Leming wyspowy[1] (Lemmus portenkoi) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, plemienia lemingów i rodzaju Lemmus.
Gatunek ten został opisany przez Czerniawskiego w 1967. W 1993 Jarrell i Fredga obniżyli jego rangę do podgatunku leminga brunatnego zmieniając nazwę na Lemmus sibiricus portenkoi. Jednakże w tym samym roku Czerniawski i zespół potwierdzili na podstawie badań cytogenetycznych i morfologicznych jego odrębność jako gatunku[2].
Leming wyspowy jest endemitem arktycznej Wyspy Wrangla w północno-wschodniej Rosji[2].
Zamieszkuje doliny rzek i strumieni o umiarkowanie wilgotnej glebie, porośnięte roślinnością zielną, dębikiem ośmiopłatkowym i wierzbami. W środkowej części wyspy kolonie są częste na równinach rzeki Mamontowaja i niskich terasach. Kiedy na początku sierpnia zaczynają się opady śniegu, lemingi te przenoszą się na tereny o grubszej jego pokrywie, takie jak brzegi rzek i strumieni, nizinne mokradła i małe wyschnięte jeziora tundrowe. Do roztopów na początku czerwca przebywają pod pokrywą śniegową. Migracje sezonowe tego gatunku odbywają się na krótkie dystanse i nie są masowe[3][4].
W skład diety leminga wyspowego wchodzą 53 różne gatunki roślin, w tym szczególnie wrzosy, wełnianki, zboża i zielone mchy[4].
Samica wydaje w miocie od 5 do 7 młodych[4].
Leming wyspowy (Lemmus portenkoi) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, plemienia lemingów i rodzaju Lemmus.
