dcsimg

Description of Endolimax

provided by BioPedia
Locomotive cell elongate when in active monopodial movement). Pseudopodia clear and eruptive. Uroid temporary and bulbous. Clear anterior hyaline region with a granular cytoplasm without contractile vacuoles or crystals. Nucleus spherical with a few chromatin granules and a large irregularly shaped endosome. Cysts round or oval, with 1 to 8 nuclei with glycogen bodies in immature cysts. Habitat: Commensal, intestine of man, apes, guinea-pigs, cockroaches, turtles, frogs and fowls.
license
cc-by-nc
author
biopedia
provider
BioPedia
original
visit source
partner site
BioPedia

Endolimax

provided by wikipedia EN

Endolimax is a genus of amoebozoa[1] that are found in the intestines of various animals, including the species E. nana found in humans. Originally thought to be non-pathogenic, studies suggest it can cause intermittent or chronic diarrhea.[2][3] Additionally, it is very significant in medicine because it can provide false positives for other tests, notably the similar species Entamoeba histolytica, the pathogen responsible for amoebic dysentery, and because its presence indicates the host has consumed fecal material. It forms cysts with four nuclei which excyst in the body and become trophozoites. Endolimax nana nuclei have a large endosome somewhat off-center and small amounts of visible chromatin or none at all.

Cyst

Cysts are small, with a spherical to ellipsoidal shape. Mature cysts contain four nuclei; immature cysts are rarely seen. These cysts measure 5–10 um, with a usual range of 6–8 um. In stained preparations, the nucleus has a distinct karyosome that, while not as large as that seen in the trophozoite, is still larger than the karyosome of the Entamoeba species. Peripheral chromatin is absent. Although the nuclei are not visible in unstained preparations, the karyosomes are readily apparent in iodine-stained wet mounts. The cytoplasm may contain diffuse glycogen, and chromatid bodies are absent. Occasionally, small granules or inclusions may occur in the cytoplasm.

Trophozoite

This stage is small, measuring 6–12 µm, with an average range of 8–10 um. Living trophozoites are sluggish and generally non-progressive. The single nucleus sometimes is visible in unstained preparations. In stained organisms, the karyosome usually is large and irregularly shaped, but occasionally it may be fragmented or placed against one side of the nuclear membrane. There is no peripheral chromatin on the nuclear membrane. The cytoplasm, which is coarsely granular and often highly vacuolated, may contain bacteria.[4]

See also

References

  1. ^ Silberman JD, Clark CG, Diamond LS, Sogin ML (December 1999). "Phylogeny of the genera Entamoeba and Endolimax as deduced from small-subunit ribosomal RNA sequences". Mol. Biol. Evol. 16 (12): 1740–51. doi:10.1093/oxfordjournals.molbev.a026086. PMID 10605115.
  2. ^ John Q. Stauffer MD & W. L. Levine (January 1974). "Chronic diarrhea related to Endolimax Nana". Parasitology Research. 19 (1): 59–63. doi:10.1007/BF01073354. PMID 4809031. S2CID 23720692.
  3. ^ Thaddeus K. Graczyk; Clive K. Shiff; Leena Tamang; Fair Munsaka; Anna M. Beitin & William J. Moss (December 2005). "The association of Blastocystis hominis and Endolimax nana with diarrheal stools in Zambian school-age children". Digestive Diseases and Sciences. 98 (1): 38–43. doi:10.1007/s00436-005-0003-0. PMID 16249910. S2CID 33460127.
  4. ^ Ash, Lawrence R. Atlas of Human Parasitology/Lawrence R. Ash, Thomas C. Orihel.-3rd ed. ISBN 0-89189-292-3
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Endolimax: Brief Summary

provided by wikipedia EN

Endolimax is a genus of amoebozoa that are found in the intestines of various animals, including the species E. nana found in humans. Originally thought to be non-pathogenic, studies suggest it can cause intermittent or chronic diarrhea. Additionally, it is very significant in medicine because it can provide false positives for other tests, notably the similar species Entamoeba histolytica, the pathogen responsible for amoebic dysentery, and because its presence indicates the host has consumed fecal material. It forms cysts with four nuclei which excyst in the body and become trophozoites. Endolimax nana nuclei have a large endosome somewhat off-center and small amounts of visible chromatin or none at all.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Endolimax ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Endolimax es un género de ameba encontrado en el intestino de varios animales, incluyendo la especie E. nana en los seres humanos.[1]​ No causa ninguna enfermedad conocida y es importante en medicina porque puede proporcionar falsos positivos para otras pruebas, por ejemplo, para la especie similar Entamoeba histolytica, responsable de la disentería amebiana. Su presencia indica que el huésped ha consumido materia fecal. Forma quistes con cuatro núcleos que se liberan dentro del cuerpo y se convierten en trofozoitos. Los núcleos de Endolimax nana tienen grandes endosomas y pequeñas cantidades o ninguna cromatina visible.

Quiste

Los quistes son pequeños, de forma esférica a elipsoidal. Los quistes maduros contienen cuatro núcleos; Rara vez se ven quistes inmaduros. Estos quistes miden de 5 a 10 um , con un rango habitual de 6 a 8 um . En las preparaciones teñidas, el núcleo tiene un cariosoma distinto que, aunque no es tan grande como el que se ve en el trofozoíto, es aún más grande que el cariosoma de la especie Entamoeba. La cromatina periférica está ausente. Aunque los núcleos no son visibles en las preparaciones no teñidas, los cariosomas son evidentes en las preparaciones húmedas teñidas con yodo. El citoplasma puede contener glucógeno difuso y cromátidas los cuerpos están ausentes. Ocasionalmente, pueden aparecer pequeños gránulos o inclusiones en el citoplasma.

Trofozoíto

Esta etapa es pequeña, mide de 6 a 12 µm , con un rango promedio de 8 a 10 um. Los trofozoítos vivos son lentos y generalmente no progresivos. El núcleo único a veces es visible en preparaciones no teñidas. En los organismos teñidos, el cariosoma suele ser grande y de forma irregular, pero en ocasiones puede estar fragmentado o colocado contra un lado de la membrana nuclear. No hay cromatina periférica en la membrana nuclear. El citoplasma, que es granular grueso ya menudo muy vacuolado, puede contener bacterias.

Parásitos

Las especies de Endolimax pueden ser parasitadas por hongos unicelulares como Nucleophaga que es un parásito intracelular que absorbe sus nutrientes internamente y por virus; virus gigantes de ADN y pequeños virus de ARN.

Referencias

  1. Ptáčková, E., Kostygov, A. Y., Chistyakova, L. V., Falteisek, L., Frolov, A. O., Patterson, D. J., ... & Cepicka, I. (2013). Evolution of Archamoebae: morphological and molecular evidence for pelobionts including Rhizomastix, Entamoeba, Iodamoeba, and Endolimax. Protist, 164(3), 380-410.
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Endolimax: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Endolimax es un género de ameba encontrado en el intestino de varios animales, incluyendo la especie E. nana en los seres humanos.​ No causa ninguna enfermedad conocida y es importante en medicina porque puede proporcionar falsos positivos para otras pruebas, por ejemplo, para la especie similar Entamoeba histolytica, responsable de la disentería amebiana. Su presencia indica que el huésped ha consumido materia fecal. Forma quistes con cuatro núcleos que se liberan dentro del cuerpo y se convierten en trofozoitos. Los núcleos de Endolimax nana tienen grandes endosomas y pequeñas cantidades o ninguna cromatina visible.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Endolimax ( Galician )

provided by wikipedia gl Galician

Endolimax é un xénero de amebozoos[1] que se encontran nos intestinos de varios animais, onde xeralmente viven como comensais, e inclúe a especie E. nana que se encontra nos humanos. Antes pensábase que non era patóxeno, pero posteriores estudos suxeriron que pode causar diarrea crónica e intermitente.[2][3] Ademais, é significativo en medicina porque causa falsos positivos noutras probas, especialmente nas probas de detección da especie similar Entamoeba histolytica, o patóxeno responsable da disentería amebiana, e porque a súa presenza indica que o hóspede inxeriu material de procedencia fecal. Forma quistes con catro núcleos, que se abren no corpo e orixinan trofozoítos. Os trofozoítos viven no colon, e os quistes son infectivos. Os núcleos de Endolimax nana teñen un grande endosoma algo descentrado e pequenas cantidades de cromatina visibles ou ningunha.

Quiste

Os quistes son pequenos, con forma de esférica a elipsoidal. Os quistes maduros conteñen catro núcleos; os quistes inmaduros raramente se ven. Estes quistes poden medir de 5-10 μm, e máis comunmente de 6-8 μm. Nas preparacións tinguidas, o núcleo ten un claro cariosoma (agregación de cromatina), que, aínda que non é tan grande como o que presenta o trofozoíto, é meirande que o cariosoma observado nas especies de Entamoeba. A cromatina periférica está ausente. Aínda que os núcleos non son visibles nas preparacións non tinguidas, os cariosomas son doadamente aparentes en preparacións húmidas tinguidas con iodo. O citoplasma pode conter glicóxeno difuso, e os corpos cromátidos están ausentes. Ocasionalmente, poden aparecer pequenos gránulos ou inclusións no citoplasma.

Trofozoíto

Este estadio do ciclo vital mide de 6-12 µm, e os valores medios están entre 8 e 10 µm. Os trofozoítos vivos son lentos. O núcleo simple ás veces é visible nas preparacións non tinguidas. Nos organismos tinguidos, o cariosoma xeralmente é longo e de forma irregular, pero por veces pode ser fragmentado ou situado contra un lado da membrana nuclear. Non hai cromatina periférica preto da membrana nuclear. O citoplasma, que é bastamente granular e con frecuencia moi vacuolado, pode conter bacterias. [4]

Notas

  1. Silberman JD, Clark CG, Diamond LS, Sogin ML (1999). "Phylogeny of the genera Entamoeba and Endolimax as deduced from small-subunit ribosomal RNA sequences". Mol. Biol. Evol. 16 (12): 1740–51. PMID 10605115.
  2. John Q. Stauffer MD & W. L. Levine (1974). "Chronic diarrhea related to Endolimax Nana". Parasitology Research 19 (1): 59–63. PMID 4809031.
  3. Thaddeus K. Graczyk, Clive K. Shiff, Leena Tamang, Fair Munsaka, Anna M. Beitin and William J. Moss (2005). "The association of Blastocystis hominis and Endolimax nana with diarrheal stools in Zambian school-age children" (PDF). Digestive Diseases and Sciences 98 (1): 38–43. PMID 16249910. doi:10.1007/s00436-005-0003-0.
  4. Ash, Lawrence R. Atlas of Human Parasitology/Lawrence R. Ash, Thomas C. Orihel.-3rd ed. ISBN 0-89189-292-3
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia gl Galician

Endolimax: Brief Summary ( Galician )

provided by wikipedia gl Galician

Endolimax é un xénero de amebozoos que se encontran nos intestinos de varios animais, onde xeralmente viven como comensais, e inclúe a especie E. nana que se encontra nos humanos. Antes pensábase que non era patóxeno, pero posteriores estudos suxeriron que pode causar diarrea crónica e intermitente. Ademais, é significativo en medicina porque causa falsos positivos noutras probas, especialmente nas probas de detección da especie similar Entamoeba histolytica, o patóxeno responsable da disentería amebiana, e porque a súa presenza indica que o hóspede inxeriu material de procedencia fecal. Forma quistes con catro núcleos, que se abren no corpo e orixinan trofozoítos. Os trofozoítos viven no colon, e os quistes son infectivos. Os núcleos de Endolimax nana teñen un grande endosoma algo descentrado e pequenas cantidades de cromatina visibles ou ningunha.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia gl Galician