Ar piklost Arc'hantina a zo un evn palvezek, Oxyura vittata an anv skiantel anezhañ.
La malvasia de l'Argentina (Oxyura vittata) és un ocell de la família dels anàtids (Anatidae) que habita estanys i llacs amb vegetació emergent del centre i sud de l'Argentina i de Xile, arribant cap al sud fins a la Terra del Foc.
La malvasia de l'Argentina (Oxyura vittata) és un ocell de la família dels anàtids (Anatidae) que habita estanys i llacs amb vegetació emergent del centre i sud de l'Argentina i de Xile, arribant cap al sud fins a la Terra del Foc.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Hwyaden biglas yr Ariannin (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: hwyaid piglas yr Ariannin) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Oxyura vittata; yr enw Saesneg arno yw Argentine lake duck. Mae'n perthyn i deulu'r Hwyaid (Lladin: Anatidae) sydd yn urdd y Anseriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn O. vittata, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r hwyaden biglas yr Ariannin yn perthyn i deulu'r Hwyaid (Lladin: Anatidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Alarch gyddfddu Cygnus melancoryphus Alarch utganol Cygnus buccinator
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Hwyaden biglas yr Ariannin (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: hwyaid piglas yr Ariannin) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Oxyura vittata; yr enw Saesneg arno yw Argentine lake duck. Mae'n perthyn i deulu'r Hwyaid (Lladin: Anatidae) sydd yn urdd y Anseriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn O. vittata, sef enw'r rhywogaeth.
Die Argentinische Ruderente (Oxyura vittata), auch Argentinische Schwarzkopfruderente oder Bindenruderente genannt, ist eine Entenart aus der Unterfamilie der Ruderenten.
Argentinische Ruderenten erreichen eine Körperlänge von etwa 35 bis 40 Zentimetern und ein Gewicht von etwa 640 Gramm. Weibchen und Männchen im Ruhekleid sind rußig-braun bis schwärzlich mit gelbbrauner bis rötlicher Wellenzeichnung. Unter dem Auge verläuft von der Basis des dunkelgrauen Schnabels bis zum Nacken ein gelbbrauner bis weißlicher Streifen, unter dem ein leicht gesprenkeltes dunkles Band liegt. Der Hals ist weißlich, häufig mit dunkler gesprenkeltem oder geflecktem Nacken. Die Bauchseite ist silbrig-weiß mit braunen Flecken, Beine und Füße sind dunkelgrau.
Im Prachtkleid weist das Männchen einen komplett schwarz gefärbten Kopf auf. Der Körper ist rötlich-kastanienbraun, die Schwungfedern, der Schwanz und die Region zwischen den Schultern sind rußig-braun bis schwärzlich gefärbt. Die Bauchseite ist gesprenkelt schmutzig-weiß, wobei die kastanienbraune Rückenfärbung manchmal deutlich in die Bauchfärbung einfließt. Der Schnabel ist kräftig blau gefärbt, die Iris des Auges ist rötlichbraun. Beine und Füße sind blaugrau.[1]
Während die meisten Vogelarten über gar kein äußeres Begattungsorgan verfügen, besitzen die Männchen der Argentinischen Ruderente einen außergewöhnlich großen Penis, der im Ruhezustand korkenzieherartig aufgerollt in der Kloake liegt und eine durchschnittliche Länge von etwas über 20 Zentimetern erreicht. Bei einem Exemplar wurden im voll ausgestreckten Zustand sogar 42,5 Zentimeter gemessen.[2] Der auch im ausgefahrenen Zustand gewundene Penis ist fleckig grau und trägt an der Basis eine Reihe von groben Stacheln, während das Ende weich und bürstenartig ist. Wie genau das Organ während der Paarung eingesetzt wird, ist unbekannt. Es wurde spekuliert, dass es eine Schaufunktion erfüllt oder, da Ruderenten ausgeprägte Promiskuität zeigen, zum Entfernen von bei vorhergehenden Paarungen im weiblichen Genitaltrakt deponiertem Sperma dient.[3] Forscher konnten feststellen, dass diese spezielle Penisform eine Befruchtung nur ermöglicht, wenn das Entenweibchen dies auch zulässt. Bei erzwungenen Paarungen kann die Ente die Befruchtung durch das Zusammenziehen ihrer Kloake verhindern. Nicht nur Ruderenten, sondern auch einige Eigentliche Enten, wie die Moschusente weisen diese Besonderheit auf.[4]
Die Argentinische Ruderente besiedelt Tümpel und Seen mit reichem Wasserpflanzenbewuchs im Flachland des gemäßigten Südamerikas. Sie brütet in Chile von der Atacamawüste bis Feuerland sowie in Argentinien und überwintert in Paraguay, Uruguay und Südbrasilien.[1]
Die Argentinische Ruderente (Oxyura vittata), auch Argentinische Schwarzkopfruderente oder Bindenruderente genannt, ist eine Entenart aus der Unterfamilie der Ruderenten.
Ang Bibi ng Lawa (Oxyura vittata) ay isang maliit na bibing may matigas na buntot sa Timog Amerika. Ito ay tinatawag ding Bughaw na tuka ng Arhentina, Bibi ng Lawa ng Arhentina, o Mapulang Bibi ng Arhentina. Matatagpuan ang Bibi ng Lawa sa Arhentina, Tsile, at Brasil sa katimugan ng Timog Amerika.[1]
Kilala ito sa pagkakaroon, kaugnay ng haba ng katawan, ng pinakamahabang titi sa lahat ng mga naguguluguran; ang titi, na nakapulupot habang nasa kalagayang malambot, ay maaaring umabot hanggang sa bandang kahalintulad na haba ng hayop mismo kapag buumbuo ang pagtayo, subalit mas karaniwang nasa bandang kalahati ng haba ng ibon.[2][3] Mayroong isang teoriya na ang hindi pangkaraniwang sukat ng matinik na titi na may bahalibong dulo ay maaaring nabuo dahil sa ebolusyon bilang tugon sa pangangailangang pangtagisan sa mga ibong ito na napaka hindi mapili at hindi maselan sa pakikipagtalik, na tinatanggal ang esperma mula sa nauunang mga pakikipagtambalan at pagtatalik sa paraan ng eskobang pambote.
Bagaman karamihan sa mga lalaking ibon ay walang titi,[4] ang mga bibi ay mayroon isang mahabang tirabuson (tribuson), at mga babae ay mayroong isang mahabang puking tirabuson, na pumipilipit na papunta sa kabilang direksiyon.[5] Ang mga lalaki ay kadalasang sumusubok na pilitin ang kopulasyon, ngunit ang kumplikadong heometriya ng pagtatambalan ay nagpapahintulot sa mga babae na makapagpanatili ng pagtaban — karamihan sa iginiit na mga kopulasyon ay hindi nagreresulta sa matagumpay na pertilisasyon.[6]
Ang lathalaing ito ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa nito.
Ang Bibi ng Lawa (Oxyura vittata) ay isang maliit na bibing may matigas na buntot sa Timog Amerika. Ito ay tinatawag ding Bughaw na tuka ng Arhentina, Bibi ng Lawa ng Arhentina, o Mapulang Bibi ng Arhentina. Matatagpuan ang Bibi ng Lawa sa Arhentina, Tsile, at Brasil sa katimugan ng Timog Amerika.
Kilala ito sa pagkakaroon, kaugnay ng haba ng katawan, ng pinakamahabang titi sa lahat ng mga naguguluguran; ang titi, na nakapulupot habang nasa kalagayang malambot, ay maaaring umabot hanggang sa bandang kahalintulad na haba ng hayop mismo kapag buumbuo ang pagtayo, subalit mas karaniwang nasa bandang kalahati ng haba ng ibon. Mayroong isang teoriya na ang hindi pangkaraniwang sukat ng matinik na titi na may bahalibong dulo ay maaaring nabuo dahil sa ebolusyon bilang tugon sa pangangailangang pangtagisan sa mga ibong ito na napaka hindi mapili at hindi maselan sa pakikipagtalik, na tinatanggal ang esperma mula sa nauunang mga pakikipagtambalan at pagtatalik sa paraan ng eskobang pambote.
Bagaman karamihan sa mga lalaking ibon ay walang titi, ang mga bibi ay mayroon isang mahabang tirabuson (tribuson), at mga babae ay mayroong isang mahabang puking tirabuson, na pumipilipit na papunta sa kabilang direksiyon. Ang mga lalaki ay kadalasang sumusubok na pilitin ang kopulasyon, ngunit ang kumplikadong heometriya ng pagtatambalan ay nagpapahintulot sa mga babae na makapagpanatili ng pagtaban — karamihan sa iginiit na mga kopulasyon ay hindi nagreresulta sa matagumpay na pertilisasyon.
The lake duck (Oxyura vittata) is a small, South American stiff-tailed duck. It is also called the Argentine blue-bill, Argentine blue-billed duck,[2] Argentine lake duck, or Argentine ruddy duck.
The lake duck grows to 36–46 centimetres (14–18 in). Females weigh 510–700 grams (18–25 oz) and males 600–850 grams (21–30 oz). Males can be distinguished from Andean duck (Oxyura ferruginea), a similar species, by being smaller and having a flatter head.[2]
The lake duck holds the Guinness World Record for having the largest avian reproductive organ, from a specimen in Córdoba, Argentina that had a penis measuring 42.5 centimetres (16.7 in).[3] It also has the longest penis of any vertebrate in relation to body length. The penis, which is typically coiled up in flaccid state, can reach about the same length as the animal itself when fully erect, but more commonly is about half the bird's length.[4][5] It has a soft tip and spiny base.[3] It is theorized that the size of their spiny penises with bristled tips may have evolved in response to competitive pressure in these highly promiscuous birds, removing sperm from previous matings in the manner of a bottle brush.
Although most male birds have no penis,[6] ducks have a long corkscrew penis, and the females have a long corkscrew vagina, which spirals in the opposite direction.[7] The males often try to force copulation, but the complex mating geometry allows the females to retain control—most forced copulations do not result in successful fertilization.[8]
Little is known about the lake duck's diet, but it is believed to consist of small invertebrates, seeds, and plant remains. The breeding season varies between countries, occurring from October to January in Argentina. Males produce popping noises and "mechanical rustling noises" for display.[2]
The lake duck is a partially migratory species. It lives in bodies of freshwater with large amounts of vegetation, such as wetlands and lakes.[2] It is very widespread, naturally occurring in Argentina, Brazil, Chile, Paraguay, and Uruguay, and having been introduced to Antarctica and the Falkland Islands. It has a stable population of 6,700–67,000, with no major threats. As of 2016, it is listed as a species of least concern on the IUCN Red List.[1]
The lake duck (Oxyura vittata) is a small, South American stiff-tailed duck. It is also called the Argentine blue-bill, Argentine blue-billed duck, Argentine lake duck, or Argentine ruddy duck.
La Argentina laganaso, Argentina oksiuro aŭ Argentina rigidvosta anaso (Oxyura vittata) estas malgranda sud-amerika specio el la genroj de la rektavostaj anasoj el la Anasedoj.
La Argentina laganaso loĝas en Argentino, Ĉilio, Urugvajo, Paragvajo, kaj suda Brazilo en suda Sudameriko.[1]
Ili loĝas ĉe lagetoj, marĉoj, malrapidaj riveroj kaj lagunoj, ĉefe de nesala akvo, sed ankaŭ se ili estas iom salecaj. Ili troviĝas el marnivelo al 800 metroj de altitudo. Estas specio ĉefe de loĝantaj birdoj, escepte tiuj kiuj loĝas en habitatoj aŭstralaj, ĉar pro portempa frostado ĉiuj akvobirdoj devas migri portempe.
Ties longo estas de ĉirkaŭ 46 cm kun pezo proksimuma de 600 gramoj. Tiu specio havas nigran voston kutime tenata rekte. Temas pri specio kun seksa duformismo. Masklaj plenkreskuloj havas tre brilan kaŝtanbrunan korpon, bluan bekon kaj nigran kapon etende al malantaŭa kolo kaj gorĝareo. Tiuj maskloj similas al parenca samgenrano nome Makoa laganaso kaj havas simile nigran kapon kiel la Aŭstralia anaso, sed la aliaj samgenranoj, nome Blankakapa oksiuro kaj Jamajka oksiuro, facile distingeblas ĉar havas blankajn vangojn, anstataŭ nigrajn. Inaj plenkreskuloj havas grizbrunan korpon kun malhelgriza beko kaj malhelbrunaj krono, nuko kaj vangostrio, dum estas hela gorĝareo. Tiu specio ne estas konfuzebla kun similaj specioj, kiuj ne ekzistas en ties teritorioj.
Estas notinda pro ties posedaĵo la plej longa peniso el ĉiuj vertebruloj, rilate al la korpo. La peniso dum erektiĝo longas ĝenerale duonkorpe, malofte eĉ kiel tutan longon (42 cm).[2][3] Oni faris teorion, ke la rimarkinda grando de la spineca peniso kun ties hirta pinto povus esti evoluinta kiel reago al konkurenca premo ĉe tiu tre promiskuaj birdoj, forigante spermon el antaŭaj partneroj per maniero de botelbroso.
Kvankam plej masklaj birdoj ne havas penisojn,[4] tiuj anasoj havas longajn korktirilecajn penisojn, kaj la inoj havas longajn korktirilecajn vaginojn, kiuj spiralas en mala direkto.[5] La maskloj ofte klopodas perforti kopulacion, sed la komplika pariĝa geometrio permesas la inojn kontroli — plej el la perfortaj kopulacioj ne rezultigas sukcesajn fekundigojn.[6]
Tiuj anasoj bone naĝas kaj plonĝas ofte, serĉe de nutraĵo aŭ por fuĝi el eventualaj predantoj. Ili malofte flugas, nur kaze de certa danĝero.
Iliaj nestoj estas malgranda kaj ĉe akvo. La ino demetas 3 al 5 ovojn asprajn kaj tre grandajn, longajn 65 mm x 47 mm.[7] Eblas trovi nestojn kun ĝis 12 ovoj, sed tio okazas ĉar pli da unu ino ovodemetis tie. La kovadon faras nur la ino. Tiuj kutime kaŝas la ovojn per akvaj plantoj, kiam ili foriras, por eviti detekton fare de aeraj predantoj.
La Argentina laganaso, Argentina oksiuro aŭ Argentina rigidvosta anaso (Oxyura vittata) estas malgranda sud-amerika specio el la genroj de la rektavostaj anasoj el la Anasedoj.
El pato rana de pico delgado o malvasía argentina[1] (Oxyura vittata), es una especie de ave anseriforme de la familia Anatidae. Es un pequeño pato zambullidor, natural de América del Sur.
La especie posee también otras denominaciones regionales: pato malvasía mediano, pato de laguna argentino, pato zambullidor chico, pato rana de pico delgado, pato zambullidor de pico azul, pato tripoca, pato pitroco, y pato pimpillo.
La malvasía argentina es una especie parcialmente migratoria. Vive en cuerpos de agua dulce con gran cantidad de vegetación, como humedales y lagos. Está muy extendido, ocurre naturalmente en Argentina, sur de Brasil, Chile, Paraguay y Uruguay, y ha sido introducidas en la Antártida y las Islas Malvinas. Tiene una población estable de 6.700 a 67.000, sin grandes amenazas. A partir de 2016, figura como una especie de preocupación menor en la Lista Roja de la UICN.
Habita en esteros, marismas, bañados, ríos lentos, y lagos y lagunas, en especial de agua dulce, pero también si ellas son algo salobres. Se lo encuentra desde el nivel del mar hasta los 800 metros de altitud. Es mayormente residente, a excepción de los que viven en hábitats australes, pues al sufrir muchos de estos de congelación de su superficie, toda la avifauna acuática se ve forzada a emigrar temporalmente.
Nadan muy bien, y se zambullen muy a menudo, ya sea en búsqueda de su alimento o para escapar de sus predadores. Vuelan muy pocas veces sólo cuando se ven en real peligro.
Sus nidos son pequeños, aplanados y a ras del agua. La puesta consiste de tres a cinco huevos ásperos y bastante grandes, con un largo de 65 mm. x 47 mm.[2] Es posible encontrar nidos hasta con doce huevos, en los que más de una hembra ha ovopositado. La incubación es efectuada solo por la hembra. Ellas suelen tapar los huevos con plantas acuáticas cuando se alejan del nido, para así no ser detectados por predadores aéreos.
Su longitud es de unos 46 cm con un peso aproximado de 600 gramos. Como otras especies de este género, se destaca por su cuerpo rechoncho, cola rígida que apunta por momentos hacia arriba, y su gran capacidad de buceo. El macho exhibe un notable pico celeste azulado y un plumaje de color castaño con la cabeza y el corto cuello negros. La hembra, por el contrario, posee un plumaje muy distinto al del macho, siendo pardusca jaspeada de blancuzco u ocre, con la garganta y una notable faja subocular blancuzca.
Es notable por poseer, respecto a la longitud del cuerpo, el pene más largo de todos los vertebrados; el pene que se enrolla en el estado flácido y puede alcanzar la misma longitud que el animal cuando está totalmente erecto, pero más comúnmente tiene el largo de la mitad de la longitud del ave. Se teoriza que el tamaño notable del pene espinoso con su punta erizada puede haber evolucionado por presión competitiva en éstas aves muy promiscuas, quitando el esperma de las uniones anteriores, a la manera que un cepillo limpia una botella.[3]
Datos: Q646048
Multimedia:
Especies: Oxyura vittata
El pato rana de pico delgado o malvasía argentina (Oxyura vittata), es una especie de ave anseriforme de la familia Anatidae. Es un pequeño pato zambullidor, natural de América del Sur.
Oxyura vittata Oxyura generoko animalia da. Hegaztien barruko Anatidae familian sailkatua dago.
Argentiinankuparisorsa (Oxyura vittata)[2] eteläamerikkalainen sorsalintu.
Argentiinankuparisorsaa tavataan Etelä-Amerikassa Paraguaysta mantereen eteläosiin. Sen kannankehitys on vakaa, ja laji on luokiteltu elinvoimaiseksi.[1]
Argentiinankuparisorsa (Oxyura vittata) eteläamerikkalainen sorsalintu.
Oxyura vittata
L'Érismature ornée (Oxyura vittata) est une espèce d'oiseaux de la famille des anatidés qui se rencontre en Amérique du Sud.
On rencontre cet animal en Argentine, Brésil, au Chili, Îles Malouines, Paraguay, Uruguay.
Le canard de ce genre est petit, il mesure environ 40 cm pour un poids de 640 grammes. Cet oiseau est particulièrement maladroit sur le terrain à cause de la disposition de ses pattes, trop en arrière. C'est pourquoi il préfère séjourner dans l'eau, où il s’alimente. On le trouve rarement en vol, et il assure également ses actes sexuels dans l'eau.
L'érismature ornée argentine mâle possède le plus long pénis de la classe des oiseaux par rapport à sa longueur corporelle (en moyenne 20 cm, soit équivalent à celui de l'autruche). C'est le plus long parmi les vertébrés. On fait même état d'un individu doté d'un organe de 42.5 cm[1],[2]. Ce trait particulier est le résultat de la sélection sexuelle qui a cours dans l'espèce. D'une part, il semblerait que le pénis soit utilisé comme atour lors de la parade nuptiale des mâles. D'autre part, la forme spiralée du pénis, qui se termine par une extrémité en forme de brosse écouvillon, permettrait de « nettoyer » le sperme de potentiels concurrents sexuels encore présent dans l'oviducte de la femelle : un cas de compétition sexuelle intra-sexe.
Ce canard est capable de produire son pénis en 0,36 seconde, on parle d'érection explosive[3].
Femelles.
Érismature ornée adulte.
Nages dans un zoo.
Oxyura vittata
L'Érismature ornée (Oxyura vittata) est une espèce d'oiseaux de la famille des anatidés qui se rencontre en Amérique du Sud.
Il gobbo lacustre (Oxyura vittata Philippi, 1860) è un uccello appartenente alla famiglia degli Anatidi diffuso in Sudamerica, nel Cono Sud[2].
Il gobbo lacustre (Oxyura vittata Philippi, 1860) è un uccello appartenente alla famiglia degli Anatidi diffuso in Sudamerica, nel Cono Sud.
Argentininė stačiauodegė antis (lot. Oxyura vittata, angl. Argentine blue-billed duck, vok. Bindenruderente) – antinių šeimos paukštis.
De Argentijnse stekelstaart (Oxyura vittata) is een vogel uit de familie Anatidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1860 door Philippi.
De soort komt voor in de Zuidkegel.[2]
Op de Rode Lijst van de IUCN heeft de soort de status veilig.
Bronnen, noten en/of referentiesDe Argentijnse stekelstaart (Oxyura vittata) is een vogel uit de familie Anatidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1860 door Philippi.
Trommeand (Oxyura vittata) er en monotypisk art i gruppen av skarvender (Oxyurinae) og inngår der som én av seks arter i slekten Oxyura. Arten er endemisk for det sørlige Sør-Amerika, noe som inkluderer områder i Chile og Argentina sørover til Tierra del Fuego i hekketiden, og om vinteren også områder i det sørøstre Brasil og Paraguay (sjelden også Uruguay).
Trommeand er svært lik og (ifølge noen) nært beslektet med blånebband (O. australis), noe som er årsaken til at den også kalles både argentinsk blånebband og søramerikansk blånebband. Blånebbanden kalles på sin side også australsk blånebband.[1]
Trommeand måler normalt cirka 36–46 cm (hannen typisk 40–46 cm og hunnen 36–42 cm) og veier cirka 510–850 g (hannen cirka 600–850 g og hunnen 510–700 g).[1]
Arten har tydelig kjønnspreg. Fjærdrakten til hannen er i hekketiden i hovedsak mørk nøttebrun uten rødlig innslag. Buken er hvit og hodet, nakken og den stive stjerten nærmest sort. Hunnen er mørkere på oversiden og mer grålig på undersiden. Hun har innslag av brune spetter på oversiden og både brune og mørke avlange spetter langs flankene. Hodet er mørkt med ei lysere grå horisontal stripe under øyene og innslag av lysere grått nederst på kinnene inn mot strupen. Nebbet er blågrått og bredt og flatt hos begge kjønn. Eklipsedrakten til hannen ligner hunnens. Ungfuglene ligner hunnen, men er blekere på oversiden og brunere på undersiden. De undere ekstremitetene er korte og mørk koksgrå. Føttene har lange tær med svømmehud mellom.[1]
Arten tilhører de tre prosentene av fuglene der hannen har et utkrengbart penislignende parringsorgan. Og trommeandhannen har i så måte den selsomme rekorden (i forhold til artens generelle størrelsen) med hensyn til størrelsen på paringsorganet, med en skrupenis på hele 42,5 cm. En penislengde på omkring 20 cm er imidlertid mer vanlig, men fortsatt enorm. Forskerne antar at den enorme størrelsen har sammenheng evolusjonære fortrinn i kampen om retten til å pare seg.[2][3]
Arten opptrer i grunne ferskvannsinnsjøer, mindre bassenger og våtmarksområder med omfattende kantvegetasjon. Utenfor hekketiden opptrer også arten i større innsjøer og laguner. Trommeand er registrert i høyder opp mot 1 200 moh, men man vet svært lite om artens ernæringsbehov. Man regner med at den stort sett eter frø og andre bestanddeler av akvatiske planter, samt trolig også mindre akvatiske virvelløse dyr. Den ernærer seg stort sett gjennom sikting av bunnmaterialet under dykking.[1]
I Argentina er hekktiden i perioden oktober–januar, men i Chile er den trolig noe utvidet i forhold og har to topper. Trommeand er mer monogam enn sine nærmeste artsfrender, men hannen kan være promiskuøs. Parene er ikke territoriale, men hannen forsvarer hunnen mot andre hanner. Hekkingen foregår parvis eller i løselige grupper. Redet er en flat plattform over vann og i tett vegetasjon, men uten dun innvendig. I fangenskap hekker hunnen på samme sted fra år til til år, med det er uklart om denne atferden opprettholdes i det fri. Hun legger normalt 3–5 hvite egg, men reder med op mot 12 egg har blitt observert. Man antar at dette skyldes hekkeparasittisme. Hvert egg veier omkring 74,8–89,6 g og inkubasjonstiden tar cirka 23–24 dager og utføres av hunnen alene. Ungene passes på av hunnen alene, og de får full fjærdrakt etter cirka 56–63 dager. Hun forlater dem etter noen få uker. I fangenskap blir hunner kjønnsmodne omkring 2 år gamle.[1]
Arten regnes som delvis trekkfugl, i det fugler som hekker på høye breddegrader trekker nordover om vinteren.[1]
Inndelingen følger HBW Alive og er i henhold til Carboneras (2018).[4] Norske navn på arter følger Norsk navnekomité for fugl og er i henhold til Syvertsen et al. (2008, 2017).[5][6] Eventuelle benevnelser i parentes er kun midlertidige beskrivelser, i påvente av et offisielt navn på arten.
Trommeand (Oxyura vittata) er en monotypisk art i gruppen av skarvender (Oxyurinae) og inngår der som én av seks arter i slekten Oxyura. Arten er endemisk for det sørlige Sør-Amerika, noe som inkluderer områder i Chile og Argentina sørover til Tierra del Fuego i hekketiden, og om vinteren også områder i det sørøstre Brasil og Paraguay (sjelden også Uruguay).
Trommeand er svært lik og (ifølge noen) nært beslektet med blånebband (O. australis), noe som er årsaken til at den også kalles både argentinsk blånebband og søramerikansk blånebband. Blånebbanden kalles på sin side også australsk blånebband.
A marreca-rabo-de-espinho (Oxyura vittata), também conhecida popularmente como marreca-pé-na-bunda, é uma ave anseriforme da família Anatidae.[1]
A marreca-rabo-de-espinho é uma ave pequena, medindo aproximadamente 40 cm de comprimento e pesando cerca de 640 gramas. Apresenta dimorfismo sexual: o macho possui a cabeça negra, plumagem do corpo castanho-avermelhada e bico azul; a fêmea possui plumagem do corpo castanho-escura, pescoço branco, coroa e faixa os lados da cabeça negras.
A principal característica desta espécie é o tamanho avantajado de seu pênis intromitente que, em proporção ao tamanho do corpo, é o maior de todos os vertebrados. O pênis da marreca-rabo-de-espinho é espiral, aproximadamente igual em comprimento ao de um avestruz, e possui uma textura espinhosa e semelhante a uma escova. A fêmea, por uma vez, possui uma vagina espiral em sentido oposto. Pouco é conhecido sobre o ato sexual desta espécie.
É encontrada no Chile e Argentina, migrando no inverno para o sul do Brasil e Paraguai. Passa a maior parte do tempo na água e raramente voa.
A marreca-rabo-de-espinho (Oxyura vittata), também conhecida popularmente como marreca-pé-na-bunda, é uma ave anseriforme da família Anatidae.
Argentinsk kopparand[2] (Oxyura vittata) är en fågel i familjen änder inom ordningen andfåglar.[3] Den förekommer i södra Argentina och Chile, och övervintrar i norr till södra Brasilien och Paraguay.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Den argentinska kopparanden är känd för att ha längst penis av alla ryggradsdjur i förhållande till kroppsstorleken. Penisen är i genomsnitt ca 20 cm vid erektion, vilket är ungefär det samma som fågelns kroppslängd. Den kan dock vara längre och rekordet är 42,5 cm. Den är korkskruvsformigt vriden och försedd med taggar vid basen. I vila är den helt indragen i kroppen.[4][5][6]
Man vet inte varför denna storlek har utvecklats. En teori är att det kan röra sig om "display" som utvecklats genom sexuell selektion liksom påfågelns fjädrar.[7] Hur parningen går till vet man inte heller.
Bland fåglarna är det bara andfåglar och strutsar som har en välutvecklad penis; övriga parar sig genom att trycka kloaköppningarna mot varandra.
Wikimedia Commons har media som rör argentinsk kopparand.
Wikispecies har information om Oxyura vittata.
Argentinsk kopparand (Oxyura vittata) är en fågel i familjen änder inom ordningen andfåglar. Den förekommer i södra Argentina och Chile, och övervintrar i norr till södra Brasilien och Paraguay. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Den argentinska kopparanden är känd för att ha längst penis av alla ryggradsdjur i förhållande till kroppsstorleken. Penisen är i genomsnitt ca 20 cm vid erektion, vilket är ungefär det samma som fågelns kroppslängd. Den kan dock vara längre och rekordet är 42,5 cm. Den är korkskruvsformigt vriden och försedd med taggar vid basen. I vila är den helt indragen i kroppen.
Man vet inte varför denna storlek har utvecklats. En teori är att det kan röra sig om "display" som utvecklats genom sexuell selektion liksom påfågelns fjädrar. Hur parningen går till vet man inte heller.
Bland fåglarna är det bara andfåglar och strutsar som har en välutvecklad penis; övriga parar sig genom att trycka kloaköppningarna mot varandra.
Oxyura vittata là một loài chim trong họ Vịt.[2]
Oxyura vittata (Philippi, 1860)
Охранный статус
Аргентинская савка, или южноамериканская савка[1] (лат. Oxyura vittata) — небольшая птица семейства утиных.
Небольшая утка длиной 40—46 см, масса 550—675 граммов. У взрослых самцов в брачном оперении голова и шея чёрные, обычно без белого на подбородке, грудь, бока и верхняя часть тела насыщенные каштаново-красные, живот серебристо-белый, испещрённый серым. Подхвостье беловатое или ржавое, хвост чёрный, как и верхняя поверхность крыла, хотя могут вкрапливаться ржавые перья. Радужная оболочка тёмно-коричневая, клюв — кобальтово-синий, ноги черноватые, серо-оливковые. Самки (и неразмножающиеся самцы) сильно напоминают самок американской савки, но полосы на головы выражены резче, подбородок и горло — почти чисто-белые. У неразмножающихся самцов может быть несколько рыжих перьев на теле, которые отсутствуют у самок. Молодые птицы также сильно напоминают взрослых самок, отличаются тупыми окончаниями перьев хвоста. Птица молчалива, кроме самцов в сезон размножения. Полёт более тяжёлый и гудящий, чем у других савок.
Интересно, что у самцов аргентинской савки пенис может достигать 45 см (наличие пениса у птиц — редкое явление)[2]. Относительно размера тела пенис этой утки является самым большим среди всех позвоночных.
Гнездится в Чили от Атакамы до Льянкиуэ, в Аргентине от Ла-Риохи и юга Сан-Хуана до Огненной Земли, в Уругвае, и на самом юго-востоке Бразилии. Зимует на север до Парагвая и юга центральной Бразилии.
Численность оценивается до 100 000 взрослых птиц[3].
В Чили эта разновидность обитает на низменных озёрах, которые также используются перуанской савкой, в восточной Аргентине встречаются на больших озёрах и болотах с большими пространствами открытой воды. Если глубокие открытые придорожные болота были связаны с большими болотами, они также заселялись.
Не изучено, но, по-видимому, в общих чертах как у американской савки.
В восточной Аргентине гнездится с октября по январь. По-видимому, полигамы. Токовое поведение самцов сильно отличается от ухаживаний американской савки и напоминает токование австралийской савки. Гнёзда строит в надводной растительности — это небольшая, почти плоская постройка. В кладке всего 3—5 яиц размером 65×47 мм, массой 85 граммов. Отмечались и более крупные кладки — 6—12 яиц, отложенные, по-видимому, несколькими самками. Длительность насиживания не установлена. Насиживает и водит птенцов только самка, которая, по-видимому, вскоре оставляет птенцов без присмотра.
Скудные данные позволяют считать этот вид птиц довольно обычным. Однако скрытный образ жизни и слабая изученность могут скрывать истинную ситуацию. Несомненно, отрицательное влияние оказывают осушение водно-болотных угодий и неконтролируемая охота.
Аргентинская савка, или южноамериканская савка (лат. Oxyura vittata) — небольшая птица семейства утиных.
南美硬尾鴨（Oxyura vittata）是硬尾鴨属下的一种小型鸭类，分布于南美洲南部。
南美硬尾鸭拥有最大的鸟类生殖器[2]，其阴茎（螺旋形）与身体的比例也是所有脊椎动物中最大的。其最长可与鸭身相等，但一般只有身体的一半长，即22厘米（8.7英寸）左右[3][4]。雌鸭也有着很长的螺旋形阴道。由于生殖器官构造复杂，所以雄鸭强行交尾很难留下后代[5]。
_RWD.jpg)
_(15770041517).jpg)
