Wachlarzowiec olbrzymi (Meripilus giganteus Pers.) P. Karst.) – gatunek grzybów z rodziny wachlarzowcowatych (Meripilaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Meripilus, Meripilaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1794 r. Persoon nadając mu nazwę Boletus giganteus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1882 r. P. Karsten, przenosząc go do rodzaju Meripilus[1].
Synonimów naukowych ma ok. 20[2].
Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 1999 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako żagiew olbrzymia lub flagowiec olbrzymi[3].
Jest to jeden z największych grzybów hubowatych, którego pojedyncze rozety osiągają wagę do kilkunastu, a skupienia owocników przy jednym pniu do kilkudziesięciu kilogramów[4].
Owocniki jednoroczne, duże, osiągające średnicę od 30 do 80 cm, z wieloma dachówkowato ułożonymi, wachlarzowatymi lub półkolistymi kapeluszami, które wyrastają ze wspólnej podstawy, niekiedy na krótkich trzonkach. Powierzchnia kapeluszy początkowo żółtobrązowa, później brązowawa, kasztanowata, wyraźnie koncentrycznie pręgowana, pokryta drobnymi łuseczkami. Brzeg kapeluszy jaśniejszy, kremowy, zaokrąglony, z wiekiem falisty[4].
Krótkie, białawe, po uszkodzeniu przebarwiające się na brązowawe, później czerniejące plamy. Pory bardzo drobne, koliste, około 0,3 mm średnicy[4].
Biały, łykowaty, włóknisty, na przekroju czerniejący, o silnie grzybowym zapachu i kwaskowatym smaku[4].
Gładkie, bezbarwne, jajowate do kolistych[4].
Notowany w Ameryce Północnej, Europie, Azji, Afryce Północnej i na Nowej Zelandii[5]. W Polsce liczne jego stanowiska opisano w piśmiennictwie naukowym[3]. Do października 2014 r. znajdował się na liście grzybów chronionych.
Rośnie u podstawy różnych gatunków drzew liściastych, wyjątkowo także drzew iglastych. Zwykle przy martwych pniach, rzadziej jako pasożyt żywych drzew. Chętnie rośnie na siedliskach antropogenicznych: parkach, przydrożnych drzewach. W naturalnych kompleksach leśnych spotykany wyjątkowo rzadko. Ze względu na upodobanie do antropogenicznych stanowisk zwany również "grzybem parkowym"[4].
Grzyb jadalny niskiej wartości . Jadalne są tylko młode owocniki.[6]
Wachlarzowiec olbrzymi (Meripilus giganteus Pers.) P. Karst.) – gatunek grzybów z rodziny wachlarzowcowatych (Meripilaceae).
