Kóreugreni (fræðiheiti: Picea koraiensis)[3] er grenitegund. Það er kallað Jel koreiskaya á rússnesku og Hongpi yunshan (紅皮雲杉) á kínversku.
Þetta er meðalstórt sígrænt tré, að 30 metra hátt, með stofnþvermál að 0,8 metrum. Sprotarnir eru rauðgulbrúnir, hárlausir eða gishærðir. Barrið er nálarlaga, 12 til 22 mm langt, tígullaga í þversniði, dökk blágrænt með áberandi loftaugarákum. Könglarnir eru sívalt-keilulaga, 4 til 8 sm langir og 2 sm breiðir, verða fölbrúnir við þroska 5–7 mánuðum eftir frjóvgun, og eru með stífar ávalar hreisturskeljar.
Það finnst mestmegnis í Norður-Kóreu nálægt ánni Yalu, og í Rússlandi nálægt ánni Ussuri. Í Kína er það bundið við norðaustur héruðin Heilongjiang, Jilin, og Liaoning. Það er einnig talið mögulegt að það finnist í Suður-Prímorju í Rússlandi.
Það er náskylt burstagreni (Picea koyamae) en sumir grasafræðingar telja þau sömu tegund.
Kóreugreni (fræðiheiti: Picea koraiensis) er grenitegund. Það er kallað Jel koreiskaya á rússnesku og Hongpi yunshan (紅皮雲杉) á kínversku.
Þetta er meðalstórt sígrænt tré, að 30 metra hátt, með stofnþvermál að 0,8 metrum. Sprotarnir eru rauðgulbrúnir, hárlausir eða gishærðir. Barrið er nálarlaga, 12 til 22 mm langt, tígullaga í þversniði, dökk blágrænt með áberandi loftaugarákum. Könglarnir eru sívalt-keilulaga, 4 til 8 sm langir og 2 sm breiðir, verða fölbrúnir við þroska 5–7 mánuðum eftir frjóvgun, og eru með stífar ávalar hreisturskeljar.
Það finnst mestmegnis í Norður-Kóreu nálægt ánni Yalu, og í Rússlandi nálægt ánni Ussuri. Í Kína er það bundið við norðaustur héruðin Heilongjiang, Jilin, og Liaoning. Það er einnig talið mögulegt að það finnist í Suður-Prímorju í Rússlandi.
Það er náskylt burstagreni (Picea koyamae) en sumir grasafræðingar telja þau sömu tegund.
