Llamada popularmente clematítide, la Aristolochia clematitis ye abondosu en toa Europa meridional y, n'España, en Cataluña.
Ye una planta viviega d'hasta 50 cm d'altor, con fueyes de color verde maciu con golor desagradable. Flores de tubu llargu de color mariellu maciu. Atópense tremaes en sebes, tierres baldías y cerca de les viviendes.
Alcuéntrase catalogada como planta en peligru d'estinción na Comunidad Valenciana (España) polo que se prohibe la so recueya.[1]
Aristolochia clematitis describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 962. 1753.[2]
Aristolochia: nome xenéricu que deriva de les pallabres griegues aristos ( άριστος ) = "que ye útil" y locheia ( λοχεία ) = "nacencia", pol so antiguu usu como ayuda nos partos. [3][4] Sicasí, según Cicerón, la planta lleva'l nome d'un tal "Aristolochos", qu'a partir d'un suañu, aprendiera a utilizala como un antídotu pa les mordedures de culiebra.[5]
La aristoloquia llamóse ansí por paecer qu'a les muyeres socorría nel partu........La redonda tien virtú contra toles otres ponzoñas; mas la llonga aguanta'l dañu de les culiebres y de cualquier venenu mortíferu si bebe una dracma della con vinu y aplícase tamién por de fora. Bebida con pimienta y con mirra expele el menstruo, los pares y la criatura del banduyu; y lo mesmo fai metida na natura de la muyer. Pedacio Dioscórides Anazarbeo, alrodiu de la Materia Melecinal y de los venenos mortíferos. Andrés Llaguna. 1566, Salamanca.
clematitis:, epítetu deriváu de la pallabra griega: clema, κλημα = "trepador".[6]
Cicerone, De divinatione 1.10.16
Inquiz scammoneae radix ad purgandum inquiz aristolochia ad morsus serpentium possit quae nomen ex inventore repperit rem ipsam inventor ex somnio - posse videu quod satis est; cur possit nescio.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Llamada popularmente clematítide, la Aristolochia clematitis ye abondosu en toa Europa meridional y, n'España, en Cataluña.
