Anax ephippiger = Hemianax ephippiger, l'Emperador divagant, és una espècie d'odonat anisòpter de la família dels èsnids.[1]
Es troba a Algèria, Angola, Botswana, Camerun, Chad, la República Democràtica del Congo, Costa d'Ivori, Egipte, Guinea Equatorial, Etiòpia, Gàmbia, Ghana, Kenya, Madagascar, Malawi, Mauritània, Maurici, Marroc, Moçambic, Namíbia, Níger, Nigèria, São Tomé i Príncipe, Senegal, Seychelles, Somàlia, Sud-àfrica, Sri Lanka, Sudan, Tanzània, Togo, Uganda, Zàmbia, Zimbabwe, i possiblement Burundi.
Va ser observat a Malta el 1957, on cada pocs anys de llavors ençà, és vist en migració en grans quantitats, tot i que mai ha estat vist criant a l'arxipèlag maltès.[2]
El mascle té l’abdomen de coloració marronosa groguenca amb una taca blavosa en el segon segment de l’abdomen. La femella té aquesta taca poc evident i és més marronosa en la seva totalitat. Fan uns 61-70 mm de llargada.
Els seus hàbitats naturals són els aiguamolls, pantans, llacs d'aigua dolça, pantans d'aigua dolça, maresmes intermitents d'aigua dolça, i fonts d'aigua dolça.
Els emperadors divagants són migradors de llarg recorregut que es mouen entre Europa, Àsia i Àfrica. Els adults volen de l'abril fins a l'octubre. Són rars a les Illes Britàniques, on de tant en tant es veuen, fins i tot a l'hivern.[1]
Femella
Detall femella
Femella
Anax ephippiger = Hemianax ephippiger, l'Emperador divagant, és una espècie d'odonat anisòpter de la família dels èsnids.
Es troba a Algèria, Angola, Botswana, Camerun, Chad, la República Democràtica del Congo, Costa d'Ivori, Egipte, Guinea Equatorial, Etiòpia, Gàmbia, Ghana, Kenya, Madagascar, Malawi, Mauritània, Maurici, Marroc, Moçambic, Namíbia, Níger, Nigèria, São Tomé i Príncipe, Senegal, Seychelles, Somàlia, Sud-àfrica, Sri Lanka, Sudan, Tanzània, Togo, Uganda, Zàmbia, Zimbabwe, i possiblement Burundi.
Va ser observat a Malta el 1957, on cada pocs anys de llavors ençà, és vist en migració en grans quantitats, tot i que mai ha estat vist criant a l'arxipèlag maltès.
Gwas neidr gymharol fawr o deulu'r Aeshnidae ('Yr Ymerawdwyr') yw'r Gwas neidr crwydrol (neu'r Anax ephippiger). Fel llawer o weision neidr, ei gynefin yw pyllau o ddŵr, llynnoedd, nentydd neu afonydd.
Gwas neidr gymharol fawr o deulu'r Aeshnidae ('Yr Ymerawdwyr') yw'r Gwas neidr crwydrol (neu'r Anax ephippiger). Fel llawer o weision neidr, ei gynefin yw pyllau o ddŵr, llynnoedd, nentydd neu afonydd.
Die Schabrackenlibelle oder auch Schabracken-Königslibelle (Anax ephippiger) wird in älterer Literatur meist noch zur Gattung Hemianax gestellt. Sie ist eine Libellenart aus der Familie der Edellibellen (Aeshnidae), welche der Unterordnung der Großlibellen (Anisoptera) angehören. Es handelt sich dabei um eine große Libellenart mit einer Flügelspannweite von maximal 10,5 Zentimetern.
Die Schabrackenlibelle erreicht Flügelspannweiten von 9 bis 10,5 Zentimetern. Der Brustabschnitt (Thorax) der Tiere ist grünlich-braun gefärbt, der Hinterleib (Abdomen) sandbraun mit einer dunkelbraunen Musterung. Der obere Bereich der ersten Abdominalsegmente trägt bei den männlichen Tieren einen blau-violetten Fleck, der an eine Schabracke erinnert.
Wichtig für die Unterscheidung der Schabrackenlibelle im Feld von der etwas größeren Kleinen Königslibelle, Anax parthenope, ist die Farbe der Augen. Diese sind bei der Schabrackenlibelle oben braun und unten grün-gelb. A. parthenope hat dagegen grüne Augen.
Der Kernlebensraum der Schabrackenlibelle ist das tropische, monsunbeeinflusste Afrika südlich der Sahara sowie der Nahe und Mittlere Osten. In diesen ariden und semiariden Gebieten besiedelt sie stehende Gewässer wie flache Seen, Sümpfe und andere Kleingewässer, die zumindest einige Wochen nach Niederschlägen bestehen. Im deutschen Sprachraum besiedeln sie Tümpel in Kiesgruben, Baggerseen, Fischteiche, Altgewässer, neu angelegte Teiche und andere stehende oder sehr langsam fließende Gewässer in offener Landschaft. Bevorzugt werden Gewässer mit flachen Ufern mit lückenhaftem Bewuchs und oft in voller Sonne, die sich rasch erwärmen. Sogar Brackwasser toleriert die Schabrackenlibelle. Wichtig scheint die Ähnlichkeit des Lebensraums mit den Gewässern im Hauptverbreitungsgebiet zu sein.
Als klassische Wanderlibelle startet die Art von ihrem Kernlebensraum aus zwischen Oktober und Dezember in großen Schwärmen zu ausgedehnten Wanderflügen, die sie über extrem große Distanzen führen. Regelmäßig im Frühjahr erreichen diese Tiere z. B. die Kanarischen Inseln und Südeuropa, von der Iberischen Halbinsel bis zum Schwarzen Meer. Einzelne wandernde Individuen wurden sogar schon bis in Island nachgewiesen, aber auch Mitteleuropa kann in günstigen Jahren problemlos erreicht werden. In Südeuropa – manchmal auch in Mitteleuropa – produzieren diese Migranten dann eine sommerliche Larvengeneration, die sich in flachen, warmen, meist temporären Gewässern in einigen Wochen wieder zu Libellenimagines entwickelt. Über den Verbleib dieser europäischen Individuen ist nicht viel bekannt, wahrscheinlich ist jedoch eine Rückwanderung der Tiere Richtung Süden im Herbst. Eine Überwinterung von Larven der Art in Europa ist praktisch auszuschließen und nur in seltenen Ausnahmefällen z. B. in Andalusien möglich.
Die Schabrackenlibellen sind demzufolge schnelle und ausdauernde Flieger, die aber auch gerne am Boden sitzen. Die Paarung findet ebenfalls auf dem Boden statt. Die Eiablage erfolgt fast immer in Tandemstellung, wobei das Weibchen die Eier in schwimmende Pflanzenteile oder Schlamm einsticht.
Die Schabrackenlibelle oder auch Schabracken-Königslibelle (Anax ephippiger) wird in älterer Literatur meist noch zur Gattung Hemianax gestellt. Sie ist eine Libellenart aus der Familie der Edellibellen (Aeshnidae), welche der Unterordnung der Großlibellen (Anisoptera) angehören. Es handelt sich dabei um eine große Libellenart mit einer Flügelspannweite von maximal 10,5 Zentimetern.
Anax ephippiger, the vagrant emperor, is a species of dragonfly in the family Aeshnidae.[3][4] It migrates to Afro-tropical, Europe, central and southern Asia through monsoon winds.[1]
It is found in Algeria, Angola, Botswana, Cameroon, Chad, the Democratic Republic of the Congo, Ivory Coast, Egypt, Equatorial Guinea, Ethiopia, Gambia, Ghana, Kenya, Madagascar, Malawi, Mauritania, Mauritius, Morocco, Mozambique, Namibia, Niger, Nigeria, São Tomé and Príncipe, Senegal, Seychelles, Somalia, South Africa, Sri Lanka, India, Sudan, Tanzania, Togo, Uganda, United Arab Emirates, Zambia, Zimbabwe, and possibly Burundi. Recorded in Malta in 1957, and every few years since, where it is seen migrating in large numbers. It has never been recorded breeding in the Maltese archipelago.[5][6][7] It is increasingly being recorded in coastal Southern England and up to 10 miles inland - Knepp Wildland, 17 November 2021 - the 5th confirmed record for that year.
It is a large dragonfly with greenish-yellow eyes. Its thorax is olivaceous-brown, paler on sides. Wings are transparent with an amber-yellow patch. Abdomen is ochreous, marked with azure-blue and reddish-brown. Segment 2 is bright blue on dorsum, in males (pale grey-blue in females) and pale green on the sides. Segments 3 to 7 are olivaceous-yellow with irregular reddish-brown stripes on mid-dorsum and narrow black apical annules. There is a broad mid-dorsal blackish-brown stripe on segments 8 and 9, enclosing a pair of triangular yellow apical spots. Segment 10 is bright yellow, with its base and mid-dorsum broadly black. Female is otherwise similar to the male.[8]
Its natural habitats are shrub-dominated wetlands, swamps, freshwater lakes, intermittent freshwater lakes, freshwater marshes, intermittent freshwater marshes, and freshwater springs. It breeds in shallow tanks and marshes.[8]
A rare long-distance migrant to the British Isles, occasionally seen even in winter.[3]
Anax ephippiger, the vagrant emperor, is a species of dragonfly in the family Aeshnidae. It migrates to Afro-tropical, Europe, central and southern Asia through monsoon winds.
De zadellibel (Anax ephippiger) is een libellensoort uit de familie van de glazenmakers (Aeshnidae), onderorde echte libellen (Anisoptera). Het is een zeldzame zwerver uit Afrika.
Anax ephippiger is in 1839 wetenschappelijk voor het eerst beschreven door Burmeister
Het achterlijf is slank en relatief kort. De kleur van het achterlijf is zandkleurig oranjebruin, met een zwarte doorlopende rugstreep. De segmenten 8 tot 10 zijn donker met geelbruine vlekkenparen. Het borststuk is aan de bovenkant bruin, aan de onderkant geel. De ogen zijn zeer groot en raken elkaar boven op de kop over bijna de hele lengte; de kleur is bruin met een (groen)gele onderkant. Het gezicht toont twee dikke zwarte lijnen. Het mannetje heeft een opvallend hemelsblauw ‘zadel’ op de bovenzijde van achterlijfsegment 2. Bij jonge mannetjes is dit zadel echter nog onopvallend bleek paars. Het vrouwtje heeft meestal een onopvallend bleek paars ‘zadel’ dat onderbroken wordt door de donkere rugstreep.
De lichaamslengte van volwassen dieren ligt tussen 61 en 70 millimeter. De larve is relatief klein (42-44 mm) en heeft ovaalvormige ogen en een vrij kort niet halsvormig ingesnoerd prementum.
De zadellibel vliegt in tropisch Afrika en Azië het hele jaar door en zwervers kunnen daarom in principe ook in Europa jaarrond verwacht worden.
De larven leven in ondiep water, op de bodem of tussen spaarzame vegetatie. In Nederland zijn nog nooit larven(huidjes) gevonden. De zadellibel is aangepast aan voortplanting in zeer warme streken, waarin voortplantingswater vaak slechts korte tijd beschikbaar is. Het larvenstadium kan daardoor onder gunstige omstandigheden al binnen drie maanden worden voltooid. Het uitsluipen zou om die reden het meest voorkomen in de maanden augustus en september, maar dit is nog niet bevestigd. Na het uitsluipen vliegen zadellibellen vrijwel direct weg uit het voortplantingsgebied. Het zijn uitstekende vliegers, die net als andere glazenmakers lange jachtvluchten maken op beschutte plekken (bijvoorbeeld bosranden). Eiafzet vindt plaats in tandem. Succesvolle voortplanting is in Nederland nog niet aangetoond, maar zou incidenteel wel kunnen plaatsvinden.
In Afrika en Azië plant de soort zich voort in ondiepe, vaak tijdelijke wateren, met weinig vegetatie, veel prooidieren en geen vissen. Dit zijn optimale omstandigheden voor een snelle ontwikkeling van de larven. In Nederland kunnen zwervers overal worden verwacht, maar toch vooral ook bij ondiepe wateren zoals duinplassen en vennen. In het Middellandse Zeegebied is voortplanting vastgesteld in onder andere rijstvelden.[2][3]
De zadellibel kan in heel Europa als zwerver worden verwacht, met een steeds groter wordende trefkans richting het zuiden. Het is de enige libel die ooit op IJsland is waargenomen. In het Middellandse Zeegebied vindt waarschijnlijk elk jaar wel ergens voortplanting plaats, in Midden-Europa alleen sporadisch. In Nederland is de trefkans langs de kust het grootst, omdat zwervers vaak de kustlijn volgen. Hier zijn tot nu toe dan ook de meeste waarnemingen gedaan.
Verwarring is mogelijk met de zuidelijke keizerlibel, eventueel ook met de grote keizerlibel en de vroege glazenmaker.
Het achterlijf van de grote en zuidelijke keizerlibellen is langer en dikker. De opvallend blauwe zadelvlek van de mannetjes loopt bij de zuidelijke keizerlibel door aan de zijkant van de segmenten; bij de zadellibel blijft dit beperkt tot de bovenzijde. Zuidelijke keizerlibellen hebben meestal geen zandkleurig of oranjebruin achterlijf (maar met name vrouwtjes kunnen wel lichtbruin zijn). Bij de achterlijfspunt heeft de zadellibel drie paar geïsoleerde geelbruine vlekken op een zwarte achtergrond; bij ander keizerlibellen ontbreken deze geïsoleerde vlekken. De ogen van de grote en zuidelijke keizerlibel zijn grotendeels groen, met blauwe, gele of bruine tinten. De (zeer grote!) ogen van de zadellibel zijn bruin, met een gele of groengele onderkant.
De vroege glazenmaker heeft ook een oranjebruin achterlijf, maar de brede doorlopende lengtestreep en het blauwe ‘zadel’ ontbreken. In plaats van het zadel heeft de vroege glazenmaker een gele spijkervormige tekening. De ogen zijn opvallend groen, terwijl die bij de zadellibel bruin met geel zijn.
In het larvenstadium is verwarring mogelijk met de grote keizerlibel, de zuidelijke keizerlibel en de amerikaanse keizerlibel. De grote- en zuidelijke zijn groter en de amerikaanse kan groter zijn, maar alle drie hebben een halsvormig ingesnoerd prementum en een duidelijk mannelijke projectie. De larve van de zadellibel heeft dit niet.
De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN als niet bedreigd, beoordelingsjaar 2010; de trend van de populatie is volgens de IUCN onbekend.[1]
De zadellibel komt nog niet voor op de Nederlandse Rode Lijst (2004). Op de Belgische Rode Lijst (1998) geldt hij als zwerver en zich niet jaarlijks voortplantend.
Referenties
Bronnen
De zadellibel (Anax ephippiger) is een libellensoort uit de familie van de glazenmakers (Aeshnidae), onderorde echte libellen (Anisoptera). Het is een zeldzame zwerver uit Afrika.
Anax ephippiger is in 1839 wetenschappelijk voor het eerst beschreven door Burmeister
Trekkøyenstikker er en øyenstikker som tilhører familiegruppen mosaikkøyestikkere, (Aeshnidae).
Trekkøyenstikker er utbredt i Afrika sør for Sahara, den trekker nordover til Sør-Europa hvert år. Enkelte ganger til Mellom- og Nord-Europa. Den ble registrert første gang i 1995, fra det sørlige Norge.
Vingene holdes i en rett vinkel ut fra kroppen i hvile. Vingespennet er mellom 90 og 105 millimeter.
Trekkøyenstikker er en god flyger og kan tilbake legge lange strekninger. I oktober til desember klekkes mange dyr i det sørlige Afrika. Disse svermer eller trkker nordover. Det er ikke helt uvanlig at de er å se i det sørlige Europa utover våren og sommeren. Enkelte sjeldne ganger kan de nå helt til det nordlige Europa.
Trekkøyenstikker har ufullstendig forvandling, overgang fra nymfe til det voksne kjønnsmodne insektet går gradvis gjennom flere hudskift (nymfestadier). Nymfene lever i vann og ligner derfor lite på de voksne (imago), bortsett fra størrelsen. Når nymfen kommer til det siste hudskiftet finner den et strå eller noe, der den kan klatre opp over vannflaten. Her blir den hengende, mens huden revner på ryggsiden. Den nyklekte øyenstikkeren blir hengende på den gamle huden, eller like ved siden av, helt til den nye huden er noe herdet, og vingene har fått sin endelige form.
Trekkøyenstikker er en øyenstikker som tilhører familiegruppen mosaikkøyestikkere, (Aeshnidae).
Multimedia w Wikimedia Commons Husarz wędrowny (Hemianax ephippiger) – migrujący gatunek ważki różnoskrzydłej z rodziny żagnicowatych (Aeshnidae). Jest szeroko rozprzestrzeniony w Afryce, pojawia się też na Bliskim Wschodzie, w południowo-zachodniej Azji i w Europie.
Do Polski zalatuje wiosną z korzystnymi prądami powietrza[2], odnotowany po raz pierwszy w I połowie lat 90. XX wieku[3]. Wyglądem przypomina husarza mniejszego (Anax parthenope), z którym może być mylony[4]. Husarz wędrowny różni się od mniejszego piaskowym tułowiem (brązowo-fioletowy u husarza mniejszego) oraz brakiem rożków na głowie (husarz mniejszy ma 2 rożki). Polską nazwę zwyczajową gatunku zaproponował Rafał Bernard[2].
Na terenie Polski imagines pojawiają się od maja do października, jesienią występuje II pokolenie[2].
Husarz wędrowny (Hemianax ephippiger) – migrujący gatunek ważki różnoskrzydłej z rodziny żagnicowatych (Aeshnidae). Jest szeroko rozprzestrzeniony w Afryce, pojawia się też na Bliskim Wschodzie, w południowo-zachodniej Azji i w Europie.
Do Polski zalatuje wiosną z korzystnymi prądami powietrza, odnotowany po raz pierwszy w I połowie lat 90. XX wieku. Wyglądem przypomina husarza mniejszego (Anax parthenope), z którym może być mylony. Husarz wędrowny różni się od mniejszego piaskowym tułowiem (brązowo-fioletowy u husarza mniejszego) oraz brakiem rożków na głowie (husarz mniejszy ma 2 rożki). Polską nazwę zwyczajową gatunku zaproponował Rafał Bernard.
Na terenie Polski imagines pojawiają się od maja do października, jesienią występuje II pokolenie.
Anax ephippiger é uma espécie de libelinha da família Aeshnidae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: África do Sul, Angola, Argélia, Botswana, Camarões, Chade, República Democrática do Congo, Costa do Marfim, Egipto, Etiópia, Gâmbia, Gana, Guiné Equatorial, Madagáscar, Malawi, Mauritânia, Maurícia, Marrocos, Moçambique, Namíbia, Níger, Nigéria, Quénia, São Tomé e Príncipe, Senegal, Seychelles, Somália, Sudão, Tanzânia, Togo, Uganda, Zâmbia, Zimbábue e possivelmente em Burundi.[1]
Os seus habitats naturais são: áreas húmidas dominadas por vegetação arbustiva, pântanos, lagos de água doce, lagos intermitentes de água doce, marismas de água doce, marismas intermitentes de água doce e nascentes de água doce.[1]
Vandrande mosaiktrollslända (Hemianax ephippiger) är en art i insektsordningen trollsländor som tillhör familjen mosaiktrollsländor.
Den vandrande mosaiktrollsländan har brungul grundfärg på kroppen, som skiftar i grönt på mellankroppen. Den för mosaiktrollsländorna typiska teckningen på bakkroppen är oftast svart, men kan också ha inslag av blått och rött. Vingarna är genomskinliga med brunaktigt vingmärke. Vingredden är upp till 105 millimeter och bakkroppens längd är 44 till 65 millimeter.
Denna art finns från norra Afrika till Indien. Den är dock känd för att då och då ge sig ut på långa vandringar och har hittats så långt norrut som i Sverige och Norge, samt i Tyskland och på Storbritannien och Island, vilket är mycket ovanligt för trollsländor.
Den vandrande mosiktrollsländans habitat är framför allt ökenområden och den lägger ägg i stillastående vatten, som sjöar, dammar och våtmarker. Utvecklingstiden från ägg till imago är ett år. De i norra Europa funna exemplaren har hittats mellan juli till november. Troligtvis fortplantar den sig dock inte i dessa nordliga trakter. Längre söderut är flygtidens början april.
Vandrande mosaiktrollslända (Hemianax ephippiger) är en art i insektsordningen trollsländor som tillhör familjen mosaiktrollsländor.
Hemianax ephippiger hoặc Anax ephippiger, tiếng Anh: Vagrant Emperor, là một loài chuồn chuồn ngô thuộc họ Aeshnidae. Nó được tìm thấy ở Algérie, Angola, Botswana, Cameroon, Tchad, Cộng hòa Dân chủ Congo, Bờ Biển Ngà, Ai Cập, Guinea Xích Đạo, Ethiopia, Gambia, Ghana, Kenya, Madagascar, Malawi, Mauritanie, Mauritius, Maroc, Mozambique, Namibia, Niger, Nigeria, São Tomé và Príncipe, Senegal, Seychelles, Somalia, Nam Phi, Sudan, Tanzania, Togo, Uganda, Zambia, Zimbabwe, và có thể Burundi. Được ghi nhận ở Malta năm 1957, và kể từ đó cứ vài năm lại thấy chúng di cư đến thành đợt lớn. Người ta không thấy chúng sinh sản ở quần đảo Malta. Các môi trường sống tự nhiên của chúng là đất ngập nước với cây bụi là chủ yếu, đầm lầy, hồ nước ngọt, hồ nước ngọt có nước theo mùa, đầm nước ngọt, đầm nước ngọt có nước theo mùa, và suối nước ngọt.
Phương tiện liên quan tới Anax ephippiger tại Wikimedia Commons
Bài viết về họ chuồn chuồn ngô Aeshnidae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Hemianax ephippiger hoặc Anax ephippiger, tiếng Anh: Vagrant Emperor, là một loài chuồn chuồn ngô thuộc họ Aeshnidae. Nó được tìm thấy ở Algérie, Angola, Botswana, Cameroon, Tchad, Cộng hòa Dân chủ Congo, Bờ Biển Ngà, Ai Cập, Guinea Xích Đạo, Ethiopia, Gambia, Ghana, Kenya, Madagascar, Malawi, Mauritanie, Mauritius, Maroc, Mozambique, Namibia, Niger, Nigeria, São Tomé và Príncipe, Senegal, Seychelles, Somalia, Nam Phi, Sudan, Tanzania, Togo, Uganda, Zambia, Zimbabwe, và có thể Burundi. Được ghi nhận ở Malta năm 1957, và kể từ đó cứ vài năm lại thấy chúng di cư đến thành đợt lớn. Người ta không thấy chúng sinh sản ở quần đảo Malta. Các môi trường sống tự nhiên của chúng là đất ngập nước với cây bụi là chủ yếu, đầm lầy, hồ nước ngọt, hồ nước ngọt có nước theo mùa, đầm nước ngọt, đầm nước ngọt có nước theo mùa, và suối nước ngọt.
Дозорщик-седлоносец[1], или полудозорщик-седлоносец[1] (лат. Hemianax ephippiger) — стрекоза из семейства коромысловых (Aeshnidae).
Общая длина 61—70 мм, длина брюшка 43—56 мм. Длина крыла 43—48 мм. Относительно небольшой по размерам вид. Брюшко более короткое, не превышает по длине задних крыльев. Взрослые самцы опознаются по характерному голубому «седлу» на втором сегменте брюшка, которое резко контрастирует с общей бурой окраской остального тела. У самок и ювенильных самцов это «седло» не выражено. признаков.
Африканский вид, часто осуществляющий дальние миграции из Африки в Европу и Азию[1].
На Украине отмечен в Киевской, Одесской, Львовской, Николаевской, Донецкой, Черниговской областях[2]. На одном из озёр вблизи Львова наблюдался его массовый выплод. Отмечен в Крыму.
В России на север залетает до восточного Предкавказья.
Время лёта с мая по сентябрь. Личинки населяют различные стоячие водоёмы, мелкие, в том числе сезонно пересыхающие.
Дозорщик-седлоносец, или полудозорщик-седлоносец (лат. Hemianax ephippiger) — стрекоза из семейства коромысловых (Aeshnidae).
