Palaemon longirostris é unha especie de crustáceo malacostráceo da orde dos decápodos e familia dos palemónidos (Palaemonidae), un camarón moi semellante a outros do xénero Palaemon, como Palaemon adspersus, P. elegans, e P. serratus, que vive nas costas do Atlántico nororiental, desde as illas Británicas até Marrocos, e no Mediterráneo (até o mar Negro), que é obxecto de activa pesca comercial.[2]
A especie foi descrita en 1837 por H. Milne Edwards en: Milne Edwards, H. (1834-1840): Histoire naturelle des Crustacés, comprenant l’anatomie, la physiologie et la classification de ces animaux: 1-468, 1-532, 1-638, 1-32, Plates 1-42. Paris: Librairie encyclopédique de Roret, obra na que a identificou con Astacus albescens, que definira Thomas Pennant en 1812.
Os profesores F. Lahuerta e F. X. Vázquez propoñen para esta especie o nome de camarón delta.[3]
Os nomes noutros idiomas, segundo este autores son:
Palaemon longirostris é unha especie de crustáceo malacostráceo da orde dos decápodos e familia dos palemónidos (Palaemonidae), un camarón moi semellante a outros do xénero Palaemon, como Palaemon adspersus, P. elegans, e P. serratus, que vive nas costas do Atlántico nororiental, desde as illas Británicas até Marrocos, e no Mediterráneo (até o mar Negro), que é obxecto de activa pesca comercial.
A especie foi descrita en 1837 por H. Milne Edwards en: Milne Edwards, H. (1834-1840): Histoire naturelle des Crustacés, comprenant l’anatomie, la physiologie et la classification de ces animaux: 1-468, 1-532, 1-638, 1-32, Plates 1-42. Paris: Librairie encyclopédique de Roret, obra na que a identificou con Astacus albescens, que definira Thomas Pennant en 1812.
