Blaaswier (Fucus vesiculosus L.) is een bruinwiersoort uit het geslacht Fucus. Het groeit aan de noordelijke kusten van de Atlantische en Stille Oceaan evenals in de Noordzee en Oostzee. De soort komt regelmatig voor in kelpwouden. Het wier bezit luchtblazen die als drijforgaan dienstdoen.
Blaaswier is, net als andere bruinwieren, rijk aan een specifieke klasse polyfenolen, de florotannines. Deze hebben een sterke antioxidatieve werking via remming van een aantal enzymen die betrokken zijn bij oxidatieve stress.[1] Deze florotannines hebben ook antibiotische, antifungale en anti-inflammatoire eigenschappen en zijn mogelijk bruikbaar bij de bestrijding van diverse infectieziekten en daarmee gepaard gaande ontstekingen.[2]
Blaaswier bevat hoge concentraties jodium, tot 600 microgram per gram, en werd in de 18e eeuw gebruikt ter bestrijding van struma.[3] Ook andere mineralen, zoals kalium, magnesium, calcium en ijzer zijn rijkelijk aanwezig in blaaswier. Zware metalen of giftige elementen, zoals arseen, kunnen ook in hoge concentraties in de alg voorkomen.
Consumptie van blaaswier verandert de cholesterolstofwisseling en kan het cholesterolniveau in plasma doen dalen. Een mogelijk werkingsmechanisme is competitieve remming door de fucosterolen in blaaswier.[4][5]
Mogelijk draagt blaaswierconsumptie (nog meer dan soja) bij aan de lage incidentie van borstkanker, baarmoederkanker en andere hormoongerelateerde kankersoorten in Japan en diverse andere Aziatische landen. In deze regio maakt blaaswier van oudsher een belangrijk deel uit van de voeding (10%-25% van de voedselinname in Japan). Onderzoekers van de Universiteit van Berkeley hebben ontdekt dat een voeding die rijk is aan blaaswier bij ratten de oestradiolniveaus kan doen dalen.[5] Ook bij mensen blijkt volgens onderzoek dat blaaswierconsumptie de oestradiolniveaus kan doen dalen en bij kan dragen aan een normalisering van een afwijkend menstruatiepatroon.[6]
In vroeger tijden werd zeewier gebruikt voor de verrijking van arme landbouwgronden in kustgebieden. Voorbeelden hiervan zijn te vinden op de Falklandeilanden, de Araneilanden, de Kanaaleilanden en de Hebriden.
Tegenwoordig wordt zeewier nog gebruikt in de biologische landbouw. Enerzijds als snel afbrekende bodembedekker en compost tijdens de winter die erna de groei van aardappelen bevordert, anderzijds door er plantengier van te maken door het enige weken in een ton met water te laten rotten. Deze seaweed soup wordt verdund als groeistimulans voor de planten gebruikt. Zeewier en daarvan gemaakte gier is rijk aan meststoffen als kalium, stikstof en fosfor alsmede tal van aminozuren en sporenelementen.[7]
Blaaswier (Fucus vesiculosus L.) is een bruinwiersoort uit het geslacht Fucus. Het groeit aan de noordelijke kusten van de Atlantische en Stille Oceaan evenals in de Noordzee en Oostzee. De soort komt regelmatig voor in kelpwouden. Het wier bezit luchtblazen die als drijforgaan dienstdoen.
