Almindelig lysmos (Schistostega pennata) er et sjældent mos i mørke huller og klipperevner. Det findes i Danmark kun på Bornholm.[1] Det videnskabelige artsnavn pennata betyder 'fjerformet' (af latin penna fjer) og hentyder til bladenes stilling på de sterile planter.
Lysmos kaldes også nisseguld[1][2] og drageguld[3] og grunden til det er, at lysmos kun reflekterer grønligt lys fra bestemte vinkler, hvilket forvirrer og "snyder" finderne, da det grønlige lys ("guldet") forsvinder, når man flytter sig eller går tættere på. Lysmos indeholder kugleudsnitlignende celler som fungerer som linser der koncentrerer lyset, så lysmosset kan leve steder med svag belysning hvor andre planter ikke kan gro. Mossets kloroplastre absorberer kun blåligt og rødligt lys; rest grønligt lys, der reflekteres.[4][5] Lysmos foretrækker fugtig mineralske jorde med en svag belysning, såsom refleksion fra en vandoverflade - og gror derfor på væltede trærødder, indgange til dyretunneler og huler.
Almindelig lysmos (Schistostega pennata) er et sjældent mos i mørke huller og klipperevner. Det findes i Danmark kun på Bornholm. Det videnskabelige artsnavn pennata betyder 'fjerformet' (af latin penna fjer) og hentyder til bladenes stilling på de sterile planter.
Lysmos kaldes også nisseguld og drageguld og grunden til det er, at lysmos kun reflekterer grønligt lys fra bestemte vinkler, hvilket forvirrer og "snyder" finderne, da det grønlige lys ("guldet") forsvinder, når man flytter sig eller går tættere på. Lysmos indeholder kugleudsnitlignende celler som fungerer som linser der koncentrerer lyset, så lysmosset kan leve steder med svag belysning hvor andre planter ikke kan gro. Mossets kloroplastre absorberer kun blåligt og rødligt lys; rest grønligt lys, der reflekteres. Lysmos foretrækker fugtig mineralske jorde med en svag belysning, såsom refleksion fra en vandoverflade - og gror derfor på væltede trærødder, indgange til dyretunneler og huler.
Das Leuchtmoos (Schistostega pennata) ist ein 0,5 bis 1 cm großes akrokarpes (gipfelfrüchtiges) Moos. Es wird alleine in eine Familie Schistostegaceae innerhalb der Ordnung Dicranales gestellt. Es wurde von den Mitgliedern der Bryologisch-lichenologischen Arbeitsgemeinschaft für Mitteleuropa e. V. (BLAM) zum Moos des Jahres 2015 gewählt.[1]
Seinen Namen hat das an schattigen Standorten wachsende Moos, da es Licht reflektieren kann (s. u.).
Die Pflanzen besitzen ein ausdauerndes Protonema, das linsenförmige oder rundliche Zellen enthält, deren Vakuolen einfallendes Licht ähnlich einer Sammellinse auf die Chloroplasten fokussiert. Dies stellt wohl eine Anpassung an sehr dunkle Standorte dar. Ein Teil des Lichtes wird allerdings von der gekrümmten Zellrückwand reflektiert und, ähnlich wie bei einem Katzenauge, zurückgeworfen. Hierdurch scheinen die Moose bei bestimmten Lichtverhältnissen goldgrün zu leuchten. Es handelt sich dabei also um einen rein physikalischen Effekt.
Der Gametophyt selber ist bei sterilen und fertilen Pflanzen unterschiedlich ausgebildet. Die Pflanzen sind unter einem Zentimeter groß. Stets ist aber der untere Teil der Stämmchen unbeblättert. Darüber sind die sterilen Pflanzen verflacht beblättert, d. h. die Blätter sind zweizeilig gestellt, und die Blattflächen liegen alle auf einer Ebene. Die Blätter fließen an der Blattbasis leicht zusammen. Die lanzettlichen Blätter sind rippenlos, und die Zellen der Blattspreite sind rhombisch. Die Pflanze ist aufgrund einer Wachsauflage bläulichgrün überlaufen.
Die fertilen Pflanzen dagegen sind zumindest an der Stämmchenspitze fünfzeilig beblättert. Die Blätter sind normalerweise etwas schmaler als bei den sterilen Pflanzen.
Die Kapseln stehen auf einer ca. 4 mm langen Seta und sind eiförmig. Ein Peristom fehlt.
Die Art ist streng kalkmeidend und wächst in meist waagerechten, sandig-grusigen Spalten in Silikatgestein, besonders auf Schiefer, Sandstein und Granit. Man findet es an Höhleneingängen, Böschungen, Hang-Abbruchkanten, unter Wurzeltellern umgestürzter Bäume und seltener in Tierbauten. Die Wuchsorte liegen stets an regengeschützten Stellen, aber im Bereich hoher Luftfeuchtigkeit und weisen dabei eine schattige bis tiefschattige Lage auf. Das Substrat ist dabei sauer bis stark sauer und in der Regel sandig oder lehmig. Die Art gilt als ausbreitungsfreudig und besiedelt auch geeignete Sekundärbiotope wie Bergwerke, Steinbrüche, Wegböschungen und seltener Gebäudemauern.
Die Art ist in der Nordhemisphäre weit verbreitet. Ihr Verbreitungsareal erstreckt sich von Nordamerika über Europa bis nach Ostasien. In Europa findet man sie vor allem im westlichen und mittleren Teil, sie kommt aber bis Russland und Japan vor. Den Mittelmeerraum scheint sie zu meiden. In Mitteleuropa kommt sie sehr zerstreut vor und ist nur stellenweise häufiger zu finden. In Deutschland bilden das süd- und mitteldeutsche Berg- und Hügelland den Verbreitungsschwerpunkt, vor allem die Silikatmittelgebirge. Die Art fehlt im norddeutschen Flachland, den bayerischen Alpen und in allen Kalkgebieten. Sehr verbreitet ist die Art auf Kreidesandsteinfelsen, in Schichtfugen und Höhlen des Elbsandsteingebirges und des Zittauer Gebirges. Der Sächsische Höhlenkataster weist diese Vorkommen detailliert für den Sandsteinkarst nach und verzeichnet mindestens 125 Standorte.[2]
Das Leuchtmoos (Schistostega pennata) ist ein 0,5 bis 1 cm großes akrokarpes (gipfelfrüchtiges) Moos. Es wird alleine in eine Familie Schistostegaceae innerhalb der Ordnung Dicranales gestellt. Es wurde von den Mitgliedern der Bryologisch-lichenologischen Arbeitsgemeinschaft für Mitteleuropa e. V. (BLAM) zum Moos des Jahres 2015 gewählt.
Seinen Namen hat das an schattigen Standorten wachsende Moos, da es Licht reflektieren kann (s. u.).
Schistostega pennata, also called goblin gold,[1] Dragon's gold,[2] luminous moss[1] or luminescent moss,[3] is a haplolepideous moss (Dicranidae) known for its glowing appearance in dark places. It is the only member of the family Schistostegaceae.
The moss has adapted to grow in low light conditions by utilizing spherical cells in the protonema that act as lenses, collecting and concentrating even the faintest light. The chloroplasts absorb the useful wavelengths of the light and reflect back the remainder towards the light source, giving the moss a greenish-gold glow.[4] The little lenses have the capability of turning towards the light source to maximise the collection of available light.[5]
The fronds of shoots that develop from the persistent protonema are small (1.5 cm long) with opposing pairs of leaves. A long stalk holds the egg-shaped capsule aloft.[6]
Schistostega pennata is found in China, Japan, Siberia, Europe, and North America.[7]
It is easily outcompeted by other mosses and plant species in open, brighter areas, but its ability to concentrate the available light allows it to grow in shady places where other plants cannot survive. It prefers damp, but not too wet, mineral soils with a source of dim light, such as reflection from a pool of water, and so grows in habitats such as overturned tree roots, entrances to animal burrows and caves.
Concerning the moss's common names, such as "goblin gold", Austrian Botanist, Anton Kerner von Marilaun wrote in Das Pflanzenleben der Donauländer in 1863:[2]
On looking into the interior of the cave, the background appears quite dark, and an ill-defined twilight only appears to fall from the center on to the side walls; but on the level floor of the cave innumerable golden-green points of light sparkle and gleam, so that it might be imagined that small emeralds had been scattered over the ground. If we reach curiously into the depth of the grotto to snatch a specimen of the shining objects, and examine the prize in our hand under a bright light, we can scarcely believe our eyes, for there is nothing else but dull lusterless earth and damp, mouldering bits of stone of yellowish-grey color! Only on looking closer will it be noticed that the soil and stones are studded and spun over with dull green dots and delicate threads, and that, moreover, there appears a delicate filigree of tiny moss-plants, resembling a small arched feather stuck in the ground. This phenomenon, that an object should only shine in dark rocky clefts, and immediately lose its brilliance when it is brought into the bright daylight, is so surprising that one can easily understand how the legends have arisen of fantastic gnomes and cave-inhabiting goblins who allow the covetous sons of earth to gaze on the gold and precious stones, but prepare a bitter disappointment for the seeker of the enchanted treasure; that, when he empties out the treasure which he hastily raked together in the cave, he sees roll out of the sacks, not glittering jewels, but only common earth.
There is a monument to Schistostega in Hokkaido, Japan, where it grows in profusion in a tiny cave.[2]
Schistostega pennata, also called goblin gold, Dragon's gold, luminous moss or luminescent moss, is a haplolepideous moss (Dicranidae) known for its glowing appearance in dark places. It is the only member of the family Schistostegaceae.
Schistostega pennata,[1] es un musgo conocido por su aspecto brillante en lugares oscuros. Es una especie de la familia Schistostegaceae. El color verde-oro del musgo con brillante aparición se debe a las células claras, esféricas en la protonema que pueden acumular hasta la luz más tenue como las lentes y los cloroplastos cercanos que a su vez emite el resplandor verdoso de la luz reflejada.[2]
Es fácilmente desplazado por otros musgos y especies de plantas en áreas más claras abiertas, pero su capacidad para reflejar la luz le permite crecer en lugares sombríos en las que otras plantas no pueden sobrevivir. Prefiere los suelos húmedos minerales con una fuente de luz tenue, como reflejo de una piscina, raíces de árboles volcados, y entradas a las madrigueras de animales.
S. pennata se encuentra en China, Japón, Siberia, Europa y [[América del Norte
Schistostega pennata fue descrita por (Hedw.) F.Weber & D.Mohr y publicado en Index Musei Plantarum Cryptogamarum [2]. 1803.[3]
Schistostega pennata, es un musgo conocido por su aspecto brillante en lugares oscuros. Es una especie de la familia Schistostegaceae. El color verde-oro del musgo con brillante aparición se debe a las células claras, esféricas en la protonema que pueden acumular hasta la luz más tenue como las lentes y los cloroplastos cercanos que a su vez emite el resplandor verdoso de la luz reflejada.
Es fácilmente desplazado por otros musgos y especies de plantas en áreas más claras abiertas, pero su capacidad para reflejar la luz le permite crecer en lugares sombríos en las que otras plantas no pueden sobrevivir. Prefiere los suelos húmedos minerales con una fuente de luz tenue, como reflejo de una piscina, raíces de árboles volcados, y entradas a las madrigueras de animales.
S. pennata se encuentra en China, Japón, Siberia, Europa y [[América del Norte
Schistostega pennata Schistostegaceae familiako goroldioa da, Eurasian eta Ipar Amerikan bizi dena. Toki ilunetan bizi da eta itxura lumineszente du.
Basa eta Itsas Fauna eta Landaredian Arriskuan dauden Espezieen Euskadiko Zerrendaren kalteberen kategorian sartu zuten.[1]
Artikulu hau landareei buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Schistostega pennata Schistostegaceae familiako goroldioa da, Eurasian eta Ipar Amerikan bizi dena. Toki ilunetan bizi da eta itxura lumineszente du.
Basa eta Itsas Fauna eta Landaredian Arriskuan dauden Espezieen Euskadiko Zerrendaren kalteberen kategorian sartu zuten.
Aarnisammal (Schistostega pennata) on lehtisammallaji aarnisammalten heimossa. Se on pieni, kooltaan alle yhden senttimetrin ja hyvin litteäversoinen. Leveät ja teräväkärkiset lehdet ovat varrella kahdessa rivissä. Lajin pitkäikäisissä alkeisrihmoissa on valoa heijastavia soluja, jotka erottuvat varjoisilla kasvupaikoilla vihreän hohteensa vuoksi.
Aarnisammal (Schistostega pennata) on lehtisammallaji aarnisammalten heimossa. Se on pieni, kooltaan alle yhden senttimetrin ja hyvin litteäversoinen. Leveät ja teräväkärkiset lehdet ovat varrella kahdessa rivissä. Lajin pitkäikäisissä alkeisrihmoissa on valoa heijastavia soluja, jotka erottuvat varjoisilla kasvupaikoilla vihreän hohteensa vuoksi.
Schistostega pennata
Schistostega pennata, également appelée mousse brillante ou mousse luminescente[2], est une espèce de mousses haplolépidées (Dicranidae) connue pour son aspect brillant dans les endroits sombres. C'est le seul membre de la famille des Schistostegaceae.
La mousse s'est adaptée pour pousser dans des conditions de faible luminosité en utilisant des cellules sphériques dans le protonema qui agissent comme des lentilles convergentes, collectant et concentrant même la lumière la plus faible. Les chloroplastes absorbent les longueurs d'onde utiles de la lumière et renvoient le reste vers la source lumineuse, donnant à la mousse une lueur or verdâtre[3]. Les petites lentilles ont la capacité de se tourner vers la source lumineuse pour maximiser la collecte de lumière disponible[4].
Les frondes des pousses qui se développent à partir du protonema persistant sont petites (1,5 cm de long) avec des paires de feuilles opposées. Une longue tige maintient la capsule en forme d'œuf en l'air[5].
Schistostega pennata se trouve en Chine, au Japon, en Sibérie, en Europe et en Amérique du Nord[6]. En Europe, on le trouve principalement dans les parties occidentale et centrale, et semble éviter la région méditerranéenne.
L'espèce évite strictement le calcaire et pousse dans des crevasses sablo-graveleuses pour la plupart horizontales dans des roches silicatées, en particulier sur l'ardoise, le grès et le granite.
Il est facilement dépassé par d'autres mousses et espèces végétales dans les zones ouvertes et plus lumineuses, mais sa capacité à concentrer la lumière disponible lui permet de pousser dans des endroits ombragés où d'autres plantes ne peuvent pas survivre. Il préfère les sols minéraux humides, mais pas trop humides, avec une source de lumière tamisée, telle que la réflexion d'un bassin d'eau, et pousse donc dans des habitats tels que les racines d'arbres renversées, les entrées de terriers d'animaux et de grottes.
Il y a un monument à Schistostega à Hokkaido, au Japon, où il pousse à profusion dans une minuscule grotte[7].
Dans Animal Crossing: New Horizons, il est possible de récolter des pieds de Schistostega sur certaines îles mystères accessibles uniquement par bateau. Dans le DLC Happy Home Paradise, il est possible d'en ramasser sur l'île principale de l'archipel des "Villas de Lou".
Schistostega pennata
Schistostega pennata, également appelée mousse brillante ou mousse luminescente, est une espèce de mousses haplolépidées (Dicranidae) connue pour son aspect brillant dans les endroits sombres. C'est le seul membre de la famille des Schistostegaceae.
Schistostega pennata, chamada comunmente carriza luminosa ou carriza luminescente [1], é unha carriza que se coñece por ter aparencia luminosa en lugares escuros. É o único membro da familia Schistosteagaceae.
O protonema (uns filamentos que xorden da xerminación das esporas e que dará lugar ao gametofito maduro) é o característico desta carriza. Está formado por unhas celas esféricas cunhas vacuolas que actúan a xeito de lentes para recolleren a luz e levala aos cloroplastos próximos, que reflicten a luz verdosa.
Vive en terreos moi húmidos en que non lles dá o sol directamente, e cun ambiente ácido. Iso fai que apareza en covas naturais e artificiais onde se atopar o ferro, aínda que tamén aparece en raíces de árbores ou no granito dos cantís.
Schistostega pennata está na listaxe vermella de especies ameazadas, porque os seus hábitats son moi fráxiles e alterábeis.
Este musgo atópase en Europa, así como na China, Siberia, Xapón[2].
Tamén foi descuberto nuns poucos lugares de Galicia, como nos arredores do Castro de Viladonga[3] ou as fragas do Eume.
Schistostega pennata, chamada comunmente carriza luminosa ou carriza luminescente , é unha carriza que se coñece por ter aparencia luminosa en lugares escuros. É o único membro da familia Schistosteagaceae.
O protonema (uns filamentos que xorden da xerminación das esporas e que dará lugar ao gametofito maduro) é o característico desta carriza. Está formado por unhas celas esféricas cunhas vacuolas que actúan a xeito de lentes para recolleren a luz e levala aos cloroplastos próximos, que reflicten a luz verdosa.
Vive en terreos moi húmidos en que non lles dá o sol directamente, e cun ambiente ácido. Iso fai que apareza en covas naturais e artificiais onde se atopar o ferro, aínda que tamén aparece en raíces de árbores ou no granito dos cantís.
Schistostega pennata está na listaxe vermella de especies ameazadas, porque os seus hábitats son moi fráxiles e alterábeis.
Este musgo atópase en Europa, así como na China, Siberia, Xapón.
Tamén foi descuberto nuns poucos lugares de Galicia, como nos arredores do Castro de Viladonga ou as fragas do Eume.
Schistostegaceae, porodica pravih mahovina smještena nekada u vlastiti red Schistostegales, danas u redu Dicranales. Postoje dva roda[1]
Schistostegaceae, porodica pravih mahovina smještena nekada u vlastiti red Schistostegales, danas u redu Dicranales. Postoje dva roda
Plunksninė švitrelė lot. Schistostega pennata, angl. Luminous moss) – švitrelinių (Schistostegaceae) šeimos samanų rūšis, išsiskirianti švytėjimu prietemoje, sugebanti augti labai tamsiose ūksmingose vietose, kur kitos samanos nelabai galėtų vystytis. Paplitusi Europoje, Šiaurės Amerikoje, Azijoje. Kai kuriuose regionuose dažna, o retesnė ten, kur vyrauja kalkingi dirvožemiai.
Plunksninė švitrelė – akrokarpinė lapsamanė. Stiebas status, paprastas, iki 1 cm aukščio, su dviem eilėmis lapelių. Išaugus gametofitui, ilgai išlieka žalia, siūliška šakota protonema, kurioje gausu lęšio formos šviesą atspindinčių ląstelių. Todėl samana gali ilgai augti tamsiose ūksmingose vietose.
Dvinamė samana, tačiau priešingos lyties individai gali išsivystyti ant vienas kito rizoidų. Sporogonus išaugina retai, sporas subrandina pavasarį. Paprastai jos lipnios, žviežias jas sunkiai išnešioja vėjas, todėl manoma, kad jos prisitaikiusios plisti gyvūnų pagalba. Vegetatyviniu būdu dauginasi gemaliniais kūneliais, išsivystančiais ant protonemos.
Auga tamsiose vietose telkinėliais, dažniausiai ant medžių (ypač eglių, pušų) išvartų, po šaknimis, taip pat ant smiltainio uolienų.
Lietuvoje plunksninė švitrelė nuo 2000 m. įrašyta į Lietuvos raudonąją knygą.[2] Rūšis rasta tik Biržų girioje Biržų rajone 1998 m.[3] Samana aptikta vienoje vietoje, ant eglės išvartos šaknų gūdžiame eglyne.
Plunksninė švitrelė lot. Schistostega pennata, angl. Luminous moss) – švitrelinių (Schistostegaceae) šeimos samanų rūšis, išsiskirianti švytėjimu prietemoje, sugebanti augti labai tamsiose ūksmingose vietose, kur kitos samanos nelabai galėtų vystytis. Paplitusi Europoje, Šiaurės Amerikoje, Azijoje. Kai kuriuose regionuose dažna, o retesnė ten, kur vyrauja kalkingi dirvožemiai.
Lysmossa (Schistostega pennata) är en mossa som växer på skuggiga och fuktiga platser, till exempel i grottor och klippskrevor eller under rotvältor. Det är en bladmossa med 4 till 7 millimeter långa, platta skott, försedda med fjäderlikt arrangerade, ljusgröna till lite blågrönaktiga ovalt spetsiga blad. Dess namn kommer av att mossan då man betraktar den kan se ut att vara självlysande, något den dock inte är, utan det gröngulaktiga sken man ser kommer av att dess protonema (trådlik förgrodd som bildas då mossans sporer gror) har speciella celler som fokuserar och reflekterar ljus.
Lysmossan är Smålands landskapsmossa.[1]
Wikispecies har information om lysmossa.
Lysmossa (Schistostega pennata) är en mossa som växer på skuggiga och fuktiga platser, till exempel i grottor och klippskrevor eller under rotvältor. Det är en bladmossa med 4 till 7 millimeter långa, platta skott, försedda med fjäderlikt arrangerade, ljusgröna till lite blågrönaktiga ovalt spetsiga blad. Dess namn kommer av att mossan då man betraktar den kan se ut att vara självlysande, något den dock inte är, utan det gröngulaktiga sken man ser kommer av att dess protonema (trådlik förgrodd som bildas då mossans sporer gror) har speciella celler som fokuserar och reflekterar ljus.
Lysmossan är Smålands landskapsmossa.
Schistostega pennata là một loài rêu trong họ Schistostegaceae. Loài này được (Hedw.) F. Weber & D. Mohr mô tả khoa học đầu tiên năm 1803.[1]
_3032.JPG)
_3027.JPG)
_3036.JPG)
Schistostega pennata là một loài rêu trong họ Schistostegaceae. Loài này được (Hedw.) F. Weber & D. Mohr mô tả khoa học đầu tiên năm 1803.
この項目では、植物について説明しています。その他の用法については「ヒカリゴケ (曖昧さ回避)」をご覧ください。 
ヒカリゴケ（光苔、学名：Schistostega pennata (Hedw.) F.Weber et D.Mohr[1]）は、ヒカリゴケ科ヒカリゴケ属のコケで、1科1属1種の原始的かつ貴重なコケ植物である。その名が示すように、洞窟のような暗所においては金緑色（エメラルド色）に光る。
北半球に分布し、日本では北海道と本州の中部地方以北に、日本国外ではロシア極東部やヨーロッパ北部、北アメリカなどの冷涼な地域に広く分布する。洞窟や岩陰、倒木の陰などの暗く湿った環境を好む。日本の自生地にはマッカウス洞窟(北海道目梨郡羅臼町)、長野県佐久市や光前寺（長野県駒ヶ根市）、群馬県嬬恋村（浅間山溶岩樹型）、吉見百穴（埼玉県）、北の丸公園（東京都）などがある。
小型のコケ植物で配偶体（茎葉体）は1cm程度。葉は披針形で、朔柄は5mm程度で直立し、先端につく朔は球形。原糸体（胞子から発芽した後の糸状の状態）は、一般的な蘚類が持つ糸状細胞の他に、直径15μm程度の球状であるレンズ状細胞を多く持つ。
ヒカリゴケは自力で発光しているのではなく、原糸体のレンズ状細胞が暗所に入ってくる僅かな光を反射することによる。またレンズ状細胞には葉緑体が多量にあるため反射光は金緑色（エメラルド色）になる。
生育環境の変化に敏感で、僅かな環境変化でも枯死してしまうほどに脆い存在である。そのため生育地である洞窟の開発や大気汚染、乾燥化などの影響を大きく受けて、その個体数は減少し続けていると言われており、絶滅が危ぶまれている。日本ではその生育地の大部分は国立公園内にあり、採取は規制されているほか、国や地方自治体により天然記念物に指定されている。
日本では環境省により、レッドリストの準絶滅危惧（NT）の指定を受けている[2]。
準絶滅危惧（NT）（環境省レッドリスト）
この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:植物／Portal:植物）。 ヒカリゴケ（光苔、学名：Schistostega pennata (Hedw.) F.Weber et D.Mohr）は、ヒカリゴケ科ヒカリゴケ属のコケで、1科1属1種の原始的かつ貴重なコケ植物である。その名が示すように、洞窟のような暗所においては金緑色（エメラルド色）に光る。
발광이끼(Schistostega pennata)는 꼬리이끼목에 속하는 이끼의 일종이다.[1] 발광이끼과(Schistostegaceae)와 발광이끼속(Schistostega)의 유일종이다.[1] 어두운 곳에서 빛을 내는 이끼로 잘 알려져 있다.[2]
.jpg)
.jpg){kind=small}
_3058.JPG)
