Běły sněženc (Symphoricarpos albus) je kerk ze swójby kozylistowych rostlinow (Caprifoliaceae).
Wopis
Běły sněženc je kerk, kotryž docpěwa wysokosć wot 1 hač 2 m.
Jara rozhałuzowane stołpiki njesu přećiwostejne, jejkojte, cyłokromne łopjena.
Kćěje wot julija hač awgusta. Kćenja docpěwaja dołhosć wot 5 hač 6 mm a steja w kłosach.
Jahody su běłe, kulowate, nabubnjene a docpěwaja wulkosć wot 0,5 hač 1,5 cm. Wone so hodźa lochko roztłóčić.
Stejnišćo
Rosće w parkach, zahrodach, za přikrućenje na skłoninach a brjohach, hdys a hdys wodrjewjene w chłódkojtych wudolinach, lěsach, na rěčnych brjohach. Pochadźa ze sewjerneje Ameriki.
Rozšěrjenje
- (Symphoricarpos orbiculatus) ma róžojte, 5 mm wulke jahody a mjeńše łopjena. Wón je robustny pyšny kerk.
Nóžki
-
↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 468.
-
↑ W internetowym słowniku: Schneebeere
Žórła
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 434 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
Eksterne wotkazy
