Lepiota felina (Pers.) P. Karst. 1879

Bedla černošupinatá (Lepiota felina) je nejedlá houba z čeledi pečárkovitých.

Synonyma

• bedla kočičí
• Agaricus clypeolarius var. felinus (Pers.) Fr. 1821
• Agaricus felinus Pers. 1801
• Lepiota clypeolaria var. felina (Pers.) Gillet 1874

Siroukonsieni (Lepiota felina) on ruskea tai musta pikku-ukonsienilaji. Sienen jalka on valkean tummasuomuinen ja siinä on rengas. Heltat ovat valkoiset. Sieni tuoksuu voimakkaan epämiellyttävälle eikä ole ruokasieni. Se kasvaa Suomessa harvinaisena kalkkimailla. ^[2]

Lähteet

Aiheesta muualla

• Laji.fi: Siroukonsieni (Lepiota felina)

Vos an lenga piemontèisa Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì.

Capel fin a 3 cm, con scaje neirastre dzora a un fond ciàir. Gamba àuta fin a 5 cm e larga fin a 0,5 cm, ghirlandà al pé da dje scaje neirastre. Anel membranos bordà ëd gris. Odor piasos che a arcòrda ij giranio.

Ambient

A chërs sota le conìfere o ant ij tajiss.

Comestibilità

A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Velenos.

Arferiment bibliogràfich për chi a veul fé dj'arserche pì ancreuse

• Lepiota felina (Persoon) P. Karsten

Aiuto per
la lettura Ayuda para
la lectura Help for
Reading Rintré ant
la Piòla Contaté
j'Aministrator Lìber për
Amprende Coression
ortogràfica Tastadura
piemontèisa Portaj
e Proget Agiut pr'ij
Contributor Travajòt
sempi

Czubajeczka czarnołuskowa (Lepiota felina (Pers.) P. Karst.) – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lepiota, Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1801 r. Christiaan Hendrik Persoon nadając mu nazwę Agaricus felinus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu P. Karsten w 1879 r^[1].

Synonimy^[2]:

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r^[3].

Morfologia

Kapelusz

Średnica 1,5-3 cm, początkowo wypukły, potem płaski z tępym garbkiem. Powierzchnia o barwie białej z ciemniejszym, niemal czarnym środkiem. Pokryta jest koncentrycznie ułożonymi, dużymi w stosunku do średnicy kapelusza, ciemnobrązowymi łuskami^[4].

Trzon

Wysokość od 2,5 do 4 cm, średnica od 0,2 do 0,4 cm, cylindryczny. Pierścień na górnej stronie białokremowy, na dolnej brązowy^[4].

Blaszki

Wolne, stłoczone, początkowo białe, potem ciemniejsze^[4].

Miąższ

Biały, cienki, bez smaku, o ziemistym zapachu^[4].

Wysyp zarodników

Biały. Zarodniki o kształcie od elipsoidalnego do jajowatego, gładkie, amyloidalne, o rozmiarach 6,5-8 × 3,5-4 μm^[4].

Występowanie i siedlisko

Znane jest występowanie tego gatunku w Europie, Ameryce Północnej, Brazylii, Korei i Japonii^[5]. Na terenie Polski do 2003 r. podano tylko 2 stanowiska: w Roztoczańskim Parku Narodowym i Pienińskim Parku Narodowym^[3].

W Polsce występuje w lasach i na łąkach,. Zanotowano jego występowanie pod jodłą, świerkiem i topolą osiką^[3].

Znaczenie

Saprotrof. Prawdopodobnie jest grzybem trującym, w każdym razie ze względu na możliwość pomylenia jej z innymi, podobnymi i trującymi grzybami odradza się jej zbieranie do celów spożywczych. Ze względu na niewielkie rozmiary i rzadkość występowania i tak nie ma znaczenia użytkowego^[4].

Gatunki podobne

• Czubajeczka różowobrązowa (Lepiota pseudolilacea). Ma łuski w kolorze od szarobrązowego do brudnobrązowego^[6].
• Czubajeczka cuchnąca (Lepiota cristata). Jest większa, ma jaśniejszy kapelusz i nieprzyjemny zapach^[4].

Przypisy