Guidance for identification
Dřevnatka parohatá (Xylaria hypoxylon (L.) Grev., 1824) je dřevokazná houba z čeledi dřevnatkovitých.
Je to nejedlá houba. Roste v trsech s plodnicemi 3 až 8 cm vysokými, tuhými, smáčklými a parohovitě rozvětvenými, naspodu dřevnatými a černě štětinatými. Pařezy jí bývají někdy krásně věnčeny.
Obrázky, zvuky či videa k tématu dřevnatka parohatá ve Wikimedia Commons
Dřevnatka parohatá (Xylaria hypoxylon (L.) Grev., 1824) je dřevokazná houba z čeledi dřevnatkovitých.
Die Geweihförmige Holzkeule (Xylaria hypoxylon) ist ein Schlauchpilz aus der Gattung der Holzkeulen (Xylaria).
Die Geweihförmige Holzkeule bildet aus vegetativem Myzel 2–5(–8) cm hohe, dunkle und zähe Stromata (Sammelfruchtkörper), in deren Bauchteile die eigentlichen Fruchtkörper (Perithecien) eingesenkt sind. Anders als die Rinde zeigt das Fleisch des Stroma eine weißliche Färbung. Unreife Stromata erinnern in ihrer Form an ein verzweigtes Hirschgeweih und sind an den Spitzen durch zahlreiche Konidiosporen weiß bepudert. Im Frühjahr verschwindet die Bestäubung und das Bauchteil schwillt an. Die Oberfläche erscheint durch die zahlreichen Perithecien rau – durch jene Öffnungen gelangen die Ascosporen schließlich ins Freie. Die Farbe des Sporenpulvers ist schwarz.
Die dunkeloliv-braunen Sporen sind elliptisch-bohnenförmig, glatt und besitzen zwei hellere Öltröpfchen sowie eine Keimspalte. Die Maße betragen 11–15,5 × 4,5–6,5 µm.
Die Geweihförmige Holzkeule ist ein saprobiontischer Bewohner von Laubholzstümpfen und abgefallenen Ästen, auf Nadelholz kommt sie dagegen nur selten vor. Sie kann im Konidienstadium das ganze Jahr über in Wäldern mit geeigneten Substraten gefunden werden und ist sehr häufig. Perithecien werden im Frühjahr gebildet und sind etwa von März bis Mai zu finden.
Die Geweihförmige Holzkeule kommt allein schon aufgrund der zähen Konsistenz als Speisepilz nicht in Frage, als Holzzersetzer ist die Art nicht von wirtschaftlicher Bedeutung.
Die Geweihförmige Holzkeule (Xylaria hypoxylon) ist ein Schlauchpilz aus der Gattung der Holzkeulen (Xylaria).
Xylaria hypoxylon is a species of bioluminescent fungus in the family Xylariaceae. It is known by a variety of common names, such as the candlestick fungus, the candlesnuff fungus, carbon antlers,[1] or the stag's horn fungus.[2] The fruit bodies, characterized by erect, elongated black branches with whitened tips, typically grow in clusters on decaying hardwood. The fungus can cause a root rot in hawthorn and gooseberry plants.[3]
Xylaria hypoxylon was first described by Carl Linnaeus in 1745,[4] and then later mentioned by him in his Species Plantarum II.[5]
The specific epithet is derived from the Greek words hypo meaning "below", and xylon, meaning "wood".
Fruit bodies (ascocarps) are cylindrical or flattened with dimensions of 3–8 centimetres (1+1⁄8–3+1⁄8 in) tall × 2–8 mm thick.[1] The erect ascocarps are often twisted or bent, and typically sparsely branched, often in a shape resembling a stag's antlers. Specimens found earlier in the season, in spring, may be covered completely in asexual spores (conidia), which manifests itself as a white to grayish powdery deposit. Later in the season, mature ascocarps are charcoal-black, and have minute pimple-like bumps called perithecia on the surface. These are minute rounded spore bearing structures with tiny holes, or ostioles, for the release of sexual spores (ascospores). The perithecia are embedded in the flesh of the ascocarp, the stroma, which is tough, elastic, and white. Within the perithecia, the asci are 100 × 8 μm.[6]
Ascospores are kidney-shaped, black, and smooth, with dimensions of 10–14 × 4–6 μm.[7] The asexual spores (mitospores) are ellipsoid in shape, smooth, and hyaline.[8]
Although not poisonous, the small size and tough texture of this fungus deter consumption. It is considered inedible by some guides.[9]
Xylaria polymorpha is thicker and not as branched as X. hypoxylon.
A variety of chemical compounds with in vitro properties have been identified in this fungus. The compounds xylarial A and B both have moderate cytotoxic activity against the human hepatocellular carcinoma cell line Hep G2.[10] The pyrone derivative compounds named xylarone and 8,9-dehydroxylarone also have cytotoxic activity.[11] Several cytochalasins, compounds that bind to actin in muscle tissue, have been found in the fungus.[12] X. hypoxylon also contains a carbohydrate-binding protein, a lectin, with a unique sugar specificity, and which has potent anti-tumor effects in various tumor cell lines.[13]
Xylaria hypoxylon is a species of bioluminescent fungus in the family Xylariaceae. It is known by a variety of common names, such as the candlestick fungus, the candlesnuff fungus, carbon antlers, or the stag's horn fungus. The fruit bodies, characterized by erect, elongated black branches with whitened tips, typically grow in clusters on decaying hardwood. The fungus can cause a root rot in hawthorn and gooseberry plants.
Sarvjas süsik (Xylaria hypoxylon) on kottseente hulka kuuluv seeneliik.
Seent on leitud ka Eestist.[1]
Sarvjas süsik (Xylaria hypoxylon) on kottseente hulka kuuluv seeneliik.
Seent on leitud ka Eestist.
Xylaria hypoxylon
La Xylaire du bois (Xylaria hypoxylon) est une espèce de champignons ascomycètes de la famille des xylariacées.
Xylaria hypoxylon est l'espèce type du genre Xylaria, qui compte plusieurs centaines d'espèces.
Il existe également, toujours chez les Xylariaceae, un genre nommé Hypoxylon.
Son nom scientifique qui utilise deux fois la racine grecque xûlon, "bois", peut se traduire par "lignicole presque ligneux"[1].
Cette couleur est due aux conidies qui sont hyalines et formées sur des conidiophores blancs. Les asques sont unituniqués et inoperculés. Les ascospores sont brunes et lisses de dimension 10-14 X 4-6 µm. Elles sont formées dans des périthèces, inclus dans le stroma.
L'espèce présente un aspect assez variable car elle évolue avec l'âge : d'abord en tige simple quasi-cylindrique, puis se ramifiant progressivement et enfin terminant entièrement noire et filiforme.
Très commune dans les régions tempérées, la Xylaire du bois pousse pratiquement toute l'année et notamment en fin d'automne, souvent parmi la mousse qui recouvre les morceaux de bois mort ou les souches des feuillus. C'est un saprophyte.
Outre sa petite taille, la Xylaire du bois n'offre aucun intérêt pour la consommation.
Avec ses petits rameaux blancs aplatis comme les bois d'un minuscule élan, la Xylaire du bois ne prête guère à confusion. Les espèces proches sont d'autres Xylaires, toutes lignicoles comme leur nom l'indique, dont une autre espèce assez commune est Xylaria polymorpha.
Xylaria hypoxylon
La Xylaire du bois (Xylaria hypoxylon) est une espèce de champignons ascomycètes de la famille des xylariacées.
Xylaria hypoxylon est l'espèce type du genre Xylaria, qui compte plusieurs centaines d'espèces.
Il existe également, toujours chez les Xylariaceae, un genre nommé Hypoxylon.
Xylaria hypoxylon (L.) Greville, Fl. Edin.: 355 (1824)
Fungo a forma di "corna", costituito da corpi allungati, subero-legnosi, cilindrici o compressi sorgenti dal substrato legnoso; la parte inferiore è nera, mentre quella superiore è bianca cosparsa di polvere bianca, costituita da numerosi conidi (farina conidiofora); la forma ascogena del fungo (o forma perfetta), è cilindrica, claviforme, rigonfia e nera; questa si origina, in primavera, dalla forma conidiofora.
Comunque si trovano anche entrambe le forme insieme. La forma ascogena ha superficie granulosa, porta numerosi periteci neri, che portano aschi ottosporici.
Dura.
Cresce tutto l'anno su ceppaie marcescenti di latifoglie. È una specie molto diffusa.
Non commestibile, insignificante.
Dal greco hypo(υπό) = sotto e xylon(ζυλόν) = legno, per la sua consistenza legnosa.
Baltaviršūnis elniagrybis (lot. Xylaria hypoxylon) – elniagrybinių (Xylariaceae) genties grybų rūšis.
Periteciai nedideli, 3-8 cm aukščio ir iki 5 cm storio, jauni - cilindriški, vėliau - netaisyklingai išsilankstę, juodai rudi, seni - juodi, viršutinėje dalyje praplatėję, išsišakoję, tarsi elnio ragai, nuo konidijų pabalusiomis, smailiomis atšakomis. Kotas sumedėjęs, kietas, juodas, šiurkštus. Trama tampri, kieta, be ypatingo kvapo ir skonio. Sporos 11-16 x 5-6 μm.
Būdingi požymiai: sporos juodos, perpus mažesnės nei kisliojo elniagrybio.
Auga rudenį, grupelėmis, kupsteliais miškuose, parkuose ant supuvusios lapuočių medienos. Labai dažnas, kur kas dažnesnis nei kislusis. Aktyvus saprotrofas. Nevalgomas
Lietuvos grybų atlasas, Vincentas Urbonas, Kaunas, Lututė, 2007, ISBN 978-9955-692-59-1, psl. 521
Baltaviršūnis elniagrybis (lot. Xylaria hypoxylon) – elniagrybinių (Xylariaceae) genties grybų rūšis.
Periteciai nedideli, 3-8 cm aukščio ir iki 5 cm storio, jauni - cilindriški, vėliau - netaisyklingai išsilankstę, juodai rudi, seni - juodi, viršutinėje dalyje praplatėję, išsišakoję, tarsi elnio ragai, nuo konidijų pabalusiomis, smailiomis atšakomis. Kotas sumedėjęs, kietas, juodas, šiurkštus. Trama tampri, kieta, be ypatingo kvapo ir skonio. Sporos 11-16 x 5-6 μm.
Būdingi požymiai: sporos juodos, perpus mažesnės nei kisliojo elniagrybio.
Auga rudenį, grupelėmis, kupsteliais miškuose, parkuose ant supuvusios lapuočių medienos. Labai dažnas, kur kas dažnesnis nei kislusis. Aktyvus saprotrofas. Nevalgomas
De geweizwam (Xylaria hypoxylon) is een voorbeeld van de zakjeszwammen, dat grillige vormen aan kan nemen.
De geweizwam is een kleine, knotsvormige of plat cilindrische zwam tot 6 cm hoog. Aan de bovenkant komen vaak vertakkingen voor, waardoor de gelijkenis met een gewei ontstaat. In hun jeugd zijn ze bedekt met een wit poeder. Dit zijn de sporen die in de ongeslachtelijke fase worden voortgebracht (conidiën). Later in het najaar gaan ze over tot de geslachtelijke fase. De kleur verandert dan naar zwart en de sporen zitten niet meer aan de buitenkant.
De Geweizwam komt zeer algemeen voor gedurende het hele jaar. De zwam is te vinden op dode takken en stronken, vrijwel uitsluitend van loofbomen.
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Xylaria hypoxylon op Wikimedia Commons. De geweizwam (Xylaria hypoxylon) is een voorbeeld van de zakjeszwammen, dat grillige vormen aan kan nemen.
Cost capìtol a l'é mach në sbòss. Da finì.
A chërs ëdzora al bòsch mars ëd latifeuje.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.
Cost capìtol a l'é mach në sbòss. Da finì.
AmbientA chërs ëdzora al bòsch mars ëd latifeuje.
Comestibilità A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.
Próchnilec gałęzisty (Xylaria hypoxylon (L.) Grev.) – gatunek grzybów z rodziny próchnilcowatych (Xylariaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Xylaria, Xylariaceae, Xylariales, Xylariomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1753 r. Linneusz nadając mu nazwę Clavaria hypoxylon. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1824 r. Greville, przenosząc go do rodzaju Xylaria[1].
Niektóre synonimy nazwy naukowej[2]:
Owocnikuje na łopatkowatej, bardzo twardej, ale niełamiącej się przy zginaniu podkładce, biało obsypanej przez zarodniki. Podkładka na dole jest czarna, u góry białoszara. Zazwyczaj osiąga do 2 cm wysokości[3], jednak w szczególnie dobrych warunkach czasami aż do 8 cm. Szerokość gałązek wynosi 3-5 mm. Czasami gałązki nie są rozgałęzione[4]. Na ich górnej części wiosną, rzadziej jesienią powstają w otoczniach worki z zarodnikami. Po wytworzeniu i rozsianiu się zarodników grzyb traci jasną barwę[5] Konidia są bezbarwne, gładkie, eliptyczne lub wydłużone. Askospory o nerkowatym kształcie, czarnej, gładkiej powierzchni i rozmiarach 14-10× 6-4 μm[4].
Występuje w Ameryce Północnej i Środkowej, Europie, Azji, Afryce Północnej, Australii i na wielu wyspach[6]. W Polsce jest pospolity[3].
Rośnie głównie na zrzezach pni różnych drzew liściastych, rzadko na drewnie drzew iglastych[3].
Saprotrof, grzyb niejadalny[3].
Zidentyfikowano różne substancje chemiczne zawarte w grzybie wykazujące różne właściwości in vitro. Związki xylarial A i B cechują się umiarkowaną aktywnością cytotoksyczną na linie komórkowe Hep G2 raka wątrobowokomórkowego[7]. Pochodne pironu: xylaron oraz 8,9-dehydroxylaron również wykazują aktywność cytotoksyczną[8]. W próchnilcu gałęzistym zidentyfikowano także kilka cytochalazyn - związków wiążących aktynę w tkance mięśniowej[9]. Występuje w nim także wiążące węglowodany białko - lektyna, cechująca się unikalną swoistością cukru i wykazująca silne działanie przeciwnowotworowe w liniach komórkowych różnych nowotworów[10].
Próchnilec gałęzisty (Xylaria hypoxylon (L.) Grev.) – gatunek grzybów z rodziny próchnilcowatych (Xylariaceae).
Xylaria hypoxylon (Carl von Linné, 1753 ex Robert Kaye Greville, 1824)[1] este o specie saprofită de ciuperci necomestibile din încrengătura Ascomycota în familia Xylariaceae și de genul Xylaria, numită în popor coarnele cerbului.[2] Denumirea științifică se trage din cuvintele grecești (greacă ξύλινος=din lemn, lemnos) pentru numele generic și (greacă υπο ξυλόνης=lemnos pe dedesubt) pentru epitet. Soiul se dezvoltă în România, Basarabia și Bucovina de Nord de obicei în grupuri mari, pe bușteni sau ramuri căzute aflați în putrefacție, preferat în zonele umede ale pădurilor de foioase, mai ales pe lemnuri de fagi, frasini și mesteceni, iar numai rar în cele de conifere. Buretele se poate găsi, de la câmpie la munte, peste tot anul, iarna însă în stadiu de conidie. Corpurile fructifere se dezvoltă din primăvară.[3][4]
Specia a fost descrisă pentru prima dată de faimosul savant (Carl von Linné sub denumirea Clavaria hypoxylon în volumul 2 al marii sale opere Species plantarum: exhibentes plantas rite cognitas, ad genera relatas, cum differentiis specificis, nominibus trivialibus, synonymis selectis, locis natalibus, secundum systema sexuale digestas din 1753.[5]
Botanistul englez Robert Kaye Greville (1794-1866) a transferat soiul la genul Xylaria sub numele binomial actual (2018), de verificat în lucrarea sa Flora Edinensis: Or, A Description of Plants Growing Near Edinburgh, Arranged According to the Linnean System, with a Concise Introduction to the Natural Orders of the Class Cryptogamia, and Illustrative Plates din 1824.[6]
Alte încercări de redenumire sunt acceptate sinonim, dar nu sunt folosite și de acea neglijabile.[7]
X. hypoxylon, conidii
X. hypoxylon tinere
X. hypoxylon mature
X. hypoxylon bătrână
X. hypoxylon în descompunere
Coarnele cerbului sunt numai greu de confundat, posibil ar fi cu de asemenea necomestibilele soiuri Xylaria longipes[8] și Xylaria polymorpha[9] sau chiar cu exemplare tinere ale comestibilelor Clavariadelphus pistillaris sin. Clavaria pistillaris[10] respectiv Clavulina rugosa.[11]
Clavariadelphus pistillaris sin. Clavaria pistillaris
Clavulina rugosa
! Xylaria longipes !
! Xylaria polymorpha!
Din cauza cârnii lemnoase și fibroase ciuperca nu se potrivește pentru bucătărie.
Materiale media legate de Coarnele cerbului la Wikimedia Commons
Xylaria hypoxylon (Carl von Linné, 1753 ex Robert Kaye Greville, 1824) este o specie saprofită de ciuperci necomestibile din încrengătura Ascomycota în familia Xylariaceae și de genul Xylaria, numită în popor coarnele cerbului. Denumirea științifică se trage din cuvintele grecești (greacă ξύλινος=din lemn, lemnos) pentru numele generic și (greacă υπο ξυλόνης=lemnos pe dedesubt) pentru epitet. Soiul se dezvoltă în România, Basarabia și Bucovina de Nord de obicei în grupuri mari, pe bușteni sau ramuri căzute aflați în putrefacție, preferat în zonele umede ale pădurilor de foioase, mai ales pe lemnuri de fagi, frasini și mesteceni, iar numai rar în cele de conifere. Buretele se poate găsi, de la câmpie la munte, peste tot anul, iarna însă în stadiu de conidie. Corpurile fructifere se dezvoltă din primăvară.
.jpg)
_(20663154361).jpg)
.jpg)
.JPG)
.jpg)
