jyutping: sai1joeng4sam1; düz olarak "batı okyanus ginsengi") olarak adlandırılır.

Üretim

Amerikan ginseng'i ABD'de özellikle Apalaş Dağları,Ozark bölgesi ve yakınlarındaki ormanlık Pensilvanya,New York ve Kanada'nınOntario bölgesi gibi alanlara yayılmıştır ancak popülaritesi ve şifalı bitki olarak görülmesinden bu bitkinin soyu doğal yaşam alanında aşırı toplanmaktan tehdit altındadır ve ABD ile Kanada'da pek çok alanda zor rastlanır hale gelmiştir.[4] Yine şehirleşme,geyiklerce tüketilme ve yaşam alanlarının daralması,orman tahribide bu bitkinin soyunu olumsuz şekilde etkilemektedir.[5] Bu sebeple bu bitki doğal yaşam alanı dışında oluşturulan yapay gölgelik ortamlarda Wisconsin ve Minnesota'daki alanlarda çiftçilerce yetiştirilip ortalama 3 veya 4 yılda kökleri hasat edilir.[4] "Ginseng Board of Wisconsin"adlı bir mesleki örgüt bu eyaletteki pek çok ginseng yetiştiricisi üyeye sahiptir.[6] Yine bu mesleki örgüt (oda) ABD'nin ginseng üretiminin %95'ini karşılayan Wisconsin eyaletinde Marathon Country gibi şehirlerdeki ürünlere belli kalite ve yetiştirme standartlarını gözeterek orijinal damgası vurmakta,aramakta;denetimler gerçekleştirmekte ve ürünler bu şekilde satışa çıkmaktadır..[7] Bu Ginseng türünün Ontario, Kanada'da da tarımı yapılmaktadır.[8] Ayrıca anavatanı dışında Çin'de de az miktarda Panax ginseng yanında üretilmektedir.

Kimyasal İçerik

 src=
Protopanaxadiol'un kimyasal yapısı

"Kore ginsengi (kırmızı ginseng)" olarak da bilinen Panax ginseng ile aynı aile ve cinsten gelen yakın akraba olan bu bitki, biolojik aktif bileşen olarakPanax ginseng gibi dammarane-tipi ginsenosidler içerir. a Dammarane tipi ginsenosidler 2 sınıflandırmayı içerir. e 20(S)-protopanaxadiol (ppd) ve 20(S)-protopanaxatriol (ppt) sınıflandırmaları. American ginsengi yüksek miktarda Rb1, Rd (ppd sınıflandırması) ve Re (ppt sınıflandırması) ginsenosid ler içerip bir araştırmaya göre bunlar Panax ginsengden daha fazladır.[9] Fakat aksi yönde değerlendirmelerde vardır.

Farmakolojik Özellikleri

Ginseng türlerinden olan "Panax Ginseng" ile benzer tıbbi yararlarının olduğu yapılan araştırmalarla tespit edilmiştir. Bu bitkinin yaprak ve meyvelerinden çay yapılabileceği gibi köklerinden ilaç v.s yapılıp sağlık endüstrisinde dikkat ve hafıza arttırıcı,adaptojen.cinsel uyarıcı,performans arttırıcı,bağışıklık güçlendirici,zihinsel ve fiziksel stresle bağlantılı hastalıkları azaltıcı,strese karşı dayanıklılık sağlayıcı, antioksidan olarak yararlanılmaktadır. Ağızdan alındığında, ppd-tipi ginsenosidler bağırsak bakterileri tarafından (anaerobik organizmalar) tarafından ppd monoglucoside, 20-O-beta-D-glucopyranosyl-20(S)-protopanaxadiol (M1) olarak metabolize edilir. [10] M1 ppd tipi ginsenosid alındıktan 7 saat sonra plasma olarak tespit edilmiş olmakla vücüttanda alındıktan 12 saat sonra idrar yoluyla atıldığı tespit edilmiştir.Bu çalışmalar M1'in ppd-tipi ginsenosidlerin son sentezi olduğunu göstermiştir. [11]

M1 bazı yazılarda IH-901 olarak gösterilmektedir. [12] ,bazıları bileşik-K olarak adlandırır. [11] Yan etkileri ve kullanım sınırlamalarıda Panax ginsengle aynıdır.

Kaynakça

  1. ^ Sinónimos en Catalogue of life
  2. ^ Qibai Xiang; Lowry P., Porter (2007). "Panax quinquefolius". Raven, P.H.; Hong, D.Y.;Z.Y.Wu (Ed.). Flora of China. 13. Beijing: Science Press; St. Louis: Missouri Botanical Garden Press. s. 491. Erişim tarihi: 03-07-2007. Tarih değerini gözden geçirin: |erişim tarihi= (yardım)KB1 bakım: Birden fazla ad: yazar listesi (link)
  3. ^ research.vt.edu
  4. ^ a b rps.psu.edu
  5. ^ as.wvu.edu
  6. ^ ginsengboard.com
  7. ^ "Ginseng Prices at Highest in Decades". The Post Crescent. 19 Ekim 2010. |erişim-tarihi= kullanmak için |url= gerekiyor (yardım)
  8. ^ raineyginseng.com
  9. ^ Shu Zhu; ve diğerleri. (2004). "Comparative study on triterpene saponins of ginseng drugs". Planta medica. 70 (7), s. 666-677. doi:10.1055/s-2004-827192. PMID 15303259.KB1 bakım: Diğerlerinin yanlış kullanımı (link)
  10. ^ Hasegawa H; ve diğerleri. (1996). "Main ginseng saponin metabolites formed by intestinal bacteria". Planta medica. 62 (5), s. 453-457. doi:10.1055/s-2006-957938. PMID 8923812.KB1 bakım: Diğerlerinin yanlış kullanımı (link)
  11. ^ a b Tawab MA; ve diğerleri. (2003). "Degradation of ginsenosides in humans after oral administration". Drug metabolism and disposition. 31 (8), s. 1065-1071. doi:10.1124/dmd.31.8.1065. PMID 12867496.KB1 bakım: Diğerlerinin yanlış kullanımı (link)
  12. ^ Oh SH; ve diğerleri. (2004). "A ginseng saponin metabolite-induced apoptosis in HepG2 cells involves a mitochondria-mediated pathway and its downstream caspase-8 activation and Bid cleavage". Toxicology and Applied Pharmacology. 194 (3), s. 221-229. doi:10.1016/j.taap.2003.09.011. PMID 14761678.KB1 bakım: Diğerlerinin yanlış kullanımı (link)

Dış bağlantılar

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia yazarları ve editörleri
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia TR

Panax quinquefolius: Brief Summary

wikipedia TR tarafından sağlandı

Amerikan ginsengi, Panax quinquefolius, çok yıllık sarmaşıkgiller familyasından,bir bitkidir,şifalı bitki olarak kullanılmaktadır. Çin gibi ülkelerde yetiştirilse de, anavatanı Kuzey Amerika'nın doğusudur.

Bitkinin kazık kökleri ve yaprakları ABD'de Kızılderililer tarafından sağlık amaçlı kullanılmaktaysı.19.yy'dan beri kökleri "sang avcıları" ("sang hunters") tarafından toplanıp bu eski köklere çoğunlukla yüksek para veren Çin'e ve Hong Konglu tacirlere satılmaktadır.

Bitkinin Çince adı Huaqishen (Basitleştirilmiş Çince: 花旗参; Geleneksel Çince: 花旗參; Mandarin Pinyin: huāqíshēn; Jyutping: faa1kei4sam1; düz olarak "Amerikan Bayrağı (Amerikan) ginsengi") ya da Xiyangshen (basitleştirilmiş Çince: 西洋参; geleneksel Çince: 西洋參; Mandarin Pinyin: xīyángshēn; Jyutping: sai1joeng4sam1; düz olarak "batı okyanus ginsengi") olarak adlandırılır.

 src=

Sonbaharın sonlarında Wisconsin'de ahşap gölgelik altındaki Ginseng yetiştirilen,Monk Garden bahçesi Wisconsin

 src=

Wisconsin'de sonbaharın sonlarında Amerikan ginsenginin olgunlaşmış meyveleri

 src=

İnsan figürüne benzeyen American ginsengi kökü

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia yazarları ve editörleri
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia TR

Sâm Mỹ ( Vietnamca )

wikipedia VI tarafından sağlandı

Panax quinquefolius là một loài thực vật có hoa trong Họ Cuồng. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1753.[2]

Là loài bản địa miền đông Bắc Mỹ, nhưng nó cũng được trồng tại một số nơi như Trung Quốc[3][4].

Chú thích

  1. ^ “Panax quinquefolius”. NatureServe Explorer. NatureServe. Truy cập ngày 3 tháng 7 năm 2007.
  2. ^ The Plant List (2010). Panax quinquefolius. Truy cập ngày 7 tháng 6 năm 2013.
  3. ^ Xiang, Q.; Lowry, P. P. (2007). “Araliaceae”. Trong Wu, Z. Y.; Raven, P. H.; Hong, D. Y. Flora of China (pdf) 13. St. Louis, MO: Missouri Botanical Garden Press. tr. 491. ISBN 9781930723597.
  4. ^ “Panax quinquefolius”. eFloras.

Liên kết ngoài


Bài viết phân họ hoa tán Aralioideae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia tác giả và biên tập viên
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia VI

Sâm Mỹ: Brief Summary ( Vietnamca )

wikipedia VI tarafından sağlandı

Panax quinquefolius là một loài thực vật có hoa trong Họ Cuồng. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1753.

Là loài bản địa miền đông Bắc Mỹ, nhưng nó cũng được trồng tại một số nơi như Trung Quốc.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia tác giả và biên tập viên
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia VI

花旗参 ( Çince )

wikipedia 中文维基百科 tarafından sağlandı

花旗参學名Panax quinquefolius)是人参的一种。美国旧称为花旗國,花旗参由此得名,又称洋參西洋参野山泡参 广东人参,為粉光參的一種。原產於美國北部到加拿大南部一帶,以威斯康辛州為主[2]。通常照產地分成(一般所稱的)花旗參與加拿大參;兩者雖然同種,但因為氣候影響,前者的參面橫紋比後者更明顯。 服用後有提神活血增智的效果,可用來作為日常保健用的食品。

加拿大目前是全球西洋參最大的生產國,平均年出口約2000噸,其中85%來自安大略省,15%來自不列顛哥倫比亞省。安大略省之土壤、氣候、環境 都適宜培育西洋蔘,所以目前最廣為人知且推崇的是加拿大花旗參。而目前美國所出產的花旗參有多達95%來自威斯康辛州的馬拉松縣

性味

Star of life caution.svg 维基百科中的醫療相关内容仅供参考,詳見醫學聲明。如需专业意见请咨询专业人士。
  • 味甘微苦,性涼,為養陰清熱要藥,有益肺陰,清虛火,有生津止渴之功用。
 src=
1817年至1820年间的插画
 src=
野生的花旗参
 src=
花旗参果实
 src=
花旗参的幼苗
 src=
花旗参根部
 src=
花旗参根部
 src=
威斯康星州马拉松市的人参种植场
 src=
威斯康星州猛客庄园的人参种植场

療效

花旗参对普通感冒没有显著的疗效[3] ,对感染也没有显著作用[4],唯一可能的是可以预防肌肉紧张[4]

花旗参内含有的人蔘皂苷等有效保健成份,可穩定自主神經,抗疲勞,滋補強身,調整體質,提升耐力,增強免疫力,幫助身體對抗疾病。

参见

參考資料

  1. ^ Panax quinquefolius. NatureServe Explorer. NatureServe. [2007-07-03].
  2. ^ 中華民國中藥商業同業公會聯合會 副理事長 陳均元先生獲得美國威斯康辛州花旗蔘農業總會授權 互联网档案馆存檔,存档日期2014-05-13.
  3. ^ Nahas, R; Balla, A. Complementary and alternative medicine for prevention and treatment of the common cold.. Canadian Family Physician. Jan 2011, 57 (1): 31–6. PMC 3024156. PMID 21322286. There are no trials evaluating ginseng for treatment of the common cold.
  4. ^ 4.0 4.1 Seida, JK; Durec, T; Kuhle, S. North American (Panax quinquefolius) and Asian Ginseng (Panax ginseng) Preparations for Prevention of the Common Cold in Healthy Adults: A Systematic Review.. Evidence-based complementary and alternative medicine : eCAM. 2011, 2011: 282151. PMC 3136130. PMID 19592479. doi:10.1093/ecam/nep068.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
维基百科作者和编辑

花旗参: Brief Summary ( Çince )

wikipedia 中文维基百科 tarafından sağlandı

花旗参(學名:Panax quinquefolius)是人参的一种。美国旧称为花旗國,花旗参由此得名,又称洋參、西洋参、野山泡参 、广东人参,為粉光參的一種。原產於美國北部到加拿大南部一帶,以威斯康辛州為主。通常照產地分成(一般所稱的)花旗參與加拿大參;兩者雖然同種,但因為氣候影響,前者的參面橫紋比後者更明顯。 服用後有提神活血增智的效果,可用來作為日常保健用的食品。

加拿大目前是全球西洋參最大的生產國,平均年出口約2000噸,其中85%來自安大略省,15%來自不列顛哥倫比亞省。安大略省之土壤、氣候、環境 都適宜培育西洋蔘,所以目前最廣為人知且推崇的是加拿大花旗參。而目前美國所出產的花旗參有多達95%來自威斯康辛州的馬拉松縣

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
维基百科作者和编辑

アメリカニンジン ( Japonca )

wikipedia 日本語 tarafından sağlandı
アメリカニンジン Panax quinquefolius.jpg
アメリカニンジン
分類 : 植物界 Plantae : 被子植物門 Magnoliophyta : 双子葉植物綱 Magnoliopsida : セリ目 Apiales : ウコギ科 Araliaceae : トチバニンジン属 Panax : アメリカニンジン
P. quinquefolius 学名 Panax quinquefolius L. 和名 アメリカニンジン 英名 American ginseng

アメリカニンジン(亜米利加人参・学名Panax quinquefolius)は、ウコギ科の薬用植物北アメリカ東部原産。根の部分を薬用として用いる。生薬としては「花旗参」「西洋人参」「広東人参」などと呼ばれるが、いまだ日本語の定訳はない。

北アメリカ原産であり、いまだに当地の野生のものが最上質とされるため、中国におけるアメリカ国旗(星条旗)の旧称である「花旗」に因んで「花旗参」と称する。同様の理由で「西洋人参」とも呼ばれる。広東人参の名称は、広州香港を経由して輸出されていたことに因む。

アメリカ合衆国北東部からカナダ南部の森林地帯に分布する。北米先住民は古くから根と葉を薬草として用いていた。1800年代から、採集された野生の根を朝の商人が買い付け始めた。野生の大きな根はとくに高値で取引された。[1] かつてはアパラチア山脈地方と、隣接するペンシルベニア州ニューヨーク州の森林に広く自生していたが、大量に採集されたためにアメリカ合衆国のほとんどの地域では稀になっている [2]ウィスコンシン州ミネソタ州では遮光下で栽培されており、植え付けから3、4年で収穫される [3]。現在では中国でも栽培されている[1]

有効成分[編集]

トチバニンジン属の植物は、数十種類のジンセノサイドと呼ばれるサポニンを含有し、これらが重要な有効成分であるとされているが、不明な点も多い。

 src=
ウィスコンシン州のアメリカニンジン畑

効能・効果[編集]

補気養陰、清火生津。 朝鮮人参に似た強壮作用があるが、補気作用はやや弱い。しかし涼性(朝鮮人参は微温性)で、解熱鎮静作用があるため、ほてりやのぼせなどが見られる場合の滋養強壮には、朝鮮人参より便利な場合がある。また、体液の補充を促す作用がある。

副作用[編集]

健康食品として常用する例も多く、副作用は少ないとされるが、不明な点もある。

処方[編集]

発見が18世紀初頭と遅く、生薬として利用された歴史も浅いため、中国古典をもとに発展した日本漢方では、この生薬を利用した処方は知られていない。

保護の現状[編集]

Status TNC G3.svg

米国の自然保護団体ザ・ネイチャー・コンサーバンシーは、本種をG3(危急)にランクしている[2]ワシントン条約の附属書IIに掲載されている。

参考文献[編集]

  1. ^ Xiang, Qibai; Lowry P., Porter (2007), “Panax quinquefolius”, in Wu, Z. Y.; Raven, P.H.; Hong, D.Y., Flora of China, 13, Beijing: Science Press; St. Louis: Missouri Botanical Garden Press, pp. 491, http://www.efloras.org/florataxon.aspx?flora_id=2&taxon_id=200015253
  2. ^ Panax quinquefolius”. NatureServe Explorer. NatureServe. 関連項目[編集]  src= ウィキメディア・コモンズには、アメリカニンジンに関連するメディアがあります。


    執筆の途中です この項目は、薬学に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めていますプロジェクト:薬学Portal:医学と医療/Portal:化学)。 執筆の途中です この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めていますプロジェクト:植物Portal:植物)。
 title=
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
ウィキペディアの著者と編集者

アメリカニンジン: Brief Summary ( Japonca )

wikipedia 日本語 tarafından sağlandı

アメリカニンジン(亜米利加人参・学名Panax quinquefolius)は、ウコギ科の薬用植物北アメリカ東部原産。根の部分を薬用として用いる。生薬としては「花旗参」「西洋人参」「広東人参」などと呼ばれるが、いまだ日本語の定訳はない。

北アメリカ原産であり、いまだに当地の野生のものが最上質とされるため、中国におけるアメリカ国旗(星条旗)の旧称である「花旗」に因んで「花旗参」と称する。同様の理由で「西洋人参」とも呼ばれる。広東人参の名称は、広州香港を経由して輸出されていたことに因む。

アメリカ合衆国北東部からカナダ南部の森林地帯に分布する。北米先住民は古くから根と葉を薬草として用いていた。1800年代から、採集された野生の根を朝の商人が買い付け始めた。野生の大きな根はとくに高値で取引された。[1] かつてはアパラチア山脈地方と、隣接するペンシルベニア州ニューヨーク州の森林に広く自生していたが、大量に採集されたためにアメリカ合衆国のほとんどの地域では稀になっている [2]ウィスコンシン州ミネソタ州では遮光下で栽培されており、植え付けから3、4年で収穫される [3]。現在では中国でも栽培されている。

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
ウィキペディアの著者と編集者