Chinornik mandaryński[1] (Lasiopodomys mandarinus) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, występujący we wschodniej Azji[3][4]. Gatunek został opisany naukowo w 1871 roku przez H. Milne-Edwardsa[4].
Lasiopodomys mandarinus żyje na Dalekim Wschodzie Azji. Występuje w północno-wschodnich Chinach, w zachodniej części Półwyspu Koreańskiego i przy granicy chińsko-koreańskiej, w rosyjskiej Buriacji i w centrum Mongolii. W zachodniej części zasięgu występuje podgatunek L. m. vinogradovi[3].
Gryzonie te zamieszkują tereny skaliste, łąki i stepy, od nizin do wysokości 3000 m n.p.m. w górach. Przeważnie występują z dala od lasów, za to w bliskości źródeł wody, szczególnie w gęstym poszyciu na wybrzeżach jezior i cieków wodnych. Żywią się głównie podziemnymi częściami roślin, rzadziej jedzą rośliny zielone. Żyją w grupach rodzinnych liczących od 3 do 22 osobników (średnio 8,7), zamieszkujących wspólną norę. Latem grupy te najczęściej zawierają jednego samca na jedną-dwie płodne samice oraz młode z 1–3 pokoleń. Okres rozrodczy trwa od marca do sierpnia, w miocie przeważnie rodzą się 2–4 młode[3].
W Chinach i Rosji gryzoń ten jest pospolity i jest uznawany za gatunek najmniejszej troski; w Mongolii ok. 1% zasięgu obejmują tereny chronione. Może mu grozić utrata środowisk wskutek nadmiernego wypasu trzody, suszy i wysychania źródeł wody, czy to wskutek naturalnych procesów, czy to aktywności ludzkiej. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody zaleca dalsze monitorowanie i ochronę środowisk tego gatunku[3].
Chinornik mandaryński (Lasiopodomys mandarinus) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, występujący we wschodniej Azji. Gatunek został opisany naukowo w 1871 roku przez H. Milne-Edwardsa.
