İti cıq — Şimal yarımkürəsində tundradan tropiklərədək nəmişli yerlərdə rast gəlinir.
Hündürlüyü 30-100 sm və daha çox olan bozumtulyaşıl rəngli, sıx çimli bitkidir. Çoxsaylı gövdələri yumru, özəklidir. Uzunluğu təxminən gövdəsinə bərabər olan silindrik formalı nazik yarpaqları, bərk, ucları isə iti tikanlıdır. Yanlardan çıxan qonur-mixəyi və ya mixəyi rəngli çiçəkqrupu sıxılmış oval şəkilli süpürgəvaridir. Budaqcıqların ucunda 2-5 çiçək yerləşir Çiçəkyanı yarpağın ucu tikanlı,çiçəkqrupundan hündürdür. May-sentyabr aylarında çiçəkləyir və meyvə verir.
İti cıq kserofil coğrafi tipinin Aralıq dənizi sinfinə və qrupuna aiddir. Atlantik Avropa və Aralıq dənizi ölkələrində, Şimali İran və Qafqazda yayılmışdır. Azərbaycanda iti cıq Abşeron, Samur-Dəvəçi, Kür-Araz və Lənkəran ovalıqlarında aranda bitir.
Halomezofitdir, psammofit-litoral bitkilik tipində rast gəlir. Əsasən dəniz kənarı zolaqlarda, nəmli, şoran, qumsal yerlərdə çox vaxt edifikator rolunu oynayır. Xəzərin sahillərində cəngəllik əmələ gətirir.
Flavonoidlərlə zəngindir.
Xalq təbabətində tətbiq edilir. Diuretik təsirə malikdir, sidik kisəsi və qadın xəstəliklərində, eləcə də ishal zamanı istifadə olunur.
Müalıcə məqsədi ilə bitkinin çiçəkləri və meyvələri istifadə edilir.
Dəmləmələr.
Alçaq çəpərlərin qurulması üçün istifadə olunur. Gövdələrindən həsir toxunur.
İti cıq — Şimal yarımkürəsində tundradan tropiklərədək nəmişli yerlərdə rast gəlinir.
El junc espinós (Juncus acutus) és una espècie botànica de planta de la família de les Juncaceae.
És una planta perenne de color verd fosc que forma mates d'1,5-2 m d'alçada. Les fulles i les tiges són cilíndriques i pungents, característica que li dóna nom a l'espècie. La inflorescència és composta de flors brunes o rosàcies, diminutes. El Fruit càpsula de forma trigonal a oval, de color bru rosat. El període de floració va d'abril a juliol.
És una planta difosa en tota l'àrea Mediterrània, trobant-se fins a a Sud-àfrica, Califòrnia i Amèrica del Sud. És molt comuna a Itàlia, on tria zones humides de les regions costaneres. El seu hàbitat ideal és una zona humida d'alta taxa de salinitat.
Planhigyn blodeuol lluosflwydd a monocotyledon sy'n edrych yn debyg i wair yw Brwynen lem brwyn llym sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Juncaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Juncus acutus a'r enw Saesneg yw Sharp rush.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Llymfrwynen, Barfrwyncn.
Mae'n tyfu'n araf iawn - a hynny ar bridd da, cyfoethog, mewn bob math o amrywiaeth o ran gwlybaniaeth eu cynefin; mae i'w ganfod yn aml mewn gwlyptiroedd. Mae'r planhigyn yn ddeurywiol ac mae'r dail yn fytholwyrdd.
Planhigyn blodeuol lluosflwydd a monocotyledon sy'n edrych yn debyg i wair yw Brwynen lem brwyn llym sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Juncaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Juncus acutus a'r enw Saesneg yw Sharp rush. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Llymfrwynen, Barfrwyncn.
Mae'n tyfu'n araf iawn - a hynny ar bridd da, cyfoethog, mewn bob math o amrywiaeth o ran gwlybaniaeth eu cynefin; mae i'w ganfod yn aml mewn gwlyptiroedd. Mae'r planhigyn yn ddeurywiol ac mae'r dail yn fytholwyrdd.
Die Stechende Binse (Juncus acutus) ist eine halophytische Pflanzenart aus der Familie der Binsengewächse (Juncaceae).
Die Stechende Binse ist eine ausdauernde Pflanze, die Wuchshöhen von 30 bis 150 cm erreicht. Die Pflanze bildet große, dichte Horste mit steifen und stechenden, stielrunden Blättern. Die blühenden Triebe sind 2 bis 4 mm dick und werden häufig vom untersten, stark stechenden, stängelartigen Tragblatt überragt.
Der vielblütige Blütenstand ist meistens dicht und kugelig. Die 6 Blütenhüllblätter, mit breitem, häutigem Rand, sind etwa gleich lang. Die drei inneren Blütenhüllblätter sind breiter und haben an der Spitze ein häutiges Öhrchen. Blütezeit ist von April bis Juli. Die eiförmige Kapsel ist mit 4 bis 6 mm Größe etwa doppelt so lang die die Blütenhülle. Die Kapsel ist kurz bespitzt.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 48.[1]
Die Stechende Binse ist an den Küsten des gesamten Mittelmeerraums, des Atlantiks (nördlich bis Irland), des Schwarzen und Kaspischen Meeres sowie der Kanarischen Inseln verbreitet. Darüber hinaus findet sie sich in den Tropen und Subtropen der ganzen Welt.[2] Als Standort werden Sandstrände und Salzsümpfe bevorzugt. Seltener findet sich die Stechende Binse im Binnenland.
Man kann zwei Unterarten unterscheiden:
Die Stechende Binse (Juncus acutus) ist eine halophytische Pflanzenart aus der Familie der Binsengewächse (Juncaceae).
Juncus acutus, the spiny rush, sharp rush or sharp-pointed rush, is a flowering plant in the monocot family Juncaceae. It is native to the Americas, Northern and Southern Africa, Western and Southern Europe and West Asia, and is found in a variety of wet habitats, such as bogs, fens, meadows, and salt marshes,[2] and along the edges of ponds and lakes.[3][4]
The sharp-pointed rush is a perennial plant that grows to a height of about 60 to 100 centimeters (24 to 39 inches). It has slender, cylindrical stems with narrow, pointed leaves and clusters of small, light brown flowers that bloom in the summer.
This species is important for a variety of reasons. It provides habitat and food for a range of wetland animals, including insects, birds, and mammals. It is also an important component of wetland ecosystems, helping to prevent soil erosion and maintain water quality. In some countries like Australia it is considered to be an invasive weed[5] and the spines harmful to young children.[6]
In addition, sharp-pointed rush has been used for a variety of purposes, including as a source of fiber for making paper, baskets, and other woven products, and for medicinal purposes. The plant has also been used for landscaping and erosion control,[7] as well as for ornamental purposes in gardens and wildflower meadows.
Despite its ecological and cultural significance, Juncus acutus is considered to be of least concern in terms of conservation, as it is widely distributed and not currently threatened by habitat loss or other factors. However, continued conservation efforts are necessary to protect this species and its habitat and ensure its long-term survival.
Juncus acutus is a brown and green[12] tussock-forming[6] perennial that can grow to 1.5 metres (4.9 ft)[12] tall in all kinds of soils,[13] in areas which go from extremes in flood and dry like dunes[4] or that just stay wet like lowland grassland and grassy woodland, riparian vegetation, freshwater wetland, and saline and subsaline wetlands.[14]
Habit
Inflorescence
Sharp leaf tip of Juncus acutus
Found principally in low-lying damp, low fertility areas[14] like sandy sea shores and dune slacks and coastal flats,[14] occasionally in salt marshes[13] and disturbed saline areas, mine dumps, lowland grassland and grassy woodland, riparian vegetation, freshwater wetland, and saline and subsaline wetlands[14]
The dimeric phenanthrenoid 8,8'-bidehydrojuncusol and the monomeric juncusol[15] and dehydrojuncusol can be isolated from J. acutus.[16]
Juncus acutus, the spiny rush, sharp rush or sharp-pointed rush, is a flowering plant in the monocot family Juncaceae. It is native to the Americas, Northern and Southern Africa, Western and Southern Europe and West Asia, and is found in a variety of wet habitats, such as bogs, fens, meadows, and salt marshes, and along the edges of ponds and lakes.
The sharp-pointed rush is a perennial plant that grows to a height of about 60 to 100 centimeters (24 to 39 inches). It has slender, cylindrical stems with narrow, pointed leaves and clusters of small, light brown flowers that bloom in the summer.
This species is important for a variety of reasons. It provides habitat and food for a range of wetland animals, including insects, birds, and mammals. It is also an important component of wetland ecosystems, helping to prevent soil erosion and maintain water quality. In some countries like Australia it is considered to be an invasive weed and the spines harmful to young children.
In addition, sharp-pointed rush has been used for a variety of purposes, including as a source of fiber for making paper, baskets, and other woven products, and for medicinal purposes. The plant has also been used for landscaping and erosion control, as well as for ornamental purposes in gardens and wildflower meadows.
Despite its ecological and cultural significance, Juncus acutus is considered to be of least concern in terms of conservation, as it is widely distributed and not currently threatened by habitat loss or other factors. However, continued conservation efforts are necessary to protect this species and its habitat and ensure its long-term survival.
El junco espinoso (Juncus acutus (L.) Torr. ex Retz. es una especie botánica de fanerógama de la familia de las juncáceas.
Es una planta cespitosa perenne de color verde oscuro que forma matas de 1,5-2 m de altura. Las láminas y los culmos son cilíndricas y pungentes, característica que le da nombre a la especie. La inflorescencia es compuesta de flores pardas o rosáceas, diminutas. El fruto es una cápsula trigonal a oval, de color rosado. El periodo de floración va de abril a julio.
Es una planta difundida en toda el área Mediterránea y Canarias encontrándose hasta en Sudáfrica, California y América del Sur.
Su hábitat ideal es zona húmeda de alta tasa de salinidad, suelos con capa freática superficial, arenales costeros, bordes de laguna, humedales, arroyos y terrenos encharcados.
La paja se usa para tejer cestos y como fibra vegetal para el atado.
Juncus acutus fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 1: 325. 1753.[1]
Juncus: deriva del llatín “iuncus” el nombre que recibía el junco y otras especies de los géneros Juncus, Cyperus y Scirpus. [2]
acutus: epíteto latino que significa "afilada la punta".[3]
El junco espinoso (Juncus acutus (L.) Torr. ex Retz. es una especie botánica de fanerógama de la familia de las juncáceas.
Le Jonc piquant (Juncus acutus) est une espèce de plantes monocotylédones de la famille des Juncaceae. Il pousse dans les eaux des marais salés et sur les dunes et est utilisé pour lutter contre l'érosion.
Juncus acutus pousse sur toutes sortes de sols, allant des zones inondées aux zones sèches comme les dunes, en passant par les prairies et les forêts de plaine, les zones ripariennes, les zones humides d'eau douce ou salée.
L'espèce est évaluée comme non préoccupante aux échelons mondial, européen et français[2]. En France l'espèce a disparu (RE) en Haute-Normandie ; elle est considérée vulnérable (VU) en Pays de la Loire.
C'est une plante vivace brun vert qui peut atteindre 1,5 mètre de haut.
Les tiges et les feuilles partent de la base à des angles différents donnant à la plante un aspect globuleux. Les feuilles engainent les tiges florales et se terminent par une pointe aiguë rigide. Leurs piqûres peuvent être douloureuses.
Les tiges florales font de 2 à 4 millimètres de diamètre et 4 à 13 cm de long et émergent de la base de la plante. Elles ont chacune de 1 à 6 fleurs. Chaque fleur a 6 étamines et de longues bractées de 4 à 25 centimètres de long qui se terminent par une pointe rigide. Les fleurs sont hermaphrodites et sont pollinisées par le vent.
Les fruits sont des capsules ovales marron à 3 loges de 4 à 6 millimètres de diamètre. Les graines allongées et brunes font de 1,2 mm à 2 mm de long et ont une queue à chaque extrémité.
Rhizomes courts et robustes.
Dans certains pays comme l'Australie, Juncus acutus est considéré comme une espèce envahissante.
Le Jonc piquant (Juncus acutus) est une espèce de plantes monocotylédones de la famille des Juncaceae. Il pousse dans les eaux des marais salés et sur les dunes et est utilisé pour lutter contre l'érosion.
Il giunco spinoso (Juncus acutus L.) è una pianta della famiglia delle Giuncacee.[1]
È una pianta cespugliosa perenne di colore verde scuro che forma cespugli alti fino a 1,5-2,0 m.
Le foglie ed il fusto sono di forma cilindrica e pungenti, caratteristica che ha dato il nome a questa specie.
L'infiorescenza è composta da fiori bruni o rossicci, di piccole dimensioni.
Il frutto è una capsula trigona od ovale, di colore bruno rossastro.
Il periodo di fioritura va da aprile a luglio.
È una pianta diffusa in tutta l'area mediterranea, rinvenibile anche in Sudafrica, California e America del Sud.[1]
È molto comune in Italia, ove predilige le zone umide delle regioni costiere; talvolta è presente anche a quote più elevate.
Il suo habitat ideale è rappresentato dalle zone umide ad alto tasso di salinità, da cui tuttavia può diffondersi anche alle aree circostanti.
Juncus acutus é uma espécie de planta com flor pertencente à família Juncaceae.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum 1: 325. 1753.[1]
O seu nome comum é junco-agudo.[2]
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente os seguintes táxones infraespecíficos:[3]
Juncus acutus é uma espécie de planta com flor pertencente à família Juncaceae.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum 1: 325. 1753.
O seu nome comum é junco-agudo.
Juncus acutus là một loài thực vật có hoa trong họ Juncaceae. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.[2]
Juncus acutus là một loài thực vật có hoa trong họ Juncaceae. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.
Ситник острый (лат. Juncus acutus) — типовой вид рода Ситник.
Ареал — район Средиземноморья, Кавказ, Иран, Британские острова. В Америке встречается в Северной Мексике и юго-западе США. Предпочитает увлажнённые места с засолением, но растёт и на пресноводных водно-болотных угодьях[1]. Вид занесён на юг Бразилии и в долину реки Муррей в Австралии.
Ситник острый — многолетнее травянистое растение высотой до 1,5 м. Листья жёсткие, с открытыми незамкнутыми влагалищами. Цветки 2-4 мм в диаметре, буровато-зелёные, быстро отцветают, опыляются ветром. Плод — коробочка.[2]
В Европе вид считается полезным растением, защищающим почвы от эрозии.[3] В Австралии, наоборот, ситник острый считается сорняком.[4]
Это заготовка статьи по ботанике. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Ситник острый (лат. Juncus acutus) — типовой вид рода Ситник.
