'E marvizze, o puro 'o gennere Turdus, è nu gennere d'aucelluzzo piccerillo c''o pietto macchiato.
Int'a sta crassefeca se trovano divierze aucielle:
'E marvizze, o puro 'o gennere Turdus, è nu gennere d'aucelluzzo piccerillo c''o pietto macchiato.
Int'a sta crassefeca se trovano divierze aucielle:
Miérulo ♂ / Mérula ♀ (Napule); (Turdus merula, Lin.) Turdu / Marvizzo commune; (Turdus torquatus, Lin.) Turdus viscivorus (Lin.) Turdus pilaris (Lin.) Turdu bottaccio / Marvizzo ; (Turdus musicus, Lin.) Turdu iliaco / Marvizzella; (Turdus iliacus, Lin.)Ruksessoadjá (Turdus iliacus) lea rásttiide (Turidiae) gullevaš loddi.
Ruskeikylgiračoi (Turdus iliacus) on raččoloin heimoh kuului lindu.
De schatliester of et roodvleugeltien (Latien: Turdus iliacus) is een zangvoegel uut de femilie van de liesters (Turdidae).
Schatliester kommen in Nederlaand en België allienig om te overwinteren. Bruden doen ze in et hoge noorden.
Schatliester
Nust v/d schatliester
De schatliester of et roodvleugeltien (Latien: Turdus iliacus) is een zangvoegel uut de femilie van de liesters (Turdidae).
Schatliester kommen in Nederlaand en België allienig om te overwinteren. Bruden doen ze in et hoge noorden.
The little feltifer or feltifleer (Turdus iliacus) is a bird in the faimily Turdidae, native tae Europe an Asie.
The little feltifer or feltifleer (Turdus iliacus) is a bird in the faimily Turdidae, native tae Europe an Asie.
Óðinshani (frøðiheiti - Turdus iliacus). Um várið, tá ið sólin hækkast á himli, so dagarnir leingjast, og veðrið verður lýggjari, tá koma nógvir fuglar heim aftur, sum flýddu burtur undan tí kalda vetri. Ein teirra er óðinshanin. Eftir mariumessu síggja vit hann í bønum, eyðkendur av einum stórum reyðum liti á síðuni niðan fyri veingin, og av einari bleikgulari striku yvir eyganum. Bringan er gullig, tætt sett við stórum morlittum blettum; búkurin er hvítur og hevur færri blettir; annars er hann mest brúnur. Til støddar er hann nakað sum stari og hevur longri vel. Fyrst síggjast teir einstakir ella fáir saman, seinni í flokkum so stórir sum staraflokkar. Helst eru teir á nýtaðaðum svørði, tí har er mest av ormi, sum teir liva av hesa ársins tíð. Raka teir við ein stóran urtagarð við trøum í, tá verða teir fegnir, tí óðinshanin er skógarfuglur og føðir seg um summarið av berum og fræ. Er veðrið gott, so láta og syngja teir, og vakurt er mál teirra; men er flokkurin stórur, og allir royna, hvør harðast kann syngja, verður tað sovorðin gangur, at oyrur okkara illa tola tað. Nógv fagrari ljóðar songur teirra ta tíðina, tá ið teir setast í búgv og hava ungar. Men tað hoyra vit einki til; um halvarðsøku leitar hann hiðani og norður til Íslands. Har reiðrast hann í skógum og frøir fólkið við songi sínum. Nú ið teir niðursettu skógirnir við Havnina og í Hoydølum eru uppvaksnir, hava nakrir fáir átt har. Eggini eru grøn við brúnum blettum. Um heystið koma teir aftur. Men tá steðga teir lítið her; flestallir halda leiðina fram til Suðurevropa.
Óðinshani (frøðiheiti - Turdus iliacus). Um várið, tá ið sólin hækkast á himli, so dagarnir leingjast, og veðrið verður lýggjari, tá koma nógvir fuglar heim aftur, sum flýddu burtur undan tí kalda vetri. Ein teirra er óðinshanin. Eftir mariumessu síggja vit hann í bønum, eyðkendur av einum stórum reyðum liti á síðuni niðan fyri veingin, og av einari bleikgulari striku yvir eyganum. Bringan er gullig, tætt sett við stórum morlittum blettum; búkurin er hvítur og hevur færri blettir; annars er hann mest brúnur. Til støddar er hann nakað sum stari og hevur longri vel. Fyrst síggjast teir einstakir ella fáir saman, seinni í flokkum so stórir sum staraflokkar. Helst eru teir á nýtaðaðum svørði, tí har er mest av ormi, sum teir liva av hesa ársins tíð. Raka teir við ein stóran urtagarð við trøum í, tá verða teir fegnir, tí óðinshanin er skógarfuglur og føðir seg um summarið av berum og fræ. Er veðrið gott, so láta og syngja teir, og vakurt er mál teirra; men er flokkurin stórur, og allir royna, hvør harðast kann syngja, verður tað sovorðin gangur, at oyrur okkara illa tola tað. Nógv fagrari ljóðar songur teirra ta tíðina, tá ið teir setast í búgv og hava ungar. Men tað hoyra vit einki til; um halvarðsøku leitar hann hiðani og norður til Íslands. Har reiðrast hann í skógum og frøir fólkið við songi sínum. Nú ið teir niðursettu skógirnir við Havnina og í Hoydølum eru uppvaksnir, hava nakrir fáir átt har. Eggini eru grøn við brúnum blettum. Um heystið koma teir aftur. Men tá steðga teir lítið her; flestallir halda leiðina fram til Suðurevropa.
Ак кашлы баркылдык (лат. Turdus iliacus) — баркылдыклар ыругыннан кош. Төньяк Аурупа һәм Азияда очрый.
Аның озынлыгы 22 см, авырлыгы 60 г.
Ак кашлы баркылдык бөҗәк, кортлар, күбәләкләр белән туклана.
Ак кашлы баркылдык (лат. Turdus iliacus) — баркылдыклар ыругыннан кош. Төньяк Аурупа һәм Азияда очрый.
Аның озынлыгы 22 см, авырлыгы 60 г.
Ак кашлы баркылдык бөҗәк, кортлар, күбәләкләр белән туклана.
↑ Integrated Taxonomic Information System — 1996. ↑ таксономическая база данных Национального центра биотехнологической информации США / National Center for Biotechnology Information ↑ Энциклопедия жизни — 2008.Дрозд виноградник (Turdus iliacus) є малый співавый птах з родины дроздовых.
Гнїздить у вогкых лїсах близко воды в меджах од северной Европы по Камчатку. Жыє в двох підвидах: T. i. iliacus і T. i. coburni.[1] Североевропскы популації на зиму чіслено міґрують до середнёй а западной Европы.
Дрозд виноградник є із своёв 21 – 23 цм і вагов коло 50 – 80 ґ. Од другых середоевропскых видів дроздів го розознаме дякуючі выразной білой смузї над очамі і червенкастому пірю на боках.
Дрозд виноградник (Turdus iliacus) є малый співавый птах з родины дроздовых.
Гнїздить у вогкых лїсах близко воды в меджах од северной Европы по Камчатку. Жыє в двох підвидах: T. i. iliacus і T. i. coburni. Североевропскы популації на зиму чіслено міґрують до середнёй а западной Европы.
Дрозд виноградник є із своёв 21 – 23 цм і вагов коло 50 – 80 ґ. Од другых середоевропскых видів дроздів го розознаме дякуючі выразной білой смузї над очамі і червенкастому пірю на боках.
Лисестиот дрозд (науч. Turdus iliacus) е птица од фамилијата дроздови (Turdidae), распространета во Европа и Азија, и малку помала од сличниот дрозд пејач. Лисестиот дрозд презимува во Македонија.
Овој вид, како и многу други, за првпат е опишан од Карл Лине во неговата Systema naturae во 1758 под неговото сегашно научно име.[2]
Лисестиот дрозд е долг 20-24 см и има распон на крилјата од 33 до 34.5 см, а тежи 50-75 грама. Половите се слични, со бледо кафеав грб и со темно кафеави точки на белите долни делови. Највпечатлива идентификациона карактеристика се црвените слабини и црвеното под крилјата, и кремавобелата лента над окото.[3][4][5]
Мажјакот има различни кратки песни, и свирка во лет.
Се размножува во северните региони на Европа и Азија, од јужен Исланд до северна и речиси цела Шкотска, на исток преку Скандинавија, Балтичките држави, северна Полска и Белорусија, и преку цела Русија. Последните години, ја прошири својата распространетост, во источна Европа ја има во северна Украина, и на јужен Гренланд, каде во 1990-1991 ја колонизираше областа околу Какорток.[3][4][5]
Оваа птица често се меша со блискиот белограден кос во повисоките области.[6]
Таа е птица преселница, која зимува во западна, централна и јужна Европа, северозападна Африка и југозападна Азија, до северен Иран. Птиците од некои делови на западната распространетост (особено од југозападна Норвешка) може да се постојани жители, без никакви миграции, а оние од источниот дел се селат најмалку 6.500-7.000 км, за да дојдат до своите зимувалишта.[3][4][5]
Повеќепати се забележани скитници од овој вид на североситочниот брег на Северна Америка, како и двапати на северозападниот брег (еднаш во Вашингтон, 2005 и на Алјаска, во ноември 2011).[5]
Птиците што мигрираат често формираат преселнички јата од 10 до 200 или повеќе птици, често хранејќи се заедно со ливадски кос, обичен кос и сколовранци, а понекогаш заедно со имеличарот, дроздот пејач и белоградниот кос.[3][4][5] За разлика од дроздот пејач, пономадскиот лисест дрозд не се враќа секогаш на истите места за зимување.[7]
Лисестиот дрозд се размножува во иглолисни и брезови шуми, како и во тундри. Гнездото е уредно и го сместува во грмушки или на земја, каде несе 4-6 јајца. Инкубацијата трае 12-13 дена. Пилињата се оперјуваат по 12-15 дена, а остануваат зависни од родителите уште 14 дена.[3][4][5]
Овие птици се сештојади и се хранат со широк спектар инсекти и црви преку целата година, збогатувајќи ја исхраната со бобинки наесен и зиме.[3][4][5]
Лисестиот дрозд има широка распространетост од околу 10 милиони км², и голема популација, со 31 до 42 милиони индивидуи само во Европа. Видон не се смета за загрозен, и е вклучен во категоријата на најмала загриженост.[1]
Лисестиот дрозд (науч. Turdus iliacus) е птица од фамилијата дроздови (Turdidae), распространета во Европа и Азија, и малку помала од сличниот дрозд пејач. Лисестиот дрозд презимува во Македонија.
Ҡыҙылбауыр барҡылдаҡ(урыҫ. Дрозд белобровик)
Ҙурлығы сыйырсыҡтай. Яңғыҙ ҙа, күмәкләшеп тә йөрөйҙәр, һырты тигеҙ һорғолт көрән. Тамағы, түше буй-буй ҡара таптар менән сыбарланған һарғылт төҫтә. Ҡорһағы аҡ. Ҡанаттары осонда ике яҡлап ҡыҙғылт ерән тап¬тары бар. Ҡаштары аҡ. Йырсы барҡылдаҡтан аҡ ҡашыһәм ҡыҙыл-ерән таптары менән айырыла.
Тауышы көслө генә: «тси-тррҡ-тррҡ». һайрауы сырылдау һәм матур ғына һыҙғырыуҙан тора.
Урмандарҙа, туғайҙағы ҡыуаҡ¬лыҡтарҙа йәшәй. Төрлө еләк, бөжәктәр менән туҡлана. Күсмә ҡош. Киң генә таралған. Ояһы ағастарҙың түбәнге ботаҡтарында, ҡыуаҡтарҙа, ағас төпһәләрендә була. Ҡыҙыл һәм көрән таптар менән сыбарланған 4-6 бөртөк зәң¬гәрһыу йәшел йомортҡаһы була.
Ҡыҙылбауыр барҡылдаҡ(урыҫ. Дрозд белобровик)
Өрүөстээх чаччыгыныар (нууч. дрозд белобровик, лат. Turdus iliacus) — чаччыгыныардар уустарыгар киирэр кыра чаччыгыныар.
Саха Cиригэр балаһаннан үөскүүр. Ареалын хотугу кирбиитэ 70 параллелга дылы тиийэр, илин — Халымаҕа дылы, соҕуруу кирбиитэ Өлүөнэ уонна Алдан өрүстэринэн 60—61 параллеларга, Халымаҕа 68-с параллельга тиийэр. Аҕыйах ахсааннаах, сорох сиринэн сэдэх көрүҥ[1].
_in_the_rain.jpg)
