Phyllomedusa bicolor és una espècie de granota que viu al nord de Bolívia, oest i nord de Brasil, sud-est de Colòmbia, est del Perú, sud i est de Veneçuela i les Guaianes.
A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Phyllomedusa bicolor 
Phyllomedusa bicolor és una espècie de granota que viu al nord de Bolívia, oest i nord de Brasil, sud-est de Colòmbia, est del Perú, sud i est de Veneçuela i les Guaianes.
Der Riesenmakifrosch (Phyllomedusa bicolor) ist eine Art der Gattung Makifrösche, die zur Familie der Greiffrösche (Phyllomedusidae) gehört. Alternative Bezeichnungen sind Blau-Gelber-Frosch, Zweifarbiger Laubfrosch, Riesenaffenfrosch,[1] Riesenlaubfrosch[2] und Wachsaffenlaubfrosch.[3]
Die Kopf-Rumpf-Länge von männlichen Tieren misst zwischen 91 und 103 mm, Weibchen können 111 bis 119 mm erreichen. Der Rücken ist lindgrün, während der Bauch weiß bis gelbweiß oder cremefarben ist. Unterlippe, Brust und Vorderbeine tragen vereinzelt weiße Flecken mit dunkler Umrandung; an den Flanken und Hinterbeinen sind diese dichter angeordnet. Die Finger sind transparent braun und haben große, grüne Haftscheiben. Hinter jedem Auge befindet sich eine markante Drüse, die sich über das Tympanon (lat. Membrana tympani) erstreckt. Die Iris ist dunkelgrau.
Ihre Körperform wirkt für Froschlurche ungewöhnlich kantig. Makifrösche können ihre Finger und Zehen gegenüberstellen; dadurch können sie auch dünnere Pflanzenteile umfassen und daran hochklettern – sie gelten als ausgezeichnete Kletterer.
Synonyme der Art sind Rana bicolor und Hyla bicolor (Boddaert, 1772).
Der Riesenmakifrosch kommt in den Regenwäldern Südamerikas vor. Er ist im gesamten Amazonas-Regenwald im Norden Boliviens, im Westen und Norden Brasiliens, im Südosten Kolumbiens, im Osten Perus, im Süden und Osten Venezuelas und in den Guyanas verbreitet. Gelegentlich findet man ihn auch im Auwaldgebiet des Cerrado, einer ausgedehnten tropischen Savanne im brasilianischen Bundesstaat Maranhão.[4][5]
Phyllomedusa bicolor ist ein nachtaktiver, baumbewohnender Frosch. Den Tag verbringen die Tiere an trockenen, warmen Plätzen. Zum Schutz gegen Austrocknung überziehen sie ihre Haut mit einer wachsartigen Schicht. In der Nacht begeben sie sich auf Nahrungssuche nach Spinnen und Insekten. Riesenmakifrösche bewegen sich bedächtig kletternd fort. Erst wenn ein Beutetier in Reichweite ist, schnappen sie blitzschnell zu. In der Regenzeit suchen sie Gewässernähe auf.
In der Paarungszeit rufen die Männchen von den Bäumen, um Weibchen anzulocken. Die Männchen kämpfen um die Paarungsrechte, indem sie mit ihren Köpfen versuchen, ein anderes Männchen zu trennen, das bereits an einem Weibchen hängt, und sie nutzen die Hinterbeine, um Rivalen abzuwehren. Zusätzlich setzen sie aggressive Laute ab; hierdurch geraten die Männchen oft in das Visier von Fressfeinden, da die Kämpfe zwischen den Männchen sehr lautstark ausgetragen werden und von Raubtieren leicht gehört werden können. Um dem entgegenzuwirken, produzieren Phyllomedusa bicolor Peptide in ihrer Haut, die zur chemischen Verteidigung dienen.
Während der Paarung klettert das Männchen auf den Rücken des Weibchens und umklammert es im Amplexus mit den Vordergliedmaßen unter den Achseln. Das Männchen wird vom Weibchen umher getragen, um die Eier gleich nach der Ablage befruchten zu können. Weibchen und Männchen bauen ein Blattnest oberhalb von Waldtümpeln, in dem die Eier in einer gallertartigen Masse etwa 70 cm über dem Wasserspiegel abgelegt werden; die Blätter werden zusätzlich zum Schutz des Geleges vor Feinden und Trockenheit zusammengerollt. Aus den Eiern schlüpfen nach etwa 14 Tagen die Kaulquappen und fallen in das darunterliegende Wasser, wo sie die Entwicklung zu erwachsenen Fröschen fortsetzen. Der Höhepunkt der Fortpflanzung findet während der Regenzeit statt.
Die Eier des Riesenmakifroschs sind eine begehrte Nahrung zahlreicher Räuber und weisen eine Prädationsrate von bis zu 61 Prozent auf. Zu den identifizierten Arten, die die proteinreichen Eier fressen, gehören Kurzflügler und Buckelfliegen, aber auch Primaten wie der Haubenkapuziner (lat. Cebus apella) und sonstige Raubtiere wie Schlangen.[6]
Die Makifrösche wurden lange Zeit zur Familie der Laubfrösche (Hylidae) gezählt.[8] Die von der IUCN geführte Rote Liste gefährdeter Arten listet den Riesenmakifrosch in der Kategorie „Least Concern“ (LC; deutsch Nicht gefährdet), angesichts seiner derzeit weiten Verbreitung und großen Population.[4]
Das Hautsekret des Riesenmakifrosches (brasil. kambô) ist als „Vacina do sapo“ (brasil. für Froschimpfstoff) bekannt; es enthält die Opioidpeptide Deltorphin, Deltorphin I, Deltorphin II und Dermorphin.[9][10][11][12] Das Sekret wird bei Reinigungsritualen verwendet, die umgangssprachlich auch als Sapo- bzw. Kambô-Reinigung bezeichnet werden; diese lösen heftige Körperreaktionen wie Erbrechen aus.[13][14]
Die medizinische Wirksamkeit wurde durch medizinische Studien bislang nicht belegt.[15][14]
Der Riesenmakifrosch (Phyllomedusa bicolor) ist eine Art der Gattung Makifrösche, die zur Familie der Greiffrösche (Phyllomedusidae) gehört. Alternative Bezeichnungen sind Blau-Gelber-Frosch, Zweifarbiger Laubfrosch, Riesenaffenfrosch, Riesenlaubfrosch und Wachsaffenlaubfrosch.
Phyllomedusa bicolor, the giant leaf frog, bicolor tree-frog, giant monkey frog,[2] or waxy-monkey treefrog,[3] is a species of leaf frog. It can be found in the Amazon basin of Brazil, Colombia, Bolivia, and Peru, and can also be found in the Guianan Region of Venezuela and the Guianas, and in Cerrado of the state of Maranhão in Brazil.[4]
Males measure 91–103 mm (3.6–4.1 in) and females 111–119 mm (4.4–4.7 in) in snout–vent length. The dorsum is lime green whereas the belly is white to yellow-white or cream. Lower lips, chest and front legs bear sparse white spots with dark frames; these are more dense on the flanks and hind legs. Fingers are transparent brown and have large, green adhesive discs. There is a prominent gland extending from behind each eye over the tympanum. The iris is dark gray.[3]
It is found throughout the Amazon Rainforest of northern Bolivia, western and northern Brazil, south-eastern Colombia, eastern Peru, southern and eastern Venezuela, and the Guianas. Occasionally, it is also found in the riparian forest area of the Cerrado, a vast tropical savanna ecoregion of Brazil.[1]
The giant leaf frog is a nocturnal, arboreal frog. Males call from trees in tropical humid forests. Males fight each other for mating rights by using their heads to attempt to separate another male who is attached to a female. Males fend off rivals using a series of aggressive calls and use their hind legs to push away the rival.[4] During mating season, males may be targeted more by predators as the fights between males are very vocal and can be easily heard by predators. However, to combat this, giant leaf frogs produce peptides in their skin that serves as a chemical defense.[4] Giant leaf frogs reproduce like most frog species through amplexus, where the male climbs onto the female's back to fertilize the eggs.[4] The female and male construct a leaf-nest above forest pools, where the eggs are laid in a gelatinous mass of about 70 cm above the water. The eggs hatch from these nests in approximately 14 days, and the tadpoles fall into the water, where they continue the development into adult frogs. Peak reproduction occurs during the rainy season.[3][4] Eggs of the giant leaf frog are heavily predated and have a predation rate of up to 61%. Species that prey on the eggs include Staphilynid beetles, phorid flies, mammals – specifically capuchin monkeys– and other predators, such as snakes. The eggs are predated because they are source of protein for predators.[5]
The IUCN endangered species database lists them in the "Least Concern" category, in view of their current wide distribution and large population.[1]
The skin secretion of the giant leaf frog is known as Vacina do sapo (frog vaccine) and contains the opioid peptides deltorphin, deltorphin I, deltorphin II and dermorphin.[6][7][8][9] The secretion, known as Kambo or Sapo, has seen increasing popularity in cleansing rituals, where it induces intense vomiting.[10][11] There is no clinical proof that it is an effective medical treatment.
Phyllomedusa bicolor, the giant leaf frog, bicolor tree-frog, giant monkey frog, or waxy-monkey treefrog, is a species of leaf frog. It can be found in the Amazon basin of Brazil, Colombia, Bolivia, and Peru, and can also be found in the Guianan Region of Venezuela and the Guianas, and in Cerrado of the state of Maranhão in Brazil.
La rana mono grande o rana kambó (Phyllomedusa bicolor) es una especie de anfibio anuro que habita en la cuenca del Amazonas: norte de Bolivia, oeste y norte de Brasil, sureste de Colombia, este de Perú, sur y este de Venezuela. Es un animal nocturno y muy arbóreo. Los machos miden entre 91 y 103 mm y las hembras son algo mayores, de 111 a 119 mm.[2]
Como muchos anfibios, produce una secreción tóxica que le sirve como defensa contra depredadores. Esta secreción, que contiene agonistas opioides llamados deltorfina y dermorfina[3][4][5] ha sido utilizada por pueblos como los matsés como parte de un ritual propiciatorio antes de salir de cacería.[6][7]
Phyllomedusa bicolor fue descrita por primera vez por el médico y naturalista holandés Pieter Boddaert en 1772.[8][9][10]
La rana mono grande o rana kambó (Phyllomedusa bicolor) es una especie de anfibio anuro que habita en la cuenca del Amazonas: norte de Bolivia, oeste y norte de Brasil, sureste de Colombia, este de Perú, sur y este de Venezuela. Es un animal nocturno y muy arbóreo. Los machos miden entre 91 y 103 mm y las hembras son algo mayores, de 111 a 119 mm.
Como muchos anfibios, produce una secreción tóxica que le sirve como defensa contra depredadores. Esta secreción, que contiene agonistas opioides llamados deltorfina y dermorfina ha sido utilizada por pueblos como los matsés como parte de un ritual propiciatorio antes de salir de cacería.
Phyllomedusa bicolor Phyllomedusa generoko animalia da. Anfibioen barruko Hylidae familian sailkatuta dago, Anura ordenan.
Phyllomedusa bicolor Phyllomedusa generoko animalia da. Anfibioen barruko Hylidae familian sailkatuta dago, Anura ordenan.
Phyllomedusa bicolor on Amazonin sademetsässä elävä lehtisammakkolaji.
Urosten mitat ovat 91–103 millimetriä ja naaraiden 111–119 millimetriä. Alahuulessa, rintakehässä ja etujaloissa on valkoisia täpliä, joissa on tummat kehykset. Varpaat ovat ruskeat. Silmien takana on rauhasaet. Iiris on tummanharmaa.
Marubo-heimo käyttää Phyllomedusa bicolorista saatavaa sapo mono nimistä myrkkyä metsästysonnen parantamiseen. Riitissä heimon miespuolsia jäseniä lapsista aikuisiin miehiin kokoontuu shamaanin luo. Shamaani polttaa miesten ihoon palavalla oksalla reiän. Shamaani laittaa reikään sammakosta saatua myrkkyä. Myrkky aiheuttaa oksentelua. Shamaani heittää lapset jokeen, josta he pian nousevat parempivointisina.[1]
Phyllomedusa bicolor on Amazonin sademetsässä elävä lehtisammakkolaji.
Urosten mitat ovat 91–103 millimetriä ja naaraiden 111–119 millimetriä. Alahuulessa, rintakehässä ja etujaloissa on valkoisia täpliä, joissa on tummat kehykset. Varpaat ovat ruskeat. Silmien takana on rauhasaet. Iiris on tummanharmaa.
Marubo-heimo käyttää Phyllomedusa bicolorista saatavaa sapo mono nimistä myrkkyä metsästysonnen parantamiseen. Riitissä heimon miespuolsia jäseniä lapsista aikuisiin miehiin kokoontuu shamaanin luo. Shamaani polttaa miesten ihoon palavalla oksalla reiän. Shamaani laittaa reikään sammakosta saatua myrkkyä. Myrkky aiheuttaa oksentelua. Shamaani heittää lapset jokeen, josta he pian nousevat parempivointisina.
Phyllomedusa bicolor, la Rainette singe, est une espèce d'amphibien de la famille des Phyllomedusidae[1].
Cette espèce se rencontre en Guyane, au Suriname, au Guyana, au Venezuela, en Colombie, au Pérou, en Bolivie et au Brésil du niveau de la mer jusqu'à 800 m d'altitude dans le bassin de l'Amazone[1].
C'est une espèce arboricole qui vit dans les arbres de la forêt tropicale humide[2].
Les mâles mesurent de 91 à 103 mm et les femelles de 111 à 119 mm[3].
Les phylloméduses sont des rainettes parfaitement adaptées à la vie arboricole : elles possèdent des disques adhésifs à l'extrémité des doigts et des orteils, ce qui leur permet de grimper avec aisance très haut dans les arbres et de se tenir à l'aide d'une seul patte.
Son nid est fait d'une feuille roulée en cornet au-dessus de l'eau dans laquelle les œufs seront pondus.
Des peptides vasodilatateurs, opioïdes (dermorphine) et antimicrobiens (dermaseptine) ont été isolés récemment dans ses sécrétions cutanées. Mélangées à de la salive et appliquées sur des points de brûlures fraîches, les sécrétions provoqueraient un profond malaise, une période d'apathie suivie d'un état euphorique accompagné d'une sensation de force rendant meilleurs chasseurs certains amérindiens. Une diminution des sensations de crampe lors du bandage de l'arc a également été décrite.
.JPG)
Phyllomedusa bicolor, la Rainette singe, est une espèce d'amphibien de la famille des Phyllomedusidae.
Phyllomedusa bicolor (Boddaert, 1772) è un anfibio della famiglia Phyllomedusidae, endemica del Sud America[2].
In questi paesi le rane di questa specie sono comunemente denominate "Kambo", "Kambô", "Cambô" e "Sapo Verde".
Raggiunge dimensioni di circa 91-103 mm negli esemplari maschi e di 111-119 mm negli esemplari femmina.
Il dorso è verde scuro, mentre l'addome varia dal bianco al giallo-bianco o crema. Presenta delle macchie bianche sparse con cornici scure sulle labbra inferiori, sul torace e sulle zampe anteriori, divenendo più fitte sui fianchi e sulle zampe posteriori. Le dita sono marroni trasparenti con grandi dischi adesivi verdi. Una ghiandola prominente si estende da dietro l'occhio fin sopra il timpano. L'iride è di colore grigio scuro. [3]
La Kambo è una rana notturna che vive prevalentemente sugli alberi, nutrendosi di piccoli insetti.
Lo zoologo William Edward Duellman nel 1997 osservò che le zone prescelte come territorio o per l'accoppiamento risiedevano in alberi della foresta pluviale tropicale ad altitudini di oltre 2 metri. Gorzula e Señaris nel 1999 hanno riportato il ritrovamento di un nido di foglie di questa specie a circa 2 metri al di sopra dei corsi d'acqua. Quando le uova si schiudono i girini cadono in acqua, dove continueranno lo sviluppo.
Le secrezioni della pelle della rana contengono deltorfina, deltorfina I, deltorfina II e dermorfina, potenti peptidi oppioidi.
I maschi emettono richiami dai rami alti degli alberi, per poi scendere con la femmina a costruire nidi di foglie a circa 1-3 m al di sopra di zone d'acqua stagnanti. La riproduzione avviene durante tutto l'anno, con un picco nella stagione delle piogge, da novembre a maggio. Le femmine depongono circa 600 uova non pigmentate in una massa gelatinosa in nidi di foglie sopra stagni. Le foglie vengono piegate ed unite con l'aiuto del maschio. Dopo 8-10 giorni, i girini si schiudono e cadono in acqua, dove completeranno lo sviluppo in massa nelle zone umide stagionali, raggiungendo anche alcune zone riapariali delle foreste del Cerrado.
La specie è ampiamente diffusa nell'Amazzonia nel nord della Bolivia, est e nord del Brasile, sud-est della Colombia, est del Perù, sud ed est del Venezuela e negli stati della Guiana (regione fisica). È presente anche nella savana Cerrado, nello stato Maranhão, Brasile.
Le minacce alla specie, nonostante il massivo disboscamento che avviene nel loro habitat, vengono ritenute di portata irrilevante. Attualmente vi è un crescente interesse per i composti tossici della loro pelle, da sempre adoperato da diverse tribù autoctone, il che potrebbe significare in futuro un aumento di raccolta di esemplari per rimuoverne le secrezioni facendone bersaglio di biopirateria, ma per il momento tale utilizzo non è considerato una minaccia.
Phyllomedusa bicolor (Boddaert, 1772) è un anfibio della famiglia Phyllomedusidae, endemica del Sud America.
In questi paesi le rane di questa specie sono comunemente denominate "Kambo", "Kambô", "Cambô" e "Sapo Verde".
Dvispalvė beždžionvarlė (lot. Phyllomedusa bicolor) – medvarlinių (Hylidae) šeimai priklausanti varliagyvių rūšis. Paplitusi Amazonijoje (Bolivijoje, Brazilijoje, Kolumbijoje, Peru, Vensueloje, Gvianoje).
Aktyvi naktį. Buožgalviai vystosi lapų įdubimuose susidariusiose balutėse.
Dvispalvės beždžionvarlės nuodingas vaškas naudojamas vietinių indėnų genčių (majorunų) kaip haliucinogeninė medžiaga.
Phyllomedusa bicolor, også kjent som blå-gul frosk, tofarget trefrosk, stor apefrosk,[1] stor bladfrosk,[2] eller waxy-monkey treefrog,[3] er en art innenfor hylid familien (løvfrosk). Den er funnet i Amazonasbekkenet , samt noen omkringliggende områder.[1]
Hannfrosken måler 91–103 millimeter (0,091–0,103 m)mm og hunnfrosken 111–119 millimeter (0,111–0,119 m) mm fra snute til bakdel. Dens dorsum er mørkegrønn, mens buken er hvit til gul-hvit eller kremfarget. Underleppene, brystet og forbena bærer spredte hvite flekker med mørke innramminger. Disse er mer tettsittende på flankene og bakbena. Fingrene har en gjennomsiktig brunfarge og store, grønne selvklebende plater. Det er en fremtredende kjertel som strekker seg fra bak øyet over tympanum. Dens iris er mørk grå.[3]
Frosken finnes gjennom hele Amazonasregnskogen i nord Bolivia, vestlige og nordlige deler av Brasil, sørøst - Colombia, øst i Peru, sørlige og østlige Venezuela, og Guianas. Noen ganger, det er også funnet i flomskogsmarkområdet i Cerrado, en stor tropisk savanneregion i Brasil.[4]
Phyllomedusa bicolor er en nattferdende frosk som lever i trærne. Hannfrosken kvekker paringsrop fra trær i fuktig tropisk skog. Hunn og Hannfrosk konstruerer bladreder over skogens vannbassenger. Når eggene klekkes, faller rumpetrollene i vannet hvor de fortsetter å utvikle seg til voksne frosker. Paringssesongen er på topp i regntiden.[3] Frosken har ingen naturlige fiender og dermed er den heller ikke folkesky, i regntiden kan den komme veldig tett på mennesker.
I Verdens naturvernunion sin liste over truede arter lister den opp i kategorien for de minst bekymringsfulle artene, i lys av deres nåværende brede og store befolkning.[4]
Frosken «svetter» ut et sekret som inneholder blant annet deltorphin, Deltorphin I (en) og dermorphin.
Også hittil ukjente peptider er funnet i P. Bicolors sekresjon Phyllomedusin, Phyllokinin, Phyllocaerulein[5]
Tradisjonelt kalles sekretet fra frosken Kambo, kambô eller kampu. Navnet kommer fra legenden om medisinmannen Kampu som visstnok var den første til å annvende froskesekretet som medisin. Det er uvisst hvor gammel kambotradisjonen er.
Opprinnelig var kambo bare praktisert blant stammer i Amazonasregnskogen. I våre dager har kambo som medisin funnet sin vei via Brasils urbane fellesskap inn i den vestlige verden.[6]
Vitenskapsmenn har forsket på disse substansene, dermorfin og deltorfin, som er smertestillende, styrker immunsystemet og fremprovoserer ødeleggelsen av patogenetiske mikroorganismer. Substansene I froskesekretet har også antibiotiske egenskaper, og styrker immunsystemet gjennom kroppens produksjon av antistoff[5]
Forskning på sekretet er fortsatt i startfasen og mye har dreid seg mye om isolert forskning på hvert enkelt peptid[5]
Selv med millioner av kroner til forskning på å lage et syntetisk medikament av P. Bicolor sitt sekret, har ingen klart å reprodusere den originale kambos gunstige effekt. Kambo i sin naturlige form er en helhetslig behandling som enda ikke er helt forstått [7] Kambo har ingen psykotropisk effekt.
Å spise froskesekretet ville vært svært giftig. Tradisjonelt brukes det utvortes på huden og følger en prosedyre. Siden uaktsom bruk av kambo har tidligere medført helserisiko, har det derfor vokst frem organisasjoner som arbeider med forebygging gjennom bevisstgjøring og tilrettelegging for praktiserende av kambo.
. PMID 2544892. doi:10.1073/pnas.86.13.5188. Phyllomedusa bicolor, også kjent som blå-gul frosk, tofarget trefrosk, stor apefrosk, stor bladfrosk, eller waxy-monkey treefrog, er en art innenfor hylid familien (løvfrosk). Den er funnet i Amazonasbekkenet , samt noen omkringliggende områder.
A Phyllomedusa bicolor, designada rã-kambo, rã-kambô, rã-cambô ou sapo-verde, é uma perereca da família Phyllomedusidae e que é encontrada na Amazônia, no oeste e norte do Brasil, estendendo-se desde o norte da Bolívia, sudeste da Colômbia, leste do Peru, sul e leste da Venezuela e nas Guianas. Ocasionalmente é encontrada na vegetação ribeirinha do Cerrado.
A rã-kambo possui hábitos noturnos de caça de pequenos insetos, o que explica seu deslocamento arborícola. Já foi encontrada emitindo seu "canto" territorial ou de acasalamento, em árvores em floresta tropical úmida em alturas de mais de 2 metros acima da água próximas a uma lagoa da floresta (Duellman 1997). Gorzula e Señaris (1999) relataram o achado de ninho de folhas dessa espécie encontradas cerca de 2 m acima dos corpos hídricos da floresta. Os girinos desenvolvem-se em massas de água temporárias. Eles também são encontrados em matas de galeria no cerrado.[1]
A criação e comercialização de anuros no Brasil é regulamentada pelo IBAMA. Essas espécies muitas vezes são alvo da biopirataria pois produzem secreções de substâncias que despertam interesses para o desenvolvimento de medicamentos, face à sua utilização medicinal entre índios da Amazônia, seringueiros, e mais recentemente por "curandeiros" nos centros urbanos.
Secreções da pele da barriga da rã são utilizadas por algumas tribos indígenas da Amazônia, como os índios katukinas, para acabar com a má sorte na pesca e na caça e também para acabar a "panema", o estado de espírito negativo que causa doenças, segundo as crenças de alguns povos indígenas.[2][3] O veneno produzido pela rã-kambo inclui dermorfina e deltorfina[4] que atuam nos receptores neuronais sensíveis aos opiáceos, podendo levar a uma alteração no nível de consciência.[5] Os sintomas apresentados no envenenamento pelas substâncias da rã Kambo incluem forte diarreia, vômito e taquicardia.
Alguns componentes isolados da secreção da rã Kambo foram patenteados no passado.[3] Os estudos são controversos, segundo alguns autores estudos iniciados na década de 80 mostraram que nenhum dos pacientes teve sucesso com o tratamento experimental dessas substâncias e seu uso foi não recomendado pela medicina, contudo a deltorfina mostrou alguma eficácia e é comercializada como medicamento. Há relatos também, de que dermaseptinas possuem propriedades antibacterianas contra bactérias Gram-positivas e Gram-negativas na faixa de 3-25 μm, bem como atividade anti-protozoário, que foi investigada através de T. cruzi e cultivadas, tanto em meios de cultura de células como no sangue.[6]
No Brasil a "vacina do sapo" in-natura é considerada como desprovida de comprovação científica e tanto o uso como a sua publicidade comercial estão proibidos desde 2004 pela Agência Nacional de vigilância sanitária.
A Phyllomedusa bicolor, designada rã-kambo, rã-kambô, rã-cambô ou sapo-verde, é uma perereca da família Phyllomedusidae e que é encontrada na Amazônia, no oeste e norte do Brasil, estendendo-se desde o norte da Bolívia, sudeste da Colômbia, leste do Peru, sul e leste da Venezuela e nas Guianas. Ocasionalmente é encontrada na vegetação ribeirinha do Cerrado.
A rã-kambo possui hábitos noturnos de caça de pequenos insetos, o que explica seu deslocamento arborícola. Já foi encontrada emitindo seu "canto" territorial ou de acasalamento, em árvores em floresta tropical úmida em alturas de mais de 2 metros acima da água próximas a uma lagoa da floresta (Duellman 1997). Gorzula e Señaris (1999) relataram o achado de ninho de folhas dessa espécie encontradas cerca de 2 m acima dos corpos hídricos da floresta. Os girinos desenvolvem-se em massas de água temporárias. Eles também são encontrados em matas de galeria no cerrado.
A criação e comercialização de anuros no Brasil é regulamentada pelo IBAMA. Essas espécies muitas vezes são alvo da biopirataria pois produzem secreções de substâncias que despertam interesses para o desenvolvimento de medicamentos, face à sua utilização medicinal entre índios da Amazônia, seringueiros, e mais recentemente por "curandeiros" nos centros urbanos.
Secreções da pele da barriga da rã são utilizadas por algumas tribos indígenas da Amazônia, como os índios katukinas, para acabar com a má sorte na pesca e na caça e também para acabar a "panema", o estado de espírito negativo que causa doenças, segundo as crenças de alguns povos indígenas. O veneno produzido pela rã-kambo inclui dermorfina e deltorfina que atuam nos receptores neuronais sensíveis aos opiáceos, podendo levar a uma alteração no nível de consciência. Os sintomas apresentados no envenenamento pelas substâncias da rã Kambo incluem forte diarreia, vômito e taquicardia.
Alguns componentes isolados da secreção da rã Kambo foram patenteados no passado. Os estudos são controversos, segundo alguns autores estudos iniciados na década de 80 mostraram que nenhum dos pacientes teve sucesso com o tratamento experimental dessas substâncias e seu uso foi não recomendado pela medicina, contudo a deltorfina mostrou alguma eficácia e é comercializada como medicamento. Há relatos também, de que dermaseptinas possuem propriedades antibacterianas contra bactérias Gram-positivas e Gram-negativas na faixa de 3-25 μm, bem como atividade anti-protozoário, que foi investigada através de T. cruzi e cultivadas, tanto em meios de cultura de células como no sangue.
No Brasil a "vacina do sapo" in-natura é considerada como desprovida de comprovação científica e tanto o uso como a sua publicidade comercial estão proibidos desde 2004 pela Agência Nacional de vigilância sanitária.
Nhái bén lá cây khổng lồ (Phyllomedusa bicolor) là một loài nhái bén phân bố khắp rừng mưa Amazon phía bắc Bolivia, tây và bắc Brasil, đông nam Colombia, đông Peru, nam và đông Venezuela, và Guianas. Nó cũng xuất hiện ở rừng ven sông ở Cerrado. Loài này sản xuất ra dịch sáp chống bay hơi da và được người ta sử dụng làm dược phẩm chống các căn bệnh AIDS, ung thư và các bệnh khác.
.JPG)
Phương tiện liên quan tới Phyllomedusa bicolor tại Wikimedia Commons
Bài viết liên quan đến họ Nhái bén (Hylidae) này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Nhái bén lá cây khổng lồ (Phyllomedusa bicolor) là một loài nhái bén phân bố khắp rừng mưa Amazon phía bắc Bolivia, tây và bắc Brasil, đông nam Colombia, đông Peru, nam và đông Venezuela, và Guianas. Nó cũng xuất hiện ở rừng ven sông ở Cerrado. Loài này sản xuất ra dịch sáp chống bay hơi da và được người ta sử dụng làm dược phẩm chống các căn bệnh AIDS, ung thư và các bệnh khác.
Phyllomedusa bicolor Boddaert, 1772
Охранный статус
Двухцветная филломедуза[1] (лат. Phyllomedusa bicolor) — вид бесхвостых земноводных из семейства Phyllomedusidae. Они встречаются в бассейне Амазонки, а также на некоторых прилегающих к нему территориях[2].
Самцы достигают в длину 91—103 мм, а самки — 111—119 мм от носа до пяток. Спина светло-зелёная, брюхо белое либо жёлто-белое или кремовое. Нижней губы, грудь и передние конечности окрашены в редкие белые пятна с тёмными краями. Пальцы бледно-коричневые, с большими зелёными подушечками. Есть заметные железы позади каждого глаза на тимпане. Это даёт животному возможность чётко видеть в воде. Радужная оболочка тёмно-серого цвета.
Вид обитает в тропических лесах Амазонии на севере Боливии, в западной и северной Бразилии, в восточной Колумбии, восточном Перу, в юго-восточной Венесуэле и в Гайане. Иногда он встречается также в пойменных лесных районах Серрадо, огромной тропической саванны Бразилии[3][4]
База данных МСОП по видам, находящимся под угрозой исчезновения видов причисляет P. bicolor к категории «Виды под наименьшей угрозой», учитывая их широкое распространение и большую численность[3].
Эта лягушка не такая ядовитая, как некоторые другие лягушки Амазонии, но нанесение её выделений на кожу, не приводя к летальному исходу, тоже вызывает галлюцинации и расстройства желудочно-кишечного тракта. Используется в народной медицине при лечении болезней и в обряде инициации юношей и девушек многих местных индейских племён, так как после излечения ощущается "лёгкость бытия". Возможно, при интоксикации, и ответе на неё организма человека, выводятся из организма и даже погибают многие паразиты, особенно желудочно-кишечного тракта. Кожная секреция лягушки содержит такие вещества, как deltorphin (англ.)русск., deltorphin I, deltorphin II и dermorphin (англ.)русск.[5][6][7].
Двухцветная филломедуза (лат. Phyllomedusa bicolor) — вид бесхвостых земноводных из семейства Phyllomedusidae. Они встречаются в бассейне Амазонки, а также на некоторых прилегающих к нему территориях.
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 両生綱 Amphibia 目 : 無尾目 Anura 亜目 : カエル亜目 Neobatrachia 科 : アマガエル科 Hylidae 亜科 : Phyllomedusinae 属 : ネコメガエル属 Phyllomedusa 種 : フタイロネコメガエル P. bicolor 学名 Phyllomedusa bicolorフタイロネコメガエル（二色猫目蛙、Phyllomedusa bicolor）は、アマガエル科ネコメガエル属に分類されるカエル。別名ジャイアントネコメガエル。
ガイアナ、コロンビア、スリナム、ブラジル、ベネズエラ、ペルー、ボリビア
最大体長12cmとネコメガエル属内最大種。体形は太く、頭部や胴体には筋状の隆起があり角張って見える。背面の色彩は緑色で、腹面は薄灰色。体側面と腹面には黒い縁取りのある白い斑紋が入る。
虹彩は灰色。耳腺は発達する。四肢は頑丈。指は薄灰色で指先は緑色。
皮膚からはアルカロイド系の刺激性が強い毒物を分泌する。
森林に生息する。樹上棲。
本種の生息地の原住民は本種の毒を抽出し、狩猟に利用した。
開発による生息地の破壊等により、生息数は減少している。
ペットとして飼育されることもあり、日本にも輸入されている。流通量は少ない。主に野生個体が流通するが、飼育下繁殖個体が流通することもある。大型種のため輸送中に吻端を傷つけ状態を崩したまま流通する個体が多く、そうした個体は飼育が難しいとされる。しかし状態が回復した個体や、飼育下繁殖個体に関してはあまり飼育は難しくないとされる。テラリウムで飼育される。大型種のため、ケージも比例して大型のものが必要になる。樹上棲のため、高さのあるケージで飼育するのが望ましい。蒸れに弱いため、蓋やケージの側面を金網等にして通気性を確保する。枝や観葉植物等を組んで活動場所や隠れ家にするが、枝は掴めるように細い物を用意する。極度の高温や低温には弱いため、夏季にはケージを風通しの良い場所に置いたり冷房器具を使用する。逆に冬季には暖房器具を使用したり、ケージを温室に収納する。水は全身が漬かれるような水容器を用意し、夜間や照明を消した際に霧吹きで湿度を上げる。餌はコオロギ等をピンセット等で各個体に与えるか、餌容器に入れて与える。餌に対しては事前に野菜等の餌を与えたり、サプリメントを振りかけて栄養価を上げる。餌に反撃されたり動きが緩怠なため逃げられるのを防ぐため、生きた餌の場合は顎や触角、後肢を潰したり折ってから与える。皮膚から刺激性の強い毒物を分泌するため、本種に限ったことではないが素手で直接触れることは避ける。
この項目は、動物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（Portal:生き物と自然／プロジェクト:生物）。 
